Ό,τι αρχίζει, τελειώνει
Όλες οι νίκες οδηγούν στην τελική ήττα. (καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 70
Ρήτορες και ρητορίες, πονεμένες ιστορίες…
Αυτό που βλέπετε στον σημερινό τίτλο το είπε ένας Ρωμαίος ρήτορας. Σιγά την είδηση! Κι εμείς το ξέρουμε αυτό που δεν είμαστε ρήτορες… Όμως, έχει άλλη βαρύτητα να το ακούσεις από ρήτορα!... Δίνεις μια άλλη προσοχή, μια ιδιαίτερη βάση και εκδηλώνεσαι με θαυμασμό: Τι είπε, ρε, ο μεγάλος!!! (έτσι και δεν θαυμάσεις, θα νομίζουν οι άλλοι ότι δεν κατάλαβες τον ρήτορα και θα ξεφτιλιστείς…)
Θα σας θυμίσω ότι πριν κάμποσα χρόνια ένας δικός μας ρήτορας (κόψτε κάτι απ’ το ρήτορας ή καλύτερα κόψτε ολόκληρη τη λέξη, επειδή δεν φταίει σε τίποτε η λέξη να ξεφτιλιστεί…) είπε: «λεφτά υπάρχουν» και αντί να ρωτήσουμε πού υπάρχουν, μας κατέλαβαν ρίγη ενθουσιασμού και λίγο αργότερα μας τσάκισε κρύος ιδρώτας…
Δυστυχώς, δεν δίνουμε σημασία στα σοφά λόγια των απλών ανθρώπων και στη συσσωρευμένη εμπειρία αιώνων. Ακάθεκτοι αναζητούμε τον επόμενο ρήτορα, ο οποίος θα μας οδηγήσει πάλι σε όλα εκείνα τα παθήματα που δεν μας έγιναν ή γίνονται μαθήματα…
Έτσι, πορευόμαστε στη ζωή μας με αγώνες και αγωνίες, βάζοντας στόχους και αναζητώντας επιτυχίες και νίκες. Παραβλέπουμε ότι δεν μπορούμε με ασφάλεια να ορίσουμε τι είναι η επιτυχία και η νίκη, ότι αυτά δεν έχουν μονιμότητα και κάποτε τελειώνουν και ότι μπορούν να οδηγούν ακόμη και στη μεγάλη ήττα…
Τελειώνει κι ο χρόνος…
Όχι, ακριβώς!... Ο χρόνος δεν τελειώνει ποτέ… Το 2020 τελειώνει. Του τα λέγαμε, όταν ήρθε πέρυσι τέτοιον καιρό ότι 366 μέρες του ανήκουν, αλλά δεν μας… άκουγε. Αφού άρχισε, κάποτε θα τελείωνε… Βέβαια, αν ήταν στο χέρι μας θα το τελειώναμε νωρίτερα, επειδή εκτός από δίσεκτο ήταν και δύστυχο, από αίσιον μας βγήκε απαίσιον και το μετρήσαμε δευτερόλεπτο – δευτερόλεπτο. Είχε ακριβώς 31.622.400 δευτερόλεπτα κι όσοι δεν με πιστεύετε να κάνετε μόνοι σας τους πολλαπλασιασμούς και τις δοκιμές τους για επαλήθευση… (Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας όλους εσάς που δεν πήρατε ακόμη το κομπιουτεράκι σας να κάνετε τους υπολογισμούς!…)
Συνηθίζεται στη λήξη του έτους να γίνεται μια ανασκόπηση. Το 2020 μόνο για ανασκολόπιση (παλούκωμα) προσφέρεται, επειδή από τότε που μας παλουκώθηκε σε πολλά… παλούκια μάς έβαλε. Αυτό δεν ήταν σωτήριον έτος, βασανιστήριον έτος ήταν!… Θα πεις, τι φταίει το έτος; Τα γεγονότα συμβαίνουν στο έτος, δεν τα δημιουργεί το έτος. Πολλά τα δημιουργούμε μόνοι μας κι αντί να το παραδεχόμαστε, όταν μας ζορίζουν, πάμε να τα φορτώσουμε αλλού, τα φορτώνουμε και στο έτος… Ψηφίσατε, ας πούμε, τον Κυριάκο και τον στείλατε στην πρωθυπουργία και μετά σας φταίει η χρονολογία που δεν σας πάνε όλα… δεξιά. Ξεχάσατε ότι Μητσοτάκης κυβερνούσε και τότε που καταποντίστηκε η Ατλαντίδα κι ακόμα την ψάχνουν…
