ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΌΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς

τήν Ιεράν Σύνοδον τής Ιεραρχίας τής εν Ελλάδι Εκκλησίας

τού Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Κ. Διώτη

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ευλογητός ο Θεός.

Συνέχεια τής πρός τόν Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον π. Ιερώνυμον ανοικτής επιστολής μου καί τού προσφάτου εκτενεστάτου άρθρου μου υπό τόν τίτλον «ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ», κατέστη αναγκαίον νά συντάξω καί τό παρόν κείμενόν μου περί τού συνταρακτικού Ουκρανικού ζητήματος.

Παραδόξως καί απροσδοκήτως, ανέγνωσα εις τόν Τύπον ότι ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος εδήλωσεν απεριφράστως ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία θά είναι η πρώτη, η οποία θά αναγνωρίση τήν δοθείσαν ψευδοαυτοκεφαλίαν εις τήν ψευδοεκκλησίαν τών σχισματικών, καθηρημένων, αυτοχειροτονήτων (αχειροτονήτων) καί αναθεματισμένων τής Ουκρανίας. Ο δέ ψευδοπροκαθήμενος αυτής τής ψευδοεκκλησίας Επιφάνιος είπεν ότι η εν Ελλάδι αυτοκέφαλος Εκκλησία ανεγνώρισε de facto αυτήν τήν κακοαυτοκεφαλίαν.

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, τί συμβαίνει; Ουδέν Πατριαρχείον καί ουδεμία άλλη τοπική Εκκλησία έχουν προβή εις τήν τοιαύτην αναγνώρισιν. Αντιθέτως, αρκετά Πατριαρχεία καί άλλαι αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι εδήλωσαν ότι δέν θά αναγνωρίσουν αυτήν τήν δημιουργηθείσαν αντικανονικήν καί τραγελαφικήν εκκλησιαστικήν κατάστασιν τής Ουκρανίας.

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ερωτάται: Η Ηγεσία τής εν Ελλάδι Εκκλησίας εδεσμεύθη, μυστικώς καί παρασκηνιακώς, ότι θά διαπράξη τό διαβολικόν αυτό ανοσιούργημα διά νά εξυπηρετήση τά πολιτικά καί κοσμικά συμφέροντα τής Αμερικής, η οποία εδημιούργησε καί κατευθύνει τό Ουκρανικόν ζήτημα διά νά περιορίση τήν επιρροήν τής Ρωσίας;

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, εάν υπάρχουν τοιαύται μυστικαί ενέργειαι εκκλησιαστικών τινων Ηγετών, προσβάλλουν ευθέως καί περιφρονούν καταφώρως τόν Ιερόν Κλήρον, τόν Άγιον Μοναχισμόν, τόν φιλόθεον Λαόν καί τό Συνοδικόν διοικητικόν σύστημα τής Εκκλησίας.

Τά συγκλονίζοντα σήμερον καί αναταράσσοντα ολόκληρον τήν Ορθοδοξίαν είναι τά δύο ατυχήματα, μάλλον δυστυχήματα, τού Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου. Η ψευδοαγία Σύνοδος τής Κρήτης και το εκτρωματικόν Ουκρανικόν ζήτημα. Διά την ψευδοσύνοδον της Κρήτης έχουν πολλά γραφή. Ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος με αυτήν την ψευδοσύνοδον επεδίωξε να απόκτηση ιστορικήν δόξαν. Δυστυχώς διά τον Πατριάρχην, η αναμενομένη αυτή δόξα μετετράπη εις ιστορικήν αδοξίαν. Αυτό δεν είναι μόνον προσωπική μου άποψις, αλλά και Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων και Μητροπολιτών και Καθηγητών Θεολογικών Σχολών και Πρεσβυτέρων και Ιερομονάχων και Ηγουμένων και Μοναχών και δημοσιογράφων και πιστών Χριστιανών, οι οποίοι ενημερώνονται διά τα εκκλησιαστικά δρώμενα.

Το Ουκρανικόν ζήτημα ευρίσκεται εις εκκρηκτικήν εξέλιξιν. Όλαι αι τοπικαί Εκκλησίαι αναμένουν αγωνιωδώς την σχετικήν απόφασιν τής Ιεραρχίας τής εν Ελλάδι Εκκλησίας.

Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι, αναταραχθείτε σεισμικώς με πολλούς βαθμούς τής κλίμακος Ρίχτερ, ως γράφω συνήθως εις τρομακτικάς περιπτώσεις. Κατά την παράδοσιν τού Τόμου τής εν λόγω ακεφάλου αυτοκεφαλίας υπήρξε και μία θλιβερά παράμετρος. Τήν αυτοκεφαλίαν αυτήν εζήτησε, πιεστικώς, ο τότε Πρόεδρος τής Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος μετέβη και εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον την ημέραν των Θεοφανείων (6-1-2018), κατά την οποίαν εδόθη ο Τόμος αυτός. Ουαί ! Ουαί ! Ουαί ! Κατά την Θείαν Λειτουργίαν τής ημέρας αυτής, ο ίδιος ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος, προσωπικώς, μετέδωκεν, επισήμως και φωτογραφικώς, τα Άχραντα Μυστήρια εις τον Πρόεδρον, τον κοσμικόν άρχοντα τής Ουκρανίας, εν γνώσει του ότι αυτός είναι ουνίτης παπικός, δηλαδή αιρετικός. Η Ουνία είναι ο Δούρειος Ίππος και το όργανον προσηλυτισμού τού Παπισμού.

Εγώ και πολλοί άλλοι εσχολιάσαμεν δυσμενέστατα την προδοτικήν τής Πίστεώς μας ανίερον αυτήν πράξιν τού Πατριάρχου. Κατ’ αυτόν τον τρόπον, ο Πατριάρχης δέχεται εν τη πράξει όλας τας φρικιαστικάς αιρέσεις τού Παπισμού, στηρίζει τον Παπισμόν, εξασθενίζει πολύ το ορθόδοξον φρόνημα και σκανδαλίζει τούς Ορθοδόξους ανά τον κόσμον. Η σχετική φωτογραφία εδημοσιεύθη εις τον Τύπον και εις το Διαδίκτυον. Εδημιουργήθη και η υποψία ότι ο Πατριάρχης δεν πιστεύει εις το μέγα τούτο Μυστήριον τής Θείας Ευχαριστίας.

Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι, απορώ, εκπλήσσομαι και καταπλήσσομαι. Διατί η εν Ελλάδι εκκλησιαστική Ηγεσία παρέμεινεν απαθής και αδιάφορος δι’ αυτό το τρομερόν εκκλησιαστικόν σκάνδαλον; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν είναι «πρώτος άνευ ίσων», ως θέλει να είναι, αλλ’  είναι «πρώτος μεταξύ ίσων» και συνεπώς ελέγχεται και αυτός διά τας παραβάσεις του, όπως ο οιοσδήποτε άλλος Επίσκοπος τής Ορθοδοξίας. Μάλιστα δε ο Πατριάρχης πρέπει να ελέγχηται επί το αυστηρότερον.

Δυστυχώς, ο Πατριάρχης είναι και καθαιρετέος διά τας πολλάς συμπροσευχάς του με αιρετικούς. Εις μίαν δε επετειακήν Θείαν Λειτουργίαν, ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος είχε τοποθετήσει τον Πάπαν εις τιμητικήν θέσιν έξωθεν τού Ιερού Βήματος. Ο Πατριάρχης κατά τον αλληλοασπασμόν εν τη Θεία Λειτουργία εξήλθε τού Ιερού Βήματος και ησπάσθη τον Πάπαν. Παρεβίασε την λετουργικήν τάξιν διά να τιμήση υπερβαλλόντως, όχι απλώς ένα αιρετικόν, αλλ’ ένα αιρεσιάρχην. Μόνον οι συλλειτουργοί αλληλοασπάζονται κατά την Θείαν Λειτουργίαν. Πολλάκις εγένετο παραβάτης των ιερών Κανόνων ο Πατριάρχης, όπως και εις την περίπτωσιν τού Ουκρανικού ζητήματος. Εξεφράσθη δε και υποτιμητικώς διά τούς ιερούς Κανόνας. Και ενώ αυτοπαρουσιάζεται ως ο φύλαξ τής ενότητος εις ολόκληρον την Ορθοδοξίαν, όμως, ο ίδιος έγινεν υπαίτιος μεγάλου σχίσματος και επικινδύνου αναταραχής εν τη Ορθοδοξία. Το σχίσμα, το οποίον προεκάλεσεν ο π. Βαρθολομαίος μεταξύ τού Οικουμενικού Πατριαρχείου και τού Πατριαρχείου Μόσχας αναταράσσει ολόκληρον την Ορθοδοξίαν. Το Πατριαρχείον Μόσχας εκπροσωπεί το ήμισυ σχεδόν τής Ορθοδοξίας.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος πρέπει να τεθή υπό κατηγορίαν και ο δεύτερος τη τάξει Πατριάρχης Αλεξανδρείας να συγκαλέση αρμοδίαν Μείζονα Σύνοδον διά να δικάση τον Πατριάρχην.

Δεν είναι νοητόν νά διώκωνται, αδίκως και εκδικητικώς, ιεραποστολικοί Πρεσβύτεροι, Ιερομόναχοι, Μοναχοί και Μοναχαί υπό τού οικείου Επισκόπου των με την σύμπραξιν πολλάκις τής Ιεράς Συνόδου και των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και παρεκτρεπόμενοι εκκλησιαστικοί Ηγέται νά παραμένουν ατιμώρητοι.

«Φίλος μεν ο Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια». Θεωρώ αναγκαίον νά δημοσιοποιήσω και εδώ ότι ο σύνδεσμός μου με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην π. Βαρθολομαίον ανέρχεται χρονικώς εις μερικάς δεκαετίας με δεδηλωμένην εκτίμησίν του πρός εμέ. Έλεγεν ότι αναγιγνώσκει τα κείμενά μου χωρίς νά προσθέτη ή νά αφαιρή λέξιν, διότι είναι καλώς βιδωμένα. Όταν προ δύο ετών περίπου, εις μίαν εν Αθήναις εκδήλωσιν, ο υιός μου Κωνσταντίνος (Επιθεωρητής τού Υπουργείου Οικονομικών) επλησίασε τον Πατριάρχην και είπεν ότι είναι υιός μου, ο Πατριάρχης, αντί άλλου λόγου, είπε: «Γράφει... γράφει...» με την ανάλογον κίνησιν τής χειρός του. Επίσης, προ έτους περίπου, κατά μίαν στιγμιαίαν συνάντησίν μου εις το Μέγαρον Μουσικής Αθηνών με τον Πατριάρχην, ούτος είπεν εις εμέ: «Πάτερ Ιωάννη, ό,τι γράφεις νά μού το στέλλεις».

Επανερχόμενος εις το θέμα τού Ουκρανικού ζητήματος, τονίζω και υπερτονίζω ότι τυχόν αναγνώρισις υπό τής σεπτής Ιεραρχίας τής εν Ουκρανία σχισματικής εκκλησιαστικής παρατάξεως των καθηρημένων, αυτοχειροτονήτων (αχειροτονήτων) και αναθεματισμένων θα διαπραχθή όχι μόνον εκκλησιαστικόν κακούργημα, αλλά και εθνικόν έγκλημα και το Συνοδικόν κύρος θα καταρρακωθή, διά τούς ακολούθους λόγους:

1) Η τοιαύτη αναγνώρισις θα σημάνη ότι η Ουκρανία δεν αποτελεί κανονικόν έδαφος τού Πατριαρχείου Μόσχας, αλλά ανήκει εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εκκλησιαστικώς. Τότε η εν Ελλάδι Διοικούσα Εκκλησία θα έλθη εις άκραν αντίφασιν και αναξιοπιστίαν, διότι δεν έπαυσε ποτέ και μέχρι σήμερον νά γράφη εις τα Δίπτυχα τής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ότι η «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ» γενικώς και ειδικώτερον η «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ» ανήκουν εις το Πατριαρχείον Μόσχας, εις την εν Ρωσία Εκκλησίαν. Θα έλθη δε η Ιεραρχία τής εν Ελλάδι Εκκλησίας και εις κραυγαλέαν αντίθεσιν με όλα τα Πατριαρχεία και με όλας τας άλλας τοπικάς Εκκλησίας τής Ορθοδοξίας, διότι και εκεί καταγράφεται επισήμως ότι η Ουκρανία εκκλησιαστικώς υπάγεται εις το Πατριαρχείον Μόσχας και δι’ αυτό ουδεμία τοπική Εκκλησία έχει αναγνωρίσει την ψευδοεκκλησίαν των σχισματικών.

2) Εάν η εν Ελλάδι Εκκλησία εξακολουθή νά δέχεται απεριφράστως ότι η εν Ουκρανία Ορθόδοξος Εκκλησία ανήκει εις το Πατριαρχείον Μόσχας και, παρά τούτο, αναγνωρίση τήν παντάπασιν απαράδεκτον πράξιν τού π. Βαρθολομαίου, τότε με τήν εν λόγω αναγνώρισιν θα δεχθή το άτοπον και άκρως εσφαλμένον ότι η προκλητική και αυθαίρετος εισπήδησις τού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εις ξένην εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν είναι κανονική και επιτρεπτή και συνεπώς ανατρέπεται το Κανονικόν Δίκαιον υπό τής εν Ελλάδι Διοικούσης Εκκλησίας.

3) Ο Πατριάρχης δέχεται ότι: «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ουδέποτε παρεχώρησε τήν Μητρόπολιν Κιέβου διά νά αποτελή κανονικόν έδαφος τού Πατριαρχείου Μόσχας» («Ο Οικουμενικός Θρόνος και η Εκκλησία τής Ουκρανίας», Σεπτέμβριος 218, σελ. 12). Αλλοίμονον! Ο Πατριάρχης αντιφάσκει οικτρώς και αυτοδιαψεύδεται θλιβερώς. Με δύο Πατριαρχικά Γράμματά του (1203/26-8-1992 και 282/7-4-1997) πρός τον Πατριάρχην Μόσχας αναγνωρίζει σαφώς ότι η εν Ρωσία Εκκλησία έχει το Δίκαιον χειροτονιών (jus ordinandi) και το Δίκαιον κρίσεως των Επισκόπων (jus jurandi) τής εν Ουκρανία Εκκλησίας. Τα δύο αυτά ουσιαστικά εκκλησιολογικά στοιχεία αποδεικνύουν τήν πλήρη υπαγωγήν τής Μητροπόλεως Κιέβου εις τήν Μόσχαν.

4) Ο Πατριάρχης, αντικανονικώς, παραλόγως, αυθαιρέτως, επιπολαίως και ανευθύνως, ώρισεν (ως Πάπας) ψευδοπροκαθήμενον τής υπ’ αυτού ιδρυθείσης εν Κιέβω διά πρωτοφανούς εισπηδήσεως εις αλλοτρίαν εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν σχισματικής ψευδοεκκλησίας, κατά εξοργιστικήν περιφρόνησιν της τοπικής κανονικής Εκκλησίας, Επιφάνιόν τινα. Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι, αυτόν θα αναγνωρίσητε; Με αυτόν θα συλλειτουργήσητε; Αυτόν θα γράψητε εις τα Δίπτυχα τής Εκκλησίας; Γνωρίζετε τήν εκκλησιαστικήν κατάστασιν αυτού τού προσώπου; Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει Αρχιερωσύνην και Αποστολικήν διαδοχήν. Ψευδοεχειροτονήθη από τον κανονικώς καθαιρεθέντα, σχισματικόν και αναθεματισθέντα Φιλάρετον. Συνεπώς ο Επιφάνιος είναι αχειροτόνητος. Αναντιλέκτως, ευρίσκεται εις τήν τάξιν των λαϊκών. Τί συμβαίνει με τον Πατριάρχην π. Βαρθολομαίον; Διδάσκει ότι οι πραγματικώς καθηρημένοι έχουν το κανονικόν δικαίωμα νά χειροτονούν κληρικούς;

Ο Επιφάνιος στερείται και τού στοιχειώδους χρηστού ήθους. Μεταξύ και άλλων παραπτωμάτων του (πρωτοστατεί εις τον άγριον διωγμόν της κανονικής Εκκλησίας του Κιέβου κ.ά.), είναι επί πλέον αναξιόπιστος, ψευδολόγος, απατεών και λωποδύτης. Είπεν ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία ανεγνώρισε de facto τήν ψευδοαυτοκεφαλίαν της Ουκρανίας, ως προεγράφη. Αναξιοπίστως ψεύδεται και εξαπατά. Το Ουκρανικόν ζήτημα δεν συνεζητήθη ακόμη εις τα Συνοδικά όργανα τής εν Ελλάδι Εκκλησίας. Πόθεν προκύπτει ότι η Εκκλησία αυτή ανεγνώρισε de facto τήν εν λόγω κακοαυτοκεφαλίαν; Το de facto σημαίνει ότι κάτι έγινεν επιβεβλημένως εκ των πραγμάτων ή εκ τετελεσμένου αποδεικτικού και υποχρεωτικού γεγονότος. Δεν υπάρχουν τοιαύτα πράγματα και τοιούτον τετελεσμένον γεγονός.

Ως πρός το λωποδύτης, εάν ο Επιφάνιος με οδηγήση εις το Δικαστήριον, θα πάρω μαζί μου και μερικά λεξικά, τα οποία ορίζουν ότι: Λωποδύτης = κλέπτης. Κλέπτης ο Επιφάνιος; Τί έκλεψε; Δεν έκλεψε χρήματα ή αντικείμενά τινα. Έκλεψε κάτι πολύ ανώτερον. Έκλεψε τήν αλήθειαν.

5) Ο Πατριάρχης επικαλείται το «έκκλητον», το οποίον, ως νομίζει, δύναται νά εφαρμόζη αυτοβούλως εις όλην τήν Ορθοδοξίαν κατά παραμερισμόν και περιφρόνησιν όλων των τοπικών Εκκλησιών. Δεν υπάρχει τοιαύτη θεσμική Αρχή και κανών Δικαίου, ώστε νά αναγνωρίζεται δικαίωμα εις τον Πατριάρχην αντικανονικής εισπηδήσεως εις τας άλλας Εκκλησίας. Εάν τοιούτον τι γίνη δεκτόν, τότε το πρωτείον τιμής του Οικουμενικού μετατρέπεται εις πρωτείον εξουσίας. Τότε θα έχωμεν και Πάπαν τής Ανατολής, ως έχω γράψει.

Καθ’ όσον γνωρίζω, μόνον εις τήν εν Ελλάδι Εκκλησίαν έχει νομοθετηθή (Καταστατικός Χάρτης Ν. 590/1977, άρθρον 44, παρ. 2) το δικαίωμα τής εκκλήτου προσφυγής εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον των καταδικαζομένων Μητροπολιτών. Η περίπτωσις αυτή είναι ιδιάζουσα. Το δικαίωμα αυτό επεξετάθη από τούς Μητροπολίτας των λεγομένων Νέων Χωρών και εις τούς άλλους Μητροπολίτας τής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, επειδή όλοι αυτοί είναι ισότιμα μέλη τής αυτής Ιεραρχίας. Καί εδώ όμως ο Πατριάρχης δεν ενεργεί αυτοβούλως και αυθαιρέτως, αλλά συναινετικώς. Ο κατάδικος υποβάλλει τήν προσφυγήν του εις τον Γραμματέα τού Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου υπό τού οποίου εδικάσθη, ο Γραμματεύς γνωστοποιεί το αίτημα αυτό εις τον Πρόεδρον τής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και ο Πρόεδρος, εντός 30 ημερών, διαβιβάζει τήν προσφυγήν εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

