Τους Ποιμένες μας, τους θέλουμε καθαρόαιμους Ορθοδόξους και όχι προτεσταντίζοντες και κρυπτοπαπικούς.

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, ποια είναι η στάση, που οφείλει να κρατήσει ένας Ρωμηός, σε περιπτώσεις,  που η ουσία της Πίστεώς μας προσβάλλεται από κάποιους ανθρώπους, και μάλιστα από ’’έγκριτους’’ καθηγητές των λεγόμενων θεολογικών μας σχολών ή ακόμα και από γνωστούς ’’προβεβλημένους’’ Ιεράρχες;

Ή αλλιώς, μέχρι ποιο σημείο έχει το δικαίωμα ένας Ορθόδοξος Χριστιανός, εν ονόματι τάχα του δυτικόφερτου κώδικα καλής συμπεριφοράς, να σιωπά και να μην υπερασπίζεται-ομολογεί την Πίστη των Πατέρων του, όταν αυτή η Πίστις περιφρονείται από κάποιους επιτήδειους και -το χειρότερο- παραχαράσσεται και αλλοιώνεται;

Μερικοί θα σπεύσουν να πουν, ότι σ’ εμάς τους Χριστιανούς δεν πρέπουν οι αντεγκλήσεις και ότι, πάνω απ’ όλα, μπαίνει η αγάπη.

Ναι, όντως, η αγάπη είναι ο πυρήνας της Διδασκαλίας του Κυρίου μας, αλλά για ποια αγάπη μιλάμε; Εκείνη που συμβιβάζεται με το ψεύδος ή εκείνη που αληθεύει; Εκείνη που διολισθαίνει προς την αίρεση ή εκείνη που διδάσκει ανόθευτη την Αλήθεια; 

Όταν ο Ορθόδοξος Χριστιανός –λαϊκός ή ιερωμένος- αποσιωπά σκοπίμως την Αλήθεια, κάνει εκπτώσεις σε θέματα Πίστεως και συμπορεύεται ανοιχτά με τους αιρετικούς, τότε σε τι ωφελούν οι αγαπολογίες, οι ασπασμοί και τα χαμόγελα;

Πάνω στο θέμα αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι σαφέστατος. Μας λέει: ’’Ουδέν όφελος βίου καθαρού, δογμάτων διεφθαρμένων’’.  Σε τίποτε δεν ωφελεί ο καθωσπρεπισμός, όταν η Πίστη μας είναι αλλοιωμένη.

Ο κατ’ εξοχήν υμνητής της αγάπης είναι ο Απόστολος Παύλος. Μήπως δεν είναι εκείνος, που μας διδάσκει, ότι πρέπει να κρατάμε αποστάσεις από τους αμετανόητους αιρετικούς;(1)

Ή μήπως, ο Ιωάννης, ο Μαθητής της Αγάπης, δεν είναι εκείνος που μας προτρέπει να τους κόβουμε ακόμα και την καλημέρα;(2)

Εμείς, από πότε γίναμε ανώτεροι στην αγάπη, από τον Απόστολο Παύλο και από τον Ιωάννη, τον ηγαπημένο Μαθητή του Κυρίου μας;

Απ’ ότι φαίνεται, μάλλον δεν μιλάμε για την ίδια αγάπη.

Η αγάπη του Παύλου και του Ιωάννου είναι η αγάπη η πατρική, ενώ η δική μας –κάποιων δήθεν ανοιχτόμυαλων- είναι η ’’αγάπη’’ του έμμισθου αυτονομημένου μεταπατερικού παιδαγωγού.

Η ηγεσία της θεσμικής Εκκλησίας ξεδοντιασμένη από τον Οικουμενισμό …σιωπά!

—Οι Άθεοι, όμως, προωθούν τα τελευταία σχέδια αποχριστιανισμού της Παιδείας μας!

Ο υπουργός Παιδείας Τ. Κουράκης συμφώνησε με την Ένωση Αθέων για αλλαγές στην Παιδεία

  Σύνταξη: Ανδρέας Λουδάρος

Να εξαφανιστεί οποιαδήποτε επαφή των σχολείων με κάθε μορφή θρησκείας ζήτησαν με υπόμνημα τους οι εκπρόσωποι της Ένωσης Αθέων Ελλάδας που την Πέμπτη συναντήθηκαν με τον Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας κ. Τάσο Κουράκη, ο οποίος όπως φαίνεται είναι πρόθυμος να υλοποιήσει αρκετά από τα αιτήματα τους.

Όπως αναφέρεται σε ανακοινωθέν που εξέδωσε η Ένωση Αθέων «Σημαντικό μέρος της συνάντησης αποτέλεσε η συζήτηση για τα προβλήματα που απορρέουν από την τελευταία εγκύκλιο για απαλλαγή από το ομολογιακό μάθημα των θρησκευτικών καθώς και από την αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια και στα δελτία μαθητών, η οποία εξακολουθεί να γίνεται λόγω άρνησης συμμόρφωσης με τη σχετική (ΑΡ. 77Α / 2002 – ΑΠ: 1143Α 25/06/2002) Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, θέματα για τα οποία ο Υπουργός εξέφρασε την πρόθεσή του να επιλυθούν το συντομότερο δυνατόν».

Ίνα «μη καθεύδομεν ως οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν».

 πηγή:http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

«Εν τάχει» (Αποκ. 1, 1.). Γρήγορα. Σύντομα.

Πότε όλα αυτά αλήθεια θα γίνουν;

Λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: «Το δε εν τάχει γενέσθαι σημαίνει το τινά μεν αυτών παρά πόδας γενέσθαι της περί αυτών προρρήσεως», δηλαδή μερικά απ' αυτά που προφητεύθηκαν είναι παρά πόδας, σύντομα. Να, τώρα, κοντά! Αν θέλετε, και σύγχρονα -τότε- με την προφητεία, «και τα επί συντελεία δε μη βραδύνειν», κι εκείνα που θα είναι στο τέλος της Ιστορίας, που αναφέρονται ως προφητεία στα έσχατα, κι εκείνα δεν θα βραδύνουν, «διότι χίλια έτη παρά Θεώ ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθεν λελόγισται» (Άγ. Ανδρέας Καισαρείας), διότι όπως πέρασε η χθεσινή ημέρα, έτσι είναι και τα χίλια χρόνια για τον Θεό.

Αλλά με την καταγραφήν των αποκαλύψεων (από τον Ευαγγελιστήν Ιωάννη), αγαπητοί μου, έχομε έναρξι εκείνων που θα συμβούν, τα οποία σαν μια αλυσίδα επεκτείνονται μέχρι τα έσχατα της Ιστορίας. Αυτό το «εν τάχει» σημαίνει συνεπώς μια ταχεία έναρξι, όχι όμως και ολοκλήρωσι των αποκαλυπτομένων. Διαρκώς μια αποκάλυψι, που η ολοκλήρωσί της θα είναι στο τέλος. Αρχή λοιπόν και τέλος -αφού λέμε «εν τάχει»- κατοπτεύονται, ορώνται, βλέπονται, εις μίαν και την αυτήν εικόνα. Εις μίαν και την αυτήν εικόνα.

Είναι χαρακτηριστικόν ότι αυτό το προχριστιανικό «δει», που το έχουμε στον Δανιήλ και σ' άλλους Προφήτας, είναι μάλλον χρονικώς αόριστον, ενώ το μεταχριστιανικό «δει» είναι συγκεκριμένο και «εν τάχει». Δηλαδή:

Όταν έχωμε τον Αβραάμ, στα 2.000 π.Χ., και του λέγει ο Θεός μάλιστα ότι απ' αυτόν θα κάνη λαόν πολύν, αποκαλύπτεται ο ερχομός του Μεσσίου. Αυτό οι Προφήται θα το πουν και θα το ξαναπούν, από την εποχή του Αβραάμ, μες στα δυο χιλιάδες χρόνια, ώσπου να έρθη ο Χριστός. Όταν διαβάζωμε την Παλαιά Διαθήκη, έχομε την αίσθησι ότι αυτά θα γίνουν εις το απώτατο μέλλον· κάποτε. Χρονικώς αόριστα. Προσέξτε: χρονικώς αόριστα. Δεν ξέρομε.

Κι όμως (αυτά τα χρονικώς αόριστα) αυτά πραγματοποιήθηκαν, από την εποχή του Αβραάμ, μέσα σε δυο χιλιάδες χρόνια. Ήρθε ο Χριστός, δυο χιλιάδες μετά τον Αβραάμ. Όταν τώρα το μεταχριστιανικόν «δει» μας λέγει ότι αυτά θα γίνουν «εν τάχει», γρήγορα· έτσι ―όπως λέγει ο καθηγητής Μπρατσιώτης― «σαν να αισθανώμεθα τον καλπασμό των επερχομένων γεγονότων, σαν να τ' ακούμε· να, όπως το ποδοβολητό έξω εις το λιθόστρωτον» έρχονται, έρχονται «εν τάχει», γρήγορα· και έχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια. Σας θέτω το ερώτημα· μήπως ευρισκόμεθα εις τα έσχατα, ή τουλάχιστον εις την έναρξιν των εσχάτων;

Αγαπητοί μου, πιθανώς!

Ὀκτώβριος 1980

Λυκούργος Νάνης: Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως…

Όταν ο άμβωνας σιωπά αιδημόνως και συμβιβάζεται ανεπιτρέπτως…

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

   Δυστυχώς, το δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως κοσμικό πνεύμα έχει εισβάλλει όσο ποτέ άλλοτε εντός του εκκλησιαστικού σώματος τόσο σε επίπεδο ποιμένων όσο και στο αντίστοιχο των ποιμαινομένων εισάγοντας και καθιστώντας "το βδέλυγμα της ερημώσεως εν τόπω αγίω".

   Άσεμνη και σκανδαλώδης εμφάνιση πολλών πιστών, γυναικών, κατά κύριο λόγο, αλλά και ανδρών, ακόμη και εντός των ιερών χώρων, ετεροδιδασκαλίες, όπως για παράδειγμα νεονικολαιτικές αντιλήψεις και θέσεις με συνακόλουθη αμνήστευση των πνευματοκτόνων προγαμιαίων σχέσεων, πρακτικός υλισμός με υπερτίμηση του οικονομικού παράγοντα επί υποτιμήσει ετέρων ουσιωδέστερων, έλλειψη ομολογιακού φρονήματος και παρρησίας στις αναπόφευκτες περιστάσεις του βίου όταν και όπου αυτή επιβάλλεται ,ειδικά όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού (όρα corpus christi), υποβάθμιση και μαρασμός του ιεραποστολικού φρονήματος και ζήλου απ τον οποίο θα πρέπει να διακατέχεται κάθε μέλος της Εκκλησίας, αδιαφορία για τη νόθευση του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους απ την πλευρά υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων και επακόλουθη έλλειψη αντιδράσεως και αντιστάσεως, μαζική καταφυγή σε προφητείες (πραγματικές και μη)-προφητειολαγνεία που εξάπτει την περιέργεια των προφητολάγνων αποβαίνουσα, εν τέλει, εις βάρος της γνησιότητας της πνευματικής ζωής, γεροντισμός-γεροντολατρεία που συνιστά πνευματική νόσο, παραμέληση της μελέτης και εντρυφήσεως των συγχρόνων χριστιανών στις ανεξάντλητες και αστείρευτες πηγές της Βίβλου και των Πατέρων κ.ο.κ.

  Τα ως άνω κατατεθέντα παραδείγματα, δειγματοληπτικώς, σκιαγραφούν αμυδρότατα και φυσικά όχι καθ ολοκληρίαν τη ζοφερή εικόνα που έχει δημιουργηθεί και σχιματισθεί απ την εισήλαση και, εν πολλοίς, παγίωση του προαναφερθέντος απνευμάτιστου-πνευματοκτόνου πνεύματος.

"Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13)"

Αποτειχισμενοι απο τις Αιρεσεις και τους Αιρετικους: «…Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13). Ζουμε σε χρόνια φοβερά. «Στῶμεν καλῶς, μικρο ποιμνιο του Ιησου. Στῶμεν μετὰ φόβου». Νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας, στὴν Ὀρθοδοξία μας, μακρυα απο τις Αιρεσεις και τους Αιρετικους.

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝΤΑΙ

«…Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13)

Πηγή: "Ομολογία"

ΟΛΟΙ, ἀγαπητοί μου, ἀγαποῦμε τὴ δόξα. Χαιρόμεθα ὅταν ὁ κόσμος μᾶς ἐπαινῇ, λυπούμεθα ὅταν μᾶς κατηγορῇ. Ὅλοι προσέχουμε τί θὰ πῇ ὁ κόσμος. Ἀλλὰ τί εἶνε αὐτὸς ὁ κόσμος; Ἔχει τόση ἀξία ἡ κρίσι τοῦ κόσμου; Σ᾿ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα ἀπαντᾷ ὁ σημερινὸς ἀπόστολος. Θὰ εἶμαι εὐτυχὴς ἂν μπορέσω ἕνα λόγο τοῦ ἀποστόλου νὰ σᾶς τὸν ἐξηγήσω ὥστε νὰ τὸν καταλάβετε. Εἶνε ὁ λόγος «…Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13).

* * *

Ὑποθέστε, ὅτι ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων, τὸ 50 μ.Χ.. Ἂν κάποιος ἀπὸ μᾶς περιώδευε τὰ κέντρα ποὺ ἐπισκέφθηκαν οἱ ἀπόστολοι (Θεσσαλονίκη, Ἀθήνα, Κόρινθο, Ῥώμη) καὶ τέντωνε τὸ αὐτί του ν᾿ ἀκούσῃ τί συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι, ποιούς ἐπαινεῖ ὁ κόσμος, θὰ ἄκουγε διάφορα ὀνόματα τῆς ἐποχῆς, πλουσίων, στρατηγῶν, φιλοσόφων, ῥητόρων. Πρὸ παντὸς ὅμως θὰ ἄκουγε νὰ λένε γιὰ τὸν αὐτοκράτορά τους. Ὅπου παρουσιαζόταν, τὸν ἐπευφημοῦσαν. Κι ὅταν ὁ αὐτοκράτωρ ἐκεῖνος ἐπισκέφθηκε τὴν Ἑλλάδα, στὴν Κόρινθο οἱ πρόγονοί μας τοῦ στήσανε ἁψῖδα, τοῦ στρώσανε τὸ δρόμο καὶ τὸν στεφάνωσαν μὲ 1.800 στεφάνια! Μὰ ποιός τέλος πάντων ἦταν αὐτός; Τόσο καλὸ ἔκανε στὸν κόσμο, τόσο ἀγαποῦσε τὸ λαό; τί ἔκανε; Τί ἔκανε!

Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἄγριους βασιλεῖς τοῦ κόσμου· θηρίο ἐστεμμένο, τέρας μὲ στέμμα πάνω στὸ κεφάλι. Ἦταν ὁ Νέρων. Αὐτὸν στεφάνωνε ὁ κόσμος. Τέτοια τιμὴ ἀπέδιδαν τότε στὸν αὐτοκράτορα καὶ ἄλλους σπουδαίους καὶ ἰσχυρούς. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε ἀκόμη νὰ πῶ, ὅτι τέτοια τιμὴ ἀπέδιδε καὶ στὶς πόρνες ποὺ ζοῦσαν στὶς πόλεις τους καὶ μάζευαν τὸ χρυσάφι τῶν ἀνοήτων πλουσίων. Τέτοια τι μὴ ἀπέδιδαν καὶ σὲ κάτι ἀθλητὰς μὲ γερὰ μπράτσα ποὺ πάλευαν μὲ λιοντάρια καὶ σκότωναν ἄγρια θηρία. Τιμὴ λοιπὸν στὸν ἀθλητή, τιμὴ στὴν πόρνη, τιμὴ στὸν πλούσιο, τιμὴ στὸν δυνατό, τιμὴ στὸ στρατηγό, τιμὴ στὸ Νέρωνα. 

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Α’ Δὲν πρέπει νὰ ἐμπιστευόμαστε οὔτε νὰ ἔχουμε τὸ θάρρος μας ποτὲ στὸν ἑαυτό μας

(Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, “Ἀόρατος Πόλεμος”, Κεφ. 2ο)

Τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτό σου, ἀγαπητὲ ἀδελφέ μου, εἶναι τόσο ἀναγκαῖο σ᾿ αὐτὸν τὸν πόλεμο, ὥστε χωρὶς αὐτὸ νὰ εἶσαι βέβαιος ὅτι ὄχι μόνο δὲν θὰ μπορέσεις νὰ ἐπιτύχεις τὴν νίκη ποὺ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ ἀντισταθεῖς στὸ παραμικρό. Κι αὐτὸ νὰ ἐντυπωθεῖ καλὰ στὸν νοῦ σου. Γιατὶ ἐμεῖς, ἂν καὶ εἴμαστε διεφθαρμένοι στὴν φύση μας, ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς παράβασης τοῦ Ἀδάμ, ἔχουμε σὲ μεγάλη ὑπόληψη τὸν ἑαυτό μας. Καὶ ἐνῷ αὐτὴ ἡ ἰδέα στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι παρὰ ἕνα τιποτένιο ψέμα, ἐμεῖς ὅμως νομίζουμε μὲ μιὰ ἀπατηλὴ ἐντύπωση πὼς εἴμαστε κάτι. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐλάττωμα ποὺ ἀναγνωρίζεται πολὺ δύσκολα ἀπὸ ἐμᾶς κι αὐτὴ ἡ ἀπατηλὴ ἰδέα δὲν εἶναι ἀρεστὴ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ νὰ ἔχουμε μιὰ τίμια καὶ ἀνόθευτη γνώση τῆς ἀλήθειας. Νὰ ξέρουμε δηλαδὴ πὼς κάθε χάρη καὶ κάθε ἀρετή μας προέρχεται μόνο ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ. Ἀπὸ ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ προέλθει κανένα καλὸ οὔτε κανένας καλὸς λογισμὸς ποὺ νὰ πλησιάζει πρὸς τὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ σίγουρη ἀλήθεια, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴν πιστεύουμε στὸν ἑαυτό μας. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι δῶρο τῆς θείας Του χάριτος, τὴν ὁποία συνηθίζει νὰ τὴν δίνει στοὺς ἀγαπημένους Του φίλους, ἄλλοτε μὲ ἐμπνεύσεις καὶ φωτισμοὺς τοῦ νοῦ, ἄλλοτε μὲ σκληρὲς δοκιμασίες καὶ θλίψεις, ἄλλοτε μὲ βίαιους καὶ σχεδὸν ἀνίκητους πειρασμοὺς καὶ ἄλλοτε μὲ ἄλλα μέσα ποὺ ἐμεῖς δὲν καταλαβαίνουμε. Μὲ ὅλα αὐτὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν σωτηρία μας ὁ Θεὸς καὶ θέλει νὰ γίνεται ἀπὸ τὴν μεριά μας ἐκεῖνο ποὺ ἀνήκει καὶ εἶναι δυνατὸ ἀπὸ ἐμᾶς, δηλαδὴ ἡ θεληματικὴ διάθεση πρὸς ἐργασία τῆς σωτηρίας μας. Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἀδελφέ μου, σοῦ σημειώνω ἐδῶ τέσσερις τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μπορεῖς, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ πετύχεις αὐτὴ τὴν ἔλλειψη πίστης στὸν ἑαυτό σου, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι ποτὲ τὸν ἑαυτό σου.

ΝΤΟΚΥΜΑΚΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ένα ντοκυμαντέρ της Ιεράς Μονής τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου στη Φλώρινα, ἀφιερωμένο στην ζωή και το έργο του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου (1907 – 2010).

Θα κυκλοφορήσῃ σύντομα τὸ πρῶτο DVD, αφοῦ βέβαια προβληθῇ πρώτα στη Φλώρινα.
—————

Μικρό παιδί τότε, είχα ορκιστεῖ να σκοτώσω τον φονιά του πατέρα μου.

Στο πολύ μικρὸ ἀπόπασμα τοῦ ντοκυμαντέρ ποὺ θὰ ἀκούσετε, ὁ π. Αὐγουστίνος αναφέρει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ θείου λόγου στὰ Γρεβενά και ἐμεῖς δημοσιεύουμε ἕνα δεύτερο ἀπὸ τὸν ἴδιο τόπο. Το καζάνι του μίσους και των πολιτικών παθών ἔβραζε καὶ στὰ Γρεβενά. Αδελφός σκότωνε αδελφό.
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Μησιάκας, θεολόγος, έλεγε με ευγνωμοσύνη:
– Εγώ, αν δεν ερχόταν ο π. Αυγουστίνος στα Γρεβενά τὸ 1946 και δεν τον γνώριζα, θα ήμουνα όχι θεολόγος, αλλά φονιάς.
  Ο Θεός, μέσω του π. Αυγουστίνου, με έσωσε.
Μπήκα στο ναό τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε και συγκλονίστηκα από τα λόγια του. Ζήτησα στο τέλος του κηρύγματος να τον δω. Του είπα τον πόνο μου και τους όρκους για εκδίκησι, που έδωσα. Και μετά την συνάντησι αυτή από φονιάς, που ετοιμαζόμουν να γίνω, έγινα θεολόγος. «Αυτή η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου!».
Ο αδελφός Αθανάσιος, που πολύ γρήγορα έφυγε από αυτόν τον μάταιον κόσμο, στο κάλεσμα του Γέροντος επισκόπου να επανδρώση με ευλαβείς καθηγητάς το Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Φλώρινας, υπήκουσε. Εγκτέλειψε την Θεσσαλονίκη και την εργασία του και ήρθε στη Φλώρινα. Υπήρξε μέχρι τέλους πιστός συνεργάτης του π. Αυγουστίνου. Ήταν βαθύς και δυνατός επιστήμονας.

Ο Καλπασμός του Αντιχρίστου. Το Μικροτσίπ υποχρεωτικά εντός δύο ετών στην Ιταλία.Επομένως είναι σύντομα και εδώ πραγματικότητα!!!

Ο Matteo Renzi (προθυπουργός της Ιταλίας) τόνισε οτι οι κυρώσεις σε περίπτωση που κάποιος βρεθεί χωρίς τσιπ, το 2018

«Μέσα σε δύο χρόνια ο καθένας θα έχει ένα μικροτσίπ κάτω από το δέρμα»….

… Αυτά τα λόγια δεν είναι ενός τρελού, αλλά τα είπε ο Matteo Renzi , χθες, μετά την έγκριση του νομοσχεδίου για την εμφυτεύση μικροτσίπ κάτω από το δέρμα στην Ιταλία

Κατ “αρχάς οι ΗΠΑ, η Σουηδία, και η Ιταλία τώρα είναι η τρίτη χώρα που εντάσει το μικροτσίπ , σύμφωνα με τον Renzi .Ηδη από το 2016, και μετά μικροτσίπ θα εμφυτεύεται σε όλα τα νεογέννητα σε ολες τα νοσοκομεία ΔΗΜΟΣΙΑ -ΙΔΙΩΤΙΚΑ,και στη συνέχεια, το 2017σε ολο το υπόλοιπο του πληθυσμού, σαν να επρόκειτο να εμβολιαστούν, ο καθένας.Ο Matteo Renzi τόνισε οτι οι κυρώσεις σε περίπτωση που κάποιος βρεθεί χωρίς τσιπ, το 2018 θα είναι πολύ βαριές, και θα κυμαίνονται από πρόστιμο ύψους 3000 ευρώ έως 6 μήνες στη φυλακή….

