(Αναδημοσίευση)
κ. Ιερώνυμε, Αν είχες σοφίαν και
κλέος (=Σοφοκλής), θα στόλιζες και θα εκλέϊζες πράγματι την Μητροπολίν σου.
 |
| Ο μαρτυρικός Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος |
Δεσπότη μου, βολήσας, ήθελες αν εύρη
εν τη απειρία σου το αβαθές, πού εντός ολίγου θέλεις εξωκύλει εις την
προσωπικήν σου Μελίτην, ουχί μετά των 120 μόνον, αλλά μέθ’ όλου του ποιμνίου σου, το οποίον είναι πλήρωμα της νοητής
νηός, ής σύ κατεστάθης αδέξιος οιακοστρόφος, και αντί να οδηγήσης αυτό εις
σωτηρίαν - βέβαιος ων ότι ουδείς θέλει απολεσθή- θέλεις αποτύχει και θέλεις
διαπιστώσει, ότι άμοιρος παντελώς εί του Δημοκράτους Περικλέους, όστις στα
Παναθήναια είχε έναν κιλλίβαντα εστρωμένον δια λευκής μεταξωτής σινδόνος,
πλεχθείσης υπό χειρών νυμφών της Σπάρτης (Λακεδαίμονος), εν ή επεγράφετο «μία
κλίνη φέρεται εστρωμένη των αφανών».
Θα έγνως τον 510 ον στίχον της Αντιγόνης και
θα απαντούσες προς τους γύρωθεν "θείους σου" Κρέοντας, ώς άλλη Αντιγόνη. Θείε μου,
έθαψα τον Πολυνίκη τον αδελφό μου, ότι «ού τι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφυν»,
(θείε μου, δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για να αγαπώ).
Αν είχες σοφίαν και κλέος (=Σοφοκλής), θα εστόλιζες και θα εκλέϊζες
πράγματι την Μητροπολίν σου.
Από
τα πρώτα σου βήματα, όμως, απέδειξες και εξακολουθητικά αποδεικνύεις ότι, - τω
όντι-δεν είσαι συνεκτική «ύλη», η οποία
θα ενώση "τα πρίν διεστώτα" και νύν διϊστάμενα, που ο προκάτοχός σου -
μοιχεπιβάτης γάρ- διήρεσε για να βασιλεύση, διότι ου χρείαν έχεις «κλίνης
εστρωμένης των αφανών», καθότι, κλίνη αυτός ούτος ο τάφος του
μακαριστού Θεολόγου, εύρηται που, εκεί έδει σε γόνυ κλίναι, ουχί ως προς τάφον Πολυνίκους,
αλλά Ποιμένος, τοις ίχνεσι του Αρχιποίμενος
Χριστού τα ίχνη βαδίσαντος, Του οποίου συ, ου του Θεολόγου, ουδέ του Αρχιποίμενος
Χριστού τοις ίχνεσιν ακολουθείς, οδηγών
το ποίμνιόν σου,- ό -(αναφορικό) Κύριος σοί ενεπιστεύσατο, εις ατραπούς και νομάς λοιμικάς και ψυχοφθόρους, αίτινες (οδοί)
ου συγκλίνουσιν, ουδέ αφορώσιν εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν,
Ός υπέδειξεν ημίν μελετάν τας Γραφάς, εν αις ήθελες-ει εμελέτας αυτάς - εύρη ότι η «μνήμη δικαίου»,
η οποία τιμάται δι εγκωμίων, επιτελείται ενώπιον του επιγείου σκηνώματος, το οποίον εν συγκεκριμένω τόπω υπάρχει εν τη γή, εν τη
οποία (συ) ποιείς την διατριβήν, του Αρχιποίμενος (κατά τον Αγ. Ιωάννην
Χρυσόστομον), «ου πάντας χειροτονούντος», άλλ - ανοχή Του – «δια πάντων ενεργούντος
και δια σου», (ως μη ώφελεν), δυσανασχετούντων ημών, ενεργεί.
 |
| Ο τάφος του Θεολόγου Λαρίσης |
Οιακοστρόφε κ. Ιερώνυμε (Νικολόπουλε), μνήσθητι
«κλέους» Σοφοκλέους και Περικλέους,
πρόσελθε, κλίνε γόνυ, ασπάσθητι τον τάφον εν τώ οποίω «ξενοδοχείται» το ψυχικόν σώμα του αοιδίμου
προκατόχου σου Θεολόγου, το μέλλον λαβείν το πνευματικόν αυτού σώμα (Α΄Κορινθ.
Κ 15, 44-46),μετά του οποίου, εύχομαι, όπως (συνεισελθών) συναπαντήσης Αυτόν εις
την Βασιλείαν των Ουρανών, εις ήν «Πρόδρομος εισήλθε Χριστός», (Εβρ. 6, 20) αναμένων
και σε (είθε) αξίως εισελθείν, καθότι την «άγκυραν της ελπίδος ημών ρίπτομεν»,- το πλήρωμα και ο
κυβερνήτης – επίσκοπος, εκεί που πρό ημών εισήλθε Χριστός.
Αυτός και ημάς αναμένει να
καταντήσωμεν και να συνευφραινώμεθα μετ’
Αυτού, εις τους ατελευτήτους αιώνας.
Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος
