Χρήστος Βλαμάκης (ορθοπραξία)
Οδοδείκτες μας είναι ο Χριστός και οι άγιοι της Εκκλησίας και όχι η πολιτική ορθότητα και η μαλθακότητα (εδώ και εδώ τα όσα έγραψε ο μητροπολίτης)
Πολλές φορές σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Ηπιότητα, πραότητα και προσευχή ή αντίδραση και διαμαρτυρία; Έχω την γνώμη, από τα λίγα που έχω διαβάσει, και έχοντας υπόψιν και το απολυτίκιο του Αγίου Νικολάου (όπου υπήρξε και πράος και …βίαιος), ότι πραότητα και αντίδραση μπορούν να συνυπάρχουν, πάντοτε με προσευχή. Και ο Ν. Παπαδόπουλος, τιμώντας τον άγιο του οποίου φέρει το όνομα, φαίνεται πως κινήθηκε σε αυτά τα πλαίσια. Και έχουμε και τόσα πολλά παραδείγματα.
Όταν βλασφημείται το όνομα του Χριστού και των αγίων μας, οφείλουμε αντίδραση. Άλλωστε μας το λέει ξεκάθαρα και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Καν ἀκούσης τινὸς ἐν ἀμφόδω ἢ ἐν ἀγορὰ μέση βλασφημοῦντος τὸν Θεόν, ἐπιτίμησον, καν πληγᾶς ἐπιθεῖναι δέη, μὴ παραιτήση, ράπισον αὐτοῦ τὴν ὄψιν, συντριψον τὸ στόμα, ἁγίασόν σου τὴν χείρα διὰ τῆς πληγῆς, καν ἐγκαλῶσιν τινές, καν εἰς δικαστήριον ἕλκωσιν, ἀκολούθησον, καν ἐπὶ τοῦ βήματος ὁ δικαστὴς ἀπαιτήση, εἶπε μετὰ παρρησίας ὅτι τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων ἐβλασφήμησεν…» (Πρὸς Ἀνδριάντας).
Προς επίρρωση των ανωτέρω, ο σύγχρονος μας, άγιος Παΐσιος, σε διάφορες περιπτώσεις αναφέρει για τον εαυτό του πως κάποιον βολεμένο τον έσπρωξε, έναν άλλον δε τον έφτυσε! Αυτός ο γεμάτος αγάπη, πόνο και προσευχή άνθρωπος, όταν έβλεπε να βάλλεται η πίστη αντιδρούσε ενίοτε με σφοδρό τρόπο. Μην ξεχνάμε ότι είχε βγει, αν και άρρωστος, από το Άγιο Όρος, για να διαδηλώσει κατά της ταινίας που βασιζόταν στο βιβλίο του Καζαντζάκη “ο τελευταίος πειρασμός” (δείτε εδώ), ενώ έτεροι καλόγεροι θεωρούσαν πως το θέμα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με …προσευχή (και μόνο).
Ο ίδιος, στο βιβλίο Πνευματική αφύπνιση (Λόγοι – Β’ τόμος), προσπαθώντας να μας αφυπνίσει και να μας συνεφέρει, μας αναφέρει παραδείγματα διαφόρων αγίων, προφητών και δικαίων, που από ιερό ζήλο και αγανάκτηση, έφτασαν να κάνουν πράγματα που σήμερα σκανδαλίζουν. Από την Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί τα παραδείγματα του προφήτη Μωυσή και του δικαίου Φινεές: «Ο Μωυσής, όταν είδε το λαό να θυσιάζη στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός, και έσπασαν. Ο Φινεές, ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ! Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό! Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του.», και από την μετά Χριστόν ιστορία, μας αναφέρει για τους αγίους της Χαλκής Πύλης (εδώ), όπου όχι μόνο έβρισαν και καταράστηκαν τον εικονομάχο βασιλέα, αλλά (και) εκείνοι έφτασαν να τραυματίσουν θανάσιμα τον σπαθάριο, τραβώντας την σκάλα! Τους επαινεί και ο άγιος Παϊσιος και ο άγιος Νικόδημος στον συναξαριστή του, αλλά και όλη η Εκκλησία, από την στιγμή που τους συγκαταλέγει στο αγιολόγιο της.
Υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά στην εκκλησιαστική ιστορία, όπου οι χριστιανοί αντέδρασαν σθεναρά. Έχουμε από εκδιώξεις αιρετικών και αναξίων αρχιερέων, όπου έφταναν οι πρώτοι μέχρι την θάλασσα και οι δεύτεροι να κάνουν χειροτονίες μέσα σε πλυσταριό (περιπτώσεις συνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας και ενθρονίσεως Μαξίμου, αντίστοιχα), μέχρι γκρεμίσματα ειδώλων και ειδωλολατρικών θεών από μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες, αλλά και εξύβριση του δαιμονικού Μωάμεθ από τους νεομάρτυρες (περίπτωση αγίου Χρήστου του εκ Πρεβέζης).
Το χθεσινό συμβάν στην εθνική …τερατοθήκη, ομοιάζει περισσότερο με τα όσα έκαναν οι χριστιανοί που γκρέμιζαν τα είδωλα και τους ναούς τους. Και δεν το έκαναν μόνο με την προσευχή, το έκαναν και με τα χέρια τους. Και εδώ οπωσδήποτε έχουμε κάτι πολύ χειρότερο από την απλή παρουσία ειδώλων. Έχουμε απευθείας επίθεση προς την ορθοδοξία!
Και επειδή ο μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ μας καλεί πρώτα να διαβάσουμε τον βίο του αγίου Πορφυρίου Γάζης, καλό θα ήταν να το ξανασκεφτεί και να τον διαβάσει εκείνος, γιατί φαίνεται πως παρέλειψε πολλά σημαντικά. Στο βιβλίο «Βίος του αγίου Πορφύριου Γάζης» του Μάρκου του Διακόνου, αναφέρεται πως ο άγιος Πορφύριος οδήγησε μια ομάδα Χριστιανών και στρατιωτών στην καταστροφή του ναού του Μαρνά, του κύριου παγανιστικού ιερού της περιοχής. Περισσότερα αναφέρονται στον Μέγα Συναξαριστή του Ματθαίου Λαγγή όπου διαβάζουμε πως ο άγιος ζήτησε σαν χάρη από την βασίλισσα Ευδοξία να εκδιωχθούν όλοι οι ειδωλολάτρες και αιρετικοί από την περιοχή. Μάλιστα δεν έμεινε μόνο εκεί, αλλά πολλούς ναούς ακόμα κατέστρεψε, τον δε ναό του Μαρνά (δηλαδή του Δία) έκαψε και έπειτα εκεί έφτιαξε μεγάλο χριστιανικό ναό.
Αλήθεια, ευχαριστούμε άγιε πάτερ. Είχαμε ξεχάσει τις σχετικές δράσεις του αγίου Πορφυρίου.
Ο άγιος Θεόδωρος, επίσκοπος Κυρήνης, έριξε κλωτσιά στον βωμό των ειδώλων και τον γκρέμισε ολόκληρο. Υπάρχουν αναφορές ότι και ο άγιος Νικόλαος διέταζε να γκρεμιστούν ειδωλολατρικοί ναοί και «θεοί», όπως έχουμε και την ξεκάθαρη αντίδραση του ίδιου προς τον Άρειο, τον οποίο χαστούκισε. Στην παρακάτω τοιχογραφία βλέπουμε τον άγιο Νικόλαο να γκρεμίζει τον ναό των δαιμονίων.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, όταν οι Ρωμαίοι τον διέταξαν να θυσιάσει στα είδωλα, όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά πυρπόλησε έναν ειδωλολατρικό ναό (συχνά αναφέρεται ως ο ναός της θεάς Κυβέλης ή Ρέας). Τα δε αγαλματίδια στα οποία του είπαν να θυσιάσει εκείνος τα πήρε στο σπίτι του, τα τσάκισε και τα έκανε κομμάτια. Ο Άγιος Αβραάμιος ο Επίσκοπος Κάρρας (14 Φεβρουαρίου) κατέστρεψε με τα χέρια του ειδωλολατρικά αγάλματα και ναούς της περιοχής εκείνης. Ο Άγιος Πολύευκτος (3ος αιώνας), στρατιώτης και μάρτυρας, μετά τη βάπτισή του πήγε σε ειδωλολατρικό ναό και με τα χέρια του συνέτριψε τα αγάλματα των θεών, δείχνοντας την περιφρόνησή του για την ειδωλολατρία. Η αγία Χριστίνα κατέστρεψε τα χρυσά είδωλα του πατέρα της «κατά νεύσιν Θεού», όπως αναφέρει και εδώ ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης. Ο άγιος Σώζων, μη ανεχόμενος την προσκύνηση των ειδώλων, πήγε και έκοψε το χέρι ενός μεγάλου χρυσού ειδώλου. Οι άγιοι Φλώρος και Λαύρος είχαν κάνει παρόμοια ενέργεια κατά των ειδώλων. Ο άγιος Αιμιλιανός μπήκε σε ειδωλολατρικό ναό, οπού με σφυρί συνέτριψε όλα τα αγάλματα που ήταν μέσα στο χώρο αυτό. Ο άγιος Υάκινθος κάποτε είδε τους ειδωλολάτρες να προσκυνούν κάποιο οπωροφόρο δένδρο και από ιερή αγανάκτηση, πήγε και το έκοψε!
Ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης, μετά την επιστροφή του στον Χριστιανισμό από την αποστασία του, κατέστρεψε είδωλα που του παρουσίασαν οι διώκτες του για να τα προσκυνήσει.
Με την προσευχη τους το έκαναν και άλλοι πολλοί άγιοι όπως ο άγιος Παντελεήμονας, ο άγιος Γέωργιος ο τροπαιοφόρος, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Μερκούριος, ο άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός.
Ο Μητροπολίτης Χονγκ – Κονγκ, αλήθεια, γιατί μας ζητάει να γυρίσουμε πίσω στα κατηχητικά; Για να μάθουμε την Ορθοδοξία όπως την θέλουν αγαπολόγοι, θρονολάγνοι και οικουμενιστές; Δεν γνωρίζει τα παραπάνω; Να ακούσουμε εκείνον ή να ακούσουμε τον άγιο Παΐσιο και τους υπόλοιπους αγίους μας, που από …καταβολής κόσμου δεν ανέχονταν τις δαιμονικές καταστάσεις;
Και μόνο τροπάρια να ακούγαμε ή να διαβάζαμε, σίγουρα κάτι παραπάνω θα καταλαβαίναμε…
Ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐμπειρίαν, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λυμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ὡς πρὸς θάνατον, καὶ ὡς ἀνιάτως νοσήσαντας, οἱ θεῖοι Ποιμένες, ὡς δοῦλοι γνησιώτατοι Χριστοῦ, καὶ τοῦ ἐνθέου κηρύγματος, μύσται Ἱερώτατοι.
(Ἦχος πλ. β’ Ὅλην ἀποθέμενοι , Αἴνοι τῆς ἐορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οικουμενικῆς Συνόδου).
