Ο άνθρωπος της φωτογραφίας δεν είναι κάποιος φτωχός ζητιάνος
ή άστεγος. Είναι ο «γίγαντας» της παγκόσμιας λογοτεχνίας Λέβ (Λέων) Τολστόι.
Ο Τολστόι ήταν ένας ευγενής Ρώσος, που η οικογένειά του
κατείχε τεράστιες εκτάσεις και περιουσία. Μοίρασε όλη του την περιουσία στους
φτωχούς και τους άστεγους και έζησε μια ζωή ασκητισμού.
Δυό από τα πιο διάσημα γνωμικά του είναι τα εξής:
"Μην μου μιλάς
για τη θρησκεία σου. Άσε με να την δω στις πράξεις σου. ”
Και :
"Αν νιώσεις πόνο, είσαι ζωντανός. Αν όμως νιώσεις τον πόνο των άλλων, τότε είσαι άνθρωπος."
Λέων Τολστόι: Η κληρονομιά που άφησε ο “γίγαντας” της ρωσικής λογοτεχνίας
Ο Λέων Τολστόι, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες, που άφησε το στίγμα του στην παγκόσμια λογοτεχνία και που τα αποφθέγματά του εμπνέουν μέχρι και σήμερα.
Λέων Τολστόι
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1828 γεννήθηκε ο Λέων Τολστόι, ο μεγάλος αριστοκράτης της ρωσικής λογοτεχνίας, που απαρνήθηκε τα πάντα και αφοσιώθηκε στον χριστιανισμό, χαρίζοντας στην ρωσική λογοτεχνία κάποια από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα της.
Ο κόμης Λεβ Νικολάγεβιτς Τολστόι, γνωστός ως Λέων Τολστόι, γεννήθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα της Ρωσίας και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Έχασε, όμως, από νωρίς τους γονείς του, γεγονός που τον έκανε να αλλάξει αρκετά τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο, από την ηλικία κιόλας των 10 ετών.
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν, ανατολικές γλώσσες και νομικά, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να πάρει το δίπλωμά του. Όχι επειδή δεν μπόρεσε, αλλά επειδή δεν θέλησε να λάβει έναν περιοριστικό τίτλο σπουδών. Είχε ανήσυχη φύση και τα καλούπια δεν του άρεσαν ποτέ. Έψαχνε για εμπειρίες, νέα σχέδια στην ζωή του, που θα του έδιναν έμπνευση. Έμπνευση για νέες και πρωτότυπες ιστορίες, ιστορίες που πλέον γνωρίζουμε και θεωρούμε κλασικές, όπως το Πόλεμος και Ειρήνη.
Ο Λέων Τολστόι σε νεαρή ηλικία
Ο Λέων και οι χωρικοί
Το μεγαλύτερο πάθος του όμως, ήταν η χαρτοπαιξία. Έπαιζε με την ώρα και σπαταλούσε πολλά παραπάνω χρήματα από όσα μπορούσε να αντέξει. Έχοντας μεγάλα χρέη από το αχόρταγο πάθος του, αποφάσισε να καταταγεί στο στρατό, σε μία τελευταία προσπάθεια να ξεχρεώσει. Πήρε μέρος στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), και αυτή ήταν η σημαντικότερη περίοδος καμπής της σκέψης του. Έγινε μάρτυρας της σκληρότητας του πολέμου και των φρικαλεοτήτων που ζουν οι στρατιώτες και εμπνεύστηκε βαθύτατα από αυτά.
Μεγάλη επιρροή είχε και από την Γαλλική Επανάσταση. Κεντρικό ρόλο στο έργο του είχαν οι ρώσοι μουζίκοι (χωρικοί), όμως δεν τους παρουσίαζε με κακία και απαξίωση, όπως τους έβλεπαν οι άλλοι λογοτέχνες της εποχής του. Αυτός τους είχε ψηλά στην καρδιά του, εκτιμούσε την προσπάθειά τους και τους υποστήριζε με τον τρόπο του. Ίδρυσε, μάλιστα, ένα σχολείο που έδινε ευκαιρίες σε όλους και εξέδωσε ένα παιδαγωγικό περιοδικό, το Γιάσναγια Πολιάνα.
Μετά από δύο σημαντικά και μεγάλα ταξίδια, αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει μία «βάση» στην ζωή του. Το 1862 παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια, και όπως δήλωνε ο ίδιος, ήταν πολύ ευτυχισμένος. Συνολικά, απέκτησε 13 παιδιά με την κατά 16 χρόνια μικρότερη σύζυγό του, Σοφία Μπερς.
Η μεγάλη οικογένεια του Τολστόι
Η μεγάλη στροφή στην ζωή του
Η πιο ευτυχισμένη, ήταν και η πιο παραγωγική περίοδός του. Τότε έγραψε τα δύο μεγαλύτερα αριστουργήματά του, το Πόλεμος και Ειρήνη το 1869 και την Άννα Καρένινα το 1877. Η ευτυχία της επιτυχίας του όμως, δεν άντεξε πολύ. Ο χριστιανισμός ήταν ριζωμένος μέσα του και τα κηρύγματά της θρησκείας τον έζωναν σαν φίδια. Πίστευε στην αλληλεγγύη και στο μέτρο.
Έβλεπε λοιπόν, πως ο ίδιος τα είχε ξεχάσει αυτά τα δύο, ζώντας μέσα στα πλούτη, ενώ οι συνάνθρωποί του πέθαιναν από την φτώχια. Τότε αποφασίζει να απαρνηθεί τα υλικά αγαθά, να αφήσει τα πλούτη και να ζήσει σύμφωνα με την λιτότητα στην οποία πίστευε. Σε αυτή την περίοδο της ζωή του γεννιούνται τα «χριστιανικά» του έργα.
Εκεί μεταφέρει τα μηνύματα της θρησκείας που πολύ αγαπάει και πιστεύει, κηρύττει για την συμπόνια, το αληθινό φως της μεταμέλειας, τις ηθικές αρχές που όλοι πρέπει να έχουν και πάνω από όλα για την αγάπη και την καλοσύνη, που νικάει τα πάντα. (Πάτερ Σέργιος, Σονάτα του Κρόιτσερ, Ανάσταση). Τότε γράφει και άλλο ένα αριστούργημά του, τη νουβέλα Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς, που θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία και την άμεση αγάπη του κοινού.
Η δύναμη του κριτικού ρεαλισμού του Τολστόι εκδηλώθηκε στις σελίδες του μυθιστορήματός του «Ανάσταση» (1889). Ο Τολστόι έγραψε και θεατρικά έργα όπως «Το κράτος του ζόφου», «Το ζωντανό πτώμα», «Οι καρποί της Παιδείας» (κωμωδία). Άλλα έργα του στα οποία εκφράζεται η ιδιότυπη θρησκευτικότητά του είναι «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» (1884), «Αφέντης και δούλος» (1895), «Τι πιστεύω», «Τι να κάνουμε λοιπόν» και η περίφημη πραγματεία του «Τι είναι τέχνη». Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901.
Ο Λέων Τολστόι πέθανε το 1910 από πνευμονία στην περιοχή Αστάποβο σε ηλικία 82 ετών.
