Νέος αἰφνιδιασμός: Κατατέθηκε ἡ Ὁμολογία Πίστεως ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη πρώην Πάφου Τυχικό
Στὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας ποὺ κατέθεσε ἐπαναλαμβάνει ὅσα ὁμολόγησε κατὰ τὴν εἰς Ἐπίσκοπο χειροτονία του, δηλαδὴ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν πιστότητά τους στὶς ἀποφάσεις, στοὺς ὅρους καὶ τοὺς κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση. Παράλληλα ὁμολογεῖ ὅτι παραμένει μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Γιὰ τὸ ἐπίμαχο ζήτημα τῆς ἀποτείχισης ἡ Ὁμολογία ποὺ κατέθεσε ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρεται στὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ὁ ὁποῖος... δίνει ὑπὸ αὐστηρὲς προυποθέσεις τὴ δυνατότητα διακοπῆς μνημοσύνου ὅταν ὁ ἐπίσκοπος ἐπίσημα κηρύττει αἱρετικὴ διδασκαλία, καὶ ταυτόχρονα καταδικάζει ὅσους χωρὶς νὰ πληροῦνται οἱ προυποθέσεις τοῦ κανόνα κινούμενοι ἀπὸ ἐγωισμὸ προβαίνουν σὲ ἀποτείχιση καὶ δημιουργοῦν σχίσμα στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Τέλος διαβεβαιώνει ὅτι οὐδέποτε ὑπέθαλψε ἢ παρότρυνε πιστοὺς νὰ προβοῦν σὲ ἀποτείχιση. Μάλιστα ἀναφέρεται σὲ συγκεκριμένες περιπτώσεις ποὺ ὁ ἴδιος ὡς Μητροπολίτης Πάφου εἶχε στραφεῖ ἐναντίον «ἀποτειχιστῶν» ποὺ χωρίς τίς προϋποθέσεις τοῦ 15ου Κανόνα προχωροῦσαν σὲ ἀποτείχιση.
Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς μὲ τὴν ἐνέργειά του αὐτὴ αἰφνιδίασε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπή, ἡ ὁποία τὸν κατηγοροῦσε ὅτι ἀρνεῖτο νὰ καταθέσει Ὁμολογία ποὺ νὰ καταδικάζει τον «ἀποτειχισμό», διότι, κατὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπή, εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ὀπαδὸς τῆς αἱρέσεως τοῦ ἀποτειχισμοῦ. Ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς ἀπέδειξε ὅτι στοιχεῖται στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ συνεπῶς τὰ ὅσα τοῦ καταλογίζουν εἶναι συκοφαντίες.
Πάντως ἡ κατάθεση τῆς Ὁμολογίας ἔρχεται σὲ συνέχεια τῆς ὑποβολῆς τοῦ ἐκκλήτου στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ποὺ ἀνέτρεψε τοὺς σχεδιασμοὺς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Τώρα, μὲ τὴ συμμόρφωση τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ στὴ Συνοδικὴ ἀπαίτηση γιὰ κατάθεση Ὁμολογίας Πίστεως ἔχει ἐκλείψει κάθε πρόφαση ἐναντίον του.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὶς δύο αἰφνιδιαστικὲς κινήσεις τοῦ Τυχικοῦ βρίσκεται πλέον σὲ δύσκολη θέση καὶ ἀπὸ κατήγορος ὀφείλει νὰ ἀπολογεῖται γιὰ τὴν κρίση στὴν ὁποία ἐντελῶς ἀδικαιολόγητα ὁδήγησε τὴν Μητρόπολη Πάφου καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.
Ἤδη ἡ δυσφορία γιὰ τὶς ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὸ ζήτημα τοῦ Τυχικοῦ εἶναι ἔκδηλη καὶ σὲ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς 9 Ἀρχιερεῖς ποὺ προσυπέγραψαν τὴν καταδικαστικὴ ἀπόφαση. Ἐλπίζουν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο θὰ δώσει τὴ δίκαιη λύση ὥστε νὰ σταματήσει ὁ σκανδαλισμὸς καὶ νὰ εἰρηνεύσουν οἱ πιστοί.
