Φαίνεται ότι τινές των Δεσποτάδων µας δύο πράγµατα αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι: το δηµόσιο διάλογο και τον εξορκισµό κατά των πονηρών Πνευµάτων.
Σήµερα θα µου επιτρέψετε να ασχοληθώ, ως θεολόγος, µε το πρώτο θέµα, το δηµόσιο διάλογο και δη τον εκκλησιαστικό. Και εξηγούµαι:
Στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 12-11-21 διαβάζουµε: «Μήνυσις του Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κατά του πατρός Στυλιανού Καρπαθίου επί: 1) συκοφαντική δυσφήµιση του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείµ, 2) υποκίνηση δι’ αυτής του Εκκλησιαστικού πληρώµατος της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς εις απείθειαν, καταφρόνησιν, στρηνιασµόν και εχθροπάθειαν προς το Σεβ. Ποιµενάρχην αυτού».
Με τα ίδια ως άνω αδικήµατα «περιλούζει» τον π. Στυλιανό και δια τις περιπτώσεις! 1) του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου, 2) της ειδικής Συνοδ. Επιτροπής Βιοηθικής, 3) της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και 4) απάσης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος προφανώς γενόµενος (αυτοκλήτως;) ο Εθνικός µας «Δεσποτοδικηγόρος» Πειραιώς, Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.
Ας εξετάσουµε τώρα ποια τα στοιχεία των διαδίκων:
1) Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς είναι πτυχιούχος της Νοµικής κατά πρώτον και κατά δεύτερον της Θεολογικής Επιστήµης.
2) Ο π. Στυλιανός, τον οποίον προσωπικά ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ, είναι «απόφοιτος της Θεολογικής και Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών µε µεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήµια ReneDescartes και Sorbonneiv στο Παρίσι, απ’ όπου έλαβε και το Master. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστηµίου Αθηνών στη Βιοηθική… και κατέχει την ειδικότητα της Ψυχιατρικής («Μακελειό», 8-9-2021).
Ύστερα από το προεκτεθέν κατηγορητήριο του Σεβασµιωτάτου Πειραιώς κατά του π. Στυλιανού απορώ πως και δεν τον κατέταξε στις τάξεις των αναρχικών του «Ρουβίκωνα» ή της «17ης Νοέµβρη» και πως ακόµα δε ζήτησε δίκην Ιεροεξεταστού τη δια πυρός καταδίκη του.
Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή. Προέκυψε διαµάχη Ιατρική και Θεολογική ως προς το περίφηµο εµβόλιο Covid-19. Η Ιεροσυνοδική Απόφαση της 12ης-13ης Ιανουαρίου 2021 απεφάνθη µέσω της «Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής» στην οποία συµµετείχε και ο κ. Σωτ. Τσιόδρας ότι «τα επί του παρόντος χρησιµοποιούµενα εµβόλια στην πατρίδα µας δεν απαιτούν την χρήση καλλιεργειών εµβρυικών κυττάρων για την παραγωγή τους και επικαλείται η Συνοδική Επιτροπή την Έκθεση του Υπουργείου Υγείας της Βόρειας Ντακότα. Αλλά λέει ο π. Στυλιανός ότι η έκθεση αυτή της Ντακότα περικλείει δύο παραγράφους. Στη µεν πρώτη αναφέρεται πράγµατι ότι «δεν απαιτείται η χρήση εµβρυικών κυττάρων κατά την παραγωγή των εµβολίων».
Στη δεύτερη όµως αναφέρονται επί λέξει τα εξής αποκαλυπτικά, ότι δηλ. «στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης του εµβολίου µε την τεχνολογία m-RNA, χρησιµοποιήθηκαν εµβρυικά κύτταρα, πράγµα που φαίνεται και από την απλή αντιπαραβολή των κειµένων (Ντακότα – Συνοδικής Επιτροπής).
Η Συνοδική Επιτροπή δηλ. κράτησε, όπως λέει και το «Μακελειό» (20-7-21), µόνο το ένα απόσπασµα και εξαφάνισε εντελώς το δεύτερο που αναφέρει ότι χρησιµοποιήθηκαν εµβρυικά κύτταρα. Έκανε δηλ. η Επιτροπή «κοπτοραπτική» στο κείµενο της Ντακότα. Και συνεχίζει το «Μακελειό».
Επί της ουσίας έχουµε πλαστογραφία του κειµένου της Ντακότα. Και ο π. Στυλιανός ζήτησε από τον Ιερώνυµο, όσο και από το µητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο Χατζηνικολάου να πουν την αλήθεια.