Συνηθίζεται και ο απολογισμός. Απολογισμό κάνουν όλοι οι άνθρωποι, εκτός απ’
αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν απολογισμό και να δώσουν απολογία πεπραγμένων. Αυτοί συνήθως κάνουν προϋπολογισμούς στηριγμένους σε παραλογισμούς, γι’ αυτό πέφτουν έξω στους υπολογισμούς κι αρχίζουν μετά από λίγο
τις αναμορφώσεις, τις τροποποιήσεις και ύστερα μας στέλνουν τους λογαριασμούς…
Τέλος πάντων… Στο τέλος αυτής της χρονιάς ας θυμηθούμε όσα ζήσαμε, τις καλές ή δύσκολες στιγμές κι ας τα περάσουμε όλα αυτά στο βιβλίο της ζωής μας. Σε λίγο έρχεται το 2021. Νομίζετε ότι θα λυθούν αυτόματα όλα μας τα προβλήματα, επειδή θα αλλάξουμε έτος; Μάλλον, όχι… Υποψιάζομαι ότι θα μας πει κι αυτό πως παρέλαβε χάος και καμένη γη… Δεν είμαστε άμαθοι απ’ αυτά…
Όμως, είμαστε εδώ!... Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας χάρισε αυτή τη χρονιά που φεύγει, ας τον παρακαλέσουμε για την καινούργια χρονιά που έρχεται κι ας την φορτώσουμε με τις ευχές μας για υγεία, ειρήνη κι ό,τι καλύτερο, για όλον τον κόσμο.
Ο κορονοϊός πώς τελειώνει…
Το θέμα είναι πώς τελειώνουμε μ’ αυτόν τον κερατά τον κορονοϊό… Γιατί τον λέω
κερατά; Δεν είδατε με πόσα κέρατα τον παρουσιάζουν; Πολυκέρατος ο κερατάς!... Κι από συμπεριφορά, κέρατο βερνικωμένο… Αυτό είμαι σίγουρος πια ότι το ξέρετε.
Εκείνο που δεν ξέρετε είναι ότι τελειώνουν… τα ψωμιά του. Η σκέψη σας πήγε στα εμβόλια που άρχισαν, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος. Το Καφενείο αποκαλύπτει σήμερα αυτά που θα σημάνουν το τέλος της πανδημίας…
Η πιο σπουδαία ένδειξη είναι το μουστάκι του καθηγητή Αλκιβιάδη Βατόπουλου. Αν το δείτε να μαυρίζει, να καταλάβετε ότι είμαστε κοντά στην απαλλαγή από αυτή την περιπέτεια. Μουστάκι ο Άλκης κορακίσιο ή όταν ασπρίσει ο κόρακας…
Τώρα, αν δείτε και τον Τσιόδρα με μουστάκι, θα οφείλεται στις παρενέργειες του εμβολίου…
Σίγουρη λύση είναι να επανέλθει στην εξουσία ο Σύριζας. Με έναν νόμο κι ένα άρθρο θα εξαρθρώσει τον κορονοϊό. Θα τον σκίσει σαν μνημόνιο (γιατί να πάει χαμένη τόση τεχνογνωσία;…) Θα ξαναρίξουν κι εκείνο το α-πο-φα-σι-στι-κό και σπουδαίο σύνθημα: «ή τον τελειώνουμε ή μας τελειώνει» και τελειώσαμε…
Το ζήτημα είναι να σωθεί και η υπόλοιπη ανθρωπότης. Προτείνομεν να αναλάβει πρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ο Πολάκης. Με ένα πούρο Αβάνας (για να είναι και αριστερό), θα ρίξει ένα ντουμάνι στον κόβιντ κι αυτός θα κόψει πέρα και θα κοιτάει και πίσω του… Δεν θα κάτσει να τον αρπάξει ο Παύλος και να τον θάψει τρία μέτρα βάθος…
Παύλος Πολάκης φώναξε και τον ιό τον τρόμαξε…
