Συναξάρι τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου
(Ἀπό τόν Συναξαριστή τοῦ ἁγίου Νικοδήμου).
Ὅταν πῆγε στή Θεσσαλονίκη ὁ Μαξιμιανός, τότε συνελήφθη αὐτός ὁ μέγας Δημήτριος καί φυλακίσθηκε, ἐπειδή ἦταν πασίγνωστος γιά τήν εὐσέβεια καί τήν χριστιανική του πίστη.
Ὁ βασιλιάς καυχιόταν γιά ἕναν ἄνθρωπο ὀνόματι Λυαῖο, πού ξεπερνοῦσε τούς ἄλλους στό μέγεθος τοῦ σώματος καί τή δύναμη. Ἐπειδή, λοιπόν, παρακινοῦσε τούς Θεσσαλονικεῖς νά μποῦν στό στάδιο καί νά πολεμήσουν μ' αὐτόν, κάποιος νέος χριστιανός στήν πίστη ὀνόματι Νέστωρ, πῆγε στόν εὑρισκόμενο στή φυλακή ἅγιο Δημήτριο καί τοῦ εἶπε: «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ, θέλω νά πολεμήσω μέ τόν Λυαῖο· γι' αὐτό παρακάλεσε τόν Κύριο γιά μένα». Ὁ ἅγιος σφράγισε τό μέτωπό του καί εἶπε: «Καί τόν Λυαῖο θά νικήσεις καί γιά τόν Χριστό θά μαρτυρήσεις». Παίρνοντας θάρρος καί ψυχική δύναμη ὁ Νέστωρ ἀπό τόν λόγο αὐτό τοῦ ἁγίου, χωρίς ἀναβολή πήδηξε μέσα στό στάδιο καί πολεμώντας μέ τόν Λυαῖο τόν θανάτωσε, καί ἔτσι ταπείνωσε καί τήν ὑπερηφάνεια ἐκείνου καί τό καύχημα τοῦ βασιλιᾶ.
Ὁ βασιλιάς, λοιπόν, ντροπιάστηκε, λυπήθηκε ἀλλά καί θύμωσε, καί ἐπειδή ἔμαθε ὅτι ὁ ἅγιος Δημήτριος παρακίνησε πρός τοῦτο τόν Νέστορα, ἔστειλε στρατιῶτες καί τούς διέταξε νά κατατρυπήσουν μέ τίς λόγχες τόν ἅγιο μέσα στή φυλακή, διότι ἔγινε αἴτιος τῆς σφαγῆς τοῦ Λυαίου.
Ἔγινε τοῦτο καί ὁ ἅγιος Δημήτριος παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἐπιτελώντας μετά θάνατον πολλά θαύματα καί ὑπερφυσικές θεραπεῖες.
Μέ τέτοιου εἴδους τρόπο θανατώθηκε ὁ ἅγιος Δημήτριος, καί τό νεκρό του λείψανο βρισκόταν πεταμένο στή γῆ. Κάποιοι χριστιανοί τό πῆραν, τό φρόντισαν καί τό ἔθαψαν στή γῆ. Ἕνας ὑπηρέτης τοῦ ἁγίου ὀνόματι Λοῦπος, ὁ ὁποῖος βρισκόταν κοντά του ὅταν ἐκεῖνος δεχόταν τόν ὑπέρ Χριστοῦ μακάριο θάνατο, αὐτός, λέγω, μαζεύοντας τό αἷμα τοῦ μάρτυρα ἐπάνω στό πανωφόρι τοῦ ἁγίου καί ἀφοῦ ἄλειψε τό δακτυλίδι τοῦ ἁγίου μέ τό ἅγιο αἷμα του, ἔκαμνε μέ αὐτά πολλά θαύματα καί ὑπερφυσικά σημεῖα, ὥστε γέμισε ὅλη ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τήν φήμη αὐτῶν τῶν μεγάλων θαυμάτων. Ἀκόλουθο ἦταν ὅτι αὐτά δέν ἦταν δυνατόν νά τά ἀντέξει ὁ φθόνος τοῦ Διαβόλου, οὔτε ἦταν δυνατό νά μή τά μάθει ὁ βασιλιάς. Καί ἔτσι συνελήφθη ὁ καλός αὐτός ὑπηρέτης Λοῦπος καί ἀμέσως φονεύθηκε καί ἔγινε καί αὐτός μάρτυρας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
(Ἀπό τόν Συναξαριστή τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, ἔκδ. Γ´, τόμ.Α´, σελ.161. Τό κείμενο ἀποδόθηκε στήν καθομιλουμένη).
Πηγή.
================================================================
================================================================
Ο άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης – Θαύματα προστασίας της πόλης του
Ἐδῶ καί 1700 χρόνια, ὁ ἅγιος Δημήτριος παρέχει μέ μύριους θαυμαστούς τρόπους τήν προστασία του στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του, τή Θεσσαλονίκη, τῆς ὁποίας εἶναι καί πολιοῦχος.
