Λυκούργος Νάνης, Τι μπορεί να επιτύχει ένας επίσκοπος που δεν στέργει να συμβιβασθεί με τον κόσμο και τους κοσμικούς άρχοντες
Αναδημοσίευση Δεῖτε τὴν ἐν λόγῳ ἐγκύκλιο ΕΔΩ Ακολουθεί παρακάτω η εγκύκλιος
Γράφει ο Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Ὁ μακαριστὸς ἱεράρχης, ὑπείκων στὴ φωνὴ τῆς ἀρχιερατικῆς του συνειδήσεως καὶ ἑπόμενος τῶν φρικτῶν διαβεβαιώσεων ποὺ ἔδωσε κατὰ τὴν ἱερότατη στιγμὴ τῆς χειροτονίας του, ἀγωνιῶν ἐμπόνως γιὰ τίς καρναβαλικὲς καὶ λοιπὲς ψυχοφθόρες παρεκτροπὲς τῶν ἡμερῶν τῶν Ἀπόκρεων, ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ μάστιζαν καὶ λυμαίνονταν ἀπὸ ἐτῶν καὶ πολὺ πρὸ τῆς ἐνθρονίσεώς του στὴ μητρόπολη Φλωρίνης τὸ δημόσιο καὶ ἰδιωτικὸ βίο τῶν κατοίκων τῆς ἐπισκοπικῆς του παροικίας (ὅρα ἐπὶ παραδείγματι ὁ καρνάβαλος τοῦ Ἀμυνταίου), ἤδη ἀπὸ τὸν πρῶτο χρόνο τῆς διαποιμάνσεως τοῦ τοπικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, ἀποδύθηκε, κατ᾿ ἀρχήν, σὲ μιὰ εὐλογημένη ἐπιχείρηση διαφωτίσεως τοῦ ποιμνίου του, ἀναφορικὰ μὲ τὴν τεράστια καὶ δυσθεώρητη πνευματικὴ ζημία ποὺ συνεπάγονται γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν οἱ ἐν λόγῳ ἀσχημίες καὶ ἀθλιότητες ποὺ ἀποτελοῦν χαρακτηριστικὲς ἐκδηλώσεις παλινδρόμησης καὶ ὀπισθοδρόμησης στὴν ἀρχαία εἰδωλολατρεία, δύο χιλιάδες καὶ πλέον χρόνια μετὰ Χριστόν!
Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἐξαπέλυσε καὶ τὴ συγκεκριμένη ἐγκύκλιο στὴν ὁποία μὲ γλῶσσα ὠμὴ καὶ ἀληθινή, ὁμολογιακὴ καὶ πεπαρρησιασμένη, εὐθέως καὶ ἄνευ περιστροφῶν, ἑπόμενος μεγάλων πατερικῶν μορφῶν τοῦ παρελθόντος (τῶν ὁποίων γενικῶς καὶ εἰδικῶς, τῶν τριῶν ἱεραρχῶν, ποιεῖται μνείαν στὴν ἐγκύκλιο) ποὺ κλέϊσαν τὴν Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ κατὰ πρῶτον μᾶς παραθέτει ἐκεῖνα τὰ πνευματικὰ στοιχεῖα καὶ χαρακτηριστικὰ ποὺ συγκροτοῦν τὴν ἀληθινὴ ἔννοια τοῦ Τριωδίου, τὴ σημασία καὶ τὴν ἀξία του καί, ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ μᾶς ἀναφέρει ὀνομαστικὰ συγκεκριμένες ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων, ἐν τέλει μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ ὅσα διαλαμβάνουν οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων γιὰ τίς προαναφερθεῖσες παρεκτροπὲς καθὼς καὶ τίς πνευματικὲς ποινὲς ποὺ αὐτοὶ προβλέπουν γιὰ ὅσους συμμετέχουν σὲ αὐτές.
Ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι τὸ ποίμνιό του, κατὰ πλειοψηφία, πειθάρχησε στὶς πνευματικότατες προτροπὲς τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, γεγονὸς ποὺ ἀναδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς διαχρονικῆς σπουδαιότητος τῆς διαφωτίσεως - κατηχήσεως τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ποιμένων.
Στὸ σημεῖο, ὅμως, αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι τοὺς πρώτους μῆνες τοῦ ἔτους 1968 (ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐνθρονίσθηκε στὴ Φλώρινα στὶς 16/7/1967) ἐξ αἰτίας τῆς σφοδρῆς ἀντιθέσεως καὶ ἀντιδράσεώς του στὶς ἐν θέματι ἀσχημίες καὶ εἰδικὰ στὸν καρνάβαλο τοῦ Ἀμυνταίου ἐκείνου τοῦ ἔτους τὸν ὁποῖο, ἐν τέλει, κατόρθωσε νὰ ματαιώσει (ἄλλη μιὰ ἡρωικὴ σελίδα δράσεως τοῦ ἐπισκόπου μὲ τὴν ὁποία ἴσως ἄλλη φορὰ ἀσχοληθοῦμε) ἔμελλε νὰ διωχθεῖ ἀπὸ τοὺς τότε κρατοῦντες μὲ ἄμεσο καὶ πολὺ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο τῆς ἐκθρονίσεώς του πού, θελήματι Θεοῦ, εὐτυχῶς ἀποφεύχθηκε.
