σύμφωνα μὲ τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο
[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 27,24-44]
«Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ᾿ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν· καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην, καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐπὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ λέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων
(:Τότε οἱ στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνα, ἀφοῦ πῆραν τὸν Ἰησοῦ καὶ Τὸν ὁδήγησαν στὴν ἐσωτερικὴ αὐλὴ τοῦ παλατιοῦ, ὅπου ἔμενε ὁ ἐπίτροπος τῆς Ρώμης, μάζεψαν τριγύρω Του ὅλη τὴ φρουρά. Καὶ ἀφοῦ Τὸν ἔγδυσαν, ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ διακωμωδήσουν τίς βασιλικές Του ἀξιώσεις, Τὸν ἔντυσαν μὲ κόκκινο μανδύα. Ἐπιπλέον, ἔπλεξαν στεφάνι ἀπὸ ἀγκάθια καὶ τὸ ἔβαλαν πάνω στὸ κεφάλι Του ἀντὶ γιὰ στέμμα, καὶ στὸ δεξὶ Του χέρι Τοῦ ἔδωσαν ἕνα καλάμι ἀντὶ γιὰ βασιλικὸ σκῆπτρο. Κι ἀφοῦ γονάτισαν μπροστά Του, Τὸν ἐνέπαιζαν καὶ Τοῦ ἔλεγαν: "Χαῖρε, βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων")» [Ματθ. 27,27-29].Σὰν ἀπὸ κάποιο σύνθημα χόρευε σὲ ὅλους ὁ διάβολος. Διότι ὅτι ἔστω οἱ Ἰουδαῖοι κατακυριευμένοι ἀπὸ φθόνο καὶ κακεντρέχεια φέρονταν πρὸς Aυτὸν μὲ ἀπρέπεια καὶ βιαιότητα, οἱ στρατιῶτες ὅμως ἀπὸ ποῦ καὶ γιὰ ποιά αἰτία; Δὲν εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι τότε ὁ διάβολος ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶχε ἐμβάλει σὲ ὅλους μὲ βακχικὴ μανία; Γι᾿ αὐτὸ καὶ διασκέδαζαν μὲ τίς ὕβρεις ποὺ ἀπηύθυναν οἱ ἄγριοι καὶ ἀπάνθρωποι. Διότι ἔπρεπε νὰ ντραποῦν, ἔπρεπε νὰ δακρύσουν, ὅπως ἔκανε τὸ πλῆθος, ἐνῶ αὐτοὶ ὄχι μόνο αὐτὸ δὲν ἔκαναν, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔβριζαν καὶ χοροπηδοῦσαν, ἴσως γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τοὺς Ἰουδαίους, ἢ προβαίνοντας σὲ ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὸν δικό τους κακότροπο χαρακτῆρα. Καὶ οἱ ὕβρεις τους ἦταν πολλὲς καὶ διάφορες. Διότι ἄλλοτε μὲν ἐξευτέλιζαν τὴν θεϊκὴ ἐκείνη κεφαλή, ἄλλοτε τὴν μεταχειρίζονταν ὑβριστικὰ μὲ τὸ ἀκάνθινο στεφάνι, ἄλλοτε τὴν κτυποῦσαν μὲ τὸ καλάμι, ἄνδρες ἀχρεῖοι καὶ δολοφόνοι.
Ποιὸν λόγο λοιπὸν μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς ὅταν ὁδηγούμαστε σὲ ἐξευτελισμούς, ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ὑπέστῃ ὁ Χριστός; Διότι αὐτὸ ποὺ ἔγινε ἦταν τὸ ἔσχατο ὅριο ἐξευτελισμοῦ. Δὲν ἐξευτελιζόταν, βλέπετε, ἕνα μέλος, ἀλλὰ ὁλόκληρο τὸ σῶμα καὶ καθ᾿ ὁλοκληρίαν· ἡ κεφαλὴ μὲ τὸ στεφάνι, τὸ καλάμι καὶ τοὺς κολαφισμούς· τὸ πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ὑφίσταται ἐμπτύσματα· οἱ σιαγόνες οἱ ὁποῖες ραπίζονταν· ὁλόκληρο τὸ σῶμα μὲ τίς μαστιγώσεις, μὲ τὴν ἔνδυση τῆς χλαμύδας καὶ μὲ τὴν προσποιητὴ προσκύνηση· τὸ χέρι μὲ τὸ καλάμι, τὸ ὁποῖο τὸ ἔδωσαν νὰ κρατάει ἀντὶ σκήπτρου· τὸ στόμα πάλι μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ ξυδιοῦ.
Τί θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδειχθῇ φοβερότερο ἀπὸ αὐτά; Τί περισσότερο ταπεινωτικό; Διότι αὐτὰ ποὺ ἔχουν γίνει ὑπερβαίνουν κάθε περιγραφή. Ἔκαναν τὰ πάντα σὰν νὰ φοβόντουσαν μήπως δώσουν τὴν ἐντύπωση ὅτι παραλείπουν κάτι ἀπὸ τὴν παράτολμη πράξη τους, ἀφοῦ φόνευσαν τοὺς μὲν προφῆτες μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια, Αὐτὸν δὲ μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους καὶ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο λέγοντας: «Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν (:Ἡ ἐνοχὴ καὶ ἡ εὐθύνη γιὰ τὸ χύσιμο τοῦ αἵματός του ἂς πέσει πάνω μας καὶ πάνω στὰ παιδιὰ μας)» [Ματθ. 27,25] καὶ χοροπηδοῦν καὶ φέρονται ὑβριστικὰ οἱ ἴδιοι, δένοντας καὶ ὁδηγῶντας τὸν Ἰησοῦ· καὶ γίνονται αἴτιοι τῶν ὕβρεων τῶν στρατιωτῶν· καὶ Τὸν καρφώνουν στὸν σταυρὸ καὶ βλασφημοῦν καὶ φτύνουν καὶ διακωμωδοῦν· διότι τίποτα δὲν πρόσφερε ἐδῶ ὁ Πιλάτος, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἔκαναν αὐτοί. Ἔγιναν καὶ κατήγοροι καὶ δικαστὲς καὶ δήμιοι καὶ ὅλα.
Καὶ αὐτὰ ἀναγιγνώσκονται ἀπὸ ἐμᾶς ὅταν εἶναι ὅλοι συγκεντρωμένοι. Διότι γιὰ νὰ μὴν λένε οἱ ἐθνικοί, ὅτι τὰ μὲν ὡραῖα καὶ ἐξαίρετα, ὅπως εἶναι τὰ σημεῖα καὶ τὰ θαύματα, τὰ ἐπιδεικνύουμε στὰ πλήθη καὶ τοὺς λαούς, αὐτὰ δὲ τὰ ὑβριστικὰ τὰ ἀποκρύπτουμε, κανόνισε ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ ἀναγιγνώσκονται ὅλα αὐτὰ στὴν πάνδημο ἑορτή, ὅταν εἶναι παρόντες μεγάλο πλῆθος ἀνδρῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ γενικὰ ὅλοι κατὰ τὴν μεγάλη νύχτα τοῦ Πάσχα. Ὅταν εἶναι παροῦσα ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη, τότε αὐτὰ διακηρύσσονται μὲ δυνατὴ φωνή. Καὶ μολονότι αὐτὰ ἀναγιγνώσκονται καὶ γίνονται σὲ ὅλους γνωστά, ὁ Χριστὸς πιστεύεται ὅτι εἶναι Θεὸς καὶ μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα, προσκυνεῖται καὶ γιὰ αὐτά, ἐπειδὴ καταδέχθηκε νὰ ταπεινωθῇ τόσο πολὺ πρὸς χάρη μας, ὥστε νὰ ὑποστῇ καὶ αὐτά, γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ ὅλη τὴν ἀρετή.
