Ἀποκάλυψις ἀσεβειῶν:
Ἀποτελεῖ ἐφεύρημα,
ὁ “ἀνύπαρκτος” Χριστός
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕΥΩΝ: ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΙΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ ΟΡΚΟΥ
“Ἀστρολόγοι” καί “Μῦστες”, δεσπόζουν στό “Μαξίμου”;
Γράφει ο θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης
|
{Τρομερός Κυριακός Λόγος }
[Σεβασμός λεπτομερειῶν Γραφῶν]: «ἀμὴν γὰρ λέγω
ὑμῖν͵ // ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ͵ // ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία // οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου // ἕως ἂν
πάντα γένηται» (Ματθ. ε’ 18).
«Εὐκοπώτερον δέ ἐστιν // τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν
// ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν» (Λουκ. ιστ’ 17).
[Παράφρασις]: [Ἀλήθεια, ἀδιαψεύστως, σᾶς δηλώνω, // πώς ἕως ὅτου ἀφανισθῆ
ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, // οὔτε ἕνα γιῶτα, οὔτε ἕνα πνεῦμα, // δέν θά ἀχρηστευθῆ
ἀπό τον Νόμο, // ἕως ὅτου τά πάντα νά ἐκπληρωθοῦν
πλήρως. //
Καί εὐκολώτερο
κρίνεται // ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ //
καί ὁλόκληρος ἡ δημιουργία // νά ἐξαφανισθοῦν, // παρά νά ἐκπέση καί νά
καταργηθῆ // ἕνας τόνος, // ἤγουν ἡ παραμικρή λεπτομέρεια τοῦ Νόμου].
|
Α. ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
[Δογματικές ἀλλοιώσεις τοῦ Ὅρκου]
Κατά τήν 26ην Ἰουνίου 2023, ὡρκίσθη ἐνώπιον
τοῦ προκαθημένου πάσης Ἑλλάδος, ὁ πρωθυπουργεύων
(Βλέπε κάτωθι, Ὑπεροπτική ἀλαζονεία).
Διεδραματίσθη μία “Ἱλαρο-Τραγωδία”,
πού δέν παίζεται σέ ΚΑΝΕΝΑ, κράτος τῆς Οἰκουμένης.
Συγκεκριμένα, κατά τήν Ἱερή καί μυσταγωγική στιγμή τῆς
ἐπικλήσεως τῆς Παναγίας Τριάδος
καί τῆς παρ’ Αὐτῆς βοηθείας, ὁ ὁρκιζόμενος, ἐθεώρησε σκόπιμο νά ἀλλοιώση
τεχνιέντως καί αὐταρχικῶς, τόν δογματικῆς διαστάσεως ὅρκο.
Συγκεκριμένα:
Ὁ Προκαθήμενος,
ἐκφωνοῦσε ἀργά καί καθαρά τόν ὅρκο:
«Ὁρκίζομαι,
εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, νά τηρῶ τό
Σύνταγμα καί τούς νόμους καί νά ὑπηρετῶ τό γενικό συμφέρον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ».
Ὁ ἀφωρισμένος
ἀλλοίωσε, σέ δύο σημεῖα, τό, συντομότατο, σεπτό
κείμενο, ὡς ἑξῆς: «Ὁρκίζομαι, εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας (...) Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδ(ας),
νά τηρῶ ...».
Ἤτοι, παρέλειψε τό “καί”,
μετέβαλε τό τῆς Τριάδος εἰς “Τριάδας”! Ἀσέβεια,
πρός τόν Τριαδικό Θεό, πρό τοῦ ὁποίου ὀφείλουμε νά ἱστάμεθα μετά φόβου καί
τρόμου.
Προέβη σέ μία ἀνευλαβῆ, ὑπεροπτική καί ἀλαζονική ἀφαίρεσι καί σέ μία αἰσχρή αὐθαίρετο “μαλιαρή”
τροποποίησι.
[Ἐξέγερσις 1]: Τό ὕφος καί τό στύλ τοῦ ὁρκιζομένου,
ἦτο βαρετό, χαλαρό καί ἀδιάφορο.
Μέ τυπικότητα καί ὠχαδελφισμό. Συμμετεῖχε, ὄχι ἐγκάρδια, ἀλλά μᾶλλον ξώκαρδα. Στά
ὅρια τῆς εἰρωνίας καί τῆς γελοιοποιήσεως. Λές καί ἦτο δεδομένο, ὅτι θά ἔπαιζε
τό ρόλο τοῦ πρωθυπουργεύοντα. Παρόμοιο, μέ τό φαιδρό πρόσωπο ἑκάστου ἀθέου γαμβροῦ, παρισταμένου καταναγκαστικῶς στό
“μυστήριο” τοῦ “γάμου” του.
[Ἐξέγερσις 2]: Κατά τήν ἀνάλογο ὁρκωμοσία,
τοῦ ἰδίου τύπου, κατά τό 2019, ἀνεδείχθη χείριστος. Ἐξεφώνισε ἐπ’ ἀκριβῶς καί
κατά λέξι: «Ὁρκίζομαι, εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας (...) Ὁμοουσί(ας)
καί Ἀδιαιρέτου Τριάδ(ας),
νά τηρῶ ...». [Παράλειψις τοῦ “καί”. Ἐπί πλέον,
λεξικογραφικό καί δογματικό ἔγκλημα, “Ὁμοουσί(ας)”. Καί
μαλιαροποίησις στό “Τριάδ(ας)”].
Ἀσέβεια ἤ ἀγραμματωσύνη; Μήπως ἀμφότερα;
