Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης καὶ Ἀριστοφάνης

Σχόλιο στὸν ἐν Βιέννῃ λόγο τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη

Του καθηγητού Αδαμάντιου  Τσακίρογλου

 

Δὲν χάνει εὐκαιρία ὁ πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης νὰ τραβήξει πάνω του τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας καὶ νὰ δείξει πόσο πιστὸς ὑπηρέτης εἶναι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δὲν εἶχαν ἀκόμα προλάβει νὰ τελειώσουν οἱ ἑορτασμοὶ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὁ δίγλωσσος ὑποτιθέμενος ὀρθόδοξος ἱεράρχης Βαρθολομαῖος μετέβη ἀεροπορικῶς στὴν Βιέννη γιὰ νὰ βγάλει λόγο κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Στὸν λόγο αὐτόν, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖται ὡς ὑποδειγματικὸς λόγος στὰ σεμινάρια σαλαμοποίησης/ἀλλαντικοποίησης, διάδοσης σύγχυσης καὶ διαστρέβλωσης ἐννοιῶν καὶ δογμάτων, ἀναφερόμενος ἐμμέσως πλὴν σαφῶς στὶς ἀντιδράσεις ὀρθοδόξων ἐνάντια στὴν αἵρεση ποὺ αὐτὸς μανιωδῶς καὶ στανικῶς προωθεῖ, αὐτὸς ποὺ μερικὲς ὧρες πρὶν εἶπε τὸ «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν» εἶπε μεταξὺ ἄλλων: «Ο διαθρησκειακός διάλογος δεν σημαίνει μία σχετικοποίηση της δικής μας πίστης, ούτε την αποδυνάμωση ή ακόμα και την άρνηση της δικής μας θρησκευτικής ταυτότητας, αλλά εμπλουτίζει ταυτότητες και προφανώς οδηγεί στην αλλαγὴ νοοτροπίας και στάσης απέναντι στον άλλο. Μπορεί να θεραπεύσει τις προκαταλήψεις και να προωθήσει ένα πνεύμα αλληλεγγύης και ειρήνης».

 Μὰ κύριε, ὑποτιθέμενε ὀρθόδοξε ἱεράρχα, ἂν ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος δὲν σχετικοποιεῖ τὴν πίστη μας, γιατὶ ἐπιθυμεῖς καὶ στανικῶς προσπαθεῖς, ὅπως ἐσὺ διατρανῶς κηρύττεις, νὰ τὴν ἐμπλουτίσεις καὶ νὰ τῆς ἀλλάξεις νοοτροπία; Δὲν σοῦ ἀρκεῖ ὅπως εἶναι; Δὲν ἦταν μέχρι τώρα σωστή; Ἄρα γιὰ σένα καὶ τὸ οἰκουμενιστικό σου ἐπιτελεῖο, ἡ Ὀρθοδοξία εἶχε μέχρι τώρα ἕνα ἐσωστρεφή, προκαταλημένο χαρακτῆρα ποὺ στεροῦταν ἀγάπης καὶ πνεύματος εἰρήνης. Πνεῦμα τὸ ὁποῖο ἐσύ, ὁ σημερινὸς σωτήρας τῆς Ἐκκλησίας, «ὁ πρῶτος», «ὁ ἡγέτης», «ὁ ὀρθόδοξος ἀλάθητος Πάπας» «ἡ θεολογικὴ αὐθεντία», θέλεις νὰ διαφημίσεις καὶ νὰ διαδώσεις.

Καὶ συνεχίζει ὁ θρησκευτικὸς δημαγωγὸς Βαρθολομαῖος ἀναφερόμενος στὸ 18^ο ἄρθρο τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ Ο.Η.Ε.: «κάθε άτομο έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία για αλλαγή θρησκείας ή πίστης όπως και την ελευθερία, μόνο ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, να εκδηλώνει τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του με τη διδασκαλία, την πρακτική, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών».

Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἀριστοφάνης θὰ παρομοίαζε τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο μὲ τὸν Κλέονα, τὸν δημαγωγὸ ποὺ μιλοῦσε γιὰ δημοκρατία καὶ ἀντὶ αὐτῆς προωθοῦσε τὴν δική του δικτατορία καὶ μὲ τὸν ἀκόμα σὲ ἦθος χειρότερο ἀντίπαλό του ἀλλαντοποιό, γιατὶ στοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε εἶναι δύσκολο νὰ μὴν διακωμωδίσεις ττὶς τραγικὲς προσωπικότητες ποὺ μᾶς περιβάλλουν.

Μὰ κ. Βαρθολομαῖε, σύγχρονε πιστοκάπηλε Κλέονα, κατὰ τὸν Ἀριστοφάνη στοὺς «Ἱππεῖς» (1399) σύγχρονε ἀλλαντοποιέ «συμφύρων τὰ τῆς πίστεως πράγματα, ὅτι καὶ οἱ μάγειροι τὰ κρέα μιγνύουσι», ποὺ νοθεύεις τὰ δόγματα, ὅπως οἱ ἀλλαντοποιοὶ τὰ κρέατα, ἐὰν εἶναι ἔτσι καὶ κηρύττεις τὴν ἐλευθερία, γιατὶ διώκεις ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ γενικὰ ὅποιον πιστὸ διαφωνεῖ μαζί σου καὶ θέλει νὰ διατηρήσει τὴν πίστη του ἀνόθευτη; Γιατὶ κόβεις μισθούς, ἀπαγορεύεις τὴν τέλεση ἱερουργιῶν, ὑβρίζεις ὡς φανατικούς, ὅσους θέλουν σὲ ἀντίθεση μὲ σένα νὰ παραμείνουν Ὀρθόδοξοι; Γιατὶ ἐπιβάλεις μὲ ἀπειλὲς τὴν γνώμη σου σὲ ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ γιατὶ διεκδικεῖς πρωτεῖα ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχουν;

Τὶ νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὴν διγγλωσία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Ἀλλὰ ἂν παραλλάξουμε λίγο τὰ λόγια πάλι τοῦ Ἀριστοφάνη (Βάτραχοι, 1059-60) «ἀνάγκη αἱρετικῶν γνωμῶν καὶ διανοιῶν ἴσα καὶ τὰ ῥήματα τίκτειν» εἶναι δηλ. ἀναγκαῖον γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν αἱρετικὲς γνῶμες καὶ σκέψεις νὰ δημιουργοῦν καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν ἀνάλογες ἐκφράσεις. Ἔτσι καὶ ὁ σύγχρονος ἀλλαντοποιὸς τῶν δογμάτων καὶ τῶν ἐννοιῶν ἀνακατεύει καὶ συγχέει τὰ πράγματα «Πράγμασιν· ἤγουν κρέασιν ὤφειλε εἰπεῖν· ἀντὶ δὲ κρεάτων εἶπε πράγμασιν» (οἱ σχολιαστὲς γιὰ τοὺς προαναφερθέντες στίχους τῶν «Ἱππέων»).

Καὶ ὅπως ὁ Ἀλλαντοπώλης τοῦ Ἀριστοφάνη ἀνακατεύει νοθεύοντας τὰ κρέατα «τὰ κύνεια μιγνύει τοῖς ὀνείοις πράγμασιν» προσθέτοντας σὲ κρέας ἀνώτερης ἄλλο κατώτερης ποιότητας ἔτσι κι ὁ πατριάρχης ἀναμιγνύει νοθεύοντας τὴν παρασάγγας ἀνώτερη, τὴν ὕψιστη, τὴν Μία Ὀρθοδοξία μας μὲ τὰ δόγματα αἱρέσεων καὶ κακοδοξιῶν, βάζοντας μάλιστα τοὺς ἀνθρώπους νὰ «φᾶνε» αὐτὸ ποὺ αὐτὸς ἀνέμειξε καὶ νόθευσε καὶ μετὰ σερβίρει ὡς ἀνώτερο προϊόν.

Στὴν πραγματικότητα φονταμενταλιστὲς δὲν εἶναι, ὅπως λέει ὁ κ. Βαρθολομαῖος, οἱ ἀντιδροῦντες κατ’ ἐπιταγὴ τῶν Πατέρων στὴν αἵρεση, ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται μανιωδῶς νὰ παραδεχτοῦν τὰ ἀποδεδειγμένα λάθη τους καὶ τὶς κατωχυρωμένες ἀπὸ τὴν Ἱ. Παράδοση καὶ διδασκαλία παραχαράξεις καὶ διαστρεβλώσεις τῆς πίστεως καὶ ἀντὶ νὰ μετανοήσουν, ἐπιμένουν στὴν αἵρεση διώκουν καὶ ὑβρίζουν.

Γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς «ποιμένες» ποὺ ἀντὶ νὰ τὸν σταματήσουν καὶ νὰ προστατεύσουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὴν διχαλωτὴ νεοταξικὴ κι ἀντιορθόδοξη προπαγάνδα του τὸν μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μαζί του, ταιριάζουν οἱ στίχοι τῆς Ἑκάβης τοῦ Εὐριπίδου (στίχ. 252-255) ὅπου ἀντὶ γιὰ δημαγωγοὺς ἀντιπαραθέτουμε τοὺς Οἰκουμενιστές κι ἀντὶ γιὰ φίλους τοὺς πιστούς:

«ἀχάριστον ὑμῶν σπέρμ', ὅσοι δημηγόρους οἰκουμενιστικὰς

ζηλοῦτε τιμάς· μηδέ γιγνώσκοισθέ μοι,

οἳ τούς πιστούς βλάπτοντες οὐ φροντίζετε,

ἣν τοῖσι πολλοῖς αἱρετικοῖς πρός χάριν λέγητέ τί.

Ἀχάριστοι ὅλοι ἐσεῖς ποὺ ἀποζητᾶτε

νὰ σᾶς τιμᾶ ὁ λαὸς στὶς οἰκουμενιστικὲς ρητορεῖες.

Ποτὲ νὰ μὴ σᾶς γνώριζα, ποὺ διόλου

δὲ νοιάζεστε ἂν θὰ βλάψετε τοὺς πιστούς,

ἀρκεῖ νὰ πεῖτε κάτι ποὺ τοὺς πολλοὺς αἱρετικοὺς

θὰ εὐχαριστήσει.»

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου