Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  "ΑΓΩΝΑΣ" ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΡΙΘ ΦΥΛΛΟΥ 213 http://www.agonas.org/

(Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκε 6μηνο από την κοίμηση του μεγαλύτερου ομολογητού Θεολόγου των τελευταίων δεκαετιών, Νικολάου Σωτηρόπουλου. Εις μνημόσυνο δημοσιεύουμε τον επικήδειο λόγο του φίλου και συνεργάτη του Γεωργίου Βλαχογιάννη, ο οποίος δεν εκφωνήθηκε γιατί το απαγόρευσε ο “καλοκάγαθος - φιλεύσπλαχνος” Πατριάρχης Βαρθολομαίος.)

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ και φίλε γνήσιε Νικόλαε, στους επικηδείους λόγους σου σε πρό­σωπα πιστά και προσφιλή, συνήθι­ζες να αρχίζης με τα λόγια: «Η απόφασι του Θεού για τον πρωτόπλα­στο και κάθε απόγονό του είναι τε­λεσίδικη και αμετάκλητη: “Θανάτω αποθανή”. Άνθρωπε, εξάπαντος θα πεθάνης. Πεθαίνουν οι ισχυροί της γης, πεθαίνουν και οι άγιοι, που είναι ισχυρότεροι των ισχυρών της γης. Πέθανε και η Παναγία, η Μητέ­ρα του Θεού. Πέθανε και ο ίδιος ο Θεός, ο Χριστός, ως άνθρωπος βέ­βαια». Γι’ αυτό και εγώ αυτή τη στι­γμή σε αποχαιρετώ με τα δικά σου λόγια, ως ελάχιστο, αλλά αιώνιο δείγμα ειλικρινούς εν Χριστώ φι­λίας.

Αγαπητέ Νικόλαε, ήσουν πτω­χός σε υλικά αγαθά, γιατί και οι γο­νείς σου ήταν πτωχοί, ήσουν όμως πλούσιος σε πνευματικά χαρίσμα­τα. Σπάνια σε ένα και το αυτό πρό­σωπον ο Θεός επεφύλαξε τόσα προσόντα όσα σε σένα.

Και ενώ διέθετες σπάνιες πνευματικές ικανό­τητες και μπορούσες να διεκδικήσης Πανεπιστημιακή έδρα, όπως σου πρότειναν καθηγηταί σου, εσύ δεν σαγηνεύθηκες ούτε από κο­σμικές δόξες, ούτε από υλικές απολαυές, αλλά προτίμησες την Ιε­ραποστολή κοντά στον μεγάλο Ιε­ραπόστολο και τώρα μακαριστό επίσκοπο Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη, και έγινες μέλος της Ιε­ραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός». Έτσι αφιέρωσες τη ζωή σου στον προφορικό και γραπτό λόγο του Θεού.

Ο ζήλος της Ιεραποστολής, ύ­στερα και από την ευλογία του γέ­ροντός σου π. Αυγουστίνου, σε έ­κανε, σαν υπόπτερο αετό, να πετάξης σε Ανατολή και Δύσι, όπου κή­ρυξες απερίτμητο το Ευαγγέλιο και στήριξες τους Ομογενείς στην Ορθόδοξο Πίστι.

Σαν ομιλητής γοήτευες τον ακροατή και διήνοιγες τους οφθαλ­μούς της καρδίας του ειδέναι την Αλήθειαν του Κυρίου. Ήταν τόσο το πνευματικό σου αποταμίευμα, ώστε μιλούσες με ευχέρεια ανά πάσαν στιγμήν, χωρίς προετοιμα­σία. Χάρισμα θεϊκό και τόσο αξιοζή­λευτο, για το οποίον, όλοι όσοι σε γνώρισαν, μιλούσαν με θαυμασμό και το θεωρούσαν σπάνιο δώρον του Θεού.

Άψογος κάτοχος και χειριστής του ελληνικού λόγου, συγκινού­σες, συνήρπαζες και ενθουσίαζες τα πλήθη, που ξεσπούσαν σε χει­ροκροτήματα. Οι λόγοι σου διεκρίνοντο για την πρωτοτυπία τους, η δε ετοιμότητα του πνεύματός σου, όταν διαλεγόσουν με εχθρούς της Πίστεως, ήταν καταπληκτική, και είχαν ως αποτέλεσμα, πολλοί από τους πλανηθέντες να επιστρέφουν στην Πίστι, αιρετικοί να ασπάζωνται την Ορθοδοξία, πολλοί δε άπι­στοι να προβληματίζωνται σοβαρά. Και μόνο γι’ αυτή την προσφορά σου ο Θεός θα σ’ ανταμείψη πολλα­πλασίως.

Πλουσιώτατο υπήρξε το κηρυκτικό, αντιαιρετικό και απολογητικό σου έργο. Ασύγκριτο όμως το συγγραφικό σου έργο, ιδίως το ερμηνευτικό, που σε ανέδειξε ως τον μεγαλύτερο σύγχρονο θεολό­γο με διεθνή απήχησι.

Ο Θεός σε εφώτισε και σε ενδυνάμωσε στις βαθυστόχαστες ερμηνείες δύσκολων χωρίων της Αγίας Γραφής, που περιλαμβάνονται σε τέσσαρες τόμους. Ηρμήνευσες το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον σε τρεις ογκώδεις τόμους, καθώς και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον. Αξιό­λογο το «Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον». Τα έργα σου όμως «Ο Ιη­σούς Γιαχβέ» και «Το Άγιον Πνεύ­μα Γιαχθέ» σε ανέδειξαν ως τον μεγαλύτερο σύγχρονο απολογητή του Χριστιανισμού. Σπουδαίο σου έργο είναι και η μετάφρασι της Καινής Διαθήκης.

Γι’ αυτή τη μετάφρασι, όπως μου έλεγες, είχε ορισθή να γίνη σχε­τική εισήγησι από τον μακαριστό μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιο για την έγκρισί της από την Ιερά Σύνοδο. Όταν έγινε η εισήγησι με την εγκριτική της πρότασι, επίσκοποι εμπαθείς και φθονεροί αντέδρασαν και την απέρριψαν. Ισχύει και γι’ αυτούς ο λόγος, που είπε ο μακαριστός π. Ιάκωβος Τσαλίκης για τον επίσης μακαριστό π. Αυγουστινο Καντιώτη: «Σε μισούν και σε διώκουν οι δεσποτάδες, επειδή είσαι ανώτερός τους και δεν μπο­ρούν να σε φθάσουν».

Ήσουν πράγματι σοφός θεολό­γος, άκαμπτος και ανυποχώρητος σε θέματα Πίστεως, μέχρι το θάνα­τό σου, μιμούμενος και εδώ το πα­ράδειγμα του γέροντός σου π. Αυγουστίνου, και όντας ο πλέον γνή­σιος εκφραστής και συνεχιστής του έργου και των αγώνων του σπανίου αυτού ιεράρχου.

Εκείνο, όμως, που σε επέβαλε στη συνείδησι των πιστών και συνειδητών χριστιανών ως έναν από τους μεγάλους ιεραποστόλους και ως φλογερό κήρυκα του Ευαγγελίου είναι, ότι υπήρξες θαρραλέος ομολογητής και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και σαν άλλος π. Αυγουστίνος και ιερός Χρυσόστομος έδωσες πολλές μάχες και ήλεγξες σφοδρώς τους ποικίλους εχθρούς της Πίστεως. Έδωσες μάχες ενώ­πιον πολυπληθών ακροατηρίων εναντίον των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά στην Κύπρο και αλλού. Καρπός αυτών των αγώνων σου ε­ναντίον των χιλιαστών είναι το πε­ρίφημο «Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον».

Έδωσες μάχη ενώπιων ακροατηρίου εναντίον του Ισλαμισμού σε διάλογο, που έκανες με δάσκαλο του Κορανίου. Έδωσες μάχες και την καλή μαρτυρία σε διάφορα Μέ­σα Ενημερώσεως εναντίων άθεων, άπιστων και βλασφήμων. Έδωσες μάχη στα δικαστήρια εναντίον του βλασφήμου Ανδρουλάκη. Έδωσες τη μάχη τόσο προφορικώς από Μέ­σα Ενημερώσεως, όσο και γρα­πτώς κατά της βδελυράς αμαρτίας της ομοφυλοφιλίας.

Ήλεγξες κοσμικούς άρχοντες, Υπουργούς, Πρωθυπουργούς και Κυβερνήσεις για αντιευαγγελικά νομοθετήματα.

Εκεί όμως, που άστραψες και βρόντησες και άφησες αιώνιο παράδειγμα προς μίμησι, είναι ο αγώνας εναντίον του μεγαλυτέρου εχθρού της Πίστεως, που κατά τα γραφόμενά σου είναι ο Οικουμενι­σμός και οι οικουμενιστές.

Μίλησες με σκληρή προφητική και Προδρομική γλώσσα τόσο εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, για τις κακοδοξίες του, όσο, προπαντός, εναντίον του αρχιοικουμενιστού Πατριάρχου Βαρθο­λομαίου. Ο Οικουμενισμός δεν εί­ναι μόνο παναίρεσι, αλλά και πανθρησκεία.