Αὐτὰ λοιπὸν τὰ γνωρίζουμε πάντοτε, διότι εἶναι πολὺ μεγάλο τὸ κέρδος καὶ ἡ ὠφέλεια ἀπὸ αὐτά. Διότι ὅταν τὸν βλέπεις νὰ περιπαίζεται καὶ μὲ χειρονομίες καὶ μὲ πράξεις καὶ νὰ προσκυνεῖται μὲ τόση γελοιοποίηση καὶ νὰ ραπίζεται καὶ νὰ ὑφίσταται τὰ χείριστα, καὶ μονόλιθος ἐὰν εἶσαι, θὰ γίνεις πιὸ μαλακὸς ἀπὸ κάθε κερὶ καὶ θὰ βγάλῃς ἀπὸ τὴν ψυχὴ κάθε ἐρεθισμό.
Ἄκου λοιπὸν καὶ τὰ παρακάτω. Ὅταν Τὸν ἐνέπαιξαν, «ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι (:τὸν ὁδήγησαν γιὰ νὰ Τὸν σταυρώσουν)», λέει, καὶ ἀφοῦ Τὸν γύμνωσαν, πῆραν τὰ ἐνδύματά Του καὶ κάθισαν περιμένοντας πότε θὰ ἐκπνεύσῃ. Καὶ μοιράζονται τὰ ἐνδύματα Του, πρᾶγμα ποὺ γίνεται στοὺς πολὺ εὐτελεῖς καὶ ἐγκαταλελειμμένους καταδίκους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν κανένα καὶ ζοῦν τελείως ἔρημοι. Μοίραζαν τὰ ἐνδύματα μὲ τὰ ὁποῖα τόσο μεγάλα θαύματα εἶχαν γίνει. Ἀλλὰ τίποτα δὲν ἔκανε τότε, ἂν καὶ ὁ Χριστὸς κατεῖχε τὴν μυστικὴ δύναμη. Δὲν ἦταν δὲ καὶ αὐτὸ μικρὸ δεῖγμα μέθης. Διότι ἀποτολμοῦσαν τὰ πάντα σὰν νὰ πρόκειται περὶ ἄτιμου καὶ ἐγκαταλελειμμένου, ὅπως εἶπα, καὶ τοῦ πλέον εὐτελοῦς. Στοὺς λῃστὲς λοιπὸν τίποτα τέτοιο δὲν ἔκαναν, ἐνῶ στὸν Χριστὸ τὰ ἀποτόλμησαν ὅλα. Καὶ Τὸν σταύρωσαν ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς γιὰ νὰ συνδεθῇ μὲ τὴν φήμη ἐκείνων.
«Καὶ ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον (:τοῦ ἔδωσαν νὰ πιεῖ ξύδι ἀνακατεμένο μὲ χολή)» [Ματθ. 27,34], καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ Τὸν περιπαίξουν· Ἐκεῖνος ὅμως δὲν τὸ θέλησε. Ἄλλος δὲ εὐαγγελιστὴς λέει ὅτι ἀφοῦ τὸ γεύθηκε εἶπε: «Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα (:''Ὅλα πιὰ ἔχουν τελειώσει. Οἱ προφητεῖες ὅλες ὁλοκληρώθηκαν, καὶ τὸ ἔργο μου πῆρε αἴσιο τέλος. Ὅλα ὅσα ἔπρεπε νὰ πάθω τελείωσαν, καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ἐξασφαλίσθηκε πλήρως''. Καὶ ἀφοῦ ἄφησε μόνος Του τὸ κεφάλι Του νὰ γείρῃ πρὸς τὰ κάτω, παρέδωσε ἐξουσιαστικὰ τὴν ψυχή Του στὸν Πατέρα του, ὅταν Αὐτὸς θέλησε)» [Ἰω. 19,30]. Καὶ τί σημαίνει «τετέλεσται»; Ὅτι ἐκπληρώθηκε ἡ περὶ Αὐτοῦ προφητεία, ἡ ὁποία λέει: «Καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος (: Καὶ ὅταν ζήτησα νὰ φάω καὶ νὰ πιῶ κάτι, μοῦ ἔδωσαν ἀντὶ φαγητοῦ χολὴ καὶ ἀντὶ ὕδατος, ὅταν διψοῦσα, μὲ πότισαν ξύδι)» [Ψαλμ. 68,22]. Οὔτε αὐτὸς ὅμως ὁ εὐαγγελιστὴς δείχνει ὅτι ἤπιε· διότι δὲν διαφέρει σὲ τίποτε τὸ ὅτι ἁπλῶς γεύθηκε ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν ἤπιε, ἀλλὰ σημαίνει ἕνα καὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.
