Οι διάφορες «απειλές» αντι-εξουσιαστών τύπου Ρουβίκωνα ή άλλων «εξαπτέρυγων» του εκάστοτε συστήματος εξουσίας, ήταν και παραμένουν ξένα προς την Ελλάδα και τον λαϊκό παλμό
Γιατι θα κατέβω στο συλλαλητήριο Του Λεωνίδα Κουμάκη Μέλος του ΙΗΑ
Σε λίγες ώρες ο Ελληνικός λαός καλείται να εκφράσει την αντίθεση του στην χρήση του όρου «Μακεδονία» που επιχειρείται να επιβληθεί επισήμως, με την «συγκατάθεση» της Ελλάδος, στην οριστική ονομασία του κρατιδίου της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας.
Όλοι γνωρίζουν πως η αξία όλων μαζί των τυπικών «αναγνωρίσεων» είτε από εκατό, είτε από διακόσιες χώρες του πλανήτη μας έχουν πολύ μικρότερη σημασία, από την αναγνώριση που θα προσφέρει μια και μόνο χώρα: Η Ελλάδα!
Ορισμένοι εκλεγμένοι πολιτικοί της Ελλάδος φαίνονται έτοιμοι να παραδώσουν, έστω και σε σύνθετη μορφή, την επίσημη χρήση της λέξεως «Μακεδονία» η οποία αποτελεί ιστορική και πνευματική κληρονομιά της Ελλάδος και ο μόνος ο οποίος μπορεί να τους εμποδίσει είναι ο κυρίαρχος Ελληνικός λαός.
Όλοι γνωρίζουν πως είναι πολύ δύσκολο να σηκωθεί από το κάθισμα και τον καναπέ της η μάζα του Ελληνικού λαού ώστε να ορθώσει το παντοδύναμο ανάστημα της μπροστά σε διαμορφωμένες καταστάσεις και «ειλημμένες» αποφάσεις. Αυτό συνέβη μια φορά στην Θεσσαλονίκη στις 21 Ιανουαρίου 2018 αλλά δεν είναι αρκετό. Πρέπει να επαναληφθεί και στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου
2018. Ίσως και αυτό να μην αποδειχτεί αρκετό, αλλά όσο υπάρχει η Δημοκρατία στην Ελλάδα, η συνέχεια παραμένει ανοικτή.
Προσωπικά ενώνω και την δική μου, αδύναμη φωνή στο συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018
–πολλές εκατοντάδες χιλιάδες αδύναμες φωνές μετατρέπονται σε πανίσχυρη φωνή λαού την οποία καμιά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει.
Οι καθ΄ όλα συμπαθείς βόρειοι γείτονες μας της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας (Σλάβοι, Αλβανοί, Σέρβοι, Ρομά, Τούρκοι, κ.ο.κ.ε.) δυστυχώς αποτελούν απλά όργανα ποικίλων ξένων κέντρων, από το ξεκίνημα της «ιστορίας» τους μέχρι σήμερα, τα οποία αποφασίζουν αδιαφορώντας τελείως για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των δύο λαών. Έτσι σύρονται, με ψυχρό και μεθοδικό τρόπο, σε μια κατεύθυνση που υποθηκεύει όχι μόνο το δικό τους μέλλον αλλά και το δικό μας, με αλυτρωτικές νάρκες οι οποίες τοποθετούνται έντεχνα προς μελλοντική αξιοποίηση στην πολύπαθη περιοχή των Βαλκανίων.
Η ακομμάτιστη, χωρίς «καπελώματα» οργάνωση της εκδήλωσης με «μπροστάρηδες» όλες τις Μακεδονικές Ενώσεις του κόσμου και μια πραγματική Κυρία της διασποράς που αγωνίζεται ανιδιοτελώς για ολόκληρες δεκαετίες με βαρύ οικονομικό και προσωπικό «τίμημα», οι άψογοι επαγγελματίες - εθελοντές της συντονιστικής επιτροπής που φροντίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια της μεγάλης συγκέντρωσης, οι γνήσιοι πατριώτες της Μακεδονίας που αγωνίζονται για την αποτροπή της πολιτισμικής άλωσης που επιχειρείται στην Μακεδονία μας με την χρήση πακτωλού «θολών» χρημάτων, οι Έλληνες της διασποράς αλλά και οι εγχώριοι πατριώτες από ολόκληρη την Ελλάδα που έβαλαν το χέρι βαθειά στην τσέπη τους για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές ανάγκες του εγχειρήματος, αποτελούν εγγύηση της ανόθευτης έκφρασης της αντίθεσης του Ελληνικού λαού στην επιχειρούμενη «εκχώρηση» της πολιτισμικής του κληρονομιάς.
Δεν είναι συνηθισμένο στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία, οι Έλληνες να αφήνουν στο σπίτι τους ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις συμμετέχοντας σε ένα ακηδεμόνευτο πολιτικά συλλαλητήριο για ένα κοινό σκοπό. Ζωντανό παράδειγμα, ο 93χρονος Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες – και όχι μόνο.
Το γεγονός αυτό πολλαπλασιάζει την αναγκαιότητα της φυσικής παρουσίας όσο το δυνατόν περισσότερων Ελλήνων στο συλλαλητήριο, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές τους πεποιθήσεις. Οι καθ΄ όλα αναμενόμενες
«προσκολλήσεις»
προσώπων που θορυβούν με «αγώνες» λίγων εβδομάδων προς άγραν δημοσιότητας, θα ξεχαστούν το βράδυ της Κυριακής και δεν αμαυρώνουν στο ελάχιστο τον συνολικό πυρήνα των αγνών προθέσεων των συν-διοργανωτών και των δεκάδων φορέων - υποστηρικτών του συλλαλητηρίου.
Οι διάφορες «απειλές» αντι-εξουσιαστών τύπου Ρουβίκωνα ή άλλων «εξαπτέρυγων» του εκάστοτε συστήματος εξουσίας, ήταν και παραμένουν ξένα προς την Ελλάδα και τον λαϊκό παλμό. Με τις ενέργειες και τις δηλώσεις τους επιχειρούν βέβαια να φοβίσουν τον κόσμο. Προσωπικά πιστεύω πως πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: Δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης!
Επί πλέον, οι κατά νόμο υπεύθυνοι για την εξασφάλιση της τάξης και της ανεμπόδιστης έκφρασης της λαϊκής βούλησης, είναι βέβαιο πως θα εκπληρώσουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους παρέχοντας πλήρη ασφάλεια σε όλους ανεξαιρέτως τους συμμετέχοντες.
Συμπέρασμα: Κανένας πολιτικός, ως εντολοδόχος του Ελληνικού λαού, δεν «νομιμοποιείται» να διαθέσει πολιτιστικούς θησαυρούς της χώρας του στο πλαίσιο μιας διακηρυγμένης αντίθεσης του λαού που εκπροσωπεί. Η «φωνή λαού, οργή Θεού» αποτελεί υπέρτατη και αδιαπραγμάτευτη δύναμη από την οποία πηγάζει η εξουσία του. Όποτε την αγνοεί, το πληρώνει πανάκριβα.
Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη επιτυχία της συγκέντρωσης θα αποτελέσει σίγουρα ένα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της Ελληνικής κυβέρνησης το οποίο θα πρέπει να αξιοποιήσει δεόντως. Όλοι οι Έλληνες που θα βρεθούν στο συλλαλητήριο, δεν θα εκφράσουν μόνο την αντίθεση τους στην χρήση του όρου «Μακεδονία» στην οριστική ονομασία του γειτονικού κρατιδίου της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Θα προσφέρουν και τεράστια διαπραγματευτική δύναμη στην Ελληνική πολιτική εξουσία. Ευχόμαστε ολόψυχα να την αξιοποιήσει δεόντως!
Τελος
