Αριστούργημα αποκαλύψεων και αφύπνισης, οι ενωμένες πένες των κ.κ. Κ. Βαθιώτη και Δ. Δασκαλάκη: Φονική βροχή: Ο νέος ορατός εχθρός του λαού και η ανάγκη καταπολέμησής του

 

Κωνσταντίνου Βαθιώτη, τ. Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
Δημητρίου Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών

Όταν αποφασίσθηκε ότι από τις 4 Μαΐου 2020 θα ξεκινούσε σταδιακά η άρση των κραυγαλέα αντισυνταγματικών περιορισμών μετακίνησης μετά τη λήξη του πρώτου λοκντάουν, δηλ. της συγκεκαλυμμένης αιχμαλωσίας του ελληνικού λαού από την ιατροφασιστική κυβέρνηση Μητσοτάκη (καθ’ υπαγόρευσιν φυσικά των παγκόσμιων εντολών της υποκρυπτόμενης υπερκυβέρνησης του “αόρατου μαριονετίστα”), τα πλοκάμια της υγειονομικής τυραννίας, δηλ. οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, έχυναν το προπαγανδιστικό μελάνι τους γράφοντας:

«“Μένουμε Ασφαλείς” αποφεύγοντας συνωστισμό και άσκοπες μετακινήσεις, κρατώντας κοινωνική απόσταση και φορώντας μάσκα σε κλειστούς χώρους. Αν είναι δυνατόν εξυπηρετούμαστε τηλεφωνικά και ηλεκτρονικά από τις δημοτικές υπηρεσίες. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, πραγματοποιούμε επίσκεψη μετά από ραντεβού».

Τότε οι περισσότεροι Έλληνες είχαν πιστέψει ότι το συγκεκριμένο λοκντάουν θα έμενε στην ιστορία ως ένα δρακόντειο μέτρο έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση του “φονικού ιού”. Η συνέχεια τους διέψευσε οικτρά, αφού το λοκντάουν αναδείχθηκε σε “φαρμακευτική κορωνίδα”, που οι κυβερνήσεις το πήραν σχοινί-κορδόνι σερβίροντάς το κάθε φορά και με διαφορετικό γλωσσικό μανδύα για να μην πλήττουν οι πολίτες: πότε το έλεγαν μερικό, πότε τοπικό, πότε σκληρό κ.ο.κ.

Εφόσον όμως τα ποικιλώνυμα λοκντάουν καθιερώθηκαν αδιαμαρτύρητα ως (δήθεν αποτελεσματικό) όπλο ενάντια στον αόρατο εχθρό της δημόσιας υγείας, ήταν αναμενόμενο (ή μήπως προαποφασισμένο;) να αξιοποιηθούν και ως όπλο ενάντια σε πάσης φύσεως εχθρούς του λαού, όχι μόνο αόρατους αλλά και ορατούς.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε η άθλια και πρωτίστως ανθελληνική κυβέρνηση των παλιάτσων που διευθύνεται από την μητσοτακική μαριονέτα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, υπολαμβάνοντας ότι απευθύνεται σε βρέφη, κατονόμασε ως ορατό εχθρό τη… Φωτιά!

Ειδικότερα, είχε φαντασιωθεί ότι η Ελλάδα δέχθηκε «πρωτοφανή επίθεση της φύσης με ταυτόχρονες φωτιές». Έτσι, στους ηλεκτρονικούς πίνακες μεταβλητών μηνυμάτων, που είναι εγκατεστημένοι σε κεντρικές λεωφόρους, άρχισε να αναβοσβήνει και πάλι η προειδοποίηση για την επιβολή ενός ιδιότυπου τοπικού λοκντάουν, δηλ. της απαγόρευσης κυκλοφορίας σε άλση και δασικές εκτάσεις.

Στις 14.10.2021 το λεκανοπέδιο της Αττικής δέχθηκε επίθεση όχι από την “φονική πύρινη λαίλαπα” (όπως αποκαλείται η φωτιά στη γλώσσα των δημοσιογραφικών μπαμπούλων [*]), αλλά από την… “φονική βροχή”. Τα κινητά των πολιτών δονήθηκαν από το τρομακτικό μήνυμα μέσω του οποίου προειδοποιήθηκαν «για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα στην περιοχή [τους]» με την συμπληρωματική προτροπή: «Αποφύγετε άσκοπες μετακινήσεις, περιοχές που έχουν ή μπορεί να πλημμυρίσουν. Ακολουθείτε τις οδηγίες των Αρχών».



