ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 http://www.agonas.org/
Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

Αποκαλυψη

του ΑΓΙΟΥ  Ιωαννου  ΤΟΥ   θεολογου

Ομιλίες εις την Αποκάλυψιν του Ιωάννου

του μακαριστού γερόντος Αθ. Μυτιληναίου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Έχει ενότητα^, έχει συμμετρία,^. έχει ευρυθμία,^. έχει δύναμιν λόγου,^. έχει παρά την πτωχεία των λέξεων, πλούτο χρωμάτων και τόνων^, έχει μία αφάνταστη ποικιλία θεμάτων, έχει μία πλαστικότητα,έχει μια ζωηρότητα και μια παραστατικότητα το βιβλίο αυτό, τόση, που συναρπάζει εκείνον που το διαβάζει.

 Για κανένα άλλο βιβλίο δεν γράφηκαν τόσα βιβλία. Για κανένα! Ακόμη και για το πιο κλασσικό βιβλίο στην ανθρωπίνη Ιστορία, στην ιστορία της ανθρωπίνης γραμματείας! Κανένα άλλο βιβλίο δεν είχε τόσες συγγραφές γι’ αυτό. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφή, γράφονται και θα γράφωνται για το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Αληθής πλούτος πραγματικά! Είναι βαθυστόχαστο βιβλίο^. αφυπνιστικό συνειδήσεων^. συναρπαστικό! Με σκηνικά^. του ουρανού και τη γη! Ο χρόνος στον οποίον κινείται, που δεν χωράει η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η παγκόσμια Ιστορία και η Αιωνιότητα!

Εφέτος η χάρις του Θεού μας δίδει ως ευκαιρίαν σποράς του λόγου Του το βιβλίον της Αποκαλύψεως.

 Η Αποκάλυψις είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αλλά και ολοκλήρου της Αγίας Γραφής.

 Το βιβλίον αυτό, της Αποκαλύψεως, αποτελεί την κατακλείδα της Αγίας Γραφής και έχει ικανή αντιστοιχία με το πρώτο βιβλίον αυτής, την Γένεσιν, μετά της οποίας αποτελεί άξονα πτώσεως - σωτηρίας. Το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει την ιστορία της πτώσεως^. το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρει την ιστορία της ανορθώσεως, της σωτηρίας.

 Πράγματι εις το βιβλίον της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου^. είναι η ωραία αυτή ανατολή του κτιστού ορατού κόσμου.

 Αλλ’ οι άνθρωποι έπεσαν^. έπεσαν εις την αμαρτία τη υποβολή του διαβόλου. Έκτοτε εισήχθη η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος. Τα πάντα έμοιαζαν ότι είχαν ματαιωθή^. είχε ματαιωθή το ωραίο σχέδιον του Θεού, να φθάση δηλαδή η κτίσις κοντά στον Θεό, να ενωθή μαζί Του και να θεωθή.

 Αλλ’ ό,τι ο Θεός δημιουργεί, αγαπητοί μου, ούτε εκμηδενίζεται ούτε ματαιούται! Και δια την ανακαίνισιν του παλαιωθέντος εν αμαρτία κτιστού ορατού κόσμου οικονομήθη το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.

 Ο κόσμος όμως δεν εδέχθη τον Ιησούν Χριστόν, και Τον εσταύρωσε.

 Και πάλι δεν εματαιώθη το σχέδιον της σωτηρίας, διότι με τον Σταυρόν μεν ενικήθη ο διάβολος, με την Ανάστασιν δε του Χριστού ενικήθη ο θάνατος και η φθορά.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

                     ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ

Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πέφτουν οι μάσκες. Οι πολιτικοί ηγέτες έχουν καταντήσει απλοί μεσάζοντες της εξουσίας και η δύναμη των κρατών έχει εξασθενήσει. Αυτοί που κάνουν κουμάντο πλέον, είναι οι ηγέτες του χρηματοπιστωτικού τομέα των επιχειρήσεων, της αμυντικής πολεμικής βιομηχανίας κ.α. οι οποίοι ελέγχουν ακόμη και τα εθνικά κοινοβούλια. Έχουν ιδρύσει “φιλανθρωπικές” οργανώσεις, όπως είναι οι Bildeberg Group, Rhodes Trust, Bohemian Club, Council on Foreign Relations, Skull and Bones…, με μοναδικό σκοπό, κάποια στιγμή, ολόκληρος ο πλανήτης να καθοδηγείται από λίγους ανθρώπους, και, αντί πολλών και διαφορετικών ηγεσιών, να υπάρχει μία και μοναδική κυβέρνηση, μία Παγκόσμια Κυβέρνηση με ένα ενιαίο νόμισμα μιας και μοναδικής τράπεζας για ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτοί οι λίγοι θα επιβάλουν νόμους και κανόνες, θα παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, θα ελέγχουν την ελευθεροτυπία συγκεντρώνοντας τα Μ.Μ.Ε. και μέσω της ελεγχόμενης προπαγάνδας θα καλλιεργήσουν “φωτισμένη” προσωπικότητα ηγέτη – μαριονέτα για την ανάγκη μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, ως φυσικής κατάληξης της ανθρώπινης ιστορίας και προόδου (sic).

Μπορεί όλα αυτά, πριν μερικά χρόνια, να ακούγονταν απίστευτα. Σήμερα όμως, που οι εξελίξεις και οι μεταβολές πραγματοποιούνται με καταιγιστικούς ρυθμούς, τίποτε δεν πρέπει να μας παραξενεύει δεδομένου ότι σ’ αυτό συμβάλλουν και οι χριστιανικές εκκλησίες όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει.

Το Βατικανό έχει δημοσιεύσει (24/10/2011) έκθεση για την οικονομική κρίση, τις αιτίες δημιουργίας και τον τρόπο αντιμετώπισής της, η οποία γράφτηκε από τον Καρδινάλιο Peter Turkson επικεφαλής του τμήματος σύνταξης αυτού του εγγράφου-έκθεσης με ευθύνη του Ποντιφιακού Συμβουλίου. Σ’ αυτό περιγράφει, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, το πώς οραματίζονται κάποιοι τον κόσμο μας, καθώς και τη σταδιακή δημιουργία μιας υπερεθνικής αρχής και εξουσίας.

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  Α.Φ.176

Εμείς οι Έλληνες έχουμε ιερό και υπέρτατο χρέος να προστατεύσουμε την αλήθεια της ιστορίας μας. Έτσι προστατεύουμε την ύπαρξή μας ως έθνος και τη συνέχειά μας στο χρόνο και στο χώρο, και το λέμε αυτό γιατί δυστυχώς παρατηρούνται τελευταία αξιοπερίεργα και θλιβερά γεγονότα.

Το 1998 το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Γερμανίας αποφάσισαν να γράψουν την ιστορία των Βαλκανικών λαών για το… καλό τους.

Όταν το ΝΑΤΟ – τους πρώτους μήνες 1999 – βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, έγραφε και… ιστορία. Mε την προτροπή και βοήθεια - επιστημονική και χρηματική, των “συμμάχων” μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο της συγγραφής της κοινής ιστορίας των Βαλκανικών λαών.

Το Εγχείρημα ονομάστηκε «Σχέδιο Κοινής Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Στη βάση αυτού του σχεδίου γράφηκαν τέσσερα βιβλία, και τα οποία είναι:

Βιβλίο 1: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Βιβλίο 2: Έθνη και κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Βιβλίο 3: Βαλκανικοί Πόλεμοι.

Βιβλίο 4: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος.

Τα βιβλία αυτά χαρακτηρίζονται από τους συντάκτες τους ως Εναλλακτικό Διδακτικό Υλικό, και παρήχθησαν με την βοήθεια της «Αμερικανικής Οργάνωσης για τη διεθνή ανάπτυξη» (USAID), του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών και του Οργανισμού για την Σταθερότητα στη Νότιο Ανατολική Ευρώπη.

Το σχέδιο στηρίχθηκε οικονομικά… από τα υπουργεία εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Βρετανίας, της Νορβηγίας, της Αυστρίας και από άλλες χώρες καθώς και από διάφορους Οργανισμούς και Ιδρύματα.

ΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΧΙ ΣΕ ΨΕΥΔΟ-ΠΟΙΜΕΝΕΣ

Ἡ σπανιότητα ἀποστολικῶν ποιμένων

Πὼς θὰ εὕρομεν πνευματικὸν ὁδηγὸν

ΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΧΙ ΣΕ ΨΕΥΔΟ-ΠΟΙΜΕΝΕΣ

(Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Ἅπαντα, Ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου)

Στὴν σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς ὑπακοῆς στοὺς ποιμένες, παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ ἕνα καθοριστικὸ λόγο (τὸν 13^ο) τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ποὺ δίνει πολυσήμαντες ἀπαντήσεις.

Θεωρεῖ τοὺς ποιμένες ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ, στοὺς ὁποίους ὀφείλουμε ὑπακοή, καθόσον ὅμως αὐτοὶ ἔχουν ἀποστολικὸ ἦθος, ἐφαρμόζουν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ γνωρίζουν τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καὶ τὰ Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Διαφορετικά, δὲν πρόκειται περὶ ποιμένων, ἀλλὰ περὶ ψευδοποιμένων καί, σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, δὲν πρέπει νὰ ξεγελαστοῦμε νὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε.

ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

α) Ὁ ὁποῖος ἐγράφη εἰς ἕνα του μαθητὴν κοσμικόν, καὶ διαλαμβάνει μὲ ποῖον τρόπον δύναται τινάς νὰ γνωρίση ἅγιον ἄνδρα.

β) Καὶ πῶς, ἢ τί νὰ κάμνῃ, διὰ νὰ τὸν εὕρῃ.

γ) Καὶ ἀφ' οὗ τὸν ἐπιτύχῃ, πῶς πρέπει νὰ τὸν ἔχῃ.

Ὦ ἀγαπητέ μοι ἐν Κυρίῳ· ἐγὼ σὲ ἐδέχθηκα μέσα εἰς τοὺς κόλπους μου, ὅταν ἦλθες εἰς ἐμέ, καὶ μὲ ζέσιν πολλὴν σὲ ἔκαμα μαθητὴν διὰ τῆς διδασκαλίας, καὶ μὲ κόπους πολλοὺς σὲ ἀνεμόρφωσα μὲ τὴν μορφὴν τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς μετανοίας, καὶ σὲ ἀνεγέννησα τέκνον πνευματικὸν διὰ πολλῆς ὑπομονῆς, καὶ πόνων σφοδρῶν, καὶ καθημερινῶν δακρύων, ἀγκαλὰ καὶ σὺ δὲν ἐγνώρισες κανένα ἀπὸ τοῦτα ὁποῦ ἐδοκίμασα ἐγὼ διὰ σέ. (σελ. 69) Διὰ τοῦτο ἠθέλησα νὰ γράψω εἰς τὴν ἀγάπήν σου διὰ ἐνθύμησιν ἐκεῖνα ὁποῦ συμφέρουν εἰς ἐσέ. Ἴξευρε λοιπὸν ὅτι τὸ κάμνω αὐτό, πρῶτον διὰ νὰ μὴ κατακριθῶ, καθὼς ἐκατακρίθη ἐκεῖνος ὁ πονηρὸς δοῦλος, ὁποῦ ἔκρυψε τὸ τάλαντον τοῦ δεσπότου του. Λοιπὸν μὴ δεχθῇς τὸν διάβολον ὁποῦ ἔρχεται, καὶ σοῦ λέγει, ὅτι ἐγὼ τὰ γράφω αὐτὰ διὰ ἐπίδειξιν καὶ ἀνθρωπαρέσκειαν. (σελ. 70) ...Αὐτὰ νὰ συλλογίζεσαι, ἀδελφέ, καὶ νὰ ἐνθυμῆσαι τὸν Ἀπόστολον ὁποῦ λέγει ἔτζι, «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε, αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ὡς λόγον ἀποδώσοντες...». Καὶ νὰ ἐνθυμῆσαι καὶ τὸν Κύριον μας, ὁποῦ φωνάζει κάθε ἡμέραν μὲ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον. «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὁ ἀκούων ὑμῶν, ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς, ἐμὲ ἀθετεῖ». Καὶ νὰ ἐπιμελῆσαι τὴν σωτηρίαν σου μὲ φόβον, καὶ τρόμον, καὶ νὰ πείθεσαι εἰς ἐμένα, καὶ νὰ κάμνῃς ὑπακοήν. Καὶ ἂς μὴ σοῦ λέγῃ ὁ λογισμός, ὅτι αὐτὰ εἰπώθησαν διὰ μόνους τοὺς Ἀποστόλους, καὶ ἐκείνους μοναχὰ χρεωστοῦμεν νὰ ἀκούωμεν. Ἀμὴ ἄκουσε τί λέγει πάλιν εἰς αὐτοὺς ὁ Χριστός· «ἃ δὲ λέγω ὑμῖν, πᾶσι λέγω»· εἰς ποίους ὅλους; Εἰς ἐκείνους ὁποῦ μέλλουν νὰ πιστεύσουν εἰς ἐμένα μὲ τὸ μέσον τῆς διδασκαλίας σας, καὶ νὰ φυλάξουν τὰς ἐντολάς μου καθὼς καὶ ἐσεῖς.

...Λοιπὸν εὐγαίνοντες οἱ Ἀπόστολοι, ἐδίδασκαν, καὶ ἐκήρυτταν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ πολλὰ ἔθνη ἐπίστευαν εἰς τὸν Χριστόν. Καὶ ἐγίνοντο ἐκκλησίαι πιστῶν εἰς πολιτείας. Καὶ ὅταν κάθε ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἔμελλε νὰ ἀφήσῃ ἐκείνους τοὺς πιστεύσαντας, καὶ νὰ ὑπάγῃ ἀπὸ ἐκεῖ εἰς ἄλλους τόπους, καὶ πολιτείας, καὶ χωρία ἐχειροτονοῦσεν εἰς αὐτούς, ἀντὶ διὰ τὸν ἑαυτόν του Ἐπισκόπους, καὶ Ἱερεῖς, καὶ τοὺς ἄφινεν εἰς αὐτοὺς διδασκάλους, καὶ πατέρας πνευματικούς, καὶ ὁδηγούς. Καὶ ἐκεῖνοι πάλιν, ὅταν ἀπέθαιναν, ἐδιάλεγαν ἄλλους ἀξίους διὰ τέτοιαν ὑπηρεσίαν, καὶ τοὺς ἐχειροτονοῦσαν, καὶ τοὺς ἄφιναν ἀντὶ διὰ τὸν ἑαυτόν τους. Καὶ ἔτζι ἐγίνετο κατὰ διαδοχήν, ἕως ὁποῦ ἔφθασεν εἰς ἡμᾶς ἡ τέτοια τάξις, καὶ νομοθεσία διὰ τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ διαφυλάττεται ἕως τῆς σήμερον.

...Οἰκονόμησεν ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ προστεθοῦν εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς ἀκόμη καὶ ἡγούμενοι, καὶ πνευματικοὶ πατέρες ἐκεῖνοι, ὁποῦ δείχνουν μὲ τὰ ἔργα βεβαίαν τὴν πίστιν εἰς Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ ἔχουν μέσα τους τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ νὰ συμποιμαίνουν καὶ αὐτοί, καὶ νὰ συνεργοῦν μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὴν σωτηρίαν ἐκείνων, ὁποῦ μέλλουν νὰ σωθοῦν. Ἀνίσως λοιπὸν ἕνα ἀπὸ ὅλους αὐτούς, ἤγουν ἀπὸ τοὺς ποιμένας, ...ἡμεῖς ἤθελε τολμήσωμεν νὰ τὸν καταφρονήσωμεν, ἢ νὰ τὸν παραβλέψωμεν, ...ἆρα γε δὲν ἐδιώξαμεν αὐτὸν τὸν ἴδιον Παῦλον, καὶ Πέτρον; καὶ καθολικὰ ὅλον τὸν χορὸν τῶν Ἀποστόλων; καὶ ὅποιος διώξῃ ἐκείνους ἆρα γε δὲν ἐκαταφρόνησεν αὐτὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν...

Άγιος Χρήστος ο Κηπουρός

Το έτος 1748, στις 12 Φεβρουαρίου, Μαρτύρησε ο Άγιος Χρήστος ο κηπουρός

Το έτος 1748, στις 12 Φεβρουαρίου,
Μαρτύρησε ο Άγιος Χρήστος ο κηπουρός

(Από το Νέο Μαρτυρολόγιο Αγ. Νικοδήμου)

Τμηθείς ο Χρήστος δι’ αγάπην κυρίου,
κηπουρός ώφθη της Εδέμ του χωρίου.

Αυτός ο Μάρτυρας του Χριστού καταγόταν από την Αρβανιτιά, και όταν έφτασε στην ηλικία των σαράντα ετών, αναχώρησε από την πατρίδα του και πήγε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί έγινε κηπουρός. Κάποια μέρα, πουλώντας μήλα στο παζάρι, συμφώνησε με έναν Τούρκο να του πουλήσει τα μήλα που είχε. Πάνω όμως στη συμφωνία, άρχισαν να φιλονικούν και να μαλώνουν μεταξύ τους. Κι ο Τούρκος για να εκδικηθεί, συκοφάντησε τον ευλογημένο Χρήστο, πως είπε τάχα ότι θα γίνει τούρκος. Κι από εκεί παίρνει αμέσως τον Άγιο και τον πηγαίνει στο δικαστήριο του τσαούσμπαση, και παρουσιάζει και ψευδομάρτυρες, ότι είπε στ’ αλήθεια να τουρκέψει.  Κι ο τσαούσμπασης ρώτησε τον Μάρτυρα για αυτό, κι εκείνος απάντησε με μεγάλη γενναιότητα ότι είναι Χριστιανός και ότι τέτοια λόγια δεν είπε, ούτε υπάρχει τρόπος να αλλάξει την πίστη του, ακόμα κι αν δεχτεί χιλιάδες βάσανα.

Τότε ο τσαούσμπασης πρόσταξε και τον ράβδισαν άσχημα, κι έπειτα δένοντάς τον, τον χτύπησαν στο κεφάλι μέχρι που έτρεχαν πολλά αίματα και τον έβαλαν στη φυλακή και του έσφιξαν τα πόδια του στο κακωτικό ξύλο.

Έτυχε τότε να είναι μέσα στη φυλακή και ο οσιολογιώτατος Καισάριος Δαπόντες (ο οποίος συνέγραψε και το Μαρτύριο αυτό) και βλέποντας τον Μάρτυρα στο κούτσουρο, τον συμπόνεσε. Κι έτσι βρήκε τον τρόπο και τον έβγαλε κρυφά από το κούτσουρο και του έφερε να φάει, για να δυναμώσει, αλλά ο Μάρτυρας δεν θέλησε ούτε να δοκιμάσει, αλλά είπε: «Και γιατί να φάω; Μήπως πρόκειται να ζήσω; Ας πεθάνω λοιπόν για τον Χριστό μου πεινασμένος και διψασμένος».  Και έδωσε ο Μάρτυρας στον Καισάριο ένα ακόνι από χάλυβα που είχε στη ζώνη του και τον παρακάλεσε να το δώσει για να κάνουν μετά το θάνατό του μερικές Λειτουργίες. Μετά από αυτά έβγαλαν τον Μάρτυρα από την φυλακή και τον αποκεφάλισαν την ίδια μέρα, κι έτσι έλαβε ο μακάριος τον στέφανο του Μαρτυρίου εν Χριστώ Ιησού, του οποίου η δόξα να είναι στους αιώνες. Αμήν.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Kυριακή του Aσώτου (Λουκ. 15,11-32)

«Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι» (Λουκ. 15,14)

ΑΡΧΙΖΩ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἕνα ἐρώτημα· Τί εἶνε ἁμαρτία; Ἐὰν μπορούσαμε νὰ τὸ νιώσουμε, θὰ χτυπούσαμε τὰ ἁμαρτωλά μας στήθη κι ἀπὸ τὰ βάθη μας θὰ ἔβγαινε ἡ φωνὴ τῶν μετανοούντων· «Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου» (Λουκ. 15,18,21) καὶ «Ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13). Ἐὰν μπορούσαμε νὰ νιώσουμε τὴ φρίκη τῆς ἁμαρτίας, δὲν θὰ ἔπαυαν τὰ μάτια μας νὰ κλαῖνε, τὰ χέρια μας νὰ ἐλεοῦν, τὰ γόνατά μας νὰ κάνουν μετάνοιες· θὰ φεύγαμε στὶς σπηλιὲς καὶ στὰ βουνά, νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τί εἶνε ἁμαρτία; Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ; Ἂν ἔβγαινε ἕνας ἁμαρτωλὸς ἀπὸ τὴν κόλασι, ἢ ἂν βρισκόταν ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μετανόησαν καὶ ἔκλαυσαν, θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς περιγράψῃ τὴν φοβερὰ αὐτὴ κατάστασι, τὸ μυστήριο καὶ τὴν τύφλωσι τῆς ἁμαρτίας.
Τί εἶνε ἁμαρτία; Ἀπαντᾷ ὁ σατανᾶς· Εἶνε διασκέδασι, εὐχαρίστησι, ἡδονή, ἀπόλαυσι, γλύκυσμα, ποικιλία τῆς ζωῆς!… Τί εἶνε ἁμαρτία; Ἀπαντᾷ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα· Εἶνε «κεράτιον» (Λουκ. 15,16), ξυλοκέρατο, γλύκυσμα ποὺ ἐπάνω του ὅμως ἔρριξε ὁ διάβολος στρυχνίνη. Ἡ ἁμαρτία, λέει ἡ πικρὰ πεῖρα, εἶνε φίδι φαρμακερὸ ποὺ δαγκώνει, βδέλλα ποὺ ῥουφᾷ τὸ αἷμα, Λερναία Ὕδρα, σεισμὸς ποὺ σείει συ᾿θέμελα τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξι … Ὅ,τι νὰ ποῦμε εἶνε κατώτερο τῆς πραγματικότητος.
Ἐν τούτοις ὁ σατανᾶς τὴ διαφημίζει. Διότι αὐτὸς τὴ γέννησε. Εἶνε ὁ παραγωγὸς ποὺ ἔχει συμφέρον νὰ τὴ ρεκλαμάρῃ. Τὴν ἀρωματίζει, τὴ χρωματίζει, τὴ στολίζει μὲ θέλγητρα μέσα σὲ κάνιστρο ἀνθέων. Ἔτσι ἐξαπατᾷ.
Ἐκπληρώνεται τώρα μιὰ προφητεία ποὺ ἔλεγε· Κάποτε ἡ ἁμαρτία δὲν θὰ προκαλῇ πλέον τὴ φρίκη. Οἱ ἄνθρωποι θὰ συνηθίσουν καὶ θὰ παίζουν μαζί της. Ὅπως μερικὰ παιδιὰ βρίσκουν μιὰ χειροβομβίδα καὶ παίζουν μ᾿ αὐτὴν μὴ ξέροντας τί ἔχει μέσα, ὥσπου ξαφνικὰ ἐκρήγνυται καὶ τὰ κάνει χίλια κομμάτια, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς παίζουμε καὶ πίνουμε τὴν ἁμαρτία σὰ᾿ νερό (πρβλ. Ἰὼβ 15,16).
Ἀλλ᾿ ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε πόσο κοστίζει ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀπ᾿ τὸ μικρότερο ψέμα μέχρι τὴ μεγαλύτερη προδοσία τοῦ χριστιανισμοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοῦμε τὸν κρυστάλλινο καθρέφτη τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου, ποὺ παρουσιάζεται σήμερα ἐνώπιόν μας.
Θέλω νὰ προσέξουμε τὶς συνέπειες, ποὺ ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία.

* * *

1. Τὸ πρῶτο βῆμα, ἡ ἀρχὴ τῆς ἁμαρτίας, εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια. Αὐτὸ βλέπουμε σήμερα στὴν παραβολή. Ὁ ἄσωτος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ στὸ πατρικὸ σπίτι· τοῦ φαίνεται στενόχωρο. Θέλει νὰ κάνῃ τὴ ζωή του μακριὰ ἀπὸ τὴν ἐπίβλεψι τοῦ οὐρανίου Πατρός. Νομίζει, ὅτι θὰ γίνῃ εὐτυχὴς χωρὶς Θεό· αὐτὴ εἶνε ἡ μεγάλη πλάνη. Στενοχωρεῖται ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς περιορισμούς. Ἀλλὰ ποιός πατέρας δὲν περιορίζει τὸ παιδί του; Μόνο γονεῖς ἀδιάφοροι ἀφήνουν τὰ παιδιά τους ἀνεξέλεγκτα. Ποιά μάνα βλέπει τὸ παιδί της νὰ πλησιάζῃ στὸ μαγκάλι καὶ δὲ᾿ φωνάζει «Παιδί μου, μή»; Ἔτσι καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας. Γι᾿ αὐτὸ ἡ θρησκεία μας ἔχει τὰ «μή»· μὴ κλέψῃς, μὴ μοιχεύσῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς… Ἀλλ᾿ αὐτὰ τὰ «μὴ» εἶνε σωτήρια, ὅπως σωτήριο εἶνε τὸ κόκκινο σῆμα ποὺ προειδοποιεῖ· κίνδυνος – θάνατος.

Δεν μπορώ πια να σωπαίνω ... ντρέπομαι

(π. Κωνσταντῖνος Καπετανόπουλος)

    Ντρέπομαι γιατί τήν πατρίδα μου τήν κυβερνοῦν, ἐδῶ καί δεκαετίες, τά γνωστά «τζάκια», τά ὁποῖα ἐναλλάσσονται στήν ἐξουσία. Καραμανλῆδες- Μητσοτάκηδες-Παπανδρέϊδες!; Γιατί; Τί συμβαίνει;
     Ντρέπομαι γιά τήν κατάντια τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος, γιατί ἀπέκρυψε, καί συνεχίζει νά ἀποκρύπτει τήν ἀλήθεια ἀπό τόν λαό μας. Ἡ δικτατορία στήν πληροφόρηση συνιστᾶ ἔγκλημα κατά τῆς Δημοκρατίας καί τοῦ λαοῦ μας. Ὅλα γίνονται στό ἡμίφως ἤ στό σκοτάδι. Ὅλοι τους συνειδητά ἔφεραν τήν Πατρίδα σέ τέτοιο χάλι. Ναί, συνειδητά!
   Ντρέπομαι γιατί τά Κόμματα κατάντησαν «μαγαζάκια» διορισμένων «ἀνθυπάτων»!
   Ντρέπομαι γιά τά κανάλια ἐκεῖνα καί τούς δημοσιογράφους ἐκείνους πού χρόνια τώρα παίζουν τόν ρόλο τοῦ νταβατζῆ καί τοῦ προαγωγοῦ... Τά λένε ὅλα, ἐκτός ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι κάποιοι ἄλλοι χειραγωγοῦν τόν ἀνενημέρωτο λαό μας σέ «δρόμους» πού ἄλλοι τούς ἔχουν ὑποδείξει καί ἐπιβάλλει.
  Ντρέπομαι γιά τούς βουλευτές ἐκείνους πού ἐψήφισαν τό Μνημόνιον 1 χωρίς νά τό ἔχουν μελετήσει. Οἱ βουλευτές αὐτοί ἀπεδείχθησαν «μολυβένια στρατιωτάκια» πού ἐκτελοῦν διαταγές «ἀνθυπάτων» ... θά τά βροῦν μπροστά τους ... Τό Μνημόνιο 1 περιέχει ὅρους ντροπῆς. Οἱ δανειστές μας μᾶς ἀπαγορεύουν νά κάνουμε μέ ἄλλους σχέδια ἀναπτύξεως χωρίς τήν ἄδειά τους! Στό ἄρθρο 14 παράγρ.5 ἡ Ἑλλάδα παραιτεῖται ἀμετακλήτως καί ἄνευ ὅρων ἀπό τίς ἀσυλίες προστασίας τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος ὅρος δέν συναντᾶται οὔτε σέ ἀποικιοκρατικές συμβάσεις! Καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ δανειστές μας μποροῦν νά μεταβιβάσουν σέ τρίτη χώρα τά δικαιώματά τους ἀπό τήν Σύμβαση!
   Ντρέπομαι γιατί αὐτοί οἱ ἀνίκανοι μᾶς κατέστησαν ὁμήρους τῶν Τραπεζῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τῆς ντόπιας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. Μέ τούς Κατοχικούς (Γερμανούς καί Ἰταλούς) πολεμούσαμε, γιατί εἴχαμε ἐλπίδα τῆς ἀπελευθερώσεως. Τώρα δέν ὑπάρχει ἐλπίδα οὔτε λύση στήν τραγωδία τῆς χώρας.
   Τό Μνημόνιον ἀποδομεῖ τό Κοινωνικό Κράτος καί δέν εἶναι συμβατό μέ τήν Ἑλληνική Συνταγματική νομιμότητα. Εἴμαστε ὑπό κατοχήν καί παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ἡ Τρόϊκα εἶναι παράνομη, δέν ἔχει νόμιμη βάση. Τό Μνημόνιο ἀπέτυχε. Θά ἔχουμε συνεχῆ ἀναπαραγωγή ἐλλειμμάτων. Ἡ Κυβέρνηση καί τό ὅλο ἁμαρτωλό καί σάπιο σύστημα, διά στόματος πρωθυπουργοῦ, μᾶς εἶπε χοντρά ψέματα, ὅπως λεφτά ὑπάρχουν, φόροι δέν θά μποῦν, καί ὅτι δέν θά μποῦμε στό Δ.Ν.Τ. Ὅμως ἔγιναν ἀκριβῶς τά ἀντίθετα.
Ντρέπομαι γι’ αὐτά, καί γιά ἄλλα πολλά.
Καί ἐνῶ ὑπῆρχαν τρόποι νά ξεφύγουμε ἀπό τήν μέγγενη (Ρωσία- Κίνα μέ 11/2 τοῖς ἑκατόν, καθώς καί τό Οὐγγρικό πρότυπο), μᾶς ἔρριξαν στά χέρια ἀναίσχυντων τοκογλύφων καί πληρώνουμε τόκους 5,50% ἕως 6,50%!!
Ἡ Τρόϊκα δέν ἐπιθυμεῖ τήν ἀνάπτυξη τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό ἄλλωστε εἶναι ἐξώφθαλμο. Ἐκεῖνο πού ἐπιδιώκει εἶναι ἡ καθολική δέσμευση τῆς δημόσιας περιουσίας. Θέλουν τίς πλουτοπαραγωγικές μονάδες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Οἱ Τράπεζες τῆς Τρόϊκας εἶναι «πιράνχας», εἶναι «ἀλιγάτορες», εἶναι «βδέλλες»! Πίνουν τό αἷμα τῶν λαῶν...

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἶχε πεῖ γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη·

«Ἀφ᾽ ὅτου ἡ ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη καταδίκασε τὸν Θεάνθρωπο, στὸ πρόσωπό της ἐγκολάφθηκε ἀνεξίτηλο στίγμα, αἰώνιο στίγμα».

Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ µυκτηρίζεται

ΗΞΕΡΕΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ; ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ Ο Θάνατος είναι ένα ßέßαιο γεγονός στη ζωή µας, αλλά η Αγία Γραφή µιλάει για αιώνιο θάνατο. Αυτά που θα διαßάσεις ίσως να έχουν αντίκτυπο σε σένα..... Πολύ ενδιαφέρον, διάßασε το µέχρι το τέλος..... Γράφει στην Αγία Γραφή (Γαλάτας 6:7): 'Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ µυκτηρίζεται ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που κορόιδεψαν (µυκτήρισαν) τον Κύριο: John Lennon (Τραγουδιστής): Λίγα χρόνια πριν, στη συνέντευξη που έδωσε σε ένα Αµερικανικό Περιοδικό, είπε: 'Ο Χριστιανισµός θα τελειώσει, θα εξαφανιστεί. Είναι πέραν αµφισßήτησης και γιαυτό είµαι ßέßαιος. Ο Ιησούς ήταν εντάξει, αλλά τα θέµατά του ήταν τόσο απλά. Σήµερα εµείς είµαστε διασηµότεροι απ' Αυτόν.' (1966) Ο Lennon, αφότου είπε ότι οι Beatles ήταν διασηµότεροι από τον Ιησού Χριστό, πυροßολήθηκε 6 φορές.

Μόνον η μετάνοια θα μας σώσει

                           του Χρήστου Κων. Λιβανού

Μαύρα και απαισιόδοξα νέα μεταδίδουν «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» τους τελευταίους μήνες τα δελτία ειδήσεων, ωσάν ξαφνικά να άνοιξε «το φρέαρ της αβύσσου» και ετοιμάζεται να καταπιή το μαρτυρικό μας Έθνος. Όλοι οι δαίμονες της κολάσεως, βλέποντας την Πατρίδα μας να έχη περιέλθει σε τόσο οικτρή οικονομική, πνευματική και ηθική κατάστασι, δίχως άλλο θα πανηγυρίζουν, νομίζοντες, ότι το ισχυρό άλλοτε οχυρό, που ονομάζεται Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα, το οποίο τόσες απώλειες τους έχει προξενήσει, είναι πλέον έτοιμο να καταρρεύση και να παραδοθή. Πόσο πλανώνται! Νομίζουν, ότι με τα ευρωαργύρια, που μας δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, μας έχουν σκλαβώσει, και ότι, εάν παύσουν να ρέουν τα χρήματα προς την Ελλάδα από την Ευρώπη, το μικρό μας Έθνος θα πτωχεύση, θα εκμηδενισθή. Ελπίζουν, ότι στη δεινή κατάστασι, που βρίσκεται, θα τους προσκυνήση, θα αρνηθή την πίστι του στον Ναζωραίο και θα λατρεύση ως θεό του σήμερα τον μαμωνά και αύριο τον ερχόμενο Αντίχριστο!

ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΕ ΄΄ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ΄΄

Του Δημητρίου Ιωάν. Παπαδημοπούλου, Δικηγόρου Λαρίσης.

            Το ότι κάποιοι εκ των πολιτικών μας έδρασαν συνειδητά, εκτελώντας προδιαγεγραμμένο σχέδιο, προκειμένου να μπούμε στο επαίσχυντο ΄΄Μνημόνιο΄΄, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Σε τερατώδη βλακεία, αδυνατώ να το αποδώσω. Οι πάντες – οι έξω και οι εγχώριοι ειδικοί και μη – αναγνωρίζουν πλέον ότι, τα ως τώρα μέτρα ήταν σε λάθος κατεύθυνση. Συνεχίζουν όμως το ΄΄ίδιο βιολί΄΄.

            Ο κ. Βενιζέλος, ο καθηγητής μου, απέκλειε την 23-6-2011, ως αντισυνταγματική, παράνομη και άδικη, την επιβολή του ΄΄χαρατσιού΄΄, αλλά και την είσπραξή του μέσω της Δ.Ε.Η.. Ο άλλος Δικηγόρος κ. Χρυσοχοίδης, δε διάβασε τις δανειακές συμβάσεις…! ενώ αντιθέτως, ο τυφλός Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κουρουμπλής τις διάβασε. Ο Υπουργός μας κ. Παπαϊωάννου, αντί να κινήσει διαδικασίες για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις, θέλει να βγάλει από τη φυλακή καταδικασθέντες ακόμη και για κακουργήματα, γιατί δε θα μας κοστίζει να τους ταίζουμε και να καταστήσει το νόμο για τα ναρκωτικά επιεικέστατο. Ο καθηγητής της Νομικής κ. Λοβέρδος, δηλώνει ότι ΄΄Θα γίνει μακελειό αν πειράξουμε το Γιώργο΄΄. Ο κ. Βορίδης, Δικηγόρος κι αυτός: ΄΄Ενοχλητική η αύξηση στα διόδια αλλά…είναι μικρή΄΄. Παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη  με τον κ. Μπεγλίτη να διερμηνεύει τις επιθέσεις στο Γιώργο, ως άμεσο εθνικό κίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα. Ταυτίζουν τον εαυτό τους με το εθνικό συμφέρον! Ούτε ο Λουδοβίκος της Γαλλίας δεν τόλμησε. Εκείνος είπε ΄΄το κράτος είμαι εγώ΄΄, δεν είπε ΄΄το έθνος είμαι εγώ΄΄. Κι αυτοί θέλουν και πάλι να μας κυβερνήσουν…φαρισαίοι και υποκριτές; Συρφετός αποτυχημένων και επικίνδυνων υπουργών; Πάντως αμετανόητοι.

«ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΩΜΕΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΜΕΛΙΩΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ!

Προχθές, ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο ἡ τελευταία συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, μὲ τοὺς δημοσιογράφους Νῖκο Παπαχρήστου καὶ Ἀντώνη Τριανταφύλλου. Σ’ αὐτήν, μίλησε γιὰ πολλὰ θέματα, ὅπως γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ Καθηγουμένου Ἐφραίμ, τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας–Πολιτείας καὶ τὴν προοπτικὴ συγκλίσεως Πανορθοδόξου Συνόδου.

Ἀποκάλυψε πὼς τὰ ἀποτελέσματα τοῦ Διαλόγου μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους μονοφυσίτες, ἰσχύουν στὸ ἀκέραιο(!), δὲν ἔχουν ἐγκαταληφθεῖ· ἁπλὰ γίνεται προσπάθεια νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ περάσουν οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς στὸ λαό!!! (Ἡ ἀπόφαση γιὰ ἕνωση μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους ἐδέχθη ἔντονη κριτικὴ, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ «ὀρθόδοξοι» ἡγέτες καὶ ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν, ἔχουν δώσει τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ ἀπόφαση ἐγκαταλήφθηκε. Ταῦτο ὅμως, ἐντάσσεται στὴν δόλια τακτικὴ τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ κάνουν πὼς ὑποχωροῦν (ἀλλὰ μόνο λεκτικά), ὅταν δέχονται ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις).

Τὸ ποίμνιο δὲν δικαιοῦται, κατὰ τὸν Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτο, νὰ συμμετέχει στὰ τῶν Διαλόγων ἢ νὰ τὰ γνωρίζει, γιατὶ εἶναι «βαθειὰ» θεολογικὰ πράγματα, ποὺ μόνο οἱ ἐπίσκοποι τῆς περιωπῆς τοῦ Μεσσηνίας μποροῦν νὰ τὰ κατανοοῦν, καὶ ἂν προσφερθοῦν στὸ λαό, σὲ ἀνθρώπους μὲ «ἰδεοληπτικές, θρησκειοληπτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς προκαταλήψεις», θὰ κακοποιήσουν τὸ κείμενο τοῦ Διαλόγου, κινδυνεύει τὸ «κείμενο νὰ γίνει διάτρητο»! Ὁ λαός, λοιπόν, πρέπει νὰ ἀποδέχεται τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας· καὶ ὅταν λέει Ἐκκλησία, φαίνεται καθαρὰ ὅτι στὸ μυαλό του ἐννοεῖ κυρίως τὴν Σύνοδο τῶν ἐπισκόπων.

Καὶ λέγει: ὅταν «καταλήξουμε σὲ ἕνα consensus ἀπόψεων καὶ ἀντιλήψεων» (πουθενὰ γιὰ ἀποδοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ γιὰ μετάνοια τῶν αἱρετικῶν), τότε «θὰ χρειαστεῖ, εἶπε, ἕνας πάρα πολὺ μεγάλος χρόνος, ἴσως διπλάσιος καὶ τριπλάσιος χρονικὰ ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ἔχουμε σήμερα, ὡς χρόνο Διαλόγου, γιὰ νὰ τὸ ἀφομοιώσει ἡ Ἱεραρχία της, νὰ τὸ ἀφομοιώσουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, (οἱ ὁποῖοι, ὅταν τὸ ἀφομοιώσουν) τότε θὰ κληθοῦν νὰ τὸ ποῦν στὸν κόσμο καὶ νὰ κάνουν τὸν κόσμο κοινωνό»!

Ἔχει ἀπωθήσει στὸ βάθος τῆς συνειδήσεώς του τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν διαχρονικὴ δηλ. συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ θέλουν τὸ λαὸ «φύλακας τῆς Πίστεως»· φύλακα μάλιστα, κυρίως ἀπὸ ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ξεχάσει ὅτι ἀποστολή τους, δὲν εἶναι οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, ἀλλὰ ἡ προφύλαξη τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τοὺς ἑτερόδοξους. Δὲν διστάζει, βέβαια, σὲ ἄλλο σημεῖο νὰ ὁμιλεῖ γιὰ «Ὀρθόδοξη Παράδοση» καὶ «κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας» καὶ νὰ ἐπικαλεῖται τοὺς Ἱ. Κανόνες, ὅταν πρόκειται  νὰ ὑποστηρίξει τὶς θέσεις του.

Μίλησε γιὰ τὸ Πρωτεῖο, σύμφωνα μὲ τὶς θέσεις ποὺ ἀναπτύχθησκαν στὴ Ραβέννα καὶ στὴν Ἐλοῦντα τῆς Κρήτης, θέσεις ποὺ καταδικάστηκαν ἀπὸ Ἐπισκόπους, ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἱερεῖς, καθηγητὲς Πανεπιστημίου, θεολόγους καὶ λαϊκούς.

Ἐφαρμόζει τὴν νεοταξικὴ λογική, τῆς ἐνοχοποίησης ὅσων ἐλέγχουν τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ἡγητόρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ διαμαρτύρονται γι’ αὐτές. Ἔτσι, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἀποδέχτηκε τὴν ἐρώτηση–τοποθέτηση τοῦ δημοσιογράφου κ. Παπαχρήστου, ὅτι οἱ ἀντι-οικουμενιστὲς ...τρομοκρατοῦν τοὺς οἰκουμενσιτὲς ἐπισκόπους ποὺ συμμετέχουν στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, γιὰ τοὺς δικούς τους σκοπούς!!!

Ἰσχυρίχτηκε, πὼς ἡ Σύνοδος τὸν δικαίωσε γιὰ τὶς αἱρετίζουσες θέσεις περὶ «μίας καὶ διηρημένης Ἐκκλησίας», τὶς ὁποῖες ἐξέφρασε καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ ΦΕΚΦ κατέθεσε ἐναντίον του Μηνυτήρια ἀναφορά, γιὰ τὶς ἴδιες θέσεις δέ, συνεπίσκοποί του καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου, καὶ διαμαρτυρήθηκαν καὶ τὸν κατήγγειλαν στὴν Ἱ. Σύνοδο!

Ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς συνέντευξης καὶ τὸ δημοσιεύουμε, γιὰ νὰ φανεῖ ποιοί εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί μας στοὺς Διαλόγους καὶ στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔμμεσα κατηγοροῦν τοὺς Ἁγίους οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνταν νὰ κάνουν διάλογο μὲ αἱρετικούς, γιατὶ (κατὰ τὴν λογική του) ὅσοι ἀρνοῦνται αὐτοὺς τοὺς ἐνδοτικοὺς καὶ ἀντι-εὐαγγελικοὺς Διαλόγους, δὲν κατέχουν τὴν ἀλήθεια! Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀρνήθηκαν τοὺς Διαλόγους ἦταν Ἅγιοι Πατέρες.

Προτάξαμε τὸ Β΄ μέρος ὅσων ἀπομαγνητοφωνήσαμε, γιατὶ ἐκεῖ ἀναφέρονται θέματα σχετικὰ μὲ τοὺς καταστροφικοὺς (ὅπως γίνονται) Διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικούς. Γι’ αὐτὸ τὸ τμῆμα θὰ ἀκολουθήσει μιὰ ἀναλυτικότερη δημοσίευση. (Οἱ ὑπογραμμίσεις μέσα στὸ κείμενο εἶναι δικές μας).

Τὰ δύο Video τῆς συνέντευξης ὑπάρχουν στὶς διεθύνσεις:

http://www.amen.gr/index.php?mod=x-video&op=viewv&id=8   καὶ http://www.amen.gr/index.php?mod=x-video&op=viewv&id=9

Η   Σ Υ Ν Ε Ν Τ Ε Υ Ξ Η

Β΄μέρος:

Τριανταφύλλου Ἀντ. (δημ.): Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸ διάλογο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει καὶ ὁ ἐξωτερικὸς διάλογος μὲ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία...

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Πάντα ἡ Ἐκκλησία διελέγετο καὶ πρὸς τὰ ἔξω καὶ πρὸς τὰ μέσα. Πάντα. Ἂν διαβάσουμε τὰ ἔργα τῶν Πατέρων, πάντα εἶχε διάλογο μὲ τοὺς σχισματικούς, μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ τοὺς ἀποσυνάγωγους. Διαβᾶστε τὸν Μ. Βασίλειο, διαβᾶστε τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Γιατὶ τὸ κάνει αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία; Τὸ κάνει γιατὶ ἔχει συνείδηση ὅτι αὐτὸ ποὺ κατέχει ἡ ἴδια ὡς ἀλήθεια, εἶναι ἡ μία καὶ μοναδικὴ ὁδὸς πρὸς σωτηρίαν. Καὶ κάθε ἕνας ὁ ὁποῖος γιὰ τὸν ὁποιοδήποτε λόγο βγαίνει ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἢ διαφοροποιεῖται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνη πρέπει μέσα ἀπὸ μιὰ διαδικασία διαλόγου, ποὺ σημαίνει σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀπόψεων τοῦ ἄλλου, νὰ πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, τὶς ὁμάδες, τὶς Ἐκκλησίες (πεῖτε το ὅπως θέλετε, χαρακτηρεῖστε το ὁμολογίες), νὰ τοὺς πείσει ὅτι πρέπει νὰ βρεῖτε, τί πρᾶγμα; τὴν ἀρχὴ ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ διαφοροποιηθήκατε, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσετε ὅτι ἐσεῖς φύγατε. Κι αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Διαλόγου. Δὲν εἶναι, οὔτε συζητοῦμε 10 ἄτομα γιὰ νὰ φτιάξουμε μιὰ κολλεγιὰ μεταξύ μας..., οὔτε γιατὶ κάνουμε ἐκκλησιαστικὴ διπλωματία, ὅπως ἀκούω καὶ διαβάζω νὰ δηλώνουν ὁρισμένοι ὀρθόδοξοι ἀρχιερεῖς, οὔτε ἔχουμε τὴν δυνατότητα ἢ τὴν πολυτέλεια μέσα σ’ ἕνα τέτοιο πλουραλισμὸ ἀπόψεων, θέσεων, ἐκφράσεων θεολογικῶν καὶ πολλῷ μᾶλλον ἐνημέρωσης μέσα ἀπὸ τὰ σάϊτ, νὰ πιστεύουμε ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἐνδοτικοὶ καὶ ὑποχωρητικοὶ σὲ ὁρισμένα πράγματα.

Παπαχρήστου Ν. (δημ.): Κάποιοι δείχνουν νὰ φοβοῦνται τὸν διάλογο ἢ νὰ τοὺς ἐνοχλεῖ ὁ διάλογος.

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Ἡ Παράδοση καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων ἔχει δείξει ὅτι αὐτοὶ ποὺ φοβοῦνται τὸν διάλογο ἢ τὸν ἀποφεύγουν τὸν διάλογο, δὲν ἔχουνε ἑδραιωθεῖ στὴν πίστη τους. Καὶ δὲν πιστεύουν ὅτι κατέχουν τὴν ἀλήθεια. Ἄρα λοιπόν, θὰ πρέπει πρῶτα νὰ διερωτηθοῦν οἱ ἴδιοι ὲὰν ὄντως πιστεύουν αὐτὸ τὸ ὁποῖο ὁμολογοῦν ἢ ἀμφιβάλλουν.

