ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ // ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 2016 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΚΑΤΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΡΟΥΣΣΗΣ

(Δημοσίευση//16 Απριλίου 2016, 10:13 μμ//Βασίλης Κερμενιώτης).

<<<ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ: Την Κυριακή, 17 Απριλίου, ο δήμος της Φλώρινας και ο «Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος “Αριστοτέλης”» τιμούν και βραβεύουν τον Μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Προύσης Ελπιδοφόρο. Το γεγονός αυτό μάς λυπεί βαθύτατα, διότι θίγει, αφ’ ενός, την τοπική μας εκκλησία και, αφ’ ετέρου, τον μακαριστό Γέροντά μας, Αυγουστίνο Καντιώτη, που λάμπρυνε με παρουσία και τους αγώνες του τη μητρόπολή μας. Η προσβολή αυτή συνίσταται σε πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι αυτός ο (ενίοτε κουστουμαρισμένος!) ρασοφόρος έχει αιρετικά φρονήματα. Έχει ασπασθεί τη φοβερή αίρεση της εποχής μας, την παναίρεση του Οικουμενισμού, που, σύμφωνα με τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, είναι η αίρεση-πρόδρομος του Αντίχριστου1. Η αίρεση αυτή καταλύει το Σύμβολο της Πίστεως, στο οποίο διακηρύσσουμε την πίστη μας «…εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και αναγνωρίζει ως Εκκλησίες του Θεού τον αντίχριστο Ρωμαιοκαθολικισμό και τις αμέτρητες προτεσταντικές παραφυάδες. Τη δαιμονική αυτή αίρεση… έχει καταδικάσει, επανειλημμένως, και ο σεβ. Μητροπολίτης μας, ο κ. Θεόκλητος. Π.χ. σε εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας έχει πει, ευθαρσώς, τα εξής: «Τρεις φοβερές αιρέσεις λυµαίνονται στην εποχή µας την Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού:  Ο Παπισµός, ο Προτεσταντισµός, και η παναίρεσις του Οικουµενισµού 3». (2008). Δεύτερος λόγος, είναι ότι ο μητροπολίτης Προύσης είναι ο εισηγητής μιάς νέας αίρεσης στην Εκκλησία μας: Σε ομιλία του στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Αμερικής, το 2009, υποστήριξε ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε Πρωτείο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μάλιστα, με περισσή θρασύτητα, άφησε να εννοηθεί, ότι όποιος δεν το δέχεται αυτό είναι αιρετικός4! H πλάνη αυτή έχει αποδοκιμασθεί από πολλούς Αγίους5 αλλά και από τον ίδιο το μητροπολίτη μας, ο οποίος τόνισε κατηγορηματικά ότι: «Ουδέποτε η Εκκλησία του Χριστού δέχθηκε έναν επίσκοπο ανώτερο των άλλων. Κατά την διάρκεια των οκτώ πρώτων αιώνων [πριν το Σχίσμα] ο πάπας ήταν πρώτος μεταξύ ίσων. Είχε πρωτείο τιµής, δεν είχε κανένα πρωτείο εξουσίας»6 Αναρωτιέμαι: Αυτές οι κακοδοξίες δεν ενόχλησαν καθόλου εκείνους τους αρχιμανδρίτες της μητροπόλεώς μας που, απτόητοι, δημιούργησαν φιλίες και δημόσιες σχέσεις με τον εν λόγω πατριαρχικό επίσκοπο;  Έμπρακτα, έδειξαν ότι δεν σέβονται τον μητροπολίτη μας, τον οποίο ο κ. Ελπιδοφόρος προσβάλλει, αφού τον θεωρεί αιρετικό!... .Ο τρίτος λόγος, είναι ότι, πριν λίγους μήνες, ο μητροπολίτης Προύσης προέβη σε μια άκρως απαράδεκτη και αποκρουστική ενέργεια που προκάλεσε την πίστη των απανταχού Ορθοδόξων: Στις 25/10/2015 μετέβη στην Καλαβρία της Ιταλίας και παρέστη σε λειτουργία Ουνιτών!....>>. ( Η Συνέχεια πίσω….)!

ΠΡΟΣ   ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ /// ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

(Εδώ…): <<Ως γνωστόν, η Ουνία είναι ο Δούρειος Ίππος του Ρωμαιοκαθολικισμού….. με τις ευλογίες του Πάπα, οργίασε, εκμεταλλευόμενη τη φτώχεια, την ανέχεια και τη δυστυχία των λαών τους……. Σε ναό αυτών των «ιερέων»-μασκαράδων, λοιπόν, πήγε ο π. Ελπιδοφόρος και, όπως φαίνεται στα σχετικά βίντεο, εισήλθε, μαζί τους, στο «ιερό»13, απήγγειλε το «Πιστεύω»14 και το «Πάτερ ημών»15, αποκάλεσε τους Ουνίτες «αγαπημένα παιδιά του Πατριαρχείου», τον Ουνίτη ψευτοϊερέα «θεοφιλέστατο αγαπημένο αδελφό» και «Άγγελο Κυρίου» και, τέλος, ευχήθηκε «Ο Θεός να δίνει στους δύο Πατέρες μας, τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, υγεία  και χρόνια πολλά, για να μας καθοδηγούν όλους μας στο δρόμο της Σωτηρίας»16! (16.www.youtube.com/watch?v=zp15aaXPCWM). Και μόνο γι’ αυτήν την αχαρακτήριστη ενέργειά του, θα περιμέναμε όλοι οι επίσκοποί μας, όχι μόνο να κηρύξουν τον εν λόγω ρασοφόρο «ανεπιθύμητο πρόσωπο»-persona non grata, στις μητροπόλεις τους, αλλά και να απαιτήσουν την καθαίρεσή του….Επανέρχομαι και ξαναρωτώ: οι φίλοι του αρχιμανδρίτες της μητροπόλεώς μας που μας τον έφερναν σε Φλώρινα και Πτολεμαΐδα και τον τιμούσαν, βλέποντας όλ’ αυτά νιώθουν καθόλου ντροπή; Νιώθουν καμία ενοχή;… Για τους λόγους που προανέφερα, με την επιστολή αυτή, καλώ τον πιστό λαό της Φλωρίνης, να απέχει, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, από τις τιμητικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα, προς τιμήν του Μητροπολίτη Προύσης……..>>>!!!

Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ//ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ//30 Ιουν 2016. <<Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆςλεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη. Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου>>.( Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, Π. ΘΕΟΔ. ΖΗΣΗΣ, Δ. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ,ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι. Μ. ΜΕΓ. ΜΕΤΕΩΡΟΥ, κ.α.)!!!  

ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016. (+ ΑΓΙΟΥ ΠΑΓΡΑΤΙΟΥ).

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Δημητρίου Ἐμμανουήλ καθηγητοῦ

ΑΡΑΓΕ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ» ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΣΥΖΥΓΟΥΣ; ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΑΜΩΜΗ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΠΟΝΗΡH ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΕ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ἢ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ;

Εἶπε, ὁ Κύριος· «Οὐ δύνασθε», κ. Βαρθολομαῖε, «Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». Οὐ δύνασαι νὰ δένης πίσω ἀπὸ τὸ ἄρμα τοῦ Ἑωσφόρου τοὺς ‘Ὀρθοδόξους χριστιανούς

Το γραφτό μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου που εξέπεμψαν οι Ορθόδοξοί μας αρχιερείς και λοιποί Συνοδικοί της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης, στις 26 Ιουνίου 2016, είχε ως γνωστό δύο αποδέκτες. Ένας ήταν «το σώμα των πιστών», δηλαδή ο Ορθόδοξος λαός, και ο δεύτερος αποδέκτης ήταν ο κάθε «άνθρωπος καλής θελήσεως»! Η επίκληση αυτή των δύο »ονομάτων», που συνυπάρχουν μέσα στην κυνική* φράση «Προς τον Ορθόδοξο λαό και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως», δηλώνει τους δύο ογκοειδής πνεύμονες με τους οποίους ανέπνεε το σώμα των μελών του «Παράνομου Αυτού Υψηλού Συμβουλίου Ισότητας» (Π.Α.Υ.Σ.Ι), που δεν διέφερε σε τίποτα, από αυτά που συνηθίσαμε να βλέπουμε στο Π.Σ.Ε.! [*Κυνικός, -ή, -ό =που εκφράζεται (δυσάρεστα) και με απόλυτη ευθύτητα και ειλικρίνεια, χωρίς ευγένεια ή ευπρέπεια]!!!
Άραγε γίνεται να συνέρχεσαι με την νόμιμη σύζυγό σου, να εις- έρχεσαι μέσα στο νυμφικό θάλαμο και να έχεις έστω και ένα παρατηρητή; Γίνεται όταν αποστέλλεις μήνυμα εις την σύντροφό σου, το ίδιο ακριβώς ηλεκτρονικό μήνυμα να το αποστέλλεις και σε δεύτερη αγαπημένη; Πως λοιπόν θέλεις να σε ονομάσω’ «αγία»; Άραγε ποιο είναι το όνομά σου, αν όχι’ «ακάθαρτη¨; ( «Ο Οικουμενισμός έχει το ακάθαρτο πνεύμα», Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης).
Και πώς να ονομάσω εσένα Ελλάδα, που 80+1 Ιεράρχες έβαλαν στα τίμιά Σου χέρια το λάδι… και πριν αλείψεις μ’ αυτό το κεφάλι του »βαπτιζομένου» νομοσχεδίου με τον τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικὸν κόσµον», άλλαξες το τίμιο, και από Ιερά Σύνοδο, προαποφασισμένο όνομα: «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει τὴν ἱστορικὴν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικών Οµολογιών καὶ Κοινοτήτων», με τὴν πρόταση’ «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία αποδέχεται τὴν ιστορικὴν ονοµασίαν άλλων ετεροδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών καὶ Οµολογιών»; Πώς να σε ονομάσω;

Σπάνια φωτογραφία των Αγ. Ιωάννη Μαξίμοβιτς και Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Οι μαθητές του θεολογικού Σεμιναρίου του Μοναστηρίου (Σκόπια) το 1933, έχοντας ανάμεσά τους, δύο από τους καθηγητές τους. Τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς (αριστερά) και τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς (δεξιά)

  Στον βίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς αναφέρεται πως ήταν συνάδελφος στο εκκλησιαστικό σεμινάριο του Μοναστηρίου με τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς. Ο Άγιος Ιουστίνος έλεγε πως ο Άγιος Ιωάννης ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μία εξαίσια προσωπικότητα και τον μάλωνε επειδή την νύχτα δεν κοιμόνταν και προσευχόνταν και έπειτα το πρωί ερχόνταν στο μάθημα ξάγρυπνος και οι μαθητές γελούσαν μαζί του: ''Κοιτάχτε. Πόσο αποκοιμισμένος είναι ο π. Ιωάννης!'' Παρακάλεσε λοιπόν τον Άγιο Ιωάννη να κλείνει την νύχτα λίγο τα μάτια του για να μην εκθέσει την Σχολή.

   Όταν τραβήχθηκε αυτή η φωτογραφία ο Άγιος Ιωάννης ήταν 37 ετών, ενώ ο Άγιος Ιουστίνος 39 ετών. Η αγιοκατάταξη του Αγίου Ιωάννου έγινε το 1994 και του Αγίου Ιουστίνου το 2010.
   Τυχεροί οι μαθητές του καιρού εκείνου που είχαν τέτοιους αγίους δασκάλους

πηγή

Ο οικουμενισμός είναι προϊόν της μασονίας

Του μακαριστού π. Δημητρίου Staniloae

  Παραθέτομεν αποσπάσματα από μίαν συνομιλίαν του πατρός Δημητρίου Staniloae   με κάποια μέλη της Ενώσεως Ορθοδόξου Νεολαίας της πόλεως Brasov ολίγους μήνας προ της κοιμήσεώς του:

  «Εγώ δεν είμαι υπέρ του οικουμενισμού, είχε δίκαιο ένας Σέρβος, ο Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο οποίος τον ονόμασε παναίρεση της εποχής μας. Τον θεωρώ προϊόν της μασονίας, το οποίο σχετικοποιεί την αληθινή πίστη. Γιατί να κάνω τότε παρέα μαζί τους, μ’ αυτούς που έκαναν τις γυναί­κες ιερείς, που δεν παντρεύονται [δηλαδή ζουν σε πορνείες, παλλακείες κλπ.], και στην Αμερική, στην Αγγλία και σε άλλες χώρες νομιμοποίησαν την ομοφυλοφιλία… Η Ρωμαιο-Καθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι Αδελφές Εκκλησίες. Δεν υπάρχει παρά μόνο μία Κεφαλή της Εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός. Δεν δύναται να υπάρχει παρά μόνο ένα Σώμα, δηλαδή μία Εκκλησία. Επομένως, η έννοια των Αδελφών Εκκλησιών είναι ακατάλληλη».

(Συνέντευξη του π. Δημητρίου στο: Ortodoxia si internationalismul religios [Ορθοδοξία και θρησκευτικός διεθνισμός], Εκδόσεις Scara, Βουκουρέστι 1999. Πηγή: cuvantul-ortoxo.ro).

   «Το βασικό χαρακτηριστικό του χριστιανισμού, το οποίο συνίσταται στο να διαλύσει το μεσότοιχο μεταξύ Θεού και ανθρώπου (…), καταργείται στον καθολικισμό και αποκτά μία νέα μορφή. Η Χριστιανική συνοδικότητα, η ίδια η Εκκλησία, το μυστικό Σώμα του Χριστού, αποσχίζεται από την αγκαλιά της πανταχού παρούσας αγάπης του Ιησού Χριστού και μετατρέπεται σε μία καθαρά ενδοκοσμική κοινωνία. (…) Ο Ιησούς [στο παπισμό] έχει επικοινωνία μόνο με ένα σημείο του διαστήματος και μόνο με ένα πρόσωπο, με τον Πάπα στο Βατικανό. (…) Το μόνο που έχει σημασία [για τους παπικούς] είναι η νομική εξάρτηση από ένα άνθρωπο. Η μυστική διάσταση μετατρέπεται σε νομική, η ζωή στην Εκκλησία μετατρέπεται σε μέριμνα για την καλή και ομοιόμορφη νομική τάξη. Οι θεολογικοί όροι δεν εκφράζουν πλέον το μυστήριο των άμεσων θεολογικών εμπειριών, αλλά μετατρέπονται σε νομικούς και ορθολογικούς όρους με θετικιστικές και επίγειες διευκρινήσεις».

(Πηγή: π. Δημητρίου Staniloae, Ortodoxie si romanism [Ορθοδοξία και Ρουμανισμός], Σιμπίου 1939, σσ. 100-101).

Μετάφραση: Tatiana Petrache

Πηγή

Μέ πρόφαση την πρόληψη της τρομοκρατίας αναπτύσουν συστήματα Μαζικής Παρακολούθησης

Ποιές είναι οι συνέπειες από την ανεξέλεγκτη, μαζική, κρατική συλλογή προσωπικών δεδομένων; Γίνεται πάντα νόμιμα και για το καλό μας;

Τρομοκρατία και Συστήματα Μαζικής Παρακολούθησης

Ποιές είναι οι συνέπειες από την ανεξέλεγκτη, μαζική, κρατική συλλογή προσωπικών δεδομένων; Γίνεται πάντα νόμιμα και για το καλό μας;

Πόσο προστατεύεται η προσωπική ζωή των πολιτών από παράνομες πρακτικές του κράτους; Που οδηγούνται οι κοινωνίες όταν χρησιμοποιούνται προγράμματα μαζικής καταγραφής/ανάλυσης/παρακολούθησης;

Είναι πάντοτε αποτελεσματικά τα προγράμματα μαζικής παρακολούθησης; Απέτρεψαν τρομοκρατικές επιθέσεις;

Με την μαζική παρακολούθηση τηρείται η αρχή της αναλογικότητας;

Είναι σωστό ή λάθος το επιχείρημα "δεν έχω τίποτα να κρύψω, οπότε δεν με νοιάζει εάν με παρακολουθούν";

Ένα εξαιρετικό video για τις πρακτικές παρακολούθησης που εφαρμόζει το κράτος και το προς τι κοινωνίες οδεύουμε…

«Μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν»-Σχόλια για την εν Κρήτη Σύνοδο Χρήστος Σαλταούρας

Σχόλια στην απόφαση της λεγομένης «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου  της Ορθοδόξου Εκκλησίας» σχετικά με «τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπό Χριστιανικό Κόσμο».

Η Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης αποφάσισε ότι: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν άλλων ετεροδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος δήλωσε: «Μέ τήν τροπολογίαν αὐτήν πετυχαίνουμε μία συνοδική ἀπόφαση πού γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία περιορίζει τό ἱστορικό πλαίσιο τῶν σχέσεων πρός τούς ἑτεροδόξους ὄχι στήν ὕπαρξη, ἀλλά ΜΟΝΟ στήν ἱστορική ὀνομασία αὐτῶν ὡς ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἤ Ὁμολογιῶν. Οἱ ἐκκλησιολογικές συνέπειες τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς εἶναι αὐτονόητες. Όχι μόνο δέν ἐπηρεάζουν ἀρνητικῶς μέ ὁποιοδήποτε τρόπο τή μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση, ἀλλ’ ἀντιθέτως προστατεύεται μέ πολύ σαφή τρόπο ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία».

Στα παραπάνω εκτεθέντα έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Οι Οικουμενιστές εν τη πανουργία αυτών εφαρμόζουν την μέθοδο του σαλαμιού όσον αφορά την προώθηση της αιρετικής ατζέντας τους. Προσπαθούν με λογοπαίγνια να συμβιβάσουν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία με την βαθμιαία, προσεκτικά σχεδιασμένη αποδοχή της αιρετικής Εκκλησιολογίας του Οκουμενισμού.Οι οπαδοί του θρησκευτικού συγκρητισμού «Φέτα-φέτα» , βήμα-βήμα, προσπαθούν να ετοιμάσουν το έδαφος για την μελλοντική επικράτιση των κακοδόξων φρονημάτων που τους διέπουν. Για την ώρα τους αρκεί η Συνοδική αποδοχή των διαφόρων «ιστορικών ονομασιών» των Αιρέσεων! Μελλοντικώς η αποδοχή της «ιστορικής ονομασίας» θα μεταβληθεί ευκόλως όπως πιστεύουν σε αποδοχή «Εκκλησιαστικότητος»! Δεν βιάζονται οι Οικουμενιστές… ο Διδάσκαλός τους ο Διάβολος τους έχει μάθει να περιμένουν και να δρούν μεθοδικά! Οι αποτυχίες παλαιοτέρων ψευδοενώσεων (πχ: Λυώνος, Φλωρεντίας) τους έχουν πείσει να εφαρμόσουν περισσότερο ύπουλη και υποκριτική δράση.

Από τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουν οι Επίσκοποι και τα οποία ερωτήματα πρέπει να προβληματίσουν τον Πιστό Λαό:

1) ΠΟΙΑ είναι αυτή η αδήριτη ανάγκη που οδήγησε τους Επισκόπους στο να αποδεχθούν τις ψευδείς ιστορικές ονομασίες των αιρέσεων; Γιατί δηλαδή για παράδειγμα πρέπει να ονομάζουμε τον Παπισμό «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία»; Μήπως είναι η ίδια αιρετική νοοτροπία που ονομάζει τους ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΥΣ με τον παραπλανητικό όρο ΠΡΟΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ;

 2) Αν υπάρχουν μόνο πολλές ιστορικές ονομασίες «ετεροδόξων Εκκλησιών» και
όχι πολλές ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ. Αν δηλαδή σύμφωνα με την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία, μόνο η Ορθοδοξία είναι αληθινά Εκκλησία -η μόνη Εκκλησία του Χριστού, τότε ΓΙΑΤΙ η Σύνοδος δεν ονόμασε τον εαυτό της ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ;

Από το 'Αγιο 'Ορος άρχισαν οι διώξεις! Οι φιλάνθρωποι αντι-Οικουμενιστές όμως περιμένουν …«άχρι καιρού»!

Ἔκτακτη εἴδηδη: 

    Δέν πάγωσε ἀκόμη τό μελάνι ἀπό τίς ὑπογραφές (κατά τήν ἔκφραση) τῶν οἰκουμενιστῶν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ξεκίνησε ἡ ἐπίθεση τῶν ἀποστατῶν κατά τῶν ὀρθοδόξων!

    Συγκεκριμένα 4 μοναχοί καί ἕνας δόκιμος μοναχός τῆς Ἱ. Μ. Χιλανδαρίου (Σερβική), ἐκκλήθησαν ὑπό τῆς συνάξεως τῆς Μονῆς καί μέ συνοπτικές διαδικασίες πενταλέπτου, (κατά κυριολεξίαν), τούς ἀνακοινώθηκε ἡ ἀπόφαση νά ἐγκαταλείψουν τή Μονή τῆς μετανοίας τους!

        
        Ὁ λόγος;

 Διότι ἀπέρριψαν ἀναφανδόν τίς κακόδοξες ἀποφάσεις τῆς Κρήτης, μή ἀνεχόμενοι καί ἀναπαυόμενοι μέ τό μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ αἱρεσιάρχου Βαρθολομαίου.

Καθηγούμενε Μεθόδιε, πώς, χωρίς κατηγορία, δίκη, ἀπολογία τούς καταδικάζεις καί τούς ἀποπέμπεις ἀπό τά ὅρια τῆς μονῆς τους;

      Τέτοιες ἀποφάσεις δέν θά περάσουν!

   Καλεῖται ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ σέ ἐγρήγορση καί διά τῆς στεντορίου φωνῆς του, εἰς ἀνατροπήν, τόσο τῶν σχεδίων τοῦ μελετωμένου διωγμοῦ, ὅσο καί σέ δυναμικό ἀγῶνα κατά τῶν προδοτῶν ὑπογραψάντων τήν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αποπέμπουν τους Οικουμενιστές και οδεύουν την Πατερική Μαρτυρική Οδό

Νέα Ομολογιακή Αποτείχιση, με θαυμαστὴ Πατερική κατοχύρωση, που θα

     ἔπρεπε νὰ κάνει νὰ ἐντρέπονται οἱ ποιμένες, θεολόγοι καὶ θεολογοῦντες «ἀντι-Οικουμενιστές», ποὺ γνωρίζουν τὴν Πατερική διδασκαλία, ἀλλὰ πεισματικὰ συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀντὶ μετανοίας ἀνακαλύπτουν νέο ἕωλο ἐπιχειρήμα: Δὲν ἔχουν –λένε– ἐξαντληθεῖ ἀκόμα ...ΟΛΑ τὰ ΜΕΣΑ ἀντιστάσεως! 

Κύριε Αυγουστίνε,

με το κείμενο αυτό και μετά την τελευταία μεγάλη προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως στην αντικανονική σύνοδο της Κρήτης, θέλουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας στον Άγιο Τριαδικό Θεό και να δηλώσουμε ότι αρνούμαστε πλέον οποιαδήποτε εκκλησιαστική κοινωνία με εσάς, τον κύριο Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και όσους σας ακολουθούν και σας μνημονεύουν.

Ο λόγος για την απομάκρυνσή μας αυτή είναι η μακρόχρονη αντορθόδοξή σας πορεία, η οποία δεν συμφωνεί με την διαχρονική διδασκαλία των Πατέρων, των Οικουμενικών Συνόδων, των Αγίων και των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας και η οποία βοηθά στην εδραίωση μίας νέας εκκλησιολογίας, της παναίρεσης - κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς - του Οικουμενισμού.

Εμείς αρνούμαστε να μεταβληθεί η πίστη μας έστω και στο ελάχιστο, αφού γνωρίζουμε απο τους Πατέρες μας ότι μόνο η Ορθόδοξη Πίστη σώζει, ενώ οι θρησκείες του κόσμου και οι αιρέσεις οδηγούν στην απώλεια.

Ξέρουμε επίσης και απο την Αγία Γραφή ότι δεν μας επιτρέπεται να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς στα θέματα της πίστεώς μας, αλλά έχουμε υποχρέωση να γνωρίζουμε, να προσέχουμε και να φυλαγόμαστε απο πλάνες και κακοδοξίες.

Τέλος, σας παραθέτουμε και σας θυμίζουμε μερικά μόνο αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, από τις αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, και από τα κείμενα των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τα οποία είναι αντίθετα με τις θέσεις σας και επάνω στα οποία βασίζεται η απόφασή μας αυτή:

Αποστολικοί Κανόνες

«Ταῦτα καὶ περὶ Κανόνων ὑμῖν διατετάχθω παρ’ ἡμῶν, ὦ Ἐπίσκοποι. Ὑμεῖς δὲ ἐμμένοντες μὲν αὐτοῖς σωθήσεσθε καὶ εἰρήνην ἕξετε· ἀπειθοῦντες δὲ κολασθήσεσθε καὶ πόλεμον μετ’ ἀλλήλων ἀΐδιον ἕξετε, δίκην τῆς ἀνηκοΐας τὴν προσήκουσαν τιννύντες».

Γ' ἐν Ἐφέσω Οἰκουμενικὴ Σύνοδος

«Ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος, ἑτέραν πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν, ἤγουν συγγράφειν ἢ συντιθέναι παρὰ τὴν ὁρισθεῖσαν παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν τὴν Νικαέων συνελθόντων σὺν Ἁγίῳ Πνεύματι».

Δ΄ Οικουμενικὴ Σύνοδος ἐν Χαλκιδόνι

«Τοὺς δὲ τολμῶντας ...παραδιδόναι ἕτερον Σύμβολον ...ἀναθεματίζεσθαι αὐτούς».

Ζ' Οικουμενική σύνοδος

«Τῇ παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐξηκολουθήσαμεν καὶ οὔτε ὕφεσιν οὔτε πλεονασμὸν ἐποιησάμεθα, ἀλλ’ ἀποστολικῶς διδαχθέντες, κρατοῦμεν τὰς παραδόσεις ἃς παρελάβομεν, πάντα ἀποδεχόμενοι καὶ ἀσπαζόμενοι ὅσαπερ ἡ Ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀρχῆθεν τῶν χρόνων ἀγράφως καὶ ἐγγράφως παρέλαβεν... Ἡ γὰρ ἀληθινὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὐθυτάτη κρίσις καινουργεῖσθαι ἐν αὐτῇ συγχωρεῖ οὐδέν, οὔτε ἀφαίρεσιν ποιεῖσθαι. Ἡμεῖς τοιγαροῦν πατρώοις νόμοις ἑπόμενοι, παρὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος λαβόντες χάριν, ἀκαινοτομήτως καὶ ἀμειώτως πάντα τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐφυλάξαμεν».

Κανὼν ΛΒ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνοδου

«Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον ἢ εὐλογίαι».

Ἡ ἐν ΚΠόλει Σύνοδος τοῦ 1836 

«Ταῦτά εἰσιν [τὰ ἀντιαιρετικὰ μέτρα], ἅπερ ἐντόνως διορίζομεν εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ὑπὸ τῷ καθ΄ ἡμᾶς ἁγιωτάτῳ, πατριαρχικῷ, ἀποστολικῷ καὶ οἰκουμενικῷ θρόνῳ ὑποκειμένους, ἐντελλόμενοι ἐκκλησιαστικῶς, ἵνα ἐπιμελῶς καὶ ἀγρύπνως ἐκτελεσθῶσι, θεωροῦντες ὡς ἔγκλημα καθοσιώσεως πᾶσαν περὶ τὰ τοιαῦτα ἀμέλειαν ἢ ἀδιαφορίαν· πολλῷ δὴ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος ἀρχιερεὺς δὲν θέλει ἀποφύγει τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀμελῶν τῶν οὐσιωδεστέρων χρεῶν τῆς ποιμαντορίας καὶ γινόμενος ἑκουσίως καὶ ἀναπολογήτως ἔνοχος τῆς φθορᾶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἔθνους καὶ τῆς ἀπωλείας τοῦ ποιμνίου του».

Μέγας Βασίλειος

«Οἱ δὲ τῆς Ἐκκλησίας ἀποστάντες οὐκέτι ἔσχον τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ἑαυτοῖς· ἐπέλιπε γὰρ ἡ μετάδοσις τῷ διακοπῆναι τὴν ἀκολουθίαν... οἱ δὲ ἀπορραγέντες, λαϊκοὶ γενόμενοι, οὔτε τοῦ βαπτίζειν, οὔτε τοῦ χειροτονεῖν εἶχον τὴν ἐξουσίαν, οὐκέτι δυνάμενοι χάριν Πνεύματος Ἁγίου παρέχειν, ἧς αὐτοὶ ἐκπεπτώκασιν».

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

«Εἴ που τὴν εὐσέβειαν παραβλαπτομένην ἴδοις, μὴ προτίμα τὴν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ΄ ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου... τὴν ἀλήθειαν μηδαμοῦ προδιδούς».

«Μηδὲν νόθον δόγμα τῷ τᾶς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε».

«Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλα καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».

«“Ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν σοί”... Τί εἶναι, λοιπόν, τὸ “ Ἐν ἡμῖν”; Στὴν πίστη πρὸς ἐμᾶς».

Ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός

«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθα. Τούτων οὖν ἐγὼ πάντων καταφρονήσας, ἀκολουθήσω τοῖς ἐν προσχήματι πεπλασμένης εἰρήνης ἑνωθῆναι κελεύουσι; Τοῖις τὸ ἱερὸν καὶ θεῖον σύμβολον κιβδηλεύσασι καὶ τὸν Υἱὸν ἐπεισάγουσι δεύτερον αἴτιον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τά γάρ λοιπά τῶν ἀτοπημάτων ἐῶ τό γε νῦν ἔχον, ὧν καί ἕν μόνον ἱκανόν ἦν ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν διαστῆσαι. Μή πάθοιμι τοῦτό ποτε, Παράκλητε ἀγαθέ, μηδ’ οὕτως ἐμαυτοῦ καί τῶν καθηκόντων λογισμῶν ἀποπέσοιμι· τῆς δέ σῆς διδασκαλίας καί τῶν ὑπό σοῦ ἐμπνευσθέντων μακαρίων ἀνδρῶν ἐχόμενος, προστεθείην πρός τούς ἐμούς πατέρας, τοῦτο, εἰ μή τι ἄλλο, ἐντεῦθεν ἀποφερόμενος, τήν εὐσέβειαν».

 «Τοῦτο ἐστί τὸ καύχημα ἡμῶν, ἡ πίστις ἡμῶν, ἡ καλὴ κληρονομία τῶν Πατέρων ἡμῶν. Μετὰ ταύτης Θεῷ παραστῆναι ἐλπίζομεν καὶ τῶν ἡμαρτημένων λαβεῖν τὴν ἄφεσιν. Ταύτης δὲ ἄνευ οὐκ οἶδα ποία δικαιοσύνη τῆς αἰωνίου κολάσεως ἡμᾶς λυτρώσεται».

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος

«Ἀκούσατε ὅλοι καὶ μάθετε. Μία εἶναι, μία καὶ μόνη ἡ Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία ἡ ἀληθινή, ἡ νύμφη ἡ καλὴ καὶ ἐκλεκτή, καθὼς τὴν ὀνομάζει ὁ νυμφίος της. Μία εἶναι λέγω ἐκείνη εἰς τὴν ὁποίαν ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον. Εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει ἀποταμιευμένους τοὺς θησαυροὺς ῶων ἁγίων χαρισμάτων. Ποία εἶναι τούτη; Αὺτὴ ἡ ἐδική μας ἁγία μήτηρ, τούτ΄ ἔστιν ἡ Ἀνατολική. Ναί, μία εἶναι ἡ καθαρά καὶ ἁγία Πίστις, ἡ θεία καὶ Θεῷ εὐάρεστος, αὐτὴ δηλαδὴ ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

«Ἐπειδὴ ἡ κακίστη αὐτὴ αἵρεσις (αἵρεσις γάρ ἐστι, ὡς εἰς τὸ Η' ἄρθρο τῆς πίστεως πολυτρόπως βλασφημοῦσα διὰ τῆς ἐκ τοῦ Υἱοῦ προσθήκης) ζῶσα καθ' ἡμᾶς ἐστι, καὶ οὐδὲ παύεται λυποῦσα καὶ ταράττουσα τὴν καθ' ἡμᾶς ἁγίαν Ἐκκλησίαν, εἰ καὶ νῦν μετριώτερον ἢ ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις, διὰ τὴν νῦν ὑπὸ τῶν ἀθέων ἐπεισκωμάσασαν ἀδιαφορίαν. Τούτου χάριν ὁ περὶ αὐτῆς ἢ κατ' αὐτῆς ἐνταῦθα λόγος φαίνεται ὤν ἀκόλουθος καὶ ἀναγκαῖος, οὐχ ἵνα Λατίνους νῦν μετὰ χιλιετίαν σχεδὸν πείσωμεν μεταμαθεῖν τὴν ἀλήθειαν, τοῦτο γὰρ οἶμαι ἀδύνατον, ἀλλὰ ἵνα τοὺς ἡμετέρους ἀσφαλίσωμεν, ὥστε μὴ ὑπὸ τῶν συνήθων αὐτοῖς σοφισμάτων καὶ ψευδοεξηγήσεων παρασύρεσθαι εἰς τὴν ἀπώλειαν».

Ἅγιος Συμεών

«Βλασφημοῦσιν ἄρα οἱ καινοτόμοι καὶ πόρω τοῦ Πνεύματός εἰσι, βλασφημοῦντες κατὰ τοῦ Πνεύματος, καὶ οὐκ ἐν αὐτοῖς ὅλως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, διὸ καὶ τὰ αὐτῶν ἀχαρίτωτα, ὡς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος ἀθετούντων καὶ ὑποβιβαζόντων αὐτό... διὸ καὶ τὸ Πνεῦμα οὐκ ἐν αὐτοῖς τὸ Ἅγιον, καὶ οὐδὲν πνευματικὸν ἐν αὐτοῖς καὶ καινὰ πάντα καὶ ἐξηλλαγμένα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ παρὰ τὴν θείαν παράδοσιν».

Γαλάτ. 1, 8-9

«Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».

Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός

«Πάντα τοίνυν τὰ παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου, καὶ προφητῶν, καὶ ἀποστόλων, καὶ Εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα καὶ γινώσκομεν, καί σέβομεν, οὐδὲν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες... Ταῦτα ἡμεῖς στέρξωμεν, καὶ ἐν αὐτοῖς μείνωμεν, μὴ μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδὲ ὑπερβάντες τὴν θείαν Παράδοσιν».

«Διό, ἀδελφοί, στῶμεν ἐν τῇ πέτρα τῆς πίστεως, καὶ τῇ παραδόσει τῆς Ἐκκλησίας μὴ μεταίροντες ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ ἅγιοι Πατέρες ἡμῶν, μὴ διδόντες τόπον τοῖς βουλομένοις  καινοτομεῖν καὶ καταλύειν τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰ γὰρ δοθῆ ἄδεια παντί βουλομένῳ κατὰ μικρὸν ὅλον τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καταλυθήσεται».

Μέγας Φώτιος

«Μία ἐστίν ἡ τοῦ Χριστοῦ Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, οὐ πλείους οὐδὲ δύο. Συναγωγαὶ πονηρευομένων εἰσὶ τὰ παρὰ ταύτην συνέδρια καὶ σύνοδος ἀθετούντων. Οὕτω φρονοῦμεν οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοί, οὕτω πιστεύομεν, οὕτω κηρύττομεν».

«Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν φησὶν "Τὸ Πνεῦμα, ὃ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται", οἱ δὲ τῆς καινῆς ταύτης δυσσεβείας πατέρες, τὸ Πνεῦμα, φασίν, ὅ παρὰ τοῦ Υἱοῦ ἐκπορεύεται. Τίς οὐ κλείσει τὰ ὦτα πρὸς τὴν ὑπερβολὴν τῆς βλασφημίας ταύτης; Αὕτη κατὰ τῶν Εὐαγγελίων ἵσταται, πρὸς τὰς Ἁγίας παρατάσσεται Συνόδους, τοὺς μακαρίους καὶ Ἁγίους παραγράφεται Πατέρας, τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον, τὸν ἐν θεολογίᾳ περιβόητον Γρηγόριον, τὴν βασίλειον τῆς Ἐκκλησίας στολήν, τὸν Μέγαν Βασίλειον, τὸ χρυσοῦν τῆς οἰκουμένης στόμα, τὸ τῆς σοφίας πέλαγος, τὸν ὡς ἀληθῶς Χρυσόστομον. Καὶ τί λέγω τὸν δεῖνα καὶ τὸν δεῖνα; Κατὰ πάντων ὁμοῦ τῶν ἁγίων προφητῶν, ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρτύρων, καὶ αὐτῶν τῶν δεσποτικῶν φωνῶν, ἡ βλάσφημος αὕτη καὶ θεομάχος φωνὴ ἐξοπλίζεται».

«Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακριά, ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντᾶμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἂν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι».

Μέγας Ἀθανάσιος

«Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ ̓ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός»

 «Ὅταν κάποιοι δοῦν ἐσᾶς τοὺς ἐν Χριστῷ πιστοὺς νὰ συναντιέστε καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖτε μὲ ἐκείνους [τοὺς αἱρετικούς], ὁπωσδήποτε, ὑπονοώντας ὅτι κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιάφορο, θὰ πέσουν στὸ βόρβορο τῆς ἀσέβειας»

«Ἵν' οὖν μὴ τοῦτο γένηται, θελήσατε …τοὺς μὲν φανερῶς φρονοῦντας τὰ τῆς ἀσεβείας ἀποστρέφεσθαι, τοὺς δὲ νομίζοντας τὰ Ἀρείου μὴ φρονεῖν, κοινωνοῦντας δὲ μετὰ τῶν ἀσεβῶν φυλάττεσθαι· καὶ μάλιστα ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν… Εἰ δέ τις προσποιεῖται μὲν ὁμολογεῖν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις, τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιαύτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· ἐὰν δὲ φιλονείκως ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε. Οὕτω γὰρ διατελοῦντες καθαρὰν τὴν πίστιν διατηρήσετε· κακεῖνοι βλέποντες ὑμᾶς ὠφεληθήσονται, φοβηθέντες μὴ ἄρα ὡς ἀσεβεῖς καὶ τὰ ἐκείνων φρονοῦντες νομισθῶσιν».

Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος

«Κρείσσων γὰρ ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπὲρ εὐσεβείας διάστασης» (Λόγος 6, 11 – Εἰρηνικός 1).

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

«Πραγματικά, σὲ θέματα ποὺ δὲν σημειώνεται παράβασις ἐντολῆς Θεοῦ ἢ ἀποστολικῶν Κανόνων καὶ διατάξεων, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπακούετε καθ΄ ὅλα καὶ ὀφείλετε νὰ πείθεσθε σ’ αὐτὸν [στὸν Ἡγούμενο], ὡς στὸν Κύριο. Σὲ ὅσα ὅμως κινδυνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ νόμοι τῆς Ἐκκλησίας του, ὄχι μόνο σ’ αὐτὸν δὲν πρέπει νὰ πείθεσθε, ὅταν παραινῇ καὶ σᾶς διατάσσῃ, ἀλλ΄ οὔτε σὲ ἄγγελο ποὺ μόλις ἦλθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ εὐαγγελίζεται σὲ σᾶς διαφορετικὰ ἀπ’ ὅ,τι εὐαγγελίσθηκαν οἱ αὐτόπτες τοῦ Λόγου».

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

«Δὲν συναντᾶς σὲ ὅποιον συνδέεται μὲ αὐτὴν [μὲ τὴν ὑπακοὴν] μῖσος οὔτε κάποια μορφὴ ἀντιλογίας οὔτε καμμία ὀσμὴ ἀπειθαρχίας, ἐκτὸς ἂν τυχὸν πρόκειται γιὰ θέματα Πίστεως».

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του βρίσκεται ἡ καρδιὰ ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν, μὲ ἐπικεφαλὴς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸ εὐαγγελικὸ ὄνομά των εἶναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εἰς τὸ διάστημα τῆς ἱστορίας αἱ διάφοροι αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἢ παρεμόρφωνον ἰδιώματά τινα τοῦ Θεανθρώπου καὶ Κυρίου Ἰησοῦ, αἱ δὲ εὐρωπαϊκαὶ αὗται αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρον τὸν Θεάνθρωπον καὶ εἰς τὴν θέσιν του τοποθετοῦν τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ καὶ ἄλλων αἱρέσεων ὧν τὸ ὄνομα λεγεών».

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης

«Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Ὥστε ὅτε περὶ Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν, ἐγὼ τίς εἰμί; Ἱερεύς; ἀλλ' οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καὶ οὐ δ’ οὕτως. Στρατιώτης; καὶ ποῦ; Γεωργός; καὶ οὐ δ' αὐτὸ τοῦτο. Πένης, μόνον τὴν ἐφήμερον τροφὴν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καὶ φροντὶς περὶ τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καὶ σὺ σιωπηλὸς καὶ ἄφροντις;»

«Ἐὰν γάρ τις τὸ κακὸν ἐν προσχήματι ἀγαθοῦ ποιῇ, διπλοῦν ἐργάζηται τὸ ἁμάρτημα, ὅτι αὐτός τε τὸ οὐκ ἀγαθόν ποιεῖ καὶ κέχρηται οἱονεὶ παραπετάσματι τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ὀνόματι, φωνή ἐστι τοῦ θείου Βασιλείου. Οὕτω μὲν ἐκεῖνοι πρὸς τῇ οἰκείᾳ πτώσει καὶ πολλοῖς ἄλλοις ὄλισθος γενόμενοι».

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

«Τὸν δὲ Μεχούμετ (= Μωάμεθ) οὔτε παρὰ τῶν προφητῶν εὑρίσκομεν μαρτυρούμενον οὔτε τι ξένον εἰργασμένον καὶ ἀξιόλογον πρὸς πίστιν ἐνάγον. Διὰ τοῦτο οὐ πιστεύομεν αὐτῷ, οὐδὲ τῷ παρ᾽ αὐτοῦ βιβλίῳ».

«Φύγωμεν οὖν τούς τάς πατρικάς ἐξηγήσεις μή παραδεχομένους, ἀλλά παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τά ἐναντία, καί τάς μέν ἐν τῷ γράμματι λέξεις περιέπειν ὑποκρινομένους, τήν δέ εὐσεβῆ διάνοιαν ἀπωθουμένους· καί φύγωμεν μᾶλλον ἤ φεύγει τις ἀπό ὄφεως. Ὁ μέν γάρ ἐνδακών τό σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς χωρίσας· οἱ δέ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτήν τοῦ Θεοῦ, ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. Φεύγωμεν οὖν τούς τοιούτους πάσῃ δυνάμει, καί προσφεύγωμεν τοῖς ὑποτιθεμένοις τά εὐσεβῆ καί σωτήρια, ὡς συνάδοντα ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσι» (ΕΠΕ, 10,356).

Ἰωσὴφ Βρυέννιος

«Πρὸς αὐτοὺς [τοὺς παπικοὺς] ποὺ τολμοῦν νὰ ἀνακοινώσουν ὅτι [...] θὰ γίνει ἡ ἕνωση καὶ θὰ μείνουν ἀπαράτρεπτα ὅλα τὰ ἔθη καὶ δόγματα τῆς δικῆς μας αὐλῆς ἢ καὶ εἰσηγοῦνται ὅτι δὲν εἶναι καθόλου ἀπρεπὲς νὰ μνημονεύουμε τὸν Πάπα ὡς ἅγιο, μετὰ ἀπὸ πολλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε σ’ αὐτοὺς καὶ τὰ ἑξῆς: Αὐτὴ εἶναι ἡ ἕνωση, ποὺ τόσα ἔτη μελετᾶτε, τῶν τόσο πολλῶν Ἐκκλησιῶν καὶ φυλῶν; Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο σκέπτεσθε νὰ ἑνωθεῖτε δῆθεν μαζὶ μας, ἐνῷ ἡ προσθήκη [τοῦ filioque] ἀδιόρθωτη θὰ μένῃ καὶ ἀμετάτρεπτα ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προξένησε τὸ μακρὸ καὶ ἐπάρατο σχίσμα; Δὲν εἶναι αὐτὴ διόρθωση, ἄνθρωποι, οὔτε ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ σχίσμα χειρότερο τοῦ προηγουμένου σχίσματος καὶ διαίρεση καὶ κατάτμηση καὶ ἀπάτη, καὶ προφανὴς συγκατάβαση δική μας πρὸς ἐσᾶς καὶ δεσμὰ γιὰ πνίξιμο καὶ καθοδήγηση στὸν γκρεμὸ καὶ ἀποφυγὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ  ὁμολογία δουλείας καὶ κατάκριση τῶν ἁγίων Πατέρων, καὶ τίποτε ὑγιές. Πῶς θὰ γίνει ἕνωσή μας, καθὼς παρεμβάλλονται μύρια δόγματα μεταξύ μας; Διότι κάθε τι ποὺ ἑνώνεται μὲ τὸ ἑνούμενο, ἑνώνεται χωρὶς νὰ ὑπάρχει κανένα ἀπολύτως ἐνδιάμεσο ἐμπόδιο· ἂν ὅμως παραμένει πάντοτε αὐτὸ ποὺ διαχωρίζει τὰ δύο, δὲν ἑνώνονται καθόλου τὰ παρεμποδιζόμενα, κι ἂν ἀκόμη φανοῦν ὅτι ἑνώνονται σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν τὰ βλέπουν καθαρῶς. Διότι ἕνωση εἶναι “διεστώτων πραγμάτων κοινωνικὴ συνδρομή”· καὶ πῶς θὰ εἶναι αὐτὴ ἀληθινὴ καὶ δὲν θὰ εἶναι προσποιητὴ ἡ ἕνωση, ἂν οἱ μὲν  σὲ ὅλες τὶς ἱερὲς τελετὲς ἐκφωνοῦν τὸ Σύμβολο μὲ τὴν προσθήκη [τοῦ filioque], οἱ δὲ χωρὶς αὐτήν; [..] ἕνα βάπτισμα, μία σὲ μᾶς Πίστη, Ἐκκλησία μία, καὶ ἕνας Θεὸς δοξάζεται Τρισυπόστατος· ὅσοι δὲν πιστεύουν ἔτσι νὰ χαθοῦν. Καλὸ τὸ νὰ εἰρηνεύουμε μὲ ὅλους, ἀλλὰ ὁμονοώντας πρὸς τὴν ἀλήθεια [...] διότι ὑπάρχει κακὴ ὁμόνοια καὶ καλὴ διαφωνία· εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποσχισθοῦμε καλῶς καὶ νὰ ὁμοφρονήσουμε κακῶς· σὲ αὐτὰ ποὺ ἡ φιλία γίνεται πρόξενος ἀπωλείας, σ’ αὐτὰ τὸ μῖσος γίνεται ὑπόθεση ἀρετῆς· καὶ εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ ὁμόνοια, ἡ διάσταση χάριν τῆς ἀπαθείας».

Ὅσιος  Ἐφραὶμ ὁ Σύρος

«Ἀλλίμονο σέ ὅσους μολύνουν τήν ἁγία Πίστη μέ αἱρέσεις ἤ συγκαταβαίνουν στούς αἱρετικούς»

B’ Ιωάνν. 10-11

«Εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν, καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε∙ ὁ γάρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ  τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς».

Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας

«Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἀν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος».

Τίτον 3,10 «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ».

Οικογένεια Leyde