Οἱ Πιστοί ἐπιτακτικά ἔξω ἀπό τά Ἐπισκοπεῖα!
ΗΡΩΪΚΗ “ΕΞΟΔΟΣ” ΕΙΣ ΤΗΝ
ΕΟΡΤΗΝ ΤΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ
«“Καστρο-Φύλακες”, ἄς “Προελαύνουμε”
ἀπό τά “Ἐσωτερικά Κάστρα” τῆς Ψυχῆς,
στά Φρούρια τῆς Χριστο-Πατρίδος».
|
{Εὐαγγελικά: Στήν Ἑορτή (τοῦ Πάσχα) ὁ Λαός θά Προστατεύση τόν Χριστό!} [Ἀρχιερεῖς, Φαρισαῖοι]: «Καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν·» [Φόβος λαϊκοῦ ἑορτασμοῦ ]: «ἔλεγον δέ͵ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ͵ ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. κστ’ 4-5) . [Παράφρασις]: [(Sυνεδριάζοντας οἱ Ἀρχιερεῖς καί Φαρισαῖοι μυστικῶς) ἀπεφάσισαν, νά συλλάβουν τόν Κύριο μέ δόλιο τρόπο καί νά τόν δολοφονήσουν. Φοβισμένοι δέ ἀπεφάνθησαν ὅτι, ἐπιβάλλεται ἡ ἐκτέλεσις νά μή συντελεσθῆ κατά τήν Ἑορτή τοῦ Πάσχα. Ἀλλά προηγουμένως, διότι διαφορετικά, θά ἐνσκήψη θόρυβος καί ὁ Εὐσεβής Λαός θά “Προστατεύση” τόν Χριστό!]. |
[Οἱ Ἥρωες Μεθοῦσαν μέ τά λόγια τους]
Οἱ Πατέρες μας ἐβίωσαν στά χρόνια τῆς φωτιᾶς. Οἱ θρυλικοί Ἥρωές μας Μεθοῦσαν μέ τά ἴδια τους τά λόγια. Ἐμεῖς; Βιώνουμε τούς ἑορτασμούς τῶν σημαδικῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν Παλιγγενεσία καί τήν 25η Μαρτίου μέ ἀλγεινό συναίσθημα.
Ἀπαιτεῖται ψυχικός καί σωματικός ἑορτασμός τοῦ σύμπαντος Ἑλληνισμοῦ. Τῶν 10 ἑκατομμυρίων τῆς Ἑλλάδος, τῶν 50 ἑκατομμυρίων τοῦ Ἀποδήμου, τοῦ Ἀλυτρώτου καί τοῦ Ἐλευθέρου Γένους. Μαζί καί τά ἑκατομμύρια τῶν “Κρυπτοχριστιανῶν” καί “Κρυπτο-Ρωμιῶν”. Ἐπιβάλλεται νά ἐπιδώσουμε τό “Χρυσοπόρφυρο Ἐμβόλιο”, τό “Χριστοπόρφυρο Φάρμακο”, τοῦ ξυπνήματος τῶν ἀλλοιωμένων Ἐθνικῶν, Χριστιανικῶν, Ὀρθοδόξων Συνειδήσεων ἀνά τόν Κόσμο.
Ὑφίσταται ὁ σφριγηλός «ὁ Ἑλληνισμός χωρίς Σύνορα». «Κι’ ἄν πάρω χίλιες ξενητειές / δέν κάνουν μιά Πατρίδα». (λαϊκό ἆσμα). «Ὅπου καί ἄν πάω ταξιδεύω στήν Ἑλλάδα». «Τῶν Ἑλλήνων οἱ Kοινότητες //φτιάχνουν ἄλλους Γαλαξίες».
Σύμπαντες λοιπόν, ἄς Πανηγυρίσουμε μέ Μαζική “Κάθοδο” στίς Πατροπαράδοτες Ἐκδηλώσεις.
