«ΣΤΑΥΡΟΣ»
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ
ΟΡΓΑΝΟΝ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΕΤΟΣ ΙΖ' ΑΘΗΝΑΙ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1969 ΑΡΙΘ. 96
ΑΙ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ*
Τὴν Κυριακὴν 2 Φεβρουαρίου τροχίζει τὸ Τριώδιον. Τί εἶνε Τ ρ ι ώ δ ι ο ν; Τὸ εἴπομεν εἰς τὰ κηρύγματά μας. Τὸ ἐξηγήσαμεν εἰς περυσινήν ἐγκύκλιόν μας. Τὸ ἠκούσατε καὶ εἰς ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη ἀπὸ τὸν ἄμβωνά τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἀμυνταίου κατὰ τὸν κατανυκτικὸν ἐσπερινὸν τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεων, ὡς καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ναούς.
Ἐδῶ τόσον μόνον λέγομεν: Τριώδιον= Μετάνοια καὶ ἁγιασμὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Τό Τριώδιον εἶνε ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔτους. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προετοιμασθοῦν ψυχικῶς διὰ νὰ ἑορτάσουν ἐπαξίως τὰ σεπτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἔνδοξον αὐτοῦ Ἀνάστασιν.
Μαζί μὲ τὸν Κύριον πρέπει καί ἡμεῖς νὰ σταυρωθῶμεν, νά σταυρώσωμεν δηλαδή, νὰ νεκρώσωμεν τὰ ἁμαρτωλά μας πάθη, ἐὰν θέλωμεν ν᾿ ἀναστηθῶμεν ἐκ τῶν μνημάτων τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ λάμψωμεν ὡς νέοι ἄνθρωποι. Καθημερινὴ ἀνάγνωσις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δάκρυα μετανοίας, σκέψις θανάτου καὶ μελλούσης κρίσεως, προσευχαὶ ὑπὲρ τῶν προσφιλῶν νεκρῶν μας, συχνότερος ἐκκλησιασμός, ἐγκράτεια, νηστεία, πράξεις φιλανθρωπίας, Ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία, ἰδοὺ τί ζητεῖ τὸ Τριώδιον ἀπὸ τούς χριστιανούς.
Αὐτὰ ὅλα εἶνε μ ε γ α λ ε ι ώ δ η π ρ ά γ μ α τ α, πού φέρουν ἀληθινὴν χαρὰν καὶ εὐτυχίαν εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὰ ἐκτελεῖ. Δοκιμάσατε καὶ θὰ ἰδῆτε ποῦ εἶνε ἡ χαρὰ πραγματικῶς. Ἡ Θρησκεία μας εἶνε Θρησκεία χαρὰς καί άγαλλιάσεως.
Ἀλλὰ δυστυχῶς κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου ὁ Σατανᾶς προσπαθεῖ νὰ ματαιώση τὸν ἅγιον σκοπὸν τῆς Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νὰ μολύνη τοὺς χριστιανοὺς περισσότερον ἀπὸ τὰς ἄλλας ἡμέρας τοῦ ἔτους. Χ ο ρ ο ί, ποὺ δὲν μυρίζουν θυμάρι τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ἀλλ᾿ εἶνε ἀπομιμήσεις χορῶν τῶν ἀγρίων ἀνθρώπων καὶ τῶν θηρίων τῆς ζούγκλας καὶ δεικνύουν ὅλον τὸ αἶσχος τῶν διεφθαρμένων μεγαλουπόλεων τοῦ κόσμου· μ ε τ α μ φ ι έ σ ε ι ς (ἄνδρες νὰ φοροῦν γυναικεῖα καὶ γυναῖκες ἀνδρικά)· π ρ ο σ ω π ε ῖ α (μάσκες ποὺ φοροῦν οἱ μασκαράδες)· καρναβαλικαὶ πομπαί, ποὺ ὑπενθυμίζουν εἰδωλολατρικὰς ἑορτὰς αἰσχρῶν θεῶν τῆς ἀρχαιότητος· συμπόσια καὶ φαγοπότια μ ὲ θ α ι καὶ κ ρ α ι π ά- λ α ι· καὶ ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν καὶ ἄλλαι ἠθικαὶ παρεκτροπαί, ἀσχημίαι καὶ ἀπρέπειαι, ποὺ ἀποφεύγομεν νὰ κατονομάσωμεν, ἰδού τί εἶνε ἐκεῖνα, εἰς τὰ ὁποῖα ὁ Σατανᾶς προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους διὰ νὰ κάμῃ ἀντίπραξιν εἰς τὸ σωτήριον τῆς Ἐκκλησίας ἔργον.
Πολλὰ δὲ ἑκατομμύρια δραχμῶν, ποὺ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ χρησιμοποιηθοῦν διά κοινωνικὰς ἀνάγκας, καίονται κυριολεκτικῶς εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς αὐτὰς ἑορτάς, ποὺ ὀργανώνονται εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Πατρίδα.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς Κυριακὰς τῶν Ἀπόκρεων καὶ τῆς Τυρινῆς, καὶ κατ᾿ αὐτὴν ἀκόμη τὴν Καθαρὰν Δευτέραν, ὅλα αὐτὰ ἀ π α γ ο ρ ε ύ ο ν τ α ι. Ποῖος τά ἀπαγορεύει; Ἐγώ ό έπίσκοπος; Δὲν εἶμαι ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πρὶν ἀπὸ ἐμὲ ἔζησαν, ἐκήρυξαν καὶ ἔδρασαν χιλιάδες πάγιοι ἐπίσκοποι, τῶν ὁποίων δὲν εἴμεθα ἄξιοι νὰ λύσωμεν τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων. Ὑπῆρξαν πελώρια ἀναστήματα, ἀστέρες πολύφωτοι, στόλοι ἀκλόνητοι τῆς Ἐκκλησίας. Γράφω τὴν παροῦσαν ἐγκύκλιον τὴν ἡμέραν ποὺ ἑορτάζουν οἱ τρεῖς μεγάλοι φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ 'Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Διαβάζω τὰ σοφὰ συγγράμματά των, ποὺ ἔχουν μεταφρασθῆ καὶ εἰς ξένας γλώσσας, καὶ βλέπω ὁποίους κεραυνούς ἐλέγχου ἔρριπτον οἱ ἀθάνατοι ἐκεῖνοι Πατέρες ἐναντίον τῶν βεβηλωτῶν τῶν ἁγίων ἡμερῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσα εἶπον ἐγώ, εἶνε ἐλάχιστα ἐν συγκρίσει πρὸς ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶπον οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Καὶ δὲν εἶνε μόνον αὐτοί.
Εἶνε καὶ τόσοι ἄλλοι, τῶν ὁποίων οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα ἐδόξασαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑορτάζονται ὡς ἅγιοι. Αὐτοὶ συνεκρότησαν Τοπικάς καὶ Οἰκουμενικάς Συνόδους καὶ κατεδίκασαν τὰς ἀθλιότητας καὶ ἀσχημίας, ὁποῖαι εἶνε αἱ λαμβάνουσαι χώραν κατὰ τὰς ἁγίας ἡμέρας τοῦ Τριωδίου. Καὶ ἐγώ, ἐλάχιστος ἐπίσκοπος εἰς τὴν μακρὰν ἅλυσιν τῆς Ἱεραρχίας, μνήμων τῶν φρικτῶν ὅρκων, τοὺς ὁποίους ἔδωκα ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὅτι θὰ ὑπερασπίσω μέχρι θανάτου τὰς ἱερὰς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑνώνω τὴν φωνήν μου μὲ τὰς ἀθανάτους φωνὰς τῶν Πατέρων ἐκείνων καὶ φωνάζω εἰς ὅλα τὰ πνευματικά μου τέκνα: Ἀπαγορεύονται αἱ ἀθλιότητες! Μή, πρὸς Θεοῦ, μὴ βεβηλώνετε τὰς ἁγίας ἡμέρας!
Ἀλλ᾿ ἀκούω ἀντίρρησιν: Ἀπὸ τότε ποὺ τὰ εἶπαν αὐτὰ οἱ Πατέρες, ἐπέρασαν αἰῶνες. Τώρα εὑρισκόμεθα εἰς τὸν εἰκοστὸν αἰῶνα. Ἐφθάσαμεν εἰς τὰ ἄστρα. Ὅλα ἐκσυγχρονίζονται. Πρέπει καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐ κ- σ υ γ χ ρ ο ν ι σ θ ῆ...