Παπαχρήστου Ν.: Καὶ ὁ διάλογος μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, γιατὶ ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι καὶ οἱ ἐνστάσεις τους, ὅπως διεξάγεται, σὲ ποιά πορεία εἶναι;... γιατὶ φαίνεται ὅτι κάπου ἔχει παγώσει...

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Δὲν ἔχει παγώσει. Ὁ διάλογος σήμερα μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, βρίσκεται σὲ μιὰ πολὺ δύσκολη καμπή. Ἔχουμε μπεῖ νὰ συζητοῦμε τὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸ 1054 δημιούργησε τὴν ὁριστικὴ ρήξη μεταξὺ ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι τὸ πρόβλημα τοῦ Πρωτείου. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐκδοθεῖ..., οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὅτι στὴν Ἐκκλησία πάντα ὑπῆρχε Πρωτεῖο, ὄχι μόνο του, ἀλλὰ σὲ σχέση μὲ τὴν λειτουργία τῆς Συνόδου. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν μποροῦν, ὄχι ν’ ἀποδεχθοῦν, ἀλλὰ εἶναι στὸ βάθος κατανόησης, εἶναι πῶς αὐτὸ τὸ Πρωτεῖο μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει Πρωτεῖο Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Καθολικότητος τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ εἶναι ἐνταγμένο σὲ μιὰ Συνοδικὴ διαδικασία.

Εἶναι σὰν νὰ λέμε, προσέξτε, χρησιμοποιῶ μιὰ εἰκόνα πολὺ ἁπλῆ γιὰ καταλάβουμε ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα. Ζητοῦμε ἀπὸ μία Ἐκκλησία, τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, νὰ κατανοήσουν πῶς λειτουργεῖ ἡ Σύνοδος, ὅτι μπορεῖ μέσα σ’ αὐτὸ τὸ σῶμα ν’ ἀμφισβητεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅλοι μαζὶ ν’ ἀμφισβητοῦμε τὸν Πρῶτο, ὁ Πρῶτος μπορεῖ ν’ ἀμφισβητεῖ ἐμᾶς, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν διαδικασία διαλόγου καὶ συζητήσεων, θὰ φτάσουμε σ’ ἕνα σημεῖο ποὺ θὰ εἴμαστε ὁμόφρονες. Αὐτὸ λοιπόν, ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ τὸ συνειδητοποιήσει, πῶς λειτουργεῖ. Γιατί; Γιατὶ ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. περίπου καὶ ἑξῆς, δὲν εἶχαν Σύνοδο στὴν λειτουργία τους. Ἐπεβλήθη ἕνα πρόσωπο τὸ ὁποῖο τὶς ἀπόψεις του τὶς ἐπέβαλε. Εἶναι λοιπόν, σὰν νὰ λέμε σ’ ἕνα παιδὶ νὰ τοῦ δώσουμε ἕνα παιχνίδι, καὶ νὰ τοῦ ποῦμε νὰ τὸ συναρμολογήσει καὶ νὰ φτιάζει ἀπὸ αὐτὸ τὸ παιγνίδι ἕνα ἄλογο. Ἂν τὸ παιδὶ δὲν ἔχει δεῖ τὸ ἄλογο, πῶς θὰ τὸ φτιάξει καὶ θὰ τὸ συναρμολογήσει;

Εἶναι λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔρχεται μέσα ἀπὸ κείμενα, μέσα ἀπὸ διαδικασίες νὰ πείσουμε (σ.σ. τοὺς ἑτερόδοξους), αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ διαλόγου, νὰ τοὺς πείσουμε ὅτι, κοιτάξτε, αὐτὸ ποὺ χάσατε καὶ ποὺ δὲν εἶναι πλέον στὴν Παράδοσή σας, θὰ τὸ ἀναζητήσετε πηγαίνοντας λίγο πιὸ πίσω, ὅπου τὰ κείμενα αὐτὰ κι ἐσεῖς τὰ ἀποδεχόσαστε κι ἐμεῖς τ’ ἀποδεχόμεθα. Κοιτάξτε λοιπόν, πῶς λειτουργοῦσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἢ ἡ Ἐκκλησία τῆς Δύσης, μὲ βάση τὰ κείμενα αὐτά· καί, ὅταν αὐτὸ ἀρχίζει καὶ ὡριμάζει μέσα στὴ συνείδηση τὴν θεολογικὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἀποτυπώνεται σ’ ἕνα χαρτί, τότε γίνεται ἕνα βῆμα.

ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΕΛΛΗΝΑ; ΕΣΥ ΟΡΘΟΔΟΞΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ;

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στη γειτονιά μου, έπαιζα αμέριμνος μαζί με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου στις αλάνες και στους χωματόδρομους που υπήρχαν. Δεν είχαμε τηλέφωνα στα σπίτια μας, μήτε και τηλεοράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και η κ. Άννα κάθε φορά που κάποιος τηλεφωνούσε, έβγαινε στο δρόμο και φώναζε «Κυρία Μαρία, τηλέφωνο! κυρία Πόπη..... τηλέφωνο!» Την άκουγε όλη η γειτονιά! Και όποιος είχε τηλέφωνο, πήγαινε μέχρι το ψιλικατζίδικο για να μιλήσει.
Λίγα μέτρα πιο πάνω ήταν το μπακάλικο της γειτονιάς. Η κυρία Φλώρα και ο κύριος Βαγγέλης είχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, μακαρόνια, ρύζι, φασόλια, φακές, ρέγγες κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια η τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά... Η παλιά πλάστιγγα που ζύγιζε πόση ζάχαρη, η ο,τιδήποτε άλλο αγόραζες. Ένα μπλε τετράδιο δίπλα, το δεφτέρι όπως το λέγαμε, στο οποίο έγραφε η κυρία Φλώρα και ο κ. Βαγγέλης κάθε μέρα τι αγόραζες και πόσο κόστιζε. Σπάνια πλήρωνε κανείς με μετρητά. Δεν υπήρχαν χρήματα και όλοι αγόραζαν βερεσέ και στο τέλος της εβδομάδος η του μήνα, η κάθε οικογένεια ξεχρέωνε το ποσόν που χρωστούσε. Λίγο πιο πέρα ήταν το κρεοπωλείο, ο φούρνος, το τσαγκαράδικο, διότι τα παπούτσια τα κρατούσαμε και τρία και τέσσερα και πέντε χρόνια. Άλλοτε αλλάζαμε τακούνια, άλλοτε πάτους, άλλοτε σόλες, άλλοτε τα ράβαμε ό,που σχιζόντουσαν.

Στο σχολείο πηγαίναμε, με τις ποδιές μας και το σχολικό σήμα πάνω στην ποδιά, που μαρτυρούσε ότι είμαστε μαθητές. Κάθε μέρα γινόταν η προσευχή στην αρχή και στο τέλος του μαθήματος. Ομοίως γινόταν και η έπαρση η η υποστολή της σημαίας. Στους τοίχους της αίθουσας υπήρχαν κάδρα με τους εθνικούς ήρωες, τον Κολοκοτρώνη, τη Μπουμπουλίνα, τον Παπαφλέσσα... Τα βιβλία μας μιλούσαν για το Χριστό και την Ελλάδα.

Όταν θέλαμε να κατέβουμε στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίναμε με το λεωφορείο της γραμμής. Πάνω από το κεφάλι του οδηγού, υπήρχε ολόκληρο εικονοστάσι με καντήλι ηλεκτρικό.
Όταν ερχόταν καλοκαίρι, κοιμόμασταν στις αυλές των σπιτιών μας, σε ράντζα, πόρτες και παράθυρα ήταν διάπλατα ανοιχτά για να είναι δροσερό το σπίτι μέρα και νύχτα.
Έτσι κάπως ζούσαμε τα παιδιά της δεκαετίας του ᾽60, του ᾽70 και του ᾽80.

Όλα αυτά άλλαξαν! Σιγά σιγά όμως... Άνοιξαν μεγάλα καταστήματα και έκλεισαν το μπακάλικο της γειτονιάς. Χάθηκαν οι αλάνες και οι χωματόδρομοι και τη θέση τους την πήρε η άσφαλτος και το τσιμέντο. Παντού αλλαγές! Στο σχολείο έφυγαν οι ποδιές, κατέβηκαν από τους τοίχους οι ήρωες του έθνους μας. Σταματήσαμε να κάνουμε έπαρση και υποστολή σημαίας. Από τα βιβλία χάθηκαν όλα τα κείμενα που μίλαγαν για την Ελλάδα, το Χριστό, την Ορθοδοξία... Ακόμα και από το λεωφορείο έφυγε το εικονοστάσι. Πόρτες και παράθυρα χειμώνα καλοκαίρι είναι διπλοαμπαρωμένα τώρα. Σε όλες αυτές τις αλλαγές τα υπάρχοντα ΜΜΕ έπαιξαν τρομερό ρόλο έως και σήμερα. Τα παρουσίαζαν ως εξέλιξη, ως πρόοδο και ότι η Ελλάδα έπρεπε ν᾽ αλλάξει, διότι ήταν οπισθοδρομική και μεσαιωνική.

Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί σου έκαναν όλες αυτές τις αλλαγές;

Σου έκλεισαν το μπακάλικο, γιατί αυτό απαιτούσε το κεφάλαιο και οι αγορές, που ήθελαν να ανοίξουν πολυκαταστήματα και πολυεθνικές στη χώρα μας, ώστε εσύ να δουλεύεις ως δούλος σε αυτούς, μ᾽ ένα φτηνό μεροκάματο...

Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί έβγαλαν τους ήρωες από τους τοίχους των σχολείων και των βιβλίων και τώρα θέλουν να βγάλουν και την εικόνα του Χριστού; Διότι θέλουν να προωθήσουν την παγκοσμιοποίησή τους. Το ανακάτεμα των λαών!

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13)

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Λκ. 18,10-14
 Περι υπερηφανείας και ταπεινοφροσύνης

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα σημαν­­τι­κή. Ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο.
Ἀλλὰ τί εἶνε Τριῴδιο; Ἐὰν ρωτήσουμε αὐ­τοὺς ποὺ δὲν ἔ­χουν σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴ­διο θὰ πῇ γλέντι, χορός, φαγοπότι, μασκαρέματα, καρναβάλι. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως λέει· ὄχι, αὐτὸ εἶνε παρανόησις τοῦ Τρι­ῳδίου. Τριῴδιο ἴσον ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔ­τους. Τριῴδιο ἴσον προσευχή, νηστεία, ἐλε­ημο­σύνη, κάθαρσις ἀπὸ τὰ πάθη, μετάνοια, ἐξ­ομο­λόγησις, ἁγιασμός. Τὸ Τριῴδιο διαρκεῖ 10 βδο­μάδες, 70 μέρες· ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα καὶ φθά­νει στὸ Μέγα Σάββατο. Εἶνε περίοδος προ­ετοιμασίας γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα.
Τὸ Τριῴδιο μοιάζει μ᾽ ἕνα ἀσανσέρ, πνευμα­τικὸ ἀσανσέρ. Εἶνε μία κλῖμαξ, σκάλα, ποὺ ἀρ­χίζει ἀπὸ τὰ χα­μη­λὰ καὶ φθάνει μέχρι τὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Εἶνε σὰν τὴ σκάλα ποὺ εἶδε στὸν ὕπνο του ὁ Ἰα­κώβ, πάνω στὴν ὁποία ἀνέβαιναν καὶ κατέβαι­ναν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς εἶπε μὲ δέος· «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾽ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γέν. 28,17). Σκάλα λοιπόν. Καὶ ὁ ἄγ­γε­λός μας μᾶς λέει· Τί διστάζετε; ἐμπρός, ἀνεβαίνετε τὴν πνευματικὴ κλίμακα τῶν ἀρετῶν!