Συγκεκριμένα ὁ
τότε Ὑπουργὸς Παιδείας, μὲ ἕνα ἄκρως ἐπαίσχυντο ἔγγραφο, τὸ περιεχόμενο τοῦ ὁποίου παρέπεμπε σὲ σταλινιφασιστικὰ καθεστῶτα καὶ καταστάσεις, ἀνέθετε σὲ τρεῖς πανεπιστημιακοὺς καθηγητὲς Ψυχιατρικῆς νὰ ἐξετάσουν τὸν ἐπίσκοπο καὶ κατόπιν νὰ γνωματεύσουν ἐὰν συνέτρεχαν οὐσιώδεις λόγοι γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ του ἐκ τῶν ἐπισκοπικῶν του καθηκόντων!!!
τότε Ὑπουργὸς Παιδείας, μὲ ἕνα ἄκρως ἐπαίσχυντο ἔγγραφο, τὸ περιεχόμενο τοῦ ὁποίου παρέπεμπε σὲ σταλινιφασιστικὰ καθεστῶτα καὶ καταστάσεις, ἀνέθετε σὲ τρεῖς πανεπιστημιακοὺς καθηγητὲς Ψυχιατρικῆς νὰ ἐξετάσουν τὸν ἐπίσκοπο καὶ κατόπιν νὰ γνωματεύσουν ἐὰν συνέτρεχαν οὐσιώδεις λόγοι γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ του ἐκ τῶν ἐπισκοπικῶν του καθηκόντων!!!
Μὲ ἄλλα λόγια, ἐπεδίωξαν νὰ τὸν βγάλουν τρελλὸ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο...
Ὁ ἡρωικὸς ἐπίσκοπος, σὲ μιὰ κορυφαία πράξη ἀντιδικτατορικῆς ἀντιστάσεως, ἀρνήθηκε νὰ τοὺς δεχθεῖ στὸ ἐπισκοπεῖο καὶ αὐτοὶ ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι στὶς ἕδρες τους.
Ὁ ἡρωικὸς ἐπίσκοπος, σὲ μιὰ κορυφαία πράξη ἀντιδικτατορικῆς ἀντιστάσεως, ἀρνήθηκε νὰ τοὺς δεχθεῖ στὸ ἐπισκοπεῖο καὶ αὐτοὶ ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι στὶς ἕδρες τους.
Καί, μεσούσης τῆς δικτατορίας, κάλεσε τὸ λαό, πρῶτα τῆς Φλώρινας (τὴν ἴδια ἡμέρα ποὺ ἦλθαν οἱ ψυχίατροι καὶ ἀφοῦ αὐτοὶ εἶχαν ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ Ἐπισκοπεῖο) καὶ ἀκολούθως τῆς Πτολεμαϊδας (τίς ἑπόμενες ἡμέρες) στοὺς δύο μεγάλους ναούς τους, ἀντιστοίχως, ὅπου ἐξεφώνησε ἐν μέσῳ ἐντόνου συναισθηματικῆς ἐξάρσεως τόσο τοῦ ἰδίου ὅσο καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, καὶ ἀψηφῶντας τὸν κίνδυνο διώξεώς του ἀπὸ τίς τοπικὲς ἀρχὲς ὡς ταραξίου, μνημειώδεις λόγους ποὺ διατράνωναν τὴν ἀπόφασή του νὰ μὴν ὑποκύψει, ἀναστέλλοντας τὸν ἔλεγχο ποὺ κατὰ χρέος ἀσκοῦσε, προδίδοντας τίς ἀρχές του καὶ συμβιβαζόμενος μὲ τὴν ἐπικράτηση καὶ ἐμπέδωση τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀποσύνθεσης ποὺ σηματοδοτοῦν οἱ καρναβαλικὲς καὶ οἱ συναφεῖς ἐκτροπές.
Ἡρωικὲς σελίδες γράφτηκαν τότε στὴ μητρόπολη Φλωρίνης!
Σελίδες δόξης τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀνεπανάληπτες!
Σελίδες δόξης τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀνεπανάληπτες!
Σελίδες ποὺ ἀποτελοῦν ἀδιάψευστους μάρτυρες τοῦ τί μπορεῖ νὰ ἐπιτύχει ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ δὲν στέργει νὰ συμβιβασθεῖ μὲ τὸν κόσμο καὶ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ ὑποστέλλει τὴ σημαία τοῦ ἀγῶνα, στοιχῶν στὰ Παύλεια ρήματα «Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παῤῥησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην», πρὸς Ἑβραίους 10,35 καὶ «ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς», πρὸς Ἑβραίους 10,39.
Καὶ ὁ πιστὸς λαὸς συμπαραστάθηκε, κατὰ τρόπο συγκινητικό, σὲ μεγάλο ποσοστὸ καὶ βαθμό, στὸν ἐπίσκοπό του μὲ κίνδυνο νὰ στοχοποιηθεῖ καὶ αὐτὸς ἀνεπανόρθωτα καὶ νὰ ὑποστεῖ τίς συνέπειες τῆς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς του.
Ἀλλά, ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης δὲν διέκοψε τοὺς ἀντικαρναβαλικούς του ἀγῶνες μὲ τὴν ὁριστικὴ ματαίωση τοῦ καρναβάλου τοῦ Ἀμυνταίου καὶ τὴν αἰσθητὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ἔκτασης τῶν καρναβαλικῶν καὶ συναφῶν ἐκδηλώσεων καὶ συνηθειῶν στὴ Φλώρινα καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ἔκταση τῆς μητροπόλεώς του, γενικότερα.
Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς τοῦ 1970, ὅταν ἐπίσκοπος τοῦ λεγόμενου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὁ τότε Χαλκηδόνος Μελίτων (Χατζής), ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν ἐξεφώνησε ἕνα ἐπιεικῶς σκανδαλωδέστατο κήρυγμα, ἕνα μᾶλλον θρησκευτικοφιλοσοφικὸ ἰδιοκατασκεύασμα παρὰ θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ δαιμονόπνευστου καρναβαλιοῦ, ποὺ οὐσιαστικὰ ἀμνήστευε, τὸν ὑπὸ Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων καταδικαζόμενο Καρνάβαλο, καταφεύγοντας σὲ διάφορες «βαθυνούστατες» καὶ ἐπενδεδυμένες μὲ «ὑπαρξιακὴ» χροιὰ ἀναλύσεις καὶ προσεγγίσεις του, τότε ὁ π. Αὐγουστῖνος αὐθημερὸν ἀπέστειλε ἕνα ἐπίσης μνημειῶδες τηλεγράφημα στὴν τότε ΔΙΣ, τὸ ὁποῖο ἐπεῖχε θέση μηνύσεως σὲ βάρος τοῦ κατασκανδαλίσαντος τίς ὀρθόδοξες συνειδήσεις, Φαναριώτη ἐπισκόπου.
Ἀκολούθησαν μηνύσεις καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ ἑτέρων ἐπισκόπων καὶ ἀντιδράσεις ἀπὸ μέρους πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν τῆς Θεολογίας (ὁποία ἀντίθεση μὲ τοὺς σημερινοὺς συναδέλφους τους, διακόνους τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμικεύσεως)...
Πρὸς καταισχύνη μας, τὸ συγκεκριμένο κήρυγμα - σκάνδαλο, ἀναδημοσιεύεται καὶ προβάλλεται ἐλαφρά, προφανῶς, τῇ καρδίᾳ ἀπὸ κάποια θρησκευτικὰ ἱστολόγια (ἀκόμη καὶ ἱερῶν μητροπόλεων) πρὸς μεγίστη πνευματικὴ ζημία τῶν ἀναγνωστῶν καὶ ἐπισκεπτῶν τους, ἀντὶ νὰ τονίζεται ἐμφατικὰ ἡ καταδίκη τοῦ καρνάβαλου ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων καὶ νὰ παρατίθενται οἱ προβλεπόμενες πνευματικὲς ποινὲς ὅσων συμμετέχουν στὰ καρναβαλικὰ δρώμενα.
Καὶ οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ στηλιτεύει τὸ διαχρονικὸ αἶσχος τῆς Πάτρας ποὺ καὶ φέτος φόνευσε ψυχὲς ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε!
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, εὐλόγως ἀνακύπτει τὸ ἐρώτημα: ἐὰν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι ἐμιμοῦντο τὴν ὁμολογιακὴ πρακτική τοῦ π. Αὐγουστίνου καὶ ἀντιδροῦσαν σθεναρῶς καὶ ἐπιμόνως στὶς καρναβαλικὲς ἀσχημοσύνες δὲν θὰ εἶχε περισταλεῖ, σὲ κάποιο βαθμό, τὸ κακὸ αὐτό;
Δυστυχῶς, ἡ κυρίαρχη καὶ κατευθυντήρια γραμμὴ δράσεως τῆς πλειοψηφίας τῶν συγχρόνων ποιμένων εἶναι ἡ σιωπή.
