«Αξιοθρήνητος ιστορία τα χρέη της Ελλάδας»

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  "ΑΓΩΝΑΣ" ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΡΙΘ ΦΥΛΛΟΥ 213 http://www.agonas.org/

Με αυτές τις λέξεις άρχισε πριν 168 χρόνια, να γράφει τη μελέτη του δημοσίου χρέους της Ελλάδος ο Γάλλος Casimir Leconte, και 57 χρόνια αργότερα ο καθηγητής της Δημόσιας οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ανδρέας Ανδρεάδης σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1904 με τον ίδιο τίτλο.

Από τότε πέρασαν εκατόν εξήντα οκτώ (168) χρόνια χωρίς ν’ αλλάξει τίποτα, παραμένοντας «μαύρη κι άραχνη η ιστορία των εθνικών μας δανείων».

- Πληρώσαμε δάνεια τα οποία δεν τα λάβαμε ποτέ.

- Πληρώσαμε μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους.

- Πληρώσαμε δάνεια για πράγματα που χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε!

- Πληρώσαμε αποζημιώσεις στους Οθωμανούς που μας είχαν σκλαβωμένους τέσσερις αιώνες.

- Πληρώσαμε πεντέμισυ (5.410) χιλιάδες για το βαυαρογερμανικό στρατό – καμαρίζα του Όθωνα – που εξαιτίας τους έμειναν νηστικοί, άνεργοι και απελπισμένοι οι Έλληνες που πολέμησαν στο Εικοσιένα.

- Πληρώσαμε, πληρώσαμε, πληρώσαμε…

Ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολλά, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία, εργαζόμενος άοκνα και αγόγγυστα, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Απ’ αυτό επωφελήθηκαν οι “φίλοι μας” Φραγκολεβαντίνοι αιμοσταγείς, κλέφτες, Τραπεζίτες, τοκογλύφοι, μεγάλοι ομολογιούχοι, και μία αδίστακτη οικονομική πολιτική ελίτ.

Αν σκεφθούμε ότι, από το 1991 έως το 2014 η “Ψωροκώσταινα” (Ελλάδα) πλήρωσε 785,50 δις ευρώ σε τοκοχρεολύσια, υπολογίστε τι πληρώσαμε στα 200 χρόνια!

Οι Ευρωπαίοι “σωτήρες μας” μας παρουσιάζουν ότι είμαστε απείθαρχος και ατίθασος λαός, τεμπέληδες, μπαταξήδες και δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Είμαστε καλοπερασάκηδες και μας αξίζουν οι άσεμνες χειρονομίες που χρησιμοποιούν τα διάφορα “Focus” (αγάλματα των προγόνων) για να μας προσβάλουν.

Η κακοδαιμονία αυτής της χώρας ξεκινάει από το 1824 με το πρώτο ληστρικό δάνειο, το λεγόμενο «δάνειο της ανεξαρτησίας», και συνδέονταν στενά με την αδίστακτη τοκογλυφική εκμετάλλευση του τόπου, από το ξένο χρηματιστηριακό κεφάλαιο, εκμετάλλευση, η οποία, παρά τις διαφορετικές μορφές, συνεχίζεται αμείωτη μέχρι σήμερα και έχει τραγικά επιδεινωθεί με την σημερινή βαθύτατη κρίση που βιώνουμε.

Στις παρακάτω αναλύσεις θα διαβάσετε απίστευτα οικονομικά στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να βγάλετε συμπεράσματα. Γιατί, τα “πειθήνια όργανα” των διεθνών τοκογλύφων όπως το “Focus”, η “”Bild” κ.α. δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό να συκοφαντούν την Ελλάδα!

Εάν βγάλουμε τις ημερομηνίες θα νομίζει κανείς ότι όλα αυτά αναφέρονται στην σημερινή εποχή.

Το δάνειο που μας έδωσαν οι “φίλοι” μας, ποτέ δεν έφθασε στην Ελλάδα. Ο Μπεντζαμέν Κωστάν είπε από το βήμα της Βουλής: «… Αντί να στέλνουμε τα ποσά στην Ελλάδα, θα ήταν απλούστερο να τα στέλναμε κατ’ ευθείαν στο Μόναχο, για να μην κάνουν το μεγάλο γύρο από το Παρίσι στην Ελλάδα κι από την Ελλάδα στη Βαυαρία… ».