Παράλληλα μὲ τὴν Ὁμολογία Πίστεως ὁ Μητροπολίτης κατέθεσε ἄλλη μία φορὰ αἴτηση στὴ Σύνοδο νὰ τοῦ χορηγηθοῦν ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὴν ἔκπτωσή του, τὰ πρακτικὰ τῆς δίκης, οἱ ἐναντίον του καταγγελίες καὶ τὰ ἔγγραφα ποὺ ἐπικαλέστηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς βάρος του, τὰ ὁποῖα πεισματικὰ ἀρνεῖται νὰ τοῦ χορηγήσει ἡ Ἀρχιεπισκοπή.
Ὅπως δήλωσε πρὸ ἡμερῶν ἐνορίτης τῆς Μητρόπολης Πάφου ποὺ ἔχει γνώση τῶν ἐξελίξεων «προκαλεῖ ἀπορία τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κατὰ παράβαση κάθε ἔννοιας χρηστῆς διοίκησης ἀρνεῖται ἀναιτιολόγητα νὰ χορηγήσει τὰ ἔγγραφα ποὺ ἐπανειλημμένα τοῦ ἔχει ζητήσει ὁ Μητροπολίτης Τυχικός. Ὡς πιστὸς διερωτῶμαι: τί φοβᾶται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;».
Σὲ χθεσινή του ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς Μητροπολῖτες μέλη τῆς Ι. Συνόδου ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς τονίζει ὅτι μετὰ τὴν ἔκκλητο προσφυγὴ ποὺ ἄσκησε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ μεχρι νὰ ἐκδικαστεῖ ἡ ὑπόθεσή του παραμένει ὁ κανονικὸς Μητροπολίτης Πάφου. Μάλιστα τονίζει ὅτι γιὰ τὴν ἔκπτωσή του ἀπαιτεῖται τελεσίδικη καταδικαστικὴ ἀπόφαση σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ τὸ ἄρθρο 14 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη, ἡ ὁποία αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν ὑφίσταται ἐν ὄψει ἀναμονῆς ἐκδικάσεως τοῦ ἐκκλήτου ἀπὸ τὴν πατριαρχικὴ Σύνοδο. Σημειώνει ἐπὶ λεξει: «Παραμένω ὁ κανονικὸς Μητροπολίτης Πάφου, διότι δὲν ὑπάρχει τελεσίδικη καταδίκη σὲ ἔκπτωση ἀπὸ τὸ Θρόνο, ὅπως προβλέπουν οἱ ἱεροὶ κανόνες [87ος της ἐν Καρθαγένῃ (96ος κατὰ τὸ Πηδάλιο)] καὶ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης (ἄρθρο 14). Τὴν ἴδια γνώμη ἔχουν καὶ πλῆθος κανονολόγων καὶ νομικῶν ἐν Κύπρῳ καὶ ἀλλαχοῦ».
Παράλληλα ὅμως τονίζει ὅτι χάριν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξει «ἐπὶ πλέον σκανδαλισμὸς στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ - κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἤμουν ἐγὼ ὁ ὑπαίτιος», ἐπέλεξε νὰ κάνει ὑπακοὴ στὴ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς 22 Μαΐου. Καθιστᾶ ὅμως σαφὲς ὅτι «ὁποιαδήποτε ἐν ἀγνοίᾳ μου πράξη στὴν αὐριανὴ τακτικὴ σύνοδο -γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἔχω λάβει πρόσκληση νὰ συμμετάσχω- ποὺ ἀφορᾶ σὲ θέματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου ἢ στὸ πρόσωπό μου, δὲν ἔχει ἰσχύ, μέχρι τὴν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου».
Ὁ Μητροπολίτης ἐμέσως πλὴν σαφῶς ἐκφράζει τὴν ἔντονη διαμαρτυρία τοῦ διότι παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει ἐπενειλημμένα ζητήσει τὰ ἔγγραφα ποὺ ἀφοροῦν στὴν καταδίκη του (ἀπόφαση, πρακτικά, τεκμήρια) δὲν τοῦ ἔχουν ἀκόμα δοθεῖ.