Η ΜΟΥΓΚΑ. Τσιμουδιὰ γιὰ τὰ καρναβάλια καὶ τίς συναφεῖς ἀσχημίες καὶ ἀθλιότητες, τὴ στιγμὴ ποὺ ψυχές, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε, βλάπτονται πνευματικά, κάποιες ἴσως καὶ ἀνεπανόρθωτα.
Τρέμουν, προφανῶς, νὰ καταδικάσουν τὸν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας καταδικαζόμενο Καρνάβαλο καὶ τίς λοιπὲς ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων προκειμένου νὰ μὴ διασυρθοῦν καὶ «τσαλακωθοῦν» στὰ μάτια τῆς κοινῆς γνώμης, στοχοποιούμενοι κυρίως ἀπὸ τοὺς ἀσεβέστατους δημοσιογράφους, τοὺς ἐκπορνευτὲς τῆς κοινῆς γνώμης, τοὺς προαγωγοὺς τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς διαστροφῆς.
Οὐδεὶς μπορεῖ νὰ λησμονήσῃ τίς ἐλεεινὲς δημοσιογραφικὲς ἐπιθέσεις σὲ βάρος τοῦ π. Αὐγουστίνου ἀπὸ κοσμικόφρονες δημοσιογράφους, ἐξ αἰτίας τῶν ἀντικαρναβαλικῶν ἀγώνων του. Ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος, φυσικά, δὲν λογάριασε τίς σὲ βάρος του ὕβρεις καὶ λοιδορίες, τίς εἰρωνεῖες, τὴ χλεύη, τὰ σκώμματα καί τὸ διασυρμό, ἐφαρμόζοντας τὰ βιβλικὰ «οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ» καί «ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου».
Οἱ ἁγιογραφικὰ ἀστοιχείωτοι, ἐκκλησιολογικὰ ἄσχετοι καὶ θεολογικὰ ἀνίδεοι δημοσιογράφοι καὶ τηλεαστέρες τῶν πρωινῶν ὑπονόμων καὶ οἱ λοιπὲς «ἀκτινοβόλες προσωπικότητες» ποὺ «κοσμοῦν» καθημερινὰ τὰ βοθροκάναλα, ξερνῶντας τὰ λύματα τῆς ψυχῆς τους, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἔμπονο προβληματισμὸ ποὺ ἐξέφρασε ὁ μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων ἄρχισαν νὰ παραδίδουν καὶ μαθήματα χριστιανισμοῦ καὶ νὰ «θεολογοῦν», ἐπιτιθέμενοι λυσσωδῶς ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, σημειωτέον, δὲν ὑπῆρξε κατηγορηματικὸς στὴ γραπτὴ τοποθέτησή του, ἀλλὰ χρησιμοποίησε τὴ λέξη «μήπως» πρὸ τῆς καταθέσεως τοῦ προβληματισμοῦ του.
Οὔτε αὐτὸ ἔλαβαν ὑπ᾿ ὄψιν οἱ ἀσυγκράτητοι κατήγοροί του!
Καὶ σὰν λυσσῶντες κύνες, σὰν ὕαινες καὶ σὰν γῦπες, ἔσπευσαν νὰ τὸν κατασπαράξουν καὶ νὰ τὸν κανιβαλίσουν! Καὶ νὰ ζητοῦν ὁμοθυμαδὸν τὴν καθαίρεσή του! Μᾶς προέκυψαν καὶ κανονολόγοι τρομάρα μας!
Ποιοί; Ἐκεῖνοι ποὺ ἕνεκα τῆς κραζούσης καὶ βοώσης ἀσεβείας τους εἶναι μυρίων ἀφορισμῶν ἄξιοι! Οἱ ζῶντες ἐκ μισθωμάτων ἀσεβείας τῶν διαφόρων δημοσιογραφικῶν πορνείων!
Ὅσο καὶ νὰ ἀφρίζουν, ὅσο καὶ νὰ λυσσοῦν σὲ βάρος τιμίων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἀπερίτμητος λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ καυτηριάζει καὶ κολάζει τίς ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων θὰ ἀκούγεται. Καὶ οἱ καλοπροαίρετοι ἐκ τῶν ἀκροατῶν θὰ συμμορφώνονται ἐνῶ οἱ κακοπροαίρετοι ἐξ αὐτῶν θὰ σκληρύνονται καὶ πωρώνονται!
«Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ, δέδεται», «κύριοι» δημοσιογραφίσκοι καὶ λοιποὶ τηλεαστέρες τῶν τηλεοπτικῶν καὶ λοιπῶν δημοσιογραφικῶν χαμαιτυπείων!