Το μικροτσίπ θα βασίζεται στην RFID, οποία χρησιμοποιείται στα εκτρεφόμενα ζώα, και το καθένα θα έχει μια βάση δεδομένων που θα συνδέεται με το μικροτσίπ, το οποίο θα συλλέγει πληροφορίες σχετικά με κάθε κίνησή μας καθημερινά. Στην περίπτωση των εγκληματιών θα γνωρίζουν ακριβώς τα στοιχεία του εγληματία , ζητώντας τα από κέντρου ελέγχου.. Επίσης, ανέφερε οτι θα είναι χρήσιμο και στον τομέα της υγείας, όπου η Microchip θα είναι σαν μια «κάρτα υγείας» που θα μεταφέρει πληροφορίες και στην οικογένεια αλλά και σε ενα κέντρο το οποίο θα βλέπει την κατάσταση του ασθενή και θα υπάρξει άμεση επικοινωνία σε περίπτωση απρόβλεπτων γεγονότων. Αλλά το ενδιαφέρον του μικροτσίπ εστιάζετε και για τους μοναχικούς, στην πραγματικότητα,ανθρώπους όπου θα υπάρχει δυνατότητα , μέσω μιας εντολής,να καλέσουν αμέσως ασθενοφόρο σε περίπτωση ξαφνικής ασθένειας. Αυτό τόνισε θα μπορούσε σίγουρα να σώσει κάποια ζωή… Αλλά αξίζει τον κόπο να ΧΑΣΟΥΜΕ  την προστασία της ιδιωτικής ζωής μας ;

Το Μικροτσίπ επομένως είναι σύντομα πραγματικότητα…
 =======================

Έως το 2017 οι Αμερικανοί πολίτες θα πρέπει να εμφυτεύσουν ένα μικροτσίπ [Βίντεο]

ΑΕΤΟΣ

Το NBC έχει προβλέψει ότι το 2017, οι Αμερικανοί πολίτες θα πρέπει να εμφυτεύσουν ένα μικροτσίπ. Με αυτό εντοπίζουν αμέσως τα άτομα. "Είμαι αυτός που λέω ότι είμαι;"Ορισμένοι ανησυχούν, ωστόσο, ότι το RFID μικροτσίπ θα δώσει πολύ μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, και επιτρέπει να παρακολουθούν κάθε κίνηση. Σε ορισμένα κράτη μέλη, όπως η Βιρτζίνια, προσπαθούν να το σταματήσουν μέσω της νομοθεσίας.
Έχει αναφερθεί η χρήση των μικρο-τσιπ στο νομοσχέδιο HR 4872 στη Σελίδα 1014 με τίτλο "Εθνικό Μητρώο Ιατρικών Συσκευών" λέει για "Device Class II, Εμφυτεύσιμα" και θα περάσει το νομοσχέδιο.
Με το RFID μικροτσίπ μπορούν να παρακολουθούν την κάθε κίνηση των ανθρώπων που εμφυτεύονται. Μπορούν επίσης να ελέγχουν τα χρήματα και τα τρόφιμα των ανθρώπων.
Έχει αναφερθεί ότι είναι δυνατόν να σκοτώσουν ακόμη και ανθρώπους που δεν υπακούουν.

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ - ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Γέρων Σάββας

Βίντεο μὲ θέμα τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου

ποὺ μᾶς ἐστάλη.

Ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ ἀποδίδουμε περιληπτικὰ κάποια σημεῖα βίντεο ποὺ στὴ συνέχεια ἀναρτοῦμε, γιατὶ ἐπισημαίνει γνωστὲς ἀλλὰ σημαντικὲς ἀλήθειες  ποὺ κάποιοι συνεχίζουν νὰ διαστρεβλώνουν.

Ὁ π. Σάββας ρωτήθηκε ἂν εἶναι ὑποχρεωτικὸς ἢ δυνητικὸς ὁ ΙΕ΄ Κανόνας.

Ἀπάντησε ὅτι, ἂν ὁ Κανόνας ἀναφέρει τὴν λέξη αἵρεση, τότε εἶναι καὶ θέμα σωτηρίας, διότι ἡ αἵρεση εἶναι χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό, ἡ αἵρεση εἶναι βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὰ καὶ μόνο καθιστοῦν ὑποχρεωτική τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου.

Εἶχα διαβάσει στὸ Ἡμερολόγιοποὺ λεγόταν τὸ «Ἄγγελμα τῆς Ἡμέρας», εἶπε,  ὅτι «ὁ Χριστιανὸς δὲν ὀφείλει νὰ ἐκλέγει μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ, ἀλλὰ μεταξὺ καλοῦ καὶ ἀρίστου». Ὅταν πρόκειται, λοιπόν, γιὰ κληρικὸ ποὺ συναντάει αὐτὴν κατάσταση, Ἐπίσκοπος νὰ κηρύττει αἵρεση, τί ἐπιλογὴ ἔχει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Νὰ κρατήσει τὴ βάση καὶ νὰ ἀφήνει τὴν αἵρεση νὰ κηρύττεται;  Ἔ, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ὅταν δηλ. ἕνας Ποιμενάρχης κηρύττει τὴν αἵρεση, ἔχει ἄμεσα ἀποτελέσματα ἐπὶ τοῦ Ποιμνίου. Δηλαδή, ἀφήνουμε τὸ Ποίμνιο νὰ δηλητηριάζεται, ἀφήνουμε τὸ Ποίμνιο νὰ τὸ ποτίζει ὕδωρ ἀνατροπῆς τῆς Πίστεως; Πῶς ἐξηγεῖται αὐτὴ ἡ ἀδράνεια; Ἐπειδὴ δόθηκε κάποτε αὐτὴ ἡ σοφικίστικη ἑρμηνεία τῆς δυνητικότητος σ’ αὐτὸν τὸν Κανόνα.

Μὰ εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία  νὰ  θεσπίσει  δυνητικὸ Κανόνα; Θὰ μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸ ἀφήσει ἔτσι τὸ πρᾶγμα. Μὰ εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀφήνει ἔτσι τὴν αἵρεση χωρὶς νὰ σοῦ πεῖ νὰ λάβεις τὰ μέτρα σου; (νὰ σ’ ἀφήσει νὰ κοινωνεῖς) μὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰ μὴν ἀποτειχισθεῖς; Καὶ γιατί νὰ ἐπιλέξουμε τὴ βάση καὶ νὰ μὴν ἐπιλέξουμε τὸ ἄριστα;

Σήμερα ἡ αἵρεση εἶναι ὁλοφάνερη, ἡ προδοσία τῆς Πίστεως καραμπινάτη. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν ἀμφισβητήσει, γιατὶ τώρα ὐπάρχει καὶ ἡ τηλεόραση καὶ τὰ βλέπουμε αὐτὰ τὰ πράγματα μὲ τὰ μάτια μας, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι κάποιος, ἢ ὁ δημοσιογράφος, δὲν μοῦ τὸ μετέφερε σωστά καὶ εἶναι ἐλλιπεῖς οἱ πληροφορίες κι ἔχουμε βγάλει στραβὲς κρίσεις.

Βλέπουν λοιπόν οἱ Μητροπολίτες νὰ παραβαίνονται τόσοι Κανόνες (ἀπὸ τὸν Πατριάρχη) καὶ κάθονται καὶ τὸν ἀνέχονται, καὶ τὸν προσκαλοῦν καὶ στὴν Μητρόπολή τους γιὰ νὰ δώσει αὐτὸς εὐλογίες στὸ Ποίμνιο; Εἶναι σοβαρὰ πράγματα αὐτά;

Μά, λέει κάποιος (Ἐπίσκοπος)· μόνος μου θὰ τὸ κάνω; Μόνος σου. Πρέπει νἄχεις καὶ παρέα γιὰ νὰ κάνεις τὸ καλό; Γιὰ νὰ τηρήσεις μιὰ Ἐντολὴ πρέπει νὰ βρεῖς καὶ συνεργάτες; Ἅμα δὲν βρεῖς δὲν τὴν τηρεῖς; Μπορεῖ, ἂν ἐσὺ νὰ κάνεις τὴν ἀρχὴ καὶ νὰ ἀκολουθήσουν καὶ ἄλλοι.

Καὶ ἀναλογίζουμε, τοσα χρόνια, ἰδίως ἀπὸ τὸ 1969 ποὺ παρακολουθῶ αὐτὰ τὰ γεγονότα, καὶ τὸ κακὸ καλπάζει, μεγενθύνεται. Ἐδοκίμασες κάτι, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ποὺ λὲς διαμαρτυρία ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Βλέπεις ὅτι δὲν πετυχαίνει. Ἀπέτυχε αὐτὴ ἡ μέθοδος. Δὲν πρέπει ν’ ἀλλάξεις συνταγή; Πάλι τὸ ἴδιο θὰ λές; Θὰ διαμαρτυρηθοῦμε καὶ θὰ διαμαρτυρηθοῦμε! Λές, αὐτὸ διδάσκουν καὶ οἱ σύγχρονοι Γεροντάδες! Μὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχει γράψει παλαιότερα αὐτὰ ὁ π. Θεόδωρος ὁ Ζήσης (νὰ ἀκοῦμε δηλ. τοὺς Γεροντάδες) ὅταν ὁμιλοῦν καθαρὰ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες.

Θυμᾶμαι τὸν μακαρίτη τὸν Δημήτριο Παναγόπουλο ποὺ ἔλεγε, εἶναι δογματικὸς ὁ Χριστός, δὲν εἶναι φιλανθρωπία, δὲν εἶναι σωματεῖα, δὲν εἶναι… Ἐκήρυτταν οἱ Ἀπόστολοι τὴν Θεότητα καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Χρειάζεται, λοιπόν, τὸ Δόγμα νὰ τὸ προσέχεις…

Η Εξομολόγηση διαλύει τους ανθρώπους, ενώ η ψυχανάλυση θεραπεύει! Τάδε έφη ψυχοθεραπευτής ...επιμορφωτής κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος!

«Ἡ Ὑπακοὴ μᾶς ἔχει πάει

            πολὺ πίσω θεολογικά»!

Τὸ 1978 εἴχαμε ἐπισκεφθεῖ μὲ ἕνα φίλο φοιτητὴ τῆς ἰατρικῆς Ἀθηνῶν τὸν Γέροντα Παΐσιο στὴν Παναγούδα. Μᾶς κέρασε, ὅπως συνήθιζε καὶ κατόπιν μιλήσαμε μαζί του, ὁ καθένας ξεχωριστά.

Φεύγοντας ἀνταλλάξαμε τὶς ἐντυπώσεις μας. Ὁ φοιτητὴς τὸν εἶχε ρωτήσει, ἂν θὰ πρέπει νὰ συνεχίσει τὶς σπουδές του στὸν τομέα τῆς ψυχιατρικῆς-ψυχανάλυσης. Ὁ Γέροντας ἦταν ἀρνητικός.

