"Δέον να σημειωθή ότι αυτή (η κυβέρνησις Ανδρουτσοπούλου) βαρύνεται και με την έκδοσιν συντακτικών πράξεων, δι ων, πέραν του στραγγαλισμού των ελευθεριών του ελληνικού λαού, κατελύετο η έννοια αυτού του κράτους του δικαίου, αφού περιελαμβάνοντο εν αυταίς διατάξεις, δι ών απηγορεύετο η ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αίτησις ακυρώσεως, αλλά και αυτή η η επί αποζημιώσει αγωγή ενώπιον των τακτικών δικαστηρίων.
Ειδικώτερον δε διά της υπ αριθμόν 3 της 9/1/1974 συντακτικής πράξεως απηγορεύθη η ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας αίτησις ακυρώσεως ή προσφυγή, και αν έτι προβάλλεται λόγος ακυρώσεως αναφερόμενος εις τους υπ αυτής ταύτης της συντακτικής πράξεως ή του κατ εξουσιοδοτησιν αυτής εκδοθησομένου νομοθετικού διατάγματος τιθεμένους όρους και προυποθέσεις.
Τουτο ουδέν άλλο υποδηλεί, ει μη ότι η Κυβέρνησις επεφύλαξεν εις εαυτήν το δικαίωμα, διά της απαλλαγής της από παντός δικαστικού ελέγχου, να παρανομή, μηδέ σεβομένη ουδέ τους παρά αυτής της ιδίας τιθεμένους κανόνας.
Την τόσον δ επίσημον διακήρυξιν. δι ης απροσχηματίστως εγκαθιδρύεται το κράτος της αυθαιρεσίας, ου μόνον ηνέχθη ο εγκαλούμενος ανώτατος δικαστικός λειτουργός (Σ.Σ. πρόκειται για επί δικτατορίας Ιωαννίδη υπουργό), αλλά και προσεπεκύρωσε διά της εν τη συντακτική πράξει υπογραφής του, όπερ γεγονός και μόνονκαθιστά μη ανεκτήν πλέον την υπ αυτού άσκησιν δικαστικού λειτουργήματος".
ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΒΗΜΑ" 1976.
Ο μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Ανδρέας, σε πρόσφατο άρθρο του στη "ΡΟΜΦΑΙΑ" (http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/20528-ekklisia-neos-katastatikos-xartis-)
αναφέρθηκε σε "εκκλησιολογικά τεκμηριωμένη" σντακτική πράξη, αναφερόμενος στην επαίσχυντη υπ αριθμόν 3 της 9/1/1974. Πρόκειται για ένα επιεικώς αίσχιστο νομοθέτημα όπως αποδεικνύει η παραπάνω μνημειώδης απόφαση. Με την εν λόγω συντακτική πράξη, για πρώτη φορά στα χρονικά, η πολιτεία αποφάνθηκε (άκουσον, άκουσον!!!) για την κανονικότητα των μητροπολιτών, δίχασε και διέσπασε το σώμα της Ιεραρχίας αποκλείοντας ως αντικανονικούς από τις εργασίες της την πλεοψηφία των μητροπολιτών και άνοιξε το δρόμο για την εκλογή του Σεραφείμ Τίκα ως αρχιεπισκόπου Αθηνών. Στο προβληματικό άρθρο γίνεται μνεία του ρόλου που έπαιξε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ιωάννης Ζηζιούλας.
