Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ, Ἀναγνώστης
«Ἂν διαβάσει κάποιος καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐὰν κάποιος δεῖ τὴν Παράδοση καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας συμφέρει ὅλους μας νὰ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία κι ἂς κάνουμε τὰ λάθη μας» (Φλωρίνης Εἰρηναῖος).
«ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ», Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ (ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ)
«Ναὶ μεγαλειότατε, ναὶ πατριάρχαι, ναὶ ἐπίσκοποι, ναὶ μητροπολῖται, ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τὴν ἕνωσι, ἀνάθεμα. Ἀλλὰ ἕνωσι μόνο μὲ Ὀρθοδοξία. Δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε κανένα συμβιβασμό. Δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε ἕνωσι εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας»
(Φωνὴ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, φωνὴ Αὐγουστίνου τοῦ Ἐπισκόπου*)
Ἀγαπητοί, συνεχίζοντας τὴν ἀποκάλυψη τοῦ σπινθηροβόλου θησαυροῦ μας, τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, θυμίζουμε τὸν τίτλο ἀπὸ τὸ ὑπ. Ἀριθ. 336 Φύλλο τοῦ περιοδικοῦ Χριστιανικὴ Σπίθα (Μάιος 1970): «ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ – ΔΗΜΑΓΩΓΟΙ;», καὶ ἐπιπλέον μία μόνο πρόταση σχετικὴ κατὰ πάντα μὲ τὸν πάλαι ποτὲ πνευματικὸ καθοδηγητὴ τοῦ νῦν Πατριάρχη Βαρθολομαίου, δηλ. τὸν «ταφέντα» Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα. Μία πρόταση προκειμένου νὰ γεφυρώσουμε τὸ μέγα χάσμα, τὴν ἀπόσταση δηλαδὴ ποὺ ὑπάρχει καὶ συνεχῶς μεγαλώνει μεταξὺ τῶν λαλούντων γλώσσα εὐχάριστη, γλώσσα δημαγωγική, καὶ αὐτῶν ποὺ ἐπέλεξαν νὰ μιλοῦν τὴν γλώσσα τῆς ἀλήθειας, νὰ μιλοῦν μὲ «φωνὴ ἁγίων», ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν.
– «Ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν μὲ τὰς ἄλλας ὁμολογίας – τὰς αἱρέσεις δηλαδὴ – δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν». (Χαλκηδόνος Μελίτων).
«Ὅ ἔστι μεθερμηνευόμενον, ἐὰν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἀσπασθῶμεν τὴν ἐμβάδα (=παντόφλα) τοῦ Πάπα, καὶ δὲν ἐναγκαλισθῶμεν τὸν δόκτορα Ράμσεϋ, καὶ δὲν γίνωμεν ἕνα μὲ ὅλην τὴν πανσπερμίαν τῶν αἱρέσεων, οὐκ ἔχομεν ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς! Ζωή μας, κατὰ τὸν παράδοξον ὁμιλητήν, δὲν εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλ’ ἡ συμμαχία καὶ ὁ συμφυρμὸς μὲ τὴν πλάνην καὶ τοὺς πεπλανημένους.» (Φωνὴ Καντιώτη).
1. «ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ…»
(Ε. Παπαβασιλείου)
– Δὲν νοεῖται καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἐξακολουθοῦμε σήμερα, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος, νὰ ζοῦμε μὲ φανατισμούς, μικροψυχία καὶ προκαταλήψεις. Ὁ Θεὸς μας εἶναι Θεὸς τῆς ἀγάπης. Καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ παρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε. (Πατριάρχης Βαρθολομαῖος)
Πρὶν ἀποκαλύψουμε τὶς «πρωτιὲς βάθους» τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχη μας, προχωροῦμε – γιὰ εὐνόητους λόγους – στὴν παρουσίαση μικροῦ τμήματος τοῦ βιβλίου/φακέλου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Ε΄ Δημοτικοῦ, κατὰ πάντα σχετικοῦ μὲ τὴν ἐπίμαχη ἔννοια τοῦ λάθους (ποὺ συνήθως ταυτίζεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ σφάλματος).
Καὶ ἔχει ἐνδιαφέρον – ἐμεῖς οἱ συνταξιοῦχοι παπποῦδες καὶ γιαγιάδες, ἀπ’ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα – νὰ γνωρίζουμε τὰ σχετικὰ μὲ τὶς σύγχρονες ἑρμηνεῖες τῆς ἔννοιας (π.χ.: «Ἡ ἔννοια τοῦ λάθους καὶ γενικότερα ἡ σημασία τοῦ λάθους εἶναι ἀναπόδραστο συστατικό τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ αὐτό, κάποιοι τὸ ἐπιζητοῦν καθὼς εἶναι τὸ μέσο ποὺ ὁδηγεῖ συχνὰ τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπόλυτη γνώση. Ὅπως εἶναι γνωστό, ὅπου δὲν ὑπάρχει λάθος δὲν ὑπάρχει μάθηση (Μ. Σφυρόερα 2003).»[1]), καθὼς οἱ τοπικὲς εἰδήσεις στὴν πόλη μας Πτολεμαΐδα (μὲ κριτικὸ πνεῦμα) διαφημίζουν τὴν τοῦ Δεσπότου περιοδεία εἰς τὰ ἑλληνορθόδοξα σχολεῖα.
