Γράφει ὁ Βασίλης Στοϊλόπουλος
Στὸ ἀπόγειό της ἐξουσίας τῆς πλέον ἡ «Ἁγία Οἰκογένεια»
Χανίων-Ἀθήνας-Καρπενησίου δὲν τὸ κρύβει πὼς οἱ μετανάστες ποὺ
κατακλύζουν τὴ χώρα παράνομα καὶ ἀπρόσκλητα εἶναι καλοδεχούμενοι –
ἐννοεῖται ὡς «Νέοι Ἕλληνες» μὲ διαφορετικὰ πολιτισμικὰ κλπ
χαρακτηριστικά. Ἀδιαφορεῖ μάλιστα ἂν δὲν συμφωνεῖ μὲ αὐτὴ τὴν πολιτική
της ἡ πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ γὶ αὐτὸ ποὺ ὁ κάθε ἐχέφρων
πολίτης διαπιστώνει. Ὅτι δηλαδὴ ὁ de facto ἀνεξέλεγκτος μαζικὸς
ἐποικισμὸς καταστρέφει πολιτισμούς, συνθλίβει κοινωνικὸ κράτος καὶ
κοινωνικοὺς ἱστούς, ὑποσκάπτει οἰκονομίες, δημιουργεῖ μεγαλύτερη
ἀνασφάλεια, ἀλλοιώνει δημογραφικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ γίνεται μηχανισμὸς
γεωπολιτικῶν παιγνίων.
Μπορεῖ ἡ «Ἁγία Οἰκογένεια» νὰ μὴν ὁμολογεῖ ἀνοιχτὰ πὼς «ἡ
μετανάστευση εἶναι εὐλογία γιὰ τὸν τόπο», ἀλλὰ αὐτὸ γίνεται σαφὲς ἂν
ἀναρωτηθεῖ κάποιος ποιοὶ εὐνοοῦνται κυρίως ἀπὸ τὶς σύγχρονες
μετακινήσεις λαῶν. Κι ἂς ἀφήσουμε στὴν ἄκρη τὸν λαλίστατο, ἀκραῖο
ἰδεολόγο τοῦ Νεοφιλελευθερισμοῦ Thomas Barnett: «Συντονισμὸς ὅλων τῶν
χωρῶν μὲ τὴν ἀνάμιξη τῶν φυλῶν, …σκούρα ἡμίλευκη ράτσα στὴν Εὐρώπη, …1,5
ἑκατομμύριο μετανάστες ἐτησίως ἀπὸ τὸν... Τρίτο
Κόσμο. Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι ἕνας πληθυσμὸς μὲ ἕνα μέσο ὄρο IQ 90,
πολὺ ἠλίθιο γιὰ νὰ κατανοεῖ, πολὺ ἔξυπνο γιὰ νὰ δουλεύει».
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ πολὺ καλὰ ὀργανωμένη σύγχρονη μετανάστευση
ἐνισχύει τὴν λεγόμενη «παγίδα τῆς φτώχειας» σὲ πολλὲς χῶρες ποὺ εἶναι
τόσο φτωχὲς ὥστε ν΄ ἀδυνατοῦν νὰ ξεφύγουν μόνες τους ἀπὸ τὴ φτώχειά
τους. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι παγκοσμίως οἱ φτωχοὶ ($ < 10/ἡμέρα) σὲ
πολλὲς χῶρες νὰ αὐξάνονται ἐτησίως κατὰ ἑκατομμύρια καὶ νὰ
ἀποδυναμώνονται μὲ τὴν ἀφαίμαξη τῶν ποιὸ δυναμικῶν της ἀνθρώπων, ποὺ
μόνο αὐτοὶ ἔχουν τὰ μέσα νὰ ἔρθουν στὴν Εὐρώπη διαθέτοντας γιὰ τὸ
ἐπικίνδυνο ταξίδι τοὺς μέχρι καὶ 10 χιλιάδες €.
Ἡ σύγχρονη μετανάστευση λαῶν εἶναι ἕνα «υστερο-ἀποικιοκρατικὸ
φαινόμενο τοῦ ὑπερκαπιταλισμοῦ τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ κεφαλαίου», ἀλὰ
Σόρος καὶ Goldman Sachs. Ἕνας νεοφιλελεύθερος μηχανισμός, ποὺ ἀσπάζεται
καὶ ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῶν Πρασίνων, πρὸς ὄφελος κυρίως
τῆς παγκόσμιας ἐλὶτ καὶ μίας «κλίκας πολυδισεκατομμυριούχων» ὅπου γὴς –
ἀλλὰ καὶ ὅσων ἀσχολοῦνται μὲ τὴ «βιομηχανία» ἀσύλου, διακίνησης καὶ
«προστασίας» μεταναστῶν.
Ὅποιος θέλει ὅμως πραγματικὰ νὰ βοηθήσει θὰ πρέπει νὰ θέσει
ἐπιτέλους σὲ ἰσχὺ τὴν ἀπόφαση («Milleniumprogramm”) τοῦ ΟΗΕ), ἀπὸ τὸ
2001, ὅταν 187 κράτη ἀποφάσισαν ἀπὸ κοινοῦ νὰ διαθέτουν γιὰ 20 χρόνια τὸ
0,7% τοῦ ΑΕΠ τοὺς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παγκόσμιας φτώχειας ἐκεῖ
ὅπου ὑπάρχει. Ποσὸ ποὺ π.χ. γιὰ τὴν Γερμανία ἀντιστοιχεῖ στὰ 25
δισεκατομμύρια € – ὅταν σήμερα δαπανᾶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ τεράστιου
μεταναστευτικοῦ της προβλήματος πολὺ περισσότερα, ὅπως καὶ γιὰ
προγράμματα «ἀναπτυξιακῆς βοήθειας» ἀμφιβόλου ἐπιτυχίας. Ἁπλὰ ὅλοι τὸ
ξέχασαν.
Ἡ «μετανάστευση τῆς φτώχειας» πρέπει νὰ σταματήσει ἀμέσως μὲ μία
ριζοσπαστικὴ «ἀλλαγὴ παραδείγματος» σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Σὲ ὅ,τι μᾶς
ἀφορᾶ πάντως, ἡ πολιτικὴ «τῶν ἀνοιχτῶν συνόρων», ποὺ de facto βιώνουμε
μὲ χαρακτηριστικὰ ἐποικισμοῦ, εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ βάλει σύντομα ἐπὶ
τάπητος τὸ Μεγάλο Ἐρώτημα: «Finis Graeciae?»
