ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ – ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΛΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ», ΔΗΛΑΔΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΝΕΚΡΩΣΗΣ.
Δείτε πόσο απαξιωτικά ομιλεί για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ο κρατικοδίαιτος Δημητριάδος Ιγνάτιος, ο οποίος δεν εκπροσωπεί κανέναν άλλον εκτός από τους χρηματοδότες του. ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, ο οποίος ζυγίζει τον γνήσιο ΖΩΟΔΟΤΗ λόγο του Ευαγγελίου με την εγκεφαλική γνώση των προτεσταντών με τους οποίους συναγελάζεται.
Εμείς θέλουμε την γλώσσα του Ευαγγελίου διότι αυτή μας αγιάζει, το νόημα της οποίας μας αποκαλύπτει το Άγιο Πνεύμα όσο και όποτε είμαστε έτοιμοι να καταλάβουμε. Έτσι εμείς καταλάβαμε τους Χαιρετισμούς, το Ψαλτήρι, τα πάντα.
Να παραιτηθεί από την εμμονή του ο Δημητριάδος να θέλει να ξηλώσει την Παράδοση και να χτυπήσει την γλώσσα του Ευαγγελίου για να μην έχουμε την πηγή να πάμε να δούμε αν το νερό που μας δίνουν είναι καλό ή όχι.
Αντί να θέσει αίτημα διδαχής της ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗΣ ΠΛΟΥΣΙΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ στο ποίμνιο για να το ενισχύσει, ζητά την αντικατάστασή της με αμπελοφιλοσοφίσματα μπαζωμένων ανθρώπων. ΜΕΓΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος και η σφηκοφωλιά τριγύρω του καταξεσκίζουν το Σώμα της Εκκλησίας και μας προκαλούν μεγάλη θλίψη σε τούτους τους δύσκολους καιρούς που έχουμε ανάγκη την θαλπωρή της Εκκλησίας.
Αν ο Ιγνάτιος νοιώθει ότι μένει πίσω ακολουθώντας την Ορθόδοξη Παράδοση, να πάει να γίνει προτεστάντης για να εκτοξευθεί χιλιάδες έτη μπροστά σε κάποιον μακρινό πλανήτη και να μας αφήσει κι εμάς ήσυχους.
Μακριά από τους λυκοποιμένες και να πέσουμε όλοι στα γόνατα να παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας απαλλάξει από τα ΦΙΔΙΑ που ζώσανε την Εκκλησία.
«Τελούμε τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες με μία γλώσσα που πολλές φορές υποχρεωνόμαστε να δίνουμε την μετάφραση για να κατανοούν οι άνθρωποι. Την παραλάβαμε, την διασώζουμε. Μπορείτε να μου εξηγήσετε την εμμονή. Παραδείγματος χάριν, στην περίοδο του κόβιντ υιοθετήσαμε μία ευχή προσευχητική της Εκκλησίας να αναγιγνώσκεται σε όλες τις Ακολουθίες από έναν εξαίρετο συγγραφέα συνεπίσκοπό μας, πού όμως κι εμείς όταν την διαβάζαμε πολλές λέξεις δεν τις κατανοούσαμε. Αυτό είναι εμμονή στην Παράδοση; Είναι ο φόβος στην ανανέωση; Τι θα στερούσε την Εκκλησία να υιοθετήσει μία ευχή, προσευχή που να την καταλαβαίνει και ο τελευταίος πιστός μέσα στο Ναό όταν διαβάζεται για να αντιμετωπιστεί η πανδημία; Εδώ τί έχει γίνει; Έχουμε εμμονή που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε; Φοβόμαστε; Έχουμε φοβικό σύνδρομο; Τι θα πρέπει να γίνει; Γιατί είναι όλα πολύ όμορφα αυτά. Στην πράξη, μπορείτε να μου δώσετε έναν οδηγό ώστε αύριο στην τοπική μου Εκκλησία να μπορέσω να νοιώσω ότι έχω μία παράδοση που δεν μένει πίσω αλλά προχωράει μπροστά;»
