ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ και οι 83 δεσποτάδες
τοῦ Γαβριήλ Λαμψίδηότι η πράξη της αποτείχισης δεν είναι παράπτωμα, αλλά ομολογία πίστης, καρπός ευσέβειας και αγωνία για τη ψυχή, κυρίως και πρωτίστως, εκείνου, τον οποίο, με την πράξη της αποτείχισης ενημερώνουν ότι εκτροχιάστηκε από την Οδό της Αλήθειας και ακολουθεί τον στρωμένο με άνθη δρόμο της απώλειας.
Ενημερωνόμαστε, σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε και, ως πιστοί και όχι αδιάφοροι, κάνουμε αυτό που αυθαίρετα – δικτατορικά και, κατά βάση, αντιχριστιανικά, μας στέρησαν οι δεσποτάδες: Παίρνουμε θέση, διότι το δικαιούμαστε και διότι, επίσης, είμαστε υποχρεωμένοι να ενδιαφερόμαστε για τη διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, κληρικοί και λαϊκοί μαζί, από κοινού, ως το βασίλειον ιεράτευμα, σύμφωνα με το δημοκρατικό πνεύμα και τους θεσμούς που επικρατούσαν ανέκαθεν στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Δεν γίναμε ακόμα …Βατικανό και δεν έχουμε, τουλάχιστον επίσημα, πάπα, σκέτα ή αλάθητο!
Τί συμπέρασμα βγάζουμε; Ακριβέστερα, σε ποιο συμπέρασμα οδηγούμαστε υποχρεωτικά, μετά την παραπομπή και του πατρός Θεοδώρου Ζήση στο Συνοδικό Δικαστήριο; Ότι όλοι οι δεσποτάδες είναι αθεολόγητοι και αθεόφοβοι! Φοβερό! Και, φυσικά, δεν επιχαίρουμε, το αντίθετο ακριβώς, απογοητευόμαστε κι ας αισθανόμαστε ότι πρόκειται να δικάσουν κι εμάς οι αυστηροί στον απόλυτο βαθμό απέναντι σ’ αυτούς που τους κρίνουν, ακόμη και με αγαθή πρόθεση, δεσποτάδες, αλλά όχι και απέναντι στους εαυτούς τους…
Υποχρεωνόμαστε να συμπεράνουμε ότι κανείς από τους 83 δεσποτάδες δεν γνωρίζει ή δεν έτυχε να πληροφορηθεί, ότι η πράξη της αποτείχισης δεν είναι παράπτωμα, ούτε ανυπακοή, αλλά ομολογία πίστης, καρπός ευσέβειας και αγωνία για τη ψυχή, κυρίως και πρωτίστως, εκείνου, τον οποίο, με την πράξη της αποτείχισης ενημερώνουν ότι εκτροχιάστηκε από την Οδό της Αλήθειας και ακολουθεί τον στρωμένο με άνθη δρόμο της απώλειας. Όλοι οι λαϊκοί δεν είναι όσο θα έπρεπε γνώστες των θεολογικών γραμμάτων και δογμάτων, με ευθύνη κυρίως των δεσποτάδων. Και το λέμε αυτό διότι αν ήταν όσο καλά θα έπρεπε να είναι κατηχημένοι, πρώτα απ’ όλα θα είχαμε καλύτερους δεσποτάδες, καλύτερους παπάδες και διάκους και όλους τους αρχιμανδρίτες σε μοναστήρια, όπου είναι η θέση τους και όχι σε πόστα που κολάζουν, θα γράφαμε, καθ’ υπερβολήν, και αγίους!
Όμως, όλοι οι δεσποτάδες είναι …πτυχιούχοι θεολόγοι! Και …κουμπούρες να ήταν, τα βασικά θα τα έχουν μάθει. Πώς συμβαίνει, λοιπόν, να μην ξέρουν …τίποτα περί αποτειχίσεως; Τόσο πια τους τυφλώνει η δεσποτική αλληλεγγύη και δεν έχουν συγκρατήσει στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους ούτε τους Ιερούς Κανόνες, ούτε πώς τους ζήτησε να είναι αντιπρόσωποί Του ο Χριστός, ούτε ότι τον επίσκοπο τον εκλέγουν οι κληρικοί και λαϊκοί (το βασίλειον ιεράτευμα) και εκείνοι τον χειροτονούν, ούτε ότι η αποτείχιση είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος υπεράσπισης της πίστης μας;
Και δεν τα γνωρίζει αυτά ούτε ο Πειραιώς, ούτε ο Ναυπάκτου, ούτε ο Σπάρτης, ούτε ο Δρυϊνουπόλεως, ούτε ο Νέας Ιωνίας, ούτε ο Βεροίας, ούτε ο Καλαμαριάς; Δηλαδή, επειδή οι δεσποτάδες είναι ανώτερου βαθμού δημόσιοι υπάλληλοι και η «Εκκλησία» κρατική, οι δεσποτάδες κάνουν ότι και οι αξιοθρήνητοι βολευτές και ψηφίζουν «Ναι σε όλα», με οδηγό – τσοπάνη τον προκαθήμενο; Δηλαδή, βάζουν ψηλότερα από τη σωτηρία της ψυχής τους, τη δεσποτική αλληλεγγύη;
Οι δύο κληρικοί, οι πατέρες Θεόδωρος Ζήσης και Νικόλαος Μανώλης είναι οι αξιότεροι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης και οι πιο αγαπητοί μεταξύ των πιστών – ευσεβών. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αγνοήσετε αυτό το στοιχείο, γιατί τότε είναι σαν να βγάζετε τις μάσκες και σαν να μας λέτε καθαρά – κατάμουτρα ότι μόνον εσείς είστε η «Εκκλησία» και όλοι εμείς είμαστε, όπως είπε και ο νεαρός άπειρος και άθεος Τσίπρας, «ετερόκλητος όχλος»!
Όμως, με ογδόντα τρεις δεσποτάδες αυτού του επιπέδου, αθεολόγητους και αθεόφοβους, δεν γίνεται ούτε …εκκλησάκι! Εκκλησία Καθολική Αποστολική χωρίς το Βασίλειον Ιεράτευμα δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό σημαίνει ότι έχετε μπλέξει άσχημα και συμβαίνει αυτό σε μιαν εποχή που οι πιστοί δεν είναι πια πρόβατα και εξαιτίας σας ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών της ταυτότητας, όπως τους θέλετε και σας βολεύει, πλημμελώς κατηχημένων, ακούει φωνές και χάνονται ψυχές και τι λόγο θα δώσετε…
Είπα και ελάλησα…
Πηγή
