Εξόδιος Λόγος, Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο από τον Μητροπολίτη Αττικής Νικόδημο. 'Αγιος Αχίλλειος Λαρίσης 3 Αυγούστου 1996

Ἀδελφέ Θεολόγε, Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν»

.http://agonasax.blogspot.gr/2016/08/3-1996_3.html

Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο

Ἀδελφέ Θεολόγε,

    Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».

«Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», ἀποτύπωσε, ἀνεξίτηλη, στή συνείδησί του τήν εἰκόνα σου, πλαισιωμένη μέ τό φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

  Kαί «τό ἀρνίον, τό ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένο»(Ἀποκάλυψ. ε΄ 6), ὁ σταυρωμένος Kύριός μας σέ ὑποδέχτηκε κατά τή σημαδιακή μέρα τῆς προόδου τοῦ Tιμίου Σταυροῦ, στεφανωμένο μέ τή δόξα τοῦ μεγαλομάρτυρα.

     Eἰκοσιδυό ὁλόκληρα χρόνια βημάτισες στήν κοιλάδα τοῦ θανάτου. Γεύτηκες τό ἀνάδελφο τῶν «ἀδελφῶν». Tό ἄσβεστο μῖσος τῶν «κηρύκων τῆς ἀγάπης». Tόν πόλεμο τῶν «λειτουργῶν τοῦ Mυστηρίου τῆς εἰρήνης». Tίς σκληρές καταδίκες. Tά αἱματοκυλίσματα τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν ἀπό τίς δυνάμεις τῆς καταστολῆς. Tά σπωξίματα στούς τόπους τῆς προσφορᾶς τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας. Tίς ἀπειλές. Tί συκοφαντίες. Tήν πληρωμένη παραπληροφόρησι.

Kαί σύ ἔμεινες ἄτρωτος. Ἀνίκητος. Διατήρησες τήν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς. Kαί τό ἀφοπλιστικό χαμόγελο.

π Επιφάνιος: Θά ἔχουμε τόν Θεολόγο πού εἶναι ἅγιος στήν Κεχαριτωμένη [1]

Του Άρχιμανδρίτου  Ἱεροθέου Ἀργύρη

Ἱεροκήρυκος

    Ἀθῆναι 17-7-2018

 ΓΙΑΤΙ Ο ΛΑΟΣ 

ΑΓΑΠΗΣΕ 

ΤΟΣΟ ΤΟΝ 

ΘΕΟΛΟΓΟ

 ΛΑΡΙΣΗΣ

Γνήσια ἀγάπη κτίζει τόν κόσμο

Γιατί τόσο σ’ ἀγάπησε ὁ λαός Γέροντα;

Ἕνας νεαρός κληρικός ἐπεσκέφθη τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο, τό ἄκακο ἀρνίο, τόν ἅγιο Κληρικό, τόν γλυκύ πατέρα. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἐπισκοπεῖο Λαρίσης, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει πρίν ἀπό τήν βιαία ἐκθρόνισι καί ἐξορία. Ἀλλά τώρα ἐδῶ εἶναι «Ἐλεύθερος Πολιορκημένος». Μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες δικαιώσεις ἀπό τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας εἶναι κλεισμένος μέσα στό Ἐπισκοπεῖο του, χωρίς ἀποκατάστασι ἀπό τήν ἐπίσημο Ἐκκλησιαστική Ἀρχή. «Ἐλεύθερος Φυλακισμένος».

Ὁ ἐπισκέπτης κληρικός ἤξερε τήν ἀπάντησι, γιατί τόσο πολύ ὁ εὐσεβής λαός ἀγάπησε αὐτόν τόν Ἐπίσκοπο. Γιατί τόν ἀναγνώριζε γιά πραγματικά ἅγιο καί ἄμεμπτο Ἐπίσκοπο. Ὁ λαός ἔχει λεπτά αἰσθητήρια καί βλέπει, γνωρίζει, ἀντιλαμβάνεται. Ὁ πύρινος λαός ἀποτελεῖ τή δικογραφία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.

Παρ’ ὅλη τήν γνώμη του, ἠθέλησε ὅμως νά διερευνήση αὐτή τή λαϊκή ἀγάπη στόν ἅγιο πού εἶχε μπροστά του. Νά τόν βυθομετρήση καί νά τόν ζυγίση.

Ὅτι ἄκουγε γιά τόν Ἐπίσκοπο Λαρίσης Θεολόγο, ἤθελε νά πληροφορηθῆ, ἐάν αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἤ κατώτερος τῆς φήμης του.

Τοῦ ὑπέβαλε λοιπόν ἕνα «τέστ ἁγιότητος», «διαγώνισμα ταπεινώσεως» καί «ἔκθεσι ἀγάπης».

-Πές τε μου, σᾶς παρακαλῶ σεβασμιώτατε. Πῶς, μέ ποιά μέθοδο καί ποῖο σύστημα ἐπιτύχατε, ὥστε νά σᾶς ἀγαπᾶ τόσο πολύ ὁ λαός;

-Διαποιμάνατε αὐτή τήν Ἱ. Μητρόπολι μόλις τέσσερα ἔτη. Τί συστήματα ἐφαρμόσατε, ὥστε νά τά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι κληρικοί, γιά νά μᾶς ἀγαπᾶ ὁ λαός;

Μέ ἤρεμο λόγο καί γαλήνιο πρόσωπο ἔδωσε τήν ἀπάντησί του. Δέν φούντωσε ἀπό τόν ἔπαινο τοῦ νεαροῦ κληρικοῦ. Δέν ξαστέρωσε τό πρόσωπό του ἀπό χαρά. Ἀλλά μέ πολλή συστολή, καί μέ χαμηλωμένο βλέμμα ἀπεκρίθη.

-Ἄς εἶναι δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Μεγάλου Κυρίου μας. Πολλή Χάρι προσφέρει στό λαό του. Ἀλλά ἐγώ δέν ἔκανα τίποτε ἄλλο παρά μόνο τό καθῆκον μου ὡς Ἐπίσκοπος. Τίποτε ἄλλο.

Ιερώνυμε (Νικολόπουλε) πρόσελθε, κλίνε γόνυ, άσπάσθητι τον τάφον του αοιδίμου προκατόχου σου Θεολόγου

(Αναδημοσίευση)
κ. Ιερώνυμε, Αν είχες σοφίαν και 
κλέος (=Σοφοκλής), θα στόλιζες και θα εκλέϊζες πράγματι την Μητροπολίν σου.

Ο μαρτυρικός Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος

     

Δεσπότη μου, βολήσας, ήθελες αν εύρη εν τη απειρία σου το αβαθές, πού εντός ολίγου θέλεις εξωκύλει εις την προσωπικήν σου Μελίτην, ουχί μετά των 120 μόνον, αλλά μέθ’ όλου  του ποιμνίου σου, το οποίον είναι πλήρωμα της νοητής νηός, ής σύ κατεστάθης αδέξιος οιακοστρόφος, και αντί να οδηγήσης αυτό εις σωτηρίαν - βέβαιος ων ότι ουδείς θέλει απολεσθή- θέλεις αποτύχει και θέλεις διαπιστώσει, ότι άμοιρος παντελώς εί του Δημοκράτους Περικλέους, όστις στα Παναθήναια είχε έναν κιλλίβαντα εστρωμένον δια λευκής μεταξωτής σινδόνος, πλεχθείσης υπό χειρών νυμφών της Σπάρτης (Λακεδαίμονος), εν ή επεγράφετο «μία κλίνη φέρεται εστρωμένη των αφανών».

   Θα έγνως τον 510 ον στίχον της Αντιγόνης και θα απαντούσες προς τους γύρωθεν "θείους σου" Κρέοντας, ώς άλλη Αντιγόνη. Θείε μου, έθαψα τον Πολυνίκη τον αδελφό μου, ότι «ού τι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφυν», (θείε μου, δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για να αγαπώ).

   Αν είχες σοφίαν και κλέος (=Σοφοκλής), θα εστόλιζες και θα εκλέϊζες πράγματι την Μητροπολίν σου.

