Γεώργιος Κ. Τζανάκης: Ἡ μεγάλη στροφή καὶ ὁ εὐλαβέστατος ἀφορισμένος.

 

 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων.

Ἡ στάσις τὴν ὁποία ἐτήρησαν οἱ ἡγούμενοι τῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, κατὰ τὴν ἐπίσκεψι τοῦ Πρωθυπουργοῦ σὲ αὐτό, ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἡ μεγάλη στροφὴ, ποὺ χρόνια τώρα ἐπιχειρεῖται, στὸν ἐκκλησιαστικό χῶρο, ἔχει ἤδη ὁλοκληρωθῇ.

Ὁ δρόμος, ἔτσι λεγόταν τὰ πρῶτα ἀποστολικὰ χρόνια ἡ πίστις στὸν Χριστό, ἔκανε τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀφήνουν τὰ πάντα καὶ νὰ ἀναζητοῦν μόνο τὸν Χριστὸ μὲ ὁποιοδήποτε τίμημα. Ἔτσι ἔχουμε τὶς χιλιάδες μαρτύρων, ποὺ δὲν λογάριαζαν οὔτε τὴν στέρησι τῆς περιουσίας, οὔτε τὴν κακοπάθεια καὶ τὰ βασανιστήρια, οὔτε  τὴν πρόσκαιρη ζωὴ, προκειμένου νὰ πλησιάσουν τὸν ποθούμενο Κύριο. Τὸ ἴδιο συνεχίστηκε, μέχρι σήμερα, μὲ τοὺς ἁγίους, τοὺς μάρτυρες, τοὺς ὁμολογητὲς καὶ τὸν ἀπλό, πιστὸ λαό, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ παράλληλα φτιαχνόταν καὶ ἕνας ἄλλος δρόμος, ποὺ λοξοδρομοῦσε, ποὺ ἄλλαζε πορεία, ποὺ ἔστριβε. Ὁ πρῶτος δρόμος ἦταν  μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθεια (μὲ καθαρὴ τὴν συνείδησι καὶ τὴν χριστιανικὴ ἀξιοπρέπεια) , ἀλλὰ, ἐνίοτε, ὡς κατάληξι, τὸ κοινωνικὸ περιθώριο ἤ καὶ τὸ μαρτύριο, τῆς συνειδήσεως ἤ τοῦ αἴματος (γιὰ τοὺς μεθυσμένους ἀπὸ τὸν οἶνο τὸν ἄκρατο τῆς πίστεως). Ὁ ἄλλος, ἡ στροφή,  ἦταν ὁ  συμβιβασμὸς, τὸ βόλεμα, ἡ «καλοπέρασι»  μὲ τὸ νοθευμένο κρασί μιᾶς προσαρμοσμένης πίστεως καὶ μιᾶς νερόβραστης ζωῆς (σὰν τὴ δική μας).

Οἱ ἡγούμενοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποιό δρόμο κράτησαν;

 Δέχτηκαν, καλοδέχτηκαν καὶ προσφώνησαν ὡς «εὐλαβέστατο» ἕναν ἀφορισμένο, ἕνα νομοθέτη τῆς αἰσχύνης, ἕναν δυνάστη τοῦ λαοῦ, ἕναν ὕποπτο καὶ κατηγορούμενο, ἀπὸ τοὺς πλείστους, γιὰ ἐγκλήματα, γιὰ φόνους καὶ ἀπάτες· μιὰ μαριονέτα τῶν  ἐχθρῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρῖδος.

 Ὑπάρχει «εὐλαβέστατος» ἀφορισμένος; Ἀφορισμένος λόγῳ πραγματικῶν αἰτιῶν, ὅπως ὁ συγκεκριμένος, ἀπὸ εὐλαβέστατο ἐπίσκοπο, τὸν Ἀμβρόσιο. Διότι καὶ τὸν μακαριστὸ Σωτηρόπουλο ἀφόρισε ὁ Κωνσταντινουπόλεως. Ἀλλὰ τί ἀφορισμὸς ἦταν αὐτός; Ὁ ἀσεβής, ὡς θεωρῶν τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες τείχη τοῦ αἴσχους, ὁ συλλειτουργῶν μὲ αἱρετικοὺς παπιστὲς καὶ προτεστάντες καὶ συναγελαζόμενος μὲ  κάθε νεοεποχίτη ἐξουσιαστή καὶ ὑπάκουος ὑπηρέτης τῶν ἐντολῶν τους· αὐτὸς ἀφόρισε τὸν εὐσεβὴ ἄνθρωπο καὶ, μὲ τὸν τρόπο του, βέβαια, ἀγωνιστὴ τῆς πίστεως. Ἰσχύουν τέτοιοι ἀφορισμοί, ποὺ στηρίζονται στὴν ἐμπάθεια καὶ στὸ μῖσος γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τοὺς ἐκφραστές της; Ἀφόρισε καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Ε΄ τοὺς ἐπαναστάτες Ἕλληνες, ἀλλὰ κατόπιν πιέσεων καὶ ἐκβιασμῶν τῶν Τούρκων… Ἰσχύουν τέτοιοι ἀφορισμοὶ ποὺ δὲν καλύπτουν τὶς πνευματικὲς προϋποθέσεις γιὰ τὶς ὁποῖες ὑπάρχουν οἱ ἀφορισμοὶ καὶ τὰ ἀναθέματα;

