Τὰ χρόνια αὐτὰ τὰ κοσμογονικά, ἔχοντες συνείδηση ὀρθόδοξη, ἑλληνική, καλογερική, ὁδηγούμαστε ἀναγκαστικὰ στὸν ἔλεγχο ὄχι τῶν προσώπων, ἀλλὰ τῶν καταστάσεων. Δόξα τῷ Θεῷ, δὲν μπήκαμε ποτὲ στὸν πειρασμὸ νὰ εἰσέλθουμε στὴν προσωπικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὶς κρίσεις καὶ τὶς κατακρίσεις. Ἐλέγξαμε καὶ ἐλέγχουμε τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται ἀπὸ κάποια πρόσωπα νὰ ἀλλάξουνε τὸ γνήσιο, τὸ ἀληθινό, τὸ παραδοσιακὸ στὴν πίστη μας καὶ στὴν ζωή μας. Καὶ ὅλα αὐτὰ γραμμένα ὄχι ἀπὸ σύναξη καὶ γραφεῖο, ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ πόνου τὸ κρεβάτι. Γι᾽ αὐτό, δὲν ἔχουνε μήτε σφραγίδα μήτε ἐπίτιτλα.
Δὲν ἐλέγξαμε ἀδελφοὺς μοναχοὺς γιὰ τὴν προσωπική τους ζωή. Ἐλέγξαμε αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὸν τρόπο ζωῆς στὸν ἅγιο αὐτὸν τόπο, στὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος. Ἐλέγξαμε αὐτοὺς ποὺ κουβάλησαν στὸ Ὄρος ὅλο τὸν σύγχρονο πολιτισμὸ καὶ ἐπῆλθε μία τέλεια ἐκκοσμίκευση στὴν ζωὴ τῶν μοναχῶν, μὲ ἀκριβὰ κινητά, κτλ. κτλ. Θυμᾶμαι ἀντιπρόσωπος Μονῆς νὰ λέγη μέσα στὴν Κοινότητα ὅτι τὸ μέλλον τοῦ κόσμου εἶναι τὸ κομπιοῦτερ!