 Από τα πρώτα σου βήματα, όμως, απέδειξες και εξακολουθητικά αποδεικνύεις ότι, - τω όντι-δεν είσαι  συνεκτική «ύλη», η οποία θα ενώση "τα πρίν διεστώτα" και νύν διϊστάμενα, που ο προκάτοχός σου - μοιχεπιβάτης γάρ- διήρεσε για να βασιλεύση, διότι ου χρείαν έχεις «κλίνης εστρωμένης των αφανών», καθότι, κλίνη αυτός  ούτος ο τάφος του μακαριστού Θεολόγου, εύρηται που, εκεί έδει σε γόνυ κλίναι, ουχί ως προς τάφον Πολυνίκους, αλλά Ποιμένος, τοις ίχνεσι του Αρχιποίμενος  Χριστού τα ίχνη βαδίσαντος, Του οποίου συ, ου του Θεολόγου, ουδέ του Αρχιποίμενος Χριστού τοις ίχνεσιν ακολουθείς,  οδηγών το ποίμνιόν σου,- ό -(αναφορικό) Κύριος σοί ενεπιστεύσατο, εις ατραπούς  και νομάς λοιμικάς και ψυχοφθόρους, αίτινες (οδοί) ου συγκλίνουσιν, ουδέ αφορώσιν εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν, Ός υπέδειξεν ημίν μελετάν τας Γραφάς, εν  αις  ήθελες-ει εμελέτας αυτάς - εύρη ότι η «μνήμη δικαίου», η οποία τιμάται δι εγκωμίων, επιτελείται ενώπιον  του επιγείου σκηνώματος, το οποίον εν  συγκεκριμένω τόπω υπάρχει εν τη γή, εν τη οποία (συ) ποιείς την διατριβήν, του Αρχιποίμενος (κατά τον Αγ. Ιωάννην Χρυσόστομον), «ου πάντας χειροτονούντος»,  άλλ - ανοχή Του – «δια πάντων ενεργούντος και δια σου»,  (ως μη ώφελεν), δυσανασχετούντων  ημών,  ενεργεί.

Ο τάφος του Θεολόγου Λαρίσης

    Οιακοστρόφε κ. Ιερώνυμε (Νικολόπουλε), μνήσθητι «κλέους»  Σοφοκλέους και Περικλέους, πρόσελθε, κλίνε γόνυ, ασπάσθητι τον τάφον εν τώ οποίω  «ξενοδοχείται» το ψυχικόν σώμα του αοιδίμου προκατόχου σου Θεολόγου, το μέλλον λαβείν το πνευματικόν αυτού σώμα (Α΄Κορινθ. Κ 15, 44-46),μετά του οποίου, εύχομαι, όπως (συνεισελθών) συναπαντήσης Αυτόν εις την Βασιλείαν των Ουρανών,  εις ήν  «Πρόδρομος εισήλθε Χριστός», (Εβρ. 6, 20) αναμένων και σε (είθε) αξίως εισελθείν, καθότι την «άγκυραν  της ελπίδος ημών ρίπτομεν»,- το πλήρωμα και ο κυβερνήτης – επίσκοπος, εκεί που πρό ημών εισήλθε Χριστός.

Αυτός και ημάς αναμένει να καταντήσωμεν  και να συνευφραινώμεθα μετ’ Αυτού, εις τους ατελευτήτους αιώνας.  

                                                                              Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος

Τον Θεολόγο Λαρίσης ενθρόνισε ο Θεός

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ  

Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη 

(Αναδημοσίευση) 

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα!

Στη συνείδηση του λαού του Θεού ο μακαριστός Θεολόγος Πασχαλίδης είναι άγιος.
Αφιλοχρήματος, άκακος, ασκητικότατος, πιέστηκε αφόρητα προκειμένου να επισκοποποιηθεί αφού κάτι τέτοιο προσέκρουε στην ταπείνωσή του.
Η φιλανθρωπία του υπήρξε παροιμιώδης. Πολλά φτωχόπαιδα του νομού Λαρίσης τα σπούδασε με δικά του έξοδα. Σκορπούσε αφειδώς όπου υπήρχε ανάγκη και δεν κρατούσε τίποτε για τον εαυτό του.
Τον Ιούλιο του 1974 όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον κήρυξαν έκπτωτο δεν είχε χρήματα προκειμένου να πληρώσει το εισιτήριο για το ταξίδι της εξορίας προς την Αθήνα και του το πλήρωσε αποθανών ευσεβής Λαρισαίος.

ΣΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΤΟ ΞΕΨΥΧΙΣΜΑ Ψάλλει ο Μητροπολίτης Λαρίσης Πλαταμώνος και Τυρνάβου κ.Θεολόγος.

Ο Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος, εκοιμήθει σαν σήμερα, στις 31 Ιουλίου 1996, ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής που σημάδεψε την εκκλησιαστική Ιστορία ΦΩΤΟ

 Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαϊκής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής. 

Ο Θεολόγος ΕΝΩΝΕ!!!.

Αποτελεί η περίπτωσή του το ιδεώδες πρότυπο του ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ!!!!.

του Λυκούργου Νάνη  ιατρού.

ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

  Σαν σήμερα, στις 31 Ιουλίου 1996, μετέστη εκ των λυπηροτέρων επί τα θυμηδέστερα ο αείμνηστος μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Θεολόγος Πασχαλίδης. Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής. Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαικής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και αγαπήθηκε με πάθος απ τον πιστό λαό που ΣΥΣΣΩΜΟΣ αντέδρασε όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον στέρησε ετσιθελικά και παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου απ το ποίμνιό του.

    Ο αοίδιμος επίσκοπος ευτύχησε να ποδηγετηθεί πνευματικά απ το σέμνωμα της Ελλαδικής Εκκλησίας, θεμελιωτή της αναγέννησης του μοναχισμού των Μετεώρων, κρατούμενο του Νταχάου,αγωνιστή της Εθνικής Αντιστάσεως και του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οραματιστή μιας Εκκλησίας που θα εμπνέει με την πνευματικότητα που εκπέμπουν οι ταγοί της μακαριστό μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρό Διονύσιο Χαραλάμπους.

  Ο Διονύσιος επέλεξε σαν στενούς και έμπιστους συνεργάτες, αρχικά στη Λήμνο και κατόπιν στα Τρίκαλα όπου και θεοφιλώς κατά την αψευδή μαρτυρία πλήθους επαιόντων διακόνησε, τους μακαριστούς Πολύκαρπο Βαγενά μετέπειτα μητροπολίτη Κερκύρας και Παξών και Θεολόγο Πασχαλίδη μετέπειτα μητροπολίτη Λαρίσης,Πλαταμώνος και Τυρνάβου. Και η συγκεκριμένη επιλογή του αποδείχθηκε απόλυτα επιτυχής όπως κατεδείχθη απ την πολιτεία των δύο αυτών κληρικών που σαγήνεψαν και μάγεψαν με την αρετή της κατά Χριστόν βιοτής τους τα ποίμνιά τους. 
    Δε θα ξεχάσω που μικρό παιδάκι βρέθηκα στην Κέρκυρα στον Άγιο Σπυρίδωνα περί το 1981. Μετά τη Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο μακαριστός Πολύκαρπος όλο το εκκλησίασμα, πολυπληθέστατο, περίμενε υπομονετικά να πάρει την ευχή και να ασπαστεί τη δεξιά χείρα του ποιμενάρχου του.  

   Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί ο αείμνηστος, όπως και ο μακαριστός Θεολόγος, ενέπνεαν με την αγία ζωή τους τα ποίμνιά τους. Ο λαός του Θεού που ποθεί τη γνησιότητα έβλεπε την ανιδιοτέλειά τους, την αφιλοχρηματία τους, την ασκητικότητά τους, το γεγονός ότι είχαν πάρει την ιερότατη και μοναδική στο είδος της αποστολή τους στα σοβαρά, το γεγονός ότι εκδαπανήθηκαν υπέρ του ποιμνίου τους,το γεγονός ότι δεν υπήρξαν απλοί διαχειριστές της επισκοπικής εξουσίας και διεκπεραιωτές εγκυκλίων και γραφειοκρατικών πράξεων αλλά υπεύθυνοι ποιμένες που πυρπολούνταν απ το αποστολικό ιδεώδες. Και γι αυτό όχι απλώς τους αγάπησε αλλά τους λάτρεψε. Οι συγκεκριμένοι επίσκοποι υπήρξαν ιεροπρεπείς,σεμνοί,όχι πομπώδεις και στομφώδεις.

   Δε δημιουργούσαν τεχνητό θόρυβο γύρω απ το πρόσωπό τους. Η οσία βιοτή τους κραύγαζε από μόνη τους για την αξία τους. Ο αείμνηστος Θεολόγος όταν κηρύχθηκε έκπτωτος το μαύρο Ιούλιο του 1974 δε διέθετε χρήματα,ένεκα του ότι σκόρπιζε το μισθό του στους έχοντες ανάγκη,προκειμένου να πληρώσει το εισιτήριο του ταξιδίου της εξορίας από τη Λάρισα προς την Αθήνα.

ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ +31 Ιουλίου 1996

Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής.

 Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαϊκής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής. 

Ο Θεολόγος ΕΝΩΝΕ!!!.

Αποτελεί η περίπτωσή του το ιδεώδες πρότυπο του ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ!!!!.

του Λυκούργου Νάνη  ιατρού.

ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

  Σαν σήμερα, στις 31 Ιουλίου 1996, μετέστη εκ των λυπηροτέρων επί τα θυμηδέστερα ο αείμνηστος μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Θεολόγος Πασχαλίδης. Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής. Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαικής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και αγαπήθηκε με πάθος απ τον πιστό λαό που ΣΥΣΣΩΜΟΣ αντέδρασε όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον στέρησε ετσιθελικά και παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου απ το ποίμνιό του.

