Επιτέλους,Πατέρες αντισταθείτε, στο δεσποτισμό, μη χειραγωγείσθε, πράξετε κατά συνείδηση.
Καλά πληροφορημένες πηγές του Ιστολογίου μας,
μέσα από τα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν
τη φημολογία της εσπευσμένης συγκλήσεως Ιερατικής συνάξεως.
Η σύναξις θα λάβει χώρα στα γραφεία της Βογατσικού 7, στην αίθουσα συνεδριάσεων του μητροπολιτικού μεγάρου, την προσεχή Πέμπτη, 23 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 10:00 το πρωΐ.
Κάθε προσπάθεια να πραγματοποιηθεί βιαστικά και εν κρυπτώ, είναι εκ του
πονηρού. Ανακοίνωση της σύναξης δεν υπάρχει καν στην Ιστοσελίδα της
μητρόπολης. Κάποιοι ιερείς δεν ενημερώθηκαν λόγω της ιδιαίτερης σχέσης τους με τον π.Νικόλαο Μανώλη.
Ο κλήρος της πόλεως του Αγίου Δημητρίου, έχει την ιστορική ευθύνη να πάρει θέση. Το διακύβευμα είναι η Ορθόδοξη Πίστη.
Να προσέξει να μην παρασυρθεί από απειλές και δεσποτικές επιταγές… όπως
ο ίδιος κλήρος έκανε προ δύο ετών και ύστερα από “μητροπολιτικό
εξαναγκασμό” υπέγραψε, ένα μεγάλο τμήμα αυτού, ντροπιαστικό κείμενο σε
σχέση με τον π. Νικόλαο…
Ο π.Νικόλαος Μανώλης με την μαρτυρική απόφασή του, να διακόψει το μνημόσυνο του Επισκόπου του, αποτειχιζόμενος εντός της Εκκλησίας από την αίρεση, έκανε
χρήση του έσχατου μέσου που μας παρέδωσαν οι Θειότατοι Πατέρες.
Εφάρμοσε τον ΙΕ΄ κανόνα της Πρωτοδευτέρας συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου, ο
οποίος αποτελεί αναφέρετο δικαίωμα κάθε ιερωμένου και κάθε λαϊκού. Η
απόφασή του αυτή έχει έναν και μοναδικό σκοπό, να επαναφέρει τον Επίσκοπό του και τους συν αυτώ, στην Ορθοδοξία. Όλοι οι κληρικοί της Μητροπόλεως γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τις λεπτομέρειες της διώξεως του.
Με
την τροπή που πήραν τα πράγματα, από τη Σύνοδο της Κρήτης, τη στάση της
Εκκλησίας της Ελλάδος και το κείμενο Προς το Λαό, δικαιώνεται ο
π.Νικόλαος για τη συνεχή, “ενοχλητική”, και ελεγκτική στάση που είχε εξ’ αρχής.
Είναι λοιπόν ιστορική η στιγμή για την ευθύνη που έχουν όλοι οι κληρικοί της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά, στις δύσκολες αυτές ώρες που περνά η Ορθοδοξία μας. Δεν είναι ώρα για περίσσια κουτσομπολιά στους δρόμους της Θεσσαλονίκης από μεγαλόσχημους αρχιμανδρίτες, που αποφαίνονται εμπαθώς για το πρόσωπο του σεβαστού και αγωνιστή πνευματικού μας πατρός, ευχόμενοι την καθαίρεσή του!
Καλείστε να επιστρατεύσετε το δικό σας προσωπικό Ορθόδοξο βίωμα. Τώρα είναι η ώρα της ομολογίας. Τουλάχιστον μην παίρνετε στο λαιμό σας αθώους. Πατέρες αντισταθείτε, μη χειραγωγείσθε, πράξετε κατά συνείδηση.
Ραντεβού με την Ιστορία λοιπόν, όλοι να βρεθούμε την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου στις 9:30 πμ. στην οδό Βογατσικού 7.
Κάθε φωνή ιερέως που θα ζητά την τιμωρία και καθαίρεση του πατρός, θα την εκλάβουμε ως φωνή του αδελφοκτόνου Κάιν. Κάθε φωνή όμως που θα στηρίξει τον πνευματικό μας πατέρα, θα βρει συμπαραστάτες όλους μας στον ιερατικό του αγώνα.
Σχόλιο: Μὲ τὰ ζητήματα τῆς Πίστεως
δέν ...παίζουμε! Ἄλλη μιὰ φορὰ θὰ μᾶς λοιδορήσουν· θὰ ποῦν ὅτι καὶ αὐτὴ τὴν στιγμὴ
ποὺ κάποιος ἐπὶ τέλους βρῆκε τὸ κουράγιο καὶ τὴ δύναμη νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνο
τοῦ Οἰκουμενιστῆ κ. Ἄνθιμου, ἀρχίσαμε νὰ τὰ βάζουμε ἐναντίον του. Ὅμως, μὲ τὰ
θέματα τῆς Πίστεως δέν …παίζουμε! Συμπαραστεκόμαστε στὸν γενναῖο ἀγώνα τοῦ π.
Νικολάου καὶ τῆς οἰκογένειάς του. Ὅσοι ἔχουν διωχθεῖ γνωρίζουν τί σημαίνουν ὅλα
αὐτά. Ἀλλὰ ἀποροῦμε γιὰ τὸ γεγονὸς πὼς τὰ πνευματικά του παιδιά δὲν ἔχουν καταλάβει
-καὶ ἔτσι τὸν ἐκθέτουν- τὸν πρώτιστο σκοπὸ τῆς Διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου, ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἐμπεριέχεται τόσο στὸν ΙΕ΄ Κανόνα,
ἀλλὰ στὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ἀποφύγει ὁ
κάθε πιστὸς τὴν μόλυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέψει στοὺς αἱρετικοὺς
νὰ ἀλλοιώσουν τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς ἐκ τούτου νὰ προκληθεῖ σχίσμα.
Ἄρα, αὐτὸ ποὺ γράφουν, πὼς
«Η απόφασή του αυτή (σ.σ.: τοῦ π. Νικολάου)
έχει έναν και μοναδικό σκοπό,
να επαναφέρει τον Επίσκοπό του και τους συν αυτώ, στην Ορθοδοξία», δὲν ἐκφράζει
τὴν οὐσία τοῦ πράγματος. Ἂν δηλαδή, ὑποθέσουμε ὅτι ὁ κ. Ἄνθιμος τοῦ διαμηνύσει ὅτι δὲν
πρόκειται νὰ ἀλλάξει, διότι θεωρεῖ ὅτι αὐτὸς εἶναι στὴν Ὀρθοδοξία, ἐνῶ -ἀντίθετα- θεωρεῖ ὅτι ὁ π.
Νικόλαος εἶναι στὴν πλάνη, τότε τί θὰ κάνει ὁ π. Νικόλαος; Θὰ σταματήσει τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, ἀφοῦ «ο μοναδικός σκοπός, να επαναφέρει τον Επίσκοπό του», δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτευχθεῖ;