Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης γιὰ τὴν Sportime
Στὸ
τελευταῖο διάγγελμά του ὁ κ. Μητσοτάκης φρόντισε νὰ μᾶς τονίσει πὼς «τὸ
ὁπλοστάσιό μας δὲν εἶναι ἀνεξάντλητο». Λίγα λεπτὰ πρίν, εἶχε
ἀνακοινώσει στὸν ἑλληνικὸ λαό, τὴ νυχτερινὴ ἀπαγόρευση κυκλοφορίας καὶ
τὴν ὑποχρεωτικὴ χρήση μάσκας παντοῦ, δύο μέτρα ποὺ – ἀνεξαρτήτως ἂν
κάποιος πιστεύει πὼς εἶναι χρήσιμα ἢ ὄχι – ὁδηγοῦν τὴν ἤδη καταπονημένη
ἑλληνικὴ κοινωνία σὲ ἀκόμα μεγαλύτερη πίεση.
Οἱ εἰδήσεις τῆς ξαφνικῆς
ἐκτίναξης τῶν κρουσμάτων ποὺ συνέβη τὶς τελευταῖες μέρες διεκδικοῦν τὸ
μεγαλύτερο μερίδιο ἀπὸ τὴν προσοχὴ τοῦ μέσου Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος δὲν παύει
νὰ...
Τὸ κεφάλι μπορεί νὰ γυρίζει ἀπὸ τὴ ἄλλη μεριὰ γιὰ νὰ κοιτάξει τὴν πορεία τῶν κρουσμάτων, ἀλλὰ ἐπιστρέφοντας τὸ βλέμμα καὶ πάλι πίσω, βρίσκεται ἀντιμέτωπο
μέ μία Τουρκία ποὺ βρυχᾶται καὶ ἀπειλεῖ, μὲ μία Μεσόγειο ποὺ βράζει, μὲ
μία προεκλογικὴ περίοδο στὶς ΗΠΑ ποὺ θὰ κρίνει πολλά, μὲ μία οἰκονομικὴ
καταιγίδα ποὺ χτυπᾶ τὶς Ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις οἱ ὁποῖες ἀσφυκτιοῦν μὲ
τὰ περιοριστικὰ μέτρα, μὲ μία ἀνεργία ποὺ αὐξάνεται ἀπειλητικά, μὲ μία
ἔντονη ἀβεβαιότητα ποὺ κυριαρχεῖ στὴν ἀγορά, μὲ μία νεολαία μαθητῶν ποὺ
σηκώνει δυσανάλογο βάρος, μὲ ἕνα ἄλυτο μεταναστευτικὸ ζήτημα ποὺ
ἀποτελεῖ μία βραδυφλεγῆ βόμβα στὰ σωθικὰ τῆς Ἑλλάδας, μὲ ἕνα
προχειροστημένο σύστημα ὑγείας ὑπὸ κατάρρευση καὶ μὲ μία κυβέρνηση ποὺ
μεταχειρίζεται συνταγματικὰ δικαιώματα καὶ ἀτομικὲς ἐλευθερίες σὰν νὰ
εἶναι τραπουλόχαρτα στὸ τραπέζι ἑνὸς τζογαδόρου.
Ὅσο ἡ προσοχή εἶναι στραμμένη
ἀλλοῦ, ἀναδύονται συνεχῶς ἀντιλαϊκὰ καὶ ἀντεθνικὰ νομοσχέδια ποὺ
ἀνατρέπουν ἐργασιακὰ δικαιώματα, ποὺ ὑποβαθμίζουν τὴν παιδεία, ποὺ
παραχωροῦν γῆ καὶ ὕδωρ σὲ ἀμφιλεγόμενους «ἐπενδυτὲς» μὲ ἀμφιλεγόμενες
προθέσεις, ποὺ τοποθετοῦν σὲ σφικτὸ κλοιὸ τὸν πολίτη, στὸ ὄνομα τῆς
δημόσιας τάξης.
Καὶ ἀσφαλῶς,
ἐκείνη ἡ περιβόητη «ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα» ποὺ εὐαγγελιζόταν ἡ
κυβέρνηση, μᾶς… ἄφησε χρόνους. Στὶς μέρες μας βιώνουμε συνθῆκες στὶς
ὁποῖες τίποτε δὲν φαίνεται κανονικό. Ἡ κανονικότητά μας σήμερα
ταυτίζεται ἀπόλυτα μὲ τὸ χιλιοειπωμένο πανδημικὸ μότο: «ἡ ἑπόμενη
ἑβδομάδα θὰ εἶναι κρίσιμη»!
Θὰ ἦταν σίγουρα
αφελὴς κάποιος ἂν ἰσχυριζόταν πὼς ἡ ὑπόθεση τοῦ κορονοϊοῦ δὲν
χρησιμοποιεῖται ἐκτεταμένα καὶ ὡς ἕνα πανίσχυρο πολιτικὸ ἐργαλεῖο. Καὶ
πόσο μᾶλλον γιὰ κυβερνῶντες ὅπως οἱ δικοί μας, ὄντας θιασῶτες τοῦ
Νεοφιλελευθερισμοῦ γιὰ τὸν ὁποῖο τὰ πάντα ἀποτελοῦν προϊὸν κέρδους,
εἶναι αὐτονόητο πὼς ὁ ἰὸς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἐξαίρεση.
Ἐνῶ ὁ κ. Μητσοτάκης
δίνει μάχες γιὰ τὴν χώρα τοῦ Ζάεφ, ἐνῶ ζητιανεύει γιὰ μία παράγραφο
κατὰ τῆς Τουρκίας στὰ προσχέδια τῶν Συνόδων Κορυφῆς, ἐνῶ τὰ γεωτρύπανα
γκριζάρουν μέρα μὲ τὴν μέρα Αἰγαῖο καὶ Μεσόγειο, ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς
βρίσκεται καθηλωμένος στὴν καταμέτρηση τῶν κρουσμάτων τοῦ ἰοῦ καὶ στὴ
δυσοίωνη πλύση ἐγκεφάλου τῶν τηλε – λοιμωξιολόγων.
Ἡ ἀνεπάρκεια
μίας ἐπικίνδυνης κυβέρνησης, μασκαρεύεται πίσω ἀπὸ τὴν ἐπιτυχημένη –
ὑποτίθεται – καταπολέμηση τῆς πανδημίας ἕως τώρα. Μία πανδημία γιὰ τὴν
ὁποία κάποιες «κακὲς γλῶσσες» λένε, πὼς τὰ κρούσματά της στὴν Ἑλλάδα
ἐκτινάσσονται ὅποτε ἡ παρέα τῆς «Ἀριστείας» βρίσκεται σὲ δύσκολη
-πολιτικὰ- θέση…
Οὐσιαστικά,
ἡ ἐξέλιξη τῆς πανδημίας στὴν Ἑλλάδα εἶναι καὶ ἡ τελευταία σανίδα
σωτηρίας, γιὰ τὴν πολιτικὴ ἐπιβίωση τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἂν βέβαια δὲν
προλάβουν νὰ τὴν κατακρημνίσουν οἱ ἐξελίξεις στὰ Ἑλληνοτουρκικά. Δύο
καταπετάσματα ἔχουν ἀπομείνει μόνο, νὰ κρύβουν στοιχειωδῶς τὴν πολιτικὴ
δυσμορφία τῆς παράταξης τοῦ κ. Μητσοτάκη. Μένει νὰ δοῦμε ποιὸ θὰ
τραβηχτεῖ πρῶτο.
Ὅσον ἀφορά
το μέτωπο τοῦ κορονοϊοῦ, ἂν παρ’ ἐλπίδα ἡ κατάσταση ξεφύγει ἀπὸ κάθε
ἔλεγχο, εἶναι σίγουρο πὼς θὰ τελειώσουν αὐτόματα ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀστεία
ἀφηγήματα περὶ «ἀτομικῆς εὐθύνης», ποὺ ἐπιστρατεύονται τεχνηέντως ὡς
τώρα. Ἡ βασικὴ εὐθύνη γιὰ ὅ,τι ἔχει γίνει ἕως τώρα καὶ γιὰ ὅ,τι θὰ γίνει
στὸ ἐγγὺς μέλλον, βαραίνει κυρίως τὴν κυβέρνηση. Ἡ ψυχολογικὴ
καταπόνηση τοῦ λαοῦ, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ «διασκεδάζεται» μὲ πολιτικάντικα
τεχνάσματα, στὸ διηνεκές.
Βρισκόμαστε
σέ μέρες ποὺ ὁ ἄρτος καὶ τὰ θεάματα ἀποφέρουν ὁλοένα καὶ φτωχότερα
ἀποτελέσματα. Μπορεῖ πρὶν 6 μῆνες – γιὰ κάποιους – νὰ ἔφτανε μία
περιοδεία τῆς Πρωτοψάλτη γιὰ νὰ νιώσουν ἐθνικὴ ἀνάταση. Μπορεῖ πρὶν
μῆνες νὰ ἀρκοῦσαν 20 ἑκατομμύρια στὰ ΜΜΕ γιὰ νὰ ἐπηρεαστεῖ ἡ κοινὴ
γνώμη. Μπορεῖ – πρὶν κάμποσο καιρὸ -γιὰ κάποιους νὰ κέρδιζε τὶς
ἐντυπώσεις μία ἀστειότητα σὰν τὸν Μεγάλο Περίπατο.
Ὄσο ἡ κοινωνικὴ
πίεση αὐξήθηκε, βγῆκαν μεγαλύτεροι ἄσσοι ἀπ' τὰ μανίκια. Μπορεῖ σήμερα
νὰ ἀρκοῦσε μία «νίκη τῆς Δημοκρατίας» μὲ 20.000 συνωστισμένους…
ἑορτάζοντες. Ἡ ὑπομονὴ ὅμως τελειώνει. Οἱ ὄμορφα στημένες παραστάσεις
ἀρχίζουν νὰ μένουν χωρὶς θεατές.
Αὐτό εῖναι τὸ πραγματικὸ «ὁπλοστάσιο» ποὺ ξεκίνησε νὰ ἐξαντλεῖται…
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2020/10/blog-post_310.html#more