Μέχρι τότε τι γίνεται;…
Ό,τι ξαναγίνονταν… Μάσκες, αντισηπτικά και τα λοιπά και τα λοιπά, τα μάθαμε απέξω κι ανακατωτά. Να παρακολουθείτε τακτικά και την τηλεόραση, για να ενημερώνεστε! (κι άμα ξαναγελάσει το χειλάκι σας να μου γράψετε!...) Να ακούτε τι λένε οι υπεύθυνοι, οι ειδικοί (ακόμα και οι ανειδίκευτοι), οι μαθητευόμενοι μάγοι και, γενικώς, όσους λένε… (ξέρουνε δεν ξέρουνε τι λένε…)
Πικραμμένε, επικράνθημεν…
Το είπε σε συνέντευξη ο Παναγιώτης Πικραμμένος και γέλασε ο κάθε πικραμένος:
«Η εκκλησία είναι πράγματι ένας οίκος, αλλά όχι ένα μαγαζί. Είναι ο οίκος του Θεού, όπου τελείται μια πνευματική μυσταγωγία. Και σε αυτή τη μυσταγωγία δεν είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία». (με μπλε γράμματα τα ’πε ο Πάνος, γι’ αυτό τα γράφω έτσι…) Ξαναδιαβάστε το, για να καταλάβετε ποιοι μας κυβερνούν και, προπαντός, να μάθετε ότι η εκκλησία είναι ένας οίκος που δεν είναι μαγαζί, αλλά όπου γίνεται μια κάποια μυσταγωγία, χωρίς απαραίτητη φυσική παρουσία…
Γι’ αυτό, Παναγιώτη, ο λαός μας λέει: «Στείλε, παππούλη μ’, την ευχή σου!» Ντελίβερι και στην ευχή ή ευχοδιανομή κατά Μπαμπινιώτην. Επίσης, Πάνο, ο λαός λέει και κάτι ξέρει παραπάνω ότι: «Όσους βλέπει ο παπάς, τόσους και θυμιατίζει». Ωστόσο, εσύ επιμένεις: «Κατόπιν αυτού οι ιεράρχες θα πρέπει να αναζητήσουν άλλους τρόπους πνευματικής επικοινωνίας με το ποίμνιό τους, για τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ψυχής και τη διαφύλαξη της ανθρώπινης υγείας. Και, πάνω απ’ όλα, να συμμορφωθούν με τα πρωτόκολλα!...» Ας επιλέξουν το τέικ αγουέι ή το κλικ αγουέι, γιατί, όπως πολύ σωστά λες, πάνω από όλα (προφανώς κι απ’ την ανθρώπινη ψυχή και υγεία) είναι η συμμόρφωση με τα πρωτόκολλα. Το νου μας στα πρωτόκολλα!... Κολλήσαμε στα πρωτόκολλα!...
Το καλύτερο θα ήταν τα ποίμνια να αναζητήσουν άλλους ποιμένες, γενικώς…
Μας αλλάξανε τα φώτα… μάς αλλάζουν και τη γλώσσα
Δεχόμεθα γλωσσοεπίθεσιν… Το επισημαίνει ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, όστις εγείρεται όρθρου βαθέος ίνα το κακόν αποτρέψει… Πίνεις τον πρωινό καφέ κι έχεις παρέα τον Μπαμπινιώτη, να σου εξηγεί πώς πρέπει να τα λέμε εις την ελληνικήν αυτά τα ξενικά παρείσακτα. Ρουφάς καφέ και γνώση…
Είναι γεγονός ότι η πανδημία επέφερε και μια επιδημία ξενομανίας στη γλώσσα μας. Από τα πλέον επίσημα χείλη (χωρίς να αναζητήσουν την ελληνική απόδοση των ξένων λέξεων, χωρίς περίσκεψιν και χωρίς αιδώ) ακούσαμε διάφορα και τα οποία δεν μπορείς να περνάς αδιάφορα. Σας θυμίζω το «κοκούνινγκ» του πρωθυπουργού και τα υπόλοιπα, τα οποία κυριαρχούν πια στην καθημερινή μας επικοινωνία: «λοκντάουν», «τέικ αγουέι», «κλικ αγουέι» και δεν ξέρω πόσα ακόμη… Επιτέλους, «άι σιχτίρ!...»