ΕΙΔΗΣΗ: «Φλωρίνης Εἰρηναῖος: Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι (ἀκόμη) ζωντανή. …Γι’ αὐτὸ ξεκίνησα πρὸ ἑνὸς μήνα νὰ ἐπισκέπτομαι συστηματικὰ τὰ σχολεῖα καὶ νὰ ἐπικοινωνῶ μὲ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς ἐκπαιδευτικούς» (17 Δεκεμβρίου 2024).
Ἀπό τὴν ἐν λόγῳ ἀνάρτηση καταθέτουμε τὸ ἑξῆς ἀπόσπασμα (προκειμένου νὰ ἐννοήσουμε ὅτι· «Ὁ κίνδυνος εἶναι ἀφάνταστος»!):
«Ἀμέσως μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016), στὰ σχολεῖα ἔφτασαν τὰ νέα ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ βιβλία – φάκελοι τῶν Θρησκευτικῶν. Δίκαια, ἀδελφός μας θεολόγος (Σταῦρος Μποζοβίτης, στὸν Πειραιὰ τὴν 23η Μαρτίου 2016) χαρακτήρισε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς Πανθρησκειακό, καὶ ὄχι θρησκειολογικὸ (οὔτε κἄν Ὀρθόδοξο). Λοιπόν, 8 χρόνια μετά, καθὼς οἱ μαθητὲς ἀνατράφηκαν μὲ τὰ νάματα τῆς χριστιανικῆς ἀπιστίας (καὶ φιλομοφυλόφιλης) ἀσέβειας, ἔρχεται ὁ νῦν Δεσπότης τῆς Φλώρινας νὰ θερίσει ἢ καλύτερα νὰ καψαλίσει ὅ,τι ὀρθὸ ἔμεινε – χάρη ὀλίγων ἐκλεκτῶν συναδέλφων ποὺ μιλιὰ δὲν ἔχουν, ἀλλὰ “διδάσκουν” μὲ τὸ ἦθος τους (πρακτικὴ θεολογία)…
ΛΟΙΠΟΝ, Στὸ βιβλίο – φάκελο τῶν θρησκευτικῶν τῆς Ε΄ Δημοτικοῦ, ποὺ τιτλοφορεῖται ὡς «Ὁ κόσμος τῆς θρησκείας», ἀνακαλύπτουμε κείμενα, μνημεῖα, τόπους καὶ γεγονότα» (ἐννοεῖται κείμενα, μνημεῖα, τόπους καὶ γεγονότα ἀπὸ κοινωνικῆς ἀπόψεως καὶ ὄχι «ἱερὰ κείμενα», «ἱερὰ μνημεῖα», «ἱεροὺς τόπους καὶ γεγονότα»), ἀνακαλύπτουμε τὴν· «3η Θεματικὴ ἑνότητα Προχωρᾶμε ἀλλάζοντας», καὶ τὸ πρῶτο ἐπιμέρους τμῆμα αὐτῆς ποὺ ἐπιγράφεται: «Ὅλοι κάνουμε λάθη»…. Κλείνει δέ, στοὺς κόλπους αὐτοῦ τούς ἑξῆς πέντε (5) κεφαλαιώδους σημασίας τίτλους:
• Ζητώντας συγχώρηση, δίνοντας συγχώρηση • Ἡ παραβολὴ τοῦ κακοῦ δούλου. • Ὁ «πρωτοκορυφαῖος» Πέτρος κάνει λάθος (!), ἀλλὰ μετανοεῖ ἔμπρακτα. • Ὁ Ἰούδας μεταμελεῖται, ἀλλὰ δὲν ζητᾶ συγχώρεση, δηλαδὴ δὲν μετανοεῖ. • Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μάρτιν Λοῦθερ Κίνγκ.
Ὁ (κακὸς) δοῦλος λοιπὸν ἔκανε ἁπλὰ ἕνα «λάθος». Ἂν καὶ ὁ Βασιλιὰς ἔκανε τὸ σωστό, δηλαδὴ «Τὸν λυπήθηκε καὶ τὸν ἄφησε νὰ φύγει χαρίζοντάς του μάλιστα ὁλόκληρο τὸ χρέος», αὐτὸς ἔκανε τὸ λάθος: «Πῆγε καὶ ἔβαλε τὸν συνδοῦλό του φυλακή…». Ὁ Πέτρος κι αὐτὸς ἕνα «λάθος» ἔκανε. Ἀρνήθηκε τὸν Χριστό, ἀλλ’ ὅμως μετάνιωσε καὶ ἔκλαψε πικρά, ποὺ σημαίνει πὼς τελικὰ ἐπέλεξε νὰ κάνει τὸ «Σωστό».