    Ο αοίδιμος επίσκοπος ευτύχησε να ποδηγετηθεί πνευματικά απ το σέμνωμα της Ελλαδικής Εκκλησίας, θεμελιωτή της αναγέννησης του μοναχισμού των Μετεώρων, κρατούμενο του Νταχάου,αγωνιστή της Εθνικής Αντιστάσεως και του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οραματιστή μιας Εκκλησίας που θα εμπνέει με την πνευματικότητα που εκπέμπουν οι ταγοί της μακαριστό μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρό Διονύσιο Χαραλάμπους.

«Κυρίαρχος ο φόβος», τών «μή φοβουμένων τόν Κύριον»

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ, ΠΡΟΦΑΣΕΙ, ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΦΙΕΣΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ, ΔΗΘΕΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΘΕΟΛΟΓΟ

Ουδόλως σώζουν οι δημόσιες 

προπαγάνδες εντύπων τούς ενόχους.

Οι διώκτες του Θεολόγου Φωνάζουν: Θαύμα-θαύμα! Είδαμε πώς αφίχθη η «Ειρήνη» στή Λάρισα

Προπαγανδιστικό δημοσίευμα γιά τό αναγκασιτκό μνημόσυνο τού αγίου Θεολόγου

Η εφημερίδα «Ελευθερία» τής Λαρίσης δημοσιοποιεί τήν αυθαίρετο καί ψευδή απόψι ότι, δήθεν, ο Δεσπότης, έφερε τήν εκκλησιαστική «ειρήνη» στή Λάρισα. Εφ’ όσον, αναλαμβάνει τήν πρωτοβουλία νά τελέση τό μνημόσυνο εκείνου τού ... Θεολόγου.

Αλλά τά πράγματα μάλλον είναι εντελώς διαφορετικά. Αφού, μέ πρόφασι τόν έκτακτο θάνατο ετέρου Επισκόπου, απέδρασε αμέσως από τήν Λάρισα, καί δέν παρέστη στά μνημόσυνα τού αγίου Θεολόγου. Αυτό τό οποίο, ο ίδιος είχε οργανώσει ως μία υποχρεωτική «Φιέστα Ειρηνιστού».  Γιά τήν τελετή, «επεστρατεύθησαν» αναγκαστικώς, νά προσέλθουν σύσσωμα τα Μοναστήρια, αγαθοί Κληρικοί, σεμνοί Μοναχοί καί σεπτοί Χριστιανοί. Αλλά τελικώς, ο φόβος τών απροόπτων, εξεδίωξε τόν πρωτοστάτη τού προπαγανδιστικής παραστάσεως επάνω στίς συνειδήσεις τών πιστών. Δέν παρέστη, αλλά απεμακρύνθη από τήν διακεκαυμένη ζώνη τροχάδην. Ανεκάλυψε μία πρωτοφανή καί αφελή δικαιολογία καί απεχώρησε ταχέως από τή ψυχική δοκιμασία.

Θεολόγε… πάλι έκανες το θαύμα σου

Ήταν το καλύτερο μνημόσυνο του δικού μας Θεολόγου!!!

    Σάββατο, λίγο πριν το μεσημέρι, πριν κλείσουν οι πόρτες του μοναστηριού του Στομίου, δρασκέλισα το κατώφλι, κατευθύνθηκα στο μνήμα του Θεολόγου*. ­Άδεια η αυλή. Απίθωσα δυό κατιφέδες μπροστά στην φωτογραφία του και προσκύνησα. Έμεινα για κανα δυό λεπτά να τον κοιτάω… 

   Σκεφτόμουν πως την επόμενη στην γιορτή-μνημόσυνό του στην πόλη, θα ‘ναι αμπαρωμένη η πόρτα, θα ‘ναι μόνος του κατόπιν δεσποτικής διαταγής…

    Στην επέτειο της εις ουρανούς αναβάσεως της ψυχής του, που ο ουρανός τον υποδέχθηκε με εντυπωσιακά αστραπόβροντα**, φέτος δεν ξέρω,  αν θα σπάσει την σιγαλιά του δάσους το κελάηδημα κάποιου πουλιού…

