Ο δέσποτας δεν
γιορτάζει, φαντάσου
και να γιόρταζε επίσημα
«…εορτάζομεν
τα ημέτερα ονομαστήρια, συμμετέχοντες εις την δοκιμασίαν του χειμαζομένου λαού δεν θα εορτάσωμεν επισήμως, δεν θα
δεχθώμεν εορτίους ευχάς,…»
Δείτε πώς μας δουλεύουν κι όλας και δεν
ντρέπονται όχι μόνο να τα κάνουν, αλλά
και να φωτογραφίζονται αναίσχυντα. Δείτε πώς κάθονται σαν μεγάλοι πασάδες οι
ποιμένες!
Είδατε ποτέ τον τσομπάνη να κάθεται έτσι, ή
στέκεται όρθιος και επιτηρεί το κοπάδι
του; Λέτε να ‘χουν στραμμένο το βλέμμα στον «χειμαζόμενο λαό»;
Προσεύχονται
άραγε; Είναι στάση προσευχής στο μέσο του ναού;
Το Ευαγγέλιο μας έδειξε πρότυπα προσευχής, τον
τελώνη και τον Ιησού στους Εμμαούς!!!
Να
κτυπήσουν τα στήθη τους όπως ο τελώνης, δεν μπορούν, να μη ξεκολλήσουν τα
διαμαντάκια και οι άλλες πολύτιμες πέτρες από τα εγκόλπιά τους… Να γονατίσουν,
ούτε λόγος… θα τσακίσουν οι πολύτιμες στολές… Γι αυτό και κάθονται έτσι
αραλίδικα … ναρκισσευόμενοι.
Στο μέσο του ναού σαν συγγενείς του Μίδα, σαν
δραπέτες των παραμυθιών με τους πασάδες… Μήπως θυμάστε πού στάθηκε ο Φαρισαίος
της παραβολής;
Αφαιρώντας τους όσα έχουν πάνω τους, που κοστίζουν όσο η
μισθοδοσία του προσωπικού νοσοκομείου μικρής πόλης, αναρωτιέμαι, κάτω από αυτή την εξεζητημένη
πολυτέλεια, θα βρούμε άραγε μια καρδιά «έμπλεως
ευσπλαχνίας και πόνου… προς τον
δοκιμαζόμενο λαό»;!!!
Τι μου θύμισαν!… τη μητέρα που μας εφιστούσε την προσοχή στα φρεσκοσιδερωμένα
σεμεδάκια και τις κουρτίνες, που τις ακουμπούσε στις πολυθρόνες του σαλονιού
να μη κάνουν τσακίσματα, έτσι όπως απλώθηκαν οι εις «τύπον και τόπον Χριστού» δεσποτάδες!!!
Ή το άλλο, πριν από χρόνια, αυλοκόλακες στην
γιορτή του μοιχεπιβάτη δεσπότη της Λαρίσης,
έστελναν για δώρο γλάστρες με λουλούδια και
από τον φόβο του τις ξερίζωναν ερευνώντας
μήπως πέραν της ευωδίας των ανθέων υπήρχε τίποτα το εκρηκτικό στην ρίζα των λουλουδιών. Τι σου κάνει
ο φόβος!!!…
Δεσπότης πράμα κυκλοφορούσε μέσα σε
κλούβες αστυνομικών και περιπολικά και με το πολυτελές αυτοκίνητο ενός γελαδοβοσκού με την υπόσχεση, που τελικά
δεν τήρησε, να τον κάνει οδηγό του. Φοβούμενος την οργή των Χριστιανών κρυβόταν πότε
στο άσυλο της βίλλας φίλου μεγαλοβιομήχανου
που απεβίωσε άδοξα… και πότε στο σπίτι ιερέων που μετά τους προήγαγε στην διαχείριση
μεγάλου προσκυνήματος και έγιναν
διάσημοι στα τηλεοπτικά κανάλια…. Στην κεντρική πλατεία γιόρταζαν τον πολιούχο,
πλήθος δεσποτάδων επίσημοι και άσημοι λόγοι πύρινοι, προσφωνήσεις και
αντιφωνήσεις και μέσα από τις φυλλωσιές των δένδρων να εκπέμπουν τηλεκατευθυνόμενα μεγάφωνα