Σώζει την πόλη από την πείνα● Σέ ἐποχή μεγάλης πείνας, ὅταν οἱ Θεσσαλονικεῖς κινδύνευαν νά πεθάνουν ἀπό τήν ἀσιτία, ὁ ἅγιος Δημήτριος ἐμφανίστηκε τή νύκτα σʼ ἕναν καπετάνιο ἐμπορικοῦ πλοίου καί τοῦ παρήγγειλε τό σιτάρι πού σχεδίαζε νά μεταφέρει στήν Εὐρώπη νά τό πάει στή Θεσσαλονίκη ὅπου ὑπῆρχε μεγάλη ἔλλειψη. Τοῦ ἔδωσε μάλιστα ὡς προκαταβολή τρία φλουριά, ἐνῶ τόν βεβαίωσε ὅτι ἐκεῖ θά ἔπαιρ νε καί τό ὑπόλοιπο τῆς ἀ ξίας του. Πράγματι, ὅταν τό πλοῖο ἔφτασε στό λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης, ἔκπληκτοι οἱ κάτοικοι γιά τό ἀπρόσμενο δῶρο, ἔτρεξαν νά ἀγοράσουν σιτάρι. Τότε ὁ πλοίαρχος τούς διηγήθηκε τό θαῦμα κι ὅλοι δόξασαν τόν Θεό κι εὐχαρίστησαν τόν ἅγιο Δημήτριο γιά τή σωτήρια παρέμβασή του.
Μια μικρή πέτρα διώχνει τους εχθρούς!
● Σέ ἐχθρικές ἐπιθέσεις ὁ ἅγιος Δημήτριος συχνά ἐμφανιζόταν ὡς λαμπροφορεμένος καβαλλάρης πάνω στό ἄλογό του νά περιφρουρεῖ τά τείχη τῆς πόλης καί νά μάχεται ὁρμητικά τρέποντας τούς ἐχθρούς σέ ἄτακτη φυγή. Τό 617 μ.Χ., ὅταν συμμάχησαν Σλάβοι, Ἄβαροι καί Βούλγαροι καί ἐπιχείρησαν αἰφνιδιαστική ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Θεσσαλονίκης, ἔγινε τό ἑξῆς θαυμαστό: Εἶχε ἀρχίσει ἡ πολιορκία κι οἱ ἐχθροί μέ τούς πελώριους καταπέλτες τους ἔριχναν τίς πέτρες σάν βροχή μέσα στό φρούριο. Τότε κάποιος πιστός χριστιανός πῆρε μιά μικρή πέτρα κι ἔγραψε πάνω της: «Ἐν τῷ ὀνόματι Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἅγιε Δημήτριε βοήθει»! Ἔριξε μέ δύναμη τήν πέτρα ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν κι ἡ μικρή αὐτή πέτρα κτύπησε ἕναν τεράστιο ὀγκόλιθο πού μόλις εἶχαν ἐκσφενδονίσει οἱ βάρβαροι, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ὀγκόλιθος ἐκεῖνος νά ἀλλάξει κατεύθυνση καί νά συντρίψει τόν καταπέλτη τῶν ἐχθρῶν! Οἱ Θεσσαλονικεῖς, βλέποντας ὁλοφάνερη τήν προστασία τοῦ Ἁγίου, συνέχισαν νά πολεμοῦν γενναῖα καί τελικά, ὕστερα ἀπό 33 ἡμέρες πολιορκίας, τά στρατεύματα τῶν βαρβάρων ἀποχώρησαν.
Η απελευθέρωση από τους Τούρκους και τους Γερμανούς έγινε την ημέρα της μνήμης του
● Δέν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε ὅτι ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τούς Τούρκους, ὕστερα ἀπό σχεδόν 500 χρόνια(!) σκλαβιά,
ἔγινε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Δημητρίου, 26 Ὀκτωβρίου 1912.
Ἀλλά καί οἱ Γερμανοί κατακτητές ἔφυγαν ἀπό τή Θεσσαλονίκη τό 1944, τήν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου…!
Βιβλία ὁλόκληρα ἔχουν γραφτεῖ μέ τά θαύματα τοῦ ἁγίου Δημητρίου ὁ ὁποῖος πάντοτε στέκεται συμπαραστάτης στούς ἀγῶνες ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί μάλιστα τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του, τῆς Θεσσαλονίκης, σέ κάθε δύσκολη περίσταση: σέ σεισμούς καί πυρκαγιές, σέ ἐπιδρομές καί ἐπιδημίες, σέ ἐποχές πείνας καί στερήσεων… Μέ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη γιά τήν ὁλοφάνερη προστασία του ἡ συμπρωτεύουσα τιμᾶ τόν πολιοῦχο της κάθε χρόνο μέ μία σειρά ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πού φέρουν τόν τίτλο «Δημήτρια», πού κορυφώνονται τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του.
Δίκαια ὀνόμασαν τόν ἅγιο Δημήτριο «φιλόπατρη» καί «σωσίπατρη»∙ διότι ἀγαπᾶ τήν πατρίδα του, τήν ὁποία ἔσωσε ἀμέτρητες φορές ἀπό ποικίλους κινδύνους. Καί θά σώζει πάντοτε τήν πατρίδα μας, ἄν ἐμεῖς ἐπικαλούμαστε τίς ἀκαταμάχητες πρεσβεῖες του!
για την αντιγραφή Alexia-momyof6