 Ἀναθεματίζεις, ἀφορίζεις, δηλαδὴ βγάζεις ἐκτὸς τῆς ἐκκλησίας, τοὺς ἐπικινδύνους ἀνθρώπους ποὺ ἀπειλοῦν μὲ τὴν παρουσία τους τὴν δογματικὴ καὶ τὴν ἐν τῷ βίῳ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν δὲν ἔχεις ἄλλο ὅπλο γιὰ νὰ τὰ ὑπερασπιστῇς:

«Τὸ ἀνάθεμα , τοῦτ᾿ ἔστιν ὁ ἀπὸ τῶν πιστῶν χωρισμός, εἶναι τὸ μόνον ὅπλον, ὅ ἐπιτρέπει ἑαυτῇ ἡ ἀρχαία ἀμιγὴς Ἐκκλησία, καὶ ἄν ἔλειπε καὶ τὸ ἠθικὸν τοῦτο ὅπλον, οὐδεμιὰ δογματικὴ ἑνότης θὰ ὑπῆρχέ ποτε ἐν τῷ χριστιανισμῷ». ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ.ΑΠΑΝΤΑ. Ἐκδ. ΔΟΜΟΣ. Α΄ ἐκδ. Ἀθηνα 1988  τομ5. Σελ.127

Ἐξ ἄλλου μήπως αὐτὸ τὸ πρόσωπο, τὸ ὑποδυόμενο τὸν Πρωθυπουργό, χωρίς, ὅμως, νὰ ἐξυπηρετῇ  τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἔθνους, καὶ μόνον ἀπὸ τὸ μίσος του γιὰ τὸν Χριστὸ, δὲν ἔπρεπε νὰ ἔχῃ ἀφοριστῇ, ὄχι ἄπαξ, ἀλλὰ πολλάκις, μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ἄρχοντες; Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ξεκάθαρα «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἤτω ἀνάθεμα». Μόνον νὰ μὴν τὸν ἀγαπᾶ. Αὐτὸς ἐδῶ, ὁ «εὐλαβέστατος», κατὰ τοὺς ἁγιορεῖτες,  ἐξευτελίζει τὸν Χριστὸ, τὴν Παναγία, τοὺς ἁγίους -μπᾶς καὶ δὲν ἔμαθαν τί ἔγινε καὶ γίνεται στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, οἱ ἅγιοι ἁγιορεῖτες Πατέρες;…

Ὁπότε; Τί συμβαίνει; «Εὐλαβέστατος» καὶ μὲ «αὐτοκρατορικὴ» φήμη, ὁ ἐναγέστατος αὐτὸς τύραννος; Αὐτὰ ἔμαθες ἀπὸ τοὺς πνευματικούς σου πατέρες, ἡγούμενε τοῦ πεντάστερου Βατοπεδίου; Ἀντώνη, ἐσὺ δὲν βλέπεις;

Σὲ λίγες μέρες θὰ ἑορτάσουν καὶ οἱ ἁγιορεῖτες  τὴν μνήμη τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ. Τοῦ Προφήτη ποὺ ἤλεγξε τὸν Ἀχαάβ καὶ τοῦ εἶπε κατάμουτρα ὅτι διαστρέφει τὸν λαὸ, αὐτὸς καὶ τὸ σόϊ του, καὶ ἄφησαν τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Βάαλ:

«Ὡς εἶδεν Ἀχαὰβ τὸν Ἠλιού, καὶ εἶπε πρὸς· Σὺ εἶ αὐτὸς ὁ διαστρέφων τὸν Ἰσραήλ; Καὶ εἶπεν Ἠλιού· Οὐ διαστρέφω ἐγὼ τὸν Ἰσραήλ, ἀλλ' ἢ σύ, καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου, ἐν τῷ καταλιμπάνειν ὑμᾶς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ ἐπορεύθητε ὀπίσω τοῦ Βάαλ» Βασιλειῶν γ' (Κεφ. 18, 17-18)

Τί εἶπαν οἱ σύγχρονοι αὐτοὶ ἁγιορεῖτες προφῆτες στὸν σύγχρονο Ἀχαάβ-Μητσοτάκη; Αὐτὸς (ὁ Μητσοτάκης) καὶ τὸ σόϊ του, καὶ οἱ ὑπουργοί του, καὶ οἱ παρατρεχάμενοί του, καὶ οἱ Μενδῶνες καὶ οἱ Τσιάρες, καὶ οἱ νομοθεσίες του καὶ ὅλο τὸ κακό συναπάντημα, ποὺ αὐτὸς ἔχει φέρει στὰ πράγματα,  δὲν ὑβρίζουν τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Σατανά; Δὲν διαστρέφουν τὸν λαό τοῦ Θεοῦ; Ἄν δὲν τὸ βλέπουν (οἱ ἡγούμενοι) τότε ἄς ἀφήσουν τὸν ἐπιδεικτικὸ ἐπιφανειακὸ μοναχισμὸ τους καὶ ἄς κάνουν ἄλλη δουλειά. Ἀφοῦ ὅμως ὄχι μόνον δὲν μιλοῦν,  δὲν ἐλέγχουν,  ἀλλὰ ὑμνοῦν τὸν ὑβριστὴ, διαστρέφουν ἀκόμη περισσότερο τὸν λαὸ τοῦ θεοῦ, διότι ὁ λαὸς, πλέον, δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι θεατρίζουν τὴν πίστι, πιστεύει ὅτι ἐκφράζουν τὴν πίστι.

Ὁ Προφήτης Ἠλίας, μετὰ τὸ θαῦμα ποὺ παρουσίασε, καὶ πείστηκε ὁ λαὸς ποιός εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, εἶπε στὸν λαὸ καὶ συνέλαβαν τοὺς προφῆτες τῆς αἰσχύνης, τοὺς κιναίδους ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οἱ ὁποῖοι κατεσφάγησαν ὅλοι στὸν χείμαρρο Κισσῶν.

«Καὶ εἶπε Ἠλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· Συλλάβετε τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ, μηδεὶς σωθήτω ἐξ αὐτῶν. Καὶ συνέλαβον αὐτούς, καὶ κατήγαγεν αὐτοὺς Ἠλιοὺ εἰς τὸν χειμάρρουν Κισσών, καὶ ἐκεῖ αὐτοὺς ἀπέκτεινε». Βασιλειῶν γ' (Κεφ. 18,40)

Ἔρχεται ὁ νομοθέτης τῆς αἰσχύνης, ὁ τεχνουργὸς καὶ μηχανευτὴς τοῦ νόμου ποὺ θεωρεῖ γάμο τὸν συμφυρμὸ τῶν κιναίδων καὶ τοὺς δίνει καὶ δικαίωμα τεκνοθεσίας , ἔρχεται ἐπισκέπτης (δῆθεν) στὸ περιβόλι τῆς Παναγίας καὶ οἱ σύγχρονοι προφῆτες, οἱ ἡγούμενοι, οἱ φύλακες τῆς ἀληθείας, οἱ «θεϊκῷ ἔρωτι πτερούμενοι», ἀντὶ νὰ ἀποδειχτοῦν ἐνάντιοι καὶ πολέμιοι τοῦ αἴσχους καὶ ὑπερασπιστὲς τῆς ἀληθείας, γίνονται ὑμνητὲς του καὶ γλύφτες καὶ ὁσφυοκάμπτες, κρατικῷ χρήματι πωλούμενοι, ἤ μάλλον πωλοῦντες τὰ τίμια. Σύγχρονη καὶ διαρκὴς σιμωνία.

«Εἶναι θεσμός» πιπιλίζουν. Δὲν ἦταν θεσμὸς ὁ Ἀχαάβ; Καὶ τί θεσμὸς; Σοὔκοβε τὸ κεφάλι ὅποτε ἤθελε. Γιατὶ ὁ Ἡλίας δὲν σεβάστηκε τὸν θεσμό; Τί ἦταν; Κακὸς ἄνθρωπος, κακὸς πολίτης; Καὶ γιατὶ τὸν τιμοῦμε σήμερα; Αὐτοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς ἀρχοντες νομοθέτες τῆς αἰσχύνης εἶναι καλύτεροι ἀπὸ τὸν Προφήτη Ἠλία; Ἄν ἔτσι νοιώθουν γιατί νὰ τὸν τιμήσουν; Δὲν εἶναι ἑορτὴ ἀγίου ἡ μίμησις ἁγίου; Ὁ Ἐλισσαῖος τῆς Σιμωνόπετρας ( ποὺ ἔχει τὸ ὄνομα τοῦ διαδόχου τοῦ προφήτη Ἡλία) θὰ ἑορτάσῃ τὴν μνήμη τοῦ προφήτου Ἡλιοῦ; Θὰ εἶναι παρῶν στὴν ἐσπερινὸ, ὅταν θὰ ἀναγνωστοῦν τὰ παραπάνω ἀναγνώσματα; Πῶς θὰ νοιώσῃ, ἄραγε; Τί θὰ κηρύξει στοὺς μοναχούς ἤ στοὺς λαϊκοὺς ἐπισκέπτες τῶν σεμνομάτων τοῦ Ὄρους;

Τέλος πάντων. Αὐτὰ τὰ καταλαβαίνει καὶ ἡ πλέον βραδεῖα ἀνθρωπίνη διάνοια, καὶ ὅποια ψυχὴ διασώζει ἔστω καὶ ἴχνη εὐσεβείας, καὶ ὅποια συνείδησις δὲν ἔχει πλήρως ἀμβλυνθῇ· καὶ τὰ γράφω ἔτσι χῦμα ἐπίτηδες, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ γίνῃ πιὸ ἀπτὴ ἡ πραγματικότης τῆς στροφῆς ποὺ ἔχει πραγματοποιηθῇ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, τὴν ὁποία ὑπαινίχθηκα ἐξ ἀρχῆς, καὶ μάλιστα στὸν μοναχισμὸ καὶ δὴ τὸν ἁγιορείτικο, ὅπου προσφάτως ἐβίωσαν ἅγιες μορφές, ἀλλὰ οἱ ἐπίγονοί τους εἶναι ὅπως αὐτοὶ ποὺ περιγράφουμε.

Ἔχουμε μία μερίδα ἡγουμένων, τοὺς ὑμνητὲς καὶ προσκυνητὲς καὶ τεμενατζῆδες τοῦ συγχρόνου Ἀχαάβ, καὶ μιὰ ἄλλη τοὺς ἀπέχοντες μὲν τῶν δημοσίων ἐναγκαλισμῶν καὶ τεμενάδων, ἀλλὰ σιωπῶντας μπροστὰ στοὺς ἀνίερους συναγελασμούς. Ἡ μερίδα τοῦ Ἡλία δὲν ὑπάρχει στὸν χῶρο τῶν ἡγουμένων. Αὐτὰ τὰ γοντικάκικα ποὺ γράφουν τώρα τὰ ὑπογράφουν ὅλοι; Μπράβο! Ὅντως, ὅτι κάνουν εἶναι «ὁ τρόπος ποὺ ἐργάζεται τὸ Πνεῦμα» [1] Θὰ μελετήσουμε καὶ τὴν ἐπιστολή τους μὲ ἐνδιαφέρον γιὰ νὰ αἰσθανθοῦμε καὶ μεῖς τὰ σκιρτήματα τοῦ πνεύματος τὸ ὁποῖο τοὺς ὁδηγεῖ.

Ξεκίνησε τὸ κακὸ πρὶν ἀπὸ ἕνα αἰῶνα καὶ κάτι, ἀπὸ κάποιους Πατριάρχες. Μὲ τὴν βοήθεια καὶ τῶν θεολογικῶν σχολῶν καὶ τῶν πνευματικῶν ἀποστημάτων ποὺ ὀνομάστηκαν Ἀκαδημίες, διέβρωσε σιγά-σιγά τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι διέφθειραν τοὺς ἱερεῖς καὶ ὅλοι μαζί τὸν λαό. Μετὰ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων, (πάντοτε ἀναφερόμαστε στὴν γενικὴ εἰκόνα, φυσικὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ ἐλάχιστοι ποὺ διασώζουν τὴν ἀρχιερατικὴ ἀξιοπρέπεια), ἔχει σειρὰ ὁ μοναχισμὸς. Ἡ προσπάθεια ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τοὺς Βαυαροὺς ὁλοκληρώνεται σήμερα. Τότε διὰ τῆς βίας. Τώρα διὰ τοῦ δόλου καὶ διὰ τῆς βίας. Ἡ βία πρὸς τοὺς μοναχοὺς ποὺ θέλουν νὰ κρατήσουν τὸν πατροπαράδοτο μοναχισμὸ τῶν ἁγίων πατέρων, οἱ ὁποῖοι πλέον χαρακτηρίζονται φανατικοὶ καὶ ζηλωτὲς καὶ ὀπισθοδρομικοί καὶ διώκονται ἄν δὲν προσαρμοστοῦν, ὁ δὲ δόλος πρὸς τοὺς ἀπλοὺς  ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους πᾶνε νὰ πείσουν ὅτι ἡ δουλικὴ, ἐνδοτικὴ, ὑλιστική, ἐξουσιαστική καὶ ποταπὴ στάσις τους εἶναι ἡ γνήσια μοναχικὴ στάσις. Και ὅτι τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουν (οἱ λαϊκοί) γιὰ νὰ εἶναι σωστοὶ χριστιανοὶ εἶναι νὰ ὑπακούουν σὲ ὅλα καὶ ἐνῷ βλέπουν αὐτὰ τὰ αἴσχη, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ συμβαίνουν, νὰ μὴν σκέπτονται, νὰ μὴν ἀνησυχοῦν, καὶ κυρίως νὰ μὴν ἀντιδροῦν, νὰ εἶναι «ταπεινοί», δηλαδὴ ζωντανοὶ νεκροὶ, θρησκευόμενα βαμπίρ, ἄβουλες μαριονέτες, στὰ χέρια «πνευματικῶν» ἀπατεώνων ἤ μοναχόσχημων λύκων.

Μόνο ποὺ τώρα, σὲ ἀντίθεσι μὲ τοὺς Βαυαρούς, δὲν πᾶνε νὰ διαλύσουν τὸν μοναχισμό. Πᾶνε νὰ τὸν μετασχηματίσουν. Νὰ τὸν κάνουν ὅπως αὐτὸ ποὺ βλέπουμε χρόνια τώρα καὶ φάνηκε κραυγαλέα στὴν περίπτωσι τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Μητσοτάκη. Ἀφοῦ ἔχουν ἐλέγξει μεγάλο μέρος τοῦ μοναχισμοῦ ἔξω, στὸν «κόσμο», τώρα χτυποῦν τὰ κέντρα, τὶς καρδιές, τὰ σύμβολα: Ἅγιον Ὄρος καὶ Σινᾶ. Τίποτα δὲν γίνεται τυχαῖα καὶ ὅλα σχετίζονται μεταξύ τους, καὶ τὰ ἐπερχόμενα θὰ τὸ ἀποδείξουν σὲ ὅσους τώρα δὲν τὰ βλέπουν ἤ ἄν καὶ τὰ βλέπουν δὲν κατανοοῦν τί συμβαίνει.

Ὁπότε παρακολουθοῦμε τὴν ἐξέλιξι τοῦ πνευματικοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, μόνο ποὺ δὲν καταδέχονται νὰ λογοδοτήσουν οἱ ἔνοχοι σὲ γήϊνα πνευματικά δικαστήρια,θεωροῦν ὅτι ἔχουν ἀσυλία, ὅπως δὲν ἔχουν σκοπὸ νὰ λογοδοτήσουν οἱ ἀντίστοιχοι πολιτικοὶ ἀπατεῶνες, αὐτοὶ ἔχουν διὰ νόμου ἀσυλία. Καὶ οἱ μὲν ἴσως λογοδοτήσουν στὰ Εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια, οἱ δὲ σίγουρα στὰ ἐπουράνια. Τὸ κακὸ ὅμως γίνεται καὶ ἐλπίζω νὰ μὴν ἀφήσει ἡ Παναγία καὶ οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες, ποὺ εἶναι καὶ ἡ πλειοψηφία, νὰ μετατραπῇ τὸ Ἅγιον Ὄρος σὲ μιὰ πνευματικὴ Ντίσνεϋλαντ (ἡ ἔκφρασις δὲν εἶναι δική μου) καὶ αὐτοὶ νὰ εἶναι οἱ ρασοφορεμένοι διασκεδαστὲς καὶ ὑπάλληλοι καὶ ξεναγοὶ τοῦ κάθε ἄρχοντα καὶ πελάτη.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 23 Ἰουλίου 2025

…………………………………………………………..

[1] Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους για την επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη

https://www-orthodoxianewsagency-gr.cdn.ampproject.org/v/s/www.orthodoxianewsagency.gr/agioreitika/anakoinosi-tis-ieras-koinotitas-to-agion-oros-mila-me-ton-tropo-ton-pateron/?amp=1&amp_gsa=1&amp_js_v=a9&usqp=mq331AQIUAKwASCAAgM%3D#amp_tf=%CE%91%CF%80%CF%8C&ampshare=https%3A%2F%2Fwww.orthodoxianewsagency.gr%2Fagioreitika%2Fanakoinosi-tis-ieras-koinotitas-to-agion-oros-mila-me-ton-tropo-ton-pateron%2F