Το μήνυμα αυτό, το οποίο συντάχθηκε από κάποιον ανεπαρκή γνώστη της ελληνικής γλώσσας (η δευτερεύουσα αναφορική πρόταση «που έχουν ή μπορεί να πλημμυρίσουν» ήταν ασύντακτη, αφού ο εμπνευστής της ξέχασε μετά το ρήμα «έχουν» να γράψει την κρίσιμη λέξη «πλημμυρίσει», κακοποιώντας κατά τούτο την χρήση του παρακειμένου) ή ίσως από κάποια δομή τεχνητής νοημοσύνης, επιφορτισμένη με την ενημέρωση των πολιτών για την εξέλιξη των έντονων καιρικών φαινομένων, όπως είναι η Θεανώ, ένα chatbot που παρέχει πληροφορίες στους πολίτες για την εξέλιξη της πανδημίας, εστάλη από το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας, η πρόσφατη μετονομασία του οποίου κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν: Μετά την πανδημία, η επόμενη (ή η ταυτόχρονη) πίστα στην οποία θα κληθεί να δοκιμάσει τις δεξιότητές του ο δύσμοιρος πολίτης της πολυβασανισμένης Ελλάδας είναι εκείνη της περίφημης κλιματικής αλλαγής.

Τόσο η φωτιά όσο και η βροχή είναι δύο στοιχεία της Φύσης, η οποία, στο μυαλό της παγκόσμιας ελίτ που έχει σχεδιάσει τον υβριδικό Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των λαών, αποτελεί έναν άκρως επικίνδυνο, ορατό εχθρό τους, μεθοδικά και άμεσα εξολοθρευτέο.

Γι’ αυτό άλλωστε μας καλλιεργούν τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συστηματικά την ανάγκη καταπολέμησης (sic) της κλιματικής αλλαγής με νέα δρακόντεια μέτρα, ιδίως σχετικά με την μείωση του διοξειδίου του άνθρακα.

Όπως επί πανδημίας οι πολίτες οφείλουν να τηρούν απαρεγκλίτως τα υγειονομικά μέτρα, έτσι θα κληθούν συντόμως να τηρούν αυστηρώς και τα κλιματικά μέτρα.

Κι όπως οι κρατικοί και οι υγειονομικοί διαχειριστές των ζωών μας, συνεπικουρούμενοι από τα δημοσιογραφικά τους τσιράκια και τους πλανεμένους ή πουλημένους κληρικούς, απαξιώνουν ως αρνητές των υγειονομικών μέτρων όποιους πολίτες εκφράζουν τον προβληματισμό τους για την σκοπιμότητά ή την αναλογικότητά τους, αντιμετωπίζοντάς τους περίπου σαν τις μάγισσες του Μεσαίωνα που πρέπει να καούν στην πυρά, αντίστοιχη θα είναι η μοίρα όποιων διανοηθούν να κοντράρουν τα μέτρα που θα έχουν συναποφασίσει οι παγκόσμιοι φωστήρες για την διαχείριση της κλιματικής κρίσης.

Οι “αρνητές των υγειονομικών μέτρων” του σήμερα θα είναι οι “αρνητές των κλιματικών μέτρων” του αύριο, οι δε “αρνητές της πανδημίας” θα δώσουν την θέση τους στους “αρνητές της κλιματικής αλλαγής”, οι οποίοι ήδη λοιδορούνται ως “συνωμοσιολόγοι”!

Μέσα σε αυτό το κλίμα (νοούμενο κυριολεκτικώς και μεταφορικώς), καθόλου δεν εκπλήσσει η επιστράτευση του φρικαλέου συνθήματος “Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς”, το οποίο από κάποιους δήμους προσαρμόσθηκε ως εξής: «Μένουμε ασφαλείς, αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις και ακολουθούμε τις οδηγίες για την αντιμετώπιση των ακραίων καιρικών φαινομένων».

Η υπόδειξη αυτή, η οποία είναι γραμμένη στον συνήθη αυταρχικό ενεστώτα που δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα (μένουμε / αποφεύγουμε), στοχεύει στο να μπολιάσει στο υποσυνείδητο του πολίτη την αδήριτη ανάγκη για επίτευξη καθολικής και απόλυτης ασφάλειας, άλλως: για μηδενική ανοχή στο ενδεχόμενο απώλειας έστω και μιας ανθρώπινης ζωής, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ζωή παιδιών.

Γι’ αυτό άλλωστε αποφασίσθηκε να παραμείνουν κλειστά αρκετά σχολεία την Παρασκευή 15.10.2021 «λόγω της κακοκαιρίας “Μπάλλος” που θα συνεχίσει να χτυπά το Λεκανοπέδιο και τις επόμενες ώρες».

Παρεμπιπτόντως, η μόδα της ονοματοδοσίας του εκάστοτε ακραίου καιρικού φαινομένου κάθε άλλο παρά τυχαία είναι: Όταν το κράτος και ο λαός του δέχονται την επίθεση της Φύσης, ο ορατός εχθρός πρέπει να αποκτήσει όνομα, δηλ. ταυτότητα, ώστε να δικαιολογείται ευχερέστερα η πολεμική αντιμετώπισή του!

Προκαλεί μεγάλη κατάπληξη το γεγονός ότι, με την συνεργασία των μετεωρολογικών υπηρεσιών της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ (άραγε, πώς εξηγείται η σύμπραξη του Ισραήλ;), έχει ήδη καταρτισθεί λίστα στην οποία περιλαμβάνονται τα ονόματα για την ταυτοποίηση κάθε επόμενου ακραίου φυσικού φαινομένου.

Τα ονόματα-μπαμπούλες της λίστας βάσει της οποίας θα αποδίδεται η ταυτότητα κάθε έντονου και απρόσμενου καιρικού φαινομένου είναι τα εξής: Athina, Ballos, Carmel, Diomedes, Elpis, Filippos, Genesis, Helios, Irit, Kalypso, Lavi, Meliti, Nikias, Ora, Paris, Raphael, Semeli, Thomas, Uranis, Vion, Xenios, Yasmin, Zefyros.

Η εν λόγω λίστα περιλαμβάνει συνολικά 23 ονόματα έντονων καιρικών φαινομένων.

Φόβο καταλαμβάνει τον πολίτη εκείνον που συνειδητοποιεί ότι έχει να αντιμετωπίσει ακόμη άλλες 21 φορές την εκδικητική μανία της φύσης!

Ο φόβος αυτός μπορεί να μετατραπεί σε τρόμο για όποιον αναλογισθεί ότι ο ανθρώπινος ευφάνταστος (ή σατανικός;) νους έχει ήδη προϋπολογίσει και προκαθορίσει με μαθηματική ακρίβεια ότι, για την κατατρομοκράτηση των πολιτών, που πρέπει να πεισθούν περί του μεγάλου κινδύνου της κλιματικής αλλαγής, αρκούν 23 ακραία καιρικά φαινόμενα.

Άραγε, θα ήταν άτοπο να σκεφθεί κάποιος ότι, όπως έχει προσχεδιασθεί ο συνολικός αριθμός των “κλιματολογικών κρίσεων”, αντιστοίχως υπάρχει και η απαιτούμενη τεχνογνωσία για τον επηρεασμό του κλίματος και την πρόκληση ακραίων καιρικών φαινομένων, ώστε να εγκλωβίζονται οι πολίτες σε ένα καθεστώς διαρκούς φόβου, επιτήρησης και ελέγχου;

Φυσικά, η εμμονική προώθηση μιας υπερασφαλούς ζωής έχει βαρύ τίμημα για το αντίπαλο δέος της, την ελευθερία, αλλά και για μια ιδιότητα που την σήμερον ημέρα έχει καταστεί δυσεύρετη: του ήρωα.

Όσα παιδιά έφευγαν από το σχολείο και βρέθηκαν αντιμέτωπα με την καταρρακτώδη βροχή, άδραξαν την ευκαιρία να το διασκεδάσουν, τσαλαβουτώντας μέσα στις λίμνες της ασφάλτου.

Αναμετρήθηκαν με ένα από τα στοιχεία της φύσης και, βγαίνοντας νικητές, αισθάνθηκαν κατά κάποιον τρόπο “μικροί ήρωες”.

Μία ημέρα μετά, όμως, εξαιτίας της προληπτικής αναστολής λειτουργίας των σχολείων τους, τα ίδια παιδιά ένιωσαν μάλλον πως είναι πλασμένα “από ζάχαρη” και απλώς υπάρχουν σαν μουσειακά εκθέματα, αλώβητα μεν, ακίνητα δε.



Τούτο έχει την εξής τρομακτική συνέπεια: Εφόσον σήμερα το κράτος-πατερούλης ευνουχίζει τα παιδιά του, καλλιεργώντας ένα κλίμα συλλογικής ηττοπάθειας, ποιος και πώς θα πολεμήσει μεθαύριο τον πραγματικό εξωτερικό εχθρό της Ελλάδος;

Μέσω δε του κλεισίματος των σχολείων (ή της εκκένωσης των απειλούμενων από την φωτιά σπιτιών), μας μαθαίνουν να τρέμουμε και την σκιά μας, αποσυρόμενοι τελικώς από τον χώρο που μας ανήκει – άραγε αυτόν τον χώρο ποιος θα έρθει να τον καταλάβει;

Όλα δείχνουν ότι ζούμε πλέον στην εποχή της πατερναλιστικής υπερπροστασίας.

Στο πλαίσιο της πανδημίας, κάποιοι υπερασπίζονται την επιλογή αυτή με το τετριμμένο επιχείρημα ότι, αν δεν ληφθούν αυστηρά μέτρα, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει το σύστημα υγείας από αυτούς που θα κολλήσουν τον ιό και θα συρρεύσουν στα νοσοκομεία.

Ωστόσο, στο πλαίσιο του πολέμου ενάντια στην “φονική βροχή”, η εύρεση του κατάλληλου επιχειρήματος για την υπεράσπιση της πατερναλιστικής ιδεολογίας δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, αφού κάθε πολίτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ενεργοποιήσει την αδρεναλίνη, περπατώντας μέσα στη βροχή με επίγνωση του ρίσκου λόγω της προαναγγελίας του ακραίου καιρικού φαινομένου.

Αφ’ ης στιγμής, μάλιστα, το κράτος έχει ενημερώσει τους πολίτες για την επικινδυνότητα του μετεωρολογικού φαινομένου μέσω της αποστολής του γνωστού τρομακτικού μηνύματος στο κινητό τους, όποιοι το αψηφήσουν, προκρίνοντας ως υπέρτερης αξίας την επιθυμία τους να βιώσουν μια ακραία εμπειρία, θα έχουν ενεργήσει με αποκλειστικά δική τους ευθύνη.

Σε αντίθεση δε με το επιχείρημα της μη υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας από την συσσώρευση προσβεβλημένων με κορωνοϊό, σε αυτήν εδώ την περίπτωση της μοναχικής αυτοδιακινδυνεύσεως, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος, με κυνικό τρόπο, ότι το σύστημα δεν επιβαρύνεται αλλ’ αντιθέτως ελαφρύνεται: αν ο ριψοκίνδυνος μοναχικός καβαλάρης ήθελε μεν να γίνει μούσκεμα από την βροχή αλλά τελικώς πνίγηκε στα λασπόνερα κάνοντας εσφαλμένη εκτίμηση των πραγμάτων, τότε το κράτος μετρά έναν πολίτη λιγότερο που “έφαγε μόνος του το κεφάλι του”!

Ωστόσο, το τυραννικά πατερναλιστικό κράτος φαίνεται να λαμβάνει ως δεδομένο και βέβαιο, ένα γεγονός το οποίο εκ των πραγμάτων είναι μελλοντικό και αβέβαιο: Ο πνιγμός του μοναχικού καβαλάρη δεν δύναται να προεξοφληθεί, αφού εξαρτάται από την ένταση του καιρικού φαινομένου την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, τις προσωπικές του ικανότητες ή ακόμη και από την αλλαγή της αποφάσεώς του την τελευταία στιγμή.