Όμως, μην είστε σίγουροι ότι σας τα λέει κι ο κύριος καθηγητής ολόσωστα. Το «κλικ αγουέι», ας πούμε, το ερμηνεύει ως παραγγελία για παράδοση – παραλαβή εκτός καταστήματος. Λάθος!... «Κλικ αγουέι» σημαίνει «αγοράζω γουρούνι στο σακί»…
Το «κλικ αγουέι» δεν είναι καινούργια μέθοδος. Εφαρμοζόταν από παλιά στην Αργιθέα. Κατέβαινε ένας στο Μουζάκι και τον φόρτωναν οι υπόλοιποι με εντολές και σημειώματα για αγορές διαφόρων πραγμάτων: Φέρι μ’ 50 δράμια λουλάκι, φέρι μ’ τσιακμακόπιτρις, πάρι μ’ νια ουκά λάδι γιατί μ’ τιλείουσι η γουρ’νόλ’πα, αγόρασι μ’ δυο πήχις απ’ ικειό π’ φκιάνουμι καλτσουδέτις, πέρνα στου Μιαρίτη κι πάρι μ’ κάνα δυο κιλά μπαρ’τόσκαγα κι καψούλια, γιατί ξέμεινα απού φ’σέκια, ρώτα π’θινά μη βρεις λίγου καπνό, αλλά φ’λάξ’ να μη σι πιάσουν οι χουρουφυλάκοι… κι άμα προυλάβ’ς αγόρασι κι τα θ’κά σ’!...
Το απόλυτο «κλικ αγουέι» έγινε ακόμα παλιότερα στην Αργιθέα, αλλά δεν θα σας πω τα πρόσωπα και το χωριό, γιατί ποιος κάθιτι να τσακώνιτι μι τ’ς Λιουντίτις…
Ξεκίνησε ένας να πάει στο Μουζάκι. Στη στράτα του βρήκε ένα χωριανό του που βοσκούσε τα πρόβατά του κι ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
̶ Πού πααίν’ς, αρέ;
̶ Σια κάτ’ στου Μ’ζάκι θα πάου ένα πουδάρι.
̶ Τι χαλέβ’ς κείθι; Για καλό ή για κακό;
̶ Θα πάου για του παζάρι, θέλου να πάρου κάτι πραγματάκια κι να βγάλου φουτουγραφίις για ταυτότητα.
̶ Βγάλι μ’ κι μένα, αρέ καχριμάνη, φουτουγραφίις γι’ αυτότητα!...
̶ Να σ’ βγάλου… Κόψι του κιφάλι σ’ κι βάλ’ του στουν τρουβά να του πάρου κάτ’ κι σ’ φέρνου όσις θέλ’ς!...
Τελικά δεν του το έδωσε το κεφάλι, επειδή δεν θα είχε μετά πού να βάλει τη σκούφια,
όμως, για πρώτη και τελευταία φορά επιχειρήθηκε και φωτογραφικό «κλικ αγουέι».
Νύχια μου και νυχάκια μου
Κάπως έτσι, άνοιξαν τα καταστήματα, χωρίς να ανοίξουν… Κατά την οικονομική θεωρία του καφετζή το χονδρεμπόριον ρυθμίζει και το λιανεμπόριον…
Στα πρώτα μαγαζιά που άνοιξαν, ήταν και αυτά της περιποίησης των νυχιών. Το ανακοίνωσε κι αυτό ο Πέτσας με τον Άδωνι.
Ποια νύχια Πέτσα μ’; Οι πέτσις έμειναν… Τα ’φαγαμαν τα νύχια τόσις μέρις κλεισμένοι μέσα. Σι αλλ’νούς σώθ’καν κι απ’ του πουλύ του ξύσιμου… Ξυόνταν ουλούθι… Το ’γδαραν του τουμάρι τ’ς, παν κι τα νύχια!
Ωιμέ! «Νύχια μου και νυχάκια μου και νυχοποδαράκια μου!» Τι θα γίνω χωρίς νύχια; Με τι θα ξύνω το ξυστό; Θα βρω τον Άδωνι και δεν θα έχω νύχια να τον γρατσουνίσω…
Πώς είπατε, να τον ξαναψηφίσω; Τα νύχια να μου βγάλετε, δεν!...
Αλατισμένα κι ανάλατα
Καραντίνα… Από το κρεβάτι στον καναπέ κι απ’ το σαλόνι στην κουζίνα. Δεν έχεις όρεξη για τίποτε (εκτός από φαΐ). Γενική απραξία, εξάσκηση μόνο στην τεμπελιά και
σε μια κατάσταση που περιγράφεται με το «άγνεστα κι ανύφαντα στην τέμπλα κρεμασμένα».
