«Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων»
(Ἱερός Χρυσόστομος)
[Σέ τίποτε δέν ὀφελεῖ ἡ καθαρή ζωή, ὅταν δογματικῶς δέν πατᾶμε καλά]
Προσοχὴ πρὸ τοῦ κινδύνου τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ἀπὸ μόνη της ἔχει τὴν δύναμη νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια.
Ὁ προσωπικός μας ἀγῶνας γιὰ τή νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ἐπιβεβλημένος. Ἔχουμε ἰσόβιο χρέος νὰ μετανοοῦμε συνεχῶς μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς.
Ὡστόσο ὁ ἀγῶνας τῆς μετανοίας δὲν καταργεῖ τὸ χρέος μας νὰ ἐλέγχουμε τὴν αἵρεση καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν καταπολέμησή της.
Ὅσοι ὑπερτονίζουν τὴ μετάνοια καὶ ἀποσιωποῦν, (σκόπιμα ἄραγε, ἢ ἀπὸ ἄγνοια;), τὸν ἔλεγχο τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν «ἀκάρπων ἔργων τοῦ σκότους», βρίσκονται σὲ λάθος δρόμο.
Δίδουν μιὰ κολοβωμένη καὶ μονομερῆ εἰκόνα τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ οἰκοδομή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἴδια τή σωτηρία τους.
_Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος
