«ΧΡΙΣΤΟ
Η ΒΕΛΙΑΛ;»
(Β’
ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6,15)
ΟΠΗ
ΑΝ ΘΕΛΗΣ ΕΚΤΕΝΕΙΣ
ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΣΟΥ

Αν αυτό το
λέν λατρεία. Αν
αυτό είν’ προσευχή,
Και ‘γώ τά
«Πρωτόκιά» μου τά
πουλώ για μια
φακή!
Δεν αντέχουνε τά
μάτια. Δεν αντέχει
ή ακοή,
Γιατί μέσα στους
ναούς μας διάολος
πλέον κατοικεί.
Παντού
έχει εισχωρήσει ή ΤV με το
γυαλί.
Για
επίδειξη και σόου
πλέον όλους προκαλεί.
Είν’ ή μίτρα
στο κεφάλι ίσια
και φανταχτερή;
Διάκε μου, τί
καρτερείς;
Το ωμόφορο στο
σβέρκο να το
φτιάξης δε μπορείς;
Το μαντήλι στη
ματσούκα ξέχασες για
να το βάλης.

παρεκτός
μόν’ από μένα;!
Δι΄ αυτό
κι’ εγώ εσένα,
Διάκο πάντα θα
σ’ αφήσω
και Παπά δε
θα σέ κάνω, μέχρι και πού να πεθάνω.
πάλι εγώ θα ‘
ξαναστήσω και ναούς
πολλούς θα χτίσω,