Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος π.Στυλιανὸς Ἐμμ.
Καρπαθίου,MD, MSc, PhD Ψυχίατρος
Α. Τὸ ὑπὸ συζήτηση θέμα – Ἀφορμή
Ἀνέγνωσα μετ’ ἐκπλήξεως τὸ κείμενον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ὑπὸ τὸν τίτλον «Δέουσα ἀπάντησις εἰς τὴν ἀμφισβήτησιν προλογισμοῦ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἡμερίδα τῆς Ἑστίας Πατερικῶν μελετῶν».
Ἡ «Δέουσα αὐτὴ ἀπάντησις…», ὡς αὐτοχαρακτηρίζεται ὑπὸ τῆς Ἰερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, συνετάγῃ ὡς ἀντίλογος εἰς τὸ ἔγκριτο ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ ἱστολόγιο «Τὰς θύρας τὰς θύρας» ὑπὸ τὸν τίτλο «Πάτε νὰ μᾶς τρελλάνετε Πατέρες;», στὶς 10 Ἰανουαρίου 2023. Ἐκεῖ ἐκφράζεται σαφὴς προβληματισμός πρὸς τὴν ἑστία Πατερικῶν μελετῶν γιὰ τὴν παρουσία, ὡς ὁμιλητοῦ, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς ἡμερίδα, ἡ ὁποία ἤδη πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ «Ἑστία» τὴν 22αν Ἰανουαρίου 2022, μὲ θέμα «Μετανθρωπισμός, Ἀπειλὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο.»
Ὄντως, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προσκαλεῖται ὡς ὁμιλητὴς σὲ ἡμερίδα ὁ συγκεκριμένος Μητροπολίτης, τοῦ ὁποίου ἡ πρόσφατη στάση καὶ συμπεριφορὰ κατὰ τὴν διαρρεύσασα τριετία ἀπέδειξε, ὅτι ἐργάζεται «ἴσως περισσότερο ἀπὸ ἀρκετοὺς ἄλλους συναδέλφους του, γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῆς μετανθρωπιστικῆς ἀτζέντας», μὲ δεδομένα:
α. «τὴν θερμὴ ὑποστήριξή του στοὺς γονιδιακοὺς τροποποιητές, τὰ πειραματικὰ σκευάσματα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἀκόμη δὲν ἔχουμε ἐπαρκῇ γνώση ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τους μετρᾶμε θύματα.»
β. «τὴν «ἁγιοποίηση» τῶν δημοσιογράφων καὶ τῶν «εἰδικῶν», οἱ ὁποῖοι «πῆραν στὸν λαιμό τους χιλιάδες Ἕλληνες συμπολῖτες μας, χιλιάδες Έλληνες συμπολίτες μας τρομοκρατώντας και παραπληροφορώντας τους.» (Ὅπως π.χ. ὁ γνωστός «τηλε-εἰδικός» κ. Θ.Βασιλακόπουλος, ὁ χαρακτηρισθεὶς ἐμφαντικῶς ὑπὸ τοῦ Σεβ. Πειραιῶς καὶ ὡς διάκονος (!!!) Θεοῦ.)
γ. «τὴν προώθηση τῶν βλασφήμων μέτρων ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν» προσωπικῶς δέ, προσθέτῳ, καὶ ἄκρως ἀντι-ιατρικῶν.
δ. «Τὸν διωγμὸ» κληρικῶν… οἱ ὁποῖοι ὑπερασπίσθηκαν «ἀσυμβίβαστες προαιώνιες Ἀλήθειες τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖες θωρακίζουν τὸν ἄνθρωπο ἔναντι τοῦ δαιμονικοῦ μετανθρωπισμοῦ».
«Ἀλήθεια», ὅπως τονίζει τὸ ἱστολόγιο, «Ποιὸς ἀρνεῖται ὅτι ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ τοῦ μετανθρωπισμοῦ ξεκινάει πρῶτα μὲ τὴν ἐκμηδένιση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο;»
Προσωπικῶς διερωτῶμαι μὲ τὶς παραπάνω ὑπομνήσεις-διαπιστώσεις τοῦ ἱστολογίου: Ἆρά γε, οἱ ἀνώνυμοι συντάκτες τοῦ κειμένου τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ὡς ἡρακλεῖς τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα, ἐμφανίζουν διασχιστικὴ διαταραχὴ ταυτότητας, (τὴ χαρακτηριζομένη παλαιότερα ὡς πολλαπλῆ προσωπικότητα), ἔχουν διολισθήσει σὲ ἀνίερες σκοπιμότητες στὸ βωμὸ τοῦ Great Reset, προσφέρουν κολακεία στὸ πρόσωπο τοῦ ἀφέντου τους, ἢ ἐν τέλει, ὅ,τι γράφουν, τὸ ἐπινοοῦν ἀπὸ ‘’βλακεία’’;
Ἡ στάση αὐτή, τόσο τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ὅσο καὶ τῆς Ἑστίας, ποὺ ἵδρυσε ὁ πολύκλαυστος Ὁμολογητής, Ἀρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος, μᾶς ἐπανέφερε στὴ μνήμη μιὰ εὔθυμη ἀνέκδοτη ἱστορία ποὺ χαράχθηκε στὴν παιδική μας ψυχή, βγαλμένη ἀπὸ τὴν ἀνεπανάλειπτη λαϊκὴ σοφία.
«Κάποτε, σὲ μιὰ μάχη, ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ὁμάδας κρούσης κατὰ τοῦ ἐχθροῦ ἔτυχε νὰ ἔχει μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν καὶ τὸν ἀγαπημένο του ἀνεψηὸ Θρασύβουλο. Καὶ ὁ ἴδιος, ὁ ἐπικεφαλῆς, αὐτονομιζόμενος ὡς καλὸς πατριώτης καὶ ἔνθερμος ἀγωνιστὴς, παρωθοῦσε ὅση αὐτῷ δύναμις τοὺς στρατιῶτες του, σὲ γενναία ἐπίθεση κατὰ τῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων: Μπρὸς παιδιὰ γιὰ τὴν πατρίδα. Καὶ συνέχιζε νὰ παρωθεῖ τοὺς ἀγωνιστὲς στεντορίᾳ τῇ φωνῇ, ὥστε νὰ χαθεῖ στὸν θόρυβο τῶν κραυγῶν του τὸ ἐπιμύθιο τῆς ‘’γενναιότητάς’’ του: Μπρὸς παιδιά, πίσω Θρασύβουλε, μπρὸς παιδιά, πίσω Θρασύβουλε……» καὶ ὁ νοῶν νοείτω.
Ὅμως, «Γιὰ ν’ ἀκουστεῖς ἀπὸ τὸν κόσμο, πρέπει νὰ μιλᾷς ἀπὸ τίς πλαγιὲς τοῦ Γολγοθᾶ, ἢ πρέπει ν’ ἀποτυπώνεις τὴν ἀλήθεια μὲ πόνο καὶ καλύτερα μὲ θάνατο[i].»
Β. Ἡ τραγικότητα τῶν ἐπιχειρημάτων τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς στήν «Δέουσα ἀπάντηση.»