Καμιά φορά αποφασίζεις να καθίσεις έτσι για αλλαγή και στην καρέκλα, να μπεις και λίγο στο διαδίκτυο να περάσει κάμποση ώρα, αλλά κι εκεί το μόνο που καταφέρνεις είναι να γίνουν τα νεύρα σου κουρέλια, μ’ αυτά που βλέπεις και διαβάζεις. Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα, για να μου πείτε αν έχω δίκιο…
Ψυχοπλακώνεσαι όταν μαθαίνεις ότι η Μενεγάκη γιόρτασε πάλι μακριά μας και τα φετινά Χριστούγεννα. Πήγε ξανά σε ένα εξωτικό νησί, πλήρωσε αρμυρά τη διαμονή (να το αλατισμένο που σας λέω παραπάνω) και έστειλε πολλές φωτογραφίες, διότι ο επώνυμος αν δεν το βγάλει στη δημοσιότητα πού πήγε, είναι σαν να μην πήγε. Με τόσα χρήματα μπορούσε να πάει άνετα και στο Μπαλτενήσι. Θα είχε και το κεφάλι της ήσυχο, αφού ο δρόμος για το Λεοντίτο σπάνια είναι ανοιχτός και δεν πάνε οι παπαράτσηδες…
Στεναχωριέσαι που η πανδημία κάνει χαλάστρα στην Γιάννα, της Επιτροπής του 21 (μεταξύ μας, ουδέν κακόν αμιγές καλού…). Όμως, η Γιάννα δεν πτοείται και δηλώνει αισιόδοξη! (πού βλέπετε το παράδοξον;...). Ανακοίνωσε πως θα επανακυκλοφορήσει και το πρώτο νόμισμα του ελληνικού κράτους, τον φοίνικα, καθώς και την πρώτη δραχμή. Η μόνη δυσκολία της είναι να βρει την τέφραν, από την οποίαν θα αναγεννάται ο φοίνιξ.
Το πρόβλημα, Γιάννα, είναι πότε θα επανακυκλοφορήσουμε εμείς… Όλοι θα σε βοηθούσαμε. Μπορεί τέφραν να μην έχουμε, αλλά αν σου κάνει η στάχτη που κρατάμε για την αλισίβα μας, θα σου δίναμε όση χρειάζεσαι. Σου δίνουμε και τον Λαφαζάνη που ξέρει τα κατατόπια στο νομισματοκοπείο…
Με την ευκαιρία θα σας αποκαλύψω και μια είδηση, ώστε να είστε από τους πρώτους που την μαθαίνετε και να μην σας πουλάνε μούρη κάτι εξαρτημένα δημοσιογραφάκια. Η Γιάννα το 2040 θα είναι πρόεδρος και της επιτροπής εορτασμού των εκατό χρόνων της επετείου του ΟΧΙ.
Σε τρώει η έγνοια πού μένει ο Τσίπρας. Δεν μπορεί να νοιάζονται τόσοι άνθρωποι κι εσύ να μένεις απαθής. Αυτό κι αν είναι σοβαρή υπόθεση. Άλλη κουβέντα δεν άκουγες. Μέχρι και η Ντόρα αγανάκτησε με αυτή την ιστορία… (θέλει να κτίσει και συναινετικό προφίλ στον υιό της, διότι σπίτια, μάλλον, του έχει κτίσει).
Πού να μένει, ρε παιδιά, ο Αλέξης; Σε σπίτι θα μένει, δεν θα μένει σε περιστερώνα, επειδή λένε τη συντρόφισσα σύντροφό του Περιστέρα… Αλέξη, τι τα ’θελες τα Λεγραινά. Καλύτερα να πήγαινες στα Βραγκιανά, ακόμη και στα Γρυμπιανά, να μην σε βρίσκει κανένας…
Ποιον να πρωτοσυμβουλέψω; Τη Μενεγάκη ή τον Αλέξη; Μου έμεινε, όμως και μια απορία. Καλά, αυτός ο Παπαδημούλης που έχει τόσα σπίτια, δεν νοίκιαζε ένα και στον αρχηγό του. Τόσο αχάριστος είναι;…
Πώς θα προετοιμάσετε το κατοικίδιό σας για τον ερχομό του μωρού:
«Ο ερχομός ενός μωρού μπορεί να φέρει μια αναστάτωση και μια νέα τάξη πραγμάτων στην οικογένεια. Γι’ αυτό και η προετοιμασία είναι σημαντική για όλα τα μέλη της οικογένειας. Και επειδή μέλος της οικογένειας είναι και το κατοικίδιό μας, θα πρέπει να το βοηθήσουμε να δεχτεί το μωρό με τρυφερότητα και σεβασμό».
Δεν κάνω πλάκα. Σας μεταφέρω ακριβώς αυτό το κομμάτι από κείμενο που βρήκα και διάβασα. Ούτε που υποψιαζόμουν πόσο κινδυνεύει η ψυχολογία του κατοικίδιου. Γι’ αυτό προσοχή! Καλύτερα μην φέρνετε το μωρό στο σπίτι! Φκιάστε ένα κουμάσι και βάλτε εκεί το τσογλάνι, αν είναι να σας χαλάσει την ηρεμία από κάποιο μέλος της οικογένειας!... Έτσι θα αποφύγετε και την αναστάτωση. Η κατοικία σας είναι για κατοικίδια, δεν είναι για παιδιά…
Η γάτα της προεδρίνας, της κυρίας Κατερίνας… Το είδαμε κι αυτό. Μια γάτα να κόβει βόλτες στην αίθουσα του Προεδρικού Μεγάρου. Πήγε ο Μητσοτάκης να ενημερώσει τη Σακελλαροπούλου για τον εμβολιασμό κι εκεί που μιλούσε άκουγε νιαουρίσματα. Τι είναι αυτό; ρώτησε με περιέργεια. (Γάτα είνι, Κυριάκου. Τι ρουτάς; Δεν ξέρ’ς τι κάνει νιάου νιάου; Πώς σ’ έκαμαν προυθυπουργό;) Είναι η Καλυψώ του είπε η Κατερίνα που έσπευσε να του συστήσει τη γάτα. Ο πρωθυπουργός πήρε την Καλυψώ στην αγκαλιά του και τη χάιδευε, για όση ώρα οι φωτογράφοι έπαιρναν φωτογραφίες…
Τι ευαίσθητοι άνθρωποι!... Τι φιλόζωοι!... Επιτέλους, οι ευαίσθητοι στην εξουσία!...
Καλά έκαμαν κι σύμμασαν γάτα στου προυϊδρικό. Μπουρεί να ’χει πουντίκια. Αυτά τα τρουκτικά ουλούθι τα βρίσκ’ς…
Είδε κανένας τον προϋπολογισμό της προεδρίας της δημοκρατίας; Προβλέπεται κάποιο κονδύλι για γατοτροφές ή καμιά θέση μάγειρα, ο οποίος θα μαγειρεύει για την Καλυψώ;
Τι θα λέγατε, αν η δασκάλα του παιδιού σας έπαιρνε τη γάτα της στην αίθουσα που κάνει μάθημα; Τι θα λέγατε, αν ο κάθε δημόσιος υπάλληλος ή κρατικός λειτουργός έπαιρνε στον χώρο της εργασίας του το σκυλί του, τη γίδα του, τον γάιδαρό του;…
Μετά τον παπουτσωμένο γάτο του παραμυθιού, ευτυχήσαμε να ζήσουμε και την επίσημη γάτα του Προεδρικού.
Παρακαλώ μην ευτελίζετε τους θεσμούς! Οι θεσμοί ευτελίζονται και μόνοι τους, δεν μας έχουν ανάγκη…
«Τι είχαν να δουν τα μάτια μ’!» Κάτι ήξερε κι έβαζε αυτόν τον τίτλο σε κωμωδία του ο σπουδαίος πατριώτη μας, ο Καρδιτσιώτης Δημήτρης Ρήτας…
Κέντρα και επίκεντρα…
Ε, βρε κατακαημένο Αετοχώρι! Μια φορά έγινες κι εσύ επίκεντρο κι έγινες επίκεντρο σεισμού!...
Ο δήμος Αργιθέας, μετά την ιστορική έδρα, αποκτά και σεισμική έδρα. Είναι το Μαρκελέσι!... Ο σεισμός έδειξε που έπρεπε να είναι η πρωτεύουσα, το κέντρον... Ποιο Ανθηρό; Ούτε έναν σεισμό δεν μπορούν να κάνουν οι Μπουκουβ’τσιάνοι…
Βέβαια, ούτε εμείς οι Αετοχωρίτες θέλουμε να είμαστε πρωτεύουσα. Καλύτερα επίκεντρον παρά κέντρον!... Τα είδαμε και τα χαΐρια απ’ τις πρωτεύουσες…
Μακριά από αρχές και εξουσίες, κρατικές, δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες!… Να μην έχουμε και την έγνοια εκεί που πετροβολάμε μην πετύχουμε κάναν αιρετό, κάναν υπάλληλο, κάναν κρατικό λειτουργό και τον στείλουμε… αλειτούργητο… Τα λέω καλά Νίκο Κοταβέ; (ας ρουτήσου κι έναν Μπουκουβ’τσιάνου!...)
Υποψία: Λες να μας σκάβουν κρυφά κάνα τούνελ οι Βραγκιανίτες, για να μας ανατινάξουν και να βρεθεί το Ψηλό Γρέκι στο ίδιο ύψος με τη Φσόκα;
Τι λένε οι σεισμολόγοι για το φαινόμενο; Τι λένε οι γεωλόγοι, οι αστρολόγοι, οι αερολόγοι, οι γυρολόγοι, οι πλιατσικολόγοι, και οι γαστρεντερολόγοι; (ας έχουμι και καμιά ιατρική ειδικότητα, γιατί μας ανακάτουσι τ’ άντιρα ου σεισμός…)
Μήπως ξέρει κανένας αν πέρασε εκείνη τη μέρα στο Μαρκελέσι με ελικόπτερο, αεροπλάνο, βάρκα, ποδήλατο ή οτιδήποτε άλλο, ο Μητσοτάκης;
Τι είπατε; Πέρασε ένας ψηλός και άχαρος με βάρκα βουνού, αλλά φορούσε μάσκα και δεν τον γνωρίσατε; Άλλος θα ήταν… Δεν τον έχω τον Κυριάκο για τόσο μεγάλη χαζομάρα. Κάπου πάει το μυαλό μου… Μάλλον, εκεί που πάει και το δικό σας…
Ευτυχώς δεν έγινε ο δρόμος. Θα μας τον χάλαγε ο σεισμός. Κάτι ήξερε ο εργολάβος που δεν τον άρχιζε ή κάτι άλλο ξέρει που εμείς δεν ξέρουμε. Σάμπως τον ρωτάει και κανένας, για να αναγκαστεί να απαντήσει;…
Απαιτούμε να εγκατασταθεί (εκτός του εργολάβου) και σεισμολογικός σταθμός ΒΑΝ, για να έχουμε τις απαραίτητες προγνώσεις. Ικτός αυτού να διαβάζουμι τα σεισμικά ηλικτρικά σήματα κι να ξέρουμι που βόσκαγαν του βράδυ τ’ αγριόγουρ’να.
Και του χρόνου!...
Απ’ τον κανόνα του τίτλου δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το Καφενείο. Αφού άρχισε πρέπει να τελειώσει. Ίσως, το βρείτε σήμερα και αρκετά απαισιόδοξο. Ακόμη και οι φωτογραφίες του αντικαταστάθηκαν με ασπρόμαυρα σκίτσα.
Στον αποχαιρετισμό του παλιού χρόνου όλοι γνωρίζουμε ότι τον προσθέτουμε στην ηλικία μας, με ό,τι αυτό σημαίνει. Μαζί του φεύγουν και κάποιες ανεκπλήρωτες προσδοκίες μας… Πάντα, οι αποχαιρετισμοί έχουν τα δικά τους συναισθήματα…
Όμως δεν θα μείνουμε σ’ αυτά περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Ας υποδεχτούμε το νέο έτος με ελπίδα!... Ας βάλει αυτό τα χρώματα που θα ομορφύνουν τη ζωή μας, πάνω σε κάθε γκρίζο που μας περιβάλλει!…
Μπορεί ο σημερινός τίτλος και ο ρήτωρ να λέει: «ό,τι αρχίζει, τελειώνει», αλλά κι ο καφετζής σας διαβεβαιώνει πως
όταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει…
Χρόνια Πολλά! Καλή Χρονιά! 31/12/20
