Διαβάσαμε με προσοχή το Ανακοινωθέν της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους. Και θλιβόμαστε όχι τόσο για το περιεχόμενό του, αλλά κυρίως για το πνεύμα που το διαπερνά.
Μας λέτε πως η Αγιορειτική πολιτεία λειτουργεί «με προσευχή και διάκριση»· πως δεν παρασύρεται από τη «θυμωμένη εποχή»,πως δεν καταγγέλλει, αλλά προσεύχεται «υπέρ πάντων».
Όλα αυτά ωραία ακούγονται. Θεολογικώς αρυόμενα, εκκλησιαστικώς φιλτραρισμένα. Όμως, ποια είναι η πραγματικότητα; Το αναρωτηθήκατε αυτό;
Ο λαός βλέπει τον Πρωθυπουργό –ο οποίος έστω γιατί πιέστηκε από ένα ερμαφρόδιτο περιβάλλον προώθησε νομοθετήματα που πλήττουν βάναυσα την πίστη, την οικογένεια, την πνευματική ταυτότητα του Γένους– να τον υποδέχεται μετά βαίων και κλάδων το Άγιον Όρος. Να φωτογραφίζεται ανάμεσα σε γεροντάδες που, αντί να ορθώσουν πνευματικό ανάστημα και να αρθρώσουν λόγο διαφωνίας για όσα έγιναν, του προσφέρουν ευχές και ευχαριστίες.
Αυτό Άγιοι Πατέρερ,δεν λέγεται «σιωπή εκκλησιαστική». Λέγεται συναίνεση σιωπηρή.
Και η ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από αντίθετες ιστορίες με Αγίους που γκρέμισαν το είδωλο της “ειρηνευτικής συναλλαγής”, ακριβώς όταν η εποχή τους ζητούσε «διάκριση».
Δηλαδή ο Άγιος Παΐσιος, όταν έβλεπε πτώση, αδικία, στροφή του λαού στην πλάνη, καθόταν απλώς να… προσεύχεται ή μιλούσε με παρρησία και ευθύτητα, όπως τον κατέγραψαν όσοι τον έζησαν;
Και γιατί τόση σπουδή να «διορθώσετε» την εικόνα σας με τόσο καλογραμμένα και επιμελημένα ανακοινωθέντα, αν πράγματι δεν σας αγγίζουν τα λόγια του κόσμου και η «οργή της εποχής» και αν πιστεύετε πράγματι ότι κάνατε το σωστό; Ποιος έβαλε το Άγιον Όρος στην ανάγκη να δικαιολογηθεί ενώπιον των πιστών του;
Καλά όλα αυτά περί Ιωάννου Χρυσοστόμου και Τιμοθέου — όμως ο ίδιος ο Χρυσόστομος καθαιρέθηκε, διώχθηκε και πέθανε στην εξορία επειδή δεν χαρίστηκε σε αυτοκράτορες. Μήπως ξεχάσατε πως κι εκείνος τους τα είπε κατάμουτρα;
Διακρίνατε, λέτε, στον Πρωθυπουργό την ανησυχία σας για τις πρόσφατες νομοθεσίες. Μα αυτή η «ανησυχία» γιατί δεν εκδηλώθηκε δημόσια; Γιατί δεν ακούστηκε έστω και μια φωνή από τις Μονές- έστω και εκ των υστέρων- για τον κατάπτυστο νόμο , για τις ταυτότητες φύλου στα παιδιά, για την σπουδή να επιβάλλουν στα σχολεία τον γονέα Α και γονέα Β, για το ξερίζωμα του μαθήματος των Θρησκευτικών; Και είναι ακόμη υπουργοί αυτές και αυτοί που πρωτοστάτησαν για όλα αυτά!
Σας βλέπουμε να σηκώνετε το ανάστημά σας… όταν πρόκειται για διοικητικά θέματα, για ιδιοκτησίες, για επιχορηγήσεις, για σεισμούς, για πυρκαγιές και έργα αποκατάστασης.
Για την αποκατάσταση της πίστης, όμως, πότε θα σηκώσετε το κεφάλι;
Η δε αναφορά σας στα ΕΣΠΑ, και η έμμεση παραδοχή ότι χωρίς κρατικές χρηματοδοτήσεις δεν μπορούν να επιβιώσουν οι Μονές,ήταν εκ του περισσού. Αν χρειάζεται να σιωπήσετε ή να συμβιβαστείτε για τα χρήματα, τότε να το πείτε ευθέως.
Ασφαλώς και είναι αναγκαία η φροντίδα των κτιρίων. Αλλά μήπως ξεχάσατε πως πρώτα χρειάζεται να φροντίσετε για την ψυχή του λαού; Η συνείδηση που ελπίζει ακόμη στο Άγιον Όρος, σαν να είναι η τελευταία όρθια στήλη πίστεως σε μια πατρίδα που κατεδαφίζεται.Είστε οι αείποτε προσευχόμενοι για τους μηδέποτε προσεχόμενους.
Και ναι — προσευχή χρειάζεται. Νηστεία, υπομονή, διάκριση.
Αλλά κι ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός προσευχόταν. Δεν σιώπησε όμως μπροστά στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας. Και οι Κολλυβάδες Πατέρες προσεύχονταν, αλλά δεν έκρυψαν την διαφωνία τους, δεν κρύφτηκαν πίσω από «εκκλησιαστική φρασεολογία».
Αγαπητοί Πατέρες, δεν σας εγκαλούμε με θράσος. Σας παρακαλούμε με πόνο και αγάπη: Αν δεν μπορείτε να φωνάξετε, τουλάχιστον μην καλύπτετε τη σιωπή με λόγια διπλωματίας. Διότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλη απογοήτευση από εκείνους στους οποίους απέμεινε να ελπίζει.
Και κάτι ακόμη: Ο κόσμος δεν είναι «καχύποπτος». Είναι πληγωμένος. Πικραμένος. Γιατί στράφηκε στο Όρος ως το τελευταίο φρούριο Ορθοδοξίας και βλέπει πια και εκεί να ριζώνει το πνεύμα της διπλωματίας και των δημόσιων σχέσεων.
Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε:
«Αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών, των εγκαταλιμπανόντων τον νόμον σου» (Ψαλμ. 118)
Ακριβώς, Γέροντες. Εσείς μας το εμπνεύσατε αυτό. Εμείς απλώς το επισημαίνουμε.
Ας αναλογιστούμε,όμως, όλοι τι σημαίνει να εγκαταλείπεις τον Νόμο του Θεού εν ονόματι της “προσευχής” και της “ηρεμίας”…
Ας μην κάνουμε τη σιωπή άλλοθι. Γιατί ενώπιον του Δικαίου Κριτού, η σιωπή, όταν γίνεται συνενοχή,αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις μας.
Για τον Exapsalmos.gr