Οἱ συντάκτες τοῦ ἀπαντητικοῦ κειμένου πρὸς τὴν ἱστοσελίδα, Τὰς θύρας τὰς θύρας, σημειώνουν τὰ ἑξῆς ἀπίστευτα˙ «ἐπειδὴ τὸ Κανονικὸ Ποινικὸ Δίκαιο ὅπως καὶ κάθε Ποινικὸ Δίκαιο εἶναι αὐστηρῆς τυπικότητος, ποὺ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἔγκλημα ἂν δὲν ὑπάρχει νόμος ποὺ νὰ τὸ προβλέπει σαφῶς, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: οὗ γὰρ οὐκ ἔστι νόμος, οὐδὲ παράβασις (Ρωμ. 4,15), κατ’ ἐπιταγὴν τῆς Παγκοσμίου νομικῆς ἀρχῆς ἀπὸ τῆς Ρωμαϊκῆς περιόδου nullum crimen nulla poena sine lege, γιὰ ποιό ἀδίκημα ἑπομένως ἦταν «καθαιρετέοι» οἱ Μητροπολῖται ποὺ ἐμβολιάστηκαν κατὰ τῆς θανατηφόρου πανδημίας;»
Μὲ ἁπλᾶ λόγια, ὑποστηρίζουν, ὅτι ἐφ’όσον δὲν ὑπάρχει διάταξη νόμου ἢ Ἱεροῦ Κανόνος ποὺ νὰ ἀπαγορεύει καὶ νὰ ἐπιτιμᾷ τὴν χρήση-ἐκμετάλλευση τῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων μετὰ τὴν δολοφονία ἐμβρύων γιὰ τὴν δημιουργία ἀνθρωπίνων κυτταροσειρῶν, δὲν ὑπάρχει καὶ ἔγκλημα. Συνεπῶς, ὡς ἰσχυρίζονται, δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ ποινὴ κατὰ τὸ ποινικὸ δίκαιο καὶ δὲν ὑπάρχει ἱεροκανονικὸς τόπος γιὰ νὰ σταθεῖ κάποιο ἐπιτίμιο, σ’ ὅσους ἀποδέχονται τὰ ὀφέλη μιᾶς τέτοιας ἐγκληματικῆς πράξεως.
Ἔχουν ὅμως ἔτσι τὰ πράγματα; Ἡ ἐπίκληση αὐτὴ τῆς ὡς ἄνω παύλειας Ἀρχῆς καὶ τοῦ ρωμαικοῦ Δικαίου ἑρμηνεύεται καὶ ἐφαρμόζεται ὀρθῶς ὑπὸ τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς; Ποσῶς.
α. Ἀταφία-τυμβωρυχία-κλεπταποδοχή
Τὴν ἐποχὴ τῆς συντάξεως τῶν Ἱερῶν Kανόνων προφανῶς καὶ ἐπιτιμᾶτο καθένας, ποὺ συνέβαλε μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο στὴν ἔκτρωση, ἡ ὁποία εἶναι φόνος ἐκ προμελέτης τελείου ἀνθρώπου, σύμφωνα μὲ τὸ Χριστολογικὸ δόγμα, καθ’ἕλξη τοῦ ὁποίου θεμελιώνεται καὶ ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ ἀνθρωπολογία. Δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀνακύψει οἱ σύγχρονες «πολιτισμένες» δυνατότητες, γιὰ τήν, ἐπὶ τούτῳ, ἠθικὴ ἀποτίμηση χρήσῃς ἀνθρωπίνων κυτταροσειρῶν, ὥστε νὰ περιλαμβάνεται στὶς ἱεροκανονικὲς διατάξεις, τέτοιο μεταθανάτιο ἔγκλημα εἰς βάρος τοῦ ἐμβρύου ἀνθρώπου.
Ὅμως, σύμφωνα μὲ τοὺς θεοπνεύστους Ἱ. Κανόνας καὶ συγκεκριμένα μὲ τὸν 7ον Κανόνα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, ὁ ὁποῖος ἔρχεται σὲ συμφωνία μὲ τὸν 66ον Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου καὶ τὸν 29ον Κανόνα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ, ἐπιτιμᾶται ἡ «ἀσύγγνωστος» (ἀσυγχώρητος) τυμβωρυχία[ii].
Ἐφ’ ὅσον ἐπιτιμᾷται ἡ τυμβωρυχία, ἡ ὁποία δὲν θίγει ἄμεσα τὸ ἐνταφιασμένο σῶμα, ἀλλὰ τὰ πολύτιμα εἴδη, ποὺ φέρει ἐπάνω του, τὰ κτερίσματα, πόσον μᾶλλον δὲν ἐπιτιμᾷται αὐτός, ὁ ὁποῖος δὲν νέμεται, ἁπλῶς, τὸν θαμένο θησαυρό, ἀλλὰ κακοποιεῖ τὸ ἴδιο τὸ δολοφονηθὲν σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, διότι τοῦ στερεῖ τὴν ταφήν, τὸ ἀπορρίπτει στὴ χοάνη τῶν βιολογικῶν ὑλικῶν, τὸ χρησιμοποιεῖ ὡς γευστικὸ προσθετικὸ σὲ πόσιμα εἴδη ἢ καὶ γιὰ τὴν παρασκευή «ἀναζωογονητικῶν» κρεμῶν.
Κατὰ ταῦτα, συμφώνως πρὸς τὴν ἀρχὴν τῆς ἀναλογικότητας, ὅπως διατυπώνεται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, ἡ διαχείρηση τοῦ ἐμβρύου, ποὺ ἐκτρώνεται, ἀποτελεῖ μεῖζον ὀλίσθημα καὶ αὐτῆς τῆς τυμβωρυχίας[iii].
Ἡ παραπάνω ἀντίληψη τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἀκολουθεῖ τὴν μετα-πατερικὴ ἠθική, ποὺ διατυπώνεται ἀπὸ τὸν Σεβ. Μεσογαίας στὴν 7ην σελίδα δωδεκασέλιδου ἀδημοσιεύτου κειμένου, τὸ ὁποῖο ὁ ἐν λόγῳ Ἱεράρχης ἀπέστειλεν στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῶν «ἐμβολίων», σὲ ἐποχή κατὰ τὴν ὁποία ἡ πολιτικὴ ἐξαλλάχθηκε σὲ ἰατρικὴ καὶ ἡ ἰατρικὴ μεταμφιέσθηκε σὲ πολιτική.
Συγκεκριμένα, γράφει ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης Μεσογαίας, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων παραδοξοτήτων, γιὰ τὶς ὁποῖες θὰ ἐπανέλθουμε σὲ εὐθετώτερο χρόνο: «Ἀπὸ ἠθικῆς ἀπόψεως ἡ περίπτωση μοιάζει μὲ τὴ δολοφονία ἑνὸς ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι κάτοχος κάποιας ἱκανῆς περιουσίας. Ἡ περιουσία αὐτὴ ἀντὶ νὰ δημευθεῖ καὶ νὰ σπαταληθεῖ ἀξιοποιεῖται μετὰ θάνατον, πολλαπλασιάζεται καὶ ὕστερα ἀπὸ 50 χρόνια σὲ ἐποχὴ πείνας καὶ λιμοῦ ἀποφασίζει νὰ διανεμηθεῖ γιὰ ἀνακούφιση πασχόντων καὶ πτωχῶν. Τὶ ἠθικὴ ἆρά γε εὐθύνη μπορεῖ νὰ ἔχουν οἱ δύστυχοι ἀποδέκτες τῆς εὐεργεσίας γιὰ τὸ ἀρχικὸ ἔγκλημα τὸ ὁποῖο ἔγινε γιὰ ἄσχετο καὶ ἄγνωστο σὲ αὐτοὺς λόγο; Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν αὐτὴν ἄποψή μας εἶναι ὅτι καὶ οἱ ἐμβολιαζόμενοι δὲν φέρουν καμμία ἀπολύτως εὐθύνη γιὰ τὴν ἀρχικὴ ἔκτρωση.»