Για τις εξοπλιστικές παραγγελίες άχρηστου πολεμικού υλικού που αποφάσισαν χουβαρδάδικα να μας δώσουν οι … σωτήρες μας είπε ο Σπυρομήλιος υπουργός των Στρατιωτικών στη Γερουσία (3/3/1860): «Μας πάσαραν όλη τη σκαρταδούρα που είχαν… Τα πολεμοφόδια και αι αποσκευαί – είπε – συνέκειντο εξ όσων αχρήστων πραγμάτων περιείχον αι αποθήκαι και τα οπλοστάσια του Μονάχου…».

Καράβια επίσης που πληρώθηκαν σε Αγγλία και Αμερική άλλα δεν παρελήφθησαν και άλλα μπατάρησαν καθ’ οδόν.

Δημεύτηκε η δημόσια περιουσία και τα κρατικά έσοδα ως εγγύηση των δανείων.

Οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία) – η Τρόικα της εποχής – που μας… αγαπούσαν, εγγυήθηκαν ώστε να πάρουμε δάνειο από τον τοκογλυφικό οίκο Ρότσιλντ, αλλ’ αυτό κατακρατήθηκε από τη δανειοδότρια τράπεζα στο εξωτερικό, και ένα υπόλοιπο σπαταλήθηκε από το βασιλιά Όθωνα σε έξοδα του … βαυαρικού στρατού (πάλι οι Γερμανοί στη μέση).

Όλες αυτές οι κλεψιές, απατεωνιές και ληστρικές μεθοδεύσεις με τις οποίες έμπλεξε η Ελλάδα από την πρώτη ημέρα της απελευθέρωσής της μέχρι σήμερα σε κάνουν να τρελαίνεσαι.

ΔΑΝΕΙΑ

Τα δύο πρώτα δάνεια έγιναν στην Αγγλία. Το πρώτο το 1824 (3 Φεβρουαρίου) ποσού 800.000 λιρών υποθηκεύοντας όλα τα εθνικά κτήματα και τα δημόσια έσοδα. Απ’ αυτό μας δόθηκε το 59% του ποσού διότι αφαιρέθηκαν τοκοχρεολύσια δύο ετών, μεσιτεία, έξοδα σύμβασης και προμήθεια (μίζες). Μετά απ’ όλα αυτά στην Ελλάδα έφθασαν 348.000 λίρες.

Το δεύτερο έγινε ένα χρόνο αργότερα και ανέλαβε να μας “εξυπηρετήσει” ο τραπεζιτικός οίκος αδελφών Ρικάρδο, με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών. Επιβαρύνθηκε με περισσότερο τόκο, αφού μας δόθηκε το 55% (1.100.000 λίρες) δεδομένου ότι παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες. Απ’ τα εναπομείναντα διατέθηκαν 212.000 για αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου και για την αγορά όπλων από την Γερμανία (77.000 λίρες). Όπως έγραφαν οι Τάιμς μας «πάσαραν στην Ελλάδα όλη την σκαρταδούρα… Τα κανόνια ήταν τόσο προχειροκατασκευασμένα που με την πρώτη βολή έσπαζαν οι κυλιβάντες» (Τάιμ του Λονδίνου). Δόθηκαν επίσης 160.000 λίρες για παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, – από τα οποία μόνο τα 3 έφθασαν στην Ελλάδα –, 155.000 λίρες για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης και μόνο μία ήρθε στην Ελλάδα. Και τελικά έφθασαν στη χώρα μόνο 232.558 λίρες. Το 1854 χρωστούσαμε στους Εγγλέζους κεφαλαιούχους πάνω από… οκτώ εκατ. λίρες!

Μήπως αυτά μας θυμίζουν τα συμβαίνοντα τα τελευταία χρόνια και τα έχοντα σχέση με υποβρύχια που γέρνουν, ελικόπτερα που παραλάβαμε τα μισά κι αυτά παροπλισμένα, άχρηστα όπλα που αγοράστηκαν για να γεμίσουν τις αποθήκες κ.α.;

Αναλαμβάνοντας ο Καποδίστριας Κυβερνήτης (Ιανουάριος 1828) τα δημόσιο ταμείο ήταν άδειο. Τα δύο ληστρικά «δάνεια της ανεξαρτησίας» που πήρε η χώρα μας με υποθήκη τα “εθνικά κτήματα”… είχαν κάνει φτερά. Για την οικοδόμηση όμως του Κράτους, την κάλυψη των άμεσων υποχρεώσεων και για την εκκίνηση του μηχανισμού της οικονομίας χρειάζονταν χρήματα γι’ αυτό στην Δ΄ Εθνική Συνέλευση του Άργους 11/7 – 6/8/1829 ζήτησε να εγκρίνει η Σύναξη την λήψη δανείου.

Τις 27 Σεπτεμβρίου 1831 ο Καποδίστριας δολοφονείται χωρίς να προλάβει να εξασφαλίσει κάποια συμφωνία για το δάνειο.

Οι τρεις “σωτήριες” Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) – η ΤΡΟΪΚΑ της εποχής εκείνης –, που μας φόρτωσαν, χωρίς να μας ρωτήσουν, ένα άμυαλο παιδαρέλι (17 χρόνων) για Βασιλέα της χώρας μας, ανέλαβαν τη διαπραγμάτευση με τους Ρότσιλντ πάμπλουτους τραπεζίτες του Παρισιού για την έκδοση ενός δανείου 60.000.000 φράγκων με την εγγύησή τους (25 – 7/5/1832).

Τα παρατιθέμενα στοιχεία, που όντως σκανδαλίζουν, αποκαλύπτουν το … «γνήσιο» ενδιαφέρον των «φίλων» και «σωτήρων» μας οι οποίοι δεν διστάζουν, κάνοντας απρεπείς κινήσεις, να μας δείχνουν το … δάχτυλό τους.

Ας δούμε πώς μας βούλιαξαν οικονομικά και δεν μπορέσαμε από τότε να ανασάνουμε.

Το φραγκοδάνειο των 60 εκατ. ισοδυναμούσε με 63.924.559 δραχμές, εκείνο τον καιρό. Το αγόρασαν οι Ρότσιλντ στο 94%, πήρανε και 2% μεσιτεία και μαζί με “άλλα τινά ωφελήματα” βούτηξαν 6.986.013 δραχμές.

Αφαιρώντας απ’ αυτές τόκους και χρεολύσια που πληρώσαμε έως τις 31 Δεκεμβρίου 1843 (33.080.795 + 6.986.013) κράτησαν συνολικά 40.066.808 δρχ.

Να που “σπαταλήσαμε” τα υπόλοιπα

α) Στην Τουρκία για αποζημίωση, γιατί τους διώξαμε! – Ἐτσι τα κανόνισαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις “ΤΡΟΪΚΑ”, δίχως να μας ρωτήσουν: 12.531.174 δρχ.

β) Για πληρωμή παλαιών χρεών 2.238.559.

γ) Για έξοδα της αντιβασιλείας (μισθοί, οδοιπορικά, έπιπλα): 1.397.654 δρχ. Σύνολον 16.167.387 δρχ.

Άμα αφαιρέσουμε αυτά τα ποσά απ’ όσα πήραμε, θα βρούμε πως όλα κι όλα μας μείνανε 7.690.360 δρχ. Πάλι καλά, ίσως πείτε. Μη βιάζεστε. Κρατάτε τώρα την ανάσα σας, να δούμε τι μας στοίχησε ο βαυαρικός στρατός που μας τον έστειλε η Γερμανία μαζί με το βασιλικό “δώρο”, τον Όθωνα.

Ο βαυαρικός στρατός μας κόστισε:

α) Για οπλισμό, συντήρηση, μισθούς και έξοδα:  2.746.067 δρχ.

β) Για ετήσια συντήρησή του στην Ελλάδα  1.784.283 δρχ.

γ) Για έξοδα μεταφοράς στην επιστροφή;   217.700 δρχ.

Σύνολον 4.748.050 δρχ.

Από τα επίσημα στοιχεία του Strong, φαίνεται ότι ήρθαν στην Ελλάδα, σαν «εθελοντές» 5.410 στρατιώτες και αξιωματικοί. Οι 3.345 ήταν Βαυαροί, οι 1.440 από διάφορα γερμανικά κρατίδια, και οι υπόλοιποι διάφορα μαζέματα. Στοίχισαν όλοι αυτοί, από το 1832 έως το 1835, στο Ελληνικό Κράτος – κατά τον Υπουργό Στρατιωτικών Σμάλτς – 20.087.978 δρχ.

Κάνοντας έναν υπολογισμό, βρίσκουμε ότι αυτό το δάνειο, που μας έδωσαν για να μας βοηθήσουν, όχι μόνο δεν έφτασε να πληρώσουμε όλα τα παραπάνω, αλλά ξοδέψαμε και 17.145.664 δρχ. απ’ αυτά που πλήρωνε ο φορολογούμενος πάμφτωχος Έλληνας.

Ο κ. Κρέμος έγραφε: «Οι πλείστοι εκ των πτωχών, πλούσιοι εγένοντο… το πάγαιναν γαϊτάνι οι βαυαρέζοι… τρώγανε, πίνανε και πληρώναμε εμείς οι φτωχοί, μα χουβαρντάδες».