Ἐπίσης, στὴν ἐπιστολή του ὁ Μητροπολίτης Τυχικὸς ἀναφέρει ὅτι ἔκανε ὑπακοὴ στὴν «προφορικὴ ἐντολὴ» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νὰ μὴν ἱερουργεῖ, γιατί, ὅπως τοῦ εἶπε ὁ Μακαριώτατος «ὁ λαὸς εἶναι ἀναστατωμένος ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς 22ας Μαΐου» καὶ ἔτσι δὲν λειτούργησε στὶς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ἀναλήψεως, Ἁγ. Πατέρων, Πεντηκοστῆς, Ἁγ. Πνεύματος, Ἁγ. Βαρνάβα, Ἁγ. Πάντων... Δηλώνει ὅμως μὲ ἔμφαση ὅτι «δὲν νοεῖται ἱερέας νὰ μὴν λειτουργεῖ, πόσο μᾶλλον ἀρχιερέας!».
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ «ζητᾶ εὐλογία» ἀπὸ τὴ Σύνοδο νὰ ἱερουργήσει τὴν Κυριακὴ 6 Ἰουλίου στὸ χωριό του στὰ Μέσανα Πάφου γιὰ νὰ τελέσει τὸ μνημόσυνο τῆς μητέρας του καὶ στὴ συνέχεια στὴν Ι. Μονὴ Τίμ. Σταυροῦ Μίνθης καὶ καταλήγει μὲ τὴν πλήρη νοήματος φράση: «Δὲν ἔχω τὴν διάθεση νὰ προκαλῶ, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ πάψω νὰ εἶμαι Ἀρχιερέας καὶ νὰ μὴν ἐτελὼ τὰ Ἀρχιερατικά μου καθήκοντα».
Οἱ κινήσεις τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ, ἀρχικὰ τὸ ἔκκλητο, στὴ συνέχεια ἡ κατάθεση Ὄμολογιας Πίστεως μὲ ἀποκήρυξη τῆς ἄκριτης ἀποτείχισης χωρὶς τὶς προϋποθέσεις τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ χθὲς ἡ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς συνοδικοὺς Ἀρχειρεὶς ἔχουν φέρει σὲ δύσκολη θέση τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ὁ ὁποῖος βλέπει ὅτι ὑπάρχει ἔντονη δυσφορία στὸ πρόσωπό του γιὰ τοὺς χειρισμοὺς στὴν ὑπόθεση αὐτὴ ὄχι μόνο στοὺς πιστοὺς ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στοὺς ἐννέα ἀρχιερεῖς ποὺ ἀρχικὰ τὸν στήριξαν καὶ καταδίκασαν τὸν Τυχικό. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες μας οἱ περισσότεροι ἔχουν μετανοήσει διότι «χωρὶς λόγο ἔβαλαν σὲ περιπέτειες τὸν πιστὸ λαὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία», ὅπως τόνισε χαρακτηριστικὰ ἕνας ἐξ αὐτῶν.
Πανιερωτάτους καὶ Θεοφιλεστάτους Μητροπολίτας καὶ Ἐπισκόπους,
Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου καὶ τὴν Γραμματεία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου
Μακαριώτατε,
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἅγιοι ἀδελφοί,
μέλη τῆς Συνόδου της καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας,
1) Ἔχω ὑποβάλει τὴν ἔκκλητο προσφυγή, καθὼς καὶ τὴν Ὁμολογία πίστεως. Τὰ σχετικὰ ἔγγραφα ἐστάλησαν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μέσῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου στὶς 18 Ἰουνίου 2025. Ἡ κατάθεση ἔγινε ἀπ’ εὐθείας πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεὶ καὶ ὄχι πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.
Ὅλα τὰ ἔγγραφα σᾶς κοινοποιήθηκαν ἁπλῶς πρὸς ἐνημέρωσή σας. Προφανῶς αὐτὸ δὲν συνεπάγεται ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θὰ λάβει κάποια νέα ἀπόφαση ἐπὶ τῆς ὑποθέσεώς μου, καθὼς ἀναμένουμε τὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
2) Παραμένω ὁ κανονικὸς Μητροπολίτης Πάφου, διότι δὲν ὑπάρχει τελεσίδικη καταδίκη σὲ ἔκπτωση ἀπὸ τὸ Θρόνο, ὅπως προβλέπουν οἱ ἱεροὶ κανόνες [87ος της ἐν Καρθαγένῃ (96ος κατὰ τὸ Πηδάλιο)] καὶ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης (ἄρθρο 14). Τὴν ἴδια γνώμη ἔχουν καὶ πλῆθος κανονολόγων καὶ νομικῶν ἐν Κύπρῳ καὶ ἀλλαχοῦ.