Ἀλλὰ ὅμως οὔτε ἐδῶ δὲν σταματοῦν οἱ παρανοϊκὲς ἐνέργειές τους, ἀλλὰ ἀφοῦ Τὸν γύμνωσαν καὶ Τὸν σταύρωσαν καὶ τοῦ πρόσφεραν ξύδι, προχωροῦν περαιτέρω, καὶ καθὼς Τὸν βλέπουν καρφωμένο πάνω στὸν σταυρό, Τὸν χλευάζουν καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ διερχόμενοι· αὐτὰ ἦταν χειρότερα ἀπὸ ὅλα, τὸ ὅτι αὐτὰ τὰ ἔπασχε μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι εἶναι πλάνος καὶ ἀπατεῶνας καὶ ὡς ὑπερόπτης, ὁ ὁποῖος ἀλόγιστα ὑπερηφανεύονταν γιὰ ὅσα ἔλεγε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ Τὸν σταύρωσαν δημοσίως γιὰ νὰ Τὸν διαπομπεύσουν ὑπὸ τὰ μάτια ὅλων· γι᾿ αὐτὸ καὶ Τὸν σταύρωσαν μὲ τὰ στρατιωτικὰ χέρια, γιὰ νὰ παρατείνουν τίς παρανοϊκὲς ἐνέργειές τους, ἀποτολμῶντας αὐτὰ καὶ σὲ δημόσιο δικαστήριο.
Ἄν καὶ ποιόν δὲν θὰ ἔκανε νὰ λυγίσῃ ὁ ὄχλος ποὺ Τὸν ἀκολουθεῖ καὶ θρηνεῖ; Ὄχι ὅμως καὶ τὰ θηρία αὐτά. Γι᾿ αὐτὸ μὲν καὶ Αὐτός, ἐκείνους μὲν τοὺς θεωρεῖ ἄξιους ἀποκρίσεως, ἐνῶ αὐτοὺς ὄχι. Διότι ἀφοῦ ἔκαναν ὅ,τι ἤθελαν, σπεύδουν νὰ μολύνουν καὶ τὴ φήμη Του, ἐπειδὴ φοβοῦνταν τὴν ἀνάσταση. Γι᾿ αὐτὸ τὰ λένε αὐτὰ δημοσίως καὶ γι᾿ αὐτὸ σταύρωσαν μαζί τους καὶ τοὺς λῃστές, θέλοντας δὲ νὰ δείξουν ὅτι εἶναι ἀπατεῶνας, ἔλεγαν: «ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ (:Ἐσὺ ποὺ θὰ γκρέμιζες τὸν ναὸ καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ τὸν ξαναέκτιζες, σῶσε τώρα τὸν ἑαυτό σου. Ἐὰν εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, κατέβα ἀπὸ τὸν σταυρό)» [Ματθ. 27,40]. Διότι ἐπειδὴ δὲν εἰσακούσθηκαν ὅταν εἶπαν στὸν Πιλᾶτο νὰ σβήσῃ τὴν αἰτία τῆς σταυρώσεως (ἡ ὁποία ἦταν τὸ ὅτι ἔβαλε νὰ γράψουν τὸ «ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων»), καὶ ἐκεῖνος ἀρνήθηκε λέγοντας: «ὃ γέγραφα, γέγραφα (:Ὅ,τι ἔγραψα, τὸ ἔγραψα πλέον. Δὲν τὸ ξεγράφω)», προσπαθοῦσαν μὲ τοὺς χλευασμοὺς νὰ δείξουν ὅτι δὲν εἶναι βασιλιᾶς. Γι᾿ αὐτὸ ἔλεγαν τὰ προηγούμενα, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑξῆς: «Εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ (:ἐὰν εἶναι βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ εὐλογημένου δηλαδὴ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἂς κατεβεῖ ἀπ᾿ τὸν σταυρὸ καὶ θὰ τὸν πιστέψουμε)», καί, «ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι (:Ἄλλους ἔσωσε μὲ τὰ ἀγύρτικά του θαύματα· τὸν ἑαυτό του δὲν μπορεῖ νὰ τὸν σώσῃ)», καὶ «πέποιθεν ἐπὶ τὸν Θεόν, ῥυσάσθω νῦν αὐτόν, εἰ θέλει αὐτόν· εἶπε γὰρ ὅτι Θεοῦ εἰμι ὑἱός (:Ἔχει στηρίξει τίς ἐλπίδες του καὶ τὴν πεποίθησή του στὸν Θεό. Ἄς τὸν γλυτώσει λοιπὸν τώρα, ἐὰν πράγματι τὸν θέλει ὁ Θεός· διότι εἶπε ὅτι ''εἶμαι Θεοῦ υἱός'')» [Ματθ. 27,43].