Ποῖος βλάξ λέγει αὐτά; Αὐτὸς ποὺ τὰ λέγει δὲν ἐδιάβασε τὸ Εὐαγγέλιον. Δὲν ἐγνώρισεν οὔτε τὸ Α τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δὲν ἐγεύθη οὔτε ἄκρῳ δακτύλῳ τῆς γλυκύτητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ἡ Ἐκκλησία εἰς θέματα ἠθικῆς καὶ πίστεως; Εἶνε ὡς νὰ λέγωμεν, ὅτι πρέπει νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ὁ ἥλιος! Εἶνε ὡς νὰ λέγωμεν, νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ἡ ἀτμόσφαιρα! Τὸ φῶς, ἡ θερμότης καὶ τὸ ὀξυγόνον δὲν ἐκσυγχρονίζονται. Δέν μεταβάλλονται. Δέν καταργοῦνται. Διὰ πᾶσαν ἐποχὴν καὶ διὰ πάντα ἄνθρωπον εἶνε ἀπαραίτητοι ὅροι τῆς ζωῆς. Εἶνε ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ. Ἔτσι καὶ αἱ χριστιανικαὶ διδασκαλίαι. Εἶνε ἀπαραίτητοι καὶ ἀμετάβλητοι. Εἶνε ἥλιος ἀσυγχρόνιστος. Εἶνε ἀτμόσφαιρα καθαρὰ καὶ ἀμόλυντος. Τὸ εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὁ ο ὐ ρ α ν ὸ ς κ α ὶ ἡ γ ῆ π α ρ ε λ ε ύ σ ο ν τ α ι, ο ἱ δ ὲ λ ό γ ο ι μ ο υ ο ὐ μ ὴ π α ρ έ λ θ ω σ ι ν» (Ματθ. 24, 35).
Ἀλλὰ καὶ ἄλλη ἀντίρρησις ἀκούγεται: Τί; Θὰ μᾶς κάμετε καλογήρους; Θὰ μεταβάλετε τὴν κοινωνίαν μας εἰς μοναστήρι ;
Ὄχι, κύριοι καὶ κυρίαι! Χριστιανοὶ καὶ χριστιαναὶ θέλει ἡ Ἐκκλησία νὰ γίνετε. Εἰς ἔργα σκληρᾶς καλογηρικῆς ζωῆς δὲν σᾶς ὑποχρεώνει. Ἡ Ἐκκλησία θέλει νὰ ζήσετε μίαν κοινωνικὴν ζωὴν συμφώνως πρὸς τὰς αἰωνίους ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ ἐπαναλαμβάνομεν: Ἡ χαρά, πού ζητοῦν αἱ διψαλέαι ψυχαί σας, δέν εὑρίσκεται εἰς τὰς ἀθλιότητας. Ἀλλά τὸ μυστικόν τῆς χαρᾶς εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ποὺ φέρει γαλήνην συνειδήσεως καὶ εὐχάριστον συναίσθημα.
Χαίρω, διότι ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς περιφερείας μου ἀκούει τὴν φωνὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀκολουθεῖ. Ἔχω πολλὰ συγκινητικὰ δείγματα τῆς ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως τοῦ λαοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὑπακούει ὁ λαός εἰς τὸν ἐπίσκοπον. Ὁ δέ ὑπακούων εἰς τὸν ἐπίσκοπον, ἐφ᾿ ὅσον οὗτος διδάσκει ὄχι ἰδικόν του θέλημα ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶνε ὡς νὰ ὑπακούῃ εἰς τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν. Καὶ ὁ μὴ ὑπακούων εἰς τὸν ἐπίσκοπόν του εἶνε ὡς νὰ μὴ ὑπακούῃ εἰς τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν. Τὸ εἶπεν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Ἀποστόλους: «Ὁ ἀ κ ο ύ ων ὑ μ ῶ ν ἐ μ ο ῦ ἀ κ ο ύ ε ι, κ α ὶ ὁ ἀ θ ε τ ῶ ν ὑ μ ᾶ ς ἐ μ ὲ ἀ θ ε τ ε ῖ» (Λουκ. 10,16).
Ὑπάρχουν δυστυχῶς μερικοί, ποὺ παρ᾿ ὅλην τὴν προφορικὴν καὶ γραπτὴν διαφώτισίν μας ἐπιμένουν εἰς τὰς ἀθλιότητας. Αὐτοὶ - τὸ λέγομεν ἀπεριφράστως - ἐφ᾿ ὅσον ἐπιμένουν καὶ πεισμόνως ἀντιδροῦν εἰς τὴν προσπάθειαν τῆς Ἐκκλησίας πρὸς θρησκευτικὴν καὶ ἠθικὴν ἀναγέννησιν τοῦ λαοῦ, οἱ τοιοῦτοι, λέγομεν, εἶνε ἀ φ ω ρ ι σ μ έ ν ο ι. Ποῖος τοὺς ἀφώρισεν; Ἐγώ; Κηδόμενος αὐτῶν δὲν ἐξέδωκα ἀκόμη ἀφορισμόν. Ἀναμένω ἀκόμη τὴν μετάνοιάν των. Εἶνε ὅμως ἀφωρισμένοι «δυνά μει». Εἶνε ἀφωρισμένοι ἀπὸ Κανόνας Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖοι ὁρίζουν ὅτι, ὅσοι πράττουν τὰς ἐν λόγῳ ἀθλιότητας, ἐὰν μὲν εἶνε κληρικοὶ καθαιροῦνται, ἐὰν δὲ εἶνε λαϊκοὶ ἀφορίζονται. Τί θὰ εἴπῃ ἀφορίζονται; Ἀποχωρίζονται, ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Παύουν νὰ εἶνε μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶνε ὅπως τὰ κλαδιὰ ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸν κορμὸν τοῦ δένδρου καὶ ξηραίνονται καὶ εἰς πῦρ βάλλονται. Ποῖος πταίει διὰ τοῦτο; Οἱ ἴδιοι. Ἡ Ἐκκλησία μας, αἰώνιος κῆρυξ τῆς ἐλευθερίας, δὲν βιάζει κανένα ν᾿ ἀκολουθήση τὸν Χριστιανισμόν. Ἀλλ᾿ ὅποιος θέλει ν᾿ ἀνήκῃ εἰς τὸν Χριστιανισμόν, ὀφείλει νὰ συμμορφώνεται πρὸς τὰς ἀρχὰς πίστεως καὶ ζωῆς, τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία διδάσκει.
Μὲ τὴν ζωηρὰν ἐλπίδα, ὅτι ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μου καὶ πάλιν θὰ ἀκούσῃ τὴν φωνὴν τοῦ ποιμενάρχου καὶ δὲν θὰ λάβῃ μέρος εἰς τοιαύτας ἀθλιότητας, ὁποῖαι γίνονται κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου, εὐλογῶ ὅλα τὰ προσφιλῆ πνευματικά μου τέκνα καὶ εὔχομαι νὰ διέλθουν ἐν κατανύξει ὅλας τὰς ἡμέρας τοῦ Τριωδίου καὶ ν᾿ ἀξιωθοῦν νὰ ἑορτάσουν ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει τὴν Ἔνδοξον τοῦ Κυρίου Ἀνάστασιν.
Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἐορδαίας
Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ι Ν Ο Σ
__________________________
*Τὸ παρὸν ἀποτελεῖ τὴν ὑπ᾿ ἀριθμ. 71 ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου.
_______________________________
Σχόλιο Πᾶνος: Παραθέτουμε παρακάτω τὰ ἀποκόμματα τοῦ περιοδικοῦ σὲ μορφὴ φωτογραφίας, ποὺ φιλοξένησε τὴν ὡς ἄνω ἐγκύκλιο τὸ 1969, τὰ ὁποῖα μᾶς ἐστάλησαν στὸ μέϊλ ἀπὸ τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφὸ, φίλο, ἰατρὸ καὶ ἀρθρογράφο Λυκοῦργο Νάνη.
Τὸν εὐχαριστοῦμε πολύ!
Πατῆστε ἐπάνω γιὰ μεγένθυση.
________________________________
Ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια
κειμένου ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
https://www.larissanet.gr/2023/03/14/o-ieronymos-gia-tis-diloseis-amvrosiou-gia-to-dystychima-ton-tempon-vinteo/
Και για να μιλάμε συγκεκριμένα, παραθέτω ένα κορυφαίο δείγμα κανιβαλισμού σε βάρος του ευθαρσούς μητροπολίτη πρώην Καλαβρύτων που έλαβε χώρα σε μια εκπομπή- χαβούζα, ενδεικτική και εκφραστική της ηθικής αποσύνθεσης και του πνευματικού βούρκου που διατρέχει από κεφαλής έως ποδών τη σημερινή κοινωνία.
Εκεί ομοθυμαδόν οι τηλε-αστέρες που λυμαίνονται την πρωινή τηλεοπτική ζώνη ζητούν ομοθυμαδόν την καθαίρεση του επισκόπου επειδή τα όσα είπε δεν συντονίζονται με τις ιδεοληψίες τους.
Δυστυχώς, ικανή μερίδα του ελληνικού λαού τρέφεται από αυτά τα πρωινάδικα- σκουπίδια και δίνει «αξία» στους προαναφερθέντες τηλεαστέρες προκειμένου να ανακυκλώνουν καθημερινά την εν αφθονία υπάρχουσα σκουπιδοπαραγωγή τους.
Υφίσταται αλληλεπίδραση δημοσιογράφων της αισχύνης και » αστέρων» των ΜΜΕ και κοινωνίας.
Ο ένας διαφθείρει τον άλλο και τούμπαλιν.
=========================