Παρά ταύτα, το κράτος επιχειρεί με έντονα παρεμβατικό τρόπο να προκαθορίσει και να ελέγξει συλλογικά την συμπεριφορά των πολιτών, περιορίζοντας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

Έτσι, καταντά ένα πατερναλιστικό-γονεϊκό κράτος, το οποίο αντιμετωπίζει τους πολίτες του ως βρέφη, οι δε πολίτες εθίζονται στη βρεφική τους μεταχείριση και εν τέλει βρεφοποιούνται, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να αντιληφθούν και να σταθμίσουν τον όντως υπαρκτό ή απλώς νομιζόμενο κίνδυνο.



Αξίζει μάλιστα να θυμηθούμε το περιεχόμενο του πρωθυπουργικού διαγγέλματος της 17ης Μαρτίου 2020 και ειδικότερα την κάθε άλλο παρά τυχαία παρότρυνση του κ. Μητσοτάκη προς τα βρέφη του να πλένουν καλά τα χέρια τους.

Ήταν η πρώτη σοβαρή ένδειξη ότι το Κράτος, επικαλούμενο από εδώ και στους εξής, κατά το δοκούν, έκτακτες καταστάσεις δημόσιας ανάγκης, θα αποπειράται να ελέγχει και να προγραμματίζει την ζωή των πολιτών μέχρι και την τελευταία της λεπτομέρεια.

Έτσι, κατά την υλοποίηση του σχεδιασμού της ολοκληρωτικής διακυβέρνησης, το κράτος θα αξιοποιεί κάθε έκτακτη και απρόβλεπτη συνθήκη, λ.χ. υγειονομική, κλιματολογική, ενεργειακή, επισιτιστική κ.ο.κ., την οποία θα υποστηρίζει με νομιμοφανή επιχειρήματα εκμεταλλευόμενο στο έπακρο την τηλεοπτική προπαγάνδα και τις ψαλμωδίες των ειδικών και των κληρικών, ώστε να αποσπά την συναίνεση των πολιτών και, συνακολούθως, την πειθάρχησή τους στα εκάστοτε δρακόντεια μέτρα, από τα οποία θα προκαλείται συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών τους, καλυμμένη με τον μανδύα μιας εξαιρετικά απρόβλεπτης και έκτακτης δημόσιας ανάγκης.

Εν τέλει, υπό το πρόσχημα της διαρκούς αντιμετώπισης των εναλλασσομένων κρίσεων, και με την ανοχή ή την αδιαφορία των πολιτών, το αδυσώπητο και ολοένα πιο απροκάλυπτα ολοκληρωτικό κράτος, θα αποκτήσει τον κυριαρχικό έλεγχο του δημοσίου χώρου, ώστε εν συνεχεία να περάσει και στην υλοποίηση του διακαούς του πόθου, στον έλεγχο της ιδιωτικής σφαίρας του πολίτη.

Αλλιώς, όμως, έχει το πράγμα, όταν οι πολίτες δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μοναχικά αλλά μαζικά, και εκείνος που βρίσκεται εξ επαγγέλματος σε θέση ευθύνης δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε τις ακριβείς διαστάσεις του κινδύνου που εγκυμονεί η “ανεξέλεγκτη μανία” ενός στοιχείου της φύσης ούτε τον τρόπο με τον οποίο θα προστατεύσει τον ίδιο και όλους τους άλλους, αν παραστεί ανάγκη.

Επί παραδείγματι, ο αιφνίδιος εγκλωβισμός ενός γεμάτου με επιβάτες λεωφορείου κάτω από μια γέφυρα και ο κίνδυνος να βουλιάξει μέσα στα λασπόνερα είναι προϊόν της έλλειψης εξοικείωσης του οδηγού με την διαχείριση μιας τέτοιας απρόβλεπτης κατάστασης.

