Στις 6 Φεβρουαρίου 1956, οι μαθητές του σχολείου του βγήκαν ξανά στους δρόμους και συγκρούστηκαν με τον στρατό. Η αποικιακή «κυβέρνηση» διέταξε το κλείσιμό του. Την επόμενη μέρα, πολυάριθμη δύναμη μαθητών του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν μεγάλη μαχητική διαδήλωση.
Κατά τη διάρκειά της έστησαν οδοφράγματα και λιθοβολούσαν τους Άγγλους στρατιώτες, οι οποίοι ανταπέδωσαν με πραγματικά πυρά.Καθώς οι άοπλοι μαθητές άρχισαν να οπισθοχωρούν μπροστά στα πραγματικά πυρά του κατακτητή, Άγγλος υπαξιωματικός στόχευσε και πυροβόλησε στην καρδιά τον σημαιοφόρο, τον μαθητή που ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε διαδήλωσης, κρατώντας την ελληνική σημαία ψηλά, όντας η ψυχή των αγωνιζόμενων μαθητών.
Ο Πετράκης Γιάλλουρος πληγωμένος στην καρδιά από σφαίρα, έκανε όσα βήματα μπορούσε μπροστά πριν εισέλθει αγκαλιά με την ελληνική σημαία στο πάνθεον των Ηρώων. Ήταν ο πρώτος μαθητής που πότιζε με το άλκιμο αίμα του το δένδρο της πανώριας Λευτεριάς, στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α..
Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της ίδιας ημέρας έγραφε: «O άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας, κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Προτού φτερουγίσει στους ουρανούς φώναξε με όση δύναμη του είχε απομείνει: “ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ”. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον…».
Να πώς περιγράφει την ταφή του Ήρωα ο συμμαθητής του Δημήτρης Λεβέντης: «Είχε βραδιάσει, όταν φτάσαμε. Τον θάψαμε την ώρα που θέλησε η βροχή να ραντίσει το σώμα του με το νερό της αιωνιότητας. Με τη νεκρώσιμη ακολουθία στο φως των κεριών και με τον συνταρακτικό λόγο του Γιάννη Αναγνωστόπουλου συνοδεύσαμε τη βροχή και ανεβήκαμε ψηλά, για να πλησιάσουμε τα μέρη, όπου πήγε ο Πέτρος, για να σμίξει με τους Αθάνατους του Ελληνισμού».
*Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού
πηγή: https://simerini.sigmalive.com/.../petros-giallouros.../
