Η ΕΕ σκέφτεται να τιμωρήσει την Πολωνία – στη φ. ο νεοεκλεγείς το 2020 Πρόεδρος
Αντρέι Ντούντα – και Ουγγαρία μη χρηματοδοτώντας την ανάκαμψή τους λόγω «μη
σεβασμού του κράτους δικαίου» δηλ. την πολιτική τους σχετικά με τους μετανάστες
και του ΛΟΑΤΚ!…
ΕΕ: Απειλή οικονομικού στραγγαλισμού των κρατών-μελών της για τους ΛΟΑΤΚ!
του Jean-Marc Sylvestre -Μετάφρ.: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
[Σπεύδω να δώσω το λόγο στον Μάνο Χατζηδάκι. Το σχόλιό του για την ένταξη της χώρας μας στην τότε-1960- ΕΟΚ. «Ετοιμαζόμαστε για μια άλλη είδους σκλαβιά… Θα γίνουμε μια επαρχία την οποία θα διοικεί η Ευρώπη… Αυτή δεν είναι μια σκλαβιά; Από την οποία δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε… γιατί θα είναι μια επιλογή μας ενώ επί τουρκοκρατίας έγινε μια υποταγή μας…».
Και ένας παρεξηγημένος –από πιστούς και άθεους αλλά και από ιερωμένους- επίσκοπος, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης (1972): «Η ένταξη στην ΕΟΚ θα γίνει ο τάφος της Ελλάδος». Για τους δύσπιστους, η ΕΕ, εκμεταλλευόμενη την καταστροφή των εθνικών οικονομιών λόγω της καραντίνας, προτίθεται να αποκλείσει από τη χρηματοδότηση των 750 δις Ευρώ, χώρες–μέλη της (μέλι έσταζαν οι εκσυγχρονιστές κάθε είδους μιλώντας για «ευρωπαϊκή οικογένεια!») με «ελλιπή» δημοκρατία, εννοώντας αποκλειστικά την προώθηση των «δικαιωμάτων» των ΛΟΑΤΚ, το χτύπημα της οικογένειας, την ελεύθερη κυκλοφορία των λαθρομεταναστών και την εξαφάνιση της ιδιοπροσωπίας κάθε λαού. Μπορεί ο νέος Αττίλας να τη σέρνει από το καπίστρι αλλά η ΕΕ μπορεί τώρα να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Περισσότερα στην Αποκάλυψη και εδώ Ε.Δ.Ν.]
Ήταν τον περασμένο Ιούλιο, 21 Ιουλίου, όταν το πρώτο κύμα της επιδημίας Covid 19 φαινόταν να αποσύρεται σιγά-σιγά από την ευρωπαϊκή ήπειρο αφήνοντας οικονομίες εν μέρει καταστραμμένες από τις διαδικασίες καραντίνας, και ειδικά από την αγωνία που είχε κατακλύσει την κοινή γνώμη όλων των χωρών και απειλούσε να καταστρέψει όλες τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές. Ξαφνικά, και για πρώτη φορά μετά την κρίση του 2008, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συμφώνησαν σε ένα εξαιρετικό και ιστορικό σχέδιο στήριξης και ανάκαμψης, επειδή ακόμη και μετά από τους Lehman Brothers, όταν επρόκειτο για τη διάσωση των τραπεζών, η Ευρώπη δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ.
Αντιμέτωποι με τον Covid και ενώ κάθε ευρωπαϊκή χώρα ήταν μόνη της στη φάση επίθεσης του ιού, μόλις πέρασε το αποκορύφωμα της επιδημίας, οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αποφάσισαν να καταρτίσουν ένα σχέδιο εξασφάλισης 750 δις ευρώ και για τη χρηματοδότηση αυτής της πολύ σημαντικής προσπάθειας τα κράτη μέλη αποφάσισαν να δανειστούν από κοινού. Αυτή η απόφαση φαινόταν ιστορική σε όλους όσους γνωρίζουν τους κοινοτικούς μηχανισμούς και όντως ήταν, γιατί μέχρι τότε δεν είχαν καταφέρει ποτέ να εκδώσουν ευρωομόλογα. Σαφώς, δεν κατάφεραν ποτέ να δανειστούν από κοινού.
Η ιδέα ήταν ότι το ευρωπαϊκό δάνειο ήταν σίγουρα εγγυημένο από την οικονομική δύναμη όλων και του καθενός, αλλά αυτή η συγχρηματοδότηση σήμαινε επίσης ότι θα αναδιανέμανε αυτά τα χρήματα όχι σύμφωνα με την ικανότητα αποπληρωμής αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες. Οι πλουσιότεροι συμφώνησαν να πληρώνουν για τους φτωχότερους.
Αυτή η συγχρηματοδότηση προήλθε από τη Γαλλία αλλά και τη Γερμανία. Και ήταν πρωτοφανές γιατί μέχρι τότε, οι Γερμανοί, αλλά και οι Ολλανδοί και μερικοί άλλοι, απαιτούσαν απόλυτη αυστηρότητα στη διαχείριση των δικών τους υποθέσεων. Για να επωφεληθείτε από τα ευρωπαϊκά κεφάλαια έπρεπε να είστε άψογοι στα του οίκου σας.
Τον Ιούλιο, καταλάβαμε ότι αν οι Γερμανοί είχαν αλλάξει γνώμη, ήταν επειδή δικαίως πίστευαν ότι η Ευρώπη αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες, αλλά ότι η Γερμανία χρειαζόταν για να συνεχίσει να αναπτύσσεται, μια Ευρώπη όρθια, εξ ου και η αλλαγή οπτικής που αποτυπώθηκε από την Angela Merkel.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η συμφωνία, η οποία υπεγράφη χειροκροτούμενη από όλους τους Ευρωπαίους, πρέπει να οριστικοποιηθεί προκειμένου να τεθεί σε ισχύ.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο προβλέπει τη χρηματοδότηση εθνικών προγραμμάτων με τη μορφή επιχορηγήσεων (400 δισ. ευρώ) και δανείων (390 δισ. ευρώ).
Βασικά, κάθε χώρα θα μπορούσε να υπολογίζει σε μια προκαθορισμένη κάλυψη των 2/3 της συνολικής χρηματοδότησης ανάλογα με τον πληθυσμό και το ΑΕΠ της πριν από την πανδημία . Το υπόλοιπο ένα τρίτο, εξαρτιόταν άμεσα από τις ζημίες που προκλήθηκαν από το Covid 19 στην οικονομία, και προπαντός στην ανεργία.
Έτσι, γενικά, η Γαλλία κατάλαβε ότι επρόκειτο να λάβει 40 δις ευρώ, τα οποία θα περιληφθούν στο γαλλικό ολικό σχέδιο ανάκαμψης των 100 δις, το οποίο συζητείται επί του παρόντος στο πλαίσιο του νόμου περί χρηματοδότησης στο Κοινοβούλιο. Αυτά τα 100 δις (συν τα 40 από την Ευρώπη) θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση βιομηχανικών επενδύσεων υπέρ της ανταγωνιστικότητας, της ενεργειακής μετάβασης και της αναβιομηχάνισης.
Καθένα από τα κράτη μέλη πρέπει να κάνει την ίδια δουλειά και τα 27 κράτη μέλη πρέπει από τις 15 Οκτωβρίου, δηλαδή αυτήν την εβδομάδα, να παρουσιάσουν το αντίγραφό τους στις Βρυξέλλες.
Από αυτή την εβδομάδα μέχρι το τέλος του έτους, η Ευρώπη θα συζητήσει επομένως τα εθνικά σχέδια, θα τα συγκρίνει και θα τα αποδεχθεί ομόφωνα, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ώστε να μπορέσουν επιτέλους να ενεργοποιήσουν την συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ειδικότερα, είναι απαραίτητο να ομονοήσουν σχετικά με τη συγχρηματοδότηση χρέους.
Εάν όλα πάνε καλά, η Ευρώπη θα είναι σε θέση από την 1η Ιανουαρίου να εγκρίνει έναν ευρωπαϊκό προϋπολογισμό με βάση αυτό το ευρωπαϊκό σχέδιο ανάκαμψης.
Αν όλα πάνε καλά ... Επειδή ακόμη και πριν ξεκινήσουν οι συνομιλίες στις 15 Οκτωβρίου, τα πράγματα οξύνονται. Οι εκπρόσωποι των 27 θα προσπαθήσουν να καταλήξουν σε συμφωνία, αλλά αυτή δεν επιτεύχθηκε.
Αυτή την εβδομάδα, κατέστη σαφές ότι η απαιτούμενη ομοφωνία απέχει πολύ από το να έχει επιτευχθεί, ιδίως για την έγκριση στην Επιτροπή να δανειστεί για να χρηματοδοτήσει το σχέδιο.
Από τη μία, γνωρίζουμε ήδη ότι η υποχρέωση σεβασμού των αξιών του κράτους δικαίου θα δημιουργήσει πρόβλημα σε ορισμένες χώρες.
Επιπλέον, έχουμε τις λεγόμενες λιτές χώρες, τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες προτιμούν να περιμένουν μέχρι να δουν τα πράγματα πιο ξεκάθαρα πριν αποφασίσουν. Ειδικά στις δαπάνες του καθενός. Δεν πρόκειται να επιτρέψουν σε ορισμένους να επωφεληθούν από κεφάλαια που δανείστηκαν όλοι, να ξοδέψουν χωρίς να βελτιώσουν τους δημόσιους λογαριασμούς τους.
Στην πραγματικότητα, η διαπραγμάτευση της 15ης Οκτωβρίου δεν ξεκίνησε καθώς γνωρίζουμε ότι τα 27 μέλη και τα θεσμικά όργανα θα πρέπει να διευκρινίσουν τουλάχιστον δύο σημεία:
Πρώτο σημείο: η έννοια του κράτους δικαίου. Η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών μελών θεωρούν ότι ορισμένες χώρες[η Πολωνία και η Ουγγαρία*, και ας μην τις κατονομάζουν] δεν σέβονται τις αξίες της δημοκρατίας και ιδιαίτερα το κράτος δικαίου. Η ΕΕ θα ήθελε να βρει έναν εξαναγκαστικό τρόπο κάμψης τους. Επομένως, αυτές οι χώρες δεν θα έχουν το δικαίωμα να αντλήσουν χρήματα από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, εκτός εάν σταματήσουν όλες τις «ανελεύθερες» αποκλίσεις.
Δεύτερο σημείο: Το Κοινοβούλιο θα ήθελε, πριν από την έκδοση ευρωπαϊκών δανείων, να δεσμευτεί η ΕΕ να επιτρέψει την είσπραξη των ιδίων εσόδων. Εν ολίγοις, ευρωπαϊκοί φόροι εν όψει.
*Το ουγγρικό Σύνταγμα έχει ειδική αναφορά στις χριστιανικές αξίες και σίγουρα και το πολωνικό, αφού οι καθολικοί ανέτρεψαν το κομμουνιστικό καθεστώς. Τίποτε δεν αποκλείει αύριο η ΝΔ να εγείρει θέμα αναθεώρησης του Συντάγματος από το οποίο θα απαλειφθούν οι αναφορές στον Τριαδικό Θεό. Αυτό δηλαδή που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ με το «ουδετερόθρησκο κράτος».
Πηγή: https://www.atlantico.fr/decryptage/3592959/le-plan-de-relance-europeen-au-bord-du-fiasco--la-negociation-de-mise-au-point-demarre-dans-les-plus-mauvaises-conditions-jean-marc-sylvestre
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή.