Βδελυροὶ καὶ ἀχρειότατοι! Γιατί τάχα; Οἱ προφῆτες δὲν ἦταν προφῆτες οὔτε οἱ δίκαιοι δίκαιοι, ἐπειδὴ δὲν τοὺς ἀνάρπαζε ἀπὸ τοὺς κινδύνους ὁ Θεός; Καὶ βέβαια ἦταν καὶ ὅταν ὑφίσταντο αὐτά. Τί μποροῦσε λοιπὸν νὰ γίνῃ ἰσάξιο τῆς μωρίας σας; Διότι ἂν ἡ πρόκληση ἐπικίνδυνων περιστάσεων δὲν μόλυνε τὴ φήμη ἐκείνων, ἀλλὰ παρέμεναν προφῆτες καὶ ὅταν ἔπασχαν, πολὺ περισσότερο δὲν ἔπρεπε νὰ σκανδαλιστεῖτε στὴν περίπτωση Αὐτοῦ μὲ ὅσα ἔκανε καὶ εἶπε, ἀνασκευάζοντας διαρκῶς τὴν γνώμη σας.
Ἀλλὰ ὅμως καὶ μὲ αὐτὰ ποὺ λέγονταν καὶ γίνονταν δὲν κατόρθωσαν τίποτα, οὔτε ἐκεῖνο τὸν καιρό. Ἔτσι ἐκεῖνος ποὺ κυριολεκτικὰ εἶχε σαπίσει μὲς στὴν πονηριὰ καὶ εἶχε καταναλώσει ὁλόκληρο τὸν βίο του σὲ φόνους καὶ ληστεῖες, ἀκριβῶς ὅταν λέγονταν αὐτά, τότε Τὸν ὁμολόγησε Θεὸ καὶ θυμήθηκε τὴν βασιλεία. Καὶ τὸ πλῆθος Τὸν θρηνεῖ μὲ ὀδυρμούς, ἂν καὶ φαινόταν ὅτι ὅσα γίνονταν θὰ ἐπιβεβαίωναν, ἀντίθετα σὲ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν γνωρίζουν τὴν ἐνέργεια τοῦ μυστηρίου, ὅτι ἦταν ἀδύνατος καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνῃ τίποτα· καὶ ὅμως ἡ ἀλήθεια καὶ γιὰ τοὺς ἀντίθετους ἐπικράτησε.
Ἀκούγοντας λοιπὸν αὐτά, ἂς ὁπλίζουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἐναντίον κάθε θυμοῦ καὶ ὀργῆς. Καὶ ἂν ἀκόμα δεῖς τὴν καρδιά σου νὰ φλογίζεται, σφράγισε τὸ στῆθος σου τοποθετῶντας πάνω τον σταυρό· θυμήσου κάτι ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ συνέβησαν τότε καὶ σὰν σκόνη θὰ ἀποβάλλῃς κάθε θυμὸ μὲ τὴν ἀνάμνηση τῶν ὅσων εἶχαν γίνει. Σκέψου τὰ λόγια καὶ τίς ἐνέργειες· σκέψου ὅτι Ἐκεῖνος ἦταν Δεσπότης, ἐνῶ ἐσὺ εἶσαι δοῦλος· ὅτι Ἐκεῖνος ἔπασχε πρὸς χάρη σου, ἐνῶ ἐσὺ γιὰ τὸν ἑαυτό σου· ἐκεῖνος χάριν αὐτῶν ποὺ εἶχαν εὐεργετηθεῖ καὶ Τὸν σταύρωσαν, ἐνῶ ἐσὺ γιὰ τὸν ἑαυτό σου· Ἐκεῖνος χάριν αὐτῶν ποὺ Τὸν ἔβρισαν, ἐνῶ ἐσὺ πολλὲς φορὲς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀδικηθεῖ· Ἐκεῖνος ἔπαθε ὑπὸ τὰ μάτια ὁλόκληρης τῆς πόλης, ἢ μᾶλλον ὅλου τοῦ πλήθους τῶν Ἰουδαίων, καὶ τῶν ξένων καὶ τῶν ντόπιων, πρὸς τοὺς ὁποίους εἶχε ἀπευθύνει τὰ φιλάνθρωπα λόγια Του, ἐνῶ ἐσὺ ἐνώπιον λίγων· καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο, ὅτι Τὸν ἐγκατέλειψαν καὶ οἱ μαθητές Του· διότι ἐκεῖνοι μὲν οἱ ὁποῖοι προηγουμένως Τὸν σέβονταν, ἀποσκίρτησαν, ἐνῶ οἱ ἐχθροὶ καὶ πολέμιοί Του, ἀφοῦ Τὸν παρέλαβαν καρφωμένο στὸ μέσο, Τὸν ἔβριζαν, Τὸν βλασφημοῦσαν, Τὸν διακωμωδοῦσαν, Τὸν περιέπαιζαν, Τὸν χλεύαζαν· ἀπὸ κάτω Ἰουδαῖοι καὶ στρατιῶτες· ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ τίς δύο πλευρές, λῃστές· διότι καὶ οἱ δύο λῃστὲς Τὸν ἔβριζαν καὶ Τὸν περιέπαιζαν.
Πῶς λοιπὸν ὁ Λουκᾶς λέει ὅτι Τὸν ἐπιτιμᾷ ὁ ἕνας λῃστὴς μονάχα; «Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων· εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς (:Στὸ μεταξὺ ἕνας ἀπὸ τοὺς κακούργους ποὺ κρεμάστηκαν στὸ σταυρὸ τὸν χλεύαζε μὲ βλασφημίες καὶ τοῦ ἔλεγε: ''Ἐὰν ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, σῶσε τον ἑαυτό σου κι ἐμᾶς'')» [Λουκᾶς 23,39] Καὶ τὰ δύο ἔγιναν. Διότι στὴν ἀρχὴ Τὸν χλεύαζαν καὶ οἱ δύο, κατόπιν ὅμως ὄχι. Γιὰ νὰ μὴν νομίζῃς δὲ ὅτι τὰ πράγματα ἔγιναν μὲ κανένα σύνθημα, καὶ ὅτι ὁ λῃστὴς παρέμενε λῃστής, ἀπὸ τὴν ὕβρη σοῦ δείχνει ὅτι ἐπάνω στὸν σταυρὸ ἦταν λῃστὴς καὶ ἐχθρὸς καὶ ὅτι μεταμελήθηκε διὰ μιᾶς. Σκεπτόμενος λοιπὸν ὅλα αὐτὰ ἀντιμετώπιζε μὲ καρτερικότητα τίς ἀντιξοότητες. Διότι τί ἔπαθες ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ὑπέστῃ ὁ Δεσπότης σου; Βρίστηκες δημοσίως; Ἀλλὰ δὲν πρόκειται περὶ αὐτοῦ. Χλευάζεσαι; Ἀλλὰ ὄχι ὁλόκληρο τὸ σῶμα σου, οὔτε μὲ μαστιγώσεις καὶ γυμνός. Ἐὰν πάλι ραπίστηκες, δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι.
Κάνε μου δὲ τὴν χάρη νὰ προσέξῃς καὶ ἀπὸ ποιούς ὑφίσταται ὅλα αὐτὰ καὶ γιατί καὶ ποιός, καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο, ὅτι ἐνόσω γίνονταν κανεὶς δὲν διαμαρτυρόταν, κανεὶς δὲν κατέκρινε αὐτὰ ποὺ γίνονταν· ἀντιθέτως μάλιστα ὅλοι Τὸν ἐπαινοῦσαν καὶ Τὸν χλεύαζαν ἀπὸ κοινοῦ καὶ Τὸν πείραζαν καὶ Τὸν βλασφημοῦσαν ὡς ἀλαζόνα καὶ ἀπατεῶνα καὶ πλάνο καὶ μὴ δυνατὸ νὰ ἀποδείξῃ ἔμπρακτα αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶχε πεῖ. Ἐκεῖνος δὲ σιωπᾷ σὲ ὅλα, κατασκευάζοντας γιὰ χάρη μας δραστικότατα φάρμακα μακροθυμίας.
Ἐμεῖς ὅμως οἱ ὁποῖοι ἀκοῦμε αὐτά, οὔτε πρὸς τοὺς δούλους δὲν δείχνουμε ὑπομονή, ἀλλὰ τιναζόμαστε καὶ λακτίζουμε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄγριους ὄνους. Γιὰ ὅσα ἀφοροῦν ἐμᾶς γινόμαστε σκληροὶ καὶ ἀπάνθρωποι, ἐνῶ γιὰ ὅσα ἀφοροῦν τὸν Θεὸ δὲν δίνουμε πολὺ σημασία. Καὶ ἔναντι τῶν φίλων συμπεριφερόμαστε καθ᾿ ὅμοιο τρόπο. Καὶ ὅταν ἀκόμα μᾶς λυπήσει κανεὶς δὲν τὸν ἀνεχόμαστε. Καὶ ἂν μᾶς βρίσει, γινόμαστε ἄγριοι περισσότερο ἀπὸ τὰ θηρία, ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι ἀναγιγνώσκουμε αὐτὰ καθημερινά. Τὸν Χριστὸ ὁ μαθητής Του, Τὸν πρόδωσε, οἱ ἄλλοι Τὸν ἐγκατέλειψαν καὶ ἔφυγαν, ἐκεῖνοι ποὺ εὐεργετήθηκαν Τὸν ἔφτυσαν, ὁ δοῦλος τοῦ ἀρχιερέα Τὸν ράπισε, οἱ στρατιῶτες Τὸν κολάφιζαν, οἱ διερχόμενοι Τὸν κορόϊδευαν καὶ Τὸν βλασφημοῦσαν, οἱ λῃστὲς Τὸν κατηγοροῦσαν, καὶ σὲ κανένα δὲν ἀπεύθυνε λόγο, ἀλλὰ τοὺς ἀντιμετώπιζε ὅλους μὲ σιωπή, διδάσκοντας ἐσένα ἔμπρακτα, ὅτι ὅσο ἤρεμα ὑποφέρεις, τόσο περισσότερο θὰ νικήσῃς ὅσους σὲ κακοποιοῦν καὶ θὰ ἐκτιμηθῇς ἀπὸ ὅλους.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf
- Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, Ὑπόμνημα στὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, ὁμιλία ΠΖ΄ (ἐπιλεγμένα ἀποσπάσματα), πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» (ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 12, σελίδες 318-331.
- http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html.
- Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία, ἐκδόσειςἀδελφότητοςθεολόγων «ὉΣωτήρ», ἔκδοσητέταρτη, Ἀθήνα 2014.
- Ἡ Καινὴ Διαθήκη, ΚείμενονκαὶἑρμηνευτικὴἀπόδοσιςὑπὸἸωάννουΚολιτσάρα, ἐκδόσειςἀδελφότητοςθεολόγων «ἩΖωή», ἔκδοσητριακοστὴτρίτη, Ἀθήνα 2009.
- Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, ΚείμενονκαὶσύντομοςἀπόδοσιςτοῦνοήματοςὑπὸἸωάννουΚολιτσάρα, ἐκδόσειςἀδελφότητοςθεολόγων «ἩΖωή», ἔκδοσητέταρτη, Ἀθήνα 2005.
- http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm
- http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