Ως εκ τούτου, το κράτος οφείλει να μεριμνήσει για την αποσόβηση μιας μεγάλης καταστροφής πριν είναι πολύ αργά, λαμβάνοντας μέτρα που θα προλάβουν το κακό στην ρίζα του: Γι’ αυτό είναι καλύτερο να μην ξεκινήσει ποτέ το δρομολόγιο ή να αποκλεισθούν τα επικίνδυνα οδικά σημεία, παρά να ανακύψει το διαχειριστικό δίλημμα την υστάτη ώρα, οπότε θα πρέπει να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός για τον απεγκλωβισμό των επιβατών (που βεβαίως κοστίζει χρόνο και χρήμα).



Πάντως, μολονότι ακραία καιρικά φαινόμενα υπήρχαν ανέκαθεν, το κράτος δεν επέλεγε ποτέ ένα τόσο παρεμβατικό μοντέλο διακυβέρνησης, δίνοντας το απόλυτο προβάδισμα στην αρχή της πρόληψης και στην θεωρία της μηδενικής ανοχής.

Εξάλλου, αν σήμερα το κράτος θέλει να μας πείσει στα σοβαρά ότι νοιάζεται για την ζωή και την υγεία των πολιτών, θα έπρεπε να είχε προ πολλού απαγορεύσει την διεξαγωγή ακραίων αθλημάτων ή παιχνιδιών (συμπεριλαμβανομένης της ρώσικης ρουλέτας), αλλ’ ακόμη και αυτό τούτο το κάπνισμα ή την κατανάλωση οινοπνεύματος.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η πατερναλιστική ιδεολογία εξυπηρετεί τούτον τον σκοπό: Οι πολίτες προπονούνται για τον νέο τρόπο ζωής τους στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, ο οποίος θα στραγγαλίσει τις ελευθερίες τους, αλλά ταυτοχρόνως θα πριμοδοτήσει για μία ακόμη φορά όσους έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι της διαχείρισής της: μια δράκα παγκόσμιων ολιγαρχών, των εθνικών μαριονετών τους συμπεριλαμβανομένων.

Πόσο σοβαρά και ανησυχητικά είναι τα πράγματα πλέον για το μέλλον των λαών, και ειδικότερα του ελληνικού, προκύπτει εναργώς από την απόφαση που ελήφθη την 14η Οκτωβρίου 2021 για απαγόρευση κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια της νύχτας στην Αττική αλλά και για τηλεργασία την επόμενη ημέρα «σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, εκτός από τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση των φαινομένων», προκειμένου οι πολίτες να μείνουν ασφαλείς απέναντι στην “φονική βροχή”.

Ουδείς πλέον δικαιούται να αμφιβάλλει για την εδραίωση της “διαχειριστικής μαγειρικής” που δοκιμάσθηκε στην εποχή του κορωνοϊού: Τα αντισυνταγματικά υλικά των περιορισμών και απαγορεύσεων των ατομικών ελευθεριών του πολίτη θα ρίχνονται συνεχώς μέσα στο καζάνι των πάσης φύσεως λοκντάουν, όπου θα βράζει μέχρι αποσυνθέσεως η αξία του ανθρώπου.

Το επόμενο στοιχείο της φύσης, μετά τις φωτιές και τις βροχές, το οποίο αναμένεται να δοκιμάσει την ανθεκτικότητα του πολίτη στο πατερναλιστικό παραλήρημα του τυραννικού κράτους δεν αποκλείεται να είναι το ταρακούνημα της γης.

Άραγε ποιες και πόσες απαγορεύσεις θα βιώσουμε στην νέα εποχή της αυταρχικής ασφάλειας, αν γίνει ένας “φονικός σεισμός”, προτού βιώσουμε στο πετσί μας κάποιο (ή κάποια) από τα υπόλοιπα 21 ακραία καιρικά φαινόμενα που έχουν ήδη λάβει το βάπτισμά τους;;


[*] ΣΗΜ.: Κατά το Λεξικό Μπαμπινιώτη, η λέξη “μπαμπούλας”, όπως και άλλες λέξεις με ίδια ή διαφορετική κατάληξη, π.χ. “φαταούλας”, “κότα” κ.λπ., στερείται γενικής πληθυντικού.