[“Κιουταχίδες” ἐπιβάλλουν “Προσκυνοχάρτια”]
Ὁ Ρεσίτ Κιουταχῆς Πασᾶς (1780-1839), ὁ βιαίως ἐξισλαμισθείς υἱός Ἱερέως τοῦ Πόντου, ἐπέβαλε τά “Προσκυνοχάρτια”. Mετά τήν ἡρωϊκή Ἔξοδο τοῦ Μεσσολογίου, τό 1826, προκειμένου νά καταπνύξη τήν Ἐπανάστασι, διεμοίραζε δελεαστικά “Προσκυνοχάρτια”. «Ἑκουσίως δῆθεν, οἱ Ρωμιοί νά ξαναγίνουν “Ραγιᾶδες”». Κατά τήν ἐποχή μας, ἀνακύπτουν πολλοί “Εὐρω-Ραγιάδες” καί κάθε μορφῆς “Ἀρχι-Ραγιάδες”.
Oἱ “Πράκτορες”, οἱ “Προδότες”, οἱ “Προσκυνημένοι”, οἱ “Συνοδοιπόροι” ἀγωνιοῦν. Mέ κάθε καταχθόνιο τρόπο προσπαθοῦν νά καταβάλλουν τό Ἐθνικο-Θρησκευτικό φρόνημα τοῦ Εὐσεβοῦς Λαοῦ. Νά ὑποβαθμίσουν καί νά ἐξαφανίσουν τήν Ἔξαρσι, τήν Ἔκρηξι τῆς ἀρετῆς, τῆς πίστεως, τοῦ φρονήματος καί τοῦ ἐνθουσιασμοῦ τοῦ Πατρόφρονος Λαοῦ μας. Νά “Ἐγκεντρίσουν” ἕνα “Ἀ-Εθνικό Κράτος”, μία “Ἀ-Ελληνική Ἑλλάδα”.
Πασιφανέστατα, ποῖος θά ἐπέτρεπε στόν ἀσεβῆ νά ἀνέλθῃ στόν Παρθενῶνα, καί ... μέ “σφυρί” καί “καλέμι” νά “βελτιώση” τά ἔργα τῶν δημιουργῶν αὐτοῦ τοῦ ὑπερόχου τεχνουργήματος τοῦ ἀνθρωπίνου Πολιτισμοῦ; Οὐδείς.
[Φωνή βροντερή, πρός τούς Ἀπάτριδες]
Ἀπαγορεύουν τίς Παρελάσεις τῶν παιδιῶν μας, οἱ ἄθλιοι, μέ πρόφασι τόν κορωνοϊό. Ὅπως ἐσφράγισαν τίς Ἐκκλησιές μας κατά τό Πάσχα (2020) καί τώρα (2021). Καί ὅμως, οἱ Ἥρωες στά σκαλιά τῆς Ἐκκλησιᾶς λαδώνανε τά Καριοφίλια μέ τό λάδι τῆς καντήλας. Ὁ λαός μας ἔφθασε στήν κορυφή τῆς Ἀθανασίας, γιατί ἔφθασε ἄκρη τῆς Θυσίας.
Τόσο ἀντίθεοι πού ἀπηγόρευσαν ἀκόμη καί τά Κάλαντα τῶν μικρῶν φτωχῶν παιδιῶν, τῶν ψαλλόντων “Συναγγέλων”.
Ἀκόμη καί τήν Στρατιωτική παρέλασι, ἀλλοιώνουν σιδηρόφρακτα καί ἀπαγορεύουν τήν παρακολούθησί της. Μέ “Ὅπλο”, φαινομενικῶς ἀήττητο, τά στρατευμένα Μ.Μ.Ε.. Ὡστόσο, «Ἐσεῖς Φραγκολεβαντῖνοι κυνηγοί //καί μεῖς περήφανα ἀγρίμια».
Λογίζονται, εἴτε Ἀφελεῖς, εἴτε Ἀπάτριδες, εἴτε Δαιμονόποληκτοι, εἴτε συγκερασμένα ὅλα αὐτά μαζί. Σύγκρασις “Νόθων” Τέκνων, Κάλπικων Ἰδεῶν γιά Ἀποπροσωποποίησι τῶν προσώπων καί ἀπεθνικοποίησι τοῦ Ἔθνους. Οἱ συγκεκριμένοι νομιζόμενοι ὡς “Ἕλληνες” εἶναι τῶν Ἑλλήνων οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροί.
