Ο δηλητηριασμός των θεολόγων και των πιστών συνεχίζεται!

Θεσσαλονίκη:

 Συζητώντας για τη θρησκευτική συνύπαρξη σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η πλάνη των οικουμενιστών

και η λήθη των πιστών 

katanixis.gr: Σήμερα αντί σχολίου θα επισημάνουμε τα αποκαλυπτικά οικουμενιστικά ντοκουμέντα ενός και μόνου, φαινομενικά αθώου συνεδρίου. Θα παρακολουθούμε τα κίνητρα του νεοπαγούς Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας. Μέχρι πότε ο πιστός λαός του Θεού  θα “απαντά” στην πλάνη με τη… λήθη!  

Θεσσαλονίκη:  Συζητώντας για τη θρησκευτική συνύπαρξη σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η θρησκευτική συνύπαρξη στην Ελλάδα και την Ευρώπη απασχόλησε την ημερίδα που διοργάνωσε χθες το Ελληνικό Ινστιτούτο Πολιτιστικής Διπλωματίας στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης.

Κληρικοί, Αγιορείτες μοναχοί, ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και ερευνητές παρουσίασαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις γύρω από το κεντρικό θέμα της ημερίδας που είχε ως τίτλο “Η θρησκευτική συνύπαρξη: Διαθρησκειακός- Διαπολιτισμικός Διάλογος”.

Η ημερίδα ξεκίνησε με χαιρετισμούς από τα διευθυντικά στελέχη του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας.

Η πρώτη εισήγηση ήταν από τον λαϊκό πρεσβύτερο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης Δημήτριο Σοφό με θέμα “Η θέση της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην πλειοψηφικά Ορθόδοξη Ελλάδα”. Ο κ. Σοφός ξεκίνησε την ομιλία του με μια σύντομη ιστορική αναφορά στην αναγκαιότητα που οδήγησε στη Λουθηρανική επανάσταση και συνέχισε με ιστορική αναδρομή στην πορεία της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Ελλάδα από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα.

Έκανε λόγο για τα στερεότυπα που αποδίδονταν στους Ευαγγελικούς και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν λόγω της διαφορετικής τους θρησκευτικής πεποίθησης. “Για δεκαετίες κυριαρχούσε η άποψη ότι όποιος δεν ήταν Ορθόδοξος, δεν ήταν Έλληνας, ήταν αιρετικός. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν τα τελευταία 30- 40 χρόνια. Πλέον αναπτύσσεται διάλογος σε ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά και μεταξύ κληρικών Ορθοδόξων και Ευαγγελικών”, είπε συγκεκριμένα.

Ο κ. Σοφός μίλησε, ακόμη, για το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Ευαγγελικής Εκκλησίας η οποία έχει “οικουμενικό χαρακτήρα. Στόχος της είναι η διάδοση της Αγίας Γραφής ενώ έχει αναπτύξει στενή συνεργασία με την Ελληνική Βιβλική Εταιρεία”, επισήμανε.

Αναφερόμενος στις σχέσεις μεταξύ Ορθόδοξης και Ευαγγελικής Εκκλησίας, ο κ. Σοφός είπε ότι “σε επίσημο επίπεδο μέχρι και σήμερα δεν έχουν γίνει τα αναγκαία βήματα στον διάλογο μεταξύ μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, με το πνευματικό βάρος που διαθέτει, έχει την ευθύνη να οδηγήσει τον λαό σε πνευματική ανάταση. Δεν ειμαστε αντίπαλοι αλλά αδερφοί. Ενώ έχουμε το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης, οι Χριστιανοί αναλωνόμαστε στην εσωστρέφεια. Υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους μπορούμε να συνεργαστούμε για να φέρουμε το σωτηριολογικό μήνυμα στον σύγχρονο άνθρωπο”.

Ο αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Λεμοντζής, Διδάκτωρ Θεολογίας, στην ομιλία του “Ορθοδοξία και αίρεση στην Ευρώπη”, ανέλυσε τι σημαίνει αίρεση, πώς λειτουργούν οι αιρετικοί και παρουσίασε τα διαφορετικά μοντέλα ερμηνείας που υπάρχουν για την αίρεση, με βάση διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις. “Στρατολογούνται μέλη που μετατρέπουν την ιδεολογία της ομάδας σε δόγμα. Αυτό οδηγεί στο φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού και την άρνηση της κοινωνίας. Η αίρεση πρεσβεύει μια θρησκευτική ιδεολογία που δίνει στους πιστούς οπαδούς της μια συγκεκριμένη ταυτότητα σε σχέση με τον Θεό και την κοινωνία. πολλές φορές δρα πέρα ή σε αντίθεση με τους νόμους της κοινωνίας”, εξήγησε ο π. Θεόφιλος.