Αυτός ο αρχιοικουμενιστής Πα­τριάρχης εγκρίνει και τις άλλες θρησκείες, τις ψεύτικες, που κατά την Αγία Γραφή είναι θρησκείες δαιμονίων, και τις ονομάζει «σεβα­στές και σεβάσμιες» και τις θεωρεί «δρόμους σωτηρίας». Ακόμη ωνόμασε το Κοράνιο «άγιο» και το προ­σέφερε ως δώρο σε μεγάλους και ισχυρούς της γης!

Τα άρθρα σου, που δημοσιεύθη­καν στο τελευταίο τεύχος του «Σταυρού», αποτελούν το κύκνειο άσμα κατά του Οικουμενισμού και των οικουμενιστών. Αυτά θα εμπνέουν, θα φωτίζουν και θα καθο­δηγούν όλους εκείνους που πι­στεύουν, ότι η μόνη Αλήθεια, που σώζει, είναι η Ορθοδοξία. Για όλη σου αυτή την προσφορά η Διοικού­σα Ορθόδοξη Εκκλησία θα έπρεπε να σε χρησιμοποιή σαν λυκόσκυλο, για να προστατεύης τα λογικά πρό­βατα του Χριστού από τους βαρείς λύκους. Δυστυχώς, σε πότισε χολή και όξος. Άθεοι δημοσιογράφοι, φθονεροί θεολόγοι, κληρικοί όλων των βαθμών σε διέβαλαν, σε συκο­φάντησαν, σε αδίκησαν, για να σε πλήξουν. Και σε σένα εφαρμόσθηκε ο λόγος, που είπε ο Χριστός για τους μαθητές του: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξωσι» (Ιωαν. 15:20).

Τέλος, όπως το παράνομο και αντικανονικό Συνέδριο των Ιουδαί­ων, δηλαδή οι Γραμματείς, Ιερείς και Αρχιερείς, δίκασε και κατεδίκασε το Χριστό σε σταυρικό θάνατο, έτσι και σημερινοί Αρχιερείς και Πατριάρχες, με τη λεγομένη «Μεί­ζονα και Υπερτελή Σύνοδο» του Φαναριού, σε δίκασαν και σε κατεδίκασαν σε πνευματικό θάνατο, όπως ενόμιζαν, με τον αφορισμό, που σου επέβαλαν, χωρίς συγκε­κριμένες κατηγορίες και χωρίς απολογία, κάτι, που δεν συμβαίνει ούτε στα πολιτικά δικαστήρια. Η ηρωοτόκος Ναύπακτος δεν γεννά τέκνα άξια αφορισμού, αλλά γεννά ήρωες, μαχητές και αγωνιστές υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Δειλούς και άνανδρους να τους αναζητήσουν αλλού.

Αφώρισαν εσένα, τον ομολογητή της Πίστεως, ενώ δεν τόλμησαν να αφορίσουν μεγάλους ασεβείς, αιρετικούς και βλασφήμους. Ισχύει και για σένα, αδελφέ Νικόλαε, ο λό­γος του Χριστού: «Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5:11-12).

Ένας τέτοιος όμως αφορισμός, σύμφωνα με τους Κανόνες της Εκκλησίας, είναι αντικανονικός και άκυρος και επιστρέφει στα κεφά­λια εκείνων που τον επέβαλαν. Γι’ αυτό και οι πιστοί και συνειδητοί χριστιανοί τον έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα, εσένα δε εμπιστεύτηκαν ακόμη περισσότερο.

Δυστυχώς, σ’ αυτό το ανοσιούργημα συμμάχησε και η Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος. Αντί να διαμαρτυρηθή, διότι εσύ, Νικόλαε, δεν ανήκες στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου, αλλά στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, οι δεσποτάδες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δέχθηκαν σιωπηρά ένα τέτοιο αφορισμό.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο έ­στειλες επιστολή στον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, για να θέση το θέ­μα του αφορισμού σου ενώπιων της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελ­λάδος και να τοποθετηθούν επ’ αυτού. Ο αρχιεπίσκοπος όμως σε αγνόησε, σε περιφρόνησε και πέ­ταξε την επιστολή σου στον κάλα­θο των αχρήστων. Δειλοί και άναν­δροι τρέμουν τον αρχιοικουμενιστή Πατριάρχη! Αλλά η Αποκάλυψι του Ιωάννου λέγει: «Τοις δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ό εστιν ο θάνατος ο δεύτε­ρος» (Αποκ. 21:8).