«Πῶς μείνανε κοντά στήν Κίρκη//Ξεχνῶντας τήν Πατρίδα// φωτιά τούς καίει τριγύρω» (Γεώργ. Πετούσης).
Ζοῦμε σέ ἐποχή Ἀντιηρωϊκή. Στήν ἐποχή τῶν “Μηρμυγκιῶν” καί ἀναζητοῦμε τά λιοντάρια. Tῶν “Μυρμηγκολεόντων” καί ἐκζητοῦμε τούς ἀετούς τοῦ πνεύματος.
[«Παιδιά σηκωθεῖτε νά βγοῦμε στούς δρόμους]»
Ἐγερτήριο μέ Παλαϊκή Κάθοδο, οἰκογενειακά, μαζί τά παιδιά μας καί τά ἐγγόνια μας, ἐνδεδυμένοι μέ Παραδοσιακές στολές καί ὑψηλό φρόνημα. Ἡ Φουστανέλα φέρει 400 πτυχές, ὅσα καί τά χρόνια τῆς ἀβάστακτης σκλαβιᾶς. Ἀνεμίζοντας Σημαῖες καί Λάβαρα. Ὅταν κοχλάζουν τά ἰδανικά, τότε ξεπηδοῦν τά Σύμβολα. Ἀνακαλοῦνται τά διαχρονικά βιώματα τῆς Πατρίδος. Ἡ σημαία κυματίζει ὑπερήφανος στίς ἐπάλξεις στό ξανθό φῶς τοῦ ἔαρος, σάν ἔμβλημα καί ἄγγελμα Ἐθνικῆς Ἀνατάσεως.
Ἅπαντες ἑνωμένοι, νά μετάσχωμε στήν ἑορτήν τῆς εὐημερίας καί τῆς τιμῆς καί νά ρουφήξουμε σέ διάχρυσον ἀμφορέα, τόν μεθυστικό Οἶνο τῶν τρισχιλιετῶν θριάμβων.
Ἡ Ρωμιοσύνη, Τόπος Ἁγιοτόκος καί Ἁγιοβάδιστος. Οἱ Ἀρχαῖες Ἀποικίες, καθώς καί οἱ Νεώτερες Παροικίες, Μυσταγωγούμενες, ἄς πλέουν μέσα στά Γαλάζια χρώματα τῆς Γαλονολεύκου Σημαίας.
Οἱ πλατεῖες καί οἱ λεωφόροι ἐπιβάλλεται νά ἀλλάξουν χρῶμα καί ζωή. Νά ἐπαληθεύσουν πώς, ὁ μεθοδικός ψυχικός καί “Λαθρο-Μεταναστευτικός” Ἀφελληνισμός ἀποτυγχάνει.
Πάνδημος Λαός νά κατακλύση τά Προπύλαια καί τά Προαύλια τῶν Ἱερῶν Προπυργίων τῆς Ἐλευθερίας, τούς Ἱ. Ναούς. Ἐπιτακτικά, πρός τά Ἐπισκοπεῖα, βοῶντες, «Κραυγή Λαοῦ, Ὀργή Λαοῦ, Φωνή Θεοῦ».
[Στόν ἀέρα Ἀνεμίζουν Ἐμβλήματα]
«Στόν Οὐρανό ἀνεμίζουν Ἐμβλήματα, //Στόν ἀέρα ἀντηχοῦν οὐράνιες Συμφωνίες».
Δέν διαθέτουμε κανένα ταλέντο γιά φύλακες Μουσείου. Μεθιστάμεθα ὡς εὐσεβεῖς Χριστιανοί καί ἀκραιφνέστατοι Ἕλληνες, ὄχι ὡς εὐτελεῖς ἀπόγονοι εὐκλεῶν Προγόνων. Ἀποδεδειγμένα, μαζί μας ὁ Κύριος:
|
«Φοβήθησαν οἱ Ἰουδαῖοι //καί ἔντρομοι εἶπον μεταξύ τους: // -Ποῦ πρόκειται νά μεταβῆ αὐτός (ὁ Χριστός) // καί μᾶς ἀπειλεῖ ὅτι // δέν θά τόν βρίσκουμε; Μήπως πρόκειται νά καταφύγη //στήν διασπορά τῶν Ἑλλήνων //καί νά διδάσκη τούς Ἕλληνες;» (Ἰωάνν. ζ’ 35). |
Ἐμεῖς οἱ Ρωμιοί, κατέστημεν Γενάρχες τῆς Εὐρώπης. Τό Ἑλληνικό πνεῦμα μέ ἐπαλλήλους κύκλους καλύπτει ὄχι μόνο τήν Εὐρώπη, ἀλλά καί τόν Κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ Ἑλλάς εἶναι ἡ κορυφή ἐπάνω τό “Διαμάντι” τῆς Οἰκουμένης. «Ἡ Ἑλλάς εἶναι ὁ συστελλόμενος κόσμος //καί κόσμος εἶναι ἡ διαστελλομένη Ἑλλάς». (Βίκτωρ Οὐγκώ, Γάλλος Μυθιστοριογράφος, 1802-1885).
