Ἀδελφοί! «Τί ὑμᾶς ἐβάσκανε»; Alea jacta est, Νίκος Χειλαδάκης

Ἀδελφοί! «Τί ὑμᾶς ἐβάσκανε» καὶ δὲν καταλαβαίνετε τὰαὐτονόητα;

Ἀκόμα κι ἂν οἱ Ἅγιοι Πατέρες δὲν εἶχαν διδάξει τὴν ΔιακοπὴΜνημοσύνου, ἔπρεπε νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε!

 Γιατί, ὅσες διαμαρτυρίες, ὅσες φιλότιμες ἀναλύσεις τοῦΟἰκουμενιστικοῦ φαινομένου κι ἂν ἔγιναν ἕως τώρα, δὲν ἔφεραν κανένα ἀποτέλεσμα! Καταχωνιάζονται στὴν παγκόσμια ἰντερνετικὴ βιβλιοθήκη γιὰ τὶς ἀναδιφήσεις τῶν ἐναπομεινάντων ρομαντικῶν φιλοσοφούντων θεολόγων! Οἱ Οἰκουμενιστὲς τὶς ἐκλαμβάνουν ὡς γραφικὲς πινελιές, φανερὴ ἀδυναμία ἀντίστασης, ποὺ τοὺςἐπιτρέπει –ἀνέλπιστα– νὰ ἀποτελειώσουν χωρὶς ἐντάσεις τὸκακορίζικο ἔργο του!  

Ἀδελφοί! «Τί ὑμᾶς ἐβάσκανε» μὴ πείθεσθε τοῖς ἁγίοις πατράσι; Διαπιστώνεται τὸ αἷμα στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀπὸ τὶς ἀχνίζουσες πληγὲς τοῦἐκκλησιαστικοῦ σώματος, καὶ ἐπιμένετε νὰ κοινωνεῖτεμαζί τους;

Νὰ κοινωνεῖτε, μετ’ αὐτῶν ποὺ συνθέτουν τὴν «ἐκκλησίαν τῶν πονηρευομένων»;

Ο κύβος ερρίφθη, Alea jacta est

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Φαίνεται πως τα ψέματα τελειώνουν για όσους είχαν ακόμα την ελπίδα ότι θα αποφεύγονταν το μοιραίο, για όσους ακόμα έλπιζαν πως θα συνεχίσουν να τηρούνται οι Ιεροί Κανόνες, για όσους ακόμα έτρεφαν την προσδοκία πως η Ορθοδοξία θα παραμείνει Ορθοδοξία, όπως παρέμεινε επί τόσους αιώνες. Ενώ η χώρα αυτή υποφέρει τραυματισμένη από τα μαρτύρια της ξένης μνημονικιακής κατοχής, ενώ ο εκκλησιασμός διώκεται με κάθε μέσο, ο προκαθήμενος της Κωνσταντινούπολης έχει πάρει την οριστική του απόφαση.

Βαρθολομαίος: «H επανένωση Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας συνιστά καθήκον της εποχής μας». Χωρίς πλέον κανένα δισταγμό, χωρίς πλέον κανένα πρόσχημα, χωρίς καμία αμφιβολία, σε μια σημαντική συνέντευξη σε αυστριακή εφημερίδα ο κ. Βαρθολομαίος σημειώνει πως, «η αποκατάσταση της διάσπασης της και η επανένωση της Εκκλησίας συνιστά μεγάλο καθήκον της εποχής μας, και παραπέμπει στα πρώτα βήματα που ξεκίνησαν σε αυτή την κατεύθυνση πριν από 50 χρόνια ο Πάπας Παύλος ο Έκτος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας», ενώ, όπως παρατηρεί, «ο επίσημος Θεολογικός Διάλογος ανάμεσα στις Εκκλησίες βοήθησε να εξαλειφθούν παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων» (;;;).

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ "Τα βρήκαμε με τους Καθολικούς - Να ενωθούμε"!

Θεολογική  "βόμβα"  Πατριάρχη Βαρθολομαίου:

"Τα βρήκαμε με τους Καθολικούς 
                - Να ενωθούμε"!
Αναδημοσίευση ἀπὸ τὸ "defencenet"

Σε επιστροφή στη Συμφωνία της Φερράρας - Φλωρεντίας και στην Ένωση των δύο μεγάλων Εκκλησιών της Χριστιανοσύνης, της Ορθόδοξης και της Καθολικής, θέλει να προχωρήουμε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ».

Στην ίδια συνέντευξη, όταν ερωτάται για το Σχίσμα του 1054 (που διαίρεσε τον Χριστιανισμό σε Καθολικισμό και Ορθοδοξία), ο κ. Βαρθολομαίος σημειώνει πως η αποκατάσταση της διάσπασης της και η επανένωση της Εκκλησίας συνιστά μεγάλο καθήκον της εποχής μας.

Σε σχέση με το Σχίσμα του 1054, ο κ. Βαρθολομαίος σημειώνει πως η αποκατάσταση της διάσπασης της και η επανένωση της Εκκλησίας συνιστά μεγάλο καθήκον της εποχής μας, και παραπέμπει στα πρώτα βήματα που ξεκίνησαν σε αυτή την κατεύθυνση πριν από 50 χρόνια ο Πάπας Παύλος ο Έκτος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, ενώ, όπως παρατηρεί, ο επίσημος Θεολογικός Διάλογος ανάμεσα στις Εκκλησίες βοήθησε να εξαλειφθούν παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων!

Δηλαδή αποδέχτηκαν οι Παπικοί την κατάργηση της κοσμικής εξουσίας του Πάπα; Το "αλάθητο" του Ποντίφηκα; Ότι είναι ο "ζων εκπρόσωπος του Χριστού επι Γης";Αποδέχτηκαν την άρση της κακοδοξίας του "φιλιοκβε" που σύμφωνα με το οποίο το Άγιο Πνεύμα εκπορευόταν από τον Θεό Υιό όσο και από τον Θεό Πατέρα;

Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο πουθενά. Η Ένωση των δύο Εκκλησιών θα ήταν κάτι σπουδαίο. Η υποταγή όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους σχεδιασμούς κέντρων εξουσίας που θα την καθιστούσαν από πνευματικό φάρο ελπίδας σε κοσμικό οργανισμό θα ήταν καταστροφή.

Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Εποχή δεν επιζητά την καταστροφή των θρησκειών αλλά την Ένωσή τους σε μια κοσμική Πανθρησκεία,υλιστικού περιεχομένου που οπωσδήποτε δεν θα "Ακονίζει" τα πνεύματα και τις ψυχές των πιστών.

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ 12 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ (1974-2014) ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Α', Β' μέρος

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206-207

http://www.agonas.org/

                                Α'  ΜΕΡΟΣ

                   ΙΣΤΟΡΙΚΑ  ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ 12 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ (1974-2014) ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

     Στη δωδεκαετία από 4 Ιουνίου 1949 έως 14 Φεβρουαρίου 1962 είχαμε την άνοδο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο πέντε (5) επισκόπων (Σπυρίδωνος, Δωροθέου, Θεοκλήτου, Ιακώβου, και Χρυσοστόμου) με έργο ανύπαρκτο. Η χώρα είχε εξέλθει από έναν πόλεμο, μια εμφύλια διαμάχη με πολλά τραύματα και ο διοικητικός μηχανισμός της Εκκλησίας ήταν σε εξάρθρωση και εξαθλίωση. Το κύρος του κλήρου ήταν πεσμένο από την συχνή παρουσία σκανδάλων (κυρίως σαρκικών).

     Κι ενώ βρισκόμασταν στην κατάσταση αυτή, τους δεσποτάδες απασχολούσε ένα και μόνο πρόβλημα: το μεταθετό. Το θέμα έρχονταν και ξανάρχονταν στο καντράν της επικαιρότητας διότι η υπάρχουσα κατάσταση εμπόδιζε τις φιλοδοξίες πολλών δεσποτάδων να μεταπηδήσουν από τις μικρές και φτωχές μητροπόλεις στις μεγάλες και πλούσιες. Για το θέμα αυτό έχουν γραφεί τόμοι και τόμοι χαρακτηρίζοντάς το αντικανονικό, κατά τους Ιερούς Κανόνες, και επάρατο.

     Η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Το γεγονός και μόνο ότι από τις 14 κενωθείσες μητροπόλεις κατά την πρώτη τριετία επί Αρχιεπ. Θεοκλήτου, οι 10 πληρώθηκαν με μετάθεση, ανάγκασε την Πολιτεία να επέμβει νομοθετικά, διότι αυτό μαρτυρούσε πολλά. Ο τότε Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Γ. Βογιατζής με το Νόμο 3952/Απρ. 1959 που συμπληρώθηκε μεταγενέστερα με το Βασ. Διάταγμα (Δεκ. 1959) κατάργησε το μεταθετό για όλες τις μητροπόλεις, πλην Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να εμποδίζεται και γι’ αυτές η εκλογή δια χειροτονίας.

Από το 1961 δημιουργούνται χηρεύουσες Μητροπόλεις, οι οποίες παρέμειναν κενές ολόκληρη πενταετία, αρνούμενοι να τις πληρώσουν εκβιάζοντας την πολιτεία να επαναφέρει το μεταθετό.

   Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΒΑΝΑΤΣΟΣ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Στις 8 Ιανουαρίου 1962 κοιμήθηκε ο Αρχιεπ. Θεόκλητος (Παναγιωτόπουλος). Η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου δημιούργησε φοβερό σεισμό στον περίβολο της Εκκλησίας. Πλήγωσε συνειδήσεις και σκανδάλισε ψυχές. 

Τριάντα τρεις δεσποτάδες, αρχιθύτες του Ιησού Χριστού, ταγμένοι πρόμαχοι των Ιερών Κανόνων, έδωσαν την ψήφο τους για να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος ένα πρόσωπο που οι ίδιοι το κατηγορούσαν και το σχολίαζαν, σαν πρόσωπο που δεν τιμούσε το ανδρικό του φύλο.

    Η 13^η Ιανουαρίου είναι η αποφράδα ημέρα γιατί ανέβηκε στον πρώτο θρόνο της Ελληνικής Εκκλησίας ο Ιάκωβος Βαβανάτσος δακτυλοδεικτούμενος από την κοινή γνώμη.

     Η επαίσχυντη αυτή πράξη μιας μεγάλης ομάδας δεσποτάδων συνετάραξε το πανελλήνιο και έκανε την ελληνική Εκκλησία στόχο σχολίων και πονηρών ψιθύρων έξω και από τα ελληνικά σύνορα.

    Έντεκα μονάχα ημέρες μετά την εκλογή του και την πομπώδη ενθρόνισή του (Αρχιεπ. Ιάκωβου Βαβανάτσου) αναγκάστηκε να παραιτηθεί γιατί η ατμόσφαιρα είχε τόσο φορτιστεί ώστε και η ελάχιστη παραμονή του να γίνεται άκρως επιβλαβής, αλλά και οι πάσης φύσεως κληρικοί να κρύβουνε τους εαυτούς των, γιατί η παρουσία τους προκαλούσε τη χλεύη και την απαξίωση.

Και φθάσαμε στο οδυνηρό σημείο, ενώ ο Αρχ/πος Ιάκωβος είχε παραιτηθεί πιεζόμενος και από τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας Κ. Καραμανλή, αυτός (ο Ιάκωβος) να ελέγχει και να κατευθύνει τη πλειοψηφία στην Ιεραρχία από τα παρασκήνια.

ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β’

Κάτω από τις συνθήκες αυτές γίνεται η εκλογή και ανάδειξη του νέου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Β΄ (Χατζησταύρου) καταλαμβάνοντας θρόνο που δεν είχε κενωθεί κανονικά. Η πράξη ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ούτε τέθηκε σαν θέμα, και έτσι έγινε αποδεκτός από την Ιεραρχία.

    Οι τριάντα-τρεις δεσποτάδες, που ήταν οι κυρίως υπεύθυνοι για την εκκλησιαστική τραγωδία, δεν σταμάτησαν και πάλι να πιέζουν τον νέο Αρχιεπίσκοπο και τις Κυβερνήσεις (τα χρόνια αυτά είχαμε πολλές εναλλαγές Κυβερνήσεων) για την αποδοχή του μεταθετού. Παρ’ όλα αυτά το αίτημά τους δεν ικανοποιήθηκε.

     Τον Οκτώβριο όμως του 1965 κατόρθωσαν οι νοσταλγοί του μεταθετού να εκδοθεί μια Υπουργική Πράξη, «Περί τρόπου πληρώσεως κενών Μητροπολιτικών εδρών και εφημεριακών θέσεων», που έδινε τη δυνατότητα, μόνο για μία φορά, να πληρωθούν οι δύο κενές έδρες του Πειραιά και των Σερρών με μετάθεση.

Την ημέρα που συνεδρίαζε η Ιεραρχία εξεδόθηκε απόφαση του ΣτΕ που ανέστειλε την εφαρμογή της ως άνω απόφασης εξαιτίας προσφυγής του Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου.

Στην Ιεραρχία που συνεδρίαζε προκλήθηκε μεγάλη ένταση. Άναψαν πάθη και αποφάσισαν να αγνοήσουν την απόφαση της αναστολής του ΣτΕ και να προχωρήσουν σε εκλογές. Σε όλα αυτά πρωτοστατούσε ο Αργολίδος Χρυσόστομος που ενδιαφέρονταν για την μητρόπολη Πειραιώς.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση η Κυβέρνηση Στ. Στεφανόπουλου με υπουργό Εθνικής Παιδείας τον Στ. Αλαμάνη δημοσίευσε το Βασιλικό Διάταγμα, με το οποίο όριζε τη λήξη των εργασιών της Ιεραρχίας και το θυροκόλλησε στην είσοδο του μεγάρου της Ιεράς Συνόδου. Ο Ελασσώνος Ιάκωβος ξέσκισε το διάταγμα, το πέταξε και συνέχισαν τις εκλογές. Ο γέροντας Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να συνεχίσει. Η ομάδα της ανταρσίας τον απείλησε, πως αν δεν συγκατατεθεί να προεδρεύσει στις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας και δεν προχωρήσει σε μεταθέσεις και σε εκλογές νέων Μητροπολιτών, θα συνεδριάσει το σώμα χωρίς τον πρόεδρο – αρχιεπίσκοπο – και θα κηρύξει «εν χηρεία» τον αρχιεπισκοπικό θρόνο.       