Παρὰ ταῦτα, γιὰ νὰ μὴν γίνει διχοστασία καὶ ἐπὶ πλέον σκανδαλισμὸς στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ - κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἤμουν ἐγὼ ὁ ὑπαίτιος - ἐπέλεξα νὰ μὴν χρησιμοποιῶ τὸν κανονικὸ τίτλο μου καὶ νὰ κάνω ὑπακοὴ στὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Σημειώνω καὶ πάλι ὅτι δὲν μοῦ ἔχει κοινοποιηθεῖ ἡ ἀπόφαση τῆς Ι. Συνόδου τῆς 22ας Μαΐου, τὰ πρακτικὰ τῶν προηγουμένων συνεδριάσεων, τὰ τεκμήρια τοῦ κατηγορητηρίου, καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἔγγραφα ποὺ ἔχω ζητήσει ἐπανειλημμένως ἀπὸ τὴν ἀρχιγραμματεία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ πολλοστὴ φορά, μὲ τελευταῖο τὸ αἴτημα τῆς 18 Ἰουνίου.
Κατόπιν αὐτῶν, ὁποιαδήποτε ἐν ἀγνοίᾳ μου πράξη στὴν αὐριανὴ τακτικὴ σύνοδο -γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἔχω λάβει πρόσκληση νὰ συμμετάσχω- ποὺ ἀφορᾶ σὲ θέματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου ἢ στὸ πρόσωπό μου, δὲν ἔχει ἰσχύ, μέχρι τὴν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
3) Στὶς 23 Μαΐου εἶχα τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο, στὴν ὁποία μοῦ ζητήθηκε νὰ "κρατήσω λίγο πίσω" καὶ νὰ μὴ ἱερουργήσω, γιατί οἱ καταστάσεις ἦταν ἀκόμη νωπὲς καὶ ὁ λαὸς ἀναστατωμένος ἀπὸ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 22ας Μαΐου.
Ἔκανα ὑπακοὴ στὴν προφορικὴ ἐντολὴ τοῦ Μακαριωτάτου. Ὄχι μόνο δὲν λειτούργησα -παρὰ μόνο ἐκκλησιαζόμουν καὶ κοινωνοῦσα- ἀλλὰ μέχρι καὶ σήμερα δὲν ἔχω κάνει οὔτε μία δημόσια δήλωση, οὔτε προφορικὰ οὔτε γραπτά, γιὰ νὰ μὴ φανεῖ ὅτι "προκαλῶ". Ὅμως ἀπὸ τότε δὲν εἶχα καμία σχετικὴ ἐνημέρωση γιὰ αὐτὸ τὸ θέμα. Οἱ ἑορτὲς ποὺ πέρασαν καὶ δὲν λειτούργησα δὲν εἶναι λίγες: Ἀναλήψεως, Ἁγ. Πατέρων, Πεντηκοστῆς, Ἁγ. Πνεύματος, Ἁγ. Βαρνάβα, Ἁγ. Πάντων... Δὲν νοεῖται ἱερέας νὰ μὴν λειτουργεῖ, πόσο μᾶλλον ἀρχιερέας! Στὸ τέλος θὰ κατηγορηθῶ ὅτι δὲν θέλω ἐγὼ νὰ λειτουργῶ, καὶ ὅτι παραμελῶ τὰ ἀρχιερατικά μου καθήκοντα.
Πρῶτα ὁ Θεός, τὸ Σαββατοκύριακο 5-6 Ἰουλίου, θὰ ἤθελα νὰ λειτουργήσω στὴ γενέτειρά μου, στὰ Μέσανα Πάφου, γιὰ νὰ τελέσω 6ετὲς μνημόσυνο τῆς μητέρας μου Φρειδερίκης. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ἐπιθυμῶ νὰ λειτουργῶ κατὰ βάση στὴν Ἱερὰ Μονὴ Σταυροῦ της Μίνθης, ἡ ὁποία οὕτως ἢ ἀλλιῶς μένει ἀλειτούργητη, καὶ περιστασιακὰ σὲ ἱεροὺς ναοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου - καθὼς διαμένω στὴν Μητρόπολη.
