ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων:

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΕΡΟΙ  ΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Στὴν πρὸς «Δυτικοῖς» ἐπιστολή του ὁ Μ. Βασίλειος, γράφει:

«Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ καὶ ἀναίσχυντον τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν, ἀφοῦ φανερῶς ἀπεκόπη ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, παραμένει εἰς τὴν πλάνην του, ἀλλ’ ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους.

Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν ἐξωτερικόν (βίον) ἥμερον καὶ πρᾶον, ἐνῶ ἐσωτερικῶς κατασπαράσσουν ἀνηλεῶς τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, μάλιστα διότι ἔχουν ἀρχικῶς προέλθει ἀπὸ ἡμᾶς, εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους, αὐτοί (κυρίως) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ δύσκολοι εἰς τὸ νὰ προφυλαχθῇ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς: (Οἱ δὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου περιβεβλημένοι καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἥμερον προβαλλόμενοι καὶ πραεῖαν, ἔνδοθεν δὲ σπαράσσοντες ἀφειδῶς τὰ Χριστοῦ ποίμνια καὶ διὰ τὸ ἐξ ἡμῶν ὡρμῆσθαι εὐκόλως ἐμβάλλοντες βλάβην τοῖς ἁπλουστέροις, οὗτοί εἰσιν οἱ χαλεποὶ καὶ δυσφύλακτοι).

» Αὐτοί (ἀκριβῶς), ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας, νὰ γνωστοποιηθοῦν δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἤ, ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν), νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ, ἐὰν  παραμείνουν διεστραμμένοι, νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν.

» Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νὰ μνημονεύσωμεν αὐτοὺς ὀνομαστικῶς, ὥστε καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι νὰ γνωρίσετε ποῖοι κάμνουν ταραχὰς μεταξύ μας, ἀλλὰ καὶ νὰ κάμετε τοῦτο φανερὸν εἰς τὰς Ἐκκλησίας σας. Διότι ὁ ἰδικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται εἰς τοὺς πολλοὺς ὕποπτος, ὅτι δῆθεν ἕνεκα μερικῶν προσωπικῶν διαφορῶν προτιμῶμεν νὰ δεικνύωμεν ἀπέναντί των στάσιν μικρόψυχον (καὶ φιλόνικον)».

(Μ. Βασιλείου, Τοῖς Δυτικοῖς, ἐπιστ. σξγ΄, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», (μτφρ. Μπιλάλη Νικόδημου, μοναχοῦ ἁγιορείτου, ὅπ. παρ., κεφ. 2, σελ. 124-125).

Καὶ σὲ ἄλλη ἐπιστολὴ γράφει ὁ Μ. Βασίλειος μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα:

«Τὰ μὲν οὖν παρὰ τῶν Ἀρειανῶν (σ.σ. σήμερα Παπικῶν) ἔκπαλαι κατὰ τῆς Ἐκκλησίας σκευωρούμενα, εἰ καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ κατὰ πᾶσαν διαβεβοημένα τὴν οἰκουμένην, ἀλλ' οὖν φορητὰ ἡμῖν ἐστι διὰ τὸ παρὰ φανερῶν ἐχθρῶν καὶ πολεμίων τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας γίνεσθαι· οὓς ὅταν μὴ ποιήσωσι τὰ συνήθη, θαυμάζομεν, οὐχ ὅταν μέγα τι καὶ νεανικὸν κατὰ τῆς εὐσεβείας τολμήσωσι.  Λυπεῖ  δὲ  ἡμᾶς  καὶ  ταράσσει  τὰ παρὰ τῶν ὁμοψύχων  καὶ ὁμοδόξων  γινόμενα» (Μ. Βασιλείου, Πρὸς Πέτρον Ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας, ἐπιστ. σξϚ΄, κεφ. 1, στιχ. 12-20, σελ. 136).

Ἡ μετάφραση (Μπιλάλη Νικοδήμου, ἁγιορείτου μοναχοῦ): 

«Ὅσα λοιπὸν ἀφ’ ἑνὸς δολιεύονται οἱ Ἀρειανοὶ ἀνέκαθεν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, μολονότι εἶναι πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ διατυμπανισμένα εἰς ὅλην τὴν Οἰκουμένην, παρὰ ταῦτα μᾶς εἶναι ὑποφερτά, λόγῳ τοῦ ὅτι γίνονται ἀπὸ φανεροὺς ἐχθροὺς καὶ πολεμίους τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας. Μάλιστα τοὺς θαυμάζομεν, ὅταν δὲν κάνουν ὅ,τι συνηθίζουν καὶ ὄχι ὅταν τολμήσουν κάτι σοβαρὸν καὶ θρασὺ ἐναντίον τῆς εὐσεβοῦς πίστεως. Ἀφ’ ἑτέρου ὅμως μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς ταράσσουν ὅσα γίνονται ἀπὸ τοὺς ὁμοψύχους καὶ ὁμοδόξους»

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἡ Πατερικὴ στάση στοὺς  Θεολογικοὺς Διαλόγους", Σημάτη Παναγιώτη 

 http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ , ΞΥΠΟΛΥΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ 1950, ΠΑΙΔΕΙΑ ΥΨΗΛΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Τότε…στην 10ετία του 50!!

Τότε που στα θρανία καθόμαστε ανά έξι παιδιά.

Τότε που όταν ο Δάσκαλος σε κοιτούσε…έτρεμες απ` το φόβο σου!

Τότε που πηγαίναμε ξυπόλυτοι να μάθουμε γράμματα.

Τότε που δεν υπήρχε ούτε σόμπα στην αίθουσα.

Τότε που παρακολουθούσαμε τον δάσκαλο με σταυρωμένα χέρια.

Τότε…..,που μαθαίναμε και γράμματα!

(Υ.Γ.Δείτε το ύφος του Δασκάλου,αλλά και το βλέμμα των παιδιών,κοιτάζοντάς τον στα…μάτια,με σταυρωμένα χέρια)

 ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1960

Σαμαρὰς καὶ Ἀναστασιάδης ξεπουλοῦν τὴν Κύπρο! "Κοινότητα" γιὰ τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργὸ ἡ μεγαλόνησος!

Σὸκ προκαλεῖ ἡ ἀναφορὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἀντώνη Σαμαρὰ κατὰ τὴν διάρκεια τῶν κοινῶν δηλώσεών μετὰ τὴν συνάντηση ποὺ εἶχε μὲ τὸν πρόεδρο τῆς Κῦπρου Νίκο Ἀναστασιάδη: Χαρακτήρισε "κοινότητα" τὸ Κυπριακὸ κράτος καὶ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο φυσικὰ ἔδειξε τὴν συγκατάθεσή του γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ νέου σχεδίου Ἀνᾶν, ἐνῶ δικαίωσε καὶ τὸν γενικό γραμματέα τοῦ ΟΗΕ ποὺ εἶχε χαρακτηρίσει ἐπίσης τὸ κυπριακὸ κράτος ὡς "ἑλληνοκυπριακὴ κοινότητα"!

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Από το 1974 μέχρι σήμερα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ α.φ 199,198,197http://www.agonas.org/

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

Από το 1974 μέχρι σήμερα

Από το 1974 έχουν τεράστια ευθύνη οι πολιτικοί μας. Όλοι οι Πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών έκαναν πράγματα εντελώς ασυμβίβαστα με την οικονομική κατάσταση. Δεν δίσταζαν να δίδουν ψευδή στοιχεία για να αποφεύγουν το πολιτικό κόστος. Άλλα έλεγαν και άλλα έπρατταν. Οι ενέργειές τους υπήρξαν εντελώς ασυμβίβαστες με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Κι ενώ έβλεπαν την καταστροφική πορεία, αυτοί συνέχιζαν την ανεύθυνη σπατάλη καταχρεώνοντας το Κράτος με εγκληματικούς δανεισμούς από διεθνείς τοκογλύφους.

Το δημόσιο χρέος – όπως είναι γνωστό – δημιουργείται, όταν οι Κυβερνήσεις στους ετήσιους προϋπολογισμούς (σχέση εσόδων-εξόδων) παρουσιάζουν ελλείμματα, που σημαίνει ότι τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα. Τη διαφορά (τα ελλείμματα) την καλύπτουν μεν με την σύναψη δανείων, εξασφαλίζοντας «τυπικά» τον ισοσκελισμό, επιβαρύνουν όμως το Κράτος με τόκους που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, το οποίο για να αντιμετωπιστεί, απαιτεί επιβολή νέων φόρων.

Εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων Διεθνών Οργανισμών μας έκρουαν, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της οικονομίας μας, υποδεικνύοντας στους Έλληνες πολιτικούς μας τον τρόπο ώστε να αποφευχθούν αυτά που βιώνουμε σήμερα. Εμείς όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εφαρμόσαμε.

Και ακολουθεί το ερώτημα: Γιατί η Eurostat εθελοτυφλούσε και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, κι ενώ ξέρανε την πραγματικότητα, κάναν στραβά μάτια; Την απάντηση την έδωσε ο Γερμανός οικονομολόγος Λίντερ Γκέργκεν: «… Η Γερμανία και η Γαλλία έκαναν τα στραβά μάτια, διότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνίστρια χώρα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν πάνω μας, διότι μας δάνειζαν με τόκο, και τα δανεικά πριν φθάσουν στην Ελλάδα τα ξανάπαιρναν πίσω με τις εισαγωγές αυτοκινήτων BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, VW, Citroen, Peugeot, Renault και αγορά οπλικών συστημάτων κ.ά.».

ΤΟ ΧΡΕΟΣ κατά περιόδους

Με την πτώση της δικτατορίας το 1974 το χρέος ανέρχονταν σε 330 χιλ. ευρώ. Ήταν όμως υγιές διότι υπήρχε μεγάλη βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη.

Στην περίοδο 1975-1981 η τότε κυβέρνηση είχε συνάψει 24 εξωτερικά δάνεια – τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Συνέπεσε και η πετρελαϊκή κρίση το 1977 και το χρέος έφθασε τα 2.500 δις ευρώ (τόκοι 148 εκατ.).