Ἡ ῾Ελλάς περιφέρει τή Λάμψι τῆς Ἱστορίας, τή Γοητεία τῆς δόξης καί τή Γλυκύτητα τῆς ἁγιότητος. Τό Ἔθνος ἁπλώνεται σέ δύο πλευρές. Στό Χῶρο καί στό Χρόνο. Οἱ Ἕλληνες καθιστάμεθα «Ἀεί Παῖδες», κατά τούς Ἀρχαίους Αἰγυπτίους.
Ἐτοῦτος ὁ Τόπος, δέν βολεύεται μέ λιγότερο ἥλιο. Οἱ Ἅγιοί μας καί οἱ Ἥρωές μας ἀσύγκριτα ὑπέρτεροι ἀπ’ τόν Κόσμο, «... Ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος...» (Ἑβρ. ια’ 38).
[Μυθογενετική Δύναμις]
Ἡ μάχη τοῦ Μαραθῶνος ἐνέπνευσε στούς Ἕλληνες ἀπεριόριστο αὐτοπεποίθεσι καί “Μυθογενετική” δύναμι στίς ἔκτοτε γενεές τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐνεφύσησε στή Φυλή πνευματική Μεγαλοφροσύνη, Ἐθνική ἀρετή καί Μεταφυσική πίστι γιά τήν ἀδιάπτωτο ἐλευθερία τους. Συνάμα, οἱ Μαραθῶνες ὑψώνουν Παρθενῶνες.
Τό σύνθημα «Ἀνήκομεν εἰς τήν Δύσιν», ἀποτελεῖ ἀβελτηρία. «Ἡ Δύσις ἀνήκει εἰς ἐμᾶς». Καθώς βιώνουμε ὡς συνεχισταί καί ἐκφρασταί τῆς κοινῆς μας κλασσικῆς Οἰκουμενικῆς Ἀρχαιότητος. Εἴμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί κάτοικοι τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Εἴμεθα σύμπαντες Ρωμιοί.
Ἀντεθνικά βυσοδομοῦν οἱ “Νόθοι”, «Τοῖς κυνῶν (ἀντί κείνων) ρήμασι πειθόμενοι». (Θερμοπύλες, Σιμωνίδης ὁ Κεῖος, Λυρικός Ποιητής 556-469 π.Χ.. ).
[Ἔβγαλαν “Πωλητήριο” τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλλάδος]
«Τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε» (Αἴσωπος, Μυθοποιός, Πόντος, 620 π.Χ.). Διότι, ἱκανοί Πολιτικοί καί Διανοούμενοι ἔχουν ἤδη βγάλει “Πωλητήριο» τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλλάδος. Ἡ συζήτησις ἀναφέρεται μόνο στήν τιμή τῆς “Πωλήσεως”.
Πολλές φορές προελαύνει ὁ ἐσωτερικός Στρατός Κατοχῆς. «Ποιός σκότωσε τόν Ὅμηρο;».Ἐπιζητοῦν “Ὅμηρο Δεσμώτη” καί ἐπέβαλαν “ὅμηρο Δεσπότη”.
«Πέστε, λοιπόν, // στὸν ἥλιο νἄβρει ἕνα καινούριο δρόμο, //τώρα πιὰ ποὺ ἡ Πατρίδα του σκοτεινίασε στὴ γῆ, // ἂν θέλη νὰ μὴ χάση ἀπὸ τὴν περηφάνειά του.!» (Ὀδυσσεύς Ἐλύτης, Ποιητής, 1911-1996).