Την επομένη ημέρα ο Αρχιεπίσκοπος αποφάσισε να μην μεταβεί στην Ιεραρχία (λόγω ασθενείας), οπότε δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχιστούν οι εκλογές. Τον μετέφεραν όμως (απεσταλμένος των “36”) σχεδόν δια της βίας και του εδήλωσαν απερίφραστα ότι εάν το επαναλάβει, θα προχωρήσουν εις την αντικατάστασή του… “Παραδοθήκατε άνευ όρων εις τους άρχοντας της Πολιτείας!” τον κατηγόρησε ο νεοεκλεγείς μητροπολίτης Πειραιώς κ. Χρυσόστομος (τέως Αργολίδος), σε μια δραματική συνομιλία και χαρακτήρισε την «ασθένειά του “διπλωματικήν”». (Εφημ. “Μεσημβρινή” 19-11-1965).

Η ένταση κι από τις δύο πλευρές ήταν αμείωτη. Το κράτος ανυποχώρητο, δεν εννοούσε να εκδώσει διατάγματα καταστάσεως των νέων Μητροπολιτών, και η Ιεραρχία, οχυρωμένη στις απόψεις της αύξησε την έξαψη και η αντιμαχία που κράτησε περίπου ένα χρόνο. Τελικά κατορθώθηκε μια προσέγγιση. Η Εκκλησία δέχθηκε να ακυρώσει τις δύο Μητροπολιτικές μεταθέσεις και να τις επαναλάβει. Και η Κυβέρνηση των λεγόμενων «αποστατών» με Πρόεδρο τον Στ. Στεφανόπουλο και με εισηγητή τον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων θέσπισε το Ν.Δ. 4589/1966 (Ε.τ.Κ. Α΄ 239) που «νομιμοποιούσε» την εκλογή των νέων Μητροπολιτών αλλά έβαζε όριο ηλικίας εξόδου από την ενεργό υπηρεσία των αρχιερέων, οικονομικό έλεγχο και ρύθμιση των εσόδων τους.

Έτσι, με το Βασιλικό Διάταγμα της 24^ης Ιανουαρίου 1967 (Ε.τ.Κ. Γ΄ 27.1.67) επί κυβερνήσεως Ιωάννου Παρασκευόπουλου και με υπουργό Παιδείας τον καθηγητή Ι. Θεοδωρακόπουλο, υλοποιήθηκε το Νομοθετικό Διάταγμα 4589/66 που θεωρούσε τους εν λόγω επισκόπους ως «Αυτοδικαίως αποχωρήσαντες του Μητροπολιτικού των θρόνου, ως έχοντες ήδη καταληφθεί υπό του ορίου ηλικίας κατά την έναρξιν ισχύος του άρθρου 4 του Ν.Δ. 4589/1966».

Αμέσως όμως, μετά την αναγνώριση των νέων μητροπολιτών και την κύρωση των μεταθέσεων, άρχισε ένας νέος πεισματικός δεσποτικός αγώνας για την κατάργηση του ορίου ηλικίας.

Αρκετοί υπέργηροι Μητροπολίτες με τη δημοσίευση του Νόμου αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, μερικοί κατέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση του Νόμου ως αντισυνταγματικού. Η πλειοψηφία της Ιεραρχίας αρνήθηκε να εφαρμόσει το Νόμο και να κάνει καινούργιες εκλογές με την ελπίδα ότι θα κατορθώσουν να καταργήσουν την επίμαχη διάταξη.

συνεχίζεται στο επόμενο

συνέχεια  Β' ΜΕΡΟΣ 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ. 208 http://www.agonas.org/

(Συνεχίζουμε με τα εκκλησιαστικά ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν μετά το ανοσιούργημα της Σταύρωσης του Χριστού και αφορούν τη «σφαγή» των δώδεκα (12) Μητροπολιτών που φέτος συμπληρώνει τεσσαρακονταετία).

Με λύπη πολλή αναγκαζόμαστε να επαναφέρουμε ελάχιστα αποσπάσματα από τα εκατοντάδες δημοσιεύματα του καθημερινού Τύπου εκείνης της εποχής (1959-1966) – άγνωστα στον πιστό λαό – τότε που – ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης – καθρεφτίζουν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και με άρθρα, ρεπορτάζ, χρονογραφήματα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες διεκτραγωδούσαν το κατρακύλισμα της Διοικούσας Εκκλησίας, ελπίζοντας τη διόρθωση της κατάστασης.Ήταν όντως κάτι φοβερό. Από εκεί που ο πιστός περίμενε στηριγμό, έβλεπε να ξεπηδούν «δραστηριότητες και συμπεριφορές» ανεπίτρεπτες σε κληρικούς. Η εκτίμηση στο ράσο είχε πέσει χαμηλά, δεδομένου ότι δεν τολμούσαν να εισέλθουν σε λεωφορεία ή να κυκλοφορήσουν στους δρόμους χωρίς ο κόσμος να τους χλευάσει. Και χλευάζονταν όχι μόνον οι σκανδαλοποιοί Αρχιερείς κ.ά. αλλά και οι ευσεβείς, αδιακρίτως, που μάτωνε η καρδιά τους στο άκουσα των σιχαμερών προσφωνήσεων (γυναικεία ονόματα) που χαρακτήριζαν πολλούς.

Ο Τύπος ξεσπάθωσε γιατί έβλεπε ότι το κακό είχε παραγίνει∙ το ποτήρι είχε πλέον ξεχειλίσει∙ οι δεσποτάδες συγκαλύπτονταν, λόγω του επάρατου «φιλάδελφου», η πολιτεία σιωπούσε αποβλέποντας σε ψήφους∙ και ο λαός απαιτούσε κάθαρση, αλλά κανείς δεν τον άκουγε.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Η εφημερίδα «το ΕΘΝΟΣ» (1960) έγραφε: «Έξω από τα δόντια θα χρειασθεί να μιλήσω σήμερα… Ο κόμπος έφτασε στο χτένι… Υπάρχει μέσα στις τάξεις του κλήρου ένας πυρήνας διεφθαρμένων μέχρι μυελού οστέων ανωτέρων κυρίως κληρικών, που έχει τόση δύναμι, ώστε να ασκή την τρομοκρατία του σε όλους τους έντιμους κληρικούς… Να παρέμβη ο Υπουργός των Θρησκευμάτων, για να απαιτήση ανακρίσεις και τιμωρίες των κληρικών που ρύπαναν το ράσο τους, το ανδρικό τους φύλο και μαζί την ίδια την Εκκλησία… Ορκιζόμαστε στον Ύψιστο Θεό, ότι με αληθινό πόνο ψυχής και πίκρα αναγκαζόμαστε να χαράξουμε τις γραμμές αυτές, αλλά νοιώθουμε σαν ένα ύψιστο εθνικό καθήκον μας επίσης έναντι των χιλιάδων πιστών που θέλουν άσπιλη την Εκκλησία μας, όπως και απέναντι των εντίμων, αληθινά θεοσεβών κληρικών – ανωτέρων και κατωτέρων – που πονούν για το πρωτοφανές τούτο κατάντημα, γιατί όταν μέσα στην ίδια ομήγυρι των ιερών ποιμένων ακούονται τα: «κάτσε κάτω», «παρούσα» – για Δεσπότη! – αντί του «παρών», δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβουμε σε ποιο βάραθρο αδιαντροπιάς έχουμε πέσει».