   Θα ‘θελα να του πώ πολλά…αλλά σε λίγο οι δακρυϊκοί αδένες θόλωσαν την μορφή του και απ’ το αθώο χαμόγελό του, μου  φάνηκε να βάζει τον δείκτη στο στόμα του, εντολή να σωπάσω…Έφυγα βουρκωμένος, αλλά καθησυχασμένος. Ήταν δικό του θέμα….απόθεσα σ’ αυτόν το βάρος των σκέψεών μου…

   Από την άλλη, ο δεσπότης που αποφάσισε να τελέσει στην «εξορία» το διχαστικό μνημόσυνο, μακριά από  τον τόπο αναπαύσεώς του, πέρασε ένα δύσκολο βράδυ (Παρασκευή). Η άκρως άστοχη ανακοίνωση - πρόσκληση για το μνημόσυνο τον έλεγχε, αλλά δεν διόρθωσε. Καλούσε τους πιστούς να προσευχηθούν (αυτός θα ήταν απλώς τελετάρχης, δεν θα προσευχόταν;) για τον «Ποιμενάρχη τους…» Προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Σαν την αγία Πρόκλα, την γυναίκα του Πιλάτου  «Πολλά γαρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι’ αυτόν...»

  Κι όμως ο εγωϊσμός, το πείσμα δεν τον αφήνουν... Μπαστουνοκαβαλάρης, προχωρά, αν και καταλαβαίνει το λάθος… Προχωρά σαν τον Σαούλ πλησιάζοντας τα τείχη της Δαμασκού!!!

   Τότε ο «ήσυχος» ποιμενάρχης μας αγριεύει. Σηκώνει σαν τον αρχάγγελο την πύρινη ρομφαία και τον εμποδίζει «στώμεν καλώς».. Σαν την τύφλωση του Σαούλ….

   Αναγκάζεται να τον φρενάρει να τον αποτρέψει, με την κοίμηση προσφιλούς του προσώπου… Το κτύπημα δυνατό, συγκλονιστικό... Αναγκάζεται ο δεσπότης να προβεί σε διορθωτική κίνηση. Τηλεφωνεί στον ηγούμενο του Στομίου να προεξάρχει της Θείας Λειτουργίας και του μνημοσύνου ως εκπρόσωπός του!!!

   Εύχομαι αυτό το περιστατικό να είναι αφορμή να αλλάξει πορεία σαν τον Σαούλ….

   Στο άκουσμα της θαυμαστής  επέμβασης του Θεολόγου, αισθάνθηκα την παρουσία του. Σαν να με κτύπησε στον ώμο,  ελέγχοντάς με, «εις τι εδίστασας ολιγόπιστε;»

  Με «ταλαιπώρησε», σας εξομολογούμαι, εκείνο το βράδυ, τα δάκρυα δεν άφηναν τα βλέφαρά μου να κλείσουν…Ήρθε μετά από τόσα χρόνια να μας ταρακουνήσει, να μας ξυπνήσει με την επέμβασή του «ο ποιμενάρχης μας, ο δικός μας Θεολόγος»!!!

   Ήταν το καλύτερο μνημόσυνο για μένα. Κι αν ακούστηκαν λόγια  περί αγιότητάς του, είναι η πραγματικότητα,  αλλά τα προσπέρασα σαν περιττά, όταν τον αισθάνεσαι τόσο κοντά σου. Είναι σαν τα λόγια που λέγανε στην πορεία προς Εμμαούς και την φυσική παρουσία του Κυρίου.

   Ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις προσωπικές στιγμές, ένα σφίξιμο στραγγαλίζει τον λάρυγγά μου, δεν μπορώ να του πώ το «αιωνία η μνήμη».

   Οι κατιφέδες που άφησα στον τάφο θα μαράθηκαν, θα στέγνωσαν από την καλοκαιρινή κάψα, αλλά εσύ με την θαυμαστή επέμβασή σου αναβλάστησες την πίστη μας και την αγάπη μας στο πρόσωπό σου.

   Αισθάνομαι τόσο ευλογημένος που βρέθηκες στο δρόμο μου...!!!

                                                                                             Ασκληπιάδης

============

*  Ο  Μακαριστός Θεολόγος εξελέγη  Μητροπολίτης Λαρίσης το 1968 και ποίμανε την Μητρόπολη με πολύ ζήλο και αυταπάρνηση μέχρι το 1974.

 Μετά από πολλές, γνωστές σ’ όλους, οδυνηρές συνέπειες και με βεβαρυμένη υγεία, το βράδυ της 31^ης Ιουλίου 1996, στις 23΄10, σε ηλικία 78 ετών, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου  Θεολόγος, εκοιμήθη εν Κυρίω, στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαρίσης.

**  Ο δημοτικός σύμβουλος κ. Χρήστος Ντόλας, δικηγόρος, σε έγγραφη εισηγησή του προς τον Δήμαρχο και τον πρόεδρο  του δημοτικού  Συμβουλίου αναφέρει: «Ο εκδημήσας εις Κύριον Θεολόγος, ήταν πράγματι ο Δεσπότης στις Καρδιές των πιστών, παρά τις όποιες σκόπιμες αμφισβητήσεις ορισμένων κύκλων της «επίσημης» Εκκλησίας.

   Τις στιγμές που παρέδιδε το πνεύμα του στον Ύψιστο, τον ουρανό αυλάκωσαν αστραπές και τη γαλήνη της νύχτας διέκοψαν βροντές. Δεν ξέρω αν ήταν τραγική σύμπτωση ή επανάληψη του φαινομένου του Γολγοθά. Σίγουρα όμως ήταν η επουράνια δικαίωση».   

=========================================================
Σχόλια: 29-7-2019
    Η  "παρουσία" του Θεολόγου στον Μητροπολιτικό ναό της

Σύμφωνα με πληροφορίες ο δεσπότης κ. Ιερώνυμος ΔΕΝ θα παραστεί στο προγραμματισμένο μνημόσυνο του Θεολόγου λόγω του αιφνιδίου Θανάτου του Νικολάου Φθιώτιδος

  Ο Θεολόγος δεν  ήθελε να παρίσταται στο μνημόσυνό του ο κ. Ιερώνυμος...

  Σύμφωνα με πληροφορίες ο δεσπότης κ. Ιερώνυμος  ΔΕΝ θα παραστεί στο προγραμματισμένο μνημόσυνο του Θεολόγου λόγω του αιφνιδίου Θανάτου  του Νικολάου Φθιώτιδος.

    Η τροπή αυτή αποδίδεται από τους γνωρίζοντες στο ότι ο

Ο Θεολόγος λειτουργεί στον Ι. Ναό Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης

Θεολόγος δεν  ήθελε να παρίσταται στο μνημόσυνό του ο κ. Ιερώνυμος.  Δεν είναι πρώτη φορά άλλωστε, αλλά μία από τις πολλές που ο άγιος Θεολόγος παρεμβαίνει, όταν  αδυνατούμε ή δεν τολμούμε με την δέουσα παρρησία να πούμε ΟΧΙ εκεί που πρέπει.

  Θυμούνται οι μεγαλύτεροι το 1995, όταν είχαν αποκλείσει με εκστρατεία  των δυνάμεων Καταστολής τον Ι. Ναό του Αγ. Αχιλλίου για να μην προσέλθει και λειτουργήσει ο Θεολόγος, γιατί ήθελαν  να φέρουν τον μοιχεπιβάτη Ιγνάτιο Λάππα.

  Ο Θεολόγος ατάραχος, χωρίς περιστροφές αρνήθηκε   να υπακούσει στις εντολές των εντεταλμένων οργάνων και είπε  με πραότητα  τον αμίμητο προφητικό–Αγιογραφικό Λόγο, αυτοί «φεύξονται μηδενός διώκοντος» (θα σκορπίσουν χωρίς κανείς να τους κυνηγήσει), είπε ο άγιος.

  Αίφνης έγινε μεγάλος σεισμός 6,6 ριχ.  στίς 13 Μαΐου του 1995, ημέρα Σάββατο στις 11:47 π.μ, με επίκεντρο το Ρύμνιο Κοζάνης και οι εκστρατευμένοι «φρουροί του κύρους της Εκκλησίας» έγιναν «καπνός» για τις περιοχές που είχαν πληγεί.

   Έτσι την επομένη ημέρα Κυριακή ο άγιος Θεολόγος λειτούργησε  ανεμπόδιστα στον πανηγυρίζοντα μητροπολιτικό Ι. Ναό Αγ. Αχιλλίου με την συμμετοχή  πλειάδος  πιστών, όπως πάντα.

ο κ. Ιερώνυμος, διαβεβαιώνει πώς είναι ξένος γι’ αυτόν ο Θεολόγος

 Εκαντοτάδες μνημόσυνα θά τελεσθούν παντού γιά τόν άγιο Θεολόγο Λαρίσης 
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 

Νιώθει ασφαλής νά αφήση ελευθέρους τούς κληρικούς του νά πράξουν κατά συνείδησιν;

Προβληματικό ανακοινωθέν γιά αναγκαστικό μνημόσυνο αγίου Θεολόγου

Η Ι. Μητρόπολις Λαρίσης καί Τυρνάβου εξέδωσε τό κάτωθι προβληματικό ανακοινωθέν. Επισημαίνουμε τά λίαν προσβλητικά καί απαράδεκτα στοιχεία αυτού. Τό κείμενο, επιεικώς, είναι προκλητικό από τήν αρχή μέχρι τό τέλος.

Μνημόσυνο Του Μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης Και Τυρνάβου Κυρού Θεολόγου

Την Κυριακή 28 Ιουλίου, το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος θα λειτουργήσει στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης, όπου και θα τελέσει το μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κυρού Θεολόγου. Παρακαλούνται οι ευσεβείς χριστιανοί να προσέλθουν ώστε να τιμήσουν τη μνήμη του και να συμπροσευχηθούν για την ανάπαυση της ψυχής του διατελέσαντος Ποιμενάρχου τους. (https://imlarisis.gr/, Επίσημος Ιστοσελίς της Ι. Μητροπόλεως Λαρίσης)

Προσβλητικά στοιχεία, σάν μνημόσυνο αμαρτωλού

«...τού Ποιμενάρχου τους»: Ήδη ο αρθογράφος «Λαρισαίος», έγραψε λίαν εύστοχα ικανά γιά τήν προσβλητική αυτή έκφρασι καί τήν αποκρουστική αντωνυμία «τους». Δικός τους ποιμενάρχης, τών λίγων, τών περιθωριακών, όχι όλων των Λαρισαίων. Δέν θά προσθέσουμε άλλες σκέψεις εν προκειμένω.

«...του διατελέσαντος Ποιμενάρχου τους»: Η έκφρασις «διατελέσας» είναι λίαν κοσμική και υποτιμητική. Διότι συνήθως γράφουμε ότι, ο τάδε διετέλεσε, Υπουργός, Νομάρχης, Δήμαρχος κ.τ.λ., αλλά γιά τόν Επίσκοπο σημειώνουμε εντελώς διαφορετικά. Π.χ., ο Επίσκοπος δείνα, μάλιστα ο άγιος Θεολόγος, υπήρξε πραγματικός Ποιμενάρχης και Πνευματικός ΜΑΣ πατέρας.

Ο «...κ. Ιερώνυμος θα λειτουργήσει...»: Πολύ εγωϊστικό καί υπερφίαλο. Δέν θά συλλειτουργήση μέ τούς άλλους συμπρεσβυτέρους καί  συλλειτουργούς του; Ναί φαίνεται πώς μένει μόνος του.

«...όπου και θα τελέσει το μνημόσυνο.....»: Πάλι μόνος του. Οι άλλοι πατέρες πού θά παραστούν, είναι μήπως κομπάρσοι του; Ή θά απουσιάζουν παντελώς; Ψυχικά βεβαίως μάλλον θά απουσιάζουν παντελώς.

«...ώστε να τιμήσουν τη μνήμη του ..»: Δέν λεγει «θά τιμήσουμε», αλλά αυτοί οι χριστιανοί «θά τιμήσουν». Αυτός απέχει καί δέν θέλει «νά τιμήση» τόν άγιο Θεολόγο, γιά νά μή τού ρίξουν τήν αποκρουστική ρετσινιά τού «ευσεβούς».

 «..και να συμπροσευχηθούν...»: Αυτός δηλαδή «δέν θά προσευχηθή»; Τί θά κάνει  εκεί; Τυπικά καί εθιμοτυπικά θά παρίσταται. Κάνει μία αγγαρεία; Όμως, στά λεγόμενα «μνημόσυνα» τού Ολοκαυτώματος, τήν Εθνικοθρησκευτική» εκδήλωσι τών Ισραηλιτών, παρέστη ολοθύμως. Μετέβη στό δημόσιο χώρο, στήν πλατεία. Αλλά, καί στήν  Συναγωγή, όπου ωμίλησε λίαν εκτενώς, επί 15 λεπτά.

«... για την ανάπαυση της ψυχής του ...»: Η έκφρασις προσιδιάζει μέ μνημόσυνο κάποιου λαϊκού καί μάλιστα αμαρτωλού. Όχι ενός αγίου Επισκόπου διωχθέντος αδίκως καί απηνώς, όπως καί ο Άγιος Νεκτάριος. Μιάς συγχρόνου μορφής όχι τής Λαρίσης, αλλά τής Ορθοδοξίας.

Αυτή τη κοσμοσυρροή στο μνημόσυνο του Θεολόγου φθόνησε ο Πονηρός