Ἐπικαιροποιῶντας, ἔγινε πρότασις στή ἀρχαία Βουλή τῶν Ἀθηνῶν ἀπό κάποιον, ὀνόματι Λυκίδη, ὥστε νά παραδοθοῦν στούς Πέρσες (480 π.Χ.). Καί πάραυτα, τόν ἐξετέλεσαν ἐπί τόπου, μέ λιθοβολισμό. Καί στή Σαλαμῖνα, ὅπου ἦσαν τά γυναικόπαιδα, μεθεύτηκε τό γεγονός ἀπό στόμα σέ στόμα. Καί οἱ γυναῖκες δολοφόνησαν τήν σύζυγό του καί τό παιδί του, γιά νά μή συνεχισθεῖ ἡ κακή σπορά. Ἀναλόγως, ὁ Θ. Κολοκοτρώνης ἐπρόσταζε, «Φωτιά καί τσεκούρι στούς προσκυνημένους».
[Ἡ Ἱστορία μᾶς χρωστᾶ Πατρίδες]
Οἱ λοχίες εἶναι φύλακες μά καί οἱ προδότες στρατηγοί βρίσκονται στίς θέσεις τους. Ποιός θά μᾶς φυλάει ἀπό τούς φύλακες; «Ἄν κυβερνήσουν οἱ προδότες, //Φταῖνε οἱ πατριῶτες» (Σύνθημα). Καί τότε, θά μᾶς καταδικάσουν οἱ Νεκροί καί οἱ Ἀγέννητοι.
«Ἡ Ἱστορία μᾶς χρωστᾶ Πατρίδες» (Κρυπτοχριστιανός, Ἱερεύς). Ὡς Πολιτισμένοι ἀπαιτοῦμε ὁλοκληρωτική Ἐλευθερία τοῦ Πνεύματος. Συνεχίζουμε νά βιώνουμε στό αἱματῶδες ἐκεῖνο ἀρχαῖο θέατρο τῶν θριάμβων. Δροῦμε ἐπάνω σέ Σκηνή, ὅπου ζωντανεύουν Κειμήλια Δόξης, Ἐλευθερίας καί Μνήμης.
«Τή γλῶσα μοὔδωσαν ἑλληνική// τό σπίτι φτωχικό// στίς ἀμμουδιές τ’ Ὁμήρου. // Ἀνεμόδαρτα ρήματα // ρεύματα πράσινα μές τά γαλάζια» (Ὀδυσσεύς Ἐλύτης, Ποιητής, 1911-1996).
Μέ ὀνειροφαντασία, μέ τό φτερό ἐπί κεφαλῆς, ἄς μεθιστάμεθα ἀπό τήν «Ὁμήρου Ὀδύσεια», στήν «Ὀνείρου Ὀδύσεια».
Προσευχή, ἀλλά καί ἀγών, ὥστε, «νά ἀποξηράνουμε τόν βοῦρκο τῆς διαφθορᾶς».
|
{Ἁγιογραφική Ἀλληγορία: Νά ἑορτάζουμε μέ καθαρότητα ἀληθείας} Μόνον ὁ Κύριος κατακρατεῖ τά “Νήματα” τῆς Ἱστορίας καί μεῖς “Ἐκλεγμένοι” συνεργοί Του. «Ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰν ζύμην͵ ἵνα ἦτε νέον φύραμα͵ ... ὥστε ἑορτάζωμεν͵ μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας͵ ἀλλ΄ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α’ Κορ. ε’ 7-8). [Παράφρασις]. [(Ἀπ. Παῦλος): -Καθαρίστε τό παλαιό προζύμι τῆς διαφθορᾶς, ὥστε νά καταστῆτε νέα μᾶζα ζυμαριοῦ... -Ὥστε νά ἑορτάζουμε, ὄχι μέ φθαρτές συνήθειες, οὔτε μέ προτάσεις κακίας καί πονηρίας, ἀλλά μέ ἄζυμα βίου καθαροῦ, μέ εἰλικρίνεια καί ἀλήθεια]. |