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ. 208 http://www.agonas.org/

κ. Διευθυντά, εκ των προτέρων σας ευχαριστώ για την αβραμιαία καλή σας φιλοξενία. «Ματαιότης ματαιοτήτων» φωνάζει η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, «τα πάντα ματαιότης». Και ο Άγιος ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ερμηνεύοντας την παραπάνω φράση διευκρινίζει: «Τα πάντα ματαιότης, ναι! Όμως δύο πράγματα δεν είναι ματαιότης: Να ομιλής για τον Θεό και να υπηρετής τον θεό, αυτό δεν είναι ματαιότης». Πριν λίγες ημέρες κοιμήθηκε ο κ. Νικ. Σωτηρόπουλος, καθηγητής και θεολόγος, την ίδια ώρα και την ίδια ημερομηνία που κοιμήθηκε ο πνευματικός του πατέρας, επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, τον οποίο υπηρέτησε εξήντα χρόνια. Τυχαίο είναι αυτό;

Ο κ. Νικ. Σωτηρόπουλος αγάπησε τον ΧΡΙΣΤΟ, και την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, τη γνώριζε απ’ έξω, και είχε ως αρχή του τα «Ουκ αποστήσεται η Βίβλος εκ του Νόμου τούτου και μελετήσεις εν αυτώ ημέρας και νυκτός. Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου». «Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται. Εγώ ειμί ο άρτος ο καταβάς εξ’ ουρανού, εγώ ειμί η αλήθεια». Αυτά πρέσβευε ο γνήσιος εργάτης του Ευαγγελίου.

Ο αείμνηστος Νικόλαος Σωτηρόπουλος και αδερφός, ήταν ο φόβος και ο τρόμος των αιρετικών και δεν ανέχονταν οι αιρέσεις να αποκαλούνται σήμερα «εκκλησίες». Ουδέποτε ελάλησε ιεροκήρυκας ως ούτος ο ιεροκήρυκας, με παρρησία, πυγμή, θάρρος και έλεγχο αγάπης, χωρίς φθόνο και χωρίς μίσος. Υπηρέτησε την Εκκλησία και την Ορθοδοξία χωρίς μισθό, παρά μόνον για ένα πιάτο φαγητό, στην Αδελφότητα του Γέροντός του. Τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο επί εικοσιπέντε χρόνια, τον μετέφερα με το αυτοκίνητο μου στους ναούς των Αθηνών και της επαρχίας, εκεί όπου κήρυττε το Λόγο του Θεού, το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, και μνημόνευε τους Άγιους Πατέρες. Με το φλογερό του κήρυγμα πολλοί επέστρεφαν στον ΧΡΙΣΤΟ, μεταξύ αυτών και εγώ, που γνώριζα μέχρι τότε ότι η πίστις είναι ν’ ανάβεις μόνον ένα κεράκι.

ΕΚΛΟΓΕΣ Η ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ; Βαρύνουσα Συνοδική λειτουργία ή φτηνιάρικο κοσμικό πανηγύρι;

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ. 208 http://www.agonas.org/

Βγήκαν και πάλι .. «μαχαίρια»

στην Αρχιεπισκοπή

για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις!

Αν και ολοένα περισσότεροι Αρχιερείς, όπως προσφάτως ο Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης Συμεών, αντιλαμβάνονται την παθογένεια του ισχύοντος καθεστώτος περί εκλογής νέων Μητροπολιτών αλλά και την υποκρισία και ακόμη περισσότερο την βλασφημία που αυτό προξενεί έναντι του Άγιου Πνεύματος εν τούτοις τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, όσο και η πλειονότητα της Ιεραρχίας προτιμούν να σφυρίζουν αδιάφορα! Μπορεί λοιπόν στην εισήγησή του προς τους Αρχιερείς ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να επεσήμανε ότι «η εκλογή νέων επισκόπων είναι πολύ σημαντική στιγμή στη ζωή της Εκκλησίας και ότι αποτελεί μία από τις πιο βαρύνουσες Συνοδικές λειτουργίες και ενέχει μείζονες ευθύνες και απαιτήσεις...», αλλά η πραγματικότητα δείχνει πως η όλη διαδικασία λογίζεται ως ένα φθηνό πανηγύρι. Ένα πανηγύρι όπου τον κεντρικό χορό στήνουν οι ιδιοτέλειες, οι ψευδαισθήσεις μιας ανούσιας κοσμικής επισκοπικής εξουσίας και οι κάθε λογής σκοπιμότητες, πολιτικές, εκκλησιαστικές, οικονομικές, προσωπικές...

Και το τραγικό είναι πως στις σκοπιμότητες αυτές εμπερικλείονται πάσης φύσεως οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, ισορροπίες και κάθε είδους συναλλαγές που γίνονται υπό τον μόδιον... Το μόνο που με βεβαιότητα μπορούμε να υποστηρίξουμε είναι ότι από την ισχύουσα εκλογική διαδικασία απουσιάζει ο Παράκλητος, Τον Οποίο με την αναξιοκρατική συμπεριφορά τους εμπαίζουν ασυναίσθητα, θέλω να πιστεύω, οι καλοί μας Επίσκοποι.

ΤΟ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ. 208 http://www.agonas.org/

«Τότε τας οικονομίας ο ορθός λόγος μεταχειρίζεται, τότε το δόγμα της ευσεβείας ουδέν παραβλάπτεται»

(Ευλόγιος, Πατρ/ρχης, Αλεξ/δρείας)

Ο όρος Οικονομία παράγεται από το ρήμα Οικονομώ, που σημαίνει κυβερνώ τα του οίκου μου καλώς, τακτοποιώ. Με αυτήν ακριβώς την έννοια χρησιμοποιεί και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ της, οσάκις θέλει να θεραπεύσει παραπτώματα των πιστών της, ή να δεχθεί αιρετικούς, σχισματικούς και αλλόθρησκους. Και το πράττει τούτο η Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και μάλιστα με αυστηρή προσοχή και μέτρο, ώστε να μην παραβιάζονται, ή και να παραχαράσσονται, ποσώς, το Ορθόδοξο Δόγμα και η Ιερή μας Παράδοση. Τα όρια δηλαδή εκείνα της σωτηρίας των εντός αυτής πιστών, αλλά προσέτι και των έξωθεν αυτής προσερχόμενων, αιρετικών, σχισματικών και αλλοθρήσκων. Και τονίζονται όλα αυτά με έμφαση γιατί, διαφορετικά αν δεν προσέξουμε, υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος, να βρεθούμε και εμείς εκτός της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, αντί να βάλλουμε τους πλανεμένους εντός αυτής, με το οικτρό προσέτι αποτέλεσμα, να παραβλάπτεται και ο σκοπός ύπαρξης πλέον της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Ο ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟΣ: ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΙΡΕΣΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ. 208 

http://www.agonas.org/

«Δόγματα πονηρά φαύλον βίον διδάσκουσιν και φαύλος βίος δόγματα πονηρά τίκτει».

   Σε όλα τα επίπεδα και τους χώρους (πολιτείας και Διοικούσας Εκκλησίας) όπου εκδηλώνεται ο αυταρχισμός είναι κακό. Στην περίπτωση της κατάργησης των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού αυτό χαρακτηρίζεται ως φασισμός, δικτατορία, τυραννία κ.λ.π. Όταν το φαινόμενο της κατάλυσης του διαλόγου, της ελεύθερης έκφρασης, συμβαίνει στο χώρο της Διοίκησης της Εκκλησίας και περνάει η γνώμη του “πρώτου” δηλ. του αρχιεπισκόπου, ως απόλυτου άρχοντα, τότε ταιριάζει ο όρος δεσποτισμός ή, επί το εκκλησιαστικότερο, αίρεση. Η ζημιά που προκαλείται από τον Δεσποτισμό στην Ελληνική κοινωνία είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη ζημιά που προκαλούν όλες μαζί οι αντορθόδοξες διδασκαλίες, πλάνες και αιρέσεις, που κυκλοφορούν στη Χώρα μας, αφού αυτός είναι που τις δικαιώνει και τις τροφοδοτεί. Οι ιερείς, σε αρκετές μητροπόλεις της Ελλάδας ζουν στο πετσί τους το δεσποτισμό-αίρεση. Στη Λάρισα ακούστηκε και τούτο: Δεσπότης προς αντιφρονούντα ιερέα: «Εσένα θα σε θάψω 200 μ. κάτω από τη γη!».

     Είναι δε αυτονόητο ότι αίρεση και πλάνη είναι το αντίθετο της «υγιαίνουσας διδασκαλίας». Ποια είναι η υγιαίνουσα διδασκαλία στο θέμα της εξουσίας; Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στη Χριστοκεντρική της έκφραση, είναι Εκκλησία δημοκρατική και το σύστημα της διοίκησής της είναι Συνοδικό και όχι Μοναρχικό. Στο “εκκλησιαστικό” της Λάρισας η Μοναρχία, ιδιαίτερα την περίοδο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ εκφράστηκε στον υπερθετικό βαθμό. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολύ αποκαλυπτικό υλικό να παρουσιάσει για τη μελανή αυτή περίοδο της Διοίκησης της Εκκλησίας, με τους τρεις “πρώτους” (Σεραφείμ, Χριστόδουλο, Ιερώνυμο Β΄) να στείλουν στον “άλλο κόσμο”. “ακοινώνητους” αθώους επισκόπους!

    Η εντολή του Ιδρυτή της Εκκλησίας Ιησού Χριστού είναι κρυστάλλινη και σαφής: «Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει μεταξύ σας, αλλά αυτός που θέλει να γίνει ανάμεσά σας μεγάλος, να γίνει υπηρέτης σας, κι αυτός που θέλει να είναι ανάμεσά σας πρώτος, να γίνει δούλος σας. Όπως ακριβώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε να υπηρετηθεί, αλλά να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του «λύτρο για άλλους» (Ματθ. 20, 25-27). Ακούτε πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες; Η Ορθοδοξία είναι έργα όχι λόγια και πανηγύρια!

    Στη βασιλεία του Θεού εισέρχονται οι πράττοντες και όχι οι λέγοντες!

π. ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Ένας Ερημiτης μeσα στον κoσμο 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ (1994-2014)

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206-207-208 

http://www.agonas.org/

Βιογραφία

   Ο π. Ανάργυρος Σταματόπουλος καταγόταν από το Ψάρι της ορεινής Κορινθίας, ένα χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων περίπου(1). Γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1916 από τους ευσεβείς γονείς Δημήτριον και Παναγιώτα, που είχαν άλλα δυο παιδιά αφιερωμένα, τον Αρχιμ. π. Φώτιο και τον Βλάσιο υπεύθυνο του τυπογραφείου της Αδελφότητας “Η ΖΩΗ”. 

     Ο  π. Ανάργυρος σπούδασε την ιερά επιστήμη της Θεολογίας παίρνοντας το πτυχίο του τον Νοέμβριο του 1939. Εδώ (στην Αθήνα) γνώρισε έναν φωτισμένο άνδρα, τον προϊστάμενο της Αδελφότητος π. Σεραφείμ Παπακώστα. Τον Σεπτέμβριο του 1940 κατετάγη στο στρατό ως αξιωματικός πεζικού και από εδώ αρχίζουν τα πρώτα ιεραποστολικά του πετάγματα, ασκούμενος εις την κατήχηση και το κήρυγμα του θείου λόγου. Όργωσε με τα κηρύγματά του τις μονάδες του Στρατού(2).

     Το 1943 η Αδελφότητα τον έστειλε στην Πάτρα για να καλύψει τις εκεί πνευματικές ανάγκες. Στην Πάτρα εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση καθ’ όλην την διάρκεια της παραμονής του εκεί. Επίσκοπος ήταν ο Αντώνιος και τον διαδέχθηκε το 1944 ο Θεόκλητος Παναγιωτόπουλος ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

           Ο π. Ανάργυρος στην Κύπρο

      Για να αποδώσει περισσότερο πνευματικούς καρπούς και να γίνει δύναμη ζωογόνος φόρεσε το ιερό σχήμα του κληρικού, χειροτονηθείς στις 20 Αυγούστου του 1947 σε Διάκονο, και τον Αύγουστο το 1949 σε πρεσβύτερο. Ήταν η χρονιά (1949) που ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Μακάριος ο Β΄ ζήτησε από την Αδελφότητα να στείλει έναν ιεροκήρυκα για να υπηρετήσει την Εκκλησία της Κύπρου και το εκεί χριστιανικό έργο, γιατί ήταν η εποχή που είχε μεγάλη ανάγκη η Κυπριακή Εκκλησία.

Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΛΑΛΗ ΚΑΙ ΚΟΥΦΗ !

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΩΝΑΣ" Α.Φ.208 http://www.agonas.org/

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ 

ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ

ΚΑΙ Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΕΡΩΤΟΤΡΟΠEI ΜΑΖΙ ΤΟΥ

Eίναι ανίκανη η διοικούσα εκκλησία να φυλάξει την παρακαταθήκη την οποία έλαβε από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ ή συμμάχησε με τους εχθρούς της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ και της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ; Ας μη ξεχνούν οι προδότες ιεράρχες οτι θα έχουν το τέλος του Ιούδα.

Διαβάζουμε τους πανηγυρισμούς των αιρετικών για τις επιτυχίες τους. Όλα σχεδόν τα νομοσχέδια αυτά η ΑΝΕΛ δεν τα ψήφισε ενώ το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή σε πολλά έριξαν αρνητική ψήφο. Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ήταν απούσα και δεν έλαβε θέση!!!! Έμεινε άλαλη και κουφή!!!!!

Αυτή την θέση παίρνει σ᾽ όλα τα μεγάλα γεγονότα, που ταλανίζουν τον Ορθόδοξο Ελληνικό λαό!

Υπερψηφιστηκαν τα νομοσχέδια για την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το μουσουλμανικό τέμενος, θρησκευτικές κοινότητες και πολλά άλλα.

Ποιός θ αντισταθεί; Ο άλαλος αρχιεπίσκοπος που μόνο το γονάτισμα της Κυριακής τον ενοχλεί και βγάζει εγκυκλίους;

Πρέπει εδώ και ώρα να παραιτηθεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Iερώνυμος, ἐπειδή ἀποδείχτηκε ἄβουλος, ἀνίκανος καί ἐπικίνδυνος… - το είπε και ο φίλος του Δωδώνης - δίχως ἐνεργό ρόλο στά δρώμενα τῆς ἐποχῆς.

Και ποιοί επίσκοποι θ” αντισταθούν; Αυτοί που έκαναν τούμπες στις μασονικές στοές, για να πάρουν μίτρες και πατερίτσες; Ή οι άλλοι που εγκαταστάθηκαν στις Μητροπόλεις τους με τα μάτ!

Κάτι δέν πάει καλά στήν Ἱερά Σύνοδο! Πῶς καλλιεργεῖται ὁ ἐφησυχασμός καί ποιός μηχανισμός καθιστᾶ Ἱεράρχες πού ἀντιδροῦν ὡς γραφικούς;

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης μπαίνει και πάλι μπροστά στον αγώνα, φωνάζει και διαμαρτύρεται από τα ουράνια.

«Ἄξια πένθους, δακρύων πολλῶν τὰ καθʼ ἡμᾶς. Ἡ ΜΙΑ Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἐν τοῖς ἐσχάτοις τούτοις καιροῖς χειμάζεται δεινῶς. Ἡ Ὀρθοδοξία ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ. Δὲν εἶνε ἐκφραστικὸν σχῆμα, ἀλλὰ σκληρὰ πραγματικότης. Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ ἰδιατέρως τῆς Ἑλλάδος ἔγινε στόχος ἀγρίας πρωτοφανοῦς ἐπιθέσεως. Ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὐλισταί, ἄπιστοι, ἄθεοι, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, ποικιλώνυμοι, πτερωτοὶ δράκοντες τῆς Ἀποκαλύψεως, βαρεῖς λύκοι καλυπτόμενοι μὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου ἔχουν ἐπιδράμει εἰς τὸν δυστυχισμένον μας λαόν. Ἀποτελοῦν μακρὰν οὐράν; Οὐνῖται, Παπισταί, Ἐπισκοπιανοί, Πρεσβυτεριανοί, Πεντηκοστιανοί, Ἀβδεντισταὶ (Σαββατισταὶ) Πλημμούθιοι, Christian Science (Χριστιανικῆς Ἐπιστῆμης ὀπαδοί), καὶ οἱ πάντων αἱρετικῶν αἱρετικώτεροι περιβόητοι Χιλιασταὶ (μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ) ὅλα τὰ εἴδη τῶν αἱρέσεων εὑρίσκονται καὶ δροῦν παρʼ ἡμῖν. (Το νομοσχέδιο αυτούς υπερασπίζεται!!!). Ἡ Ἑλλὰς διεθνὴς ἔκθεσις αἱρέσεων. Οἱ αἱρετικοὶ περιάγουν θάλασσαν καὶ ξηρὰν διὰ νὰ προσελκύσουν ἕνα προσήλυτον καὶ ὅταν μὲ ποικίλα μέσα τὸν κερδίσουν τὸν μεταβάλλουν εἰς «υἱὸν γεένης διπλότερων αὐτῶν», φανατικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας κατήγορον καὶ λυσσαλέον ἐχθρόν».

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ

«…Οἱ ἐπίσκοποι, οἱ κατʼ ἐξοχὴν φρουροὶ τοῦ Ὀρθόδοξου λαοῦ, οἱ ὁποῖοι φρικτὰς ἀνέλαβον εὐθύνας κατὰ τὴν ὥραν τῆς χειροτονίας των, νὰ πέσουν ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων. Ἀλλοι βλέποντες ὅτι τὸ ποίμνιον καθημερινῶς ἐλαττώνεται ἀπὸ τὴν κακοποιὸν δρᾶσιν τῶν αἱρέσεων, θὰ ἔπρεπε ὅλοι νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καὶ, τῶν κωδώνων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν κρουόμενων πενθίμως διὰ τὴν κατὰ τὴν τελευταίαν δεκαετίαν ἁρπαγὴν χιλιάδων τέκνων ἐκ τῶν ἀγκάλων τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν νὰ συνέλθουν εἰς ἱστορικὴν συνεδρίαν, νὰ μελετήσουν ἐπισταμένως τὸ θέμα τῶν αἱρέσεων, νὰ ἐκδώσουν ἐγκύκλιον, νὰ εἰδοποιήσουν μὲ φωνὴν σάλπιγγος Ἀποκαλύψεως τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν περὶ τοῦ κινδύνου, τὸν ὁποῖον διατρέχει οὖτος νὰ χάση τὸν ἀδάμαντά του, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, νὰ λάβουν συγκεκριμένην θέσιν, νὰ σταθεροποιήσουν τὸ μέτωπον, ἀνανεώνοντες τὰς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων διὰ τῶν ὁποίων ἐπὶ ἀπειλῆ καθαιρέσεως καὶ ἀφορισμοῦ ἀπαγορεύεται ἡ πνευματικὴ ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Τὶς διὰ τοιαύτας ἐνεργείας θὰ ἠδύνατο νὰ κατηγορήση τὴν Ὀρθόδοξον Ἱεραρχίαν; Οὕτω ἐνεργοῦσα θὰ ἐκινεῖτο ἐντὸς τοῦ κύκλου τῶν ἱερῶν καθηκόντων της. Θὰ ἀπήχει τὸ αὐστηρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας πνεῦμα, τὸ πνεῦμα τῆς Κ. Διαθήκης, ὅπερ διὰ τοῦ στόματος τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου Παύλου διατάσσει:

«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδῶς, ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ων αὐτοκατάκριτος»(Aπόστολος Παύλος).