Κλείνοντας, παρουσίασε την ορθόδοξη πρόταση για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. “Η ορθοδοξία σέβεται τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκφράζει την άποψη ότι ο άνθρωπος κατέχει την κύρια θέση έναντι των θεσμών και όχι το αντίστροφο. Το πνεύμα της ορθοδοξίας είναι ανανεωτικό, εκσυγχρονιστικό, καινοτικό. Αν η αίρεση διχάζει, η ορθοδοξία ενώνει”, τόνισε ο ομιλητής.

“Το Αγιορείτικον καθεστώς ως πρότυπον διακυβερνήσεως” ήταν το θέμα της εισήγησης του πατρός Μάξιμου Ιβηρίτη από την ομώνυμη μονή του Αγίου Όρους. “Το αυτοδιοίκητο του Αγίου Όρους αποτελεί τρόπο του ζην και του σκέπτεσθαι για τους μοναχούς. Το Άγιον Όρος έχει οικουμενικότητα. Μονάζουν σε αυτοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Αποτελεί ζωντανό πανορθόδοξο μοναχικό κέντρο”, εξήγησε ο ομιλητής.

Ο π. Μάξιμος μετέφερε ρήσεις πολιτικών ηγετών και διακεκριμένων προσωπικοτήτων για το Άγιον Όρος από την εμπειρία της επίσκεψής τους σε αυτό. Υπογράμμισε, ακόμη, ότι “το Άγιον Όρος βλέπει τους ανθρώπους ως εικόνες Θεού και όχι ως αριθμούς. Την αντιμετώπιση αυτή πρέπει να υιοθετήσει και η ΕΕ”. Όσο για τον διαθρησκειακό διάλογο, ο Αγιορείτης πατέρας ανέφερε ότι είναι “ανυπόκριτη αγάπη, σεβασμός προς τον άνθρωπο, τη φύση και όλα τα δημιουργήματα του Θεού”.

Για μια σημαίνουσα εκκλησιαστική προσωπικότητα, τον πρωτοπόρο Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα μίλησε ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Κεφαλούρος, υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ. “Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, πρότυπο εκκλησιαστικής διπλωματίας” ήταν ο τίτλος της εισήγησης του π. Ιουστίνου στην οποία έκανε λόγο για τη ζωή, την προσωπικότητα και το έργο του Πατριάρχη, μέσα από αφηγήσεις και λόγια του ίδιου. Ακόμη, υπογράμμισε τα στοιχεία που τον ξεχώριζαν “από τους μέτριους και τον κατέστησαν άριστο εκκλησιαστικό άντρα”, όπως τον χαρακτήρισε.

      “Δεν ήταν δυνατός θεολόγος αλλά έβλεπε εκατό χρόνια μπροστά. Δεν ήταν φορμαλιστής. Έβλεπε πέρα από τα στεγανά που του δημιουργούσε μια ολόκληρη παράδοση”, ανέφερε ο π. Ιουστίνος. Μιλώντας για την προσφορά του Αθηναγόρα στην οικουμενική κίνηση στην οποία υπήρξε “πρωτοπόρος”, ο π. Ιουστίνος επισήμανε ότι “ο Αθηναγόρας άνοιξε μια πόρτα που ήταν κλειστή για χίλια χρόνια με την Καθολική Εκκλησία. Έχτισε μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης πάνω στην οποία κινούμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι σήμερα στην οικουμενική κίνηση”.

“Διαχριστιανικές και διαθρησκευτικές σχέσεις στη διδασκαλία της Β΄ Βατικανής Συνόδου της Καθολικής Εκκλησίας” ήταν το θέμα το οποίο ανέπτυξε ο καθηγητής στο ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας κ. Σους Ισσάμ. Ο κ. Ισσάμ υπογράμμισε τη σημασία του διαλόγου στις διαχριστιανικές σχέσεις, επισημαίνοντας ότι “η φροντίδα για την ενότητα των Χριστιανών σχετίζεται με την ανανέωση στους κόλπους της Εκκλησίας”.

Ο αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας θρησκειών στο Τμ. Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ κ. Απόστολος Κραλίδης παρουσίασε τις “Κοινότητες ανατολικών θρησκειών στην Ευρώπη: εικόνα συνύπαρξης ή αντιπαράθεσης;”. Ο ομιλητής έκανε λόγο για τον βουδισμό, τον σικχισμό, τον ζωροαστρισμό και τις κινεζικές θρησκείες, όπως ο ταοϊσμός. “Οι μεγαλύτερες κοινότητες ανατολικών θρησκειών στην Ευρώπη είναι οι Βουδιστές. Προέρχονται κυρίως από την Κίνα. Δεν ανήκουν όλες στην ίδια παράδοση. Ο μεγαλύτερος αναλογικά αριθμός βουδιστικών ναών βρίσκεται στη Γαλλία”, εξήγησε ο κ. Κραλίδης.

“Η ίδρυση βουδιστικών κοινοτήτων στην Ευρώπη αντιμετωπίστηκε εξ αρχής με συμπάθεια και πνεύμα ανοχής. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζεται ο βουδισμός ως επίσημη θρησκεία. Ο βουδισμός είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία στον δυτικό κόσμο”, επισήμανε.

Έκλεισε την ομιλία του συμπεραίνοντας ότι “οι κοινότητες ανατολικών θρησκειών στην Ευρώπη συνυπάρχουν αρμονικά, ειρηνικά και ευημερούν σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει κλίμα αποδοχής, θρησκευτικής ελευθερίας και ισονομίας”.

“Ο Άλλος στο Ισλάμ: Ιστορική προσέγγιση” ήταν το θέμα της εισήγησης του επίκουρου καθηγητή του Τμ. Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ κ. Χασάν Μπαντάουι το οποίο παρουσίασε η κόρη του και υποψήφια διδάκτωρ στο Τμ. Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Πολιτισμικής Διαχείρισης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου κ. Εβίνα Μπαντάουι. Στην εισήγηση παρουσιάστηκαν οι διαφορετικές τάσεις ερμηνείας του Ισλάμ. “Το Ισλάμ είναι θρησκεία, πολιτική και πολιτισμός. Για να κατανοηθεί η προσέγγιση του Άλλου από το Ισλάμ, είναι απαραίτητη η ιστορική και κοινωνική γνώση του σχηματισμού του Ισλάμ από την πρώτη κοινότητα που ίδρυσε ο Μωάμεθ”, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

Ο καθηγητής Σλαβολογίας του Τμ. Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Κωνσταντίνος Νιχωρίτης μίλησε για “το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου ως παράγοντας θρησκευτικής συνύπαρξης στην Ευρώπη του σήμερα”. Ο κ. Νιχωρίτης έκανε λόγο για το πολύπλευρο έργο των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου καθώς και τις δυσκολίες και τις διώξεις που αντιμετώπισαν στην πορεία τους.

“Ο άγιος Κύριλλος πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου. Εκκλησία και πολιτεία αγνοούν την ημέρα αυτή και την αφιερώνουν μόνο στον Βαλεντίνο”, υπογράμμισε ο ομιλητής. Ο κ. Νιχωρίτης υποστήριξε ότι το έργο των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδιου μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τη σημερινή εποχή και στο ζήτημα των μεταναστών. “Το μοντέλο ένταξης των μεταναστών είναι η διαπολιτισμική παιδεία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση να αξιοοποιήσει όλα τα μέσα που θα οδηγήσουν τους μετανάστες σε μια εκούσια ένταξη”.

Συντονιστής των συνεδριών της ημερίδας ήταν ο δημοσιογράφος της TV100 κ. Βασιλης Κοντογουλίδης.

Ακολουθούν τα συμπεράσματα της ημερίδας όπως ανγνώστηκαν κατά τη λήξη της από τον Υποδιευθυντή του Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος, Δρ. Δογματικής Πανεπιστημίου Στρασβούργου κ. Ματθαίο Μικρόπουλο.

“        Οι Έλληνες κατά παράδοση παρουσιάζονται ανεκτικοί στα άλλα δόγματα. Ο Νόμος κατοχυρώνει όλα τα προνόμια του Έλληνα πολίτη στην Ευαγγελική Εκκλησία της Ελλάδος. Ωστόσο, όπως φαίνεται στην πράξη, οι Έλληνες δεν αποδέχονται εύκολα άλλα δόγματα.