Οἱ ὕβρεις καὶ λοιδορίες σας, οἱ κανιβαλικὲς ἐπιθέσεις σας σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ δὲν κρατοῦν τὸ στόμα τους κλειστὸ ἀλλὰ ἀφυπνίζουν καὶ συνεγείρουν πρὸς μετάνοια τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν γιὰ τοὺς τελευταίους παράσημα καὶ τίτλους τιμῆς!
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
============================================
========================================
Μνημειώδης ἐγκύκλιος τοῦ Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη γιά τίς παρεκτροπές τῶν ἀπόκρεων
«ΣΤΑΥΡΟΣ»
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ
ΟΡΓΑΝΟΝ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΕΤΟΣ ΙΖ' ΑΘΗΝΑΙ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1969 ΑΡΙΘ. 96
ΑΙ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ*
Τὴν Κυριακὴν 2 Φεβρουαρίου τροχίζει τὸ Τριώδιον. Τί εἶνε Τ ρ ι ώ δ ι ο ν; Τὸ εἴπομεν εἰς τὰ κηρύγματά μας. Τὸ ἐξηγήσαμεν εἰς περυσινήν ἐγκύκλιόν μας. Τὸ ἠκούσατε καὶ εἰς ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη ἀπὸ τὸν ἄμβωνά τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἀμυνταίου κατὰ τὸν κατανυκτικὸν ἐσπερινὸν τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεων, ὡς καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ναούς.
Ἐδῶ τόσον μόνον λέγομεν: Τριώδιον= Μετάνοια καὶ ἁγιασμὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Τό Τριώδιον εἶνε ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔτους. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προετοιμασθοῦν ψυχικῶς διὰ νὰ ἑορτάσουν ἐπαξίως τὰ σεπτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἔνδοξον αὐτοῦ Ἀνάστασιν.
Μαζί μὲ τὸν Κύριον πρέπει καί ἡμεῖς νὰ σταυρωθῶμεν, νά σταυρώσωμεν δηλαδή, νὰ νεκρώσωμεν τὰ ἁμαρτωλά μας πάθη, ἐὰν θέλωμεν ν᾿ ἀναστηθῶμεν ἐκ τῶν μνημάτων τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ λάμψωμεν ὡς νέοι ἄνθρωποι. Καθημερινὴ ἀνάγνωσις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δάκρυα μετανοίας, σκέψις θανάτου καὶ μελλούσης κρίσεως, προσευχαὶ ὑπὲρ τῶν προσφιλῶν νεκρῶν μας, συχνότερος ἐκκλησιασμός, ἐγκράτεια, νηστεία, πράξεις φιλανθρωπίας, Ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία, ἰδοὺ τί ζητεῖ τὸ Τριώδιον ἀπὸ τούς χριστιανούς.
Αὐτὰ ὅλα εἶνε μ ε γ α λ ε ι ώ δ η π ρ ά γ μ α τ α, πού φέρουν ἀληθινὴν χαρὰν καὶ εὐτυχίαν εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὰ ἐκτελεῖ. Δοκιμάσατε καὶ θὰ ἰδῆτε ποῦ εἶνε ἡ χαρὰ πραγματικῶς. Ἡ Θρησκεία μας εἶνε Θρησκεία χαρὰς καί άγαλλιάσεως.
Ἀλλὰ δυστυχῶς κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου ὁ Σατανᾶς προσπαθεῖ νὰ ματαιώση τὸν ἅγιον σκοπὸν τῆς Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νὰ μολύνη τοὺς χριστιανοὺς περισσότερον ἀπὸ τὰς ἄλλας ἡμέρας τοῦ ἔτους. Χ ο ρ ο ί, ποὺ δὲν μυρίζουν θυμάρι τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ἀλλ᾿ εἶνε ἀπομιμήσεις χορῶν τῶν ἀγρίων ἀνθρώπων καὶ τῶν θηρίων τῆς ζούγκλας καὶ δεικνύουν ὅλον τὸ αἶσχος τῶν διεφθαρμένων μεγαλουπόλεων τοῦ κόσμου· μ ε τ α μ φ ι έ σ ε ι ς (ἄνδρες νὰ φοροῦν γυναικεῖα καὶ γυναῖκες ἀνδρικά)· π ρ ο σ ω π ε ῖ α (μάσκες ποὺ φοροῦν οἱ μασκαράδες)· καρναβαλικαὶ πομπαί, ποὺ ὑπενθυμίζουν εἰδωλολατρικὰς ἑορτὰς αἰσχρῶν θεῶν τῆς ἀρχαιότητος· συμπόσια καὶ φαγοπότια μ ὲ θ α ι καὶ κ ρ α ι π ά- λ α ι· καὶ ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν καὶ ἄλλαι ἠθικαὶ παρεκτροπαί, ἀσχημίαι καὶ ἀπρέπειαι, ποὺ ἀποφεύγομεν νὰ κατονομάσωμεν, ἰδού τί εἶνε ἐκεῖνα, εἰς τὰ ὁποῖα ὁ Σατανᾶς προτρέπει τοὺς ἀνθρώπους διὰ νὰ κάμῃ ἀντίπραξιν εἰς τὸ σωτήριον τῆς Ἐκκλησίας ἔργον.