«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διίστασθαι»(Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός)

Με εγκύκλιον ἐπιστολὴν το Πατριάρχης Κων)λεως Ἱερεμίου τοῦ Γ” το 1724 γράφει ὅτι οἱ αἱρετικοὶ τελοῦν ὑπὸ τὸ ἀνάθεμα πολλῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων· «ὅπου ἀναθεματίζουσι τοὺς ἀθετοῦντας τὰ δόγματα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν αὐτοὶ οὐδὲ διὰ Ἐκκλησίαν δὲν τὴν λογίζουν… καὶ ἐπειδὴ ἐξεχώρησαν ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἔκαμαν ἄλλην ἰδικήν της τερατώδη ἀνομοίαν καὶ παντάπασι ξεχωρισμένην ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν, ἀναντίρρητον ἐστίν, ὅτι αἱρετικοὶ εἶναι καὶ ἀναπολόγητοι καὶ καμμίαν συγκοινωνίαν μὲ ἡμᾶς δὲν ἔχουσι, ὅτι τὰ ἡνωμένα δὲ εἶνε διηρημένα, τὰ δὲ διηρημένα δὲν εἶνε ἡνωμένα καὶ ἄς ματαιολογοῦσιν ὅσα θέλουσιν».

Ἀλλʼ ἀντὶ τούτων τί βλέπομεν! τί ἀκούομεν; Μίαν χαλάρωσιν τῆς αὐστηρότητος, μίαν χλιαρότητα τῆς πίστεως ἀπερίγραπτον. Ἡ λέξις «αἱρετικὸς» δὲν ἐμποιεῖ πλέον τὴν φρίκην τῶν προηγουμένων γενεῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Συναναστροφὴ ὀρθοδόξων μετὰ τῶν προδοτῶν τῆς πίστεως γίνεται ἄνευ φόβου.

Ποιμένες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἐρωτοτροποῦν μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ξένων «ἐκκλησιῶν». Τοὺς ὑποδέχονται. Τοὺς προσφωνοῦν. Τοὺς θαυμάζουν. Ποῖοι; Οἱ διάδοχοι τῶν ἀειμνήστων ἐκεῖνων Ποιμένων καὶ Διδακάλων τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ἐκ τῶν ὁποίων εἰς ἐρώτησιν αἱρετικοῦ «μὲ γνωρίζεις;» ἀπήντησε˙ «ναὶ Σὲ γνωρίζω ὡς πρωτότοκον υἱὸν τοῦ Σατανᾶ».
Μιὰ τοιαύτη γλῶσσα, ἱκανὴ νὰ προφυλάξη τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ νὰ φέρη εἰς συναίσθησιν τοὺς ἀποστάτας, σήμερον ἔχει ἐγκαταλειφθῆ ὡς γλῶσσα ἀγροίκων ἀνθρώπων. Σήμερον οἱ… εὐγενεῖς μας θεολόγοι φοροῦν μαλακὰ χειρόκτια καὶ λαλοῦν ἄλλην γλῶσσα, γλῶσσαν μελιστάλακτον. Ἀναλύονται ὡς στήλαι ἐκ ζακχάρεως πρὸ τῶν αἱρετικῶν. Νέαι σχέσεις ἐγκληματικῆς ἀβρότητος μετὰ κλεπτῶν καὶ ληστῶν τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἐνεκαινιάσθησαν ἐν Κων)πόλει καὶ Ἀθήναις. Τῶν τρυφερῶν δὲ τούτων σχέσεων σῆμα κατατεθέν: Μία λέξις, τὴν ὁποίαν τὰς ἡμέρας αὐτὰς τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἐπαναλαμβάνουν οἱ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ τῆς ὑφηλίου καὶ ὁ παγκόσμιος τύπος, ἡ λέξις Evanston.

Απόσπασμα της «Χρ. Σπίθας» φ. 161,

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ «ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΩΝΑΣ" Α.Φ.208 http://www.agonas.org/

Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό απέστειλαν οι Πατέρες και οι πιστοί της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Γατζέας Βόλου σχετικά με το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».

Εξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πολίτες αυτής της χώρας διαμαρτυρόμαστε εντόνως εξ αφορμής της αιφνιδιαστικής αντικατάστασης ή τροποποίησης του πρώτου αντιρατσιστικού νόμου (ν.927/1979) από νεότερο νόμο σχετικά με «την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου».

Η ψήφιση του κατ’ ευφημισμόν «αντιρατσιστικού νόμου» αποτελεί αναμφισβήτητα κορυφαία πρόκληση εις βάρος όλων των συνειδητών Ορθοδόξων Χριστιανών, κι αυτό διότι για πρώτη φορά ποινικοποιείται το –συνταγματικά κατοχυρωμένο- δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και άποψη, δικαίωμα δομικό για το οποίο το Ορθόδοξο Γένος των Ελλήνων έχυσε ποταμούς αιμάτων για να το κατακτήσει.

ΣTO ΑRGENTINIKO ΔΩΡΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΠΕ ΟΧΙ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.208  http://www.agonas.org/ 

Μια συμβολική, αλλά πολιτικά σημαντική νίκη πέτυχε η Αργεντινή με την υπερψήφιση της πρότασής της για ένα διεθνές νομοθετικό πλαίσιο ρύθμισης χρέους στην Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε.

Το Μπουένος Άιρες προετοίμασε το εν λόγω ψήφισμα από τις αρχές Αυγούστου, και ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Hector Timermor απέστειλε σε όλες τις χώρες-μέλη του ΟΗΕ, ενημερωτικά, το σχέδιο ψηφίσματος προτού αυτό τεθεί σε ψηφοφορία, στο οποίο αναγράφονταν:

«Σας γράφω – ανέφερε στην εισαγωγική του επιστολή – σχετικά με το σχέδιο ψηφίσματος με τίτλο “προς την κατεύθυνση μιας Πολυμερούς Σύμβασης για την δημιουργία ενός Νομικού Κανονιστικού Πλαισίου για τις διαδικασίες Αναδιάρθρωσης του Δημοσίου Χρέους”, που έχει παρουσιαστεί από την Ομάδα των G77 (πρόκειται για τις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες) και την Κίνα και αυτή τη στιγμή τελεί υπό διαπραγμάτευση στα Ηνωμένα Έθνη.

Η υιοθέτηση μιας Πολυμερούς Σύμβασης θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα, σταθερότητα και προβλεψιμότητα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος… Η δημιουργία ενός υγιούς νομικού πλαισίου για την ομαλή αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών είναι μια διαδικασία που έχει καθυστερήσει καιρό και μια ιστορική διεκδίκηση που βάζει μπροστά η διεθνής κοινότητα… από τη Συναίνεση του Μοντερέι και τη Διακήρυξη της Ντόχα για την ανάπτυξη, μέχρι τα διάφορα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης, εκθέσεις του γενικού γραμματέα και πολλά άλλα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών.

Με αυτήν την έννοια, – καταλήγει η επιστολή – η κυβέρνηση της Αργεντινής θεωρεί τη μελλοντική Σύμβαση προτεραιότητα για τις αναπτυσσόμενες και αναπτυγμένες χώρες και πιστεύει με σθένος πως η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είναι ο ιδανικός τόπος για να προβεί σε μία εις βάθος συζήτηση για αυτό το σημαντικό θέμα».

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ … ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  "ΑΓΩΝΑΣ"  Α.Φ. 208 http://www.agonas.org/

(Συνεχίζουμε με το Σκοπιανό, και πώς προέκυψε!)

Η λέξη Μακεδονία, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, έχει ρίζα ελληνική – μακεδονός που σημαίνει μακρός –, ενώ ο Στέφανος ο Βυζάντιος λέει ότι προήλθε από τον μυθικό γενάρχη των Μακεδόνων τον Μακεδόνα, γιο του Διός και της Θυσίας που ήταν κόρη του Δευκαλίωνος.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Η διείσδυση των Σλαύων στα Βαλκάνια έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ. από την κοιλάδα του Δούναβη. Οι Σλαύοι των Βαλκανίων, από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την υποδούλωση της Ελλάδας από τους Τούρκους κατακτητές και από το τέλος των Βαλκανικών πολέμων μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, ουδέποτε ήγειραν αξιώσεις δημιουργίας σλαυικού Κράτους επί ελληνικού εδάφους διότι αναγνώριζαν ότι κατείχαν ελληνικά εδάφη με πόλεις ιστορικές, όπως το Μοναστήρι, η Στρώμνιτσα, το Γευγελή, η αρχαία Πρίλατος-Περλεπές, η Φιλιππούπολη, το Πετρίτσι, το Μελένικον, το Νευροκόπι, το Κρούσοβο κ.ά. Θα ήταν άλλωστε πολύ αστείο για την εποχή μας, εάν τα εκατομμύρια ξένων μεταναστών της Αμερικής, ζητούσαν από τους Διεθνείς Οργανισμούς την ίδρυση Κράτους ή Κρατών επί Αμερικανικού εδάφους.

Οι ανθελληνικές απόψεις των Δυτικών Δημοκρατιών στο θέμα «Σκόπια» (Μακεδονία), είναι επακόλουθο της αλλοπρόσαλλης εθνικής πολιτικής όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων οι οποίες ουδέποτε ενημέρωσαν σωστά τους λαούς τους αλλά και της δουλοπρέπειάς μας που μας καθιστούσε το κλωτσοσκούφι των «Μεγάλων Δυνάμεων» που μας χαϊδολογούσαν όταν μας είχαν ανάγκη, και μας προδίδαν αναίσχυντα και ανερυθρίαστα όταν τους ήμασταν εμπόδια στα συμφέροντά τους.

Η εικόνα αυτή είναι ικανή να μας στείλει στην κόλαση για την αχαριστία μας απέναντι στο Θεό.....!!!!

Ως εικόνα συγκλονιστική .... ! ως χρέος ...μόνο αυτή είναι ικανή να μας στείλει στην κόλαση για την αχαριστία μας απέναντι στο Θεό.....!!!!

Τρεις μέρες στην έρημο του Αγίου Όρους βιντεο

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»!

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἕνωσις (μὲ τους Παπικούς)εἶναι ἀδύνατος »!

Κι ὅμως κάποιοι, γράφουν ἄρθρα γιὰ τὴν «ἀδύνατον αὐτὴν ἕνωσιν», ἀλλὰ τὴν καθιστοῦν πρακτικὰ δυνατή, κοινωνοῦντεςμὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ κοινωνοῦν καὶ συμ-προσεύχονται μὲ παπικούς, αἱρετικο-λογοῦν, περὶ "διηρημένης" Ἐκκλησίας, ἀλληλο-ἁγιάζονται, ἡμι-συλλειτουργοῦν καὶ ἀλληλο-ἑνώνονταιμυστηριακὰ μὲ τοὺς αἱρετικούς!

Ἅγιος Νεκτάριος:  

«Ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»!

 Πηγή: Περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Στὰ τέσσερα προηγούμενα ἄρθρα δείξαμε ὅτι ὁ διενεργούμενος μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ διάλογος οὐσιαστικὰ ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο καὶ ὅτι τυχὸν λύση στὸ ἀδιέξοδο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ αὐτό, διότι ἀπὸ πλευρᾶς Παπισμοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει ὑποχώρηση στὸ καίριο ζήτημα τῆς παπικῆς ἐξουσίας. Ὄχι μόνο ἐπειδὴ κάτι τέτοιο θὰ σήμαινε κατάρρευση τῆς αὐτοκρατορίας του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο λόγο ὅτι ἡ παπικὴ ἐξουσία στὸν Ρωμαιοκαθολικισμὸ ἀποτελεῖ δόγμα πίστεως κατοχυρωμένο ἀπὸ τὶς δύο Συνόδους τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες ἀπὸ αὐτοὺς θεωροῦνται Οἰκουμενικὲς καὶ συνεπῶς ἀλάθητες.

Άγιος νεκτάριος: "Εις εμέ το λέγεις Κύριε;"

Τα τελευταία λόγια του αγίου Νεκταρίου, στο κρεββάτι του νοσοκομείου, ήταν τα εξής: "Εις εμέ το λέγεις Κύριε; Εις εμέ;"...
Προφανώς , έλαβε εκείνη την στιγμή πρόσκληση από τον Κύριο στην αιώνια βασιλεία του και μέχρι εκείνη την έσχατη επιθανάτια στιγμή, δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο όχι μόνον να τον προσκαλεί ο Κύριος, αλλά και να του απευθύνει τον λόγο. 
Τί βαθειά ταπείνωση! Ταπείνωση πού ζυμώθηκε χρόνο με τον χρόνο, διωγμό με διωγμό, συκοφαντία με συκοφαντία. Ταπείνωση πού καλλιεργούσε όσο προέκοπτε στην πνευματική και θύραθεν σοφία. 

Αυτή η αντίδραση είναι αποκρυστάλλωση χρόνιου αγώνα. Οι ταπεινολογίες και οι ταπεινοσχημίες κάποτε καταρρέουν και δείχνουν γυμνό τον φέροντα. Η άσκηση στην ταπείνωση την αληθινή όχι! Όσο βαθύτερα ασκείται σε αυτήν κάποιος, τόσο αυξάνει και στερεώνεται μέσα του. Όσο πλησιάζει κανείς τον μεγάλο Θεό, τόσο σμικρός αισθάνεται .

Ο δέ άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω,μαθητής του αγίου Νεκταρίου, όταν παρέδιδε την ψυχή του στον Κύριο, ανέλαβε δυνάμεις , σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει χειροκροτώντας: Ο Κύριος! Ο Κύριος! Ο Κύριος!
Ω μακαρία χαρά και παιδικότητα των αγίων πού ξεπερνάς και αυτήν την αθωότερη χαρά και παιδικότητα!
Αυτής αξίωσον και ημάς Σωτήρ τους αναξίους!

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ....ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Οι τελευταίες στιγμές του γέροντα Παϊσίου (Μαρτυρία αυτόπτου μάρτυρα)

Αυτόπτης περιγράφει την τελευταία μέρα του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου στο Νoσοσοκομείο

Ο Γέροντας Παίσιος τελικά προσβλήθηκε από καρκίνο, και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης! Στο νοσοκομείο φρόντισαν το Γέροντα όσο μπορούσαν καλύτερα. Ο καρκίνος, όμως, προχώρησε τόσο, πού το τέλος ήταν πολύ ορατό. Η αναχώρησή του για τους ουρανούς ήταν ζήτημα χρόνου. Γι΄αύτη την αναχώρηση, για την οποία προετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, ήθελε να αφιερώσει και τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής.