του Σεραφείμ Νικολάου
ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ “ΨΕΥΤΟ-ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ”, ΘΟΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Τό Ελληνικό καί όλα τά Αυτοκέφαλα, δέν εδωρήθησαν, αλλά “Εκτήθησαν”
“Αυτεπαγγέλτως” καί “Ιεροσυνοδικώ Δικαίω”
«(Μαθηταί Φαρισαίων καί Ηρωδιανοί): Διδάσκαλε͵ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις͵ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός͵ οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων» (Ματθ. κβ’ 16). [Ήτοι, (Μαθηταί τών Φαρισαίων καί άνθρωποι τού κόμματος τού Ηρώδη): Διδάσκαλε γνωρίζουμε ότι είσαι αληθής καί τήν οδό τού Θεού μέ αληθινό τρόπο διδάσκεις, δέν σέ μέλει γιά κανέναν, ούτε προσβλέπεις συμφεροντολογικά ή φοβικά πρός πρόσωπον ανθρώπων πού έχουν εξουσίες].
Α. ΚΑΘΑΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Καθαρή αλήθεια καί όχι διεστραμμένη Τό Πανάγιο Πνεύμα χαρακτηρίζεται από τόν Κύριο ως Πνεύμα τής Αληθείας. Προφανώς η πραγματική αλήθεια πρέπει νά λάμπη, καί συγχρόνως νά σφάζη.
Επίσης, κατά τούς Θεοφόρους Πατέρες, αλλά καί κατά τούς νόμους τής λογικής η αλήθεια είναι μία, ενώ τό ψεύδος είναι πολυσχεδές.Αυτό ισχύει γιά όλα τά ζητήματα τής ζωής καί τής Πατρίδος. Κατ’ εξοχήν δέ γιά τά ζητήματα τής Εκκλησίας.
Στά θέματα τῆς αληθείας δέν χωρούν τά μισόλογα καί τά μισοπαραδεκτά. Τό αληθινό είναι ακέραιο.
Τό πρόβλημα γιά τούς κακούς κληρικούς δέν εἶναι εάν η αλήθεια τού Ευαγγελίου είναι μαύρη ή λευκή. Η αλήθεια καί ας κατακυρώθηκε μεγαλόπρεπα σέ Οικουμενική Σύνοδο. Καλά νάναι. Στό ράφι τῆς Ιστορίας από συνήθεια καί αχρηστία θά ξασπρίση, θά νερουλιάση, θά μπαγιατέψη, θά ξεχαθή.
Σχίσμα πού παρεμποδίζεται Εσχάτως ανέκυψε τό αναφερόμενο ως “Οὐκρανικό” ζήτημα, ή τό “Ημι-Κρανικό”. Συμπλέκονται σκαιές καταστάσεις, τόσο στόν τομέα τής γεωπολιτικής, όσο καί στόν τομέα τής Εκκλησίας, κατ’ εντολήν τών τυφλών ισχυρών πολιτικών τού κόσμου τούτου.
Κάνοντας μία σύντομο ανάλυσι τοῦ Ουκρανικού προβλήματος σημειώνουμε εν συνόψει τά εξής γύρω από τήν πολύπλοκη αύτη εξίσωσι: Ο Κομμουνισμός εδημιούργησε στήν Ουκρανία ένα εκρηκτικό μίγμα καί συνονθύλευμα Εθνικής καί Θρησκευτικής συνειδήσεως εις ένα ανομοιογενές Κράτος.
Στή συνέχεια, δυστυχώς, ο Πατριάρχης τού “Φαναρίου”, εισέβαλε αντικανονικώς, αντιευαγγελικώς καί παραλόγως, ανακηρύσσοντας ως “Εκκλησία”, μία πολυσχιδή ομάδα ρασοφόρων, καθηρημένων, αναθεματισμένων καί αυτοχειροτονήτων. Κάνοντας χρήσι ανυπάρκτων δικαιωμάτων “Νεο-Παπικής” κοπής, προκαλεί επικίνδυνο Σχίσμα μέσα στήν Εκκλησία. Ευτυχώς, έως σήμερα, καί γιά πάντα νομίζουμε, καμιά από τίς δεκατρείς (13) Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες δέν αναγνωρίζει τήν ανύπαρκτο “Εκκλησία”, τών Αμερικανικών εντολών.
Τό υφιστάμενο Σχίσμα βρίσκεται στόν “πάγο”, καί διατελεί σέ αναστολή, λόγω τής σταθερής στάσεως όλων τών Εκκλησιών, καί κυρίως τής Ελλάδος. Είναι ένα ανίατο Σχίσμα πού θά διαχωρίση τούς Ορθοδόξους σέ Ελληνοφώνους καί Σλαυοφώνους-Αραβοφώνους. Μία πληγή πού θά είναι αδύνατο νά επουλωθή. «Τό δέ Σχίσμα, οδέ τό αίμα μαρτυρίου αποπλύνει» (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Αποτελεί ένα Σχίσμα, πού θά διασπάση μεταξύ τους, ακόμη καί τούς Ελληνοφώνους. Ήδη, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, τό ξεκαθάρισε κατηγορηματικώς. ΔΕΝ αναγνωρίζει τόν “Ψευτο-Ουκρανίας”. Καί στήν Αλεξάνδρεια, γιά τό θέμα, τρείς Επίσκοποι καρατομήθησαν, ατυχώς αντικανονικώς βεβαίως καί χωρίς δίκη. Ο είς είχε συλλειτουργήσει μέ “Ψευτο-Επίσκοπο” τής Ουκρανίας.
Συγχρόνως, θά προκαλέση ένα βαθύ ψυχικό ρήγμα ανάμεσα στίς Ορθόδοξες Χώρες. Θά δημιουργήση δέ ένα έντονο Ανθελληνικό κύμα στήν Υπερδύναμι Ρωσία, αλλά καί σέ όλες τίς Σλαβικές Χώρες. Ο Ανθελληνισμός αυτός θά ριζώση τόσο τούς λαούς, όσο καί στις Κυβερνήσεις, πού θά κινούνται εχθρικά πρός τήν πανταχόθεν επαπειλουμένη Πατρίδα μας.
Ο καθείς αντιλαμβάνεται τίς καταστρεπτικές Εκκλησιολογικές καί Εθνικές συνέπειες τών έργων τού ατύπου εν “Βοσπόρω Πρέσβεως” τών ΗΠΑ.
Νά σταματήσουμε τόν κίνδυνο γιά έναν ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ πόλεμο, πού τροφοδότησε ο κείμενος στό “Φανάρι”. Πόλεμος πού θά είναι σκληρός σέ όλα τά μήκη καί πλάτη τής γής στίς Εκκλησίες, στίς Ιεραποστολές, στήν Αφρική στήν Ασία στήν Αμερική. Παντού! Ανάμεσα σέ Ρώσους καί Έλληνες. Στόπ στόν Ελληνο-Ρωσικό πόλεμο πού κήρυξαν προδότες τής Πίστεως καί τής Πατρίδος.
Συναισθηματική φόρτισι καί συμπορεία μέ στρατευμένους εχθρούς
Τά συγκεκριμένα έργα τής καταστροφής μισο-στηρίζουν ελάχιστες ομάδες Χριστιανών καί Κληρικών.
§ Μερικοί αποδέχονται ακρίτως, ότι καί νά ενεργή η Κωσταντινούπολις, γιά λόγους Εθνικής συναισθηματικότητος.
§ Άλλοι, κυρίως δημοσιογραφούντες, επειδή είναι στρατευμένοι στό άρμα τού συστήματος εξουσίας τών ισχυρών τής γής.
§ Έτεροι, κυρίως δελφίνοι γιά τόν θρόνο τής Ελλάδος, γιατί αποσπούν υποσχέσεις υποστηρίξεως από τόν Πρέσβυ, πού παριστάνει τόν “Υπερ-Κυβερνήτη” τής Ελλάδος μας.
Πάντως, οι ανωτέρω, δέν ορθώνουν ένα λόγο αληθείας γιά τό ζήτημα. Δέν διαθέτουν καί δέν προβάλλουν πραγματικά Ιεροκανονικά ή Ευαγγελικά ή λογικά επιχειρήματα. Πώς άλλωστε νά τεκμηριώσουν τήν ύπαρξι Επισκόπων αχειροτονήτων; Τέτοιος “Νεολογισμός”, μόνον απ’ τίς εκβολές τίς Μαύρης θαλάσσης δύναται νά εκβρασθή.
Η Φρεγάτα τής Ορθοδόξου Ενημερώσεως.
Ευτυχώς υπάρχουν καί πολλοί σοβαροί άνδρες καί Χριστιανικά Μέσα Ενημερώσεως, πού αρνούνται τήν “Κακο-Κεφαλία” τής ανυπάρκτου “Ψευτο-Συνόδου” τής Ουκρανίας.
Ευτυχώς πού τήν σημαία σηκώνει η Παραδοσιακή Φρεγάτα τής Ενημερώσεως. Η Εφημερίς “Ορθόδοξος Τύπος”. Γράφει πολλά, αναλύει, τεκμηριώνει, κατακεραυνώνει.
Επί μακρόν χρόνον σημειώνει τήν αλήθεια τού Ευαγγελίου, τών Ι. Κανόνων καί τής Ιεράς μας Παραδόσως.
Ξεχωριστή αίσθησι προκαλούν τά ατράντακτα καί αναντίρρητα επιχειρήματα επάνω στό θέμα. Αυτά προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις από τούς υπεναντίους, αλλά καί πολλές υπερασπιστικές τοποθετήσεις τών φιλίων δυνάμεων.
Εν προκειμένω, αμέσως μετά τά πολλά, αλλά καί τά πρόσφατα δημοσιεύματα τού “Ορθοδόξου Τύπου” τής 6-9-19, προέβαλαν καί άλλα σοβαρά κείμενα εναντίον τού “Ψευτο-Αυτοκεφάλου”.
Καθηγητής Κ. Τσελιγγίδης καί 179 (2000) Επώνυμοι καί μή Δημοσιεύθησαν λοιπόν δύο λίαν αξιόλογα κείμενα επάνω στό θέμα.
§ Επιστολή πρός τήν Ι.Σ.Ι. τής Ελλάδος, πού υπογράφεται από 179 περίπου επωνύμους στόν Εκκλησιαστικό χώρο, μέ ημερομηνία κειμένου, Σεπτέμβριος 2019, καί ημερομηνία δημοσιεύσεως 9-9-19. (http://aktines.blogspot.com/2019/09/blog-post_95.html)
§ Ετέρα επιστολή, επίσης πρός τήν Ι.Σ.Ι., από τόν Καθηγητή τής Θεολογικής κ. Κ. Τσελεγγίδη, μέ ημερομηνία κειμένου 6-9-19, καί ημερομηνία δημοσιεύσεως 9-9-19. http://aktines.blogspot.com/2019/09/blog-post_62.html
Τά πονήματα αυτά χαρακτηρίζονται ώς λίαν σημαντικά καί αναλύουν τό θέμα από αρκετές πλευρές. Εμφανίζουν όμως ένα τεράστιο εγγενές πρόβλημα. Δέν παρουσιάζουν καθαρή τήν αλήθεια, αλλά τήν συσκοτίζουν καί τήν καθιστούν δυσδιάκριτο. Θολώνουν τά πράγματα μέ ουσιώδεις αντιφάσεις.
§ Χαρίζουν ανύπαρκτες Νεο-Παπικές αρμοδιότητες στό Αρχομανές “Φανάρι”, χωρίς νά επικαλούνται ΟΥΤΕ ΕΝΑ Ιερό Κανόνα γι’ αυτό. Αλλά, μάλλον πρός συσκότισι, καταχωρούνται Ι. Κανόνες, πού δέν παρέχουν παρά έκκεντρο καί περιφερειακό ενδιαφέρον γιά το θέμα.
§ Οι συντάκτες δέ, αναλύονται ακαίρως, σέ επικίνδυνες καί κρίσιμες κολακείες πρός τό Φανάρι, μέ αποτέλεσμα νά αποδυναμώνωνται τά γραφόμενά τους. Εάν ο καθήμενος στό Θρόνο τής Κωνσταντίνου Πόλεως είναι τόσο σεπτός, τιμημένος καί άριστος, τότε καί τά πραχθέντα από εκείνον, πρέπει νά γίνουν αποδεκτά καί νά εγκριθούν παγκοίνως.
§ Καταφανέστατα, οι ασύνετες κολακείες απάδουν πρός τήν περίστασι καί τό διαπραχθέν έγκλημα πρός τήν Παγκόσμιο Ορθοδοξία.
Δέν θά αναλύσουμε λεπτομερώς τά κείμενα, αλλά θά επισημάνουμε ενδεικτικώς τά οφθαλμοφανώς επικίνδυνα σημεία. Εκείνα πού θολώνουν τήν αλήθεια καί συσκοτίζουν τό θέμα αντί νά τό ξεκαθαρίζουν.
Β. ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΕΡΕΞΟΥΣΙΕΣ
Επιστολή 179 (2000) Κληρικών, Μοναχών, Χριστιανών
Δέν γνωρίζουμε τόν εμπνευστή, ούτε καί τόν συντάκτη τής συγκεκριμένης επιστολής.
Σημειώνουμε πώς τήν υπογράφουν 179 (αρχικώς) Κληρικοί καί Λαϊκοί. Ξεχωρίζουν όμως κάποια ονόματα, μερικά από τά οποία είναι κληρικοί “Αποτειχισμένοι” από τίς Ιερές Μητροπολιτικές τους περιφέρειες.
i. Αρχιμ. Καραβάς Μάξιμος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου, Πτολεμαΐδα
ii. Αρχιμ. Πήχος Χρυσόστομος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Ζωοδ. Πηγής Λογγοβάρδας, Πάρος
iii. Αρχιμ. Αναστασίου Αθανάσιος, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Καλαμπάκα
iv. Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, Αθήνα
v. Αρχιμ. Γρατσίας Λαυρέντιος, Ι. Μ. Φλωρίνης, Πρεσπών Και Εορδαίας, Φλώρινα
vi. Αρχιμ. Δημητρακόπουλος Παύλος, Ι. Μ. Πειραιώς, Πειραιάς
vii. Πρωτοπρ. Μεταλληνός Γεώργιος, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών, Αθήνα
viii. Πρωτοπρ. Ζήσης Θεόδωρος, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Θεσ/νίκης, Θεσσαλονίκη
ix. Πρωτοπρ. Αγγελακόπουλος Άγγελος, Πειραιάς
x. Πρωτοπρ. Βεζύνιας Φώτιος Συντ. Καθηγητής Μαθηματικός Θεσσαλονίκη
xi. Πρωτοπρ. Γκοτσόπουλος Αναστάσιος, Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών, Πάτρα
xii. Μοναχός Ζήσης Σεραφείμ, Θεσσαλονίκη
Οι 179 (2.000) χαρίζουν πρωτοκαθεδρίες, πρεσβεία τιμής καί πρωτεία
1. Γράφουν λοιπόν: «Ἀσφαλῶς, τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς καὶ τὴν πρωτοκαθεδρία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν....»
Τί νά πρωτοθαυμάση κανείς! Παρέχουν τά ΠΑΝΤΑ αφείδωλα στό “Φανάρι”. Κυριολεκτικώς τά Πάντα. “Τιμή”, “Σεβασμό”, “Πρεσβεία Τιμής” καί “Πρωτοκαθεδρία”, χωρίς καμιά Ιεροκανονική θεμελίωσι ή παραπομπή. Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε πώς η έκφρασις “Πρεσβεία Τιμής”, αναφέρεται, μόνον μία φορά στόν γ’ Κανόνα τής Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Κων/πολις, 381), σχετίζοντας Επίσκοπο Ρώμης καί Νέας Ρώμης. Σέ όλους τούς άλλους Ι. Κανόνες πού ακολουθούν καί είναι νεώτεροι, πολλάκις καί κατ’ επανάληψι αναφέρεται ΜΟΝΟΝ απλά ο όρος “Πρεσβεία”, χωρίς προσδιορισμούς καί ενισχυτικές εκφράσεις γιά τόν επίσκοπο Ν. Ρώμης (Βλέπε Οδυσσέως Μακρυγιάννη, ΝΕΟ-ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΜΑ, ΥΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ “ΦΙΡΜΑΝΙΑ”, Ορθόδοξος Τύπος τής 26-7-19).
· Οὔτε «Πρεσβεῖα τιμῆς» διαθέτει, μόνο «ἁπλῶς Πρεσβεῖα».
Μόνο στόν γ’ κανόνα τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρεται ἅπαξ ὁ ὅρος «Πρεσβεῖα Τιμῆς». Ἀλλά ὁ ὅρος αὐτός καταργεῖται καί ἀντικαθίσταται πολλάκις μέ τόν ἁπλό ὅρο «Πρεσβεῖα», στούς νεωτέρους Κανόνες. Δηλαδή στόν κη’ Κανόνα τής Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Χαλκηδών, 451 μ.Χ.) καί στόν λστ’ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Κωνσταντινούπολις 691).
Κατά συνέπειαν, οι υπογράφοντες τήν επιστολή, χαρίζουν, αντικανονικές Νεοπαπικές εξουσίες στόν Θρόνο τού “Φαναρίου”. Συγχρόνως, τίς διανθίζουν μέ δηλώσεις “Τιμής” καί “Σεβασμού”, πού είναι απαράδεκτες γιά τήν περίστασι. Ως νά αγνοούν τό γεγονός πώς, ένας ασύνετος καί ένοχος υπαίτιος, “Πυρπολεί” τήν Ορθοδοξία καί τόν Ελληνισμό. Προφανώς, εδώ εισήλθαμε στά “Φλογισμένα Πέλαγα” καί μερικοί αρμενίζουν αμέριμνοι.
Οι 179 (2.000) χαρίζουν καί “Πρωτεία τιμής”
2. Καί επεκτείνουν τίς αντικανονικές παραδοχές των. «... Ἀδιαμφισβήτητα τά πρωτεῖα τιμῆς (στόν Οικουμενικό Θρόνο) ὡς χορηγηθέντα ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων παραμένουν ἀδιάπτωτα ἐσαεί».
Αγνούν πώς, ουδαμού στό Ι. Πηδάλιο αναφέρεται ο όρος “Πρωτεία Τιμής”, ούτε χορηγήθη ποτέ από καμιά Σύνοδο; Καί μάλιστα αυτά είναι “Αδιάπτωτα Εσαεί”, δέν θά τελειώσουν ποτέ. Μοναδικό συνειδητό καί παράλογο ΨΕΥΔΟΣ, γιά φανταστικές καί ευφάνταστες “Αυτοκρατορικές” εξουσίες, πού δέν στηρίζονται πουθενά.
Οι 179 (2.000) χαρίζουν καί “Παγκόσμιο Συντονιστικό ρόλο”
3. Συνεχίζουν ακάθεκτοι μέ επαναλήψεις καί νέες παραδοχές υπερεξουσιών: «... Τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑφίστανται καὶ ἀσκοῦνται ἀποκλειστικὰ.... Συνίστανται κυρίως στὸν συντονισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων...».
Νέες προσφορές πρός τό Φανάρι. Λές καί έχουν αρμοδιότητα νά χαρίζουν από τήν περιουσία τους νέες αντικανονικές “Αποκλειστικές” εξουσίες, συντονισμού τών Ορθοδόξων. Κατ’ αυτόν τόν τρόπο υποβιβάζουν καί δουλοποιούν τούς υπολοίπους 13 Προκαθημένους καί τίς Ιερές Συνόδους αυτών.
Οι 179 (2.000) περιφρονούν τούς Πατριάρχες τού Γένους Αλεξανδρείας καί Ιεροσολύμων
4. Ακάθεκτοι προσθέτουν άκαιρες τιμές: «Ὡς Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους, ὅταν αὐτὸ ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ...».
Αλήθεια, τί προσβολή καί τί ύβρις! Απαράδεκτος κολακεία καί απαίσιος εξευτελισμός. Μήπως αυτό μόνο είναι Πατριαρχείο τού Γένους; Όχι. Ασφαλώς ΚΑΙ τά Πατριαρχεία Αλεξανδρείας καί Ιεροσολύμων καθορίζονται ως Πατριαρχεία τής φυλής τών Ρωμιών.
Προπαγανδίζουν ένα πασιφανέστατο ψεύδος. Διότι, ο Προκαθήμενος Ελλάδος, οφείλει νά συνθέτη τόν Προκαθήμενο τού Γένους. Αλλά καί οι Προκαθήμενοι Αρχιεπίσκοποι Αμερικής, Ευρώπης, Αυστραλίας, στοιχειωθετούν τούς εν τώ Κόσμω Εθνάρχες τής Απανταχού Ρωμιοσύνης. Αρκεί νά διαθέτουν συνείδησι, αξία καί θυσία.
Οι 179 (2.000) χαρίζουν εξουσίες χορηγήσεως Αυτοκεφαλιών
5. Καί έτερος μέγας αντικανονικός εκτροχιασμός: «Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἐκχωρήσεως αὐτοκεφαλίας... μόνο ὑπὸ σαφεῖς καὶ αὐστηρὲς προϋποθέσεις...»
Σέ ποιό Ι. Κανόνα στηρίζουν αυτή τήν “Ψευτο-Δωρεά” τους πρός μία καί μόνη από τίς 14 ισότιμες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Σέ κανέναν. Γράφουν βέβαια υπό “αυστηρές προϋποθέσεις”, αλλά αυτό αποτελεί μία ατέρμονη συζήτησι.
Θά επανέλθουμε σ’ αυτή τήν “Ψευτο-Δωρεά” στή συνέχεια τού κειμένου μας.
Οι 179 (2.000) χαρίζουν Χαρίζουν εξουσίες “Υλοποιήσεως τής Βουλήσεως” τών Εκκλησιών
6. Καί οι επιστολείς, καταρρέουν στό έσχατο επίπεδο καταπτώσεως, γράφοντας: «... νὰ κινδυνεύει (ενν. τό Πατριαρχείο) νά βρεθεῖ ἀπομονωμένο καί νά ἀπωλέσει τὸ συντονιστικό Του ρόλο στὶς διορθόδοξες σχέσεις καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῆς βούλησης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν...». Καί, πιό κάτω, γιά δευτέρα φορά επαναλαμβάνονται αυτές οι σκοτεινές αντικανονικότητες: «... ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴν περίπτωση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου ἀρνεῖται τὸν ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὴν παράδοση συντονιστικό Του ρόλο καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν... »
§ Εδώ παραχωρούνται νέες πρωτοφανείς υπερεξουσίες, χωρίς τό παραμικρό κανονικό έρεισμα. Χαρίζουν στό “Φανάρι”, καί “Συντονιστικό ρόλο” καί μάλιστα “Αναγνωρισμένο”.
§ καί ... τό τρομερώτερο, στή σύλληψί του. Διακηρύττουν τήν “Υλοποίησι τής Βούλησης” τών Τοπικών Εκκλησιών, από μία Τοπική Σύνοδο Τιτουλαρίων τού “Φαναρίου”.
§ Μήπως οι επίλεκτοι αδελφοί καί Πατέρες αντιλαμβάνονται τί υπογράφουν; Η “υλοποίησις τής βουλήσεως” όλων τών Τοπικών Εκκλησιών θά συντελείται καί θά “εκφράζεται” μέσα από τό “Φανάρι”;
§ Καί, η “Έκφρασις” αυτής τής “Βουλήσεως” θά αναδύεται κατά μυστηριώδη φαντασμένο τρόπο... από τά ύδατα τού Βοσπόρου! Μέ αυτή τήν έκφρασι καί διατύπωσι, κυριολεκτικά μία “Νεο-Εκκλησιολογία”, ανακηρύσσουν έναν Πατριάρχη ως “Υπερ-Πάπα” τής Ορθοδοξίας.
Οι 179 (2.000) κολακεύουν τούς επικινδύνους ως συνετούς μέ μεγαλείο
7. Επιπροστίθενται πληθωρικές κολακείες, εκεί όπου δέν οφείλονται καί δέν ανταποκρίνονται ούτε κατ’ ελάχιστον στήν πραγματικότητα: «Μακαριώτατε, ... καταδεικνύουν τήν σύνεση καθώς καί τὸ μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας Ἡγετῶν, ...»
Πραγματικά, πότε ανακαλύφθη “σύνεσις” καί “μεγαλείο” καί “ταπείνωσις” στούς επικινδύνους καί φιλάρχους εκκλησιαστικούς μας Ηγέτες;
Ο Κύριος, προφητεύει διαχρονικώς καί φωτογραφίζει ξεκάθαρα τούς επιβούλους “Ψευτο-Ποιμένες”:
«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν͵ ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής·» (Ιωάνν. ι’ 1).
(Ήτοι, αλήθεια σάς λέγω. Αυτός ο ποιμένας πού δέν εισέρχεται δια τής κανονικής πύλης εις τή μάνδρα τών προβάτων, αλλά πηδά μέ άλλο τρόπο εντός της, εκείνος είναι κλέπτης καί ληστής).
Γ. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΗ ΥΠΕΡΒΑΣΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ
Καθηγητής κ. Κ. Τσελεγγίδης: Χαρίζει στό Φανάρι εξουσία χορηγήσεως Αυτοκεφαλίας
Προσέτι, δυστυχέστατα καί ο Καθηγητής κ. Κ. Τσελεγγίδης θολώνει τό μήνυμά του καί τήν αλήθεια.
8. Διατυπώνεται η ατεκμηρίωτος απόψις: « ...Μέ ὅσα λέμε στήν προκειμένη περίπτωση, δέν σημαίνει ὅτι ἀμφισβητοῦμε τήν θεσμική ἁρμοδιότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά παραχωρεῖ Αὐτοκεφαλία, μέ τήν συναίνεση βέβαια τοῦ ὅλου σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφραζομένης συνοδικά. Ἐδῶ, τίθεται μόνον τό θέμα τῶν ἔγκυρων προϋποθέσεων γιά τήν ἔκδοση τοῦ σχετικοῦ Τόμου....»
Καί στήν προκειμένη περίπτωσι δέν μνημονεύται Ι. Κανών πού παρέχει σέ έναν Προκαθήμενο υπερεξουσία ανύπαρκτο καί απαράδεκτο, μάλιστα “θεσμική”, μέσα στόν Ορθόδοξο κόσμο.
Καθηγητής κ. Κ. Τσελεγγίδης: Αρκεί η μετάνοια καί όλα καλώς έχουν
9. Επιπροσθέτως, ο κ. Καθηγητής αυτοπαγιδεύεται επικίνδυνα: «...προϋποθέτει (ενν. η Αυτοκεφαλία) ὁπωσδήποτε τήν βαθιά βίωση καί τήν εἰλικρινῆ ἔκφραση μετανοίας ἐκ μέρους τοῦ ὑπό ἔνταξη ἤ ἐπανένταξη μέλους ἤ τῆς εὐρύτερης Κοινότητας....»
Εδώ, τοποθετείται η μετάνοια ως κέντρο επιλύσεως τού Ουκρανικού καί καταργούνται οι Ι. Κανόνες. Παρέχεται στούς εκτοχιασθέντες μοναδική ευκαιρία. Τό “Φανάρι”,θά αρπάξη τήν ευκαιρία καί θά ισχυρισθή πώς... «πρίν τούς αναγνωρίσουμε (τούς Ουκρανούς), προφορικώς καί γραπτώς αυτοί εξέφρασαν τήν μετάνοιά τους καί τήν καταδίκη τού Σχίσματος».
Καί αυτό πού σημειώνουμε, δέν είναι εικασία, αλλά οι πραγματικές δικαιολογίες Επισκόπου τινός τού Φαναρίου πρός Αρχιερέα τής Ελλάδος, όταν τού ετέθη τό άλυτο καί καυτό πρόβλημα τών σχισματικών καί αχειροτονήτων τού Κιέβου.
Δ. ΟΥΔΕΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΕΔΩΡΗΘΗ, ΟΛΑ ΕΚΤΗΘΗΣΑΝ ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΩΣ
Τό Αυτοκέφαλο της Ελλάδος δέν δωρήθηκε “Εκτήθη Ιεροσυνοδικώ Δικαίω”
Καί γιά νά συγκλείσουμε τό θέμα τού κατά πόσον δικαιούται μία Εκκλησία νά παρέχη αυτοκέφαλα, υπενθυμίζουμε μέ έμφασι τό Αυτοκέφαλον τής Ελλάδος.
Τό Έθνος σύσσωμο, επανεστάτησε γιά 15η φορά τό 1821, ηγωνίσθη σθεναρά γιά νά αποκτήση τήν Ελευθερία του καί νά αποτινάξη τόν απάνθρωπο Τουρκικό ζυγό. Καί όταν, μέ μυριάδες νεκρούς καί υπερόχους Ήρωες τήν κατέκτησε, τότε απεφάσισε Ιεροσυνοδικώς, νά ευφρανθή καί τήν ελευθερία τής Αυτοκεφαλίας.
Ο Ευσεβής Κυβερνήτης τής Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, εδρομολόγησε τήν Αυτοκεφαλία, αλλά, δολοφονηθείς, αυτήν τήν επέφερε η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος κατά τό 1833.
§ Η ελευθερία τού Γένους δέν “εδωρήθη” Κατεκτήθη μέ ποταμούς αιμάτων.
§ Η Αυτοκεφαλία τής Ελλάδος, εκ παραλλήλου, δέν “Εδωρήθη”, αλλά “ΕΚΤΗΘΗ” “Αυτοδικαίως” καί Ιεροσυνοδικώς.
Πρωτάκουστη σκληρότης τού Φαναρίου κατά τής Ελευθερωθείσης Ελλάδος
Τότε, δυστυχώς, τό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ΔΕΝ “Εδώρισε” τήν Αυτοκεφαλία, ούτε τήν Ανεγνώρισε. Αντιθέτως, πεισμόνως τήν επολέμησε καί ανοήτως τήν πολεμά έως καί σήμερα επί 200 συναπτά έτη... Δέν εσεβάσθη τούς ποταμούς αιμάτων τής λαμπρᾶς Φυλής μας. Ούτε ήκουσε τίς κλαγγές από τά όπλα τών Ηρώων. Ούτε ατένισε τά κυματίζοντα χαρούμενα Αιμάτινα Λάβαρα στό γλαυκό ουρανό τής Ελευθέρας Πατρίδος. Όχι.
Απέρριψε τήν αυτοκεφαλία μέ πρωτάκουστη σκληρότητα. Καί μάλιστα τυπικά “Απέκοψε” τή μικρή Μεγάλη, μεγαλειώδη Ελλάδα, μή αναγνωρίζοντάς της τήν Εκκλησιαστική Ελευθερία.
Αλλά... καί όταν, αναγκαζόμενο τό “Φανάρι”, “Χορήγησε” τήν αχρείαστη έγκρισι, αυτή ήτο “Κολοβή”, “Αντικανονική” καί “Μικρονοϊκής” υφής. Είχε τή μορφή συμφεροντολογικού κειμένου, όπως τό συνέλαβαν μικροπρεπείς “Φαναριώτες”. Τούτο συνετελέσθη, κατά τό 1850, καί ακόμη χειρότερα επανελήφθη κατά τό 1928.
§ Ούτε τόν Προκαθήμενο τής Ελλάδος ανεγνώρισαν ως Προκαθήμενο.
§ Ούτε κάν τόν απεκάλεσαν Αρχιεπίσκοπο, αλλά ... Μητροπολίτη (υποτιμητικά γιά τά Ελληνικά δεδομένα).
§ Φυσικά, ουδείς Έλλην αμφιβάλλει πώς, τά Ι. Μυστήρια έως τήν αναγκαστική καί αχρείαστη αναγνώρισι μέ τόν μικροπρεπή τόμο τού 1950, προσδιορίζονται ως απολύτως έγκυρα.
§ Τουτέστιν, οι Ήρωές μας ασφαλώς κοινωνούσαν Σώμα καί Αίμα Χριστού.
§ Καί τά Ελληνόπουλα, τά παιδιά τών θυσιασθέντων, μέ βεβαιότητα εβαπτίζοντο εγκύρως, ανεξαρτήτως τής κακότητος τού “Φαναρίου”.
§ Η αυτοκεφαλία υπήρξε ΚΑΝΟΝΙΚΗ καί δέν απαιτείτο καμιά άνωθεν “Φαναριώτικη” έγκρισι, από άλλη Σύνοδο. Αρκούσε μόνον η Αυτεπάγγελτος απόφασις τής Ελληνικής Ι. Συνόδου.
§ Καί τά Ι. Μυστήρια ήσαν απολύτως ισχυρά καί έγκυρα. Τό Άγιο Πνεύμα δέν ελάμβανε “Ευλογία” από τό “Φανάρι”, ούτε έκανε “Στάσι” στό “Βόσπορο” γιά νά παραλάβη “Εντολές”.
Οι λεγόμενοι Τόμοι-Πράξεις τού 1850 καί 1928 βρίθουν από αντικανονικότητες
Γενικώς οι περιττοί, οι λεγόμενοι τόμοι Αυτοκεφαλίας τού 1850 καί τού 1928, βρίθουν από συμφεροντολογικές αντικανονικότητες. Π.χ. οι Επίσκοποι τής Βορείου Ελλάδος θά μετέχουν μέν τής Ελληνικής Ιεραρχίας (ΙΣΙ), εκλεγόμενοι καί εκλέγοντες, αλλά... θά μνημονεύουν ξένο Προκαθήμενο... δηλ. «εμένα», όπως απαιτεί εγωπαθώς στόν τόμο ο εκάστοτε Πατριάρχης τού “Φαναρίου”.
Χριστόδουλος, καί Επιφάνιος κατά αντικανονικοτήτων “Φαναρίου” Αποκαλύπτουμε πώς, ο μακαριστός Προκαθήμενος Χριστόδουλος παρεκάλεσε εμβριθή μελετητή νά καταχωρήση όλες τίς κατά συρροή καταλυτικές αντικανονικές διατάξεις τών τόμων τού 1850 καί κυρίως τής πράξεως τού 1928... Αντικανονικότητες βαριές, που ακυρώνουν και καθιστούν ατελέσφορα τα δύο κείμενα ...Γι’ αυτό τό λόγο εκήρυξαν τον Χριστόδουλο “ακοινώνητο”.
Φανερώνουμε καί έτερο μυστικό: «Σιωπούμε γιά τά θέματα τού “Φαναρίου”, κακώς, γιά λόγους Εθνικούς...». Καί επέκτεινε τό θέμα τονίζοντας, «...Καί εγκληματούμε παραβιάζοντας δεινά πολλούς Ι. Κανόνες. Γι’ αυτό τό λόγο, τό Πατριαρχείο εκτροχιάζεται, χάνει τό ποίμνιό του καί διαρκώς συρρικνούται... καί...» (Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος). Και εμείς επί του παρόντος δεν δίνουμε συνέχεια.
Οι Αυτοκεφαλίες όλων τών Εθνών δέν εδωρήθησαν, μά “Εκτήθησαν Ιεροσυνοδικώς”
Ανάλογες τραγικές καταστάσεις διεδραματίσθησαν καί μέ τίς Αυτοκεφαλίες τών άλλων Ορθοδόξων Εθνών. Καί εκείνες, δέν εδωρήθησαν αλλά “ΕΚΤΗΘΗΣΑΝ” Αυτεπαγγέλτως καί Ιεροσυνοδικώς.
§ Τά ανάλογα δραματικά συνετελέσθησαν μέ τήν Ρωσική Εκκλησία τήν παλαιά εποχή.
§ Αλλά επίσης, καί φοβερά μέ τίς Εκκλησίες τής Σερβίας, τής Ρουμανίας, τής Βουλγαρίας, τής Ιλλυρίας (Αλβανίας) κ.τ.λ..
Κατά συνέπειαν, καί ουδεμία Αυτοκεφαλία υφίσταται, εάν δέν συντελεσθή από Ιερά Σύνοδο Επισκόπων, Χειροτονημένων, Διαδόχων τών Αποστόλων, ... καί μή Αχειροτονήτων, Καθηρημένων καί Σχισματικών.
Α. ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΟΣ
Αφελείς θωρακίζουν τό Παλάτι καί προσφέρουν τό κλειδί στόν ληστή.
Εμβαθύνοντας τό θέμα, τονίζουμε πώς, μερικοί ακουσίως “Χαρίζουν” αντικανονικώς τήν εξουσία Χορηγήσεως Αυτοκεφαλιών στό “Φανάρι”. Καί “Πρωτοκαθεδρίες”. Καί ψευδείς τίτλους “Πρεσβείων Τιμής”. Kαί κενά περιεχομένου “Πρωτεία Τιμής”. Καί περγαμηνές “Σεπτής Κορυφής”. Καί πολλά άλλα φανταστικά ανάλογα. Κατ’ αυτόν τόν τρόπο, διαπράττουν βαρύτατο έγκλημα κατά τής Κανονικότητος καί τής Ελευθερίας τής Ορθοδοξίας. Τήν προωθούν ως δούλη “Νεο-Βαρβαρική”.
Καί αυτή η τραγωδία συντελείται, ανεξαρτήτως τών προθέσεων. Τό “Νεο-Παπικό” πνεύμα ριζώνει, χωρίς νά παρεμποδίζεται από τά όσα άλλα διασαλπίζονται γιά νά περιορίσουν δήθεν τά αντικανονικά “Δώρα-Προνόμια”. Όλα τά επιχειρήματα κρίνονται εντελώς άχρηστα καί ανίσχυρα.
Μοιάζει ωσάν, στό Νοητό Παλάτι τής Εκκλησίας, κατά τήν περίοδο αυτή τής Μεσοβασιλείας, νά τοποθετούνται “Κιγκλιδώματα”, “θύρες” καί “συναγερμοί ασφαλείας”, οι Ι. Κανόνες. Στήν συνέχεια προσφέρεται αφελώς, τό “Κλειδί” καί ο “Κωδικός Εισόδου”, οι “Αντι-Κανόνες”, στόν κλέπτη καί στόν ληστή. Κατ’ αυτόν τόν τρόπο ενθρονίζουν στό Μέλαθρο, αντί τού Βασιλέως Χριστού τόν κάθε δοτό “Τύραννο”.
Επιβάλλεται προβολή μόνον τής Καθαράς Αληθείας
Κάποιοι θολώνουν τήν εικόνα στό θέμα μας, πού είναι αρχικά καθαρή καί ευκρινής. Προωθούν μία “Μετα-Αλήθεια” σέ έναν “Μετα-Κόσμο” καί μία “Μετα-Εκκλησία”.
Κατά συνέπειαν, φρονούμε τεκμηριωμένα πώς:
§ ΟΥΔΕΙΣ, μικρόσχημος ή μεγαλόσχημος, δικαιούται νά παρέχη “Υπερ- Εξουσίες” καί “Νεο- Παπικές” αρμοδιότητες, καταλύοντας τήν Ελευθερία τής Ορθοδοξίας.
§ ΟΥΔΕΙΣ επιτρέπεται νά περιβάλλη μέ ομιχλώδεις ασάφειες τούς Ιερούς Κανόνες.
§ ΟΥΔΕΙΣ δύναται νά θολώνη τή Δόξα καί λαμπρότητα τής Ορθοδοξίας.
§ ΟΥΔΕΙΣ, επιτρέπεται νά δολοφονή τήν ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
§ Η μισή αλήθεια αποτελεί γεμάτο ψέμα.
§ Η μισή αλήθεια αποτελεί πλήρες ψέμα.
§ Η μισή αλήθεια αποτελεί καλά κρυμμένο ψέμα.
Ο Κύριος, επί 67 φορές στά Ιερά Ευαγγέλια υπερθεματίζει τήν Αλήθειά Του, μέ τήν έκφρασι «...ἀμὴν λέγω ὑμῖν...»... (ήτοι, αλήθεια σάς λέγω).
Ο Κύριος, χρησιμοποιεί κατά κόρον καί πληθωρικά τό «Αμήν», ως Αλήθεια. Καί γι’ αυτό τό λόγο από πολλούς ερμηνευτές επονομάζεται «Ο Αμήν», «Ο Αληθής». Διότι Αυτός χορηγεί πάσαν καί καθαράν τήν Αλήθειαν.
[1] Ἐδ ...
Σεραφείμ Νικολάου