Πολλὰ δὲ ἑκατομμύρια δραχμῶν, ποὺ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ χρησιμοποιηθοῦν διά κοινωνικὰς ἀνάγκας, καίονται κυριολεκτικῶς εἰς τὰς ἁμαρτωλὰς αὐτὰς ἑορτάς, ποὺ ὀργανώνονται εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Πατρίδα.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς Κυριακὰς τῶν Ἀπόκρεων καὶ τῆς Τυρινῆς, καὶ κατ᾿ αὐτὴν ἀκόμη τὴν Καθαρὰν Δευτέραν, ὅλα αὐτὰ ἀ π α γ ο ρ ε ύ ο ν τ α ι. Ποῖος τά ἀπαγορεύει; Ἐγώ ό έπίσκοπος; Δὲν εἶμαι ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πρὶν ἀπὸ ἐμὲ ἔζησαν, ἐκήρυξαν καὶ ἔδρασαν χιλιάδες πάγιοι ἐπίσκοποι, τῶν ὁποίων δὲν εἴμεθα ἄξιοι νὰ λύσωμεν τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων. Ὑπῆρξαν πελώρια ἀναστήματα, ἀστέρες πολύφωτοι, στόλοι ἀκλόνητοι τῆς Ἐκκλησίας. Γράφω τὴν παροῦσαν ἐγκύκλιον τὴν ἡμέραν ποὺ ἑορτάζουν οἱ τρεῖς μεγάλοι φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ 'Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Διαβάζω τὰ σοφὰ συγγράμματά των, ποὺ ἔχουν μεταφρασθῆ καὶ εἰς ξένας γλώσσας, καὶ βλέπω ὁποίους κεραυνούς ἐλέγχου ἔρριπτον οἱ ἀθάνατοι ἐκεῖνοι Πατέρες ἐναντίον τῶν βεβηλωτῶν τῶν ἁγίων ἡμερῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσα εἶπον ἐγώ, εἶνε ἐλάχιστα ἐν συγκρίσει πρὸς ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶπον οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Καὶ δὲν εἶνε μόνον αὐτοί.
Εἶνε καὶ τόσοι ἄλλοι, τῶν ὁποίων οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα ἐδόξασαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑορτάζονται ὡς ἅγιοι. Αὐτοὶ συνεκρότησαν Τοπικάς καὶ Οἰκουμενικάς Συνόδους καὶ κατεδίκασαν τὰς ἀθλιότητας καὶ ἀσχημίας, ὁποῖαι εἶνε αἱ λαμβάνουσαι χώραν κατὰ τὰς ἁγίας ἡμέρας τοῦ Τριωδίου. Καὶ ἐγώ, ἐλάχιστος ἐπίσκοπος εἰς τὴν μακρὰν ἅλυσιν τῆς Ἱεραρχίας, μνήμων τῶν φρικτῶν ὅρκων, τοὺς ὁποίους ἔδωκα ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὅτι θὰ ὑπερασπίσω μέχρι θανάτου τὰς ἱερὰς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑνώνω τὴν φωνήν μου μὲ τὰς ἀθανάτους φωνὰς τῶν Πατέρων ἐκείνων καὶ φωνάζω εἰς ὅλα τὰ πνευματικά μου τέκνα: Ἀπαγορεύονται αἱ ἀθλιότητες! Μή, πρὸς Θεοῦ, μὴ βεβηλώνετε τὰς ἁγίας ἡμέρας!
Ἀλλ᾿ ἀκούω ἀντίρρησιν: Ἀπὸ τότε ποὺ τὰ εἶπαν αὐτὰ οἱ Πατέρες, ἐπέρασαν αἰῶνες. Τώρα εὑρισκόμεθα εἰς τὸν εἰκοστὸν αἰῶνα. Ἐφθάσαμεν εἰς τὰ ἄστρα. Ὅλα ἐκσυγχρονίζονται. Πρέπει καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐ κ- σ υ γ χ ρ ο ν ι σ θ ῆ...
Ποῖος βλάξ λέγει αὐτά; Αὐτὸς ποὺ τὰ λέγει δὲν ἐδιάβασε τὸ Εὐαγγέλιον. Δὲν ἐγνώρισεν οὔτε τὸ Α τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δὲν ἐγεύθη οὔτε ἄκρῳ δακτύλῳ τῆς γλυκύτητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ἡ Ἐκκλησία εἰς θέματα ἠθικῆς καὶ πίστεως; Εἶνε ὡς νὰ λέγωμεν, ὅτι πρέπει νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ὁ ἥλιος! Εἶνε ὡς νὰ λέγωμεν, νὰ ἐκσυγχρονισθῇ ἡ ἀτμόσφαιρα! Τὸ φῶς, ἡ θερμότης καὶ τὸ ὀξυγόνον δὲν ἐκσυγχρονίζονται. Δέν μεταβάλλονται. Δέν καταργοῦνται. Διὰ πᾶσαν ἐποχὴν καὶ διὰ πάντα ἄνθρωπον εἶνε ἀπαραίτητοι ὅροι τῆς ζωῆς. Εἶνε ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ. Ἔτσι καὶ αἱ χριστιανικαὶ διδασκαλίαι. Εἶνε ἀπαραίτητοι καὶ ἀμετάβλητοι. Εἶνε ἥλιος ἀσυγχρόνιστος. Εἶνε ἀτμόσφαιρα καθαρὰ καὶ ἀμόλυντος. Τὸ εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὁ ο ὐ ρ α ν ὸ ς κ α ὶ ἡ γ ῆ π α ρ ε λ ε ύ σ ο ν τ α ι, ο ἱ δ ὲ λ ό γ ο ι μ ο υ ο ὐ μ ὴ π α ρ έ λ θ ω σ ι ν» (Ματθ. 24, 35).
Ἀλλὰ καὶ ἄλλη ἀντίρρησις ἀκούγεται: Τί; Θὰ μᾶς κάμετε καλογήρους; Θὰ μεταβάλετε τὴν κοινωνίαν μας εἰς μοναστήρι ;
Ὄχι, κύριοι καὶ κυρίαι! Χριστιανοὶ καὶ χριστιαναὶ θέλει ἡ Ἐκκλησία νὰ γίνετε. Εἰς ἔργα σκληρᾶς καλογηρικῆς ζωῆς δὲν σᾶς ὑποχρεώνει. Ἡ Ἐκκλησία θέλει νὰ ζήσετε μίαν κοινωνικὴν ζωὴν συμφώνως πρὸς τὰς αἰωνίους ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ ἐπαναλαμβάνομεν: Ἡ χαρά, πού ζητοῦν αἱ διψαλέαι ψυχαί σας, δέν εὑρίσκεται εἰς τὰς ἀθλιότητας. Ἀλλά τὸ μυστικόν τῆς χαρᾶς εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ποὺ φέρει γαλήνην συνειδήσεως καὶ εὐχάριστον συναίσθημα.
Χαίρω, διότι ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς περιφερείας μου ἀκούει τὴν φωνὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀκολουθεῖ. Ἔχω πολλὰ συγκινητικὰ δείγματα τῆς ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως τοῦ λαοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὑπακούει ὁ λαός εἰς τὸν ἐπίσκοπον. Ὁ δέ ὑπακούων εἰς τὸν ἐπίσκοπον, ἐφ᾿ ὅσον οὗτος διδάσκει ὄχι ἰδικόν του θέλημα ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶνε ὡς νὰ ὑπακούῃ εἰς τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν. Καὶ ὁ μὴ ὑπακούων εἰς τὸν ἐπίσκοπόν του εἶνε ὡς νὰ μὴ ὑπακούῃ εἰς τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν. Τὸ εἶπεν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Ἀποστόλους: «Ὁ ἀ κ ο ύ ων ὑ μ ῶ ν ἐ μ ο ῦ ἀ κ ο ύ ε ι, κ α ὶ ὁ ἀ θ ε τ ῶ ν ὑ μ ᾶ ς ἐ μ ὲ ἀ θ ε τ ε ῖ» (Λουκ. 10,16).
Ὑπάρχουν δυστυχῶς μερικοί, ποὺ παρ᾿ ὅλην τὴν προφορικὴν καὶ γραπτὴν διαφώτισίν μας ἐπιμένουν εἰς τὰς ἀθλιότητας. Αὐτοὶ - τὸ λέγομεν ἀπεριφράστως - ἐφ᾿ ὅσον ἐπιμένουν καὶ πεισμόνως ἀντιδροῦν εἰς τὴν προσπάθειαν τῆς Ἐκκλησίας πρὸς θρησκευτικὴν καὶ ἠθικὴν ἀναγέννησιν τοῦ λαοῦ, οἱ τοιοῦτοι, λέγομεν, εἶνε ἀ φ ω ρ ι σ μ έ ν ο ι. Ποῖος τοὺς ἀφώρισεν; Ἐγώ; Κηδόμενος αὐτῶν δὲν ἐξέδωκα ἀκόμη ἀφορισμόν. Ἀναμένω ἀκόμη τὴν μετάνοιάν των. Εἶνε ὅμως ἀφωρισμένοι «δυνά μει». Εἶνε ἀφωρισμένοι ἀπὸ Κανόνας Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖοι ὁρίζουν ὅτι, ὅσοι πράττουν τὰς ἐν λόγῳ ἀθλιότητας, ἐὰν μὲν εἶνε κληρικοὶ καθαιροῦνται, ἐὰν δὲ εἶνε λαϊκοὶ ἀφορίζονται. Τί θὰ εἴπῃ ἀφορίζονται; Ἀποχωρίζονται, ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Παύουν νὰ εἶνε μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶνε ὅπως τὰ κλαδιὰ ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸν κορμὸν τοῦ δένδρου καὶ ξηραίνονται καὶ εἰς πῦρ βάλλονται. Ποῖος πταίει διὰ τοῦτο; Οἱ ἴδιοι. Ἡ Ἐκκλησία μας, αἰώνιος κῆρυξ τῆς ἐλευθερίας, δὲν βιάζει κανένα ν᾿ ἀκολουθήση τὸν Χριστιανισμόν. Ἀλλ᾿ ὅποιος θέλει ν᾿ ἀνήκῃ εἰς τὸν Χριστιανισμόν, ὀφείλει νὰ συμμορφώνεται πρὸς τὰς ἀρχὰς πίστεως καὶ ζωῆς, τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία διδάσκει.
Μὲ τὴν ζωηρὰν ἐλπίδα, ὅτι ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μου καὶ πάλιν θὰ ἀκούσῃ τὴν φωνὴν τοῦ ποιμενάρχου καὶ δὲν θὰ λάβῃ μέρος εἰς τοιαύτας ἀθλιότητας, ὁποῖαι γίνονται κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου, εὐλογῶ ὅλα τὰ προσφιλῆ πνευματικά μου τέκνα καὶ εὔχομαι νὰ διέλθουν ἐν κατανύξει ὅλας τὰς ἡμέρας τοῦ Τριωδίου καὶ ν᾿ ἀξιωθοῦν νὰ ἑορτάσουν ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει τὴν Ἔνδοξον τοῦ Κυρίου Ἀνάστασιν.
Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἐορδαίας
Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ι Ν Ο Σ
__________________________
*Τὸ παρὸν ἀποτελεῖ τὴν ὑπ᾿ ἀριθμ. 71 ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου.
_______________________________
Σχόλιο Πᾶνος: Παραθέτουμε παρακάτω τὰ ἀποκόμματα τοῦ περιοδικοῦ σὲ μορφὴ φωτογραφίας, ποὺ φιλοξένησε τὴν ὡς ἄνω ἐγκύκλιο τὸ 1969, τὰ ὁποῖα μᾶς ἐστάλησαν στὸ μέϊλ ἀπὸ τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφὸ, φίλο, ἰατρὸ καὶ ἀρθρογράφο Λυκοῦργο Νάνη.
Τὸν εὐχαριστοῦμε πολύ!
Πατῆστε ἐπάνω γιὰ μεγένθυση.
________________________________
Ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια
κειμένου ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
https://www.larissanet.gr/2023/03/14/o-ieronymos-gia-tis-diloseis-amvrosiou-gia-to-dystychima-ton-tempon-vinteo/
Και για να μιλάμε συγκεκριμένα, παραθέτω ένα κορυφαίο δείγμα κανιβαλισμού σε βάρος του ευθαρσούς μητροπολίτη πρώην Καλαβρύτων που έλαβε χώρα σε μια εκπομπή- χαβούζα, ενδεικτική και εκφραστική της ηθικής αποσύνθεσης και του πνευματικού βούρκου που διατρέχει από κεφαλής έως ποδών τη σημερινή κοινωνία.
Εκεί ομοθυμαδόν οι τηλε-αστέρες που λυμαίνονται την πρωινή τηλεοπτική ζώνη ζητούν ομοθυμαδόν την καθαίρεση του επισκόπου επειδή τα όσα είπε δεν συντονίζονται με τις ιδεοληψίες τους.
Δυστυχώς, ικανή μερίδα του ελληνικού λαού τρέφεται από αυτά τα πρωινάδικα- σκουπίδια και δίνει «αξία» στους προαναφερθέντες τηλεαστέρες προκειμένου να ανακυκλώνουν καθημερινά την εν αφθονία υπάρχουσα σκουπιδοπαραγωγή τους.
Υφίσταται αλληλεπίδραση δημοσιογράφων της αισχύνης και » αστέρων» των ΜΜΕ και κοινωνίας.
Ο ένας διαφθείρει τον άλλο και τούμπαλιν.
=========================