στεντορείος το ΑΝΑΞΙΟΣ και άλλες αποδοκιμασίες. Αυτοί κάτωχροι χάνοντας την φωνή των υποκρινόμενοι τους
απαθείς οπισθοβατούντες εκάλυπταν τα νότα τους έμπροθεν των σιδηρόφρακτων
δυνάμεων ασφαλείας ουκ αισχύνθησαν… Θαμώνες και δένδρα ακόμα σπαρταρούν στα γέλια …
με τους εκατοντάδες αστυνομικούς που αναρριχούταν στα δένδρα ξεσκίζοντας την στολή τους
εν
σώματι να συλλάβουν τα διαταράσσοντα την τελετή δένδρα!!!… Πηλίκια αστυνομικών με
χρυσές κλάρες να αιωρούνται σκαλωμένα στα δένδρα στην προσπάθεια εξερευνήσεώς τους,
ευτελισμός των παρασήμων… Δεν έφταναν οι φωνές από τα δένδρα, Χριστιανοί, άρχισαν να φωνάζουν και
από τις γύρο πολυκατοικίες … Οι αστυνομικοί τα έχασαν κινούμενοι δώθε –κείθε σε γενική σύγχυση… Μέσα στην γενική αναταραχή για μια στιγμή γίνεται ανακωχή παραπλανητική και άμεσος αρχίζουν φωνές σε τόνο υψίφωνο τα ΑΝΑΞΙΟΣ-ΑΝΑΞΙΟΣ
από ένα βρεφικό καρότσι που περιείχε μεταμορφωμένο μεγάφωνο σε χαριτωμένο φασκιωμένο ανήσυχο μπέμπη του
οποίου με καθυστέρηση συνειδητοποίησαν το ασύλληπτο «ασυνόδευτο κλάμα» … Αίφνης ο αετός ο μεγαλοπτέρυγος εφορμά ακάθεκτος από αέρος αγγίζοντας τον σταυρό του τρούλου πλανάροντας
ελεύθερος δηλώνοντας ότι οι Χριστιανοί είναι ταγμένοι να είναι αδούλωτες ψυχές
απροσκύνητοι των ειδώλων και στα στήθη τους κρεμάσανε τον σταυρό του Εσταυρωμένου για να τον τιμούν επαξίως με
γενναιότητα, ομολογιακά, και δεν είναι αλεκτρυόνες των κελευσμάτων των αναξίων δεσποτάδων,
μοιχεπιβατών και οικουμενιστών. Η παρουσία του αετού έκανε συνειδητή την αναξιότητά
τους την μικρότητά τους μπροστά στην ασύλληπτη γενναιότητα του υψιπετή αετού. Σκηνές απερίγραπτες
ανεπανάληπτες, απείρου κάλλους… Ιστορικές!. Από την άλλη Κυριακή στην είσοδο του Ναού όπου λειτουργούσε
ο εκλεκτός δεσπότης των ΜΑΤ και του Σεραφείμ του Τίκα αστυνομικοί με δεσποτικούς Χαφιέδες καταδότες όποιος
ύποπτος προσέρχονταν υποβαλλόταν σε σωματική έρευνα. Μπέμπης σε καρότσι δεν έμπαινε στον πολιούχο. Τα παιδιά μεγάλωσαν και διαμαρτύρονται
από τις παιδικές χαρές και στα σχολεία όπου τον παρουσιάζουν για να τον
επιβάλουν ακόμα σήμερα. Πώς να τα ξεχάσεις
αυτά;;; Πρέπει να αναπαραχθούν σε ταινία. Ο δεσπότης για να ανορθώσει το τρωθέν του κύρος περιβάλει και περιφέρει
την κενότητά του με εκατοντάδες αρχιερατικές στολές καμαρώνοντας σαν παγώνι. Υποχρεώνει τον προσωπικό συνοδό φωτογράφο,
του πρωτοσύγκέλου συνεργούντος, να αποθανατίζει φωτογραφίζοντας επαναληπτικώς και κατά ριπάς την
χωϊκότητά τους, και κάθε νευροκλονική
σύσπαση της απερίγραπτης προσωπικότητάς του.