Και ὁ Ἰούδας, ἔκανε κι αὐτὸς ἕνα «λάθος», ἀλλ’ ὅμως δὲν ζήτησε συγχώρηση. «Λάθος» του. _ Στὴ σελίδα 39 διαβάζουμε τὰ σχετικά: «Ὁ Ἰούδας, ἂν καὶ κατάλαβε τὸ λάθος του, δὲν ζήτησε συγχώρηση, ἐπειδὴ ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ὑπερήφανος. Προτίμησε νὰ δώσει τέλος στὴ ζωή του! Ἔτσι, ὅμως, ἔχασε τὴ δυνατότητα νὰ διορθώσει τὸ λάθος του.»…! Τέλος στὴ σελίδα 42 ὁ Μάρτιν Λοῦθερ Κὶνγκ θὰ πεῖ στοὺς μικροὺς ἀδελφούς μας γιὰ τὴν· Δύναμη τῆς ἀγάπης: «Καμιὰ συμβουλὴ τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπῆρξε πιθανῶς πιὸ δύσκολη στὸ νὰ τὴν ἀκολουθήσει κανεὶς ἀπὸ τὴν ἐντολὴ ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας … Μὲ ποιὸν τρόπο νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἐχθρούς μας; (Καὶ ἀπαντᾶ) Στὴν ἀρχὴ πρέπει νὰ ἀναπτύξουμε καὶ νὰ διατηρήσουμε τὴ δυνατότητα τῆς συγγνώμης… Ὁ ἔνοχος μπορεῖ νὰ ζητήσει συγγνώμη… Συγχωρῶ δὲν σημαίνει πὼς ξεχνῶ ἐκεῖνο ποὺ ἔγινε ἢ πὼς τοποθετῶ ψεύτικη ἐπιγραφὴ ἐπάνω σὲ μία κατακριτέα πράξη. Συγχωρῶ σημαίνει περισσότερο πὼς ἡ πράξη αὐτὴ ἔπαυσε νὰ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὶς σχέσεις.» [Μ.Λ. Κίνγκ, Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης]» (Τέλος ἀποσπάσματος) [2].
ΝΕΑ ΕΙΔΗΣΗ 25 Φεβρουαρίου 2024: (Οἱ ἄνθρωποι τῆς νέας ἐποχῆς ἐργάζονται…).
– Βέβαια, στόχος μας εἶναι νὰ δημιουργήσουμε ὑποδομές, δράσεις, εὐκαιρίες καὶ προγράμματα, στὰ ὁποῖα θὰ συμμετέχουν περισσότεροι νέοι καὶ τὸ ἀπελευθερωτικὸ μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἀγγίζει ὅλο καὶ περισσότερες ψυχές. Πάντως, οἱ νέες καὶ οἱ νέοι μας εἶναι πρόθυμοι, ἐφευρετικοί, ἱκανοί, θέλουν νὰ δημιουργήσουν, συμμετέχουν σὲ δράσεις ἀλληλεγγύης, στοχεύουν στὸ ὠφέλιμο, θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ σταθοῦμε δίπλα τους βοηθώντας τους νὰ ἀποκτήσουν πρότυπα καὶ νὰ θέσουν στόχους. (Φωνὴ ἐπισκόπου Εἰρηναίου, φωνὴ ὑπὲρ τοῦ Φακέλου τῆς Ε΄ Δημοτικοῦ «Ὁ κόσμος τῆς θρησκείας: Ἀνακαλύπτουμε… Προχωρᾶμε ἀλλάζοντας»!) [3].
2. ΔΙΑ «ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΘΗ Ο ΛΑΟΣ»
Σὲ πρόσφατο ἄρθρο (ποὺ ἔγινε καὶ ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς συγγραφῆς) μὲ τίτλο «ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΘΗ Ο ΛΑΟΣ» τοῦ κ. Ε. Παπαβασιλείου, βρίσκουμε κρυμμένο ἕνα πολύτιμο λίθο, τὸν ὁποῖο εὐθὺς τοποθετοῦμε ἐνώπιον πάντων ἡμῶν χάρη οἰκοδόμησης «τείχους προστασίας» (τῆς ἐν πολλοῖς ἀδιάφορης καὶ ἀκατήχητης νεολαίας μας).
«Ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα (λέγει) θὰ φέρει πολλὰ δεινά. Ὁ Κύριός μας νὰ φωτίσει νὰ ἀναδειχθοῦν νέοι ὁμολογητὲς τῆς πίστεώς μας, μιμητὲς τοῦ Ἁγίου Μάρκου. Ὅλοι βλέπουμε ὅτι ἐργάζονται οἱ ἄνθρωποι τῆς νέας τάξης πραγμάτων γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τὶς Δυτικὲς ὁμολογίες. Ἐλπίζουμε διὰ πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων νὰ ἀφυπνιστοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ δοῦν τί σημαίνει ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Καὶ ἰδοὺ ὁ προσφερόμενος (πολύτιμος) λίθος: «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μᾶς διδάσκει: «Ὁ ὅρος διὰ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τῆς Δυτικῆς, Ρωμαιοκαθολικῆς εἶναι τοιοῦτος, ὥστε νὰ καθιστᾶ ἀδύνατον τὴν ἕνωσιν… Διότι ἑκάστη Ἐκκλησία ζητεῖ τὴν ἄρνησιν ἑαυτῆς, τὴν ἄρνησιν τῶν θεμελιωδῶν ἀρχῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἑδράζεται ὁλόκληρος ἡ οἰκοδομὴ τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία ἑδράζεται ἐπὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα, ἡ δὲ Ἀνατολικὴ ἐπὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων»» [4].
3. «Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία (πράγματι) ἑδράζεται ἐπὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα».
«Ἡ δὲ Ἀνατολική», ποῦ; Τέσσερα Παραδείγματα
Ἂν ἡ Δυτικὴ «Ἐκκλησία» ἑδράζεται ἐπὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα ἢ πιὸ καντιωτικὰ «Τὸ πρῶτο θεμέλιο εἶνε τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, καὶ τὸ δεύτερο τὸ ἀλάθητο», ἡ μεγάλη πρόκληση τῆς σήμερον ἡμέρας εἶναι νὰ δοῦμε· ἂν ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἑδράζεται «ἐπὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων» ἢ ἐὰν ἑδράζεται ἐπὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πατριάρχη, γιατί ὄχι καὶ στὸ ἀλάθητο αὐτοῦ, τύπου «σκασίλα μου», ὅταν, ἂν καὶ ἐφόσον διαφωνοῦν μετὰ τῶν προσωπικῶν του ἀποφάσεων. «Ἀλλὰ τί ἀκούω;» (π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης)
– «Ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶ τὴν ἑνότητα, δὲν ἐξερεθίζει τὸν κόσμο ἔναντι τῶν θεσμῶν οὔτε ἀπευθύνει λόγο κατὰ προσώπων.» (Φωνὴ Εἰρηναίου, φωνὴ ὑπὲρ τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ μηνύματος τῆς Ἐκκλησίας στὴν «Κιβωτὸ τῆς Ὀρθοδοξίας» 25 Φεβρουαρίου 2024) [5].
– Πρῶτον παράδειγμα·
Τὸ παράδοξον «Αὐτοκέφαλον»
Ὅπως γνωρίζουμε, ἡ «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» τῆς Οὐκρανίας (OCU), «Συστάθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2018 καὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.». Ἐπιπλέον ὅτι: «Τὸ διάταγμα (Τόμος) γιὰ τὴν αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ὑπογράφτηκε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 5 Ἰανουαρίου 2019 καὶ τὴν ἑπομένη, ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων, πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσημη παραλαβὴ τοῦ Τόμου τῆς αὐτοκεφαλίας» [6].
Θυμίζουμε λοιπὸν στὴν ἀγάπη σας ὅτι ὁ «Τόμος» παραδόθηκε εἰς χεῖρας τοῦ τότε προέδρου Ποροσένκο μὲ τὴν μονότατη ὑπογραφὴ τοῦ «μονάρχη» ἐπισκόπου τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἐκκλησίας Βαρθολομαίου. (Σωστὸ ἢ λάθος;) Ἐκπληκτικὸ καὶ τὸ θάρρος τοῦ Προέδρου νὰ ἐπιστρέψει αὐτὸν ὡς «ἀπαράδεκτον», ζητώντας (τουλάχιστον) τὴν ὑπογραφὴ τῶν λοιπῶν 12 Ἱεραρχῶν, τουτέστιν ὑπογεγραμμένο ἀπὸ «ΣΥΝΟΔΟ» ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ … Ἀπίστευτη (ἐπίδειξη-ἀπόδειξη πρωτείου) κι ὅμως ἀληθινή.
Χάριν ἀληθείας νὰ ποῦμε, ἀφοῦ πρῶτα θυμίσουμε ὅτι οἱ Πατέρες μας γιὰ ἕνα «γιῶτα» ἔχυσαν τὸ αἷμα τους ἀπὸ τὸν 1ο αἰώνα! ὅτι ΕΜΕΙΣ, οἱ «καλοπροαίρετοι – ἀγαπούληδες» τοῦ 21ου αἰώνα, μὲ τὶς τόσες «κεραῖες» πάνω στὰ κεραμίδια ἀναρωτιόμαστε ἀκόμη καὶ σήμερα ἂν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ ὑψώσας τὸ «κέρας τῶν Μωαμεθανῶν», δηλαδὴ «Κοράνι», τὸ ὁποῖο καὶ «Ἅγιο» τὸ ὀνόμασε (δηλαδὴ προϊὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος)…, ἀναρωτιόμαστε τὸ λοιπὸν ἂν εἶναι «Ὁ μεγαλύτερος αἱρετικὸς ἢ ὁ μεγαλύτερος ἅγιος»!
Τὸ δίλημμα τοῦτο, ἐκπορεύεται ἐκ στόματος ἱερέως τῆς Ἐπισκοπῆς μας, τοῦ π. Ναθαναὴλ Ἐμποριοχωρίου, ὁ ὁποῖος πρῶτος συλλειτούργησε μετὰ «ψευδεπισκόπου» τῆς δῆθεν 15ης «Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας» τῆς Οὐκρανίας… Καὶ κανεὶς ἱερέας, ἱεροκήρυκάς μας – ὑπὸ τοῦ Καντιώτου χειροτονημένος – δὲν μιλάει. Ὁ δέ, νῦν ἐπίσκοπός μας, μυστικῶς «χειροκροτεῖ» [Τοῦ συγχωράει δηλ. αὐτὸ τὸ λάθος! Τουτέστιν,
Ἔχει ἀγάπη καὶ δὲν τὸν τιμωρεῖ· τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Συνόδων ποδοπατεῖ, ἀθετεῖ.
Στὸν Θρόνο τοῦ Δικαιοκρίτη καὶ Παντοκράτορα Χριστοῦ ἐφόσον κατοικεῖ· θὰ ζεῖ, θὰ βασιλεύει…!
Ἔλα ὅμως, ἀδελφοί, ποὺ κι αὐτό, τὸ τοῦ Δεσπότου κρῖμα, τὸ συγχωράει ἡ Ἐκκλησία μας ἡ Ἑλληνική, ἀφοῦ ἀναγνώρισε Συνοδικὰ στὶς 12 Ὀκτωβρίου τοῦ 2019 τὸν Τόμο αὐτοκεφαλίας τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ὡς «Σωστό»! ὡς προϊὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! ὅτι «Ἦταν δίκαιο καὶ ἔγινε πράξη», ἐν πρώτοις ἀπὸ τὸν μονάρχη Πατριάρχη… Πράγματι ὁ κίνδυνος εἶναι ἀφάνταστος!]
– Δεύτερον παράδειγμα· Τὸ παράδοξον
«Πρωτεῖον»/ «Κατάργησις» τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος
Βρισκόμαστε (νοερὰ) στὸ Φανάρι καὶ ἀκοῦμε τὴν «Ἐναρκτήριο ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἰς τὴν Σύναξιν τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου (1η Σεπτεμβρίου 2024)», καὶ ἀναρωτιόμαστε, ἂν ἀκούσαμε καλὰ ἢ ὄχι. Εἰπώθηκε κάτι γιὰ τὴν ἱστορικὴ ὑπ. Ἀριθ. 20-04/2025 ἀπόφαση γιὰ καθιέρωση κοινοῦ Πάσχα ἀπὸ Ὀρθόδοξους καὶ Καθολικούς; Ἀκριβῶς 1.700 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325 μ.Χ), στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Ἢ ὄχι;
ΞΑΝΑδιαβάζουμε τὴν ὁμιλία ἀλλὰ καὶ μέσῳ μηχανῆς «εὕρεσης» τοῦ H/Y ἀναζητοῦμε τὴ λέξη κλειδὶ «Νικαία». Ἀποτέλεσμα; Μηδέν. Καὶ γιὰ νὰ μὴν μακρηγοροῦμε· κάπου στὸ τέλος τῶν «οἰκουμενιστικῶν σεμιναρίων», ὁ Παναγιώτατος, εἶπε «ἐν πνεύματι ἀληθείας» πρὸς τοὺς παρόντες Ἀρχιερεῖς:
– Στὸ καλὸ καὶ αὐτὸ ποὺ ἐντελῶς πληροφοριακά σᾶς λέγω εἶναι ὅτι: ἀποφασίστηκε ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, τὸ 2025… Ἀκριβῶς 1.700 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325 μ.Χ), στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας…οἱ ὀρθόδοξοι καὶ οἱ καθολικοὶ χριστιανοὶ θὰ γιορτάσουν μαζὶ τὸ Θεῖο Δρᾶμα καὶ τὴν Ἀνάσταση, τὸ κοινὸ Πάσχα… ‘’Ἀναγγείλατε, λοιπόν, ἐν τοῖς ἔθνεσι τὴν δόξα μου, ἐν πᾶσι τοῖς σχολείοις τὰ θαυμάσιά μου…καὶ ἐν πᾶσι τοῖς πεπολιτισμένοις λαοῖς’’!
Αὐτὸ λοιπὸν ἦταν τὸ πνεῦμα τῆς «Ἀπολύσεως»… Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ποὺ ἔχει μείζονα ἀξία καὶ ἐπέχει θέση ἀπόδειξης (τοῦ ἄυλου καὶ ἀόρατου Πρωτείου) εἶναι ὁ ἐπίσης τελευταῖος ἀσπασμὸς στὴν ἐν λόγῳ ἐναρκτήρια ὁμιλία του: «Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί, …Μετὰ τοιούτων σκέψεων καὶ αἰσθημάτων, περαίνομεν τὸν λόγον, δοξάζοντες τὸν πάνσοφον, πανάγαθον καὶ παντευεργέτην ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα πάντας ἡμᾶς τῆς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης αὐτῆς τῆς Συνάξεως, εὐχαριστοῦντες δὲ καὶ αὖθις πάντας ὑμᾶς διὰ τὴν συμμετοχήν σας, κατασπαζόμεθα ὑμᾶς φιλήματι ἁγίῳ, ἀναφωνοῦντες τὸ “Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν”».
Ὡς ἐπιστέγασμα αὐτοῦ του οἰκουμενιστικοῦ οἰκοδομήματος – συνεδρίου, (τύπου Κολυμβαρίου!) τοποθετοῦμε ἐνώπιόν σας τὸ μοναδικὸ σχετικὸ ἀποτέλεσμα τῆς «ἀναζήτησής μας», ὅπου ὑπάρχει δεῖγμα τῆς λέξης ποὺ ἀναζητήσαμε. Ἀντὶ γιὰ «Νικαία», «νικαὶ» (Διαχριστιανικαί)! Ἰδοὺ τὸ ἀποτέλεσμα: «Αὐτὸ τὸ πνεῦμα μιᾶς «Ἐκκλησίας τῆς παραδόσεως καὶ τῆς πρωτοπορίας», τῆς Ἐκκλησίας τῆς «διαλεγομένης θεολογίας» καὶ τῆς «διαλεγομένης ποιμαντικῆς», ἀντικατοπτρίζει τὸ πρόγραμμα τῆς παρούσης Συνάξεως τῆς Ἱεραρχίας μας. Ἡ Α΄ Συνεδρία ὑπὸ τὸν τίτλον «Διορθόδοξοι καὶ Διαχριστιανικαὶ Σχέσεις» περιλαμβάνει ὁμιλίας ἀναφερομένας εἰς δύο σημαντικάς πτυχάς τῆς διορθοδόξου ἐπικαιρότητος καὶ δύο σχετικάς πρὸς τὸν θεολογικὸν διάλογον μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν σημασίαν τῆς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως εἰς τὸ Συμβούλιον Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν (CEC) καὶ εἰς τὸ Φόρουμ Διαλόγου μετὰ τοῦ Συμβουλίου τῶν ἐν Εὐρώπῃ Ἐπισκοπικῶν Συνόδων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας (CCEE).» [7]. Σωστὸ ἢ λάθος (τὸ ἀποτέλεσμα);
– Τρίτον παράδοξον θέαμα·
Ἡ θεολογία τῆς «σκασίλας», ἡ ἐκ τοῦ πρωτείου,
ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀλαθήτου ἐκπορευομένη
«Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας: ἡ (τῶν Ὀρθοδόξων) οἰκογένεια νὰ χάση τὸ ἱερὸ νόημά της» (Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης).
ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ: «…Ἐπιθύμησαν οἱ Οὐκρανοὶ ἀδελφοί μας νὰ ἔχουν τὴ δική τους ἐκκλησία καὶ νὰ μὴ ὑπάγονται στὴ Μόσχα, νὰ μὴ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴν Μόσχα, νὰ μὴ καταδυναστεύονται ἀπὸ τὴ Μόσχα. Τὸ κάναμε μὲ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τῆς ἱστορίας καὶ ἔναντι τῆς Οὐκρανίας καὶ τῶν κατοίκων της. Θύμωσαν καὶ ἔκοψαν τὴν» κοινωνία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἔβγαλαν τὸ ὄνομα ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ δὲν μὲ μνημονεύουν. Σκασίλα μου», εἶπε ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος» [8]. Αὐτὰ ἀρκοῦν.
– Τέταρτον παράδοξον θέαμα·
«Ὁ Προτεσταντισμὸς ἀπέρριψε τὴν αὐθεντίαν καὶ τὸ ἀλάθητον τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων». (Δημήτριος Τσελεγγίδης), καὶ ὁ Παναγιώτατος χαίρεται…
– Χαιρόμεθα βαθέως… Εἴμεθα δὲ αἰσιόδοξοι ὅτι καὶ ἡ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία καὶ αἱ λοιπαὶ Προτεσταντικαὶ Ὁμολογίαι ἀσμένως θὰ υἱοθετήσουν μίαν τοιαύτην συμφωνίαν.
Καὶ πάλι, περὶ «πρωτείου» καὶ ἀποδείξεων: «Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία (πράγματι) ἑδράζεται ἐπὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα». «Ἡ δὲ Ἀνατολική», ποῦ;
«Χαιρόμεθα βαθέως, διότι καὶ ὁ νῦν Πάπας ἔχει τὰς αὐτάς (διαθέσεις)… Θεωροῦμε ὅτι μᾶς δίδεται [σ.σ. «ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ»] χρυσὴ εὐκαιρία νὰ καταλήξωμεν εἰς συμφωνίαν [σ.σ. «ΕΓΩ», ΔΗΛ. Ο ΟΜΙΛΩΝ»] μὲ τὸν ἀδελφὸν Φραγκίσκον, περὶ τῆς μονίμου καθιερώσεως τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τὴν αὐτὴν ἡμέραν καὶ διὰ τὰ ἑπόμενα ἔτη, συμφώνως μάλιστα πρὸς τὸ Κανόνιον τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας. Εἴμεθα δέ, αἰσιόδοξοι ὅτι καὶ ἡ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία! καὶ αἱ λοιπαὶ Προτεσταντικαὶ Ὁμολογίαι ἀσμένως θὰ υἱοθετήσουν μίαν τοιαύτην συμφωνίαν»[9].
Καὶ κανεὶς «λέων» ἐπίσκοπος, κανεὶς μὰ κανεὶς δὲν μιλάει, καὶ «Κανεὶς» δὲν ἀναλαμβάνει νὰ τυφλώσει (Ἱεροκανονικὰ-Συνοδικὰ) τὸν «μονόφθαλμο μονάρχη», τὸν ἐπίσκοπο τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἐκκλησίας, τὸν Πατρ. Βαρθολομαῖο, τὸν μεγαλύτερο αἱρετίζοντα ὅλων τῶν αἰώνων, τὸν ΠΡΩΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ μας.
– Συμφέρει ὅλους μας, λένε, νὰ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία κι ἂς κάνουμε τὰ λάθη μας. (Φωνὴ Φλωρίνης Εἰρηναίου, Φωνὴ Ἑλλήνων Ἐπισκόπων). Αἶσχος!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΦΩΝΕΣ (ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ) ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ:
– Χαιρόμεθα βαθέως… Εἴμεθα δὲ αἰσιόδοξοι ὅτι καὶ ἡ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία καὶ αἱ λοιπαὶ Προτεσταντικαὶ Ὁμολογίαι ἀσμένως θὰ υἱοθετήσουν μίαν τοιαύτην συμφωνίαν.
-Μὰ συμφωνοῦμε· καὶ τὴν βάπτισι παραδεχόμεθα, καὶ τὰ μυστήρια παραδεχόμεθα, καὶ τὰ πάντα παραδεχόμεθα. Ἂς ἑνωθοῦμε λοιπόν, καὶ νὰ παραβλέψωμε τὰ σημεῖα τῆς διαφορᾶς.
-Δὲν νοεῖται καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἐξακολουθοῦμε σήμερα, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος, νὰ ζοῦμε μὲ φανατισμούς, μικροψυχία καὶ προκαταλήψεις.
– Ὁ Θεὸς μας εἶναι Θεὸς τῆς ἀγάπης.
– Καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ παρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε.
– Ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν, μὲ τὰς ἄλλας ὁμολογίας -τὰς αἱρέσεις δηλαδή-, δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν.
– Ἄν διαβάσει κάποιος καὶ τούς «Πατέρες» τῆς Ἐκκλησίας, ἐὰν κάποιος δεῖ τὴν Παράδοση καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας συμφέρει ὅλους μας νὰ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία κι ἂς κάνουμε τὰ λάθη μας. (Φωνὴ Εἰρηναίου ὑπὲρ τῶν «ἁγίων» ποὺ σφάλλουν, τουτέστιν τῶν ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ φίλων του) [10].
Ἂς προσέξουμε πολύ, ἀδελφοί,
Γιατί ὁ κίνδυνος ποὺ διατρέχουμε ὅλοι μας – κυρίως οἱ μαθητές, δηλαδὴ τὰ ἐγγόνια μας – εἶναι ἀφάνταστος ἀλλ’ ὄχι ἀπροσδιόριστος. Ἰδοὺ «φωνὴ ἁγίων» (Φωνὴ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, φωνὴ Αὐγουστίνου τοῦ Ἐπισκόπου):
– Ὁ λογισμὸς αὐτός, ἀδελφοί μου, σᾶς ἐξομολογοῦμαι δημοσίᾳ, καὶ ἐμένα στὴν ἀρχὴ μὲ συνεκλόνισε» (π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης)
«Ἄκουσα τὶς ἡμέρες αὐτὲς νὰ λένε· Μὰ γιατί τόσο πολὺ ἐπιμένετε. Καλὰ καὶ προτεστάντες καὶ φράγκοι ἀπὸ τὰ 1000 πράγματα στὰ 990 συμφωνᾶτε, στὰ 10 δὲν συμφωνᾶτε· γιατί εἶστε τόσο σκληροί, γιατί βλέπετε αὐτὰ ποὺ δὲν συμφωνοῦμε καὶ δὲν βλέπετε αὐτὰ πού συμφωνοῦμε; Ἂς παραβλέψουμε αὐτὰ ποὺ δὲν συμφωνοῦμε καὶ ἂς ἑνωθοῦμε, γιὰ νὰ γίνουμε μία ἀδελφότης καὶ «μία ποίμνη καὶ εἷς ποιμήν». Ὁ λογισμὸς αὐτός, ἀδελφοί μου, σᾶς ἐξομολογοῦμαι δημοσίᾳ, καὶ ἐμένα στὴν ἀρχὴ μὲ συνεκλόνισε. Προχτὲς ὅμως ἐδιάβασα τὸν Μέγα Ἀθανάσιο καὶ δίδει ἀπάντησι στὸ ἐπιχείρημα αὐτό, ποὺ ἠκούετο, καὶ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀρειανισμοῦ. Διότι ἔλεγαν εἰς τὸν Μέγα Ἀθανάσιο· -Μὰ συμφωνοῦμε· καὶ τὴν βάπτισι παραδεχόμεθα, καὶ τὰ μυστήρια παραδεχόμεθα, καὶ τὰ πάντα παραδεχόμεθα. Ἂς ἑνωθοῦμε λοιπόν, καὶ νὰ παραβλέψωμε τὰ σημεῖα τῆς διαφορᾶς.
Τί ἀπαντᾶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος; Ἀκοῦστε τὸ παράδειγμά του καὶ θαυμάστε τὴν σοφία τοῦ ἀνδρός.
-Ἀκοῦστε, λέει, τὴν πονηριὰ ποὺ μᾶς κάνουν. Εἶνε, σὰν νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ἔχεις ἄνθρωπο στὸ σπίτι σου καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς νὰ πέση ἄρρωστος στὸ κρεβάτι καὶ νὰ ἔχη πόνο ἐδῶ στὰ στήθη καὶ νὰ πονάη καὶ νὰ βογγάη. Τὰ μάτια του εἶνε ἐν τάξει. Τ’ αὐτιὰ του εἶνε ἐν τάξει, ἡ καρδιὰ του εἶνε ἐν τάξει, τὰ πόδια του εἶνε ἐν τάξει, τὰ χέρια του εἶνε ἐντάξει, ἀλλὰ ἔχει ἕνα πόνο ἐδῶ στὰ στήθη. Καλεῖ τὸν γιατρὸ καὶ ὁ γιατρὸς κάθεται κοντὰ στὸν ἄρρωστο καὶ λέει· Τί ὡραῖα μάτια ἔχει αὐτὸς ὁ ἄρρωστος! Τί ὡραῖα χέρια καὶ πόδια ἔχει ὁ ἄρρωστος! Τί γερὴ καρδιὰ ἔχει αὐτὸς ὁ ἄρρωστος!
Μά, χριστιανέ μου, δὲν σὲ καλέσαμε γιὰ τὰ γερὰ μέρη τοῦ σώματος. Ἐδῶ τί γίνεται· αὐτὸς ὁ πόνος μπορεῖς νὰ μᾶς πῆς ποῦ ὀφείλεται; Ἄ, λέει (ὁ Μέγας Ἀθανάσιος). Ἔτσι κάνουν καὶ αὐτοί, παραβλέπουν τὶς πληγές. Ἀλλά, ἄνθρωπε, ἕνα σπυράκι βγάζεις, καὶ τρέχεις καὶ φοβᾶσαι, μήπως τὸ σπυράκι αὐτὸ μία μέρα σὲ διαλύση καὶ σὲ ὁδηγήση στὸν θάνατο. Ἕνα σπυράκι, ἕνα σφάλμα, μιὰ παρεκτροπή ἀπὸ τὴν πίστι, εἶναι μεγάλο πρᾶγμα. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ προσέξωμε, λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, νὰ κρατήσωμεν ἀκεραίαν τὴν πίστιν ἡμῶν.» [11].
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ, Η ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΑΖΙ. ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ «ΛΑΘΗ» ΠΟΥ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ Ο ΠΛΑΝΩΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ».
Πτολεμαΐδα 16 Φεβρουαρίου 2025,
Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου
(Ὁ π. Μάξιμος κάθε φορά – ἂν ὄχι μέσα στὴν ἐκκλησιά, εἰς τὸ Ἀρχονταρίκι – μᾶς λέγει: Σήμερα γιορτάζουμε ὅλοι. Καὶ κάθε φορά γελᾶμε… Καὶ κάθε φορά, τὸν ἴδιο λόγο λέγει: Τὸ λέω γιὰ νὰ κλάψετε, ὄχι γιὰ νὰ γελάσετε.)
Σημειώσεις:
[*] «Σπίθα», φ. 268/Ἰανουάριος 1964 [1] enavsma.edu.gr [2] hemmadimitris.blogspot.com [3] dogma.gr [4] ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2529, 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 [5] dogma.gr [6] el.wikipedia.org [7] pemptousia.gr [8]cnn.gr [9] eordaia.org [10] youtube.com [11] “ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ”, Φλώρινα 2007, Ἐκδόσεις: Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου, Σελ. 50-51
