Να γίνεται αγώνας και συ να σκορπίζεις πάγο· γιατί έχεις πετραχήλι;
Κάνεις αμαρτία υψίστη."
(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, Αδιαφορείς για την Εκκλησία; Υψίστη αμαρτία!
(1:17:23) «Προχωρώ, μπορούσες να κάνεις καλό και δεν το έκαμες. Μεγάλη αμαρτία, μεγάλη αμαρτία. Μπορούσες να ανοίξεις το στόμα σου και να μιλήσεις για τον Χριστό; Να φέρεις κανένα άπιστο και κανέναν πλανεμένο και κανέναν αμαρτωλό κοντά στο Θεό και δεν το έκανες; Πολύ μεγάλη αμαρτία. Αγαπάς την γυναίκα σου, τα παιδάκια σου· και σύ γυναίκα τον άντρα σου τα παιδάκια σου περισσότερο από τον Χριστό; Υψίστη αμαρτία. Αναστατώνεσαι και θορυβείσαι και μεριμνάς και χάνεσαι για την οικογένειά σου, για την τακτοποίηση της οικογενείας σου, και δεν σου καίγεται καρφί για την μεγάλη Οικογένεια, για την Εκκλησία που έχυσε ο Χριστός το αίμα Του; Αδιαφορείς για την Εκκλησία; Υψίστη αμαρτία! Την ψυχούλα μου, λέγει, κι ας χάνεται ο κόσμος, ας γίνονται Χιλιασταί, άπιστοι, αδιάφοροι, Μασόνοι, Μαρξισταί, υβρισταί, ανήθικοι, αμοραλισταί· Την ψυχούλα μου εγώ. Θα την χάσεις και την ψυχούλα σου! Γιατί είσαι φίλαυτος.
Γίνεται ένας αγώνας, να βγει αυτή η Εκκλησία μέσα από απίστους, ασεβείς, αιρετικούς, που έφτασαν στην αναίδεια να διακηρύσσουν δημοσία την απιστία τους, την ασέβεια, την αίρεση και αλωνίζουν τα σύμπαντα, και σφαγιάζουν όλον τον πιστό λαό και τον υβρίζουν και τον λένε ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ! Να γίνεται αγώνας και συ να σκορπίζεις πάγο· γιατί έχεις πετραχήλι; Κάνεις αμαρτία υψίστη. Γιατί το λέω; Μερικοί πνευματικοί πατέρες, μερικοί πνευματικοί πατέρες μαθαίνω εδώ στην Αθήνα, τώρα ήρθε κάποιος κάτω από την Αργυρούπολη και μου λέει: Ένας πνευματικός, γεροντάκι: -Η, πω, πω, πω, λέει, αυτές οι προκηρύξεις… κολάστηκες, λέει, μην τις ξαναπιάσεις στο χέρι σου! Παπούλη μου, να διαλυθούν τα σύμπαντα εσύ να έχεις το έργο σου, να γλυκαίνεσαι ότι εξομολογείς κάποια ψυχούλα κι ας χάνονται εκατοντάδες και χιλιάδες άλλες ψυχούλες. Εσύ το έργο σου, το πετραχήλι σου, το μισθό σου, το ναό σου, το μαγαζάκι σου, κι ας διαλυθεί το σύμπαν.
Νοσηροί άνθρωποι αυτοί, χριστιανοί μου. Όλα αυτά είναι αμαρτίες.
Και τι θα γίνει με τις αμαρτίες μας; Συγχωρούνται οι αμαρτίες; Ω, εάν δεν συγχωρούντο οι αμαρτίες. Ήμασταν όλοι καταδικασμένοι.
…Και ας προετοιμαστούμε όλοι να προσέλθουμε στο ιερόν Εξομολογητήριο και να εξομολογηθούμε εν αισθήσει και ειλικρινεία τα αμαρτήματά μας. Όχι και τις καλές μας πράξεις. Γιατί είναι μερικοί, να μην τους χαρακτηρίσω, που πάνε και εξομολογούνται και καλές πράξεις: Ξέρεις εγώ πάτερ, φώναξα ΑΝΑΞΙΟΣ. Και είναι μια καλή πράξη· γιατί να το πεις στον πνευματικό; Στον πνευματικό λένε αμαρτίες! Και τυχαίνει σε κάποιος πνευματικούς του κατεστημένου, του εκκλησιαστικού: -Φώναξες ΑΝΑΞΙΟΣ… τόσο καιρό δεν θα κοινωνήσεις. -Ξέρεις, εγώ πόρνεψα κιόλας, παπούλη! Ε καλά, αυτό δεν είναι σπουδαίο· σ’ ένα μήνα να κοινωνήσεις. – Είπα ΑΝΑΞΙΟΣ! Α, για ένα χρόνο δεν θα κοινωνήσεις.
Προσέξτε παρακαλώ μην διαλύσουν την ευσέβεια μερικοί νοσηροί άνθρωποι, αγράμματοι, αστοιχείωτοι πνευματικοί πατέρες, οι οποίοι δεν ξέρουν τι λέγει το Ευαγγέλιον, τι λέγουν οι Κανόνες, και ανέχονται ακόμη και ανθρώπους αιρετικούς που εξαγγείλουν αιρέσεις μεγάλες και φοβερές….
Προσέξτε, όσο «πάγο» και να ρίχνουν θα νικήσει ο λαός, θα νικήσει το Πνεύμα το Άγιον, θα νικήσει ο Χριστός, θα νικήσει ο Πατήρ, η Αγία Τριάς.
ΠΗΓΗ: https://www.youtube.com/watch?v=v2Zl4JIRZeA
