Ό,τι και να σοφισθούν και μηχανευθούν κάποιοι μεγαλόσχημοι κληρικοί
που σκέπτονται, ομιλούν, γράφουν και ενεργούν με κριτήρια, όρους,
προυποθέσεις και κατηγορίες “πολιτικής ορθότητας”, προκειμένου τις
στρεβλές τους θέσεις να τις λανσάρουν ως γνήσια εκκλησιαστικές δεν
πρόκειται να πετύχουν τίποτε.
Οι
ορθοφρονούντες κληρικοί και λαικοί, η γνήσια και όχι κίβδηλη
εκκλησιαστική συνείδηση, εν προκειμένω, γνωρίζει να “ζυγίζει” πρόσωπα
και καταστάσεις επί τη βάσει του απολύτου κύρους και αιωνίας ισχύος
αγιογραφικού και αγιοπατερικου λόγου και των εν Αγίω Πνεύματι
τεθεσπισθέντων Θείων και Ιερών Κανόνων.
Η Εκκλησιαστική
μας Ιστορία, τις συνόδους εκείνες ,που δε συντόνισαν τις εργασίες τους
με την πνοή του Παρακλήτου, Τον Οποίο εξόρισαν από τις αίθουσες των
συνεδριάσεών τους, αλλά με την πνοή κάποιου άλλου πνεύματος υπό την
επήρεια του οποίου έλαβαν τις αποφάσεις τους, τις στιγμάτισε εις τον
αιώνα με τον ήκιστα τιμητικό και κολακευτικό χαρακτηρισμό “ληστρικές“.
“Φιλοδοξούν” άραγε, κάποιοι εκ των ποιμένων, να συνδέσουν το όνομά τους με μία τέτοια σύνοδο;
Για μία, πάντως, φορά ακόμη έλαβαν “διαζύγιο” απ τον πιστό λαό σπεύδοντας να ευθυγραμμισθούν με τις politically correct υποθήκες της Νέας Τάξης κατασκανδαλίζοντας το διαρκώς προδιδόμενο ποίμνιο.
Λ.Ν.