ΤΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
Από το
1974 έχουν τεράστια ευθύνη οι πολιτικοί μας. Όλοι οι Πρωθυπουργοί και υπουργοί
Οικονομικών έκαναν πράγματα εντελώς ασυμβίβαστα με την οικονομική κατάσταση.
Δεν δίσταζαν να δίδουν ψευδή στοιχεία για να αποφεύγουν το πολιτικό κόστος.
Άλλα έλεγαν και άλλα έπρατταν. Οι ενέργειές τους υπήρξαν εντελώς ασυμβίβαστες
με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Κι ενώ έβλεπαν την καταστροφική πορεία,
αυτοί συνέχιζαν την ανεύθυνη σπατάλη καταχρεώνοντας το Κράτος με εγκληματικούς
δανεισμούς από διεθνείς τοκογλύφους.
Το
δημόσιο χρέος – όπως είναι γνωστό – δημιουργείται, όταν οι Κυβερνήσεις στους
ετήσιους προϋπολογισμούς (σχέση εσόδων-εξόδων) παρουσιάζουν ελλείμματα, που
σημαίνει ότι τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα. Τη διαφορά (τα
ελλείμματα) την καλύπτουν μεν με την σύναψη δανείων, εξασφαλίζοντας «τυπικά»
τον ισοσκελισμό, επιβαρύνουν όμως το Κράτος με τόκους που αυξάνουν το δημόσιο
χρέος, το οποίο για να αντιμετωπιστεί, απαιτεί επιβολή νέων φόρων.
Εκθέσεις
του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων Διεθνών Οργανισμών μας έκρουαν,
κατά τακτά χρονικά διαστήματα, τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της
οικονομίας μας, υποδεικνύοντας στους Έλληνες πολιτικούς μας τον τρόπο ώστε να
αποφευχθούν αυτά που βιώνουμε σήμερα. Εμείς όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν
εφαρμόσαμε.
Και
ακολουθεί το ερώτημα: Γιατί η Eurostat εθελοτυφλούσε και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, κι ενώ ξέρανε την
πραγματικότητα, κάναν στραβά μάτια; Την απάντηση την έδωσε ο Γερμανός
οικονομολόγος Λίντερ Γκέργκεν: «… Η Γερμανία και η Γαλλία έκαναν τα στραβά
μάτια, διότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνίστρια χώρα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι
μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν πάνω μας, διότι μας δάνειζαν με
τόκο, και τα δανεικά πριν φθάσουν στην Ελλάδα τα ξανάπαιρναν πίσω με τις
εισαγωγές αυτοκινήτων BMW, Mercedes, Opel,
Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, VW, Citroen, Peugeot,
Renault και αγορά οπλικών
συστημάτων κ.ά.».
ΤΟ
ΧΡΕΟΣ κατά περιόδους
Με την
πτώση της δικτατορίας το 1974 το χρέος ανέρχονταν σε 330 χιλ. ευρώ. Ήταν όμως
υγιές διότι υπήρχε μεγάλη βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη.
Στην
περίοδο 1975-1981 η τότε κυβέρνηση είχε συνάψει 24 εξωτερικά δάνεια – τρία από
την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες.
Συνέπεσε και η πετρελαϊκή κρίση το 1977 και το χρέος έφθασε τα 2.500 δις ευρώ
(τόκοι 148 εκατ.).
Την
περίοδο 1981-1989 (κυβέρνηση Α. Παπανδρέου) ο δημόσιος τομέας διευρύνεται
εντυπωσιακά. Οι ασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση (ΔΕΚΟ από 300.000 θα
αυξηθούν σε 460.000) μαζί με τις δημόσιες τράπεζες και τις επιχειρήσεις
(προβληματικές) τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο θα φθάσουν τις 460.000!!!