Το έκκλητον ή έκκλητος εις τήν περίπτωσιν ταύτην, είναι ο τελικός βαθμός τής εκκλησιαστικής δικαστικής κρίσεως. Ο Πατριάρχης, εκτός τού ότι δεν είχε δικαίωμα νά δικάση ο ίδιος προσωπικώς εις τελικόν βαθμόν τούς κανονικώς καταδικασθέντας κληρικούς τής Ουκρανίας, χωρίς τήν συναίνεσιν τού Πατριαρχείου Μόσχας, το οποίον έχει καταδικάσει αυτούς, ισχυρίζεται ότι αποκατέστησεν αυτούς άνευ ουδεμιάς δικαστικής ενεργείας και ερεύνης, διότι δεν είχε τούς δικαστικούς φακέλους των τιμωρηθέντων. Οι φάκελοι αυτοί ευρίσκονται εις τα Αρχεία τού Πατριαρχείου Μόσχας, τούς οποίους δεν εζήτησεν ο Πατριάρχης. Η εν Ελλάδι όμως Εκκλησία στέλλει τήν προσφυγήν τού καταδικασθέντος εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον «μετά τής δικογραφίας» διά νά διεξαχθή η τελική δίκη. Ο Πατριάρχης ουδαμώς εδίκασεν. Αποκατέστησε τούς καταδίκους νοερώς, με ακαριαίαν, ελευθέραν και αλάθητον, ως νομίζει, κρίσιν του, χωρίς οι τιμωρηθέντες νά εκδηλώσουν ούτε ίχνος μετανοίας και χωρίς νά ζητήσουν συγγνώμην διά τα αίτια, ένεκα των οποίων κατεδικάσθησαν δικαίως και κανονικώς. Είναι άκρως γελοιοποιητική η κατ’ αυτόν τον τρόπον ψευδοαποκατάστασις των καθηρημένων, αυτοχειρονήτων, αχειροτονήτων, σχισματικών και αναθεματισμένων τού Κιέβου. Όλοι αυτοί παραμένουν, απολύτως, καταφώρως και αμετακινήτως, εις τας αρχικάς δικαίας και κανονικάς καταδίκας των. Επ’ αυτού δεν είναι δυνατόν νά υπάρξη αντίλογος ή οιαδήποτε αντίρρησις.

Ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος υπετίμησε και υπεβίβασε τήν νοημοσύνην όλων ημών, νομίσας ότι δεν θα γίνη αντιληπτή αυτή η αφροσύνη του νά δημιουργήση μίαν τοιαύτην εξωφρενικήν, παράλογον, τραγελαφικήν και παρανοϊκήν κατάστασιν. Η κατάστασις αυτή έχει εκθέσει τον Πατριάρχην ανεπανορθώτως. Εξευτελίσθη δε και το κύρος τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπαιτιότητι του π. Βαρθολομαίου. Τοιούτος εκκλησιολογικός εκτροχιασμός είναι πρωτοφανής. Η μαύρη αυτή διοικητική κηλίς τού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου είναι μεγάλης εκτάσεως και θα παραμείνη ανεξίτηλος εις τήν Ιστορίαν. Πρόκειται περί καταφανούς εξαπατήσεως υπό τού Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου ότι δήθεν αποκατέστησε, κανονικώς και εκκλησιαστικώς, τούς καταδικασθέντας υπό τού Πατριαρχείου Μόσχας. Εκτός τού προαναφερθέντος ανωμάλου, αλλοκότου και εξωπραγματικού τρόπου τής σχετικής ενεργείας τού Πατριάρχου, κατά τήν αδιαμφισβήτητον κανονικήν τάξιν, το αρμόδιον Εκκλησιαστικόν όργανον, το οποίον επιβάλλει ποινάς εις Κληρικούς παντός βαθμού, είναι και το αρμόδιον όργανον νά άρη και να ανακαλέση τας ποινάς αυτάς.

6) Ως πρός τήν δοθείσαν υπό τού Πατριάρχου ψευδοαυτοκεφαλίαν εις τήν ψευδοεκκλησίαν των καθηρημένων, σχισματικών, αυτοχειροτονήτων, αχειροτονήτων και αναθεματισμένων τής Ουκρανίας, εις το προαναφερθέν εκτενές άρθρον μου απεκάλυψα το εξής πολύ σημαντικόν, το οποίον δεν είχε παρουσιασθή εις τήν παρούσαν εκκρηκτικήν εκκλησιαστικήν επικαιρότητα, μετά παρέλευσιν μηνών. Ιδού:

Εις τήν «Διορθόδοξον Προπαρασκευαστικήν Επιτροπήν» του Δεκεμβρίου 2009 (Σαμπεζύ τής Γενεύης) ως κύριον θέμα των συζητήσεων είχε τεθή το «Αυτοκέφαλον». Εις τήν έκθεσιν πεπραγμένων τής Επιτροπής αυτής, η οποία υπεβλήθη εις τήν Ιεράν Σύνοδον, αναγράφονται και τα εξής:

«Ο Σεβασμιώτατος Πρόεδρος (Περγάμου Ιωάννης) Εκπρόσωπος τού Οικουμενικού Πατριαρχείου ανέπτυξε τήν θέσιν τού Οικ. Πατριαρχείου: ότι δηλαδή εφ’ όσον ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξασφαλίζει τήν συναίνεσιν των κατά Τόπους Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, διά τής λήψεως εγγράφου συναινέσεώς των, δύναται νά υπογράψη μόνος του τον Πατριαρχικόν Τόμον» (τού Αυτοκεφάλου).

Ήδη από το έτος 2009 έχει διατυπωθή, αρμοδίως και επισήμως, η θέσις τού Οικουμενικού Πατριαρχείου περί τού τρόπου χορηγήσεως τής εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας. Καί όμως, ο τρόπος χορηγήσεως τής Ουκρανικής ψευδοαυτοκεφαλίας υπήρξεν άκρως αντίθετος πρός τήν επίσημον αυτήν θέσιν του Πατριαρχείου, προκειμένου νά εξυπηρετηθούν τα πολιτικά σχέδια τής Αμερικής και τής Ουκρανίας.

Η δε καταργητική τού Κανονικού Δικαίου αυτοκεφαλία αυτή είναι προϊόν κοσμικής δυνάμεως και εδόθη δι’ ουδεμίαν εκκλησιαστικήν εξυπηρέτησιν και ωφέλειαν, αλλά διά νά εξυπηρετηθούν αι επιδιώξεις τής Αμερικής και τού κράτους τής Ουκρανίας κατά τής Ρωσίας. Ως έχω γράψει κατ’ επανάληψιν, το οξύτατον και άκρως επικίνδυνον εκκλησιαστικόν πρόβλημα τής Ουκρανίας είναι το σχίσμα και όχι η καταρρακωτική τού κύρους τού Οικουμενικού Πατριαρχείου αυτοκεφαλία, η οποία έχει επιδεινώσει κατά πολύ το σχίσμα αυτό.

7) Θα υπάρξη άμεσος κίνδυνος το Πατριαρχείον Μόσχας νά διακόψη εκκλησιαστικήν κοινωνίαν με τήν Ελλάδι Εκκλησίαν, όπως έπραξε και με το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Το ενδεχόμενον τούτο θα έχη καταστρεπτικάς συνεπείας. Θα τιναχθούν εις τον αέρα αι καλαί κρατικαί σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας. Μέγα εθνικόν έγκλημα τούτο. Θα περιορισθή πολύ ο θρησκευτικός τουρισμός. Θα πικραθούν πολύ οι δύο ομόδοξοι λαοί. Πιθανόν νά υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις και εις τας εμπορικάς σχέσεις.

8) Η τοιαύτη αναγνώρισις θά στραφή ευθέως καί εχθρικώς κατά τής κανονικής εν Ουκρανία πολυπληθεστάτης Ορθοδόξου Εκκλησίας μέ 90 Επισκόπους, 12.000 ενορίας, 250 Ιεράς Μονάς, 5.000 Μοναχούς καί Μοναχάς καί μέ πολλά εκατομμύρια πιστών, ενώ η νέα ολιγάριθμος ψευδοεκκλησία τού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου βαίνει ήδη πρός διάλυσιν, διότι εντός ελαχίστου χρόνου έχει διασπασθή. Οι 15 δέ από τούς 50 Επισκόπους τής ψευδοεκκλησίας αυτής δέν έχουν Αρχιερωσύνην. Έλκουν τήν ψευδοχειροτονίαν των από αχειροτονήτους. Η εν Ελλάδι Εκκλησία έχι υποχρέωσιν νά συμπαρασταθή εις τήν κανονικήν Εκκλησίαν, η οποία διώκεται λυσσαλέως από τήν ψευδοεκκλησίαν μέ εξτρεμιστικάς κοσμικάς ομάδας. Θά είναι μεγάλη εντροπή, οικτρά κατάπτωσις καί πλήρης απαξίωσις τής εν Ελλάδι Διοικούσης Εκκλησίας, νά συνταχθή μέ έν πολυσχησματικόν συνονθύλευμα εις βάρος τής κανονικής Εκκλησίας, κατά παράβασιν πάσης κανονικής τάξεως καί Εκκλησιαστικής Παραδόσεως. Η κανονική Εκκλησία τής Ουκρανίας δέν εζήτησεν αυτοκεφαλίαν. Η Εκκλησία αυτή είναι ανεγνωρισμένη από όλας τάς Ορθοδόξους Εκκλησίας, ακόμη καί από τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Η δέ ψευδοεκκλησία τού π. Βαρθολομαίου δέν έχει ουδεμίαν εκκλησιαστικήν αναγνώρισιν. Καί μόνον τό γεγονός νά συζητήται εάν πρέπει νά αναγνωρισθή ή όχι αυτό τό τερατώδες εκκλησιαστικόν μόρφωμα προκαλεί αποκαρδιωτικά αισθήματα.

9) Μέ θέμα «Τό Ουκρανικόν αυτοκέφαλον» επραγματοποιήθη «Θεολογική Ημερίδα» εις Θεσσαλονίκην (22-6-2019), η οποία διωργανώθη από τρία Χριστιανικά Σωματεία τής πόλεως καί τήν «Σύναξιν Ορθοδόξων Κληρικών καί Μοναχών». Η επιτυχία υπήρξε μεγάλη. Οκτώ ειδικοί επιστήμονες ανέπτυξαν τό θέμα από όλας τάς πλευράς του ενώπιον 600 περίπου ακροατών (Ξενοδοχείον PORTO PALACE). Πρός εξοικονόμησιν χώρου, καταγράφω εδώ μόνον τά 4 πρώτα από τά 12 σημαντικά πορίσματα τής Ημερίδος αυτής:

α΄) Η Εκκλησία τής Ουκρανίας είναι κανονικόν έδαφος τής Εκκλησίας τής Ρωσίας μέ πανορθόδοξον μέχρι σήμερον αναγνώρισιν, ακόμη καί από τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

β΄) Η υπερορία εισπήδησις τής Κωνσταντινουπόλεως εις δικαιοδοσίαν άλλης αυτοκεφάλου Εκκλησίας αποτελεί βαρύτατον κανονικόν παράπτωμα.

γ΄) Ούτε ο θεσμός τού εκκλήτου δικαιολογεί τήν υπερορίαν επέμβασιν, διότι ισχύει μόνον διά τούς Κληρικούς, οι οποίοι ανήκουν εις τήν δικαιοδοσίαν τής Κωνσταντινουπόλεως.

δ΄) Η αποκατάστασις τών σχισματικών τής Ουκρανίας υπό τής Κωνσταντινουπόλεως είναι άκυρος καί ανυπόστατος, διότι εγένετο άνευ τών απαιτουμένων κανονικών προϋποθέσεων.

10) Οι δύο εν Ελλάδι θεωρητικοί υποστηρικταί τού Ουκρανικού ψευδοαυτοκεφάλου είναι ο Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς καί ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ιερόθεος Βλάχος. Καί οι δύο αυτοί, ως έγραψα, έχουν μηδενισθή ως τοιούτοι υποστηρικταί. Ο κ. Φειδάς έχει γράψει, κατ επανάληψιν εις τό παρελθόν, ότι η Ουκρανία εκκλησιαστικώς ανήκει εις τό Πατριαρχείον Μόσχας. Επίσης, έγραψεν ότι η αυτοκεφαλία εις μίαν Εκκλησίαν δίδεται μέ τήν σύμφωνον γνώμην όλων τών αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Τώρα αυτά τά αναιρεί. Μέ τόν εν λόγω Καθηγητήν έχω πολυετή γνωριμίαν αμοιβαίας εκτιμήσεως. Όμως, δέν γνωρίζω μετά βεβαιότητος τούς λόγους, ένεκα τών οποίων αυτοαναιρείται ο Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς.

Επίσης καί μέ τόν Μητροπολίτην Ναυπάκτου π. Ιερόθεον είχον αγαθάς σχέσεις. Μέ επήνεσε δημοσία καί προσέφερεν εις εμέ βιβλίον του μέ τιμητικήν αφιέρωσιν. Σχετικώς μέ τό Ουκρανικόν ζήτημα, ο Ναυπάκτου εγελοιοποιήθη μέ όσα έγραψε πρός τήν Ιεράν Σύνοδον (30-3-2019). Υπέστη αυστηρόν έλεγχον καί από εμέ καί από άλλους θεολόγους καί από δημοσιογράφους. Έγραψεν ότι υπάρχει δεδομένον, τό οποίον υποχρεώνει τήν εν Ελλάδι Εκκλησίαν νά αναγνωρίση τήν πράξιν τού Πατριάρχου μέ τήν οποίαν έδωκεν αυτοκεφαλίαν εις τούς εξωεκκλησιαστικούς τής Ουκρανίας. Ανοησία ολκής. Εκλήθη νά απαντήση πότε, πόθεν καί κατά ποίον τρόπον προέκυψεν έν τοιούτον ειδικόν δεδομένον καί εσιώπησε. Καί άλλη ανοησία. Διά νά πείση τήν Ιεραρχίαν ότι η πράξις αυτή τού Πατριάρχου δέν ελέγχεται, έγραψεν ότι κατά τήν κανονικήν τάξιν δέν δύναται μία αυτοκέφαλος Εκκλησία νά «κρίνη» απόφασιν άλλης αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Εκλήθη καί πάλιν νά παρουσιάση έστω καί ένα σχετικόν ιερόν Κανόνα καί δέν ηδυνήθη. Διέπραξε καί τρίτην γκάφαν. Έγραψεν ότι η Ιεραρχία πρέπει νά λάβη απόφασιν αναγνωρίσεως τού Ουκρανικού αυτοκεφάλου άνευ ψηφοφορίας. Κατεκρίθη μέ αυστηρότητα καί εις τόν Τύπον καί εις τό Διαδίκτυον. Πώς είναι δυνατόν έν τόσον πολυμελές Σώμα, ως είναι η Ιεραρχία, νά αποφασίζη άνευ ψηφοφορίας;

Ίσως ανέρχονται εις δεκάδας οι επικριταί τού Ναυπάκτου. Υβρίζει δέ καί συκοφαντεί όλους ημάς ως «λασπολόγους» («Εκκλησιαστική Παρέμβαση», Αύγουστος 2019). Ανεντίμως ο Ναυπάκτου ανεφέρθη εις άλλα σημεία τού εγγράφου του πρός τήν Ιεράν Σύνοδον καί απεσιώπησεν εντελώς ότι έγραψε τάς τρείς, ως άνω, ανοησίας του, αι οποίαι εκθέτουν κατά πολύ αυτόν ως θεολόγον καί συγγραφέα.

11) Προσοχή ! Προσοχή ! Προσοχή, Μακαριώτατε καί σεβαστοί Σεβασμιώτατοι !!! Μέγα αδιέξοδον προβάλλει. Σείς συνεχώς καί κατά τάς συνεδρίας τής Ιεραρχίας δέν θά παύσητε νά αναγνωρίζητε, ως καί ανωτέρω εγράφη, ότι η «Μητροπολιτική Περιφέρεια τού Κιέβου» ανήκει εις τό Πατριαρχείον Μόσχας. Αναγνωρίζετε ακόμη ονομαστικώς καί τόν Προκαθήμενον τής Κανονικής Εκκλησίας τού Κιέβου (Ονούφριον), ως αποδεικνύεται από τά «Δίπτυχα» τής Ιεράς Συνόδου (σελ. 1232) τού τρέχοντος έτους. Κατά ποίαν εκκλησιολογικήν έννοιαν θά συζητηθή εάν πρέπει ή όχι νά αναγνωρίσητε καί δεύτερον εκκλησιαστικόν Προκαθήμενον εις τόν αυτόν ακριβώς τόπον (Κίεβον), τόν Επιφάνιον; Είναι γνωστόν ότι οι ιεροί Κανόνες απαγορεύουν απολύτως τήν συνύπαρξιν δύο Επισκόπων εις τόν αυτόν τόπον. Εάν αναγνωρίσητε τόν Επιφάνιον, θά συνεχίσητε νά αναγνωρίζητε καί τόν Ονούφριον; Εάν όχι, τί θά πράξητε διά τόν κανονικόν Προκαθήμενον Ονούφριον; Συγκλονιστικόν τό αδιέξοδον. Πρέπει πάλιν νά τονισθή ότι ο Επιφάνιος δέν έχει Αρχιερωσύνην. Έλκει τήν ψευδοχειροτονίαν του από τόν κανονικώς καθαιρεθέντα Φιλάρετον. Εις τήν πραγματικότητα ο Επιφάνιος είναι λαϊκός, διότι δέν έχει κανονικήν χειροτονίαν.

Ως ανελύθη ανωτέρω, ως έγραψαν επιφανείς Καθηγηταί καί ως διεπιστώθη εις τήν προαναφερθείσαν σημαντικήν καί κατά πάντα αξιόλογον «Θεολογικήν Ημερίδα» τής Θεσσαλονίκης, η οιαδήποτε ψευδοαποκατάστασις υπό τού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου είναι «άκυρος καί ανυπόστατος».

12) Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ουδεμία ανά τόν κόσμον τοπική Ορθόδοξος Εκκλησία έχει ενεργοποιηθεί Συνοδικώς διά τό Ουκρανικόν ζήτημα. Διατί αυτή η σπουδή τής εν Ελλάδι Εκκλησίας, τήν οποίαν έχει επισημάνει καί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων π. Σεραφείμ; Γράφει ο Σεβασμιώτατος εις πρόσφατον κείμενόν του:

«Η εσπευσμένη επίλυσι τού Ουκρανικού ζητήματος υπό τήν πίεσιν κοσμικών παραγόντων, τών ισχυρών τής γής, καί διά τήν προώθησιν γεωπολιτικών καί γεωστρατηγικών σχεδίων εδίχασε βαθύτατα τόν Ουκρανικό λαό, εδίχασε τίς κατά τόπους Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, αφού όλες μαζί διαφωνούν μέ τήν αντικανονική εκχώρησι τής Αυτοκεφαλίας στήν Ουκρανία από τό Οικουμενικό Πατριαρχείο, εδίχασε τήν Διαρκή Ιερά Σύνοδο, εδίχασε τό Άγιον Όρος, θά διχάση καί τήν Σεπτήν Ιεραρχία μας».

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, δέν υπάρχει ουδεμία εκκλησιαστική ανάγκη τής Εκκλησίας μας καί δέν έχετε ουδεμίαν υποχρέωσιν νά σπεύσητε πρός επίλυσιν τού σκανδαλώδους Ουκρανικού ζητήματος. Νά τό διαχειρισθή ο Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος, ο οποίος καί τό εδημιούργησε. Όπως έχει εξελιχθή καί εξελίσσεται τό ζήτημα αυτό, η ενδεδειγμένη λύσις είναι καί πρός ωφέλειαν τού Πατριαρχείου, τό κύρος τού οποίου συνεχώς υποβαθμίζεται, ένεκα αυτού τού ζητήματος, νά ανακαλέση ο Πατριάρχης τήν δαιμονικήν αυτήν αυτοκεφαλίαν. Εάν ο Πατριάρχης δέν έχη τήν σύνεσιν νά πράξη τούτο, η επικατάρατος αυτή αυτοκεφαλία θά ακυρωθή αφ εαυτής, όταν ουδεμία τοπική Εκκλησία αναγνωρίση αυτήν.

Ως έχω πληροφορηθή, τό Ουκρανικόν ζήτημα δέν υφίσταται εις τήν Ημερησίαν Διάταξιν τών Συνεδριών τής Ιεραρχίας τού προσεχούς μηνός Οκτωβρίου. Εκτός Ημερησίας Διατάξεως συζητούνται θέματα έκτακτα, επείγοντα καί αναγκαία. Εάν, παρά ταύτα, η Ιεραρχία δέν δυνηθή νά αντισταθή εις πιέσεις ισχυρών κοσμικών δυνάμεων καί αναγκασθή νά συζητήση τό ζήτημα εκτός Ημερησίας Διατάξεως καί δέν καταστή δυνατόν νά είναι αρνητική κατά τής Ουκρανικής αυτοκεφαλίας η απόφασις τής Ιεραρχίας, τότε η απόφασις τής σεπτής Ιεραρχίας νά είναι πρότασις συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου ή Συνάξεως τών Προκαθημένων όλων τών αυτοκεφάλων Εκκλησιών μέ εκπροσώπησιν τών Συνοδικών οργάνων των πρός επίλυσιν τού συνταράσσοντος ολόκληρον τήν Ορθοδοξίαν Ουκρανικού ζητήματος. Αυτό είναι λύτρωσις τής εν Ελλάδι Διοικούσης Εκκλησίας.

Εν Αθήναις τή 24η Σεπτεμβρίου 2019

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Κ. Διώτης

Τηλέφωνα: 210 5243400 + Fax 6938566716

Email: Ioannis.K.Diotis@gmail.com