Αγαπητοί μου πέρασαν 19 χρόνια από την κοίμηση του
Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου Λαρίσης.
Παρ`όλα αυτά
δεν παύει η ζωή του ν`αποτελεί φάρο
τηλαυγή που μας καθοδηγεί. Είναι
αναγκαία μία σύντομη αναφορά στην αγία ζωή του καθ` οσον η μνήμη αγίου συμβάλει
και στη μίμηση του αγίου.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ κυρού ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Ένα πραγματικό
προσκλητήριο ήταν το φετινό 19ετές μνημόσυνο του μακαριστού μας μητροπολίτη
Λάρισας-Πλαταμώνα και Τυρνάβου κυρού Θεολόγου που τελέσθηκε στις 26 Ιουλίου
στην ιερά Κομνήνειο Μονή Στομίου Λάρισας.
Η μνήμη του
συνήγαγε από τα “πέρατα” της γης τα πνευματικά του τέκνα να αποτίσουν φόρο
τιμής στην αγιοσύνη του.
Η συγκίνηση
ήταν μεγάλη όταν έβλεπε κανείς ηλικιωμένους, νέους και μικρά παιδιά να
περιμένουν υπομονετικά μέσα στην φοβερή ζέστη εκείνων των ημερών να
προσκυνήσουν τον τάφο αποθέτοντας άλλοι λίγα λουλούδια κι άλλοι δεόμενοι ένα
δάκρυ.
Στο τέλος της
Θείας Λειτουργίας ο γέροντας Ηγούμενος π. Πολύκαρπος κήρυξε πάνω στην
ευαγγελική περικοπή (Η΄ Κυριακή του Ματθαίου) την αναφερόμενη στο θαύμα του
πολλαπλασιασμού των 5 άρτων και των 2 ιχθύων από το Χριστό.
Στάθηκε στο
σημείο της αθρόας προσέλευσης του λαού από τις πόλεις, ο οποίος αδιαφορώντας
για την κούραση της πεζοπορίας, τη μέριμνα της τροφής και τον φόβο από τον προ
ολίγων ημερών αποκεφαλισμόν του Ιωάννου του Προδρόμου, έσπευσε να συναντήσει το
Χριστό έξω των πόλεων και ν’ ακούσει «ρήματα ζωής» που στάλαζαν βάλσαμο στις
καρδιές τους, κάνοντάς τους να ξεχάσουν και χρόνο και τροφή υλική και τόπο.
Πίστη αληθινή·
πίστη μοναδική· πίστη αγνή και ανυπόκριτη, την οποία ο Κύριος αντάμειψε αφενός
θεραπεύοντας τους αρρώστους και αφετέρου προσφέροντάς τους την αναγκαία υλική
τροφή (ψωμί και ψάρια) μια που γι’ αυτήν οι ίδιοι αδιαφόρησαν τηρώντας τα λόγια
του Κυρίου «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και
ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6, 33).
Με το θαύμα αυτό
ωφέλησε ο Κύριος τους μαθητές του και το λαό ενισχύοντας την πίστη τους και
φανερώνοντας την ταυτότητά του, τη θεότητά του που δημιούργησε τον κόσμο και
προνοεί γι’ αυτόν.
Ο Κύριος
αναβλέψας εις τον ουρανό ευλόγησε τους άρτους…
Σ’ αυτό το
σημείο βρισκόμαστε μπροστά στο θαύμα που αποτελεί το προανάκρουσμα και την
προετοιμασία για την σύσταση της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε
στο μυστικό δείπνο την μεγάλη Πέμπτη στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, και το οποίο
είναι το αποκορύφωμα της μεγάλης προσφοράς στον άνθρωπο που τρώγοντας το σώμα
και πίνοντας το αίμα να γίνεται σύσσωμος και σύναιμος του Χριστού
εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος τη σωτηρία του.
Και
συνεχίζοντας αναφέρθηκε στον Οσιομάρτυρα επίσκοπό μας.
Αγαπητοί μου πέρασαν 19 χρόνια από την κοίμηση του
Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου.
Παρ`όλα αυτά
δεν παύει η ζωή του ν`αποτελεί φάρο
τηλαυγή που μας καθοδηγεί. Είναι
αναγκαία μία σύντομη αναφορά στην αγία ζωή του καθ` οσον η μνήμη αγίου συμβάλει
και στη μίμηση του αγίου.
Από νεαρός
είχε έντονο ιεραποστολικό ζήλο, γι’ αυτό και ο Κύριος τον κάλεσε στην ιεροσύνη.
Το 1968 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και
ποίμανε την Μητρόπολη με πολύ ζήλο και αυταπάρνηση μέχρι το 1974.
Μετά από
πολλές, γνωστές σ’ όλους, οδυνηρές συνέπειες και με βεβαρυμένη υγεία, το βράδυ
της 31ης Ιουλίου 1996, στις 23΄10, σε ηλικία 78 ετών, ο
σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Θεολόγος, εκοιμήθη εν
Κυρίω, στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαρίσης.
Αυτά από το
σύντομο αυτό συναξάρι.
Επιτρέψτε μου
να κάνω και μία αναφορά σε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς
του.
Αγαπητοί μου,
πρεπει να γνωρίζουμε ότι τα πρόσωπα των πατέρων μας που κινήθηκαν εν Κυρίω,
όπως ο Σεβασμιώτατος Θεολόγος, και «…μας
άφησαν υποτύπωση υγιόντων λόγων…»,(παράδειγμα υγιούς
διδασκαλίας και πρότυπα αρετής
και αγιότητας), τα πρόσωπα αυτά λοιπόν των Αγίων, αποτελούν πλέον δοξασμένες
εικόνες του Θεού, που λούζονται στο φώς της άκτιστης δόξας Του και αντανακλούν
την Θαβώρεια δόξα.