Ἡ κριτικὴ ἀποτίμηση τοῦ παραπάνω κειμένου δὲν μπορεῖ νὰ γίνει παρὰ μόνον μὲ βάση τὴν ἀνθρωπολογικὴ ἀρχή, ποὺ διατυπώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν˙ «δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἶναι μέσα σας καὶ τὸ ὁποῖον ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ δὲν ἀνήκετε εἰς τοὺς ἑαυτούς σας; Ἐχετε ἀγορασθεῖ ἀντὶ τιμήματος. Δοξάσατε λοιπὸν τὸν Θεὸν διὰ τοῦ σώματός σας καὶ διὰ τοῦ πνεύματός σας τὰ ὁποῖα ἀνήκουν στὸν Θεόν[iv].»
Κατὰ συνέπεια, στὴν περίπτωση τῶν δολοφονηθέντων ἐμβρύων, γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τοῦ βιολογικοῦ τους πλούτου, παραβιάζονται οἱ ὅροι τῆς δημιουργίας καὶ ἀναιδῶς ἀγνοεῖται ἡ ὀντολογία τῆς σωματικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Ἀπ. Παῦλος καὶ διαχωρίζει τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ διαπράττεται ἐκτὸς τοῦ σώματος, καὶ τῆς ἁμαρτίας ποὺ διαπράττεται ἐντὸς τοῦ σώματός μας[v].
Ὁμοίως, ἕνεκα τοῦ ὅτι τὸ ἔμβρυο δὲν ἀνήκει σὲ κανέναν παρὰ μόνον στὸν Δημιουργό του, ἀπὸ ποῦ προκύπτει ἡ ἄδεια τῆς ἀνόσιας μεταθανάτιας χρήσης τοῦ σώματός του καὶ μάλιστα συνεπείᾳ ἐγκληματικῆς, ἐπὶ τούτῳ, ἐνέργειας; Συνεπῶς βρισκόμαστε μπροστὰ καὶ στὸ κολάσιμο μέγεθος τῆς κλεπταποδοχῆς, ἡ ὁποία προστίθεται στὸ φρικῶδες duetto ἀταφία-τυμβωρυχία, μέσα ἀπὸ κείμενα εὐτελοῦς ἀγαπολογίας, ποὺ στοχεύουν στὴν ἀποδυνάμωση τῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀκολουθοῦσα ἐκτροπὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγελικὸ ἦθος.
Δὲν ἀποτελεῖ, λοιπόν, τὸ σῶμα μας πολυτιμώτατον «κοινωνικόν» ἀγαθόν, πρὸς χρῆσιν καὶ ἐκμετάλλευσιν, ὅπως θέλει νὰ ἀποφαίνεται ὁ Σεβ. Μεσογαίας, ἀλλ’ἀξία καθ’ἑαυτό, διότι, ὄχι μόνον εἶναι θεόπλαστον, ἀλλὰ καὶ σωματικὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὡς Ἀρχετύπου ὁλοκλήρου τῆς ψυχοσωματικῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐξ ἄκρας συλλήψεως[vi]. Ἄλλωστε «τὸ καλὸν οὐ καλόν, ὅταν μὴ καλῶς γίνηται[vii].»
Ὅσον ἀφορᾷ τὸν χαρακτηρισμὸ τῶν «ἐμβολιασθέντων» ὡς «δυστύχων» ἀνθρώπων, ἐπειδὴ τὸ ἀρχικὸ ἔγκλημα κατὰ τὸν Σεβ. Μεσογαίας ἔγινε «γιὰ ἄσχετο καὶ ἄγνωστο σὲ αὐτοὺς λόγο», πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε, ὅτι τὴν εὐθύνη τῆς ποιμαντικῆς πρόνοιας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἔχουν κατ’ἐξοχὴν οἱ Ἐπίσκοποι, τῶν ὁποίων ὁ ρόλος, πλὴν Ἑνός, κατὰ τὴν διαρρεύσασα τριετία τῆς κυριαρχίας τοῦ covid-19 ὑπῆρξε τραγικός. «Ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς[viii].»
β. Τὸ ἰσοδύναμο τῆς εὐθύνης στὴν ἁλυσίδα τῶν ἐμπλεκομένων
(a) Ὁ φυσικὸς ἢ ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς ἔκτρωσης προσδοκᾷ ὄφελος, καθ’ ὅσον οἱ κυοφοροῦσες γυναῖκες ποὺ ὑποβάλλονται σ’ αὐτήν, βρίσκονται ὑπό καθεστὼς πολυποίκιλων δυσχερειῶν, οἰκονομικῶν, στερητικῶν τῆς ἐλευθερίας τους, ψυχικῶν παθήσεων μὲ παντελῆ ἢ μερικὴ ἔλλειψη ἐναισθησίας κλπ.
(b) Ὁ χρήστης, στὴν προοπτικὴ τῆς ἔρευνας τοῦ ἐκτρωθέντος ἐμβρύου, προσδοκᾷ ὄφελος, ἀπὸ τὴν βιομηχανικὴ παραγωγὴ καὶ διάθεση φαρμευτικῶν σκευασμάτων.
(c) Ὁ ἐμβολιαζόμενος, προσδοκᾷ ὄφελος ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐκτρώσεως, διὰ τοῦ ὁποίου προωθήθηκε ἡ παραγωγὴ ἐμβολίων καὶ φαρμάκων.
Μεταξὺ τῶν τριῶν ἐμπλεκομένων ἡ ἀπόσταση εἶναι μόνον χρονική. Δὲν ἀλλοιώνεται ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος˙ καὶ αὐτὸ διότι κανεὶς κρῖκος τῆς παραπάνω ἀλυσίδος, δὲν θὰ ὑπῆρχε χωρὶς τὸν ἑπόμενο ἤ / καὶ τὸν προηγούμενο. Ἄλλωστε, γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐμβολίων καὶ φαρμάκων δὲν εἶναι μονόδρομος ἡ χρήση ἀνθρωπίνων κυτταροσειρῶν.
Συνεπῶς, τὸ σκεπτικὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπαγορευτικὸς νόμος χρήσης τῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων ἱεροκανονικῶς ἀνατρέπεται, νομικῶς ἀκυρώνεται, καὶ λογικῶς θρυμματίζεται. Πράγματι, ὑπάρχει πειστικώτερη μαρτυρία, ὅτι ὅλα τὰ παραπάνω λειτουργοῦν ὑπὸ τὴν λοϋόλεια ἀρχή, «ὁ σκοπὸς (παραγωγὴ ἐμβολίων καὶ φαρμάκων) ἁγιάζει τὰ μέσα (τὴν ἔκτρωση)»;
Γ. Ἡ καινοφανὴς διαστροφὴ τῆς ἐννοίας τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου.
α. Στήν «Δέουσα ἀπάντηση», τὸ Κανονικὸ Δίκαιο ἐξαλλάσσεται καὶ μετονομάζεται, σὲ Κανονικὸ Ποινικὸ Δίκαιο, «διὰ χειρὸς Μητροπόλεως Πειραιῶς», ἐπὶ Ἀρχιερατείας τοῦ Σεβ. κ. Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου, τοῦ ἀπὸ Χριστιανουπόλεως, ὑπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.
Συμφώνως πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, πηγὴ τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, δηλ. τῶν Ἱερῶν Κανόνων, εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας, ἡ ὁποία φανερώνεται αὐθεντικῶς ὑπὸ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι[ix]. Ἀντιθέτως, πηγὴ τῶν κοσμικῶν Νόμων εἶναι ἡ δικαιοταξία ποὺ ἔχει ἐπιβάλλει ἡ κοσμικὴ ἐξουσία τῶν σημερινῶν Κρατῶν καὶ ἔχει ἐγκόσμιους ἀποκλειστικὰ σκοποὺς καὶ ἀνθρωποκεντρικὴ κατεύθυνση[x].
Ἡ ἐπιβολὴ ἐπιτιμίου δὲν ἀποτελεῖ ποινή, μὲ στόχο τὸν σωφρονισμὸ τοῦ παρεκτραπέντος καὶ παραδειγματισμὸ τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ ἄσκηση μέσα ἀπὸ συγκεκριμένους πνευματικοὺς κανόνας, μὲ σκοπὸ τὴν διαφύλαξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, τὴν διασφάλιση τῆς πίστεως καὶ τὴν σωτηρία τοῦ ἐπιτιμηθέντος.
Συνεπῶς, ἡ ἐκκκλησιαστικὴ τάξη καὶ δικαιοσύνη ἐπιβάλλει ὅπως λογίζονται ἄκυρες ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποιεσδήποτε ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, στὶς ὁποῖες δὲν ὀρθοτομεῖται ὁ λόγος τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, συμφώνως πρὸς τὸν 31ον Ἀποστολικὸν Κανόνα καὶ τὸν 15ον τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου[xi]. Ἡ ἐπισκοπική «ἐξουσία» δὲν πηγάζει, ὡς ex officium, ἀπὸ τὴν ἀρχιερωσύνη, ἀλλὰ μόνον ἀπὸ τὴν συμφωνία τῶν ἀρχιερατικῶν καὶ συνοδικῶν ἀποφάσεων πρὸς τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, συμφώνως καὶ πρὸς τὰς παρεχομένας προχειροτονητηρίους διαβεβαιώσεις κάθε ἐψηφισμένου Ἐπισκόπου.
Ἡ ἔννοια τοῦ νεοεισαχθέντος μορφώματος ὑπὸ τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς «Κανονικὸν ποινικὸν δίκαιον» ἀλλοιώνει κάθε πνευματικὴ ἔννοια ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου, τὴν ἀντικαθιστᾷ μὲ τὸ ἱεροεξεταστικὸ ἔκτρωμα τοῦ Παπισμοῦ καὶ παραμορφώνει τὸν Χριστιανισμὸ σὲ σύστημα, σὰν τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα συστήματα, σὰν μιὰ κοσμικὴ ἐξουσία ποὺ ἔχει στὴν ἐξουσία της τοὺς πιστούς της καὶ ποὺ τοὺς διοικεῖ, τοὺς κρίνει καὶ τοὺς καταδικάζει ὅπως ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Δηλαδὴ, ὁ Χριστιανισμός, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, γίνεται ἕνα σύστημα «σὰν τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα συστήματα, μιὰ κοσμικὴ ἐξουσία ποὺ ἔχει στὴν ἐξουσία της τοὺς πιστούς της καὶ ποὺ τοὺς διοικεῖ, τοὺς κρίνει καὶ τοὺς καταδικάζει ὅπως ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Ἀπὸ τὸν Χριστὸ κράτησε ὁ παπικὸς ἱεροεξεταστής μοναχὰ τὸ προσωπεῖο κι’ ὅ,τι κάνει, λέγει πὼς τὸ κάνει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῷ τὸ κάνει στ’ ὄνομα τοῦ σατανᾶ», ὅπως ἔγραφε συναφῶς ὁ ἀείμνηστος Φώτης Κόντογλου[xii].
Ἡ Ἐκκλησία διασώζει τὸ ἀρχέτυπον ἦθος τῆς ἔννοιας τοῦ δικαίου. Ἐκφράζει ὄχι τὴν ποινική, ἀλλὰ τὴν θεραπευτικὴ διακονία τῆς δικαιοσύνης, ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι ἡ λέξη δίκη, ἡ ὁποία συνοψίζει τὸ περιεχόμενο τῆς ἀπόδοσης τῆς δικαιοσύνης, δὲν προέρχεται ἀπὸ τὴ ρίζα δίχα ὅπως φρονεῖ ὁ Ἀριστοτέλης[xiii] καὶ, κατὰ συνέπεια, ὁ δικαστὴς δὲν εἶναι διχαστής, ἐπειδὴ διαχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, τὸ νόμιμο ἀπὸ τὸ παράνομο, σύμφωνα μὲ τὶς περὶ αὐτῶν ἀντιλήψεις, ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε κρατοῦσα πολιτικὴ βούληση[xiv], ἀλλὰ ἀπὸ τὸ δείκ-, ὅπως δείκνυμι, γεγονός, ποὺ ἀνάγει τὸν κριτή-δικαστὴ κυρίως σὲ παιδαγωγό, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν δικαιϊκή του φρόνηση δεικνύει τὸ ἀγαθό[xv]. Ἒτσι, ὅπως καιρίως τονίζεται «ἐνῶ γιὰ τὸ κοσμικὸ δικαστὴ ὁ ὑπόλογος στὸ κοσμικὸ Νόμο ἂνθρωπος εἶναι κατακριτέος, γιὰ τὸ Κανονικό Δίκαιο ὁ ὑπόλογος ἂνθρωπος εἶναι θεραπευτέος[xvi].» Καὶ στὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία εὑρέως διαπιστώνεται ὅτι «βέλτιον οὖν δίκαιον τὸ κατὰ φύσιν (δηλαδή, τὸ θεῖον δίκαιον) τοῦ κατὰ νόμον[xvii].»
Στὴν σύγχρονη ὅμως πραγματικότητα, οἱ μὲν νομικοὶ ἐντάσουν τοὺς Ἱεροὺς κανόνες στὸ σύστημα τοῦ ἰσχύοντος δικαίου καὶ ἀπορρίπτουν ὅσους ἐξ αὐτῶν δὲν συμβιβάζονται μὲ τὴν κρατοῦσα δικαιϊκὴ ἀντίληψη, οἱ δὲ θεολόγοι ἐν πολλοῖς τους ἑρμηνεύουν νομικά, ὥστε νὰ εἶναι πιὸ εὐέλικτοι καὶ προσαρμόσιμοι στὸ σύγχρονο δικαιϊκὸ σύστημα, ἀρνούμενοι στὴ πράξη τό ‘’πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις[xviii].’’
Συνεπείᾳ τῶν ἀνωτέρω, ὁ πνευματικὸς ἢ ὁ ἐκκλησιαστικὸς δικαστὴς δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἀπαίσια γκροτέσκα τοῦ παπικοῦ ἱεροεξεταστῆ, διότι μόνον ἱεροεξεταστικὸς νοῦς θὰ μποροῦσε νὰ συλλάβει τὴν ἔννοια τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, ὡς Κανονικοῦ Ποινικοῦ (!!!) Δικαίου, ‘’φεῦ τῆς ἀνοίας[xix]’’ καὶ νὰ διαβλέπει τὴν ὕπαρξη δικονομικῶν διαδικασιῶν, μέσα στὸ Εὐαγγέλιον (Ματθ. 18,15-17) τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐλευθερίας, ὅπως σοφῶς καὶ σαφῶς ἑρμηνεύεται ἀπὸ τοὺς μνημονευθέντας ἤδη Ἱεροὺς Κανόνας.
Δ. Εἰκασία καὶ πραγματικότητα
Στήν «Δέουσα ἀπάντηση» γίνεται ἀήθης καὶ ἀτεκμηρίωτη ἐπίκριση ἐναντίον τοῦ ὑπογραφομένου, μὲ χρησιμοποίηση εἰκασιῶν, δηλαδὴ ἀτεκμηρίωτων ὑποθέσεων. Ὑποστηρίζεται, ὅτι ὁ π.Σ.Κ. ὡς ἰατρὸς συνταγογραφεῖ ἐπὶ μακρὰ σειρὰ ἐτῶν φαρμακευτικὰ σκευάσματα, τὰ ὁποῖα οἱ φαρμακευτικὲς ἑταιρεῖες ὡς γνωστόν (!!!) δοκιμάζουν κατὰ τὸν δικό τους τρόπον….ἀκόμη καὶ σὲ ἀνθρώπους. Γιὰ ποιὸν λόγον λοιπὸν ἡ πράξη συνταγογραφήσεως τῶν φαρμάκων αὐτὴ τοῦ π. Στυλιανοῦ εἶναι ἠθικῶς ἄμεμπτος καὶ ὁ ἐμβολιασμὸς ἐναντίον τῆς θανατηφόρου πανδημίας ἦτο ἠθικῶς μεμπτός;
Ἆρά γε, πόθεν προκύπτει ἡ ἐκ μέρους μας συνταγογράφηση ἠθικῶς ἐπίμεμπτων σκευασμάτων; Ἡ ἰδιότητα τοῦ καθενὸς δὲν συνεπάγεται καὶ ὑποταγὴ ἢ ἀνεξέλεγκτη ὑποτέλεια σὲ συγκεκριμένες πράξεις ἐξ αἰτίας καὶ μόνον τῆς ἰδιότητάς του ˙ λ.χ. ὁ κάθε γυναικολόγος δὲν προβαίνει καὶ σὲ ἀμβλώσεις ἐκ μόνης τῆς ἰδιότητάς του, προβαίνει, ὅμως, στὴν ἀνθρωποκτονικὴ αὐτὴ ἐνέργεια ὁ ἀσυνείδητος καὶ ἀδίστακτος γυναικολόγος, κ.ο.κ.
Στὴν φαρμακολογία τοῦ κεντρικοῦ νευρικοῦ συστήματος κυκλοφορεῖ σήμερα ἕνα καὶ μόνον σκεύασμα, τὸ ἀντικαταθλιπτικὸ Sertraline, τῆς διαβόητης καὶ πάλιν Pfizer, ποὺ εἶναι ἠθικῶς διαβρωμένο ἀπὸ ἀνθρώπινες κυτταροσειρές. Ἡ ἀναγκαιότητά του στὴν κλινικὴ πράξη εἶναι μηδενική, καθ’ὅσον στὴν ἐν γένει φαρέτρα τῆς ψυχιατρικῆς ὑπάρχει πλῆθος ἀντικαταθλιπτικῶν σκευασμάτων, πολὺ ὑψηλότερης ἀποδοτικότητας καὶ ἀσφάλειας.
Πρέπει, ὅμως, νὰ ὁμολογηθεῖ, ὅτι, δυστυχῶς, προωθεῖται ὁ σταδιακὸς μιασμὸς τῶν θεραπευτικῶν σκευασμάτων ἀπὸ τὰ φονικὰ προϊόντα τῶν ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν κυτταροσειρῶν. Τὸ πλέον ἐξώφθαλμο παράδειγμα εἶναι ἡ σημερινὴ παρασκευὴ τῆς ἀσπιρίνης, ἡ ὁποία γίνεται πλέον μὲ χρήση ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν κυτταροσειρῶν, παρ’ὅτι ἐπὶ ὁλόκληρες δεκαετίες ἀνακούφιζε, ὁμοίως, ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, χωρὶς τὸ βέβηλο στοιχεῖο τῆς ἀνθρωποκτονίας[xx].
Δὲν ὑπάρχει λογική, παρὰ μόνον σατανικοὶ νόες, ποὺ θέλουν νὰ μολύνουν τὰ πάντα μὲ τὴν ἀνθρωποφαγία.
Ἰδού, λοιπόν, πεδίον λαμπρὸν νὰ ἐπαναδιατυπώσει ἡ Ἐκκλησία τὴν ἀμετακίνητο θέση Της στὸ Χριστολογικὸν Δόγμα τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ νὰ ἐνεργήσει καταλλήλως, ὥστε νὰ ὑπάρξει οὐσιαστικὴ ἀνάσχεση τῆς φυσικῆς καὶ ἠθικῆς αὐτῆς ἀταξίας.
Ἡ προσωπικὴ αὐτὴ καὶ ἀνέντιμος ἐπίθεση τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆς εὐπρέπειας καὶ τοῦ σεβασμοῦ καὶ ἐπιχειρεῖ συνειδητῶς νὰ ἐξαλλάξει ἕναν πνευματικὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς πίστεώς μας, σὲ δῆθεν προσωπικὴ ἀντιπαλότητα. Πρόκειται γιὰ συκοφαντικὴ προπαγάνδα καὶ ἄθλια παραπληροφόρηση γκαιμπελικοῦ τύπου˙ «πές, πές, πὲς ἕνα ψέμα, στὸ τέλος κάτι θὰ μείνει«.
Ἀπὸ τὰ παραπάνω γίνεται κατανοητόν, ὅτι τὰ λογικὰ κενὰ τῆς δέουσας ἀπάντησις ἐκ μέρους τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς εἶναι ἀγεφύρωτα καὶ ἐνδεικτικά, ἀποκρουστικῆς ἡμιμάθειας τῶν συντακτῶν της.
Ε. Ρητορικὰ ἐρωτήματα
α. Ποιός διαβεβαίωσε τοὺς συντάκτες τῆς Δέουσας ἀπάντησης, ὅτι ἡ λεγομένη πανδημία ἦτο ἀληθινὴ πανδημία, ὅτι ὁ SarsCov-2 εἶναι φυσικὸς ἰὸς καὶ ὄχι χίμαιρα, ὅπως τόνισε ὁ ἀείμνηστος Montagnier καὶ πολλοὶ ἄλλοι; Ὁ χιμαιρικός του χαρακτῆρας ἔχει πλέον πλήρως ἐπιβεβαιωθεῖ,καὶ κατὰ συνέπεια δὲν ὑπάρχει καμμιὰ ἀπολύτως ἀμφισβήτηση ὅτι εἶναι «κατασκευασμένος» ἰός. Τὶς ὑπόγειες καὶ σκοτεινὲς διαδρομὲς τοῦ διαβόητου ἀρχιτέκτονα τῆς λεγομένης «πανδημίας» covid-19 ἀποκαλύπτει ὁ R.F. Kennedy Jr., στὸ νεοκυκλοφορηθὲν καὶ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα βιβλίο του, ὑπὸ τὸν τίτλο «Ὁ πραγματικὸς Anthony Fauci».
β. Γνωρίζουν ἢ ὄχι, ὅτι ἄλλαξε ὁ ὁρισμὸς τοῦ ἐμβολίου ἀπὸ 01-09-2021, γιὰ νὰ περιληφθοῦν καὶ οἱ γενετικοὶ αὐτοὶ τροποποιητὲς στὸ νομικῶς ἀναγνωρισμένο πεδίο τῶν ἐμβολίων καὶ ὅτι ἡ ἔννοια τῆς ἀνοσίας ἀγέλης, ὑπὸ τὴν ὁποία ἐννοεῖτο ἡ φυσικὴ ἀνοσία, συμπεριέλαβε καὶ τὴν ἀνοσία ἐκ τῶν ἐμβολίων, ὀλίγον πρὸ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ἐμβολιασμοῦ τὸν Δεκέμβριον 2020;
γ. Εἶναι ἐν γνώσει τους, ὅτι ὁ Προϊστάμενός τους Μητροπολίτης Πειραιῶς πλανώμενος καὶ πλανῶν τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, διεφήμιζε τά «ἐμβόλια» σὲ τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς καὶ παρεκίνει τοὺς Χριστιανοὺς νά «ἐμβολιασθοῦν» μὲ «ἐμβόλια»-προϊόντα φόνου, χαρακτηρίζοντας τοὺς ἀρνουμένους νὰ ὑποκύψουν στὶς ἐπιταγὲς τοῦ Great Reset, ὡς σχισματικοὺς καὶ ἀποβλητέους ἐκ τῆς Ἐκκλησίας; Μὲ ποιὸ ἐπιστημονικὸ κῦρος ὁμιλοῦσε; Τὸ βέβαιο εἶναι, ὅτι εἶχε πλήρη ἄγνοια τῆς διαφορᾶς τῶν κλασσικῶν ἐμβολίων μὲ τὰ σημερινά, ὡς πρὸς τὴν παρασκευή, ὡς πρὸς τὴν χρησιμοποιούμενη τεχνικὴ καὶ ὡς πρὸς τὰ ἀρνητικὰ καὶ ἀνεπιθύμητα ἀποτελέσματά τους˙ «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται»[xxi].
Βέβαια, στὰ τηλεοπτικά «πάνελ» οἱ τηλε-εἰδικοὶ συνδαιτημόνες του, ποιοῦντες τὴν νήσσαν γιὰ τὰ παράταιρα τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ἐνῶ αὐτοὶ γνώριζαν τὴν ἀλήθεια, τοῦ ἀπένειμαν τὰ εὔσημα «μὴ καὶ κόψει ἡ σούπα» τῆς παραπληροφόρησης. «Ἀλλ» ὅμως «οὐδὲν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου[xxii].»
Ἔγραφε χαρακτηριστικά ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, στούς «Στοχασμοὺς καὶ ἀποφθέγματα». «Ἀπ΄όλα προτιμῶ περισσότερον τὴ μετριοφροσύνη τῶν ἀμόρφωτων. Ὅμως ἀπὸ τὸ θράσος τῶν ἡμιμαθῶν, προτιμῶ τὴ ματαιοδοξία τῶν πεπαιδευμένων[xxiii].»
δ.Δὲν τοὺς ἐνόχλησε ἡ ἐπιβολὴ τῶν φιμώτρων καὶ ἡ τήρηση τῶν ἀποστάσεων μεταξὺ τῶν πιστῶν, ἐντὸς τῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ ἡ ἀπαγόρευση τῆς προσκύνησης τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, παρὰ τὴν ἀφοριστικὴ ἀποστροφὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ὅτι «ὁ μὴ προσκυνῶν» τὶς σεπτὲς εἰκόνες, «ἐχθρὸς ἐστὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἁγίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων…[xxiv]» ˙οὔτε καὶ οἱ ἀπολυμάνσεις τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ὅπου ἡ Θεία Χάρις ἐνοικεῖ, ὅπως τονίζεται στὴν Ἀκολουθία ἐπὶ ἐγκαινίοις Ναοῦ, καὶ διδάσκει ἡ πατερικὴ παράδοση, τὴν ὁποία συνοψίζει ὁ ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης;«θεῖαι γὰρ δυνάμεις ἐνεργοῦνται ἐν τοῖς ναοῖς, καὶ ἀγγέλων ἐμφάνειαι καὶ ἀγίων˙ καὶ σημεῖα τελεῖται˙ καὶ τὰ αἰτήματα δίδοται˙ καὶ ἰάματα χορηγείται˙και τὰ ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς ναοῖς ἄψυχα, ὕδατὰ τε καὶ λίθοι καὶ κίονες καὶ πέπλα καὶ σιδήρια ἐνεργεῖ…., τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι [xxv].»
Ὁ Ὁμολογητὴς ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης, χρησιμοποιοῦσε ὡς ἐλιξήριον νοσημάτων τὴν σκόνην ἀπὸ τὴν ἁγίαν Τράπεζαν καί, δυστυχῶς γιὰ μᾶς, οἱ Μωαμεθανοὶ βεδουίνοι στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Σινᾶ χρησιμοποιοῦν τὴν σκόνην ἐξ αὐτοῦ τοῦ μοναστηριακοῦ δαπέδου, γιὰ νὰ διεξέλθουν τὰ προβλήματα ὑγείας τῆς οἰκογένειάς τους[xxvi].
Εἰλικρινῶς, δὲν ἀνέγνωσα, μέχρι τῆς σήμερον, οὔτε ἕνα ἀντιαιρετικὸ «ξέσπασμα» τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν αἱρέσεων τῆς Μητροπόλεώς σας, γιὰ τὸν παραπάνω ἐκσεσημασμένο στὴν πράξη νεοβαρλααμιτισμό, (φίμωτρα, ἀποστάσεις,«ἐμβόλια», βλασφημίες κατὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, κλπ.) ὅταν τὰ πράγματα στὴν πατρίδα μας καὶ σχεδὸν ὅλου τοῦ δυτικοῦ κόσμου «τά ‘σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά», τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης.
ε. Γιατὶ ἆραγε δὲν κομίσατε τὰ σεπτὰ ἁγιάσματα τῆς πίστεώς μας στὴν αἰχμὴ τῆς λεγομένης πανδημίας, ὥστε νὰ λιτανευθοῦν πρὸς ἀποτροπὴν τῆς λοιμικῆς ἐπέλασης τοῦ ἰοῦ, ὅπως ἔλεγαν οἱ τηλε-εἰδικοί, καὶ τὰ κομίζετε ἐν ὄψει ἐθνικῶν ἐκλογῶν; Ἡ Ἐκκλησία διετέλεσε ἐν διωγμῷ κατά την παρελθοῦσα τριετία, εἰς τὸν ὁποῖον ὑποκύψατε, καὶ κλείσατε τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, παρὰ τὴν ἀπόλυτη ἐντολὴ τοῦ 4ου Ἱεροῦ Κανόνος τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, σήμερα δέ, δίδετε σημειολογικά ἰσχυρὸ προεκλογικὸ βῆμα στοὺς ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἐξ οἱασδήποτε πολιτικῆς παρατάξεως κι’ ἂν αὐτοὶ προέρχονται, οἱ ὁποῖοι, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, δηλαδὴ ἀπροκαλύπτως, διεκήρυξαν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, τὸ σωτήριον Σῶμα καὶ Αἷμα Κυρίου, ὡς εὐτελεῖς φορεῖς ἰῶν καὶ μικροβίων. Ὑπάρχει παρακάτω;
Καταντήσατε φολκλὸρ τὰ Ἅγια, παρὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, «Μὴ δῶτε τὰ ἅγια τοῖς κυσί, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων[xxvii].»
στ. Γνωρίζετε ὅτι ἡ κ. Ἀ.Λινοῦ δήλωσε σὲ πρόσφατη συνέντευξή της, πὼς δὲν λέμε ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ παραπληροφορήσαμε τὸν κόσμο !!! σχετικὰ μὲ τὴν «πανδημία» καὶ τὰ ἐμβόλια[xxviii]; Ἀντιλαμβάνεσθε, ὅτι καὶ σεῖς ἐμπέσατε στὴν παγίδα τῆς παραπληροφόρησης καί, κατὰ συνέπεια, ἔχετε εὐθύνῃ κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ σᾶς χρειάζεται ράβδος ἐπιστυπτική, ράβδος παιδεύσεως[xxix];
ζ. Κατανοεῖτε, ὅτι εἶστε συμμέτοχοι στοὺς ἀδοκήτους ἀθανάτους, δηλαδὴ στὶς ἑκατόμβες τῶν «ξαφνικίτιδων» ποὺ σταθερῶς καὶ ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως πλήττουν τὸν λαό μας, διότι καὶ ἐσεῖς τοὺς ὠθήσατε καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους κρατεῖτε αἰδήμονα σιωπήν;
Βοᾷ τό ‘’δίκαιο τοῦ αἵματος’’ (ius sanguinis).
