Τοῦ κ. Ἰωάννου Παλαμήδη, θεολόγου
Τοὺς Ἐπισκόπους Κυθήρων κ. Σεραφεὶμ καὶ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ, δὲν τοὺς γνωρίζω οὔτε κατ’ ὄψιν. Ὅμως ὡς πιστὸς ἀλλὰ καὶ ὡς θεολόγος ἐξεγείρομαι διὰ τὸ ἕωλο κατηγορητήριο ποὺ τοὺς προσῆψε ἡ ἐπὶ τῶν δογμάτων ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατὰ πρῶτον τοὺς κατηγορεῖ «γιὰ θεολογικὴ πλάνη», ἐπειδὴ δὲν ἑόρτασαν τὸ Πάσχα στὶς 9 ἡ ὥρα τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ἀλλὰ ἔκαμαν Ἀνάσταση στὶς 12 ἡ ὥρα τῆς Κυριακῆς.
Ἀλλά, Κύριοι τῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ἀπόφασή σας αὐτὴ εἶναι «ἀντικανονικὴ», διότι ἔρχεται σὲ σύγκρουση: 1ον μὲ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), 2ον, τὶς «Ἀποστολικὲς Διαταγὲς» (Δ΄ αἰ.) καὶ 3ον, μὲ τὴν ΣΤ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (680).
Α΄ Οἰκουμ. Σύνοδος. Στὸ «Σύμβολο τῆς πίστεως» τῆς Συνόδου αὐτῆς ὁμολογοῦμε: «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς». Τὸ ποιὰ εἶναι «ἡ τρίτη ἡμέρα» θὰ τὸ δοῦμε πιὸ κάτω. Σημειωτέον ὅτι τὰ «Σύμβολα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, εἶναι κείμενα θεόπνευστα, καὶ ὅποιος τὰ παραβαίνει, εἶναι ἁπλούστατα, ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.
Οἱ «Ἀποστολικὲς Διαταγὲς» διακελεύονται: «Σάββατον ὁλόκληρον νηστεύσατε μηδενὸς γευόμενοι μέχρι ἀλεκτροφωνίας (λάλημα πετεινοῦ)… Μὴ ἐν ἄλλῃ ἡμέρᾳ ἑορτάσωμεν τὴν τοῦ Κυρίου ἀναστάσιμον ἡμέραν, ἀλλ’ ἐν Κυριακῇ μόνῃ».
Δηλαδὴ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἄρχεται μὲ τὴν παύση τῆς νηστείας τοῦ Μ. Σαββάτου, ξημερώματα Κυριακῆς, μὲ τὸ λάλημα τοῦ πετεινοῦ.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ΣΤ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, κανὼν Π.Θ. (89), ἐπίσης διακελεύεται: «Χρὴ τοὺς πιστοὺς περὶ μέσας τῆς μετὰ τὸ Μ. Σάββατον νυκτὸς ὥρας ἀπονηστίζεσθαι (παύση νηστείας)… ἐπιφωσκούσης μιᾶς Σαββάτων (δηλ. τὸ χάραμα τῆς Κυριακῆς).
Ἂς δοῦμε τί λένε καὶ οἱ μεγάλοι κανονολόγοι» τῆς Ἐκκλησίας μας:
1) Ὁ Βαλσαμών, 12ος αἰ): «Ἀπὸ δὲ τῆς ἑβδόμης ὥρας (δηλ. 1:00 μετὰ τὰ μεσάνυχα τῆς Κυριακῆς), ἄρχεται ἡ Κυριώνυμος καθ’ ἥν ἀνέστη ὁ Χριστός».
2) Ὁ Ζωναρᾶς (12ος αἰ): «Περὶ δὲ τὸ μέσον τῆς νυκτός τοῦ Σαββάτου, ἐπιφωσκούσης τῆς Κυριακῆς (δηλ. χαράματα Κυριακῆς), προτρέπει ἀπονηστίζεσθαι», δηλ. παύει ἡ νηστεία τοῦ Μ. Σαββάτου.
3) Βλάσταρης (1335): «Ὅτι δὲ ἀπὸ τῆς ἑβδόμης ὥρας πρὸ τῆς Κυριακῆς ἄρχεται ἡ Κυριώνυμος», δηλ. ἀπὸ τὴ μία μετὰ τὰ μεσάνυχτα ἀρχίζει ἡ Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως.
4) Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (18ος αἰ): «Ἡ ἡμέρα ἀρχινᾶ ἀπὸ τῆς 7ης ὥρας τῆς νυκτὸς (δηλ. ἀπὸ τὴν 1 μετὰ τὰ μεσάνυχτα) καὶ τελειώνει στὶς ΣΤ΄ ὥρας τῆς ἀκολούθου νυκτὸς» (Πηδάλιο, ὑποσημ. σελ. 298).
Οἱ Δημοσιογράφοι σχολίασαν: Ὁ Βαγγέλης Παπαδόπουλος: (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 4-5-2021): Ὁ Ἱερώνυμος ἔκανε φέτος τὸ θαῦμα! Ἀνέστησε τὸν Χριστὸ σὲ δυὸ μέρες».
(ΕΛ. ΩΡΑ, 13-5-2021): «Ἐκκλησιαστικὸ πραξικόπημα ἀπὸ Ἱερώνυμο γιὰ Ἀνάσταση».
«Ὀρθόδοξος Τύπος» (30-4-2021): «Καμμία Ἱερὰ Σύνοδος δὲν ἐτόλμησε νὰ μεταθέση τὴν ὥραν τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως» (Μητροπολίτης Ἀντινόης, Παντελεήμων).
Αὐτὰ Κύριοι τῆς Ἐπιτροπῆς μάθαμε ὡς θεολόγοι στὸ Πανεπιστήμιο. Καὶ ὁποιαδήποτε δικαιολογία σας ἐπὶ τοῦ θέματος, ὅπως ἔγραψε καὶ ἡ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» (27-8-2021), εἶναι ἁπλῶς «μπαροῦφες, ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀποδεχθοῦν οἱ δύο Μητροπολίτες, γιὰ νὰ μὴ συρθοῦν στὰ Συνοδικὰ Δικαστήρια».
Ἀλήθεια. Ποῦ ἦταν ἡ ὡς ἄνω ἐπιτροπὴ ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος παρέβη ὄχι ἁπλῶς ἐντολὴ τῆς ΔΙΣ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὸ νὰ ἀναγνωρίσει στὸ Κολυμπάρι τοὺς αἱρετικοὺς «ὡς Ἐκκλησία», ἢ ὅταν πραξικοπηματικὰ ἀναγνώρισε ὡς «κανονικοὺς» Ἐπισκόπους, τοὺς ἀχειροτονήτους καὶ σχισματικούς, στὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας;
Γιὰ τὸν Μητροπολίτη τοῦ Ἑλσίνκι ποὺ λειτούργησε μὲ γυναίκα Ἐπίσκοπο, δὲν βγάλατε ἄχνα, ἔτσι γιὰ τὰ μάτια, ὅπως ἔγραψε καὶ ἡ ἐφημερίδα Ἐλευθ. ΩΡΑ (2-6-21).
Ἀλλὰ ὅπως ἔγραψα καὶ στὸ Διαδίκτυο, «ἐφέτος γιὰ πρώτη φορά ἡ Διαρκὴς μικρὰ Σύνοδος ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάσωμε τὸ Πάσχα ἡμέρα Σάββατο καὶ μάλιστα τὸ Σάββατο ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἑορτάζουν τὸ δικό τους Νομικὸ Φάσκα!! Ἡ προβλεπόμενη ποινὴ γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Συνοδικούς, εἶναι ἡ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ!!!».
«Εἴ τις Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν… μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρέσθω» (Ζ΄ Ἀποστολικὸς Κανών, Πηδάλ. σελ. 8).
Τὴν ἴδια ποινὴ τῆς καθαιρέσεως προβλέπει καὶ ὁ Α΄ Κανὼν τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου (341). Καὶ ὅπως σχολίασε καὶ ἡ «Ἐλ. ΩΡΑ» τῆς (7-7-2021): «θέλουν νὰ ἑορτάσουν ἕνα Πάσχα πρῶτα μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ μετὰ μὲ τοὺς Ἑβραίους, γιὰ νά ὁδηγήσουν σὲ μία πανθρησκεία, πρὶν τὴν Παγκόσμιο Δικτατορία».
Γιὰ τοὺς δοσιλόγους χρειάζεται νὰ συνέλθη μείζων ἐκκλησιαστικὴ Σύνοδος. «Οὐαὶ ὑμῖν… Φαρισαῖοι ὑποκριταί».
Ὡς πρὸς τὴν κατηγορία «γιὰ ἀπειθαρχία πρὸς τὰς ὑποδείξεις τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας», τὶς σχετικὲς μὲ τὴν μετάδοση τοῦ ἰοῦ, παρατηροῦμε: Ὁ ἰὸς στὶς 9 μ.μ. δὲν μεταδίδεται, ἐνῷ στὶς 12 τὰ μεσάνυχτα, μεταδίδεται!! Λίγη σοβαρότητα δὲν θὰ ἔβλαπτε, γιὰ νὰ μὴ ἐκτίθεται ἡ ἐπὶ τῶν Δογμάτων Ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Τέλος κατηγοροῦνται οἱ δύο Ἐπίσκοποι ὅτι «δὲν ἐσεβάσθησαν τὴν ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ συλλογικοῦ ὀργάνου διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Θὰ σᾶς ἀπαντήσω μὲ ἕνα γραπτὸ τοῦ ἀειμνήστου τέως Καθηγητοῦ Κανονικοῦ Δικαίου καὶ Ποιμαντικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Κωνσταντίνου Μουρατίδου:
«Στὰ θέματα τῆς πίστεως… οὐδεμία ἀξία ἢ σημασία ἔχουν ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνονται κατὰ πλειοψηφία ἢ ἀκόμη καὶ παμψηφία, ἐὰν ἔρχωνται σὲ ἀντίθεση καὶ σύγκρουση μὲ τὰ δόγματα καὶ τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἔχει ἀπόλυτη ἐφαρμογὴ ἡ ἀρχή: «Ὁ εἷς καὶ ἡ ἀλήθεια ἀποτελοῦν τὴν πλειονοψηφία»… Ἐὰν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συνεμορφώνετο μὲ τὶς πλειονοψηφοῦσες ἀποφάσεις τῶν Ἀρειανικῶν Συνόδων τοῦ Δ΄ αἰῶνος, σήμερον ἀντὶ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ ἑορτάζετο ὁ θρίαμβος τῆς αἱρέσεως καὶ στὴ θέση τοῦ Μ. Ἀθανασίου θὰ ἐδοξολογεῖτο ὁ Ἄρειος». «Ἡ Μεγάλη Προδοσία», Ἀθῆναι, 1993, σελ. 398).