Ο Α. Χαλκιόπουλος από τότε φώναζε και δεν τον άκουγε κανείς: «Οι Βαυαροί πρώτοι, μας έδωκαν το παράδειγμα της καταχρήσεως, του σφετερισμού και της σπατάλης των δημοσίων.

Η χρήσις του δανείου των 60 εκατομμυρίων ήτο ζωηρά εικών, εις τα όμματα των Ελλήνων, σπατάλης ανηκόστου. Βαυαροί διαχειριζόμενοι δημόσια χρήματα έκλεπταν και δια να μη καταδιωχθώσιν, εξεδιώκοντο κρυφά εις την αλλοδαπήν. Είς εξ αυτών ήτο και ο Βαυαρός δικαστής Στρατομάιερ, όστις μεταφερθείς υπό συνοδείαν Βαυαρών εις Ναύπλιον και εκεί επιβιβασθείς εις πλοίον ξένης δυνάμεως, ανεχώρησε δια την Τεργέστην, όπως αποφύγη η Βασιλεία την εντροπήν της, επί κλοπή καταδίκης δικαστού Βαυαρού». (Δεν ξέρω. Μήπως αυτό θυμίζει λίγο Χριστοφοράκο;…).

Και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι, ενώ το 1843, με τη λήξη του δανείου, είχαμε προπληρώσει – μας τα κράτησαν – ως τότε για τόκους και χρεολύσια 33.080.795 δρχ., χρωστούσαμε επί πλέον στις τρεις μεγάλες Δυνάμεις 66.842.126 και 46 λεπτά για την ακρίβεια. Ω Ελλάς, το μεγαλείο σου…

Οι “Φίλοι - Προστάτες” μας, ώρισαν μια επιτροπή ελέγχου της οικονομίας (μας θυμίζει μήπως σημερινή εποχή;) επιβάλλοντας συγχρόνως τη χρησιμοποίηση όλων των εθνικών πόρων για την αποπληρωμή των δανείων.

Τελικά η καθαρή εισροή, από τα δάνεια, για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,20%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από τα δάνεια.

Ερχόμαστε στην Τρικουπική περίοδο όπου ένας έμπιστος των ανακτόρων κυριαρχούσε στο Ελληνικό Δημόσιο. Ήταν ο Α. Συγγρός, ο άνθρωπος που με δανειακή πρόσοδο εκτελούσε πολλά δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομος Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ήταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει (μήπως κάτι και σήμερα μας πάει στο μυαλό μας;).

Το δημόσιο χρέος διογκώθηκε από τα έξι ληστρικά δάνεια του Τρικούπη. Έτσι, μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε στα 770 εκ. γαλλικά φράγκα, από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. γαλλικά φράγκα, δηλαδή μόλις το 50,50%, ακολουθώντας τη συνηθισμένη τακτική: υπογράφουμε στους τοκογλύφους “γραμμάτια” παίρνοντας τελικά, μόλις, τα μισά, ενώ, όπως είναι φυσικό, τοκοχρεολύσια… τρέχουν!

Έτσι το 1898 η Ελλάδα υποχρεώνεται από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο σε νέο δανεισμό 150 εκ. φ. (κάτι σαν τα 110 δις που πήρε ο Γεώρ. Παπανδρέου) απ’ τον οποίο το 62% καταβλήθηκε ως… αποζημίωση στην Οθ. Αυτοκρατορία (Τουρκία) κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας αλλά και για πολεμική αποζημίωση μετά την στρατιωτική πανωλεθρία μας το 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης.

Τον επόμενο αιώνα (1900-1932) παρά τις επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής, ο μεν ιδιωτικός τομέας αναπτύσσεται, ο δε κρατικός υποχωρεί, γι’ αυτό συνεχίστηκε ο εξωτερικός δανεισμός, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος και τούτο διότι η Ελλάδα αντιμετώπισε τον Μακεδονικό ζήτημα και από το 1912 το Βαλκανικό.  

Την περίοδο αυτή συνάφτηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια (1910 – 76 εκ. φράγκα / και 1914 – 335 εκ. φράγκα.) συνολικού ύψους 521 εκ. φράγκα. Τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν στην εξυπηρέτηση των προηγούμενων δανείων (από τότε, ήταν αυτό της μόδας, οι πληρωμές των παλαιών να εξοφλούνται με νέο δάνειο).

 συνεχίζεται  με

«το πιο αισχρο

δανειο στον πλανητη»