Αυτός, όμως, ο γλωσσικός περιορισμός παρεμποδίζει την έκφραση, μα προπάντων τη σκέψη, όχημα της οποίας είναι η γλώσσα: Αν κάποιες λέξεις στερούνται μιας πτώσεως, τότε ο ομιλητής ή ο συγγραφέας αναγκάζεται να τις αποφύγει ή έστω να αναζητήσει μια περιφραστική, πλην όμως όχι εξίσου επιθυμητή, διέξοδο.

Στην εποχή των λοκντάουν και των λοιπών περιορισμών ή καταργήσεων των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη, αρνούμαστε να συμμορφωθούμε προς την υπόδειξη του Λεξικού Μπαμπινιώτη (να μια ακόμη κατηγορία “αρνητών”, τούτη την φορά γλωσσικών!). Σε μια χώρα όπου αφθονούν οι φαταούλες και οι κότες, η γενική πληθυντικού ακόμη κι αν δεν υπάρχει, πρέπει να εφευρεθεί!
=================

Αριστούργημα αποκαλύψεων και αφύπνισης, οι ενωμένες πένες των κ.κ. Κ. Βαθιώτη και Δ. Δασκαλάκη: Φονική βροχή: Ο νέος ορατός εχθρός του λαού και η ανάγκη καταπολέμησής του

18 Οκτωβρίου, 2021 

ΣΧΟΛΙΑ: 

4 Από ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ

Κωνσταντίνος Βαθιώτης – Δημήτρης Δασκαλάκης: “Τόσο η φωτιά όσο και η βροχή είναι δύο στοιχεία της Φύσης, η οποία, στο μυαλό της παγκόσμιας ελίτ που έχει σχεδιάσει τον υβριδικό Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των λαών, αποτελεί έναν άκρως επικίνδυνο, ορατό εχθρό τους, μεθοδικά και άμεσα εξολοθρευτέο.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η πατερναλιστική ιδεολογία εξυπηρετεί τούτον τον σκοπό: Οι πολίτες προπονούνται για τον νέο τρόπο ζωής τους στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, ο οποίος θα στραγγαλίσει τις ελευθερίες τους, αλλά ταυτοχρόνως θα πριμοδοτήσει για μία ακόμη φορά όσους έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι της διαχείρισής της: μια δράκα παγκόσμιων ολιγαρχών, των εθνικών μαριονετών τους συμπεριλαμβανομένων.”

Μοναδικός ο καθένας τους στην γραφή του, στην πολύτιμη γνώση του, στην εντιμότητά του και κυρίως στο Ήθος του, ως Άνθρωποι και ως Επιστήμονες, έχουν γίνει η ήρεμη δύναμη στα χρόνια του κορονοϊού, για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που αντιστέκονται.

Τα εξαιρετικά άρθρα τους και οι αδιαμφισβήτητες νομικές τους γνώσεις, τους έχουν κάνει ιδιαίτερα αγαπητούς στο ευρύ πλέον ελληνικό κοινό.

Όταν όμως αυτές οι δυο εξαιρετικές προσωπικότητες ενώνουν τις δυνάμεις τους στην αρθρογραφία, τότε το αποτέλεσμα, δεν μπορεί παρά να είναι μοναδικό, εξαιρετικό και αποκαλυπτικό.

Στο άρθρο που συνέγραψαν, ο νοήμων αναγνώστης, θα αντιληφθεί τι κρύβεται πίσω από όσα σχεδιάζουν οι εγχώριες μαριονέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σε βάρος του Ελληνικού λαού.

Είναι ένα μοναδικό άρθρο αφύπνισης, που αξίζει να διαδοθεί, γιατί μας οδηγούν στην απόλυτη υποταγή και στον αφανισμό.



Καλλιόπη Σουφλή



Υ.Γ. 23 ονόματα έντονων καιρικών φαινομένων.

Καθόλου παράξενο, αφού ο αριθμός 23, είναι από τους αγαπημένους αριθμούς, της Ν.Τ.Π. (εκεί κολλάει και το … Ισραήλ)

Μην ξεχνάτε πως 23 Ιουλίου 2018, οι άλλοι εγχώριοι μαριονετίστες, υπέγραψαν με την αδιαφορία τους την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ 102 (επισήμως), συμπατριωτών μας.