Εκκλησιαστικες αποφασεις ερημην του ευσεβους λαου εινε ακυρες

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«Κόρακες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξέλθετε τῆς Κιβωτοῦ» σελ. 36

Ἐκ­κλησιαστικὲς ἀποφάσεις ἐρήμην τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ καὶ ἀντίθετες μὲ τὸ φρόνημά του δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν. Οἱ Πράξεις τῶν ἀ­ποστόλων, ποὺ περιγράφουν τὴν πρώτη Σύν­οδο τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἀποστολικὴ Σύνοδο, λένε γιὰ τὸν τρόπο λήψεως τῶν ἀποφάσεών της· «Ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυ­τέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ» (Πράξ. 15,22). Ἀκοῦτε, κύριοι, ὅσοι κεκλεισμένων τῶν θυρῶν παίρνετε ἀποφάσεις γιὰ λογαριασμὸ τῆς Ὀρθοδο­ξίας καὶ τῶν ὀρθοδόξων; Τί εἶστε σεῖς, ἀνώτεροι τῶν ἀποστόλων; Τόσο μεγάλη ἰδέα ἔχετε γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας;
Ἕνα παράδειγμα Συνόδου ποὺ δὲν ἀνεγνώ­ρισε ἀλλ᾽ ἀπεδοκίμασε ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνεί­δησι, εἶνε ἡ ἐν Ἐφέσῳ συγκληθεῖσα τὸ 449 μ.Χ. πολυαριθμότατη Σύνοδος. Κατὰ τὸν ἱστο­ρικὸ Βασίλειο Στεφανίδη, ἡ Σύνοδος αὐτὴ συνῆλ­θε ὑπὸ τὸ κράτος βίας καὶ τρομοκρατίας, ποὺ ἀσκοῦσαν σκληροὶ στρατιῶτες, φανατικοὶ μοναχοὶ φερμένοι ἀπὸ ἀλλοῦ, χεροδύναμοι ναῦ­τες καὶ κακότροποι «παραβολάνοι» (νοσοκόμοι καὶ νεκροθάφτες). Ὅταν ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανὸς σηκώθηκε νὰ ὑπερασπίσῃ τὸ δόγμα περὶ τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ, ἀκούστηκαν κραυγές, ὑψώθηκαν ῥαβδιὰ καὶ σφιγμένες γροθιές, ἔπεσαν χαστούκια καὶ κλωτσιές. Ὁ Φλαβιανὸς ζήτησε νὰ καταφύγῃ κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα, ἀλλὰ κι ἀπὸ ᾽κεῖ σπρώχνοντας καὶ χτυπώντας τὸν πέταξαν ἔξω ἀπ᾽ τὸ ναό, τὸν καθαίρεσαν καὶ τὸν ἐξώρισαν. Τὰ ἔκτροπα βεβαίωσαν κατόπιν πα­ριστάμενοι ἱεράρχες, ποὺ ἐνώπιον τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡμολόγησαν· «Οὐδείς (ἐξ ἡμῶν) συνῄνεσε· βίᾳ ἐγένετο· βίᾳ μετὰ πληγῶν· εἰς ἄγραφον χάρτην ὑπεγράψα­μεν…· ὅπου ξίφη καὶ βάκλα (=ῥαβδιά), ποία σύν­οδος;» (Mansi, Πρακτ. Δ΄ Οἰκ. Συν.). Γιὰ τὰ ἔκτροπα αὐτὰ ὁ λαὸς ὠνόμασε τὴν Σύνοδο αὐτὴ λῃστρικήν.
Ἡ τελευταία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄), συνῆλθε τὸ 787 μ.Χ.. Ἀ­πὸ τότε μέχρι σήμερα ἔχουν περάσει 12 αἰ­ῶνες. Κάποιος εἶπε, ὅτι αὐτοὶ ἦταν αἰῶνες συνοδι­κῆς ἀπραξίας. Ἀλλὰ κάνει λάθος.

Την Ορθοδοξη σφραγιδα μιας συνοδου τη θετει

η αγρυπνούσα και γρηγορούσα εκκλησιαστική συνείδηση και όχι οι επίσκοποι που τη συνεκάλεσαν και συμμετείχαν σε αυτή.

Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος φροντίζει να συντονίσει τις εργασίες της με την πνοή του Παναγίου Πνεύματος.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος συνέρχεται προκειμένου να οριοθετήσει την Ορθόδοξη Πίστη σε σχέση με την πανσπερμία των αιρέσεων, πλανών και ετροδιδασκαλιών που λυμαίνονται το σύγχρονο κόσμο.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν διστάζει να κατονομάσει ως αιρέσεις τους παπικούς και τους προτεστάντες και να τους καλέσει στην εν μετανοία επιστροφή τους στη μάνδρα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας από τον κορμό της οποίας αποκόπηκαν.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν ευτελίζει κάθε έννοια συνοδικότητος.
Σε μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδο εκπροσωπούνται όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και όχι μερικές.

Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν συγκαλείται προκειμένου να εξυπηρετήσει γεωπολιτικές σκοπιμότητες, ούτε επισκιάζονται οι εργασίες της από την καταθλιπτική παρουσία ενστόλων.
Σε μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδο ειναι αδιανόητες «καλλιτεχνικές» εκδηλώσεις που νοθεύουν το Ορθόδοξο Ήθος.
Δεν είναι νοητό, πρωταγωνιστές της προπαρασκευής, της συγκλήσεως και των εργασιών μίας γνησίως Ορθοδόξου συνόδου αλλά και ουσιαστικοί διαμορφωτές και συντάκτες τόσο των προσυνοδικών όσο και των τελικών κειμένων που απευθύνονται συνοδικώς προς το σώμα της Εκκλησίας να είναι πρόσωπα από ετών υπόδικα ενώπιον της αδιαφθόρου πανορθοδόξου εκκλησιαστικής συνειδήσεως.
Την Ορθόδοξη σφραγίδα μίας συνόδου τη θέτει η αγρυπνούσα και γρηγορούσα εκκλησιαστική συνείδηση που αναλόγως την αποδέχεται ή την απορρίπτει και όχι οι επίσκοποι που τη συνεκάλεσαν και συμμετείχαν σε αυτή.
Από πότε ισχύουν τα αντίθετα;
Αυτά δεν τα γνωρίζουν οι συντάκτες του συνοδικού ανακοινωθέντος;