Όλα τα μεγάλα δόγματα, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Ευαγγελικοί συνυπάρχουν αρμονικά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρώπη δεν αναγνωρίζει αίρεση μέσα στο Χριστιανισμό αλλά το δικαίωμα της ελευθερίας να πιστεύει όπου θέλει κάθε άνθρωπος. Αναγνωρίζει επίσης τον συνεχή διάλογο ο οποίος συμβάλλει θετικά στις σύγχρονες κοινωνίες της απομόνωσης και της μοναξιάς.

Ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας κατάφερε επί Πατριαρχείας του μεγάλα βήματα με άλλα δόγματα και για το λόγο αυτό θεωρείται πρότυπο εκκλησιαστικής διπλωματίας, έχοντας ως βασική του αρχή την αγάπη και την επικοινωνία με τον άλλο άνθρωπο.

Η Β’Βατικάνειος Σύνοδος έδωσε απόλυτη προτεραιότητα στις διαχριστιανικές και διαθρησκειακές σχέσεις όπως φαίνεται από τα επίσημα κείμενά της, ανοίγοντας τον δρόμο στα άλλα δόγματα να επιθυμούν την προσέγγιση και τη γνωριμία.

Το τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα από την Ανατολή εισήγαγε καινούρια θρησκεύματα στην Ελλάδα και γενικότερα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει με ήπιο τρόπο το μεταναστευτικό ρεύμα, καθώς βρίσκεται πιο κοντά στην Ανατολή σε αντίθεση με τη Δύση όπου αυτά τα ανατολικά θρησκεύματα είναι ξένα προς το πνεύμα της και γι’αυτό δημιουργούνται συχνά αντιπαραθέσεις.

Το Σύνταγμα παρέχει όλες τις προϋποθέσεις, καλύπτει πλήρως τη θρησκευτική ελευθερία και αντιμετωπίζει με σεβασμό τη διαφορετικότητα. Στην πράξη αυτό δυστυχώς δεν τηρείται, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει καταδικαστεί πολλές φορές από το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Στρασβούργο. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή νομοθεσία κάνει πράξη τη θρησκευτική συνύπαρξη, χτίζοντας ναούς και χώρους λατρείας για κάθε δόγμα και θρησκεία, ούτως ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της θρησκευτικής λατρείας των ανθρώπων.

Επιστήμη και Θεολογία: Ο ένας κλάδος συμπληρώνει τον άλλον. Η Επιστήμη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τη Θεολογία και το αντίστροφο. Η Θεολογία ασχολείται με τα της πίστεως, δηλαδή τα αόρατα, ενώ η Επιστήμη με τα ορατά! Ο κάθε κλάδος ασχολείται με τον τομέα του χωρίς να υπάρχει σύγκρουση μεταξύ τους. Η Θεολογία πραγματεύεται τα του Δημιουργού και η Επιστήμη τα των δημιουργημάτων!

Οι Διαπολιτισμικές και διαθρησκευτικές σχέσεις στην Αλβανία διέπονται δυστυχώς από τις επιλογές της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας καθώς και επηρεάζονται από αυτήν! Σαν αποτέλεσμα, βλέπουμε να υπάρχουν συγκρούσεις σχετικά με τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Αλβανία, ενώ μπορούμε να πούμε ότι οι διαπολιτισμικές διαφορές έχουν φθίνει εξαιτίας των μεταναστευτικών ρευμάτων του 1992 στην Ελλάδα.

Τα ερχόμενα προσφυγόπαιδα στην Ελλάδα πρέπει να δεχτούν φροντίδα από την πολιτική ηγεσία ούτως ώστε να αφομοιωθούν από την ελληνική κοινωνία, για να μπορέσουν να συμπορευθούν με τα ελληνόπουλα και να μην υπάρχουν ενδεχόμενες συγκρούσεις! Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προσφυγόπαιδα καλούνται να απεμπολήσουν τις ρίζες τους ή την πολιτισμική τους ταυτότητα. Αντιθέτως, καλούνται να την προσφέρουν στον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό της Ελλάδος. Αυτό αποτελεί πρόκληση για το παρόν καθώς και προοπτική του μέλλοντος, που επιζητεί την αρμονική συμβίωση όλων των παιδιών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον.

ΠΗΓΗ