Δὲν ἔχω τὴν διάθεση νὰ προκαλῶ, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ πάψω νὰ εἶμαι Ἀρχιερέας καὶ νὰ μὴν ἐτελὼ τὰ Ἀρχιερατικά μου καθήκοντα.
Ζητῶ τὴν εὐλογία σας
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡ.
ΠΑΦΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ.
Επειδή καθ’
όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι και τώρα, διακινούνται διάφοροι ανυπόστατοι
ισχυρισμοί περί δήθεν αποφυγής μου να καταθέσω Ομολογία Πίστεως, ή περί δήθεν
παρεκκλίσεως της πορείας μου, κρίνω σκόπιμο προς αποκατάσταση της αληθείας να
διευκρινίσω τα εξής.
1.Την σύνταξη της Ομολογίας Πίστεως την θεωρούσα εξ αρχής άνευ λόγου,
καθότι συντάσσομαι με ό,τι και ομολόγησα κατά την ημέρα της χειροτονίας
μου, δεν έπαψα να συντάσσομαι και ούτε θα πάψω, και σαφώς δεν
προσχώρησα σε καμία πλάνη ἡ αίρεση (φεύ!), ώστε να υποβάλω εκ νέου ομολογία για
δήθεν επανένταξή μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκ νεότητός μου ζω και αναπνέω
μέσα στην Εκκλησία, με ακλόνητη πίστη στον Τριαδικό Θεό, στο πάνσεπτο Πρόσωπο
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Μητρός Του, πίστη που βασίζεται
στην Αγία Γραφή, στην Ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στους Ιερούς
Κανόνες και στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας. Σύμφωνα λοιπόν με τις
προϋποθέσεις αυτών, ασφαλώς ακολουθώ, σέβομαι και υπακούω στις αποφάσεις της
Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.
2.Ύστερα από πολλή προσευχή και σκέψη, αποφάσισα να υποβάλω την έκκλητο
προσφυγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη,
καθώς θεωρώ τις κατηγορίες ανυπόστατες και ψευδείς, όλως ιδιαιτέρως όμως
η διαδικασία που (δεν) ακολουθήθηκε, καθιστά την απόφαση αντικανονική και
αντικαταστατική. Η όλη εξέλιξη καταστρατηγεί κάθε έννοια
σεβασμού προς το Αρχιερατικό Αξίωμα, αλλά και προς τα θεμελιώδη ανθρώπινα
δικαιώματα. Θα μπορούσα, βεβαίως, να προσφύγω στα κοσμικά δικαστήρια. Όμως,
κατά την προτροπή του αποστόλου Παύλου (Α΄ Κορ. 6,1), επέλεξα την επίλυση των
ζητημάτων εντός της Εκκλησίας μας, απευθυνόμενος αρχικά στο Οικουμενικό
Πατριαρχείο, έχοντας εμπιστοσύνη ότι μια τόσο άδικη διαδικασία και απόφαση δεν
μπορεί να γίνει αποδεκτή.
3.Για λόγους αποφυγής σκανδαλισμού σχετικά με ενδεχόμενη ανυπακοή στην Ιερά
Σύνοδο, και προς κατάρριψη κάθε συκοφαντίας εναντίον μου περί δήθεν
αποτειχίσεως ή περί ανθρώπου που προτρέπει και συγκαλύπτει λαϊκούς ή κληρικούς
να διακόψουν το μνημόσυνο των Επισκόπων τους, ετοίμασα Ομολογία Πίστεως και προ
της τελικής αποφάσεως να καταθέσω έκκλητο, όπως αυτή μου ζητήθηκε στο συνοδικό
ανακοινωθέν της 22 Μαΐου. Είχα πάντοτε την πρόθεση να την υποβάλω, όπως άλλωστε
είχα ενημερώσει και τον ίδιο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Γεώργιο
στη συνάντησή μας την Παρασκευή 30 Μαΐου.
4.Δηλώνω πάλιν και πολλάκις, ρητώς και κατηγορηματικώς, πως όλες οι
κατηγορίες δεν ευσταθούν αλλά καταρρίπτονται ως χάρτινος πύργος, και
συγκεκριμένα για την κατηγορία της αποτειχίσεως που γίνεται πολύς λόγος,
ενδεικτικά θα αναφέρω πέντε περιπτώσεις:
α)
Αύγουστος 2023: Έθεσα σε αργία ιερέα της Μητρόπολης Πάφου, που προέβη σε
αποτείχιση, και τελικώς το αρμόδιο εκκλησιαστικό δικαστήριο της Ιεράς Συνόδου
προχώρησε στην καθαίρεσή του.
β) 13
Φεβρουαρίου 2024: κοινοποίησα ως μητροπολίτης Πάφου, την ανακοίνωση της Ιεράς
Συνόδου και επέστησα την προσοχή για τον «αγιορείτη γέροντα Σάββα Λαυριώτη».
γ) 23 Μαΐου
2024: εξέδωσα ανακοίνωση, ύστερα από επικοινωνία μου με την Ι.Μ. Ξάνθης, περί
της αυτοαποκαλούμενης «γερόντισσας Άννης», που περιερχόταν την μητρόπολη Πάφου
χωρίς κανονική άδεια και έκανε ομιλίες σε σπίτια.
δ) 10 Μαΐου
2025: ενημέρωσα γραπτώς τους ιερείς της Μητρόπολης Πάφου, για αρχιμανδρίτες που
δεν έχουν ευλογία να ιεροπρακτούν, καθώς δεν ανήκουν σε καμία τοπική Εκκλησία
και δεν αναγνωρίζουν κανένα ορθόδοξο επίσκοπο.
ε) Όσον
αφορά την πρόσφατη υπόθεση “της Θεσσαλονίκης», ο πολύτεκνος ιερέας με καταγωγή
από την Αγία Μαρίνα Πάφου, χειροτονήθηκε για να υπηρετεί μόνιμα την Μητρόπολη
Πάφου. Διορίστηκε σε μεγάλη κοινότητα ιερατικός προϊστάμενος για μεγάλο
διάστημα και μνημόνευε πάντοτε το όνομά μου ως μητροπολίτη, στις ιερές
ακολουθίες που τελούσε στην Πάφο. Για την εκπόνηση μεταπτυχιακού προγράμματος,
του χορηγήθηκε άδεια ελευθεροιεροπραξίας, όπως άλλωστε έλαβα και εγώ κατά την
περίοδο των σπουδών μου στο Λονδίνο από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου και νυν
Μακαριώτατο κ.κ. Γεώργιο. Δεν ήταν δυνατόν να έχω ευθύνη ή γνώση των
ενεργειών του εκτός των ορίων της Μητροπόλεώς μου.
5. Αν και λόγω του εκκλήτου όλοι πλέον τελούμε εν αναμονή των εξελίξεων
στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όμως καταθέτω στην Ιερά Σύνοδο και δίνω στην
δημοσιότητα την Ομολογία Πίστεως που μου ζητήθηκε. Γι’αυτό και καλώ τον
Μακαριώτατο, τους Συνοδικούς Αρχιερείς και τον πιστό Λαό του Θεού, όσον αφορά
την υπόθεσή μου, να μην προτρέχουμε και να διαγάγουμε το διάστημα με προσευχή
και ηρεμία.
Σημ.:
Επειδή δεν έχω πλέον πρόσβαση στην αλληλογραφία που με αφορά και αποστέλλεται
στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου, όσοι επιθυμούν να επικοινωνούν μαζί μου, παρακαλώ να
το πράξουν αποκλειστικά μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης: mitr (τελεία)
tychikos (εις το) outlook (τελεία) com.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε
πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν
μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός,
Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί,
δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν
σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας
τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,
καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ
ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν
ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται
τέλος. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς
ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ
λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν
τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.
Πρὸς δὲ
τούτοις στέργω καὶ ἀποδέχομαι τὰς ἁγίας ἑπτὰ Οἰκουμενικὰς Συνόδους καὶ τῶν
Τοπικῶν, ἃς ἐκεῖναι ἀποδεξάμεναι ἐκύρωσαν ἐπὶ φυλακῇ τῶν ὀρθοδόξων τῆς
Ἐκκλησίας δογμάτων ἀθροισθεῖσαι. Ὁμολογῶ πάντας τοὺς ὑπ᾿ αὐτῶν, ὡς ὑπὸ
φωτιστικῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγουμένους, ἐκτεθέντας ὅρους τῆς
ὀρθῆς πίστεως καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οὓς οἱ μακάριοι ἐκεῖνοι πρὸς τὴν τῆς
Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακόσμησιν καὶ τῶν ἠθῶν εὐταξίαν κατὰ τὰς
ἀποστολικὰς παραδόσεις καὶ τὴν διάνοιαν τῆς εὐαγγελικῆς θείας διδασκαλίας
συντάξαντες παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐνστερνίζομαι καὶ κατ᾿ αὐτοὺς ἰθύνειν
ἐπιμελήσομαι τὴν θείῳ βουλήματι κληρωθεῖσάν μοι διακονίαν καὶ κατ᾿ αὐτοὺς
διατελέσω διδάσκων τὸν περιούσιον λαὸν τοῦ Κυρίου.
Προὐργιαίτατα
δέ μοι ὁμολογεῖται, ἵνα τηρῶ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς
εἰρήνης, πάντα μὲν, ὅσα ἡ Μία, Ἀγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν
Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων καὶ ἐγὼ καὶ πιστεύων, μηδὲν
προστιθεὶς, μηδὲν ἀφαιρῶν, μηδὲν μεταβάλλων μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν
παραδόσεων, ἀλλὰ τούτοις ἐμμένων καὶ ταῦτα μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀγαθῆς
συνειδήσεως διδάσκων καὶ κηρύττων, πάντα δὲ ὅσα ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς
ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα καὶ ἐγὼ ἀποδοκιμάζων καὶ
ἀποδιοπομπευόμενος διὰ παντός. (1)
(1) Τὰ
μέχρι ὧδε ἐκ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ, (ἐκδ.) Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας
Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1999, σελ. 110-112.
Ὁμολογῶ
ὅτι παραμένω ἀμετακίνητος ἐντὸς τῶν ἀσφαλῶν τειχῶν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς
καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς ταῦτα καθώρισαν καὶ διαχρονικῶς ᾠκοδόμησαν οἱ
θεοφόροι Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχων πλήρη τὴν ἐπίγνωσιν ὅτι τὸ
σχίσμα συνιστᾷ μέγιστον κακὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ ὁποῖον οὔτε αἷμα μαρτυρίου
τοῦ ἀποσχισθέντος ἢ τοῦ παρασύραντος ἄλλους εἰς σχίσμα δύναται νὰ θεραπεύσῃ.
Ὡσαύτως, ἔχω πλήρη ἐπίγνωσιν ὅτι, συμφώνως πρός τε τὸ
πνεῦμα τοῦ 31ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος, λαβόντος κῦρος οἰκουμενικὸν, πρός τε τὸν
15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας ἐν Κωνσταντινουπόλει ἁγίας Συνόδου (σωτηρίου
ἔτους 861) ἐπὶ τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Φωτίου, ὁ ὁποῖος ἔχει μὲν ἐνταχθῇ εἰς τὸ
corpus canonum τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, συνοψίζει δὲ τὰ τῶν προηγουμένων
Κανόνων 13ου καὶ 14ου, «Τὰ ὁρισθέντα περὶ πρεσβυτέρων καὶ ἐπισκόπων
καὶ μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος
ἤ ἐπίσκοπος ἢ μητροπολίτης τολμήσοι ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον πατριάρχην
κοινωνίας καὶ μὴ ἀναφέροι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν
τῇ θείᾳ μυσταγωγία, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως
σχίσμα ποιήσοι, τοῦτον ὥρισεν ή ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς
ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ἐσφράγισταί
τε καὶ ὥρισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων
προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ
δι’ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν
πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ
κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον
τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς
πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης
τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ
ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον,
ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».
Ἔχω
ἐπίγνωσιν ὅτι ὁ κανὼν οὗτος δίδει μὲν τὸ δικαίωμα εἰς κληρικὸν ἢ ἐπίσκοπον (τὸ
ὁποῖον καὶ ὁρίζει ὡς ἀποτείχισιν ἐπαινουμένην), ἵνα παύῃ τὸ μνημόσυνον τῆς
ἐκκλησιαστικῆς αὐτοῦ ἀρχῆς (οὐχὶ ὅμως καὶ νὰ μνημονεύῃ ἑτέρου ἐπισκόπου ἢ
ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς), ἐφ᾿ ὅσον ὅμως ὁ οἰκεῖος ἐπίσκοπος κηρύττῃ δημοσίᾳ καὶ
γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας αἵρεσιν κατεγνωσμένην ὑπὸ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ ὑπὸ
τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἡ ἄσκησις τοῦ δικαιώματος τούτου πρὸ τῆς συνοδικῆς
διαγνώσεως περὶ ἐπισκόπου κηρύττοντος αἵρεσιν προϋποθέτει διάκρισιν καὶ θεῖον
φωτισμόν. Καθ’ ὅσον, ἐὰν τοῦτο γένηται ὑπὸ ἀκρίτου ζηλωτισμού, καὶ χωρὶς νὰ
ὑφίστανται αἱ ὑπὸ τῶν ὡς ἄνω ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι προϋποθέσεις, εἶναι
δυνατὸν νὰ ὁδηγήσῃ εἰς σχίσμα, τὸ ὁποῖον, ὅσον εὔκολα δημιουργεῖται, τόσον καὶ
δύσκολα καταπαύεται.
Καθιστῶ
γνωστὸν λοιπὸν ὅτι οὐδέποτε ἐξήτασα καθ’ ἑαυτὸν τὸ ἐνδεχόμενον διακοπής
μνημονεύσεως, καὶ διὰ τοῦτο καὶ συνελειτούργουν μέχρι τώρα μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον
Κύπρου, ὅσον καὶ τοὺς λοιποὺς Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς, πάντοτε δὲ ἐμνημόνευον τὸ
ὄνομα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου εἰς τὰς ἱερὰς Ἀκολουθίας καὶ Θείας
Λειτουργίας, τὰς ὁποίας ἐτέλουν. Περαιτέρω, οὐδέποτε συνεκάλυψα όποιονδήποτε
ἀποτειχισθέντα, οὐδὲ παρώτρυνα κληρικὸν ἢ λαϊκὸν νὰ ἐφαρμόσει ἀποτείχισιν.
Ὁμολογῷ,
ὅτι καταδικάζω ἐκκλησιαστικῶς καὶ ἀνεξαιρέτως ὡς σχισματικούς, κατὰ τοὺς θείους
καὶ ἱεροὺς Κανόνας, ὅσους προσχήματι τῆς ἀποτειχίσεως, πνεύματι φιλαρχίας
κυριευθέντας καί «προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τοῦ οἰκείου προϊσταμένου» ἤτοι «διὰ
ἐκκλησιαστικά ζητήματα ἰάσιμα», κατὰ τὸν θεοφάντορα Μέγα Βασίλειον,
ἀποσχίζονται τῆς κοινῆς πάντων ἡμῶν τροφοῦ καὶ σώτειρας Ὀρθοδόξου κατ’ ἀνατολὰς
Ἁγίας Ἐκκλησίας. Ἐξ ἴσου καταδικάζω πάντας τοὺς τῇ Ἐκκλησίᾳ συνοδικῶς ἢ καθ’
ὁμοφωνίαν τῶν θείων Πατέρων ἀναθεματιζομένους διὰ τῶν αἰώνων αἱρετικούς·
«αἱρετικὸς δέ ἐστι καὶ τοῖς κατὰ τῶν αἱρετικῶν ὑπόκειται νόμοις ὁ μικρὸν γοῦν
ἐκκλίνων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», κατὰ τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησιολογίαν
ἀποτυπωθεῖσαν εἰς τὸν τοῦ Φωτίου Νομοκάνονα.
Ὁμολογῶ δὲ
ὅτι θὰ πείθωμαι προθύμως, συνῳδὰ τῇ καθοδηγήσει καὶ ταῖς προβλέψεσι τῶν
θεοπνεύστων Δογμάτων καὶ Κανόνων τῆς Καθολικῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας,
εἰς τὰς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.
Ἐπισφραγίζων
πάντα τὰ ἀνωτέρω καὶ ἐνυπογράφως, διατελῶ
Μετὰ τῆς ἐν
Χριστῷ φιλαδελφίας καὶ σεβασμοῦ
+ ὁ
(πρ.) Πάφου Τυχικός