Την περίοδο 1981-1989 (κυβέρνηση Α. Παπανδρέου) ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι ασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση (ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000) μαζί με τις δημόσιες τράπεζες και τις επιχειρήσεις (προβληματικές) τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο θα φθάσουν τις 460.000!!!

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Το είχαμε γράψει από την αρχή ότι η επιβολή των μνημονίων και της οικονομικής και ψυχολογικής εξόντωσης του ελληνισμού σε Ελλάδα στην αρχή και στην συνέχεια στην Κύπρο, είχε σαν ένα βασικό στόχο το γενικό ξεπούλημα όλων των εθνικών θεμάτων. Δυστυχώς τώρα επαληθευόμαστε με τον πιο τραγικό τρόπο. Η Κυπριακή Δημοκρατία παύει πλέον να είναι Κυπριακή Δημοκρατία, παύει να είναι ανεξάρτητο κράτος ισότιμο μέλος της Ευρώπης και γίνεται ελληνοκυπριακή κοινότητα που έχει τα ίδια δικαιώματα με το κατοχικό ψευδοκράτος και κατά συνέπεια μοιράζεται, (και με αμερικανική εντολή), και τα ίδια οφέλη από τα ενεργειακά κοίτασμα που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ. 

Αυτός που με περισσό στόμφο διαβεβαίωνε τους Κύπριους πριν από τις προεδρικές εκλογές ότι δεν θα υπέγραφε το μνημόνιο της οικονομικής καταστροφής της μεγαλονήσου, αυτός που έπαιζε θέατρο με εκείνο τον ανεκδιήγητο υπουργό του των οικονομικών όταν τον έστελνε στη Μόσχα δήθεν για να διαπραγματευτεί  βοήθεια που θα τον γλύτωνε από την  Ευρωπαϊκή εξόντωση, αυτός, ο Ανα(ν)αστασιάδης, θα είναι αυτός που θα θάψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε συνεργασία με τους ελληνόφωνους προδότες των Αθηνών, με αυτούς που εξόντωσαν την Ελλάδα, με αυτούς που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Αλήθεια θα αφήσουμε έτσι να περάσει αυτή η τρομερή προδοσία ; Θα αφήσουμε έτσι να θαφτεί με αυτό τον πιο κυνικό τρόπο το κυπριακό, το κυπριακό που γι’ αυτό ο Τάσος Παπαδόπουλος έδωσε την ψυχή του, το κυπριακό που γι’ αυτό οι Σολομός και Ισαάκ έπεφταν δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τις κατοχικές τουρκικές σφαίρες ;

Υπάρχουν ακόμα Έλληνες σε αυτή την χώρα ; Που είναι οι αξιωματικοί που ορκίστηκαν να υπερασπίζονται την πατρίδα ; Που είναι οι  διανοούμενοι αυτού του τόπου ; Οι ακαδημαϊκοί, οι δικαστές, η εκκλησία που έχει πιει το αμίλητο νερό ; Αυτή είναι η ελληνική εκκλησία που ήταν πάντα στην πρώτη έπαλξη για την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων ; Που είναι οι δημόσιοι άντρες που ορίστηκαν να υπερασπίζονται την εθνική μας ταυτότητα ; Παραδόθηκαν όλα σε δυο διοπτροφόρους προδότες που ξεπουλούν το κυπριακό για να κρατηθούν στις καρέκλες τους ;

Αυτή είναι Ελλάδα του 2014 ; Αυτή είναι η Ελλάδα που σε λίγα χρόνια θα έχει τη επέτειο των διακοσίων χρόνων από την εγερτήριο επανάσταση του 1821 ; Άραγε θα υπάρχει μέχρι τότε η Ελλάδα ; Διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση, διακόσια χρόνια μετά το αίμα που χύθηκε από τους ήρωες του 21, ο τόπος αυτός θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση, θα είναι γεμάτος μουσουλμανικούς μιναρέδες και μια ελληνογενή μειονότητα που θα πασχίζει να διασωθεί από τις αλλεπάλληλες συμφορές και προδοσίες. Εκεί μας οδηγούν! Εκατομμύρια φανατικοί μουσουλμάνοι θα κάνουν το τελικό γιουρούσι και τότε δεν θα μπορεί τίποτα να μας σώσει! Η προδοσία του Κυπριακού είναι η αρχή. Θα ακολουθήσει το μακεδονικό, το Αιγαίο και στο τέλος ότι θα απομείνει θα γίνει παρανάλωμα της γερμανικής βουλιμίας. Τότε θα λέμε πως κάποτε υπήρξε μια ιστορική Ελλάδα και οι Έλληνες θα είναι αντικείμενο ιστορικής μελέτης. Όσοι Έλληνες θα έχουν απομείνει εδώ, γιατί οι άλλοι θα έχουν ήδη φύγει από το καράβι που το βούλιαξαν

Αυτό είναι το μέλλον μας ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ : ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΟΥ ΗΛΙΚΙΑ

«Οἱ πρόγονοι καί τῆς μητέρας μου καί τοῦ πατέρα μου κατάγονται ἀπό τή Μυτιλήνη, γι’ αὐτό καί Μυτιληναῖος λέγομαι. Ἀλλά καί ἡ μητέρα μου κατάγεται ἀπό τή Σάμο καί συνεπῶς καί ἡ Μυτιλήνη καί ἡ Σάμος εἶναι πατρίδες μου».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 32η) 

«Θυμᾶμαι ἐγώ, γέννημα-θρέμμα, κάτοικος Κηφισιᾶς. Ἡ Κηφισιά, ἕνα προάστιο τῶν Ἀθηνῶν, μόλις 13 χιλιόμετρα βόρεια τῶν Ἀθηνῶν».

(Σειράχ, ὁμιλία 269η)

«Στό νησί τοῦ πατέρα μου, πολύ μικρός ἤμουνα, εἶχα τελειώσει τήν Α’ Δημοτικοῦ, καί εἴχαμε πάει σέ μία παραλία, πολύ μεγάλη παραλία, ὡραία ἀμμουδιά, λέγεται Πλατύγιαλος. Ἐκεῖ εἶναι καί μία ἐκκλησία, πού εἶναι λίγο μέσα στή θάλασσα. Μέ ἕνα διάδρομο ξέρας, προχωρᾶ κανείς μέσα στή θάλασσα, μετά τήν πλαγιά ἦταν κάτι μεγάλες ἀγκαθιές σέ ἕνα τμῆμα καί θυμᾶμαι, ὑπῆρχαν κάτι κρινάκια. Ἐγώ, παιδάκι ἤμουν, ἔσκυβα μέσα ἐκεῖ στά κρινάκια, μέσα στίς ἀγκαθιές. Αὐτοί εἶναι οἱ πιστοί. Μέσα στίς ἀγκαθιές αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι τά κρινάκια τοῦ Θεοῦ, εἶναι οἱ πιστοί Χριστιανοί. Αὐτοί εἶναι τά ἀληθινά λουλούδια, τά ζωντανά, τά ὡραῖα. Ἔτσι στολίζεται ἡ Ἐκκλησία, ὄχι μόνο μέ ὡραῖα ἀντικείμενα, ἀλλά καί μέ ὡραῖες ψυχές, καί ἔτσι πρέπει νά εἴμαστε».

(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 165η)

Οι Διατάξεις των Ιερών Κανόνων περί Αμβλώσεων και η Διδασκαλία της Εκκλησίας για το χρόνο δημιουργίας της ψυχής

Η ΑΜΒΛΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝΠρόκειται για την εργασία του θεολόγου κ. Δημήτρη Ξεσφύγγη.
Εισαγωγή
1) Η άμβλωση στην Αρχαία Ελλάδα
Η άμβλωση ήταν γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, χωρίς να θεωρείται κατακριτέα, από την τότε ηθική, και χωρίς να απαγορεύεται με ειδική νομική διάταξη. Το έμβρυο σύμφωνα με τις αντιλήψεις που επικρατούσαν τότε αποτελούσε μέρος της μητρικής γαστέρας, μια θέση την οποία δυστυχώς συναντάμε και στις μέρες μας από διάφορα φεμινιστικά κινήματα, και επομένως η μητέρα μπορούσε να το καταστρέψει χωρίς να λογοδοτήσει.
Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης συνιστούσαν μάλιστα την άμβλωση ως κατάλληλο μέσο για τη λύση του δημογραφικού προβλήματος[1] (Αριστοτέλης, Πολιτικά, βιβ. 7 κεφ.10). Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη η άμβλωση μπορούσε να εκτελείται χωρίς φόβο ποινής έως τα μέσα του πέμπτου μήνα της κυοφορίας. Ο Αριστοτέλης μάλιστα καθόριζε με νόμο τον αριθμό των παιδιών. Ακόμη αν τυχόν παρουσιάζονταν υπεράριθμα κρούσματα κυήσεως, τότε συνιστούσε την άμβλωση στους πρώτους μήνες, πριν ακόμη αποκτήσει το παιδί το αίσθημα ζωής, ενώ ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που απαγόρευσε στον ιατρό τη συμμετοχή του στη διενέργεια των αμβλώσεων όπως προκύπτει και από τον όρκο του «Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω».[2] Θα μπορούσε δε να χαρακτηρισθεί ως πρόδρομος των Πατέρων της Εκκλησίας.
2) Ο όρος έκτρωση – άμβλωση κατά τους Ιερούς Κανόνες σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων σε σύγκριση με την ιατρική επιστήμη.
Σύμφωνα με τις διατάξεις των Ιερών Κανόνων η έκτρωση και γενικότερα η άμβλωση είναι η εγκληματική εκείνη πράξη στην οποία προβαίνει η έγκυος γυναίκα, ή επιτρέπει σ’ άλλους να το πράξουν, με αποτέλεσμα να σκοτώσει το κυοφορούμενο υπ’ αυτής τέκνο, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει ότι στους Ιερούς Κανόνες δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ αμβλώσεως και εκτρώσεως όπως γίνεται στην Ιατρική επιστήμη.

ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ- ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΨΑΛΛΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΑΣ

ΑΠΡΟΚΑΛΗΠΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Η παναἰρεση του Οικουμενισμού γιγαντώνεται. Οι ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ KATAKΛΥΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Φεβ 2014

Knokke - Οικουμενιστική συμπροσευχή για Χριστιανική Ενότητα (Φωτογραφίες)

 

Στη βελγική επαρχία της Δυτικής Φλάνδρας  και στο δήμο του Knokke πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2014 στον Αγγλικανικό καθεδρικό ναό οικουμενιστική συμπροσευχή στα πλαίσια της  Εβδομάδας Προσευχής για την  ενότητα των χριστιανών.

Παραβρέθηκαν ο νέος Μητροπολίτης Βελγίου, Αθηναγόρας Πέκσταντ, και ο οικονόμος Μπέρναντ Πέκσταντ.

 

Τὸ κυριότερο· τοῦτο ἀποτελεῖ τεράστιο στρατηγικὸ λάθος, ἀφοῦ τὸν ἐχθρὸ δὲν τὸν ἀφήνεις νὰ εἰσχωρήσει στὰ «φίλια ἐδάφη», δὲν τὸν ἀφήνεις νὰ ριζώσει, νὰ κατακτᾶ πρῶτα καίριες θέσεις καὶ στρατηγικὰ σημεῖα, καὶ ὅταν πιὰ ἔχει καταλάβει τὸ πᾶν, ὅταν πλέον ἔχει φτάσει στὸ κόκκινο σημεῖο (τὸ «κοινὸ ποτήριο»=intercommunio, ὅπως  περιμένει νὰ φτάσουν τὰ πράγματα ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ ὅσοι καλύπτονται κάτω ἀπὸ τὴν σημαία του), τότε να ἐπιτεθεῖς!

Ὅσο εἶναι καιρός, ἂς κάνουν μιὰ αὐτοκριτική, ὅσοι ποιμένες ἀκόμη ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν διατήρηση καὶ τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ μὲ τὴν ταπείνωση ποὺ ἁρμόζει νὰ ἐνεργοῦν οἱ χριστιανοί (ὅπως τοῦτο ἄλλωστε κατὰ κόρον διδάσκουν καὶ παραγγέλλουν γιὰ τοὺς ποιμαινόμενους), ἂς ξανασκεφτοῦν τὴν εὐθύνη τους.

Τὰ περιθώρια στενεύουν!

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΕΡΑΝ ΤΩΝ ΧΕΡΟΥΒΕΊΜ ΨΑΛΛΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ.ΟΡΜΙΛΙΑΣ

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΨΑΛΛΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΟΡΜΙΛΙΑΣ

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΨΑΛΛΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΟΡΜΙΛΙΑΣ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΥΜΝΟΙ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ) - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

    
      Σαράντα ήμερες από την κατά σάρκα Γέννηση Του ο Χριστός προσφέρθηκε στον Ναό, σύμφωνα με τα καθιερωμένα από τον νόμο. Και επειδή εκεί στον Ναό του έγινε υποδοχή από πνευματοκίνητους ανθρώπους, και μάλιστα επειδή ο Συμεών τον πήρε στην αγκαλιά του, γι' αυτό και λέγεται Υπαπαντή. η λέξη προέρχεται από το ρήμα υπαντάω και σημαίνει έρχομαι σε συνάντηση κάποιου.

   Η Εκκλησία καθόρισε η μεγάλη αυτή Δεσποτικοθεομητορική εορτή ["Ν": δηλ. εορτή, που είναι συγχρόνως και "δεσποτική" (του Χριστού) και "θεομητορική" (της Παναγίας)] να εορτάζεται την 2α Φεβρουαρίου, γιατί αυτή η ημέρα είναι η τεσσαρακοστή από την 25η Δεκεμβρίου, πού εορτάζεται η Γέννηση του Χριστού κατά σάρκα. Με αυτόν τον τρόπο διαιρεί τον ετήσιο χρόνο με τους σταθμούς της θείας οικονομίας και τον ευλογεί. Ταυτόχρονα δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα να μυηθή στο μεγάλο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού.

     Το περιστατικό της προσφοράς του Χριστού στον Ναό, κατά την τεσσαρακοστή ήμερα από την Γέννησή Του περιγράφεται μόνον από τον Ευαγγελιστή Λουκά (Λουκ. 2, 22-39) ["Ν": για τις παραπομπές στην Καινή Διαθήκη μπορείτε να μπείτε   και για την Παλ. Διαθήκη  ].

α'

     Ο ίδιος ο Θεός, δηλαδή ο άσαρκος Λόγος του Θεού, έδωσε την εντολή του καθαρισμού κατά την τεσσαρακοστή ήμερα στον Μωϋσή και είχε καθιερωθή για όλους τους Ισραηλίτας. Και μάλιστα η εντολή αυτή δόθηκε στον Μωϋσή πριν ακόμη γίνη η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, δηλαδή πριν την διάβαση τους από την Ερυθρά θάλασσα.

Η σχετική εντολή είναι η εξής: «Είπε δε Κύριος προς Μωϋσήν λέγων αγίασόν μοι πάν πρωτότοκον πρωτογενές διανοίγον πάσαν μήτραν εν τοις υιοίς Ισραήλ από ανθρώπου έως κτήνους, εμοί εστίν» (Έξοδος 13, 1-2). Αυτή η εντολή αναφερόταν και στα πρωτότοκα αρσενικά των ζώων, τα όποια έπρεπε να ξεχωρίζωνται και να προσφέρωνται στον Θεό. η εντολή του Θεού ήταν σαφής: «και αφελείς πάν διανοίγον μήτραν, τα αρσενικά, τω Κυρίω» (Εξ. 13, 12).

     Αυτή η αφιέρωση ήταν σημείο αναγνωρίσεως της ευεργεσίας του Θεού, και απόδειξη ότι ανήκουν σε Αυτόν. Είναι γνωστόν ότι η εντολή της αφιερώσεως του πρωτοτόκου αρσενικού παιδιού δόθηκε στον Ισραηλιτικό λαό, δια του Μωϋσέως, αμέσως μετά την πάταξη των πρωτοτόκων παιδιών των Αιγυπτίων, οπότε ο Φαραώ αμέσως έδωσε την άδεια της εξόδου, και βέβαια πριν ακόμη περάσουν την Ερυθρά θάλασσα. Είναι χαρακτηριστική η αιτιολογία της πράξεως αυτής: «εν γαρ χειρί κραταιά εξήγαγε σε Κύριος ο Θεός εξ Αιγύπτου» (Εξ. 13, 9).

     Σε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, στο Λευιτικό, φαίνεται ότι ο Θεός δίνει περισσότερες λεπτομέρειες για την τελετή της αφιερώσεως και της ευγνωμοσύνης. η γυναίκα πού θα γέννηση αρσενικό παιδί θα του κάνη την περιτομή την ογδόη ήμερα και κατά την τεσσαρακοστή ήμερα θα το προσφέρη στον Ναό. Και μαζί με την προσφορά του γεννηθέντος «προσοίσει αμνόν ενιαύσιον άμωμον εις ολοκαύτωμα, και νεοσσόν περιστεράς η τρυγόνα περί αμαρτίας επί την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου προς τον ιερέα» (Λευιτ. 12, 1-6).

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Τι λέγει περί αυτού ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Αναζητείται ηγέτης που θα φορά την πανοπλία του Χριστού

«Η Ελλάδα αποτελεί το μέγιστο πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος! Στην Ελλάδα έχει γίνει πραξικόπημα…» Αυτά μεταξύ άλλων είπε ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό ΑΡΤ FM!
Υποστήριξε επιπλέον αυτό που επί σειρά ετών γράφουμε στην εφημερίδα ότι το πραξικόπημα και τη δικτατορία που έχει επιβληθεί εμμέσως στην χώρα μας τη στηρίζουν σχεδόν στο σύνολό τους τα κατευθυνόμενα και ελεγχόμενα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και εκδοτικά συγκροτήματα !
Η διαφορά είναι πως αντί για έναν σταθερό δικτάτορα έχουμε εναλλασσόμενους πρωθυπουργούς -δικτάτορες… Με λίγα λόγια ο κ. Κασιμάτης διαπιστώνει πως δεν υφίσταται δημοκρατικό πολίτευμα στην χώρα μας.
Το Σύνταγμα έχει παραβιασθεί και παραμένει απλώς δήθεν εν ισχύ για να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι διαπιστώσεις και οι θέσεις που εκφράζει λέτε να μην ευσταθούν; Λέτε να ψεύδεται ο κ. Κασιμάτης;
Όχι καλοί μου Χριστιανοί δεν ψεύδεται. Ωστόσο θα παρατηρήσουμε ότι άργησε ο κ. καθηγητής πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσει την αδιαμφισβήτητη σήμερα αλήθεια. Κι αυτό γιατί το πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν ξεκίνησε-όπως πολλοί νομίζουν- το 2009, όταν δηλαδή ο πρώτος δικτατορίσκος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία αλλά πολύ -πολύ νωρίτερα, πριν κάποιες δεκαετίες. Τότε δηλαδή που οι ελληνικές υποτίθεται «δημοκρατικές» κυβερνήσεις επέβαλλαν ετσιθελικά στον ελληνικό λαό και σε αντίθεση με το σύνταγμα αποφάσεις που καταρράκωναν τις χριστιανικές αξίες και τα χριστιανικά ιδεώδη που αποτελούσαν εγγύηση και θεμέλιο στο δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας! Κι για να μην υπάρξει αντίδραση μάλιστα εκ μέρους του λαού τον «μπούκωναν» με ανέσεις που εξασφαλίζονταν με παχυλά δάνεια, που διοχέτευαν οι εκφραστές της Νέας Τάξης, μέσα από τις λεγόμενες αγορές, έτσι ώστε να τον μετατρέπουν σε δυσκίνητο στοό νου και στην ψυχή.

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ. 199

Μια ιερά υπόσχεση που έδωσαν οι αγωνιστές του 1821, που όμως έμεινε ανεκπλήρωτη μέχρι σήμερα

Οι αγωνιστές του 1821 στερούμενοι, σχεδόν παντελώς, όπλων και άλλων υλικών, με μπροστάρη τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που ώρκισε τους πρώτους αγωνιστές στο ναό του Αγίου Σώστη στα Δερβενάκια, εκεί προσευχήθηκαν και παρεκάλεσαν τον Θεάνθρωπον Χριστόν να βοηθήση να ελευθερωθούν από τον Τουρκικό ζυγό δίδοντας την υπόσχεση: «Εάν με το καλό, με την βοήθεια του Σωτήρος Χριστού και της Παναγίας, ελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αποκτήσουμε δικό μας ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, θα χτίσουμε στην πρωτεύουσα του κράτους μας ένα μεγαλοπρεπή ναό – σαν την Αγιά Σοφιά της Πόλης, να φαίνεται σαν την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα από παντού, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης».

Η προφορική αυτή υπόσχεση των Ελλήνων αγωνιστών, που είχε βγει από τα βάθη της καρδιάς των για την ελευθερία της Πατρίδος, πήρε και επίσημη μορφή στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων με το Η΄ (όγδοο) ψήφισμα το οποίο υπέγραψε ο ανεπανάληπτος Εθνάρχης Ιωάν. Καποδίστριας, που έγινε στο Άργος στις 31 Ιουλίου 1829, και έλεγε:

«Νομίζει εαυτήν ευτυχή, γενομένη το όργανον, δι ου το έθνος εκπληροί το πλέον εφετόν των χρεών του, το να αναπέμψη την ευγνωμοσύνην του προς τον Θεόν, όστις έδειξε τοσαύτα θαύματα δια την σωτηρίαν του…

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.199

εἰ μὴ ὁ ἔ­χων τὸ χά­ραγ­μα, τὸ ὄ­νο­μα τοῦ θη­ρί­ου ἢ τὸν ἀ­ριθ­μὸν τοῦ ὀ­νό­μα­τος αὐ­τοῦ χξς΄

(Αποκάλυψις. 13,17)

Ἀλ­λά τό­σο τό ὄ­νο­μα, ὅ­σο καί ἡ ἀν­τω­νυ­μί­α, ἔρ­χο­νται νά μᾶς θυ­μί­σουν τό βι­βλί­ο τοῦ Δα­νι­ήλ, ὁ ὁ­ποῖ­ος καί ἐ­κεῖ­νος, γιά νά βε­βαι­ώ­σει ἱ­στο­ρι­κά ἀλ­λά καί νά δη­λώ­σει ὅ­τι ὁ ἴ­διος εἶ­ναι ὁ μαρ­τυ­ρῶν πε­ρί τοῦ πράγ­μα­τος, βά­ζει καί τά δυό, καί τό ὄ­νο­μα καί τήν ἀν­τω­νυ­μί­α.

Λέ­ει ὁ Δα­νι­ήλ, στό 8ο κε­φά­λαι­ο: «Ἐν ἔ­τει τρί­τῳ τῆς βα­σι­λεί­ας Βαλ­τά­σαρ τοῦ βα­σι­λέ­ως –βλέ­πε­τε; χρο­νι­κή το­πο­θέ­τη­ση– ὅ­ρα­σις ὤ­φθη πρὸς με», εἶ­δα ὅ­ρα­μα, «ἐ­γὼ Δα­νι­ήλ, με­τὰ τὴν ὀ­φθεῖ­σάν μοι τὴν ἀρ­χήν...»⁴⁰ καί τά λοι­πά. Εἴ­δα­τε; «ἐ­γὼ Δα­νι­ήλ»!

Τό χω­ρί­ο πού ἀ­να­λύ­ου­με ἀρ­χί­ζει μέ μί­α πο­λύ τρυ­φε­ρή προ­σοι­κεί­ω­ση· «Ἐ­γὼ Ἰ­ω­άν­νης, ὁ ἀ­δελ­φὸς ὑ­μῶν», ὁ ἀ­δελ­φός σας, «καὶ συγ­κοι­νω­νὸς ἐν τῇ θλί­ψει καὶ βα­σι­λεί­ᾳ καὶ ὑ­πο­μο­νῇ».

Ἐ­δῶ βλέ­που­με δέν χρη­σι­μο­ποι­εῖ ὁ ἱ­ε­ρός Συγ­γρα­φέας οὔ­τε τόν τίτ­λο τοῦ Ἀ­πο­στό­λου –«ἀ­πό­στο­λος Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ»⁴¹– οὔ­τε κἄν τό «δοῦ­λος Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ»⁴². Τί­πο­τα· κα­τ’ εὐ­θεῖ­αν βά­ζει τό ὄ­νο­μα, «Ἐ­γὼ Ἰ­ω­άν­νης».

Για­τί αὐ­τό; Ἴ­σως γιά τήν κοι­νή ἐ­πι­κρα­τοῦ­σα κα­τά­στα­ση θλί­ψε­ως καί δι­ωγ­μοῦ. Ὁ μέν Ἰ­ω­άν­νης δι­ώ­κε­ται, ἤ­δη ἐ­ξό­ρι­στος στήν Πά­τμο, οἱ δέ Χρι­στι­α­νοί, πρός τούς ὁ­ποί­ους θά ἀ­πο­τεί­νει τό βι­βλί­ο του, θά στεί­λει, καί αὐ­τοί ὁ­μοί­ως ὑ­φί­σταν­ται δι­ωγ­μό.

Καί ὅ­πως βλέ­που­με, ὑ­πάρ­χει κοι­νή θλί­ψη· καί ἡ κοι­νή θλί­ψη πάν­το­τε ἀ­δελ­φώ­νει. «Ἐ­γώ, ὁ Ἰ­ω­άν­νης, σέ σᾶς· ὁ ἀ­δελ­φός σας –ὁ ἀ­δελ­φός σας!...– καί συγ­κοι­νω­νός σας... –σέ τί;– στή θλί­ψη, στή βα­σι­λεί­α, στήν ὑ­πο­μο­νή.»

Επίσκοποι, Εκφραστές Παλαιών καὶ Νέων αιρέσεων!

 Τὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως» εἶναι προϊὸν δύο Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἐπικυρώθηκε ἀπὸ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες. Μιλᾶ γιὰ «Μία» Ἐκκλησία  καὶ «Ἓν Βάπτιμα».

Μήπως κάνουμε λάθος;

Ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος, ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, ὁ ΜεσσηνίαςΧρυσόστομος Σαββᾶτος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος κ.ἄ., ἀποδέχονται καὶ ὁμιλοῦν ἐπιμόνως –ἀντίθετα μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ παρὰ τὶς διαμαρτυρίες τῶν Πιστῶν– γιὰ πολλὲς Ἐκκλησίες, ἢ «διηρημένες» Ἐκκλησίες καὶ πολλὰ Βαπτίσματα.

Οἱ θέσεις τους αὐτὲς δὲν ἀποτελοῦν μιὰ διερευνητικὴ Ἀκαδημαϊκὴ τοποθέτηση, ποὺ ἐνδέχεται νὰ γίνει ἀποδεκτὴ μέσῳ διαλόγου καὶ διευκρινιστικῶν τοποθετήσεων, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ πεποίθηση, Πίστηἐκπεφρασμένη, ἀποκρυσταλλωμένη, ἐντεταγμένη σὲ Συλλογικὲς Ἀποφάσεις Διεθνῶν Ὀργανισμῶν, ὡς τὸ Παγκόσμιο Συμβ. Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), στὸ ὁποῖο συμμετέχουν οἱ παραπάνω Ἀρχιερεῖς ὡς ἐκπροσωποῦντες ΕΠΙΣΗΜΑ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

ΜΙΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ

 «Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζώ μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά»

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Η παιδαγωγική προσέγγιση του Α. Ιωάννου Χρυσοστόμου [Επι τη εορτή των Τριών Ιεραρχών]

Η παιδαγωγική προσέγγιση του Α. Ιωάννου Χρυσοστόμου

[Επι τη εορτή των Τριών Ιεραρχών]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ: Για τον ιερό Χρυσόστομο το διδασκαλικό έργο είναι: “Υψηλόν”, γιατί: ο δάσκαλος “γεωργεί ψυχάς”, “κοπιαστικό” γιατί: “έλκει τον ζυγόν, τέμνει τον αύλακα” και “δημιουργικό” γιατί: “σπείρει τον σπόρον”. Πρωτίστως ο μόχθος του δασκάλου είναι το “παιδευθήναι”, η διάπλαση της ψυχής του μαθητή,και η διά των αρετών μόρφωσή του “εις άνδρα τέλειον”, στο πρότυπο του Χριστού.

Κατά δεύτερο λόγο, ο μαθητής δέχεται τη γνώση, όχι στατικά αλλά δυναμικά, με σκοπό να την μεταβιβάσει και σε άλλους γενόμενος πολλαπλασιαστής γνώσης στην κοινωνία. Έτσι, το διδασκαλικό έργο διευρύνεται εκτός αιθούσης, εφόσον οι πρώτοι μαθητές, προσελκύουν και άλλους στη γνώση. Έτσι οι λίγοι γίνονται πολλοί αναπλάθοντας την κοινωνία. Ο δάσκαλος λοιπόν, διδάσκοντας έχει υπόψη του και τους “πόρρωθεν όντας”, αυτούς που θα γίνουν έμμεσα μαθητές του. Αυτό αυξάνει την ευθύνη του καθιστώντας το έργο του ακόμη σπουδαιότερο. Όταν το συνειδητοποιήσει, η αγάπη και η μέριμνά του απλώνεται και στους άγνωστους “έμμεσους μαθητές” που θα έλθει σε κοινωνία μέσω του λόγου του.