Υποχρεώνει να φωτογραφηθεί πλαισιούμενος
και
από άλλους παρισταμένους πιστούς της «λαμπαδούρας»,
για να δείξει στους αδαείς ότι είναι αποδεκτός, και να διαφημίσει
την αντικανονικότητά του και να προσφέρει την εικόνα του δια του ατάλαντου περιοδικού προβολής στο ευπειθή και υπάκουω
ποίμνιο.
Αντί να μοιάζετε με τον επαναστάτη Σωτήρα Χριστό,
με την στάση σας εκθρονίσατε τον Χριστό, γίνατε θεραπαινίδες του πολιτικού συστήματος,
εκλιπαρείτε να βρίσκεστε δίπλα σε πολιτικά ανδρείκελα, να σας κάνουν την τιμή, να σας καλούν και στο υπουργικό συμβούλιο, με
φούρια να βγαίνετε από τον ναό κρατώντας το Ευαγγέλιο να προϋπαντήσετε τους
δημίους του «χειμαζόμενου λαού»!!!
Η
ομολογία και η προάσπιση της πίστεως και
του λαού εξέλιπε ενώπιον των ισχυρών.
Φωνασκείτε από άμβωνος εκ του ασφαλούς πείθοντας αφελείς αυλητρίδες σας, ενώ
είστε αφωνότεροι ιχθύων και απρακτότεροι βατράχων. Ενώ θα έπρεπε να προμαχείτε εσείς
οπισθοχωρείτε. Έχετε απολέσει την διάκριση
και με την εν γένει πολιτεία σας γίνεσθε
αντικείμενο εμπαιγμού και
χλευασμού από τους πολιτικούς και
εχθρούς της πίστεώς μας, ταπεινώνοντας έτσι την Εκκλησία.
Η οικονομική κρίση που μας επέβαλαν οι
πολιτικοί της Νέας Τάξεως κατάντησαν την
Εκκλησία από Σωτήριο Κιβωτό ταμειούχο
της Αληθείας, σε ρόλο θεραπαινίδας να αναλώνεται και να αναγνωρίζεται
κυρίως ως υπηρεσία προνοίας παρέχοντας
συσσίτια, έργο μεν καλόν, αλλά δευτερογενούς προτεραιότητας. Ξεγελώντας έτσι την πείνα και την δυστυχία που δημιουργεί η ανικανότητα των
πολιτικάντηδων, με τον οβολό των πιστών, το οικειοποιήστε και το προβάλετε ως προσωπικό
σας έργο.
Και το χειρότερο συναγελάζεστε με τους
αιρετικούς εξακολουθητικώς και ανεπιφυλάκτως, παπικούς, Μασόνους, αθέους κ.ά.
και με εναγκαλισμούς οδηγείτε στον
Οικουμενισμό, την εσχάτη αίρεση, προδίδοντας την πίστη μας και νοθεύοντας την Ορθόδοξη Ιερά Παράδοση. Συγκαλύπτετε τα φοβερά σκάνδαλά σας, εκλέγετε αναξίους και μοιχεπιβάτες,
χειροτονείτε ακατάλληλους διαιωνίζοντας την αναξιότητά σας.
Αδίστακτα διώκετε τους αγωνιζόμενους
Χριστιανούς και κληρικούς που ζητούν Ελευθέρα και Ζώσα Ορθόδοξη Εκκλησία, και διεκδικούν αξίους επισκόπους
αναδεικνύοντάς τους ψήφω κλήρου και
λαού.
Αντί να διαμαρτυρηθήτε με σθένος για την πρωτοφανή βιαία και αιματηρή ενθρόνιση του μοιχεπιβάτη της Λαρίσης, δεσπότη Ιγνατίου (Λάππα) που ζητάει με αγωγές του από
τους Θεολογικούς 750000 περίπου ευρώ για
να υποστηρίξει την «άτρωτη» κανονικότητα και αξιοσύνη του,
συγχρωτίζεστε και κοινωνείτε της αντικανονικότητας του. Η ραδιουργική σας μέριμνα
να αποκαταστήσετε τον Παντελή Μπεζενίτη διαβεβαιώνοντας στην αρχιεροσύνη
σας, καταθέσατε υπέρ του Παντελεήμονα
Μπεζενίτη ότι είναι ακατηγόρητος και άσπιλος!!! Γιά τις φιλίες με τον Μεσσηνίας
και Σύρου μάλλον κάνετε προσπάθειες να τους φέρετε στον
..."αντιοικουμενιστικό δρόμο"!!!
Πώς
θα δεσποτοποιήσετε τον Θεόκλητο ή οσφυοκάμπτες
ακολούθους σας που το ιερατίον τους
προσφωνεί με γυναικεία ονόματα όπως «η Χίλαρη η Σαλαμινιά». Οι πολιτικοί εκλέγονται
και ενίοτε αναλαμβάνοντας την ευθύνη για λόγους ευθιξίας παραιτούνται. Δεσπότης όμως ουδείς παραιτείται, θεωρείτε
τους εαυτούς σας θεόσταλτους σωτήρες και ότι και αυτός ο Θεός πρέπει να
υπακούει στα κελεύσματά σας. Και κατά τον μακαρ. Διονύσιο Κοζάνης «ούτε τον Θεό
φοβάσθε, ούτε τους ανθρώπους εντρέπεστε».
Σεβασμιότατοι Δεσποτάδες μου, ως πνευματικοί ηγέτες,
προσωπικώς και συνοδικός μετά του
κλήρου, είσαστε πρωτομάστορες αυτής της ιστορικής κρίσεως του 20-21ου
αιώνος που περιήλθε η Ελλάς, η Πατρίδα μας. Δεν Ευαγγελίσατε τον λαόν μας, μάλλον τον κοιμίσατε, δεν μπορείτε να εθναρχήσετε στην
πνευματική ένδυα και στο τέλμα που περιήλθαμε
γιατί υπηρετείτε τον ναρκισσευόμενο εγωισμό σας.
Χίλιες φορές ξεσκέπασε ο Χριστός τους
Φαρισαίους, τους ισχυρούς, τόσοι άγιοι στάθηκαν ολόρθοι με παρρησία
ενώπιον ισχυρών και τυράννων και τους
ήλεγξαν και υπέστησαν τα μαρτύρια.
Οι
σημερινοί δεσποτάδες μας το μόνο που κράτησαν ήταν τον «Νιπτήρα». Πλένουν τα
πόδια, κάνουν κυβιστήσεις και γλύφουν τα
χέρια των ισχυρών, όχι από ταπείνωση, αλλά για να διατηρήσουν τα προνόμια, την
καλοπέραση… Πλουμιστοί, γλοιώδεις «εθνεγέρτες». Εννοείτε, διακρίνουμε και
ευλαβούμαστε τις φωτεινές εξαιρέσεις που δεν θα εκλείψουν έως εσχάτων.
Τέλος πάντων, ας ρίχνουν και λίγο ακόμη
ηρεμιστικό στο φαί που μοιράζουν στους «φτωχούς», να μην εξεγερθούν, να
πηγαίνουν συντεταγμένοι στα συσσίτια, να παραμείνουν αφασικό ποίμνιο, κατά το
«ευλαβείς βλαμμένοι». Έτσι εξευμενίζετε
και το ποίμνιο και τους κατακτητές… «ίνα ησύχιον διάγωμεν βίον».
Π.Μ.