Γράφει o Κωνσταντίνος Βαθιώτης, Ἀναπλ. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Δ.Π.Θ.
*** Ξεγυμνώνοντας τον ημίγυμνο βασιλιά ***
Αν θέλεις να φωτογραφίζεις μόνο αυτό που βλέπεις και έπειτα να περιγράφεις τα συναισθήματα που νιώθεις βλέποντας αυτό που φωτογράφισες, είσαι καταδικασμένος να αναπαράγεις τετριμμένες φράσεις. Λόγου χάριν, μπορείς να εξανίστασαι μαζί με εκατομμύρια άλλων πολιτών για το θέαμα του π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ της χώρας σου ή, ακόμη χειρότερα, ενός μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η, οι οποίοι ξεγυμνώνονται μπροστά στον φακό, για να διατρανώσουν το "μπόλιασμά" τους, και να αναφωνείς: “Τι γελοιότητα! Πόσο πιο χαμηλά θα πέσουν ακόμη;”.
Αυτή, όμως, είναι η α ψ ι θ υ μ ι κ ή και, ταυτοχρόνως, ε π ι φ α ν ε ι α κ ή ανάγνωση μιας “σκέτης εικόνας”, που εκτός από την επιπολάζουσα τρίχα, άλλως: το δασύτριχο στέρνο, που συμβολίζει ξεχειλίζοντα α ν δ ρ ι σ μ ό, μπορεί να περιέχει και άφθονο ζουμί (που δεν το έχει μόνο μια “γριά κότα”). Αλλά το ζουμί προϋποθέτει ανασκαφή, ανάλυση, καχυποψία, ίσως και “συνωμοσιολογία” (sic).