Σε επισκόπους και αρχιεπισκόπους, που τρέμουν μη τυχόν και δυσαρεστήσουν τον αρχιοικουμενιστή Βαρθολομαίο, αρμόζει ο λό­γος, που είπε ο μακαριστός π. Αυγουστίνος Καντιώτης, επιστρέφοντας από συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, όταν τον ρώτησαν: «Γέ­ροντα πώς τα πήγατε σήμερα;». Και η απάντησί του ήταν: «Παιδιά μου, με ψόφια σκυλιά κυνήγι δεν γίνε­ται». Αυτά είναι λόγια αγίου Ιεράρχου. Και αυτό το περιστατικό μου το είπες εσύ, αγαπητέ Νικόλαε.

Με τέτοια επισκοπίδια πώς θα πάη «μπροστά» η Εκκλησία, για να δοξάζεται ο Τριαδικός Θεός;

Παρά τις εις βάρος σου κατηγο­ρίες, συκοφαντίες, διωγμούς και αδικίες, εσύ είχες μεγάλη συγχωρητικότητα. Πολλές φορές μου έλε­γες: «Γιώργο, πίστεψέ με, πως δεν κρατώ σε κανένα κακία. Προσεύχο­μαι στο Θεό να τους φωτίση και να μετανοήσουν, γιατί η κόλασι δεν υποφέρεται».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής σου, αγαπητέ Νικόλαε, δοκιμάσθη­κες με πολλές ασθένειες, που σε πολιόρκησαν, όπως οι μέλισσες το κηρίον, για να κάμψουν το φρόνημά σου και την αγωνιστικότητά σου για την Ορθοδοξία. Υπέμενες ό­μως τον σταυρόν, που σου έδωσε ο Κύριος, γνωρίζοντας, ότι μέσα από αυτή τη δοκιμασία θα εξέλθης, σαν από χωνευτήριο, χρυσός καθαρός για την επουράνια Βασιλεία.

Αγαπητέ Νικόλαε, είχες πιστεύσει, και η πίστι σου αυτή έγινε βίω­μα, πως το πολίτευμα δεν είναι ο παρών κόσμος, αλλά ο ουρανός, και με αυτή την πίστι ρύθμιζες τη ζωή σου και την έξοδόν σου. Για όλα όσα προσέφερες, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος έχει κάθε λόγο να σε ευγνωμονή και να καυ­χάται και σεμνύνεται για ένα τέ­τοιο θεολόγο. Όταν δε λέγω Εκ­κλησία, δεν εννοώ τους επισκόπους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που τήρησαν εχθρική ή αδιάφορη στάσι απέναντί σου, για να μη δυσαρεστήσουν άθεους, κοσμικούς και προπαντός τον αρχιοικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά εννοώ τους πολλούς συν­ειδητούς λαϊκούς χριστιανούς, τους περισσοτέρους ιερείς και τους ελαχίστους αρχιερείς. Αυτοί αποτελούν τη ζωντανή Εκκλησία του Χριστού.

Ευχαριστώ και δοξάζω τον Τρια­δικό Θεό, που είχα ένα τέτοιο συγχωριανό, συμφοιτητή και γνήσιο φίλο και ήμουν ένας από τους στε­νούς σου συνεργάτες, και παρακα­λώ τον Κύριό μας να αναδείξη άξι­ους συνεχιστές του έργου σου στους σημερινούς καιρούς της με­γάλης αποστασίας, όπου ο Οικου­μενισμός δεν είναι πρόδρομος του Αντίχριστου, αλλά ο ίδιος ο Αντίχριστος, το πνεύμα του οποίου κυ­ριαρχεί πλέον επί της γης. Αγαπητέ Νικόλαε, ύστερα από εξήντα περίπου χρόνια ανιδιοτελούς προσφοράς στην Ορθόδοξη Εκκλησία εσίγησε οριστικά η φωνή σου, η οποία, με το βροντώδες, αφυπνιστικό και ελεγκτικό σου κή­ρυγμα, συνήρπαζε τα πλήθη. Έφυγες από την πρόσκαιρη αυτή ζωή, για να λάβης τον στέφανο της δό­ξης από τον Αγωνοθέτη Κύριο και να απολαμβάνης τη μακαριότητα στην απέραντη αιωνιότητα, όπως συνήθιζες να λέγης, σφραγίζοντας τις ομιλίες σου.

Αγαπητέ μας διδάσκαλε, σε πα­ρακαλούμε να μη παύσης να πρεσβεύης μαζί με τον π. Αυγουστίνο στον Κύριον και Θεόν μας και για τη δική μας σωτηρία.

Καλή συνάντησι στην επουράνιο Βασιλεία του Θεού.