Ἡ ψυχανάλυση καὶ ἡ ψυχιατρικὴ εἶναι χωρὶς Θεὸ καὶ χωρὶς ψυχή. Τὴν ψυχὴ τὴν ἀντιμετωπίζουν καὶ τὴν προσεγγίζουν μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπ’ ὅ,τι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ Θεὸς καὶ ὁ Διάβολος εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίο τῶν ἐρευνῶν τους καὶ τῶν ἐνδιαφερόντων τους. Ἡ ψυχανάλυση ὑποβαθμίζει τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ἡ σχετικοποίηση τοῦ ὁποίου ταιριάζει ἀπόλυτα μὲ τὶς ἐπιδιώξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ μὲ τὴν ἀδιαφορία τους ὑπηρετοῦν οἱ Ἕλληνες Μητροπολίτες, ἐπιλέγοντες ἢ ἀνεχόμενοι τέτοιους ψυχαναλυτές! Εἶναι φανερὴ ἡ τραγικότητα τῶν συγχρόνων Ποιμένων, ποὺ ἀντὶ νὰ θεραπεύουν ...θεραπεύονται ἀπὸ "θεραπευτὲς" ποὺ στηρίζονται σὲ ἄθεες μεθόδους θεραπείας!

Τοῦτο εἶναι ὁλοφάνερο στὸ παρακάτω σχόλιο τοῦ περιοδικοῦ «Παρακαταθήκη».

Συνέντευξη ερημίτη μοναχού που ζεί στην έρημο του Αγίου Όρους

1. Στο μυαλό μας το Άγιον Όρος είναι ένα ησυχαστήριο όπου μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του, να ηρεμήσει...

1. Στο μυαλό μας το Άγιον Όρος είναι ένα ησυχαστήριο όπου μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του, να ηρεμήσει και να νιώσει πιο κοντά στο Θεό. Είναι τόσο απλό, όπως οι «απλοί» άνθρωποι το φαντάζονται;

Καταρχήν δεν είναι απλοί οι άνθρωποι. Είναι σύνθετοι, και αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Θεός μας έπλασε «μονοειδείς», με έναν λογισμό, και εμείς έχουμε διασκορπίσει την ενότητα του νού μας σε χιλιάδες περισπασμούς. Αυτό που προσπαθούν να επιτύχουν οι πλείστοι των μοναχών, των κατοίκων του Αγίου Όρους, είναι η ενοποίηση των λογισμών, ή αλλιώς η Θέωση, ή νήψη, ή φωτισμός ή όπως θέλει κανείς να το πεί. Είναι ένας δρόμος δύσκολος όμως, και πολλές φορές αποκάμνει ο οδοιπόρος-μοναχός. Γι’ αυτό θα δείτε πολλές φορές και ανθρώπινα πάθη. Όμως υπάρχει η μετάνοια, οπότε η ζωή εδώ μοιάζει με ένα σφυροκόπημα, άλλοτε χτυπάς, άλλοτε σταματάς για μια ανάσα, αλλά ξαναχτυπάς, μέχρι να πάρει ο εσωτερικός σου άνθρωπος το επιθυμητό σχήμα. Χωρίς ηρεμία, δεν μπορείς να δείς τον έσω άνθρωπο, όπως στο θολό νερό δεν μπορείς να δείς το πρόσωπό σου. Μόλις ηρεμήσει το νερό θα το δείς.

2. Περιγράψτε μας το Άγιο Όρος, από ποιά μέρη αποτελείται, από ποιούς ανθρώπους, τι κατηγορίες μοναχών ζούν εκεί – επειδή κυρίως οι γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση αναρωτιούνται πως είναι αυτό το μέρος, μια ουσιαστικά άλλη «κοινωνία», έτσι; Μιλήστε μας σαν να είστε ξεναγός. Ταξιδέψτε τη φαντασία των ανθρώπων που δεν σας έχουν επισκεφθεί ποτέ.

Ο Λαρίσης Θεολόγος προπέμπει τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ

     Πριν λίγο καιρό δημοσίευμα περιοδικού μας μετέφερε στα χρόνια της επταετούς δικτατορίας αλλά και στη μετέπειτα περίοδο που συνεχίζονταν με «δημοκρατικό» ένδυμα.

     Στην αναμπουμπούλα εκείνη – όπως πάντα – άλλοι «φτιάχτηκαν» κι άλλοι χαλάστηκαν.     

     Τραγικές φυσιογνωμίες, σαν ύαινες, που ακολουθούν τα μεγάλα σαρκοφάγα για να τραφούν με τ’ αποφάγια τους, εκμεταλλεύθηκαν τις ανώμαλες καταστάσεις.

   Τότε, πλησιάζοντας το τέλος της «επταετίας», διαπράχθηκε και το έγκλημα της εκθρόνισης των γνωστών δώδεκα Αρχιερέων, χωρίς καμμία νόμιμη και δημοκρατική διαδικασία, μάλλον δε και χωρίς τα στοιχειώδη μιας δίκης.

   Μεταξύ των πενομένων αρχιερέων ήταν και ο μακαριστός Θεολόγος (Μ/της Λάρισας το 1967-96), του οποίου η ζωή υπήρξε μέχρι την τελευτή του πνοή πρότυπο διακόνου Ιησού Χριστού.

     Ταπεινός, άκακος, ακτήμονας, φλεγόμενος από αγάπη για το Χριστό διήλθε τα χρόνια της εξορίας με υπομονή και τους θανάσιμους εναγκαλισμούς των συνεπισκόπων του (μέχρι και σήμερα) με Ιώβιο καρτερικότητα.

      Σ’ αυτή την αγία μορφή αναφέρεται ο αρθρογράφος αλλά και στην αδελφή ψυχή του μακαριστού και αείμνηστου αρχ/τη π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, του οποίου η προσφορά (φανερή και αφανής) στην Εκκλησία υπήρξε άξια θαυμασμού και παντός επαίνου ώστε να του ταιριάζει το: «Επιφάνιον επαινών αρετήν επαινώμεν».

     Αλλ’ επειδή τα δικά μας γραφόμενα ίσως να μην είναι αρκετά προκειμένου να περιγράψουν τέτοια πρόσωπα και καταστάσεις ας διαβάσουμε προσεκτικά τα παρακάτω.

      Λίγο μετά την κοίμηση του π. Επιφανίου, ένα από τα στενά πνευματικά του τέκνα, μου έκανε γνωστό ότι ο ίδιος δύο-τρεις φορές μετέβη στην κατοικία του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου και λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, έριξε κάτω από την πόρτα του φάκελο με χρήματα χωρίς στοιχεία αποστολέα, που του είχε δώσει ο π. Επιφάνιος λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι την ενέργεια αυτή τη γνωρίζουν μόνο ο Θεός, ο π. Επιφάνιος καθώς και ο κομιστής του φακέλου. Πόσες φορές ακόμη θα είχε επαναλάβει ο π. Επιφάνιος την ανώνυμη αποστολή φακέλων με χρήματα στον ίδιο Ιεράρχη ή σε άλλους από τους υπολοίπους ένδεκα που σήκωναν με αξιοπρέπεια το Σταυρό τους; Δεν έχω καμία πληροφόρηση. Μόνο ο Θεός γνωρίζει. Και τώρα κοινοποιώ στην αγάπη σας κάτι ιδιαιτέρως θαυμαστό που συνδέεται άμεσα με τα παραπάνω.

    Ο π. Επιφάνιος, όπως γνωρίζετε, εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Την ώρα εκείνη βρισκόμασταν κοντά του τέσσερα - πέντε άτομα. Στις 4:28, δηλαδή δύο μόλις λεπτά μετά το «φτερούγισμα» της ψυχής του κι ενώ το σώμα του ήταν ακόμα «ζεστό», χτύπησε το κουδούνι της κατοικίας του π. Επιφανίου. Οδήγησα τα βήματά μου με δυσκολία μέχρι την πόρτα και ανοίγοντάς την αντίκρυσα με έκπληξη το Σεβασμιώτατο κυρό Θεολόγο. Φίλησα με σεβάσμιο το χέρι του και με ρώτησε: «Πώς είναι η υγεία του π. Επιφανίου;». Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου και κυριολεκτικά ψελλίζοντας, του ανακοίνωσα ότι πριν λίγο εκοιμήθη. Προχώρησε προς το δωμάτιό του, ασπάστηκε με σεβασμό το σκήνος του, μας ζήτησε ένα πετραχήλι και γονατιστοί τόσον ο ίδιος όσο κι οι παρευρισκόμενοι, ζήσαμε ένα εξόχως συγκινητικό Τρισάγιο που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος.

     Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, δεν έχουμε το δικαίωμα ως κατά σάρκα οικογένεια του π. Επιφανίου να πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Κύριος μας οδήγησε τα βήματα του αειμνήστου Αγίου Λαρίσης στην οικία του π. Επιφανίου για να είναι ο πρώτος κληρικός και μάλιστα Ιεράρχης που τέλεσε Τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής του;

    Έτσι, καθοδηγούμενος από τον Κύριό μας, με αυτή του την επίσκεψη ανταπέδωσε, κατά κάποιο τρόπο, τις ευεργεσίες που δέχθηκε κατ’ επανάληψιν από άγνωστο ευεργέτη.

   Τέλος, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ο Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης ουδέποτε πληροφορήθηκε τις «επισκέψεις αγάπης» εκ μέρους του π. Επιφανίου.

Ας έχουμε όλοι την ευχή του.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.

Πολυνείκης

Θεοδωρόπουλος

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ

 

YΠΟ ΤΟΥ ΝΙΚ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Στις 26 Νοεμβρίου 1983 αξίωσε ο Θεός εμέ και τη μητέρα μου να συναντήσουμε στη Νέα Σμύρνη έναν άγιο αρχιερέα, τον μακαριστό πλέον κανονικό μητροπολίτη Λαρίσης πατέρα Θεολόγο Πασχαλίδη. Μας φέρθηκε με τόση αγάπη και ταπείνωση, ώστε νομίζαμε πως δεν μιλούσαμε με έναν δεσπότη, αλλά με τον πατέρα μας και ακόμη καλύτερα. Έτσι πέρασαν κοντά του δύο, δυόμιση ώρες χωρίς να το καταλάβουμε.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ευλογημένης συναντήσεως, είπε πολλές φορές από την καρδιά του «δόξα τω Θεώ» παρότι είχε πρόβλημα σοβαρό με την καρδιά του και αρκετές άλλες αρρώστιες. Για τον άδικο διωγμό του είπε με απόλυτη ειρήνη: «Με μας τους δώδεκα επισκόπους συνέβη το εξής. Σαν να μπήκαν σε ένα σπίτι και άρπαξαν τον πατέρα χωρίς λόγο».

Έμπειρος ο ίδιος στις θλίψεις και δοκιμασίες της ζωής, μας ενίσχυσε με πολλά εποικοδομητικά και παρηγορητικά λόγια. «Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είπε, όταν ήταν στην εξορία, διεκήρυξε ότι ο πόνος είναι η ανώτατη ακαδημία από την οποία απεφοίτησαν τα ευγενέστερα πνεύματα της ανθρωπότητος και στην οποία ακαδημία πρέπει να φοιτήσει πάς άνθρωπος. Ο αββάς Δωρόθεος έλεγε: «Θεέ μου σ’ αγαπώ, όχι από φόβο, ούτε γιατί μου έχεις ετοιμάσει τον παράδεισο. Σ’ αγαπώ, γιατί σταυρώθηκες για μένα. Κάποτε, είχε γεμίσει το σώμα του από πληγές κι ο αββάς Δωρόθεος γεμάτος εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, έλεγε: «Θεέ μου, είμαι έτοιμος να δεχτώ από το χέρι σου ό,τι θέλεις, ό,τι θέλεις, Θεέ μου, ας γίνη. Θέλεις να γίνω λωβός; Θέλεις να γίνω λεπρός; Θέλεις να γίνω σκωληκόβρωτος; Ότι θέλεις, Θεέ μου, θα το δεχτώ. Μόνο ένα σε παρακαλώ μη μου στερήσεις, μη μου κλείσεις την πόρτα του παραδείσου».