Ο τάφος τους,
το χώμα του τάφου τους, τα χαριτωμένα λείψανά τους, τα προσωπικά τους
αντικείμενα, τα ρούχα τους, γίνονται φορείς της χάριτος του Θεού, και όταν οι
άνθρωποι τα ασπάζονται με πόθο, παίρνουν χάρη από την χάρη τους και αισθάνονται
αυτό τούτο το ποθητό πρόσωπό τους.
Για μας που
γνωρίσαμε τον Σεβασμιώτατο Θεολόγο από την εφηβική μας ηλικία και τον ζήσαμε
από κοντά όσο χρόνο έμεινε φιλοξενούμενος στην Ιερά μας Μονή, το πρόσωπο του αποτελεί τέλειο υπόδειγμα
δικαίου ανθρώπου, μια ζωντανή εικόνα του
Θεού, διότι,όπως σημειώνει ο ποιητής στο συναξάρι του Μεγάλου Αθανασίου, οι
δίκαιοι αν και πέθαναν ζουν (= οι γαρ δίκαιοι ζώσι και τεθνηκότες ) .
Είμαστε
ευγνώμονες στον Άγιο Τριαδικό Θεό, διότι μας αξίωσε να γνωρίσουμε από κοντά ένα
αληθινό ομοίωμά Του και να φιλοξενούμε στον εν τη μονή μας τάφο το ιερό σκήνωμά του ως ευλογία και ως χώρο
και ασπίδα προστασίας.
Χρέος μας
λοιπόν είναι και πρέπει στην μνήμη του σήμερα να αναφέρουμε μόνο τρία (3)
γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν την δοξασμένη αυτή εικόνα του Χριστού.
Και το πρώτο
που πρέπει να πούμε είναι ότι τον Σεβασμιώτατο Θεολόγο τον στόλιζε κατ’ εξοχήν
η αρετή των αρετών, η διάκριση….
Ποτέ δεν τον
ενδιέφερε να αποκτήσει δημοτικότητα, αγωνιούσε όμως, και μάλιστα πολύ για τον
δήμο το λαό…
Ο Θεολόγος
παρότι σ’ όλη του την ζωή εργάστηκε σιωπιλά και με διάκριση, εν τούτοις ο Θεός τον ανέδειξε, τον έκανε
γνωστό και ο λαός του Θεού του έδωσε την καρδιά του.
Ένα άλλο
γνώρισμα που χαρακτήριζε την προσωπικότητα του Θεολόγου είναι ο θαυμαστός
τρόπος που εξελέγη επίσκοπος. Ο Θεολόγος, είναι γνωστό ότι, από την νεανική του ηλικία δοκιμάστηκε πολύ
με την υγεία του. Ήταν πολύ ασθενικός. Σ’ αυτό όμως το ασθενικό σώμα,
κατοικούσε μία ανδρεία ψυχή που αποδέχονταν τις πολλές και ποικίλες δοκιμασίες
σαν επισκέψεις του Θεού. Και τις υπέμεινε όχι απλώς αγόγγυστα, αλλά
ευχαριστιακά και δοξολογικά…
Συνέβη με τον Σεβασμιώτατο Θεολόγο, αυτό που συνέβη με τον Απ. Παύλο,
όταν παρεκάλεσε τρείς φορές τον Χριστό να τον θεραπεύσει- αφού είχε ανάγκη από
την υγεία του σώματος- κι Εκείνοςτου απάντησε : «…αρκεί σοι η χάρις μου, η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται…». Παύλε σου
αρκεί η χάρις, σου αρκεί η δωρεά που σού έδωσα να είσαι Απόστολός μου. Η δική
μου όμως δύναμη, ολοκληρώνεται στην δική
σου ασθένεια.
Ο Διονύσιος Τρίκκης
γράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο το εξής αποκαλυπτικό για το Θεολόγο : «…εμείς (γράφει)
κάναμε το παν για να αποτρέψουμε την ανάδειξη
του Θεολόγου σε επίσκοπο, επειδή πιστεύαμε ότι η κλονισμένη υγεία του, δεν θα
άντεχε σε τέτοια ένταση. Αλλά τελικά μας τον επέβαλλε ο Θεός ».
Ο Θεολόγος
λοιπόν ήταν ο εκλεκτός του Θεού. Τον Θεολόγο τον ενθρόνισε ο Θεός.
Ένα τρίτο
γνώρισμα της θαυμαστής αυτής μορφής, αγαπητοί μου, για να αρκεστούμε μόνο σ’
αυτά, ήταν ότι ο Θεολόγος γεννήθηκε φτωχός, έζησε φτωχός και πέθανε φτωχός. Δεν
μάζεψε ποτέ αργύρια. Καύχημά του ήταν η ακτημοσύνη του που υποσχέθηκε στην
κουρά του.
Όμως η φτώχεια
του δεν τον εμπόδιζε να πλουτίζει πολλούς. Και στο σημείο αυτό μιμήθηκε τους
Αποστόλους. Μιμήθηκε τον Απ. Παύλο που λέγει : «…εμείς οι Απόστολοι, είμαστε φτωχοί, κάναμε όμως πολλούς να
πλουτίσουν, δεν έχουμε τίποτα και κατέχουμε τα πάντα» (=ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες,
ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες).
Ο
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεολόγος, αγαπητοί μου, με την ζωή του ολόκληρη,
δόξασε τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας.
Ας ευχηθούμε,
όπως ο Κύριος που τον ανέδειξε επίσκοπο έτσι
να τον κατατάξει και στας δέλτους του, μεταξύ των αγίων. Αμήν