Κατήγορος, οἱ οἰμωγὲς τῶν ἐσφαγμένων ἀρνίων τοῦ Χριστοῦ διὰ τὴν δημιουργία κυτταροσειρῶν καὶ ὁ γογγυσμός τῶν ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι, κρίμασιν οἷς οἰδε Κύριος, παραπλανηθέντες ὑπὸ Ἀρχιερέων (φρικτόν!) «ἐμβολιάσθηκαν» μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποβιώσουν ἢ νὰ καταπέσουν σὲ κλίνη βαρυτάτων, καὶ διὰ βίου, ἀνεπίστροφων ἀναπηριῶν.
Κατήγορος, ἡ ἀμείλικτος στατιστική, ὡς φωνὴ καταρρακτῶν, ποὺ ἤδη ἀποτυπώνει γοερῶς τὰ ἀπειράριθμα θύματα τῆς σύγχρονης μὲν ἀλλά «πολιτισμένης» ἠρωδιανῆς κτηνωδίας. Σὲ δύο ἐκθέσεις, καὶ ὄχι μόνον, γιὰ τὶς ζημιές, ποὺ ἔχουν προκαλέσει στὴν ὑγεία οἱ «ἐμβολιασμοί» ἐκτιμᾷται ὅτι 26,6 ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἔπαθαν βλάβη ἀπὸ παρενέργειες, 1,36 ἑκατομμύρια ἀπέκτησαν μόνιμη ἀναπηρία καὶ 300.000 θάνατοι ἀποδίδονται στὰ ἐμβόλια μόνο γιὰ τὸ 2022, ἐνῶ κόστισαν στὴν παγκόσμια οἰκονομία σχεδὸν 150 δισεκατομμύρια δολάρια[xxx].
ζ. Ἀντιλαμβάνεσθε, ὅτι καταλύσατε τὸ φιλάνθρωπον ἦθος τῆς Ἐκκλησίας ὅταν ἡ Πολιτεία κατεδίκασε σὲ ἐσχάτη πενία ὅσους ἀρνήθηκαν χριστιανοπρεπῶς νὰ διακηρύξουν τὸ θεόθεν δωρηθὲν αὐτεξούσιον στὴν κορωνίδα τῶν δημιουργημάτων τὸν ἄνθρωπον; Ὑπῆρξαν χιλιάδες ὑγειονομικοί, στοὺς ὁποίους ὁ ὁλοκληρωτισμὸς τοῦ μετανθρωπισμοῦ στέρησε βίαια καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν. Ἀναζητοῦμε ἐναγωνίως τὴν ποιμαντικὴ φροντίδα τῆς Μητροπόλεώς σας, γιὰ τὶς οἰκογένειες ὅσων ἀγωνίσθηκαν μὲ πρωτοφανῆ ἀξιοπρέπεια ἐπὶ δέκα ἕξι μῆνες, μὲ στόχο νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἰδιαζούσης καλλιτέχνησης τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία οἱ ‘’γκουρού’’ τοῦ μετανθρωπισμοῦ βάλθηκαν νὰ ἀχρειώσουν. Ζητήσατε συγγνώμην ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ὠθήσατε στόν «ἐμβολιασμό» καὶ τοιουτοτρόπως συμβάλλατε στὸν θάνατό τους καὶ τὶς ἀναρίθμητες ἀναπηρίες τους; Δὲν ἀκούσατε τίποτε γιὰ τὸν τριπλῶς αὐτοφασκελωθέντα, δημοσίως, δημοσιογράφο κ. Γ. Παπαδάκη, ὡς πενταπλῶς ἐμβολιασθέντα[xxxi];
η. Ἐπειδὴ ἡ συγκυρία τὸ φέρνει, ἆρά γε ἡ παρὰ πᾶσαν ἔννοιαν χριστιανικοῦ ἤθους Ἐγκύκλιος τοῦ Ἰουλίου 2021, «Πρὸς τὸν Λαόν»[xxxii], ἡ ὁποία ἀναγνώσθηκε, ἐπ’ Ἐκκλησίᾳ, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Πατρίδος μας, διὰ τῆς ὁποίας ἀναγνωρίζεται ἡ θεραπευτικὴ ἔκτρωση, ἀνεγνώσθη καὶ στὴν Μητρόπολή σας; Καὶ βεβαίως ΑΝΕΓΝΩΣΘΗ. Τὸ ἐνθυμεῖσθε; Καὶ μόνον αὐτὸ καθιστᾷ τὸν Ἐπίσκοπόν σας αὐτεπαγγέλτως ὑπὸ αὐστηρὸν κανονικὸν ἐπιτίμιον.
Γραφεῖς καὶ γραμματεῖς τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἁπλῶς καὶ χωρὶς περιστροφές, ὑπῆρξε συμβιβασμὸς μὲ τὸν Καίσαρα. Ἡ λεηλασία τοῦ νοῦ, ποὺ ἐπέφερε ὁ νεοταξικὸς ἰμπεριαλισμὸς τῆς μεγάλης ἐπανεκκίνησης εἶναι κρῖμα νὰ σᾶς πλήττει. Μὴ λησμονεῖτε τὸ φοβερόν, ποὺ μᾶς διασώζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς κατὰ τὴν Φρικτὴ ἡμέρα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου˙ «Ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ,τε ἡρώδης καὶ ὁ Πιλάτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ» τῆς Σταυρώσεως «μετ’ ἀλλήλων[xxxiii].»
Ἐμεῖς φίλοι μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ δὲν γινόμαστε, «ὅσον κι’ἂν χτυπιέστε, ὅσο κι’ ἂν χτυπᾶτε». Τελεία καὶ παῦλα.
Σὲ λιονταρίσιες καρδιές ἀντιστοιχοῦν μόνον γενναῖες πράξεις καὶ ὄχι πομπώδεις διακηρύξεις.
«Χριστὸς Ἀνέστῃ καὶ πεπτώκασι δαίμονες»
[i] Ἀποδίδεται στὸν ρῶσο συγγραφέα Λέοντα Τολστόϊ.
[ii] Βλ. ἐκτεταμένη βιβλιογραφικὴ ἐνημέρωση στὸ ἡμέτερον, «Τὰ »ἐμβόλια» ἔναντι τοῦ Covid-Sars 2 ὑπὸ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας τῆς Μιᾶς ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.» Δεκ. 2021 (Προσεχῶς ἐκδίδονται σὲ ἑνιαῖο τόμο)
[iii] Πρβλ. Ἑβρ.10,29.
[iv] Α’Κορ.6,19.
[v] Α’Κορ.6,18
[vi] Καρμίρη Ἰ., Τά Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα…, Τόμ. Α’…σελ. 175.
[vii] Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος Θεολογικός Α’, 4. PG 36, 16C.
[viii] Λουκ. 12,47.
[ix] Π. Μπούμη, Κανονικὸν Δίκαιον, Ἀθήνα 1991, σελ. 6. Β. Φειδᾶ, Ἱεροὶ Κανόνες, Ἀθῆναι 1998, σελ. 23 κ. ἑ.
[x] Ἐπ’ αὐτῶν βλ. εὐρυτάτη ἀνάλυση ὑπὸ Πρωτοπρεσβυτέρου Λάμπρου Φωτοπούλου, δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, στὴν ἐπιστημονικὴ μελέτη του, Ἱεροὶ Κανόνες καὶ Κοσμικοὶ Νόμοι, Νοέμβριος 2010, σελ.90. Ὁμοίως, ὁμιλία τοῦ Ἰδίου μὲ θέμα Σχέση Ἱερῶν Κανόνων καὶ κοσμικῶν νόμων, στὶς 31 Ὀκτωβρίου 2011, στὸ Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου, διοργανωθεῖσα ἀπὸ τὴν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν.
[xi] Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον Ἐκδ. Ἀστέρος, 1970 σελ. 34.
[xii] Ὁλόκληρο τὸ ἐξαιρετικὸ κείμενο δημοσιεύθηκε σὲ σειρὲς στὴν ἔγκριτο ἐκκλησιαστικὴ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 10 Φεβρουαρίου, 1 Μαρτίου, 10 Ἀπριλίου, 1 Μαΐου 1970.
[xiii] Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια 1131b-11323b.
[xiv] Ὁ Πλάτωνας τονίζει, ὅτι ἡ θεσμοθέτηση τῶν νόμων γίνεται κατὰ τὸ συμφέρον τοῦ ‘’ἑκάστοτε‘’ κατεστημένου’’. Πλάτωνος, Πολιτεία 338e – 339a.
[xv] Μάνεσης Α., «Κριτικὲς ἀπόψεις γιὰ τὴν ἔννοια καὶ τὴ σημασία τοῦ δικαίου.» Ἀφιέρωμα στὸν Κ. Τσάτσο, Ἀθήνα,1980 σελ. 365 σημ. 1 καὶ Τριανταφυλλόπουλος Κ., Ἑλληνικὰ Δίκαια, Ι σελ. 24.
[xvi] π.Λάμπρου Φωτοπούλου, Ἱεροὶ Κανόνες …, ὅ.π. σελ. 57.Πρβλ.καὶ τὸν 102ον Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
[xvii] Ἀριστοτέλης, Μεγάλα Ἠθικὰ 1195a 4. Πρβλ. ‘’φύσει τε τὸ δίκαιον εἶναι καὶ μὴ θέσει, ὡς καὶ τὸν νόμον καὶ τὸν ὀρθὸν λόγον’’ Χρύσιππος, Stoicorum Veterum Fragmenta, III 80 (326)
[xviii] Πράξεις 5, 29. π.Λάμπρου Φωτοπούλου, Ἱεροὶ Κανόνες …, ὅ.π. σελ. σελ.11.
[xix] Σοφοκλής, Ἠλέκτρα, 920. Ἐπίσης κατὰ τὸν Ἀντιφῶντα ( Diels-Kranz II 347-348) »τὰ πολλὰ τῶν κατὰ νόμον δικαίων πολεμίως τῇ φύσει κεῖται» κλπ.
[xx] Ὁ φλοιὸς τῆς ἰτιᾶς (λάτ.salix) ἀναφέρεται ἀπὸν Ὅμηρο καὶ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὸν Ἱπποκράτη στὸ Περὶ Γυναικείων, Ι 78. Τὸ 1853 ὁ Charles Frédéric Gerhardt παρασκεύασε τὸ δραστικὸ συστατικὸ τῆς ἀσπιρίνης καὶ ἡ Bayer τὸ τὸ παρήγαγε φαρμακευτικὰ, τὸ 1897. Τὸ 1982, οἱ Sune K.Berstgström, Bengt I. Samuelsson and John R. Vane, τιμήθηκαν μὲ τὸ βραβεῖο Νόμπελ γιὰ τὴν ἀνακάλυψή τους ἀναφορικὰ μὲ τὶς προσταγλανδῖνες, καὶ τὴν δράση τῆς ἀσπιρίνης ἐπ’ αὐτῶν.
[xxi] Ματθ. 15,14.
[xxii] Σοφοκλής, Ἰχνευταί.
[xxiii] Παναγιώτης Κονδύλης, ‘’Στοχασμοὶ καὶ ἀποφθέγματα’’ Μτφρ ἀπὸ Γερμανική, Λάμπρος Λαρέλης Νέα Ἑστία Τόμ. 1717 (492) Νοέμβριος 1999.
[xxiv] “ὁ μὴ προσκυνῶν καὶ τιμῶν καὶ ἀσπαζόμενος πόθῳ τοῦ εἰκονιζομένου ὡς εἰκόνα τιμίαν καὶ οὐχ ὡς θεὸν ἐχθρός ἐστι Χριστοῦ καὶ τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων, ἐκδικητὴς δὲ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων αὐτοῦ, ἔργῳ ἐπιδεικνύμενος τὴν λύπην, ὅτι ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἅγιοι αὐτοῦ τιμῶνται καὶ δοξάζονται, ὁ δὲ διάβολος καταισχύνεται· ἡ γὰρ εἰκὼν θρίαμβός ἐστι καὶ φανέρωσις καὶ στηλογραφία εἰς μνήμην τῆς νίκης τῶν ἀριστευσάντων καὶ διαπρεψάντων καὶ τῆς αἰσχύνης τῶν ἡττηθέντων καὶ καταβληθέντων.” Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Λόγος πρὸς τοὺς ἀποβαλλομένους τὰς σεπτὰς καὶ ἁγίας εἰκόνας. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Λόγος τρίτος, Πρὸς τοὺς διαβάλλοντας τὰς ἁγίας εἰκόνας, Migne P.G. 94, 1333Α.
[xxv] Migne, P.G.155, 336CD
[xxvi] Συγκλονιστικὴ μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ π.Παύλου, πρῴην Δικαίου τῆς Σιναϊτικῆς Ἱ. Μονῆς.
[xxvii] Ματθ. 7,6
[xxviii] https://www.youtube.com/watch?v=6GwOBWDcNwc. Ἀνάκτηση στὶς 23-03-2023.
[xxix] Κατὰ τὴν παράδοση τῆς ποιμαντορικῆς ράβδου σὲ νεοχειροτονηθέντα Ἀρχιερέα ὁ πρῶτος τῇ τάξει χειροτονῶν Ἀρχιερεὺς ἐκφωνεῖ τὰ ἀκόλουθα: «Λάβε τὴν ράβδον ταύτην, ἵνα ποιμαίνῃς τὸ ἐμπιστευθέν σοι ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ καί, τοῖς μὲν εὐπειθέσιν, ἔστω ὑπὸ σοῦ βακτηρία καὶ ὑποστηριγμός, τοῖς δὲ ἀπειθέσι καὶ εὐτραπέλοις χρῷ αὐτῇ ράβδῳ ἐπιστυπτικῇ, ράβδῳ παιδεύσεως.»
[xxx] α.The Vaccine Damage Project – Human Cost.
http://www.phinancetechnologies.com/HumanityProjects/The%20VDamage%20Project%20-%20Human%20%20Cost.htm (Update Date: March – 2023) Ἀνάκτηση στὶς 29-3-2023)
β.On measuring excess deaths http://www.phinancetechnologies.com/HumanityProjects/Resources/Report%20on%20measuring%20death%20rates%20-%20V3%20-%20US.pdf (Date: 20-9-2022) Ἀνάκτηση στὶς 23-10-2023.
[xxxi] https://www.youtube.com/watch?v=Wn3_reGnK3U. Ἀνάκτηση στὶς 23-3-2023.
[xxxii] ‘’Πρὸς τὸν Λαό’’, Οἱ Χριστιανοὶ μᾶς ἐρωτοῦν γιὰ τὸ ἐμβόλιο καὶ οἱ γιατροὶ μᾶς ἀπαντοῦν, Νο 53, Ἰούλιος 2021.
[xxxiii] Λουκ. 23,12.
