Ἡ «καθαίρεση» μὲ συνοπτικές, ἀντικανονικὲς καὶ χωρὶς νομιμότητα διαδικασίες τοῦ Μητροπολίτου (ποὺ ὅσο δὲν ἔχει τελεσιδικήσει ἡ ὑποθεση τοῦ δικαιοῦται νὰ φέρει τὸν τίτλο τοῦ Μητροπολίτου) Πάφου Τυχικοῦ δὲν ἀποτελεῖ οὔτε μιὰ ξεπερασμένη, προσωπική ὑπόθεση, οὔτε μιὰ παρονυχίδα στὸ δρᾶμα ποὺ βιώνει ἡ Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία τῆς Ἐποχῆς μας.
Τυχὸν λανθασμένες κινήσεις μποροῦν νὰ προκαλέσουν μεγαλύτερα τραγικὰ ἀδιέξοδα καὶ περαιτέρω περιθωριοποίηση τῆς Σεπτῆς Κορυφῆς, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὅλοι ἐλπίζουμε στὴν ἀποκατάσταση... τῆς παλαιᾶς του αἴγλης, σύμφωνα καὶ μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, ὅπως ὅλοι γνωρίζουν, μπῆκε μπροστὰ στὴν προσπάθεια πνευματικῆς ἐξόντωσης τοῦ συγκεκριμένου Μητροπολίτου προφανῶς πιεζόμενος ἀπὸ πολιτικὰ καὶ κοσμικὰ πρόσωπα, ὅπως ἔχει διαφανεῖ ἀπὸ τὴν ἐπίκληση ἀνυποστάτων αἰτιάσεων κατὰ τοῦ καταδικασθέντος Μητροπολίτου, ποὺ τὸν πληροφόρησαν τὰ πρόσωπα αὐτά.
Δὲν πρέπει νὰ παραθεωρηθεῖ καὶ ὁ «ἀψίκορος» χαρακτῆρας τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου ποὺ συνηθίζει νὰ ἐνεργεῖ παρορμητικὰ καὶ βιαστικὰ προσπαθῶντας νὰ ἐπιλύσει ἐνα θέμα, κατὰ τὴν γνώμη του σημαντικό, ἀδιαφορῶντας γιά της παράπλευρες συνέπειες (βλπ συνεντεύξεις του σὲ ἐθνικὰ θέματα).
Ἡ «καταδικαστικὴ ἀπόφαση» τῆς ὁποίας ἡ ἀντικανονικότητα καὶ ἡ μὴ νομιμότητα ἔχουν ἀναλυτικὰ δημοσιευθεῖ στὸ διαδίκτυο καὶ στὰ λοιπὰ ΜΜΕ τόσο τῆς Κύπρου, ὅσο καὶ τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ πέραν αὐτῶν στὶς λοιπὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες βρίσκεται ἤδη στὰ χέρια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατόπιν τοῦ ΕΚΚΛΗΤΟΥ ποὺ ἄσκησε νομότυπα καὶ κανονικὰ ὁ Μητροπολίτης Πάφου κ.κ. Τυχικὸς σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 81 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ γηραιὸς Πατριάρχης μὲ τὴν μεγάλη πεῖρα ἀλλὰ καὶ τὶς μεγάλες πίκρες ποὺ βίωσε τὰ τελευταῖα χρόνια, θὰ βρεθεῖ σὲ ἕνα ἠθικὸ δίλημμα.
Νὰ στηρίξει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου στὴν ἀπόφασή του κατὰ τοῦ ἁγίου Πάφου ἢ νὰ δικαιώσει τὸν μητροπολίτη Τυχικό, ὅπως τὸ ἀπαιτοῦν γενικότεροι λόγοι συμφέροντος τοῦ Πατριαρχείου. Γιὰ νὰ εἴμαστε πιὸ σαφεῖς.
Ἡ πλειοψηφία τῶν ἐπιμελῶς θρησκευομένων σὲ Ἑλλάδα, Κύπρο καὶ ἑλληνισμὸ τῆς διασπορᾶς ἔχει ἀντιδράσει στὴν ἄδικη ἀπόφαση κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Πάφου καὶ ἔχει γεμίσει μὲ δυσμενῆ σχόλια τὸ διαδίκτυο.
Ὅλοι αὐτοὶ περιμένουν τὴν δικαίωση τοῦ κκ. Τυχικοῦ γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν ὅτι ὑπάρχουν «ἀληθινοὶ δικαστὲς» στὸ Φανάρι καὶ νὰ αὐξήσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τους τὸ μεγάλο αὐτὸ Ἱερὸ Θεσμό.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνας φόβος γιὰ τὴν περίπτωση μὴ δικαιώσεως τοῦ μητροπολίτου Πάφου. Εἶναι ὁ φόβος ἐμπλοκῆς τῆς Ρωσίας στὴν προκειμένη ὑπόθεση μὲ τὸ πρόσχημα μιᾶς Ὑπερτελοὺς Συνόδου ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, ἐκεῖ ποὺ οἱ ἀντίθετοι μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ ἔχουν τὴν πλειοψηφία.
Ἄλλωστε πάντοτε καιροφυλαχτοὺν αὐτοὶ γιὰ νὰ πάρουν τὴν ρεβὰνς λόγῳ τῶν περὶ τὸ Οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο ἀποφάσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Κυρίως γιὰ τὸ λόγο ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς ἀνέτρεψε τὶς καθαιρέσεις ποὺ εἶχε ἐπιβάλει ὁ Μόσχας σὲ ὁρισμένους Οὐκρανοὺς Ἐπισκόπους.
Ἀνάλογη δηλαδὴ περίπτωση μὲ τὴν συζητούμενη.
Ὁ Οἰκουμενικος Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος θεωρεῖται δικαιολογημένα ὡς ὁ Πατριάρχης ποὺ προκειμένου νὰ διασφαλίσει τὰ ἀρχαῖα δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου δὲν ὑποχώρησε σὲ ὁποιαδήποτε δυσκολία οὔτε τὰ ἀντάλλαξε μὲ προσωρινὰ κέρδη ἢ φιλίες.
Δὲν φαίνεται ὅτι θὰ ἀλλάξει αὐτὴ τὴν τακτικὴ παρὰ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας του.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἡ περίπτωση Τυχικοῦ δὲν θὰ κριθεῖ οὔτε ἀπὸ φιλίες ἢ συμπάθειες οὔτε ἀπὸ προσωρινὲς σκοπιμότητες.
Ἀλλὰ ἀπο τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ἂν δικαιωθεῖ ὁ Μητροπολίτης Πάφου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου πιθανὸν νὰ δυσαρεστηθεῖ ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει σοβαρὰ παράπονα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ θρόνο γιατί σὲ αὐτὸν χρεωστὰ τὴν ἀνάρρησή του στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, ὅταν μὲ τὴν συνδρομη τοῦ ἠθικοῦ κύρους τοῦ Πατριάρχου ἀνεδείχθει Ἀρχιεπίσκοπος, τότε ποὺ ἄλλον ἤθελε ἡ πλειοψηφία τῶν πιστῶν. Οὔτε ὁ Οἰκουμενικὸς θὰ θελήσει νὰ ἔλθει ἐκ νέου σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς θρησκευομένους τῆς Κύπρου γιά ἕνα τέτοιο δευτερεῦον ζήτημα.
Ὁ Ἅγιος Πάφου ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν θρόνο, ποὺ ἐκ Θεοῦ εἶχε λάβει (ὅπως τοὐλάχιστον διδάσκεται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅτι ἐξ Ἁγίου Πνεύματος ἐκλέγονται οἱ Ἐπίσκοποι) μὲ τρόπο ποὺ ὁπωσδήποτε δημιουργεῖ ἀνησυχία ὄχι μόνον στοὺς λοιποὺς Ἐπισκόπους τῆς Κύπρου ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλλάδος.
Δὲν μπορεῖ μιὰ ἰσχνὴ καὶ ὁριακὴ πλειοψηφία στὴν Σύνοδο γιὰ ἀσήμαντες καὶ ἀμφιλεγόμενες αἰτιάσεις νὰ καταβιβάζει Ἐπισκόπους ἀπὸ τὸν θρόνο ποὺ «Θεῖα Ἐπινεύσει» τοποθετήθηκαν.
Πὼς δὲν θὰ κινδυνεύεσουν νὰ κατηγορηθοῦν μὲ τὸ ἐρώτημα τῆς ἔκπτωσης ἀπὸ τὸ Μητροπολιτικὸ θρόνο, πολλοὶ ἐπίσκοποι στὴν Ἑλλάδα ὅταν ἔχουν τιμήσει ἁγίους ἄνδρας μὲ εἰκόνες καὶ ναοὺς πρὶν ἀπο τὴν ἁγιοκατάταξή τους, δηλαδη μὲ παρόμοιες κατηγορίες μὲ αὐτες ποὺ καταδικάστηκε ὁ ἅγιος Πάφου;
Ἂν ἐρευνήσουμε τὰ πεπραγμένα τῶν Ἐπισκόπων Ἑλλάδος καὶ Κύπρου πολλὲς κατηγορίες θὰ βροῦμε παρόμοιες μὲ τὶς διατυπωθεῖσες κατὰ τοῦ ἁγίου Πάφου. Ὅπως ὅλοι ἀντιλαμβάνονται δημιουργεῖται μιὰ ἀνασφάλεια καὶ μιὰ ἀναστάτωση μέσα σὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἑλληνόφωνη Ὀρθοδοξία, πέρα ἀπὸ τὰ προβλήματα ποὺ προέκυψαν ἐκτὸς αὐτῆς.
Στὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ στὸ Εὐρωπαϊκό, Ἀγγλικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ Ἑλληνικὸ δίκαιο σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ὑπάρχει ὁ τρόπος ἑρμηνείας τῶν κανόνων δικαίου βάσει μιᾶς μεθόδου ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς δικαστικὸ προηγούμενο ἢ κατ΄ αναλογίαν ἐφαρμογή.
Δηλαδὴ μιὰ ἀπόφαση τοῦ παρελθόντος νὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ μιὰ παρόμοια σημερινὴ ὑπόθεση ποὺ κρίνεται.
Αὐτὸ σημαίνει ἐν προκειμένῳ ὅτι ἂν παρ΄ ελπίδα μποροῦσε ἡ ἀμφιλεγόμενη ἀπόφαση τῆς καταδίκης τοῦ Ἁγίου Πάφου νὰ ἐπικυρωθεῖ κατὰ τὸ Ἔκκλητο ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τότε θὰ εἴχαμε ἕνα σημαντικὸ προηγούμενο στὴν Κανονικὴ Δικαιοταξία τῆς Ἑλληνόφωνης Ὀρθοδοξίας.
Ὅτι μπορεῖ δηλαδή, ὁ ὁποιοσδήποτε Μητροπολίτης νὰ ἐκπέσει τοῦ θρόνου μὲ παρόμοιες πλαστές, εὐτελεῖς, ἀμφισβητούμενες καὶ ἕωλες καταγγελίες. Μὲ ἁπλή μάλιστα πλειοψηφία τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
Φρονῶ, ὅτι τοὐλάχιστον στὴν Ἑλλάδα κανένας μητροπολίτης δὲ θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐπικρέμαται ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς του ἡ Δαμόλειος Σπάθη μιᾶς τέτοιας νομοκανονικῆς ἑρμηνείας καὶ ἕνα δικαστικὸ προηγούμενο τόσο καταπιεστικὸ κατὰ τὴν ἄσκηση τῶν ἱερῶν καθηκόντων του.
Νομίζουμε ὅτι ὁ σοφὸς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέα Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὀφείλει νὰ δικαιώσει τὸν ἅγιο Πάφου ὥστε νὰ διατηρηθεῖ ἀνέπαφη ἡ ἐμπιστοσύνη ὅλου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος στὸ πρόσωπό του καὶ νὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ τὸ ἀσφαλὲς καταφύγιο κάθε ἀδίκως διωκομένου κληρικοῦ ἢ λαϊκοῦ.
Πιστεύουμε ὅτι ἡ φαναριώτικη κουλτούρα δὲν ἔχει ἐγκαταλείψει τὸ Φανάρι!