Εδώ λοιπόν πρόκειται για κοµµάτιασµα ζωντανού εµβρύου για δολοφονία ζωντανού παιδιού και ο π. Στυλιανός τιµώντας την Ιατρική του ιδιότητα, τη Θεολογική του συνέπεια αλλά και τα παντελόνια που φορά µε παρρησία, αλλά και µε σεβασµό προς την προϊσταµένη του Αρχή, έφερε στο φως την απίστευτη λαθροχειρία της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής. Εποµένως έχουν ή δεν έχουν σχέση τα εµβόλια µε τη χριστιανική Ηθική, Σεβασµιώτατε Άγιε Πειραιώς;;;
Η Εκκλησία είναι δωσίλογη και όταν ακόµη νέµεται τα πρωτογενή υλικά στοιχεία (έµβρυα) παραγωγής των εµβολίων, µετέχουσα στην ευθύνη της αποδοχής προϊόντων εγκλήµατος.
Και το µεν Βατικανό παραδέχεται ότι τα εµβόλια περιέχουν εκτρωµατικές σειρές από θανατωθέντα έµβρυα, αλλά ισχυρίζεται ότι την ευθύνη την έχουν αυτοί που εκτελούν την έκτρωση και όχι αυτοί που χρησιµοποιούν την κυτταρική σειρά MRC-5 για το καλό της ανθρωπότητας». Εξ άλλου έχει παρέλθει τόσος πολύς χρόνος από την εργαστηριακή Παρασκευή τους (Λογική Μέγγελε και Ιησουιτικής ηθικής).
Τα τραγικά ηθικά αδιέξοδα των Συνεπισκόπων Σας δεν καλύπτονται µε µηνύσεις, Άγιε Πειραιώς. Ο Χριστός και οι Απόστολοι άλλα µας εδίδαξαν. Ο Κύριός µας και εδέχετο ερωτήσεις και απαντούσε σε αυτές. Βλέπε (Λουκ. Γ, 14), προς στρατευοµένους (Ματθ. Κβ, 16, 17), προς τους Φαρισαίους και επίσης (Ματθ. Κβ, 30, 31, 32), προς τους Ηρωδιανούς. Αλλά και ο Παύλος «επί Σάββατα τρία διελέγετο» τους Ιουδαίους «από των Γραφών» (Πρξ. Ιζ, 12).
Ειλικρινά λυπάµαι, Σεβασµιώτατε, που σαν µεγαλύτερός Σας κατά 18 έτη (Σεις 1956, εγώ 1938) αναγκάζοµαι να Σας θυµίσω το του Παύλου προς Τίτον (Τιτ. Α΄, 7, 9) «Δει γαρ τον επίσκοπον είναι… µη οργίλον» και προς τον Τιµόθεον (Β. Τιµ. Β, 24) «Δούλον δε Κυρίου… ήπιον είναι προς πάντας… ανεξίκακον». Και πάλι προς Τιµόθεον (Α, Τιµ., στ΄, 11) «Συ δε… δίωκε δικαιοσύνην… αγάπην, πραότητα».
Ας έλθουµε τώρα στους 3 κανόνες των Οικ. Συνόδων, στον ένα των Αγ. Αποστόλων και στα 2 χωρία της Κ.Δ., που επέλεξε ο Σεβασµιώτατος, για να στηρίξει τις κατηγορίες του. Και πρώτον στον ΣΤ΄ Κανόνα της Β΄ Οικ. Συνόδου (Πηδάλιον ….). Τι λέει ο Κανών αυτός: Ο καθηγητής του Πανεπ. Αθηνών µακαριστός Αµίλκας Αλεβιζάτος στο βιβλίο του «Ιεροί Κανόνες» (Εν Αθήναις, 1923, σελ. 11) θέτει ως επικεφαλίδα του ως άνω Κανόνος την ακόλουθη ερωτηµατική φράση που εµπεριέχει και την ουσία του περιεχοµένου του κανόνος.
«Τίνες αν είεν (δηλ. ποιοι θα µπορούσαν να είναι) οι κατηγορούντες επισκόπους» (όπ. Σελ. 11), ή τι λογής θα µπορούσαν… κ.λ.π.. Και απαντά ο Κανών: «Πρώτον µεν αιρετικοίς… σχισµατικοίς και τους υφ ηµών αναθεµατισθέντας και αποκηρυχθέντας» (Πηδ. Σελ. 159). Ποια σχέση µπορεί να έχει ο Κανόνας αυτός µε τον π. Στυλιανό; Όση σχέση έχει «Ο φάντης µε το ρετσινόλαδο», αφού ούτε αιρετικός ούτε σχισµατικός ή αναθεµατισµένος υπήρξε ποτέ ο πατήρ Στυλιανός.
Επικαλείται ο Σεβασµιώτατος τον ΙΗ΄ Κανόνα της Δ΄ Οικουµ. Συνόδου (πηδ. Σελ. 200). Περί ποίου θέµατος ασχολείται ο Κανών; Απάντηση: «Περί συνωµοσίας κληρικών κατά των οικείων τους Επισκόπων» (όπ. Σελ. 64). Και κατά το «Πηδάλιο» (σελ. 200) «Ει τινες… κληρικοί… ευρεθείεν συνοµνύµενοι ή φατριάζοντες ή κατασκευάς τυρεύεοντες επισκόποις…» (Πηδαλ. Σελ. 200). Μα, Σεβασµιώτατε, η πρόθεση «συν» στη Γραµµατική σηµαίνει συµµετοχή και άλλων προσώπων. Ένας δεν κάνει ποτέ συνωµοσία!! Άρα ούτε και ο π. Στυλιανός.
Ο ΛΔ΄ Κανών της ΣΤ΄ Οικουµ. Συνόδου (πηδ. Σελ. 251) είναι σχεδόν αυτολεξεί ίδιος µε τον προηγούµενο και απορώ, γιατί τον επικαλείσθε.
Ο ΝΗ΄ Κανών «των Αγίων Αποστόλων» οµιλεί «περί κληρικού αµελούντος κλήρου και λαού» (όπ. Σελ. 22) και αυτολεξεί στο «Πηδάλιον» (σελ. 73). Τώρα το πώς, ως Ιατρός ο π. Στυλιανός παραµελεί το λαό (ίσως τους ασθενείς του δηλ.) αλλά και τα Ιερατικά του καθήκοντα µόνο, αν υπάρχει Εκκλησιαστική ΚΥΠ, θα µπορούσε να µας το επιβεβαιώσει.
Ο Σεβασµιώτατος χρησιµοποιεί επίσης τα χωρία της Κ.Δ. κατά (Λουκά 3, 4) και κατά (Ματθαίον 8, 6). Στο µεν πρώτο αναφέρεται ότι κάποιοι στρατιωτικοί ρώτησαν το Χριστό «τι ποιήσωµεν;» και ο Χριστός µεταξύ των άλλων απήντησε: «µηδένα συκοφαντήσητε» και κατά Π. Τρεµπέλαν «µη κατηγορήσετε ψευδώς κανένα». Και φυσικά ο π. Στυλιανός δεν κατηγόρησε ψευδώς κανένα, εκτός και αν η διαφορά επιστηµονικών αντιλήψεων και η διατύπωσής τους απαγορεύεται «ρητώς και δια ροπάλου» και χαρακτηρίζεται ως συκοφαντία. Ή όπως θα λέγαµε επί το λαϊκότερο και… δηµοκρατικότερο «βούλωσέ το» ή «σκάσε και κολύµπα».
Στο κατά Ματθαίον αναφέρεται η ρήση του Χριστού «Ός δ’ αν σκανδαλίση ένα των µικρών τούτων… συµφέρει αυτώ ίνα κρεµασθή µύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν πελάγει». Φοβούµαι Σεβασµιώτατε, ότι χάσατε εντελώς την ψυχραιµία Σας. Διότι το χωρίο αυτό που εκτοξεύσατε κατά του π. Στυλιανού όχι µόνο µπορεί να στραφεί και εναντίον Σας µιας και ο Πειραιάς είναι παραθαλάσσιος πόλις, ενώ ο π. Στυλιανός µένει στην Αθήνα, αλλά και να φανερώσει την αυταρχικότητα του χαρακτήρος Σας. Τα λόγια αυτά δείχνουν αγάπη προς τον π. Στυλιανό ή αδικαιολόγητο για Επίσκοπο, παράφορο µίσος και πληγωµένο Δεσποτικό εγωισµό; Σκανδαλίζει ο επιτιθέµενος και όχι ο αµυνόµενος. Και σκανδαλίσατε, Σεβασµιώτατε, µε την άδικη µήνυση και την παρουσία Σας στο Διαδίκτυο όχι µόνο τα παιδιά µου αλλά και τους ακροατές που Σας άκουσαν, εφ’ όσον ακόµα και Θεολόγοι µε ρωτούσαν στο τηλέφωνο: «Μα τι έπαθε ο Άγιος Πειραιώς;» και φυσικά δεν ήµουν σε θέση να απαντήσω.
Άφησα τελευταία την κατηγορία εναντίον του π. Στυλιανού «επί Στρηνιασµώ» (από το ρήµα στρηνιάω –ω) που χρησιµοποιείται µόνο για να δηλώσει δεινοτάτη ασέβεια προς το Θεό, «ύβριν», κατά τους προγόνους µας. και χρησιµοποιείται η λέξη από την Αγ. Γραφή στη µεν Π.Δ. στο (4. Βας. ΙΘ΄ 28) στη δε Κ.Δ. στο (Αποκ. ΙΗ΄ 3, 7, 9) και πάλι µε την έννοια της ύβρεως και της αλαζονίας προς το Θεό ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Αλλά και στο «Πηδάλιο» της Εκκλησίας δεν υπάρχει πουθενά τέτοιος Κανόνας «επί Στρηνιασµώ» ίσως είναι «εφεύρεση» του Σεβασµιωτάτου Πειραιώς, που πάνω στον οίστρο του να καταδικάσει τον π. Στυλιανό στήριξε την κατηγορία επί ανυπάρκτου Κανόνος «συµπληρώνων» έτσι και αυτούς ακόµα τους θεοπνεύστους Κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας µας.
Ανδρέου Πρωτοκλήτου
Παλαµήδης