* * *

Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι, ἀγαπητοί μου, σ᾽ αὐτὴ τὴ σκάλα εἶνε ἡ σημερινὴ πρώτη μέρα. Πρῶ­το σκαλοπάτι ποὺ πρέ­πει ν᾽ ἀνεβοῦμε εἶνε μία θεμελιώδης ἀρετή, ἡ ταπεινοφροσύνη.
Τὴν ἀρετὴ αὐτὴ ἐκφράζει, μὲ τὴ γλῶσσα τῶν ἀρ­χαίων προγόνων μας, καὶ τὸ ῥητὸ ποὺ ἦταν γραμμένο στὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, τὸ «γνῶθι σαυτόν», γνώρισε δηλαδὴ τὸν ἑαυτό σου. Ὁ ἑ­αυτός μας εἶνε τόσο κοντά μας, καὶ ὅμως δὲν τὸν γνωρίζου­με. Πολλὰ ἄλλα γνωρίζουμε σήμερα· ἀ­πὸ τὰ κύτταρα καὶ τὰ μικρόβια τοῦ ὀρ­γανισμοῦ μέ­χρι τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες τοῦ οὐρανοῦ. Εἶνε ἐποχὴ γνώσεως. Ἀγνοοῦ­με ὅμως τὸν ἑαυτό μας.

Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Θεοφάνεια και Βάπτισμα» (Ομιλία στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Γατζέα Βόλου -22/1/2012)

Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Θεοφάνεια και Βάπτισμα» (Ομιλία στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Γατζέα Βόλου -22/1/2012) 

 

Ομιλία κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. - Περί υπακοής στον Πνευματικό, Ορθής Πίστεως, περί δαιμονικής πίστεως, περί εορτασμό γενεθλίων, νηπιοβαπτισμού, περί της απόψεως "με βάπτισαν χωρίς να με ρωτήσουν", ορθόδοξη μέθοδο για να αγαπάμε τους εχθρούς μας, περί εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, περί θέας του Ακτίστου Φωτός.

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Δημ. Τσελεγγίδης:Ορθόδοξοι προβληματισμοί με αφορμή το κείμενο της Ραβέννας (Βίντεο)

Δημ. Τσελεγγίδης:Ορθόδοξοι προβληματισμοί με αφορμή το κείμενο της Ραβέννας (Βίντεο) 

Η εισήγηση του Καθηγητού της Θεολογικής του Α.Π.Θ. κ. Δημ. Τσελεγγίδη στην Επιστημονική ημερίδα με τίτλο «Ο θεολογικός διάλογος της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», Θεσσαλονίκη, στις 20-5-2009.

 

ΞΕΧΑΣΕΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ;

Εσύ διάλεξες τον ρόλο του πολιτικάντη
Τα ποντίκια  εγκαταλείπουν το σκάφος όταν βυθίζεται….
Μέσα στον συρμό των ημερών  ,της αυθάδειας, της προπέτειας και της θρασύτητας βγήκε και ο θρονιασμένος στην καρέκλα της αρχιεπισκοπής  να βγάλει «φωνή αγωνίας» ότι «πολιτικές που ακολουθήθηκαν απέτυχαν»!
Τώρα το κατάλαβες, μαζί με τόσους κυβερνητικούς βουλευτές;
Μήπως είσαι και συ ένας από την κοινοβουλευτική ομάδα;
 Οι σχέσεις με τον ΓΑΠ είναι ή ήταν θερμές και δεν τόκρυβες.
 Τωρα φροντίζεις και συ να απομακρυνθείς απ αυτόν .Τα ποντίκια  εγκαταλείπουν το σκάφος όταν βυθίζεται….
Ξέχασες όταν καμάρωνες σαν γύφτικο σκεπάρνι, όταν συμμετείχες στο υπουργικό συμβούλιο εκεί που πάρθηκαν οι «αποτυχημένες πολιτικές»;
Τσίχλα είχες στο στόμα σου όταν ο φίλος σου καμαρωτά από το Καστελόριζο μας έσπρωχνε στο γκρεμό;
Θρασύδειλε…Σαν τα ανθρωπάκια -  ανδρείκελα που απαρνιούνται το μνημόνιο, σαν τον Πέτρο, γιατί έχουν τύψεις(;) μα πιότερο για να  μπορέσουν να κυκλοφορήσουν  ανάμεσά μας… Αρβανίτικες  κοντοπονηργιές...
Βλέπεις  «την κοινωνική έκρηξη» νάρχεται νομίζεις πως θάσαι έξω από το κάδρο;
 Οι ομοτράπεζοί σου , στο υπουργικό συμβούλιο βλέπεις πως κυκλοφορούν …
Πήρες μία γεύση τα Θεοφάνεια στον Πειραιά…
 Βρες κάποια κοφτερή γωνιά να χτυπήσεις το γέρικο κεφάλι σου ,απόκρινε τους «σοφούς» συμβουλάτορες που σ έστειλαν στο Υπουργικό Συμβούλιο και λέγε το ήμαρτον και τίποτε άλλο.
  Είναι σ όλους γνωστό πως όταν η Εκκλησία  ανακατεύτηκε με την πολιτική έχασε…αλλά την δόξα ποιος εμίσησεν;
Ασχολήθηκες με την πολιτική θα αντιμετωπισθείς  σαν πολιτικός…
Πρακτικά  ας έχουν μαζί τους οι ακόλουθοί σου εφεδρικά ράσα και καλυμμαύχια  στις εξόδους σου…
Και πρόσεχε τώρα που ξωπετάγεται από την εξουσία  ο ΓΑΠ θάταν ανόητο να βγεις και συ στην «αντιπολίτευση!!!!!

Ασκληπιάδης
________________________________________

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ ποὺ μόλις κυκλοφόρησε

Πραγματεύεται τὴν στάση μας ἀπέναντι
στὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στοὺς ἡγέτες του
Ἡ ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐπιτακτική· γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας πάντα –πορευόμενη τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων– κατεδείκνυε καὶ κατονόμαζε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ κηρύγματα, συγγράμματα, φυλλάδια καὶ ἐγκυκλίους σήμαινε συναγερμό, ὁσάκις ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη καὶ δράση τους. Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐγρήγορση γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν, φρόντιζε νὰ συναντᾶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ –ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀγάπη– νὰ συζητᾶ καὶ νὰ διαλέγεται μαζί τους, ὥστε, ἐὰν ἔδειχναν καλὴ διάθεση, νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐπανέλθουν πάλι στὴν Ἐκκλησία.
Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν χάσαμε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνα, γιατὶ χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ὑποτιμήσαμε τὸν θανατερὸ κίνδυνο ἐκ τῆς νεοφανοῦς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ δολιότητα τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὸ προτεσταντικὸ χῶρο συνήργησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν ἡγετικὰ πρόσωπα τῆς ἐμπερίστατης –στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος– Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί, ἀπὸ κοινοῦ, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες διαπίστωσαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν μὲ συμβουλές, ὁμιλίες καὶ ἑκατοντάδες κείμενα νὰ τὸν καταδείξουν καὶ νὰ διεγείρουν τὶς συνειδήσεις. Ὅμως, ἡ διακριτική, κατ’ ἀρχάς, διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παραπλάνηση τῶν πιστῶν μὲ πρόσχημα τὴν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγάπη, ἡ ἀναδίπλωσή τους κάθε φορὰ ποὺ ὑπῆρχε ἰσχυρὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ κ.λπ., ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, τὴν περαιτέρω καὶ παράλληλη ἐκκοσμίκευση τῶν πιστῶν καὶ τὴν χαλαρή τους σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἔτσι, οἱ ἡγετικὲς ὁμάδες τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὴν ἐπιθετικὴ πλέον ἐπιβολὴ τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ νόσος πλήττει σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν.
Ἡ διάβρωση δέ, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ πρὶν μιὰ δεκαετία συνιστοῦσαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς «ὀρθοδόξους», (τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα), τώρα νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ ἀγῶνα, καὶ νὰ συνιστοῦν προσευχὴ καὶ ὑπομονή, ἀλλὰ καὶ ὑπακοὴ στοὺς οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους!
Στηρίζουν, μάλιστα, αὐτήν τους τὴν πρόταση σὲ ἕνα ἱερὸ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ὁ κανόνας αὐτὸς διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους· αὐτοί, ὅμως, τὸν ἑρμηνεύουν ὡς προαιρετικό.
Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔρχεται τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ὁποίου παρελαύνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὰ κείμενά τους, δίνουν ξεκάθαρη ἀπάντηση στὸ ζωτικὸ αὐτὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρόβλημα. Ἡ θέση τοῦ βιβλίου, δηλαδή, εἶναι πὼς ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κοινὴ θέση καὶ ἔμπρακτη διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων· θέση ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν πολλάκις μὲ τὴν ζωή τους· εἶναι θέμα ὁμολογίας καὶ σωτηρίας.
Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ βιβλίου εἶναι, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ μιὰ νομικίστικη νομοκανονικὴ ἐπιχειρηματολογία γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἔχοντας διαφορετικὴ τοποθέτηση. Ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση, μὲ λιτὸ λόγο, ἑκατοντάδες πατερικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, καταθέτει τὴν μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἔχοντας ἀφετηρία καὶ ὁδηγό του –κατ’ ἀρχὰς– τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (στοῦ ὁποίου τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματα χρόνια ἐντρυφᾶ).
Μὲ τοὺς Ἁγίους, λοιπόν,  ὁδηγούς, μᾶς ἐξηγεῖ στὸ βιβλίο του ὁ π. Εὐθύμιος, πὼς ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ κανόνα εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως αὐθεντικὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Πὼς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἀποτελεῖ μιὰ καινοτομία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ καθιερώθηκε τὸν ἔνατο αἰῶνα, ἐποχῆς θεσπίσεως τοῦ ἱεροῦ κανόνα. Ἀντίθετα ὁ ἱερὸς κανόνας συνοψίζει τὴν διδασκαλία καὶ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (Consensus Patrum), ἡ ὁποία ἐφαρμοζόταν ὄχι μόνο πρίν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θέσπιση τοῦ ΙΕ΄ κανόνα καὶ ὡς καὶ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, πρὶν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀλλοιώσει τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ ὁδηγήσει σεβαστοὺς σύγχρονους γέροντες νὰ τὸν ἀξιολογήσουν –κατ’ οἰκονομίαν– ὡς προαιρετικό.
Συγκεκριμένα οἱ Πατέρες διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ, πὼς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο –γιατὶ γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι αὐτονόητη– ὅσο, καὶ κυρίως, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους (ἔργῳ καὶ λόγῳ) ὑπούλως καὶ ἀνεντίμως. Δηλαδή, ἐνῶ θεωροῦνται καὶ μνημονεύονται ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, στὴν οὐσία εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοποιμένες· καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι.
Εἶναι, λοιπόν, φοβερὸ νὰ ἐρίζουμε σήμερα γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα ἢ τὴν προαιρετικότητα ἑνὸς κανόνος, καὶ νὰ μὴν βλέπουμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ἡ συμπερίληψη ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως στὸ θέμα. Πὼς ὁ ΙΕ΄ κανόνας δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ καταγράφει τὴν αὐτονόητη καὶ ἐξ ἐνστίκτου ἀντίδραση τῶν πιστῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ καινούργια αἵρεση. Ἐρίζουμε γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ ὑποχρεωτικὸ τοῦ κανόνος, καὶ δίνουμε τὴν εὐκαιρία στοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ὀργανώνονται καλύτερα, νὰ διεισδύουν ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νὰ ἀλλοιώνουν ὅλο καὶ περισότερο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμπεραίνει κανεὶς βλέποντας τὴν ἀνυπαρξία ἀντιδράσεων στὴν λαίλαπα τῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες πλέον διαπράττονται ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.
Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε, πὼς ἡ μελέτη τοῦ νέου βιβλίου, θὰ πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως στὸ θέμα· θὰ προκαλέσει γόνιμο προβληματισμὸ καὶ ἐποικοδομητικὸ διάλογο, καὶ θὰ βοηθήσει τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς λανθασμένες τοποθετήσεις ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ κακὴ κατανόηση ἔχουν ἐπικρατήσει· καὶ τέλος, πὼς θὰ συντελέσει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς (σ’ αὐτοὺς τοὺς κρίσιμους καιροὺς) ἀπαιτεῖται ἑνότητα καὶ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν «ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας», κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.
Σημάτης Παναγιώτης


ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Το ΜΕΓΑ ΧΑΣΜΑ μεταξύ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ και αγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ   ΚΑΙ   ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ   ΣΤΟΝ   ΙΔΙΟ   ΧΡΙΣΤΟ»!!!
ΤΑΔΕ ΕΦΗ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ
Α.Π.Π ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.  κ. Χ. ΑΤΜΑΤΖΙΔΗΣ

Διαμαρτυρία πιστοῦ ἀπέτρεψε
συμμετοχὴ ἱερωμένων σὲ συμπροσευχές

Συμπροσευχὴ πραγματοποιήθηκε στὶς 21/1/2012 στὴν Θεσσαλονίκη, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν Ὀρθόδοξοι, Παπικοί, Ἀγγλικανοί, Εὐαγγελικοὶ καὶ Ἀρμένιοι. Ἡ συμπροσευχὴ ἔγινε στὸν Καθολικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῶν Λαζαριστῶν τῆς «Ἄσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτόκου». Καὶ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Ναοῦ, δηλώνει τὴν ἀντίστοιχη αἵρεση τῶν Παπικῶν. Κι ὅμως, στὴν οἰκουμενιστικὴ αὐτὴ βραδιὰ καὶ στὴν συμπροσευχή, συμμετεῖχε ὡς κεντρικὸς ὁμιλητὴς ὁ «ἐπίκουρος καθηγητὴς θεολογίας στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Χαράλαμπος Ἀτματζίδης», ὁ ὁποῖος ἔκανε καὶ τὴν ἀκόλουθη δήλωση στὸ TV100THESSALONIKI:
«Εἶναι μία συνήθεια, ἡ ὁποία γίνεται σχεδὸν κάθε χρόνο ἀπὸ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὶς χριστιανικὲς κοινότητες τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅλοι οἱ χριστιανοί, ποὺ ἔχουν  ἕνα  κοινὸ  «πιστεύω»  στὸν Ἰησοῦ Χριστό,  δηλ. ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Εὐαγγελικοί, συγκεντρωνόμαστε γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦμε καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεό... Ὁ σκοπὸς αὐτῆς τῆς συμπροσευχῆς εἶναι νὰ θυμηθοῦμε τὶς ρίζες μας καὶ τὴν κοινή μας θρησκευτικὴ καταγωγή, ἡ ὁποία πολὺ παλιὰ μᾶς ἕνωνε ὅλους, ἐνῶ μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα μᾶς διέσπασε γιὰ λόγους, οἱ ὁποῖοι (κατὰ τὴν γνώμη μας) δὲν εἶναι καὶ τόσο πολὺ δικαιολογημένοι. Αὐτή, ὅμως, ἡ προσπάθεια βασίζεται, ἐρίζεται στὴν κοινὴ θέληση τῶν ἡγητόρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, δηλ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας πατριαρχείου, τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν ἐπισκοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Εὐαγγελικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἀρμενίων, γιὰ μιὰ κοινὴ προσπάθεια νὰ βροῦμε κοινὰ σημεῖα ἐπαφῆς καὶ ἐπικοινωνίας».
Μὲ τὶς συμπροσευχές, κ. καθηγητά, «θὰ θυμηθοῦμε» ἢ θὰ ξεχάσουμε ἐντελῶς τὶς ρίζες μας; Ἂν πιστεύουμε στὸν ἴδιο Χριστό, τότε γιατί οἱ ἑτερόδοξοι ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Μία Ἐκκλησία; Τὸ κορυφαῖο δόγμα τῶν Παπικῶν πὼς ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται καὶ ἀπὸ τὸν Υἱό, δὲν μᾶς παρουσιάζει ἕνα διαφορετικὸ Χριστό, ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς παρουσίασε;
Κρίμα ποὺ δὲν ζούσατε τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ! Γιατὶ θὰ μπορούσατε νὰ τὸν διδάξετε μὲ ἕνα ταχύρρυθμο σεμινάριο, ὥστε νὰ μὴ ἐκφράζεται ὁ Ἅγιος μὲ τὶς παρακάτω φονταμενταλιστικὲς ἐκφράσεις ἐναντίον τῶν φίλων σας Παπικῶν.
Ἂς δοῦμε μερικὰ ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ τὰ συγκρίνουμε μ’ αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς κι οἱ ὁμοϊδεάτες σας τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Βόλου πιστεύετε.
Κι ἀποφασίστε:  Ἢ  ἐσεῖς  ἔχετε  δίκιο  ἢ  ὁ  Ἅγιος!

Ὁ ἅγ. Γρηγόριος δίδασκε, πὼς οἱ λέγοντες τὸ Πνεῦμα καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἐκπίπτουν «τῆς ἀνωτάτου Τριάδος», ἐκπίπτουν καὶ «τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως», ἐκπίπτουν τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος», ἐκπίπτουν «τῆς υἱοθεσίας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις   Γρ. Παλαμᾶ, Ἔργα, 1, σελ. 110, 120).
Δίδασκε, πὼς τὸ σχίσμα, ἡ πτῶσις τοῦ παπισμοῦ, εἶναι ἔργον τοῦ δεινοῦ καὶ ἀρχεκάκου ὄφεως, ὅστις «διὰ τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων περὶ Θεοῦ καινὰς εἰσφέρει φωνὰς» (σελ. 68, 70). Εἶναι «τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, τὰ τοῦ πονηροῦ μυστήρια... Ἀλλ’ ἡμεῖς διδαχθέντες ὑπὸ τῆς θεοσοφίας τῶν πατέρων..., οὐδέποτ’ ἂν ὑμᾶς (τοὺς λατινόφρονες) κοινωνοὺς δεξαίμεθα», ὅσο χρόνο «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα λέγητε» (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὅπ. παρ., 74).
Οἱ Παπικοὶ φέρονται κατὰ τὸν ἴδιο δόλιο καὶ «φίλερι» τρόπο ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ὣς σήμερα. Ὅπως καὶ τότε, ἔτσι καὶ τώρα ἐμμένουν στὶς πλᾶνες τους καὶ μᾶς ρωτᾶνε: Γιατί «ἡμᾶς ἐτεροδόξους οἴεσθε;» (=γιατί μᾶς θεωρεῖτε αἱρετικούς, ὅπ. π. σελ. 82), ἀφοῦ τὴν ἴδια πίστη, τὸν ἴδιο Χριστὸ πιστεύουμε; Δυστυχῶς, αὐτὸ ποὺ ἄλλοτε ἔλεγαν οἱ Παπικοί, σήμερα τὸ ἰσχυρίζονται καὶ οἱ «ὀρθόδοξοι», οἱ ὁποῖοι ὡς ἐκ τούτου ὑπηρετοῦν τὴν οὐνίτικη-οἰκουμενιστικὴ τακτικὴ τῶν Παπικῶν. Γιὰ τοῦτο καὶ ἔχουν ἄλλο φρόνημα ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει «τῶν εὐσεβούντων τὸ πλήρωμα» (ὅπ. π.), οἱ πιστοί, δηλ., οἱ ὁποῖοι μιμούμενοι (τὸ κατὰ δύναμιν) τοὺς Ἁγίους καὶ τὸν ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ, τολμοῦν νὰ ποῦν:
«Τὸ τῶν εὐσεβούντων πλήρωμα χεῖλος γεγονότες ἓν ἐπ’ ἀγαθῷ, πύργον εὐσεβείας ᾠκοδόμησεν, δυσσεβείας νοητοῦ κατακλυσμοῦ παντάπασιν ἀνωτέρου» (=τὸ πλήρωμα τῶν εὐσεβῶν, μεταβαλλόμενοι χάριν τοῦ ἀγαθοῦ εἰς ἕνα στόμα, οἰκοδόμησαν πύργον εὐσεβείας, ἀνώτερον εἰς ὅλα ἀπὸ τὸν νοητὸν κατακλυσμὸν τῆς ἀσεβείας, ὅπ. παρ. σελ. 82, 83).
Μὲ «ὀρθόδοξον ὁμοφροσύνη», λοιπόν, ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ «ἀσφαλοῦς ὀχυρώματος ἱστάμενοι τοὺς «ἀπεναντίας τῶν ὀρθῶν δογμάτων φερομένους..., εὐστοχώτατα καὶ γενναιότατα βαλοῦμεν, ἅμα δὲ καὶ λυσιτελῶς αὐτοῖς, εἰ βούλοιντο», (=θὰ χτυπήσωμεν εὔστοχότατα τοὺς ἀντιθέτους στὰ ὀρθὰ δόγματα, καὶ μάλιστα αὐτὴ ἡ ἐναντίωσή μας, μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ὠφέλιμη καὶ γι’ αὐτούς, ἐὰν τὸ θελήσουν, ὅπ. π.).
Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Μετὰ δὲ τοῦτο  τὰς  ἀποδείξεις  τῆς  ἀληθείας... προσκομίσωμεν αὐτοῖς» οὓς «τὸ λογικὸν τῆς εὐσεβείας περιτείχισμα καὶ βαλεῖ καὶ πατάξει καὶ τροπώσετει, εἰ δὲ βούλει, καὶ ἰάσεται» (=τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας θὰ τοὺς χτυπήσει καὶ θὰ τοὺς πατάξει καὶ θὰ τοὺς κατατροπώσει, ἐὰν δὲ θέλεις, καὶ θὰ τοὺς θεραπεύσει, ὅπ. π.). Διότι «τοιοῦτος ὁ τῶν θείων θεῖος ὅρος οὗτος, οὐ περιβάλλει μόνον τοὺς ἐμμένοντας καὶ καθίστησιν ἐν ἀσφαλείᾳ ἀλλὰ καὶ προπολεμεῖ καὶ ἀνυποστάτως ἀντιτάττεται τοῖς ἐπανισταμένοις» (=διότι, τοιοῦτος εἶναι ὁ θεῖος ὅρος τῶν θείων· ὄχι μόνο περιβάλλει καὶ διασφαλίζει τοὺς ἐμμένοντας εἰς αὐτόν, ἀλλὰ ὑπερασπίζεται ἐπίσης καὶ ἀντιτάσσεται ἀκαταμαχήτως εἰς τοὺς μαχομένους αὐτόν» (ὅπ. π.).
Σὲ ἄλλο σημεῖο, διαπίστωνε ὁ Ἅγιος, ὅτι ἐθελοντικῶς οἱ Λατίνοι παραμένουν εἰς τὴν πλάνην τους καὶ καμία δύναμις δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ τοὺς μετακινήσει, ἔστω καὶ ἐὰν παρέμβουν Ἄγγελοι: «Ἐθελοντὰς δὲ κειμένους ὀνήσει τὸ παράπαν οὐδέν, κἄν παρ᾿ αὐτῶν τῶν οὐρανίων νόων σκευάζηταί τε καὶ προσάγηται τὸ τῆς ψευδοδοξίας ἴαμα» (ὅπ. παρ., 184).
Καὶ θὰ τελειώσουμε μὲ μιὰ ἀκόμα φράση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου: «Ἦν ἄρα τῶν δικαιοτάτων μηδὲ λόγου ἀξιοῦν ὑμᾶς, εἰ μὴ τοῦ προστιθέναι τῷ ἱερῷ συμβόλῳ παύσησθε» (=Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς δικαιότατον νὰ μὴ κάνουμε μαζί σας καμιὰ συζήτηση, ὅσο χρόνο συνεχίζετε νὰ ἔχετε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὴν προσθήκη τοῦ filioque, ὅπ. π., σελ. 84)
Βλέπετε, κ. Ἀτματζίδη, νὰ ὑπάρχει οἱαδήποτε σχέση μεταξὺ τῆς δικῆς σας διδασκαλίας καὶ αὐτῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ;
Πέρασαν ἀπὸ τότε 700 χρόνια καὶ οἱ Λατίνοι, ὅπως ἀκριβῶς «προφήτευσε» ὁ Ἅγιος, ὄχι μόνον ἔμειναν ἀμετακίνητοι, ἀλλὰ καὶ ἐπαγίωσαν τὶς θέσεις τους, καὶ αὔξησαν τὶς αἱρέσεις τους. Καὶ σήμερα, οἱ μεταπατερικοὶ καὶ οἰκουμενιστὲς θεολόγοι καὶ ἐπίσκοποι, ἰσχυρίζονται ὅτι  βρῆκαν τὸν τρόπο νὰ «ξαναενωθοῦμε»: Διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!
Καὶ πάλι κρίμα, ποὺ γεννήθηκαν τέτοια θεολογικὰ ἀναστήματα κάποιους αἰῶνες ἀργότερα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους.  Ἂν εἶχαν ζήσει τότε τέτοιου μεγέθους νόες, ὅπως ὁ κ. Ἀτματζίδης, ὁ κ. Καλαϊτζίδης, ὁ κ. Ζηζιούλας, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, θὰ εἶχαν κατανοήσει ὅτι ἡ λύση τοῦ προβλήματος ἦταν ἡ δικιά τους ἐμπνεύσεως «ἀγάπη», οἱ Διάλογοι καὶ οἱ συμπροσευχές, καὶ δὲν θὰ χρησιμοποιοῦσαν μιὰ πολεμική-φονταμενταλιστικὴ τακτική· ἔτσι, μάλιστα, θὰ ἀπέτρεπαν τὸ δράμα τοῦ σχίσματος καὶ τῆς διατήρησής του, στὸ ὁποῖο μᾶς ὁδήγησαν (κατὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο) οἱ «προπάτορες ἡμῶν» ἅγιοι Φώτιος, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὅποιοι ἄλλοι μικρόνοες ἅγιοι! Καὶ τώρα θὰ εἴχαμε τὴν «εὐτυχία» νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι Ὀρθόδοξοι καὶ ἑτερόδοξοι, νὰ ἀποτελοῦμε μιὰ «ὄμορφη» οἰκουμενιστικὴ συντροφιά!
* * *
Ὅμως ὑπῆρχε καὶ κάτι ἄλλο φέτος. Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκφωνήτρια τοῦ ἴδιου καναλιοῦ:

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

«ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ…»

(Λουκ. 2,29)

Εορτή, ἀγαπητοί μου, σήμερα, ἑορτὴ καὶ αὔριο. Οἱ δύο ἑορτὲς συνδέονται· ἀναφέρονται στὸ ἴδιο γεγονός, ὅπως τὸ ἱστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς(2,22-40). Ποιό εἶνε τὸ γεγονός;

* * *

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα. Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν συνήθεια, ἡ μάνα τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴ γέννησι τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ παιδιοῦ νὰ τὸ πη γαίνῃ στὸ ναὸ τοῦ  Σολομῶντος, νὰ προσφέρεται θυσία ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μι κρὰ περιστέρια, καὶ ὁ ἱερεὺς  νὰ εὐλογῇ τὸ βρέφος –καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἡ μάνα τότε σαραντίζει. Αὐτὴ τὴ διάταξι τοῦ νόμου ἐφήρμοσε καὶ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος· ἔφερε στὸ ναὸ τὸ Θεῖο Βρέφος μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσήφ. Βλέποντας ἐκεῖ τὴν Παναγία, ἀνάμεσα σὲ ἄλλες μητέρες, ποιός φαν ταζόταν ὅτι τὸ βρέφος ποὺ κρατοῦσε στὴν ἀγκάλη της εἶνε ὁ Ποιητὴς τῶν ὅλων! Ἀλλὰ τώρα τὸ μυστήριο ἀποκαλύπτεται. Τὸ φανερώνει ὁ Θεὸς σὲ δύο ἀνθρώπους, ἕναν ἄντρα καὶ μία γυναίκα, ποὺ ἑορτάζουν αὔριο.

⃝Ὁ ἄντρας εἶνε ὁ Συμεών, ἕνας ἅγιος γέροντας ποὺ κατοικοῦσε στὰ Ἰεροσόλυμα, τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὸ νόμο τοῦ Κυρίου καὶ εἶχε χάρι ἁγίου Πνεύματος. Τὰ χρόνια περνοῦσαν.

Αὐτὸς παρακαλοῦσε, νὰ προλάβῃ νὰ δῇ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή του· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο τὸν πληροφόρησε, ὅτι δὲν θὰ δῇ θάνατο προτοῦ ἀξιωθῇ νὰ δῇ τὸ Μεσσία. Εἶχε φτάσει σὲ μεγάλη πλέον ἡλικία, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Παναγία ἔφερε τὸ νεογέννητο Χριστὸ στὸ ναό, βρέθηκε ἐκεῖ, τὸν πῆρε στὴν ἀγκάλη του, καὶ μὲ φώτισι ἁγίου Πνεύματος εἶπε τότε λόγια προφητικά.

_Εἶπε ἕναν ὕμνο εὐχαριστήριο, ποὺ τὸν ἀκοῦμε τὸ βράδυ στὴν ἐκκλησία –μ᾽ αὐτὸν τελειώνει κάθε φορὰ ὁ ἑσπερινός· «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δεσπότα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Μὲ ἁπλᾶ λόγια· Θεέ μου, σ᾽ εὐχαριστῶ ποὺ τήρησες τὸ λόγο σου καὶ μ᾽ ἀξίωσες νὰ δῶ μὲ τὰ μάτια μου ἐκεῖνον ποὺ εἶνε ἡ σωτηρία γιὰ ὅλους τοὺς λαούς· ἐκεῖνον ποὺ –μέσ᾽ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου- εἶνε τὸ φῶς ποὺ θ᾽ ἀποκαλυφθῇ στὰ ἔθνη καὶ θὰ εἶνε πρὸς δόξαν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ.

Ἡ Παναγία καὶ ὁ Ἰωσὴφ θαύμαζαν ἀκούγοντας τὰ λόγια αὐτά. Ὁ Συμεὼν τοὺς εὐλόγησε καὶ ἔκανε στὴν Παναγία μία διπλῆ ἀποκάλυψι. Γιὰ τὸ τεσσαρακονθήμερο Βρέφος εἶπε· «Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Καὶ γιὰ τὴν ἴδια εἶπε· «Σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία…»(Λουκ. 2, 29-32,34-35). Καὶ τὰ λόγια του αὐτὰ πραγματοποιήθηκαν.

_«Οὗτος», εἶπε, «κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν». Ἐξ αἰτίας του ἄλλοι θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ χάνωνται, ἄλλοι θὰ πιστεύουν καὶ θὰ σῴζωνται. Ἐμπρὸς σὲ τοῦτο τὸ Βρέφος ὁ κόσμοςθὰ διαιρεθῇσὲ δύο μεγάλα στρατόπεδα, θὰ γίνεται πόλεμος μεταξὺ πίστεως καὶ ἀ πιστίας, ἄλλοι θὰ τὸν πιστεύουν καὶ ἄλλοι θὰ τὸν πολεμοῦν· ὑπαίτιος ὅμως δὲ θὰ εἶνε ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ πράγματι, τόσο μέσα στὸν Ἰσραὴλ ὅσο καὶ στὰ ἔθνη οἱ ἄνθρωποι διχάστηκαν γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν διωγμοὶ καὶ μαρτύρια ἑκατομμυρίων πιστῶν ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ μέχρι καὶ σήμερα ἐκεῖ ποὺ ἐπικρατεῖ ὑλισμὸς καὶ ἀθεΐα. Κοντὰ στοὺς  πρώτους μάρτυρες ἔχουμε τοὺς νεομάρτυρες τῆς τουρκοκρατίας, καὶ τώρα γράφεται ἄλλο νεώτερο μαρτυρολόγιο γιὰ τὶς χῶρες τοῦ πρώην σιδηροῦ παραπετάσματος. Ἡ προφητεία αὐτὴ ἐκπληρώθηκε καὶ ἐκπληρώνεται καὶ θὰ ἐκπληρωθῇ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, μὲ τὸν ἀντίχριστο καὶ τὸ Ἁρμαγεδῶνα. Νικητὴς θὰ εἶνε πάντα ὁ Χριστός, ὅπως μέχρι τώρα. Μερικοί, βλέπον τας τὸ διωγμὸ στὴ Ῥωσία, εἶπαν· Πάει ἡ θρησκεία!… Ὁ Στάλιν εἶπε· Σὲ πέντε χρόνια δὲν θ᾽ ἀκούγεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· ἀλλὰ στὶς μέρες μας εἴδαμε νὰ γκρεμίζουν τὰ ἀγάλματά του καὶ νὰ τὸν δικάζουν γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε. Καὶ στὴ Φλώρινα, ὅταν στήναμε τὸ μεγάλο σταυρὸ στὸ ὕψωμα 1020, κάποιοι σχεδίαζαν νὰ τὸν γκρεμίσουν· τέτοιο μῖσος ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου ποὺ δίδασκε τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ!… Τὰ λόγια – ἡ προφητεία τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεο δό χου βγαίνουν ἀληθινά· μὴ σκανδαλιζώμαστελοι πὸν ὅταν βλέπουμε τὴν ἀπιστία ν᾽ ἀποθρασύνεται· στὸ τέλος νικητὴς θὰ εἶνε ὁ Χριστός.

Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;

Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;
του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη
Ο χριστιανός είναι μακάριος, όταν πάσχη για την αρετή.
Ο χριστιανός είναι έτοιμος να δίνει απολογία για την πίστη του, για το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Μια τέτοια απολογία είναι ομολογία πίστεως.
Και η μαρτυρική ομολογία, είναι μια από τις δυο βασικές προϋποθέσεις για να λάβη ο πιστός το στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Τονίζει ο απ. Πέτρος:
«Εἰ καί πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. Τόν δέ φόβον αὐτῶν μή φοβηθῆτε μηδέ ταραχθῆτε. Ἕτοιμοι πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καί φόβου» (Α΄Πετρ. γ΄14-15).


• Σε απολογία κλήθηκε και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου.
Αλλεπάλληλα τα απολογητικά υπομνήματα και του ιδίου και του συγκατηγορουμένου συμμοναστού του.
Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστή, ότι οι απολογίες και οι καταθέσεις για περιουσιακά στοιχεία μιας Μονής είναι απολογίες και ομολογίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού;


• Ας κάνουμε πιο πρωτοχριστιανικό ερώτημα:
Μπορεί η οποιαδήποτε φαντασία να φανταστή το Θεάνθρωπο Κύριο, τον ηγούμενο πάσης κτίσεως, την κεφαλή της Εκκλησίας, να διεκδική το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας λίμνης;
Να βρίσκεται π.χ. στα παραθαλάσσια Καπερναούμ, να δείχνη τη λίμνη της Γαλιλαίας, και να διακηρύττη:
«Η λίμνη αυτή ανήκει στην αδελφότητα μας, στην αδελφότητα των Αποστόλων μου»;

Ό,τι για τον Κύριο είναι αδιανόητο, μπορεί να γίνεται δικαστική διένεξις μιας Μονής, που διεκδικεί μια λίμνη;
Η ακτημοσύνη των μοναχών δεν ακολουθεί την ακτημοσύνη του Χριστού και όλης της αδελφότητάς Του (Ματθ. ι΄9);
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
«Τό “Πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι’’, εἶπεν ὁ Χριστός καί πρός τούς τῆς ἐκκλησίας προέδρους περί τῶν τῆς εκκλησίας κτημάτων... Νυνί δέ οἱ τοῦ Θεοῦ ἱερεῖς τρυγητῷ καί ἀμητῷ παρακάθηνται, καί πράσει καί ἀγορασίᾳ προσόδων» (Ε.Π.Ε. 12,292). (Μετάφρασις: Το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσης» (Ματθ. ιθ΄21), το είπε ο Χριστός, και για τους προεστώτες της Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας...
Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού, αφιερωμένοι, ασχολούνται με τρύγους και θερισμούς, με αγοροπωλησίες και με έσοδα.


• Μερικοί θέλησαν να κατατάξουν στους μάρτυρες και ήρωες τον κληρικό, που βρέθηκε προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όλοι βέβαια συμφωνούν για τρία οδυνηρά πράγματα: